장음표시 사용
61쪽
superius.Et hoc forma rationem hanc faciens incepit dicens. At uero n P qinditas in aliam definitioncm abundarare ratione,& resolutionem intcsscxit,hominis.n. quiditas e animal rationale,quae restauitur in definitionem a talis ,&sic procedendo uis ad nnus gentralissimum,quod ratione no abundat,ut di ximus, Hanc aurem resolutioncm actualem explicat coment. 6.M. 2 cum dicit.Et nc dicimus unum post aliud secundum dissolutionem.sincipiendo a posteriori perueniemus ad primum principium in cognitione. certum elt enim prius actualirer contineri in posteriori S sic di luedo pcr partes actualiter contentas, deueniemus in illud quod e principium cognitionis, a quo incipicndo cognitivncm nostram deueniemus Per partes virtualirer colentas in illud,quod e iciminus cognitioni qui quide e species specialissima, quae eindiuiduit. Hoc autem loco tangit come,resolutionem ,quae e peI partes.
Hirruat ter comas,qufi e a superiori ad suu iserius quod quidesuperius e primum in cognitione,& hanc uirtuse dissolutione habet expresic. S.T. in hoc libro supra.T. primo partIcula. s. ubi dicit Aristoteles. Habere autem totum, & partem non habere difficultatem eius ostendit,inquit. n. duplex vi uia proce indendi ad cognitionem ueritati una quidem per modum resolutionis secundum quam procedimus a compositis ad simplicia,&a toto ad partes, re accipit totum & copositum ex patrii.
hus uirtualiter contentis,ut ipsemet declarans s quatur diccns. Sicut dicitur primo Ph. t. c. . confusa csse prius nota nobis. Et in hac uia perficitur cognitio ueritatis quando inruenitur
ad singulares partes distincte cognoscendas. Alia uia vi compositionis per quam procedimus a simplicibus ad composita. qua perficitur cognitio ueritatas, cum Vruenitur ad totum, S intelligit pcr simpl icia species,quae partes potentiales non habentire talis est procissus ab inseriori ad laum superius, udpa,
tet.Et propterea dicimus processum a natura ad essectum esse processum compositiuum,quia , causae aut sunt intrinsecae, ut materia forma S finis, ut coicidit cum forma, aut extrinsecae . ut agens εἰ finis extrinsecus, ct quia effectus est compositus exci causis intrinsccis,ideo processus ex his erit processus ex componentibus ad compositum ideo erit proccssus compositivus, si uero loqvcmur de causis extrinseci aut coincidit i idem specie univoca, aut analogica quocum3 modo concurret ad cominpositionem cortati essecti ,si uero de fine extrinseco dicatur,
62쪽
finis talis ut in Inrentisnetiam dicit eompositionem cum esse et si i executione trahit essiciens ad suu Me,quod inesse copoliri comit,ideo semper a causa ad essectum erit processus compositiuus igitur ab effectu ad causam erit processus resolutivus tam in practicis si tu speculativis,& hoc est quod. 6.M. 2 3 .dicitur intelligentiam artocis resolutori im esse, quia ab effectu incipit,facrio uero est compolitiua,quia a causa incipit,nec huic contrariatur Comen. cum loquatur hoc Ioca de dcfinitione quae per diuisionem generis in partes virtualiter contentas coponitur. dicimus enim hominem esse substantiam corpoream, animatam &c. parapter quod,ut diximus diuidendo componiis mus,ideo quae dicit hoc loco comen.nihil ad id,virum a. pro cessus a ca ad eflectum sit compositivus aut resolutivus, agit enim hie de constitutione definitionis Sid quare Iiber Post.rcto lotorius appellctur hoc non debet arguere processuma causa ad effectum,qui in libro Post. docetur, cile resolutoriu, quia et
liber priorum resolutorius dicitur, cte tamen in libro priorum non docetur procissus a causa ad effectum.&d uter pliber dicitur rei olutorius a fine &est unus liber resoIutorius, qui diuidistur in priore εἰ posterior quia i libro prioru docet nos Arist. formare syllogismos i libro uero Post.docet nos syllogismu demostrativum facere,ut scire sciamus.scire aurem resaute escire persecte,scire autem per syllogismu non est scire perfecte sed scire per syllogimu demostrativum hire autem per talem syllogismum est scire per definitionem, quoniam dcfinitio mediume in demonstratione demostratio. nast cxplicatio definitionisvicuod finitio est explicatio definiti, in quo Oia cotinetur de quihus Hac potest esse dubitatio .Et hoc est si uera atU perfecta definitio soluit omnes dubitationes quaecxplicantur ser demostrationena,ideo Aristia .Ph.t .c.3arolens lacum definire inquit,oportet autem tractare intentioncm sic fieri ut quicquid
si reddatur,& quaecun* opponutur soluantur ,& quae uidentur incile inerunt,& amplius d 1scholiae causa & oppositoru ,γsorum erit manifesta, sic enim itam pulcherrime demostra tuerinumquodU. finitio crgo e qua unumquod'demostraturre syllogismus dcmcistrativus dicitur propter detinitionem cita demonstrantem, S resolutorius quia habet per definitionem resoluentem oes dubitationes,explicare quod in perfecte scire.Et cum dicat ibi, tria esse de ncccssitate definitionis, quorum Primum est, ut perbllam diabluantur quaestiones accidentes in
63쪽
m,r liqua duo sunt eadem aut eosequentia Nesario Lut appareat ca accidentium sensibilium in eo, εἰ st ex definitione data
appareat difficultas accidens in hoc deo in dictis eius apparet; scientiam quae est per causas extrinsecas εἰ per propriam natuis ram definiti esse resolutoriam non procaeus sit resolutorius; ut. oluatur causa in effectum, cum hoc ad sensum falsum sit. quia effectus resoluitur in causas ex quibus componitur, sed quia per definitionem,qua soluuntur omnes dubitationes ,haisbetur,cum perfecte atm resolute hoc pacto sciatur, sed ad rem nostiam redeamus sequitur autem in eodem Tex.
COGNITIO a. v E esse no potest, quinam fieri potest
ut ea quae hocpacto infinita sunt intelligantur. Latini uolunt Arist.hac particula tertiam rationem additicere, quae non modo scire:quod est perfecte cognoscercsed&quocunm modo comoscere destruut ponentes profectionem infinitam fieri in formis. Sed Mest ita.Esto.n.in causae essent infinitae, si earum unam aut alteram quis cognosceret, imperfecte sciret,sicut& modo cognoscimus quidem imperfecte eo ς, non
omnia genera, non omnes deserentias. amusilicet fiuitae sint.
Et propterea diximus in pricipio huius, T.oum loqui de scire secundum se, dc in hac particula confirmatur ratis, quia actuno possumus tinnita pertransire sicut nec misiores lineae qua uis G sint lineae sectione ut formaeac hoc e F sequitur dices.
NON enim simile est in linea ubi in diuisionibus qui Mnon statur,non fit autem ut intelligamus nisi diuisioni modum ponamus. Quo circa diuisiones non numerabit qui infinitum transiticum formae in eo cuius sunt formae actu necesse e uisinnutho actu quide necesse e ut uegetatiuus sit,actu sensitiuu actum intellectivus, si formae infinitae essent, actu quide eent, de non potentia sectiones autem in linea non actu quidem suntsed potentia ideo inquit ..Non simile est in linea ubi in diuisionibus non statur cimus uti lineam ad cuius cognitionem non est necisse ut sciamus omnes potentiales sectione quia sunt in pq tentia,at formae in composito quia sunt in actu necesse est si rescire uolumus ut omnes enumeremus . verum cum infinitum
peruansiri non possimec sectiones ipsas possumus cognoscere
p. edendo in infinitum,sed cognotamus quidem si diuidcir
64쪽
do stemus,ut diuidendo in partes restinis aut sexcentas partei
re ultro non progrediamur, εἰ ratio es no enumerare potest infinita trasses actinita nec si infinitae formae fuerint cum actu, sin Sc actu ad perfectam cognitionem scire necesse fit destiueretur scientia simpliciter dicta si formae infinitae fuerinkfinitas erago eas necesse est, seu finitas actu unius eiusdemm formae perfectiones.D de cum dicit,
Q. v IN eriam materia hoc ipso quod moueturintelliga
Latini uolum hac particesa quarta rationem Arist. adducere,sed satis dure rationem dedu cunt ut patet intueti,per oppostam enim materiam uolunt Arist.probare formam finitam esse.infinitum enim finito opponitur, Nihil uero opponitur ipsem,igitur siderone infiniti est esse, nihil,de ratione fitini erit, si ergo materia opponatur formae, dc materiae competat infinitas,necessario finitas competet for mae. igitur in formis non trit processus in insinitum dicit ergo in omni,quod mouetur cum tale sit compositum ex materia de forma, cesse est materiam intelligere, nam sicut mouere e per formam , ita moueri Per materia,& cu no esse sit per materia, materia.n .ifinitae, es ex se nullam habeat forma igitur per oppositum cum re sit per forma,finita erit,Notant tame no esse,qδ est priuationis,m rede ratione materia non enim priuatio eu de rone materiae, hoc enim impugnatur ab Arist. ueluti a Platone non recte dictum Primo Ph.t.c.66 .Ens tamen in potentia, non habet rationem
infiniti nisi secundum Φ est sub ratione priuationis:ut dicitur
3.Ph. sI .Graecorum tamen aliae sententia,uultan. Michael per materiae cognitione,quam habemus, Arimarguere, infinitum cognosci non posseeut in.T.praecedenti dixerat,materia enim einnnita,quia esse ei non competit. Et quia e infinita,no cognoscitur is si cognoscitur,aliquo moto cognoscitur: transmutatio enim fecit cognoscere materia ut operatio formam.Et esententia Platonis εἰ Arist.Dicebat enim Plato, materiam sp xia,& no propria cognitione cognosci.Arist.uero sola negatione, aut analogia, contra quorum sententiam dixit em. indisgressione prrimi Ph.ubi dicitimater iam in prima notione pos se cognosci per se,quod si uerum esset aledixisset Arist.matoriam analogia aut sola negatione cognosci propter quod ponens differentiam tuter materiam&formam Τ Μ.t.c.4dnquit
65쪽
materia e hoe siquid potestate tantum, torma est hoe aliquid
separabilis secundum rationem. At si materia posset in prima
notione cognosci,separabilis esset secundum rationem.At si dicaturiipsam esse ratione separabilem in prima,& non in secun da notione,nihil diceret Aristo. distinguens formam a matearia, Frseparabilitatem formae a maretia secundum rationem, quia forma de ipsa in secunda notione non e separa bilis . sunt enim inuicem resaliuataut primo Ph. habetur. igitur si forma separabilis est secundum ratione erit separabilis in primano. tione,& si materia esset separabilis in prima notione couuenioret in hoc cum forma. dc cum materia in hoc distrat a forma, cum dixerit Arist.Μateria e hoc aliquid potestate tantumdeforma ratione separabilis hoc aliquid, sic in materia contra formam per potestatem describens,in secunda notione destriopserit,uidetur nolle haberi a nobis i pria notione acut habetur forma. uapropter Themistius aduersatur Arist. quin immo oc materiae cognitioni . Nam de ipse uolens eam in prima no tione describere, dicebat eam hoc nomine subiecti magis no tificari in prima notione,quam hoc nomine materio quia suo
bicctum res elum quidem dicit, & ex consequenti in secunda notione describitur,uerum quia respectu dicit ad praesente formam, ad quam non habet potentia, ut hoc nomen materias quod dicit respectum ad futuram forma aura poestiam, εἰ ad suam naturam potentiam non dicit cum ipsa sibi ipsi praesens sitisicut unumquodin, potius subiectum quam ma teriam dici uolebat sed de hoc alias diximus. Satis e ex hoc etiam loco M. heri Themistii sententiam ad mentem Arist. no Mercum dicat expresst,moto aliquo cognoscibilem esse. Et ferme est quod in
priori libro s. primo Ph.docuit.dicebat.n.materiam analogia cognoscissatione formae:hoc pacto,ut lignum se habet ad scarrum, ita materia ad formam, ratione subiecti in mutatione analogia similiter cognoscituriutin. se habet subjectum i actu. ad motum accidentale, ita materia ad rransmutationem subis stantialem. hoc ergo e quod hoc loco dicit Materia moto aliquo cognoscitur.Legit autem Μichael Τ.primo sic,materia eo ipso P mouetur.cognoscitursecundo sic.materia in ipso quod mouetur cognoscitur Sc e ide sensus. Sed sine praepositione habetur sensus minus ambiguus,& uidetur ratione cogn8scendi materiam mutatione ee,cum praepositione uero, in, ide potestilitelligi,de potest intclligi, ut latini,materia in re quae mouetur materia
66쪽
ne aris intellis m. Tertio aute legit,ut quidem scimarcturnobilem inrelligi necesse est, & explicat materiam icto mobilem dici,quia cum formam propriam non habeatiformam tamen cum semper habeat,infinita quadam mutatione intelligi ruraeum semper mutatione alia atm alia , aliam &aliam for
mam accipit in infinitum, quemadmodum & lineae sectiones nunt ed melior at limpidior Tex.e quem legit Michae dc Aegyropolus.Peinde de infinito uniuersaliter loquitur Arist. ut notilicet infinitum cognosci non Posse,& fi cognoscitur quatenus cognoscitur,infinitum non αinquit ergo.
AT ' E infiniti nullius est esse,quod si ita non est infinio
licite infinitum non est. . Hanc particula declarant Μchael& Asclepius dicentes, ut mim in libro Postdeclaratum est, aliud est animal de animons esse,animal enim oc omne copositum ex materia & forma messe uero non est sit sed simplex &formae.In rebus auia incompositis e idem res ipsa & esse ipsius, idem enim in anima, S esse aiae. Si igitur supposuerimus dicetes infin1to ce,ipsi formam adaun u forma autem terminus est,ideo finitum erit' non anfinitum.Et hoc est quod dici Linfinito non est esse,se miti nullius eqse,' quod habetur nullum actu infinitum
esse. t nulla res es cui ratio infiniti conuenire possit, quum nulla res actu infinita sit. Si autem non ita fuerit s. infinito cLIe non conueniretimo dixeris infinito esse conuenire,esse ipsum infinitum,quinimo de infinitu per ipsum csse,finitum erimm n 3 nccinario finitum est. Haec autema aeria de qua loquutus est,congruunt,ipsa enim cum nubes,ubi forma habuerit,
α clle limitatur & finitur,non g, ipsa finita sit Ad peresse de foemam finitur:& per finitum.quod non est ipsa,cognoscitur, sic
tace infinito habetur cognitio γr rationem negativam eius quod cognoscitur. Dicinius.n. infinitum est, cuius nulla pars accipi potvi,quin alia accipienda remaneat, ex quo scimus , dc: ipsum coguosci non posse,illud enim compraenendi non potest,cuius quacunm pa rte accepta adhuc sim Ur alia aN alia accipienda remanet,sed infinitum e huiusmodi,igitur Bl e doctrina Arist. s .intaph. de accidete per acciden:uud utim sciri potes, quod eausam uel causas' determinatas Da dctiaccidens per accidens causas determinatas no habet ig
67쪽
tur accidens per accidcns sciri non potest.sic. n. s. Metaph. accita dentis per accidens natura inuestigata argumentatur Arist.Et hoc uoluit dici remichaci & Asclepius,cum dicit rationem tofiniti eandem non isse cum infinitorquoniam ratio per quam cognoscimus infinitum,c finita:secus enim nihil dicunt. Relis quum erat ut de causa agente sdem probaret, cum nihil iuxta graecorum expositionem de ea dixcrit Arist. Sid hanc obiectionem soluunt, diccntes Arist. praetermisisse, uelutifex his quae de caeteris caulis diaerat manifestum. certum cnim e causam agcratem finitam csse, licffectus finiti sunt. sed,horum graecorum v nia dixerim non rccae dici cana praetermissam esse. Nam cum proposuersi. t. c. s. Causag non proccdcre in infinitum, simul marcrialem re agentem proposuit,quali finitii cssit causa materia, lis Sc agens. Nam si ex materia non potcst educi in infinitum,ut ex matcria materia educatur,cum eductio non sit nisi per ages, idcm profecto de agente Ut aliud ab alio educatur,dicedu eriti Uco rectius c,ut latini Acunt.t.c. s. non uniuersalem ratione causartura omnium,sed propriam arantis unde principiti m tus adduxisse asccndcndo, S hoc c ς, per materiam daccdcndo non pro acre in infinitum agentia demoni trauit, & no-materiam exemplaritar adduxerat ut dcclarauimus. coment.auia hunc.T.corruptum habet. Idc licethgat ut latini ipsus Tex. Principium.tamen,quod deducit, est prorsus oppositum eius quod graeci S latini dicunt scilicet infinitum finito terminari, ipse uero inquit, si infinitum terminatur non finit sed infinit Vrminaretur.Sed ali aer e ut poniat latini,mataria. n.infinita tade forma finita icrminatur,& infinitum, ut graeci exponunt, cita ratione tenninamus S cognoscimus. quitur postea.
A T qui si infinitae essent muItitudinc spccies causaru nccphoc pacto rerum profecto consequi cognitionem posscis mus. Tunc .n .scire arbitramur cum causas cognoscimus
fieri avicio ncquit ut finito temporc id quod finitum et additione pertranseamus. Duo proposuerat de finata te causarum,nc .Lindircciunx cccs species infinitas csse,primum declaravit, hoc autem.Τ. alterum explicat.Primo tame proponat,& cadc adducit ratio ,ut enim scicntia destrueretur progrcssione infinita unius causae in directum siue in superna, siue in inferna procedatur,eo ampliussi causarum species infinitae fuerint, & repetit eam propoliti o
68쪽
vim qua in primo Ph. attulit.Tunc. n.arbitramur unetquo'
Cognoscere cum causas cognouerimus. Rerum autem trasmutabilium, de quibus naturalis philosophus tractat causae sunt de quibus iam probauerat finitioncm in directum. .uas rerunaturalium causas secundo Ph. cuius hic liber eit prooemium declarabit& qua tuor & non plures csse ostendet,ideo eas pro/ponit tanqua naturalis philosophiae causas infinitas non incine esse debere .si de rebus naturalibus scientia habeatur.Nemo si infinitae essent,inanis labor manifestus esset,licet.n.indiui duae causae secundum successionem infinitae sint, non tamen secundum speciem, dc propterea ex cognitione deci irat,quoniaillae ad cognitionem non facili ed istae adco istae si infinitae es.sent rei ore fiuit quo res ipsas cognoscimus, impossibile re sit nos eas simul comprehendere,eo. n. a supernis inrellcctibus
disserimus,si, ipsi nullo tempore sed cuncta simul indivisibili scognitione perciplunt. contra nos, quibus inest intellcctus a corpore dependcns,abus phantasinate dc continuo no cognoscimus,quae cum Te,& In tempore fiunt, S propterea intelle ctioncm in tempore fieri necessee, finito tamen, itam cum infinitum finito tempore concludi non possit,si infinitae essent causae, a nobis finito tempore, quo limitatur nostra cognitio, copraehindi DcquirenDe his autem quatuor causis agit Arist. secudo Ph.a t.c. 27. s. ad.38. dicit autem.t.c. 2 7 . repetens quod hoc loco proponit. considerandum e dc causis,quae S quot numero sunt, quoniam. n.sciendi gratia hoc negotium ein hoc spiciat adfinitatem causarum secundum speciem. Q uo ad finitatem uero in directum prosequitur dicens. Scire aiatem non opinamur antequam unumquodU accipiamu, propter quid uniiquod. hoc autem e acci re primam causam,tales aurem causas quas
probauit finitas necessario Me,ad naturalem philosophum do, clarare pertinere docet dices Q uoniam de nobis hoc facienda cilc de generatione & corruptione, 6c de omni physca mutatione, quatenus sciamus ipsorum principia redurere in ipsa tentemus quaesitum unumquod B.6c in.t.c. 3 2 . Inquit concludens. Caiisae quidem igitur hae dc tot sunt ipsae, i.Τ.autem. 63.no plures csse determinat causas ,quas hoc loco secundum sp cicm in infinitum procedere dicit. Et boc quidem quasi Ar se propones, quae positurus est in libro cuius est hoc prooemium, per acci. dens probat eas non procedcre in infinitum, ut .s. solucretracitam obiectionem,quae ecpost et ex impossibilitate scientisi. I ii
69쪽
eae cognitionis rerum transmutabilium, de quibus naturaist philosophus tractat propter eam perpetu am Mariationem,qi Iarum uarictatum pG caulam cognosci ia dixerat .Remoto ita imWdimentoti misi, uolens remouere impedimenta quo accidentalia inquit. AuscvLT ATIONES autem per consuetudines fiunt. Nam ur cosuevimus sic oportere dici cesemus, ut ea, quae praeter illa sunt, non similia, sed ob insolentiam ignota nobis alienam magis uidentur. uod.n .e nobis consue. . tum id nobis est notum. Cum ea libenter εἰ quieto animo audiamus. quibus consue uimus, Impedimentum graue profecto erit conuietudo. Et ad naturale philosophiam crit indispositu ,squis quae falsa sunt, audire consueuerit. eoar.efficax est consuetudo.ut ea quae cosucuimus audire adeo firma re uideatur,ut abhorreamus audirempn. tia et si uerissima sint,si ergo falsa audire quis assuetus fuexit de quae uera sunt nus PGperit, quae uera sunt inritati similiare nouidetur d penitus falsa & possibili. , propterea st ea latctuera existimat,quae ex consuetudine ucra inc adiudicauit.ver, ratem ita p percipere uolenti uenenum praesintaneum at per ditissimum consuetudo est.vt.n.uia a natura indira est ad utri. tatem percipiendam,quae e principiorum aut ciignitio aut assensus ubi proposita fuerint,ita ad non admittendam ueritatis cognitionem audiendi ueris principiis opposita cosuetudo maximum impedimentum est. Id quod legum exemplo arguit Aristidicens. Q. v A N T A M autem uim habeant quae consueta sunt notas leges ostendunt in quibus circa fabulosa S puerilia cosuetudo magisquam inritas potest. Ex legum consuetudine praefatam sentcntiam comprobat, quibus fabulosa dc pueriliλinquit laetopter consuetudine adcoualent,ut euidem atm aperta ipsamet ucritas minime nera extostimetur. Si quis.nmomines non ex dentibus serpentum seminaris ortos dixisscti falsidicus,quia lacrilegus,oli habitus rei, qua qua homines non ex serpentum dentibus,non ex terra, ut Ause na putavisi sed hominem ex homine continuo fieri perci orent. Md ea erat olim ex legibus staturum, S ita uulgatum, ut
. ninil umus praedicari posse existimaretur.Eius rei pulcherrima
70쪽
rationem ad dueit Auero s et Gomplemetitum' homulum
est nisi ver congregationem, congregario non fit nis rer bonum te ut sint ergo homines bona necissarium c poti ut qua uera ad sciendum ueritas necessaria est,ad congregationem bonitas, sed hoc propter uulgus,qui ut plurimum ueritate abutitur, paucique sunt admodum qui intellectuali ratione utantur. Si qui tamen suntihi non modo boni, sed &ucri sunt, ocea uera cognostunt,quae bona sunt.& quae bona ueran qui ronabiliis ter non minus ucra qua bona cognoscunt,dc uera bonitate uora δἰ hona non nisi ueritate bona apud se ipsos statuunt. Ideo ot ad bonum opus ni s Praemiis alliciunt sic de a malo ope re poenis nullis arcentur sed eo solo si illud sua ueritate bonu, hoc propria falsitate malum.illud ag di,hoc toris uiribus euitare contendunt Aristaergo e im auditorcm naturalis philos phiae ueritatis sibi optati qui nulla aduersa ueritatis consuetudine sit dispostus,qua consuetudine legali praesertim explicata ad alia adhuc impedimenta explicanda Progreditur dicens. v ID A M igitur nisi quispia Mathematice dicat no acceptarcos qui dicant.. Non modo consuetudin sed hanc εἰ priuatam quandam
aliquorum naturalem prcp i sionem accusata α' impedimento Demtari me affirmat &primo eos adducitiqui demostrationibus Mathma.adco assueti sunt,autaei Math. natura propenstre ii sum imagina tione portus et intellectu uigent ut nihiI uet,l ni acci μ re nisi more Math. ostendatut nescientes ; Ut inquit, coment. ut traditum c in logica duas esse demonstrationes propter quid.L& quia a causa ab effectu,ni lieni quidem sunt,nec apti ad rerum transmutabilium, quae noscm r uera sunt, sed
ut in pluribus,cognitionem suscip:edaiuinii deinde adducit. Q v ID A M nisi per exempla dicamur non approbirati Ira quidam sensibus addicti sunt, paruix intellectu ualent: ut nisi rerum sensibilium exolo manifestetur quod dicimn admittantadeo sensitiua uis aut consuetudo dominatur in eis. . SuNT & qui poetam testcm adducendum censeant. Sunt hi,qui plurimum inter poctas Milantur, & eoru dictis oblectantur.quim consuetudine aut natura quide cuna iudicio carcit,nec Iat.onis alicuius efficaciam intueri possunt,ansit de