장음표시 사용
51쪽
nullam paritur difficultatem,&facit progressum in deorsum
quasi tendens conformiter ad finem, qui ultimus est inexccmrione, quasi manifestum sit primum me in intentioneaed ut sic no habet ronem finis,quin potius arantis .Et si datur primist mouens necesse e dari primum fine cuius gratia fit id, quod a primo agente proxime fit,ut manus porrectio ad accipiendam mo dicinam, a sanitate enim in mcnte fit manus porrecti quae gratia medicinae suscipiendae fin admouere. u.ῖ. ori potum primus finis erit.Deinde inquit. SED qui infinitionem faciunt ipsius boni naturam tolluta Altera e ratio, subtrahitur honi natura, si ultimum non sta ruatur,cuius gratia cuncta fiunt, tale utim, cuius gratia fiunt omnia, est ipsum bonum. Et hoc est quod Ethicorum primo dicitur. anis ars. omnis disciplina,omnis actio & omnis escinctio bonum quoddam appetunt maxime bonum quod omnia appetunt. uapropter omnia,quae fiunt arte,rati me, &naturamorum finis honu c. ut ergo subtrahut finem, bcarum
quom subtrahur,id γ' ex operantis intentione manifestat dices. ET tamen nemo quicquam agere aggreditur si non sit id estimum facturus, Nemo profecto est,qui ad terminum se non peruenturum nexistimauerihid ipsum agere aggredietur, at si i infinitum in huiusmodi causis progressus fieret,sumoueri,ultimum ne se Men, igitur nihil prorsus fieret sed fit aliquid ab aliquo, ut sensu constar, igitur finem quo sibi praescribit, ad quem ubi peruenerit ab opcre quicscat, quia finem ultimum iam assecutus est. Dein de dicit, N EVV E profecto mens erit in ratione rerum gratiP, nam cuiuspiam semperis agit, qui mentem habet,hoc cnim stultimum,ultimum enim finis est. Nemo sanae mentis est,qui non intendens aliquid operetur tolletur ergo sanae mcntis operario,quae cum ratione est. Dein
de cum dicit. Α Tucro ne quiditas in aliam definitionem abundantem ratione rediti potest. Reliquum erat, ut de forma idem probaret, forma autem
52쪽
quiditas est,seu qδ quid erat esse apud Arist. εἰ graecos omnes, Sc
quod quid per rationem explicatur,quae est dcfinitio. Nec ualet excusatio,definitionem .sprincipaliter formam significare,quo/niamssemper quando Arist. distinguit formam a matcria tamquam ab opposito, formam rationem appellat, ut ex hoc loco illustritas hetur.vbi.n. egit de materia parte altera copositi quae csubiectum manens. Hoc enim pacto primum subiectum, prumamque causam materialem probauit, de forma tractaturus, non erativi totum materiam & formam continens acciperer, sed partem alteram . sic nim, ut contra diuiditur causae mare
riali causa formatis,forma es Et in hoc convcniunt Arist.& Pipist sed Plato re oc intellectu formam parte alteram a materia de ferente separaba Arist.uero intellectu tantum,&ssc eam in. 6.inta.& proponit,et cole atur .s sine materia . . uero Μctaph. forma cla materia deserente considerat, ideo in. 6.dicit quoquiderat esse, M idem cum eo cuius cicontra.m.y.distingui aflirmat propter anncxam materiam,sed de hoc satis suo loco dicemus, Nunc ea deforma dicit non secus dicendumee, non proced re .s. In infinitum, sed dari ultimam quia hac unumquodq; in proprio te constituitur, ut homo.Hanc aurem quid itatem ha, bere, quae aliam quiditatem habeat,ncinest procedere in inciniorum, ita ut non sit deucniendum ad unam quiditatem, quae noredundct ratione,ut hominis quiditas animalis ratione redinti dat, huius uero corporis , S corporis quiditas ratione substantiae, In qua,ut in genere generalissim rationum fit status , Rex Consequenti formarum in re correspondentium , ron ut an una eademq; re sint diuersae formae atm realirer distinctae, ut bomas ille Gandauensis ex hoc loco argumentatur in primo Phy.t.c. 2 9. contra Parmenidem existimantem Omnia unu. ubi Arist. ex partibus definitionum, quarum non in alia maior unitas, cumsola ratione ita distinguantur, ut re separari non pos sint rerum attentium diuersitatem & pluralitatem arguit,quoia iam ratione non distinguerenauseas partes, nisi in re unam formam eius perfectionis sine altera non uideremus . Non enim in homine sensitauum ab inrellectitio distingueremus, nisi sensitiuum sine intellectivo uideremus,& uinclatiuum sint sensitivo, in uno tamen S codem non sunt diuersae. ed eiulacra formae diuersae potentiae a persectiones, sunt enim ut trigonum in te tragono una secundum essentiam existentc figura. Si autem ex
diuersitate reali in diuersis rebus plures formas in uno eo&mU
53쪽
argueremus,eum proximum genus ilIud sit culm spceri, quod
non nisi duabus differentiis diuiditur plures formas realiter distinctas,q in equo troiano ut Plato dicebat in unoquoque esse diceremus.Et praeterea non modo potentiam vigetandi anima a sentiendi potentia anima realiter distinctam diceremus,sed &Mi sua potentiam dc auditiuam & non potentias ea sed formas realiter distinctas eo iure dicere cogeremur,quoniam in Talpa Eanima sine uisiva potentia cum potentia auditiua, in mure ire ro cum auditiua,Anima autem uidcndi rsectionem habens ab anima eam perfectionem non habente realiter distinguitur in diuersi ergo in eodem,ut anima habens uegetandi perfectionem& non sentiendi ab habente utrunm, ideo hoc falsum est scut & illud. Errant autem ex hoc loco, dc ex primo Ph. talem distinctionem accipientes,& praesertim ex primo Ph.cum intellectus Arist. is sit quem modo explicauimus. Et esto illud, quod uolunt eo loco diceret no ex quacunq; auctoritate aucto, placita accipienda sunt,sed ex eo loco in quo primo S per se de ea
pertractant,& non ex eo loco in quo per accidens, hic. n. & pri mo Ph. arguit Arist. ea ratione, ut si diuersae re fuerint formae siue ratione habet Arist.quod intendit, non.n. a Parmenide tantum concederetur partes definationis easdem re & ratione luce
fas esse, sed a multis sequacibus Arist.&satis quidem digniorisbas Candauense,a quibus probatur ratio Arist. cuius in ca ra rione acuti C andaucnsis S sequaces Candauensis, potiusqArist. non animaduertunt,quae si non esset, rideret Parmenides non minus frigide quam stirpide arguentem Arist.quasi non negaret partes disnitionis esse unum, qui diceret omnia unum. sed cas partes unum re ratione distinctas nos dioere non posse, nisi ex diuersitate reali in diuersis,contra Pari renide ualidissismum argumentum est.Sed ad rem redeamus.Michaci eam particulam,redundantem ratione, exponit in comparatione ad dinis nitum,quod uno nomine dicitur.Atsi formae essent infinitae, it Iud inconueniens sequeretur , ut non posset definitum explicari,quia formae magis distantes a dcfinito minus ipsum explicarent, quia a dcfinito longius semper progrederemur, sed non est multum a priore expositione diuersa,praeter quam priore expositione erit genus generalissimum prima forma, hac uero Michaelis expositione ultima forma,& prima forma erit ut, rima differentia seu proxima, ut ex particula sequente patebit, inquit enun.
54쪽
SEMPER enim ea quae est,ante e magi ea uero quae est posterior none,ubi autem primum non estin quod haeret. Latini petante,intelligunt remotiorem formam, ideo illud, magis, P ampliori exponunt uniuersalita inanimal enim uniuersalius iit homine,& corpus animali,ideo quod diciti posterior non ξdicunt.i.ita uniuersalis non est, ct propterea ubicu pestanimai,noncstrationale ichael per magis intelligit intimius ideo per, ante,intelligit quod proximum est, dc no quod logius
ideo,inquit emper enim,quae ante est magis intima rem magis explicat,ut animal magis quam corpus, & rationale magis quam animalina uero quae e posterior non est magis definitio enim animalis no hoiseiunec minus corporis hois definitio est rationale uero,quae est proxima,hominis definitio est,hominduere proprie at 3 perfecte explicans, et si procedunt in infinitum, nulla erit quae sit hominis. Sed contra est Arist. qui. s. Mel.t.c. 3 . proximam disserentiam atm intimiorem ultimam appella uitaex consequenti remotissimam prima uoluisse intelligemus, nec secus hoc loco iuxta modum in aliis causis procedendi πὸ motiorem causam primam esse dixit, ut subiectum primum re motissimam materiam,& primum agens agens remotissimum,
quamuis finem opposito modo appestasse uidetur. Sed hoc sor.
tene error continis et circa finem,qui ut est in intentione prismus est,sed non habet rationem fini quin potius agentis,ut prius notauimus,id quod cum formae non conueniat, nec pinit de ea talis haberi dubitatio,conuenientius per primam formam remotissimam intelligemus: deorum dixiqubi primum non enem quod haeret,intelligemus,ne 3 medium eis, ne. ultimu.Et haec expositi quae latinoμ esticonuenietior est,εἰ caeresis ecformior.comen.autem quia dicit semper. n. pars prior est digniori esse, si intelligit per dignius in esse, perfectius,erit sensus Michaelis. At si intelligit dignius est ut prius sit in materia, erit sensus latinorum uxta id quod dicit primo intap . I 7.materia enim, inquit,primo recipit formam magis uniuersalem qua mediano
te recipit alias uis ad indiuiduales .Deinde dicit. A Μ P LI v S qui ita dicunt scientiam e medio tollunt,non enim fieri potest ut quicquam sciatur ante quam sit ad indiuidua Hofectum. Non descire nostro seu quod habemus, intelligitur haec ra
55쪽
tio, sedck scire sim iciter εἰ absolute, quod docuit . in Iibris
Po t.quod scire breui sermone explicat, non fieri posse dicens, ut quicquam sciatur,antequa ad indiuidua accedamus, litat. n. nullus accederet,isto tamen modo scia est, nec lacus me potes, quoniam sicut per formam res habet csse,sic Be per formam neccssario cognoscitur&scitur.Adducto ergo ex formarum infinita re inconuenienti statim plobationcm consequentiae subnexuir,
sed quid per indiuidua intelligat Arist.divcrsimode exponitur
S.T. tripliciter exponit.Nam cum indiuidua dicantur,quae dius.
di ncqueunt,Quod indivisibile est quadrifariam csse porest, pri, mo quod nullis disserentiis essentialibus S acredentalibus eli diuisibile ut singulare,nihil enim diuiditur per dissirentiam, qua in aec constituitur, cum autem in singulari sinatura's cifica indiuidua assentialibus disserentiis diuidi non potest,& cum singulare in isse singularitatis constituatur,pcrdafierentias accidcntale quamuis singulari sint essentialoe,ponerentur enim in eiusdefinitione si defincretur, ideo non diuiditur Wr diffcrentias accidetscs,&sic singularerema iaci penitus indivisibile. S cies autems cialissima,cum constituatur disserentia cflcntiali ultima,non poterit diu: di r differcntias cilcntiales.sua tame potesare,qua continci indiuidua quae non distinguntur ab inuic subeata nisi accidentalibus differentiis ex irxistria prouenientIbus, diuiditur,quibus sublatis chi materia otum indiusduo formae in unum redirent, ut docuit cona n. d. d. prima in Sol. dubii. s. quia pluralitas materialis seu diuisio sequitur unum in forma
ratione materiae. Et est sententia Platonis ponentis omnium indiuiduo ciusdes cieiuna tantum ideam , diuisib:lis ergo csti cics accidcntalibus differentiis Vcru quia diuisio cust distin io per partes,& partes in aliquo continentui dupliciter actualiteris.& uirtualiter ideo diuisio S indiuisio duploe crit .s. uel per
partes actualitar contentas uel uirtualitcr Et quia s cies spreta lissimae constituuntur per ultimas diflorentias in mucre uItimo uirtualiter contentas,ideo,ut diximuΠspecies sincialissimae remanent perdiscrentias inciatilics indiuili les, & indiniduae dicunrur,Gcnus uero quanto inferius cst, co plus halici actualitatis.&minus potentialita is ,6c quia ratione potentialitatis plura continct,diuiditur in plures disterentias uirtualiter contentas,
quo uero erit supcrius, coplus potentialitatis habebit, S minus actualitatis,ita ut dc uenie dum sit ad genus Mneralissimi quod cum non habcat aliquid supra scinon constituitur ex genere εἰ
56쪽
disseretia, secunduim uero dinus constituitur P una genus tam
rum& unam tantum disterentiam, quatenus species uno Πυncre tantum constituta, ideo genus generalissimum remanet in
diuisibile quo ad partes actuales, & maxime diuisibile quo ad partes potentiales, remanct ergo individuum quo ad partes actuales ut species specialissima, quo ad partes potentiales.Exponit ergo. B. T. pro specialissima specie primo dicendo non est scire antequam ad indiuidua, hoc est ad speciem specialissimam
perueniatur. N.lm cum rem in genere cognoscimus,confuse cognoscimus, quod scire proprie non est. Secundo exponit progenere generalissimo quod ε individuum diuisione actuali diccndo, non e scire antequam ad indiuidua, hoc est ad genus generalissimum , deueniatur. Dei nitum enim in partes dAi rionis, quas genus νneralissimum non habet, diuiditur. Et
erit sensus, non scimus aliquid per definitionem nisi peruenia mus ad suprema indivisibilia, quibus ignoratis S posteriora ignorantur. M si hoc pacto sumamus indiuidua, erit dicen dum. Noncst possibile scire antequam ad indiuidua, hoc est antequam ad genus gencratissimum S ad speciem specialissima seu ultimam S indivisibilem diffcrentiam dcueniatur, quoniamedium in demostrationc est definitio, definitio autem a prima potentia usq3 ad ultimum actum cuncta comesectitur, iscus enim none bona definitio, idco in plurali indiuidua dixit ut non unum,sed utrunc p intelligeremus,genus scilicet primum S differentiam ultima, per quam species indiuidua rcdditur. At
si darctur infinitas informis, ncc genus generalissimum esset, nec ultima ulla esset differentia. Tertio cxponit pro propositione immediata. Scire enim habetur Wr demostrationem proopter quid, talis autem demonstratio constituitur ex primis de immediatis.Si itam definitiones in infinitum abirent, nunquam erit deueniendum ad propositionem immediatam, dc sic toti tur scire, quod erat probandum. Haec expositio est etiam Mi,cbactis, inquit enim, indiuidua autem appcllat, quae sine me aio sunt, paratur enim scientia ex hisquete fine medio sunt, ut habetur in postcrioribus resolutoriis, eodem quoque modo ex
ponit Asclepius, indiuidua autem propositio dicitur, eo O in iubiecto non vi pars pcr quam praedicatum in csse subiecto prohari possit, ideo dicitur praedicatum indivisibiliter inhaerere subiecto. Exponit secundo Μichael pro singulari individuum, quia tunc ueram scientiam habemus, quando cuncta, quae
57쪽
omnibus finditaribus communiter in sunt emescimus, εἰ si
ponamus definitiones infinitas, nunquam poterimus deuenire ad indiuidua,hoc est singularia,ita ut tacta quae communiter in sunt singularibus cognoscamus,& sic dcstruetur scietia. Sed haec minus ceteris ualit, quia deuenire ad ea quae communiter omnibus singularibus insuntie deuenire ad specie specialissima ad proprias passiones speciei specialissimae quae omnibus coistentis sub specie insunt. Comen.autem quamuis Arabs, hanc particulam rectius quam latini Be graeci continuat,dc exponit, Non enim aliam rationem re uult, sed prioris rationis complementum.Nam,ut inquit,cum priori textu probasset no procedi in infinitum supposita postrema forma,& ultima disserentia, dc declarauit necesse Me, ut prima forma sit in re definita, im
possibile e formam procedere de inferiori ad superius in infinior hic ideo ponit primu superius ec & declarat m sterius esse.Et hoc pacto probat in formis non procedi pesse in infinitu nem sursum nem deorsum& sic intelligit per indiuidua posteriorem formam & postremam differentiam quam ascendendo praesuin posuisse Ariu. dicit, & est recta & breuis expositi Ad maiorem tamen declarationem,huius re prioris particulae sententias complectitur dicens,cum posuerimus strem utrones, de primum esse,& e sensus huius particulae, clamuitur scientia definitionis, quae e secundum di lutione eul destruitur scientia definυtionum,quae fiunt per compositoinquum posuerimus postre. mum rere primum non e dc est sensus prioris textus. ciuibus uerbis apertissime fateri uidetur resolutione fieri a superiori ad
suum instrius,compositionem uero conti ab inferiori ad suusuperius.ioannes Candaue. no ad item uerba comen.sed uulogarem modum dicendhnotat.comen.hoc loco dicere duplice esse modum definiendi,unum resolutorium, qui est ab inferiori ad suum se rius,alterum compositiuum, qui est a superiori ad suum inferius, cuius ore tum ut pate dicit comen. quod tamen oppositum affirmat quin.inta U.23. exponendo particulam.T. arabici,quae ita se habet. Et secundum hunc mclaudicimus unum post aliud,donec perueniamus in hoc, quod impossibile est ut post ipsum sit aliud.Glosat comtai. Et sie dicen tes unumst aliud Gundum di lutionem.f. incipiendo a posteriori,&perueniendo ad primum principium in cognitione. Et sequitur exponens aliam partem, quae in motus qui est ex
hoc ut actu ec ci. Deinde motus ,qui incipit ab ultimo, qui est in
58쪽
est Didsolutione Re eompositio:dire oppostram elus' quod
hoc loco inirinat.D. Μ.Zimara in concordantiis adducit Gtrouersiam inter Plusquam comen.in primo Techni de calcitatore differentia. 8. Nusquam comen. affirmat resolutionem fieri a superiori ad suum inferius, contra uero conciliator,Ipse uero, ut inquit, tenet uiam mediam de distinguit re tu tionem. Alia,inquit est,secundum rationem, alia secundu na Luram. Secundit rationem procedit a eausa ad effectu ut.d.
plusquam comen.quod declarat primo ex definitione resolu/tiois posita a Themistio primo Post. c.tαinquit. . Resoluere appesto ucra concluso ne posita causas ex' quibus e cofecta coclusi cxquirere.igitur resolutio ea causa super effectum,S cado prohat ex titulo libria ost.Appellatur enim liber resolutoorius,cuius quidem principale subiectae demostratio propterquilialis autem procedit ex primis imediatis 5c causis neces.sariis θα. Et cum unumquod 3 dcnominetur a nobiliori , scis quiliir propter processuma causis, qui fit in demostratione propter quid,quae principale subiectum iesum Post.Resolutorium denominari. Scire enim simpliciter,quod quo pacto
acquiratur,docetur in libro Pin.e rem pri causam cognosce re, quod in primo Phisyc. summitur. Tunc enim arbitramur cognoscere cum causas cognoscimus.Τcrtio probat ex scicitis
Math.in quibus perfectissima & resoluta habetur cognitio,&tamen in his non proceditur ab effectu ad causam ed a causa ad affectum. solutio uero secundum uaturam ne fit ab effectu ad causam,ut cum mixta in elementa natura resolvit 6 Armenta in materiam re formam.concordat autem dicta Comen.dicendo Comen.in hoc loco loqui de resolutione secun dum ratione.Sexto autem Melahp.loqui de dissolutione,quae fit a natura attendendo id quod e a natura,no autem a ratione: ultimo comprobat dictam distinctionem sententia. B.T. qui ea ponit. 2 .inta. supra T.c. 2. Sed Μa rcus Zimara grais uiter deceptus αEt primo. B.T.cuius dicto eius sentendam coprobasilicet illam diuisionem ponar,rsoliationem tamen se cundum rationem fieri docet ab inferiori ad suum superius 8c compositioncma superiori ad suum inferius,comparat enim ibi speciem ad genera lecundum rationem cum mixto ad eicis menta secundum naturam,& sicut natura resoluit mixtu i elemEt exquibus natura mixtu coponit,sic dc ro resoluit specie igenerara dilicrentias,ea quibus ratio speciem componit.ut ex
59쪽
presse apparet ex dictis ipsius.s.T.Nam hoe pacto, ut declarae
S.Τ.effectus rationis est ipsa species , ex qua procedit ictat nodo in sua genera Bc disserentias,sicut essectus naturae est mixtii ex quo procedit resoluendo in sua elementa, quae sunt ipsius principia,qucmadmodum S genera principia sunt speciei, ex
quibus f ciem componit ratio,igitur resolutio ex dicto Si. secudia ronc E ab csiectu ad causas,ab inferiori adsuu superius sicut S secundum natura.Nec secus sentit Themi. ex definitio iane resolutionis cum dixit, posita conclusione uera exquirere causa s e resoluere,sic utim resoluere erit a conclusione ad causas, Et cum dixit ex quibus causis e confecta conclusio xpresse affirmat copositioncesse a causis ad conclusionem. Conficere enim componere est, Ac non resoluere,&profecio nescio quo pacto tam manifeste je ipsum deceperit.In Theo.uero. s s. eodefere modo uidetur soluere nisi st uariat diuisionem resolutio/nis secudu roncm i speculatiuis. εἰ ipracticis,in sinculata uis e, inquit,progress us resolutorius a superiori ad suum inferius,&a causa ad effectum , in practicis uero resoluere incipit ab eo
quod e posterius secundum csse, quia in agibilibus finis est in
opere, principium uero in cognitio cum autem procedimus in factione ab i liq. ultimo quod e fimvincognitione, α μυmum in factione e p r usus compositivus, ut inquit Comenuo.Μ.23 .Et hanc.d. re solutiorem tam arduaedifficultatis qua multi ante ipsum non potuerat intelligere. Ex his autem quae supra diximus,satis constat ipsum non intellexisse. S.Τ.nec minus Themistium, cum tamen ita apertissime loquantur, ut ab omnibus intelligi possint:Proterea rectius nos ad mentem linsorum abs p iactantia dicamus,s cum resolutio dc composi tio non sit nisi ratione partium,& partes in toto cotineantur dupliciter uirtualiter .f. actualiter, necesse est duplicem esse compositione& duphcE r solutionem uirtus L& actuale. Et utris docuit.S.T.ubi supra loco allega ro.inquit. n.Oritur aute haec dissicultas propter duas diuisiones rationis,quarum una e secundum quam genera diuidimus in species,alia uero secundum quam species resoluimus in genera, semper aute uiodetur illud quodinultimus terminus diuisionis, e primum principium oc elementum in componendo. certum est autem species virtual iter contineri in genere.& cum diuiditur seu resoluitur per species genus, per partes virtualiter, diuiditurcu uero ultima differetia, quae est speciei specialissimae,fit ulti
60쪽
mis terminus diuisionis uirinalis, oportet dictere ultimam differentia ia primum principium*elementum primum copositionis ipsius generis.Et similiter dicendum e de continetia actuali, genera de disserentia actualiter continetur in specie, ideo cum diuidimus specie in genera,& disseretia e diuisio p rpartes actualiter colentas, ideo genus generalissimve primu Irincipium ut primum elemetum compositionis speciei .Resoucio ergo rationis per partes actuales e ab inferiori ad suum superius ascendedo,dc compositio ab is,si superiori ad suum inferius.Resolutio uero in partes uirtuissecorra a superiori ad inferius,compositio autem ab inferiori ad superius, Cum ergo dicit comenina posuerimus primum esse,quod prius esse dixit, cum tale diuidatur in partes virtualiter conestasn postrema dixerimus no ec,qst e, ut prius dix it, ultima forma & ultima disserentia,cum definitio sit tegminatio per ultimam disseremtia necessario destruetur d finitio,quce e per diuisione, quoniam genuse,quod semper diuiditur quousi deueniamus ad ultimam differentiam.contra uero si posuerimus postremum G & primu non esiquod egenu quod est terminus resolutionis partium actualiter contenrarum iri specie,& primum principium compositioni necessaris destruetur defiuitiinquae est per compositionem.Et ex his exponit hos duos Tex. ut patet Intuenti,&uult Arist. in priori T. praesupposito postremo esse arguere primu esse, quod si non esset,profectione in infinitu destrueretur definiti quae fit per com sitionem seu quam componendo formamus,cotra uero si primum .s genus ponamus re postre aum n S est expositio fruius Tex.in quo dicitur nofieri posse quicquam sciri antequa sit ad indiuidua profectu Si ita foessent indiuidua quae sunt ultimaraisseretiatdestruetur,inquit,definitio quae e per resolutione,diuidendo cnim genus quod primum ponimus deueniemus ad indiuidua. ad ultimas disseretias,& ita destruetur scientia quae habetur per do finitiones, quae iunc media in demostratione.Definitiones enidiuidendo senera coponuntur.Et licet Aristq. sententia fucrit definitiones ficti Wr compositionem,no tame negauit fi eri pcrdiuisionem cum ipse semper diuidendo definitiones inquirar, sed uult propria costitutione definitionis re copositione, quoniam diuidimus,ut componamus,& non componimus ut diuidamus,& sicut prima compositio definitionis c a superiori
ad inferius,ita di resolutio prima definitionis e ab inferiori ad