장음표시 사용
111쪽
constat ev mmmuni conceptu figura: Lxpresso per vulgatissimam definitionem Euclidis. Figura est quantatas uno, aut pluribus torminra comisHehensa ι termini autetia , de quibus definitio intelligitur , vel sene puncta a quibus lineae, vel lineae a quibus silperficies , vel superficies
a quibus solida , sive corpora terminantur. Minor vero constat ex ariaticulo praecedente; sed ut clarius coucipiatur cogita lineam rectam ii finitam utrinque terminatam sic convolvi, ut ad aequaeua ab uno centro distantiam duo extrema applicata sibi iuvicem copulentur , quo pacto obtinebitur figura circulatis uno , ut loquuntur Geometrae . unius scilicet Iincat, termino comprehense I triangularem vero obtiis nebis . si eam intellexeris complicatam ad eum modum , quo tres liisneae concurrunt pro efficiendo triangulo, & quadrangularem similiter. si eo modo inflectitur , quo disponuntiir quatuor lineae ad effi-άicndum quadrangulum , atque ita de aliis quibuscunque linealibus figuris , quarum nempe termini sunt pro imiltitudine linearum , ex
quibus consurgunt, multiplices. Quem discursum sine labore ullo transferre potes ad figuras quassibet planas , & ex planis ad solidas ;quatenus sicut ex linealibus planae , id est , superficiales , ita ex pi ius solidae , sive corporeae componuntur, ex illis utique modo , quo par est , compactis, Atque ita a primo ad ultimum sequitur non reptionare infinitum sive sphaericum , sive cubicum , &c. PROBA Tu R secundo. Non repugnat ex eodem puncto protrahi. Deo in infinitum duas lineas ejusdem omnino longitudinis clauiae . unam quidem recta versus Ortum N altuam recta versu s Occasum , de intelligibiles e cm modo . quo duae semidiametri diametrum unam e ciunt ; in si ex dictis in articulo praecedente potest Deus hine producerem infinitum lineam , quae proinde sit infinita de ui hi Io- minus clause , cur etiam non poterit hinc , id est , ab eodem puncto ducere io oppositas partes lineam aliam, quae fit omnino lusu ni lon-situdinis , infinitae scilicet de clausae : atqui ex hac doctrina sequitur similiter non repugnate infinitum cujuscunque figurae nou modo planae . sed etiam solida i erpo &e. Probatur mioor. Rario quae pro .hat posse ex eodem puncto protrahi hinc versus ortum & illinς verissus Occasum duas lineas ejusdem lougitudinis infinitae 3e clauis, conis vincit uon minus ex eodem posse protrahi duas similis longitudinis etrus austrum de boream . atque ita de omnibus punctis horiχontais libus inter austrum de boream , idtre Ortum se octasum , quo nacto
obtineretur superfietes horimi tali 3 eircularis infiniis , quae per linem eum testissionein in quaslibet figuras planas ester mutabili 3. Imo etiam Monvincit posse in omnem partem ει in orandiu circuitum produci Disiliaco by Coral
112쪽
Eneas ejusdem longitudinis infinitae & clauis , quo pacto solidum
infinitum sphaericum obtineretur ; illud vero , ut illico concipitur, per idoneam rescissionem mutari a Deo posscd in eubum , in eonum , in Ulindrum , in pyramidem, dec. Ergo ex dinstrina in articula praecedente stabilita redie sequitur non repugnare infinitum cujustitiaque figurae. Moneo autem me loqui de punctis , lineis , superficiebiis de solidis physicis , ae proinde etiam de figuris physicis , ne Briὸ aliquis. putet uclle me hic tantum probare possibilualm infiniti figurati eum jusdam abstracti mathematici , aut inducere in Physicam quantitates
hujiisnodi abstractas a neque .enim id intendo , mihi quippe sermo est cle possibilitate infiniti physici figurati r di ad c ira probandam
usiarpo quantitates. non abstractas , sed physicas , quamquam iis temnominibus designatas , & aliunde non immutandis ob multiplicem similitudinem se quam istae cum illis seniuntur. Vide quid de punctis, lineis , &c. mathematicis dictum sit in disp. de continuo.
PROBA Tun tertia. Ad hoc ut aliqua moles corporea lignea. v. g. aut lapidea sit, infinita , non est nccesse eam occupare omne spatium : ergo non repugnat infinitum cujustitiaque figurat. Antecedens facise eonstat ex argumentis , quibus supra probatima cit non requiri ad rationem essentialem infiniti , ut contincat omnes partes ejus generis , in quo est infinitum. Unde sequitur inolem ligneam , quam Deus ex hypothesi produxisset infinitam , remansiiram nihilominus infinitam , quamvis ox ca deinceps centena quakiam millia palmorum vel ulnarum detraheret & illico annihilaret ; in hoc autem eafii non Occuparet' omne spatium , de nihilominus inci infinita. Probatur consequentia. Illud corpus , quod non occupat omne spatium , continetur intra aliquos terminos spatii : spatium siquidem non occupa. tum est evidentcr terminus, spatii , quod occupatur ἔ ac proinde etiam corporis in eo spatio collocati. Atqui corpus , quod intra aliquos spatii terminos continetur, est necreario figuratum , ut ex notissima
figurae idca constat. Ergo &c. Sed potest , iit dixi , moles aliqua lignea salva quidditate suae infinitudinis non occupare omne spatium t ergo potest esse figurata , de quamcunque tandem figuram sortiri pro pluralitate partium , quas ex ca Deus abstulerit. , , pro loco unde hane vel illam figuram efficiendam fuerint auferendae. Deinde nihil impedit quominus de Iongitudine trabis alicujus v. g. in hypothesi infinitae auferat Deus palinos quotquot voluerit ad cam efficien-riam latiorem ; at hoc pacto nunquid mutabitur figura trabis , dumhrevior evadet ac latior Denique etiam non video cur Deus qui silao dubiopotuit rumunem flaturae millies proceripris illaesa ea inembr
113쪽
rum Proportione, quam habet, creare, non possit etiam creare illum staturae infinities procerioris ; in quo casu homo esset corporaliter tufinitus, & nihilominus humanatu retineret figuram ; idemque dicendum de caeteris rebus omnibus , quibus inest certae quaedam partium proportio, unde haec aut illa figura oritur. Ergo ex his & aliis multis , quae ingenio paululum conanti occurrunt . satis constat dari posse infinitum cujusibet figurae. Quare jam venio ad objediiones , q-rum solutio proderit ad hujus nostrae assertionis eonvictionem. Objicies primo. Sit ex hypothesi circulus infinitus , quo stipposito taeeesse erit, ut diameter ejus sit infinita aut . quod idein est, protrahatur in longittulinem ex semipalmis v. g. numero infinitis compositam , per quos hinc & inde ducantur infiniti numero concentrici in eodem plano , qui proinde ita te habeant ad inub ira, ut primus a centro diametrum habeat v. g.palmarem, secundus bi-psmarem , dic. Nunc itaque argumentum proponitur sub hac serma. Concentrici illi Omnes, quos evidens est esse.munero infinitos,
vel sunt singuli in se ipsis infiniti, vel sunt singuli in se ipsis finiti, vel alii quidem sunt in se ipsis finiti, alii vero infiniti. Atqui ex his tribus dicendi modis , qui Eli sunt aflignabiles, nullus est
qui non involvat manisestam repugnantiam. Ergo etiam mani sesta est repugnantia in illis concentricis numero infinitis ; quia vero haec st-quitur ex suppositione circuli infiniti, hinc patet repugnare ciGulum infinitum Probatur minor. Et primo quidem concentrici illi non sunt singuli in se ipsis infititi; nam evidens est primum concentricum, siVe proximum centro, non ine infinitum. cimi non sit diametri nisi Palmaris ; sed neque secundus erit infinitus , quia non habet nisidiametrum bipalmarem , & sic de aliis multis astendendo. Secundo, neque singuli sunt in se ipsis finiti, nam rursus evulans est ultimum sic voco cum qui proximus est circumserentiae non esse finitum,quia diameter illius non exceditur nisi unci palino a diametro summae circum- serentiae i sed neque etiam penultimus erit finitus, quia diametrum nouhabet nisi duobus palmis minorem ca . quae est praedictae circumtarentiae ex hypothesi infinitae , de sic de aliis multis descendendo. Tertio demum, neque propugnari: potest alios quidcua esse finitos , alios vero infinitos; nam ascendendo nullum reperies, qui non sit finiqLus, & e contra clescendemio in nullum incurres, qui non sit infinitus. Quia enim diametri eorum non excedunt aut excestuntur ab invicem
nisi imo palmo, nee potest iste excessus efficere discrimen eirculi finiti ab infinito , consequens erit omnes illos concentricos, si astendendo progredimur , reperiri infinitos, & c contra si refredimur descendendo. Diuiligo Corale
114쪽
. Quod aliter in hunc modum clarius demonstrabitur. Non potest ascendcndo perveniri ad aliquem infinitum, nisi prius attingatur fini-Lorum omnium maximus , nec descendendo perveniri potest ad aliquem finitum, nisi prius attingatur infinitorum omnium minimus. At nunquam attingi potest sive finitorum omnium maximus, sive infinitorum omnium minimus ; nam ille qui diceretur omnium ii finitorum minimus, non desineret cile infinitus etiamsi esset diametri uno palino minoris, & ita non esset Omnium minimus contra hypothusim. Similiter ille qui diceretur finitorum omnium maximus non desineret esse finitus quamvis esset diametri uno palmo majoris', di sic non esset omnium maximus contra hypothesim. Ergo dcc. Quia vero repugnantia. quae ostensa est in circulo infinito, eadem di eadem via ostendi potest in figuris omnibus planis ac soliis dis, consequens est repugnare ex toto infinitum cujuscunque fig
Resp. primo hoc argumento urgeri sententiam eorum omnium, qui R. mittuntl infinitum possibile, perinde ac nostram,quae praeterea admittit illud possiste figuratum. Nam si bene attonditur, quamvis circuli isti omnes concentrici non habeant ultimum, quo figura circularis,dς qua agimus, claudatur & compleatur, non minus neccile est ut singuli, vel sine.infiniti, vel finiti, vel partim finiti , & infiniti in se ipsis, quos omnes dicendi modos este repugnantes objectio facta convinceret. Et ideo non minus Occurrit solvenda ab iis omnibus , qui pugnant pro infinito possibili , quam a nobis , qui praeterea possibile figuratum admittimus. Deinde quia nullum infinitum constituitur, nisi per multitudinem partium, aut quasi partium, ex quibus constat ; neque haec multitudo est infinita, nisi quia constat ex altis & aliis multitudinibus , ut ex centenariis, millenariis , &c. in infinitum multiplicatis . eadem pro istis occurret dissicultas , quae pro conccntricis illis proponitur. Nunc de singulis multitudinibus anno. rum ex quibus ducatio infinita, & palmorum ex quibus extensio infinita , & graduum ex quibus infinita intensio, &c. coalesceret, eadem fieret quaestio an sine in se ipsis finitae vel infinitae; vel partim quidem finitae . partim vero infinitae. At neque finitas, neque infinitas esse probaretur, quia nec crescunt, nec decrescunt, nisi Per unirates annorum , palmorum , graduum , &c. additas aut detraetas, & sienulla enumeratio posset sive ascendere ad multitudinem infinitam . quia perveniri non possct ad finitarum omnium maximam , sive deccendere ad finitam , quia similiter perveniri non posset ad infinitarum pinnitim minimam.
probantaliam rea pugnanaetiam sv II. Sed sie
non impetitur dire.cte infiniatum elauissuae
115쪽
Nee uia latenu probatur illitis te pugna n.
Oppo fiunt alia repugnam iam ejusdem hypothesis.
Resp. fecundo ex omnibus illis concentricis , qui circulo infinito supponuntur inscripti , alios quidem esse ambitus finiti , alios veto infiniti, & contendo eapropter non obstante solo excessu diametrali unius palmi,. quo alii alios proxime superant vel suterantur, posse
tum carpto progressu 1 centro ascendi ad aliquem infinitum, tum caepto regressit a circumferentia descendi ad aliquem finitum, modo progressus ille aut regressias concentricorum enumerationem contineae infinities repetitain. Quod ut intelligas , cogita ex antedictis conia centricos , de quibus procedit suppositio, non esse numero infinitos,
nisi quia sunt infinities infiniti. Et quia singuli eo majoris simi ambitus in se ipsis aut minoris, quo magis minusve a ccntro communi distant, hinc evidens est, ncc posse a centro ad aliquem infini tum perveniri, nisi transcendantur finiti infinities rUetiti , nec posse a circumferentia perveniri ad aliquem finitum , nisi infinitis etiam im finities transcurrantur. Transcende itaque finitos infinities & pervenies ad aliquem infinitum ἴ ac tum. revocato gradu transcurre infiniistos infinities & incurres in finitum, quem optas. At id non potes psed potest Deus , qui proinde in ea multi tudine advertit conccntricos alios quidem ambitus finiti , alios vero infiniti. Nec tamen fingendum est reperiri aliquem ex illis, qui finitorum omnium sit maxi. mus , & alium qui sit minimus omnium infinitorum , quia iace ullus finitus potest ad infinitum accedere, qui non sit infiiuties major omni finito, nec ullus infinitus ad finitum, qui non sit omnii infinito infinities minor sic obsessitio statis solvitur. Objicies Secunia. Ex ea scin suppositione circuli infiniti & conccntricorum inscriptorum sine numero siqueretur possibilem esse ei culum infinitum , cujus diameter taci finita ; atqui repugnat evidentissime dati circulum infinitum diametri finitae : ergo Sc. Minor conia Lat, quantitas enim finita, quaecunque illa sit , ter repetita non efficit infinitam; quantitas vero circuli non est nisi quantitas diametri rriplicata & paulo amplius, ut Geometrae demonstrant: atque ita circulus, cujus diameter fuerit finita, infinitus esse non potest. Deinde ctiam omne infinitum .est infinities majus quovis finito : at nullus circulus potest esse infinities major sua diametro , quia non continet illam nisi triplicatam & paulo amplius: nullus igitur circulus diametri finitae potest
esse infinitus. Sequela vero majoris sic probatur. Percurrendo illos com centricos a centro versus circumserentiam prius perveniretur ad circu luna infinitum, quam ad diametrum infinitam: ergo &c. Aniccedens.
WrO probatur , quia sicut prius Pervenitur ad circulum, quain ad dia. Disitirco by Corale
116쪽
metrum tripalmarem & fimiliter prius dii circullum, quam ad diametrum mille aut Dis mille palmorum, de c. co quod circulus sit quantitas triplicata diametrio & quid amplius , sta quoque prius pervcmiretur ad circulum , quam ad diametrum lconstantem ex palmis num ro infinitis ; praesertim quatenus non potest diameter continere palmos numerct infinitos , quin circulus contineat triplicem huiusinodImultitudinem infinitam. Ergo antequam pervcniretur ad diametrum in. finitam , jam ante percursi fuissent quamplures circuli infiniti : at hoercpugnat, ut probatum est ; repugnat igitur praemissa doctrina de in.fnito figurato, juxta quam res adco repugnans esset possibilis. Resp. negando sequelam. majoris, ad cujus probationem nego antea XI. cedens de dico pro reddenda ratione negati nunquam posse in facta hypo Sed haeo rhesi , aut quavis alia perveniri ad circulum infinitum . qui non disset ut infinite a centro. Quia enim circuli non simi ambitus majoris, nisi quo magis a centro abscedunt, hinc fit circulum, qui non distat infinite a se ibici. contro, non esse infinitum : at si distat infinite a centro, nunquid haec tue. distantia per diamarum moestiratur Z ers' Abtineri nunquam poterit circulus infinitus , qui non habeat diametrum infinitam. Imo quia dia meter per utramque sui medictat metitur hinc & inde distantiam circuli a cratio finitam , hinc videretur posse colligi pro una, quae competit circulo, duplicem competere diametro infinitudinem. Verumtamen mon ita est, quia circulus & diameter atque primo infinitudinem silain
obtinent, at diameter minorem, majorem vero circulus. Discursiis autem Objicientis in hoc peccat, quod quantitas circuli eo quod sit tripla ad diametrum consideretur veluti alicujus proportionis ad infinitudinem constituendam . quod falsum cst ; nam quamvis circulus csset milliecmajor diametro , non evaderet tamen infinitus ante diametrum . si quulem ad hoc deberet excedere diamcitum infimiles. Deinde haec ob-joctio non urset singulariter doctrinam nostram de infinito possibili fi gurato a quia quod planum infinitum . in quo concentrici isti sippo nuntur , si circulare , sive alterius figurae , sive nullius , id nullam in cis varietatem inducit, & sic perveniri similiter possc t ad circulum infinitum diametri finitae. At jam satis incnsuin in id in nullo cini posse contingere. quod sufficie ad solutioncm objectionis , cujust alias
Objicies iretiδ. Ex do strina hactenus tradita de infinito Hailso de figurato possibili sequitur spatium illud imaginarium . quod a nobis quais qua versus actu infinitum admittitur . csic alicujus nsurae, sciliciet vel sphaerica , vel cubicae, &c. atqui hoc est Elsum N praeterea ri liculiun et ergo M. Major constat, nam spatium illud quamvis fit infinia
117쪽
ita Physica disput. X. viri. V.
tum , utpote constans ex leucis v. g. nullo finito numero comprehensibilibus, nihilominus ex diatrina tradita habet hinc leucam unam, quae caeteras omnes praecedit, & illinc alteram, quae caeteras Omnes consequitur , atque ita est clausum. Si vero cst clausum , habet unum vel plures terminos , S cum figura nihil sit nisi quantitas uno aut pluribus terminis comprehensa , erit igitur figuratum Minor autem probatur. Prim. quia ultra omnem figuram v .g. splum cana, quae illi spatio tribuatur, affingi poterit cubica siperexcedens, & ultra omnem cubicam sphaerica , quae rursiis superexcedat , . c. ad curulem modum, quo quadratum superscriptum circulo majus est illo , & ruistis major est
illo circulus, qui siperscribitur, &c. Secunaeo quia quidquid est iii spatio figurato est utilem figurae cum illo; sic aqua induit figuram va- iis, quod implet ς atque ita Divina immensitas, quae ex toto & adaequate implet illud spatium , esset ejutilem figurae cum illo : quae fietio quam ridenda ac deridenda sit quis non vidct Θ Haec vero sequitur ex doctrina tradita de infinito possibili figurato: crgo &c. Resp. nullam videri repugnantiam in hoc quod spatium imagina
rium admittatur alicujus figurae: 'quia si sumamus Terram pro centro illius spatii, quod intelligamus componi v. g. ex leucis nullo finito numero comprehensis & in omnem partem extensis , veluti lineis a centro profici lcentibus, evidens est lineas istas , sive, quod idem est , di-inensiones lineales leucam n esse vel diversiae, vel ejuslem longitudinis, longitudo enim infinita , ut salix ostensium fuit, potest cile major volminor: at sive sint ejussiem, sive di Versae, necesse cil ut figuram efficiant. Neque obstat quini ultra omnem figuram v. g. sphaericam cogitare tiaceat cubicam aut E contra , quia scilicet id non licet, nisi quia omnes spatii illius dimensiones simul non sumimus nam si simul lumerciatur omnes N attingerentur ab intelleni nostro sicut a Divino collediive& adaequate , idipsum non liceret, quia praeter omnes figuras in eo cogitabiles , nulla supcredet cogitabilis. Ac tandem omnino puerile est quo i objiciunt Divinam i inmensita tein sore ejusilcm figurae cum statio ; quia vel necesse est ut Deum excludant as omni loco finito figurato, ne forte figuram loci induae, vel opus est ut annuant poste Deum occupare locum infinitum etiam figuratum absque ullo consi.
milis figurae induendae periculo. Ex quibus omnibus jam satis constat dodiri nam de infinito clauso & figurato possibili non esse ullam & multo minus csse, ut Adversarius objiciebat , ridiculam; praeter enim rationes a nobis adductas qliae , si ab intellectu finito potest ite rebus infinitis clemonstratio ficti, vim habent demonstrativam , nunquam cons-
118쪽
ptenis Patronis caruit. Unde non video quid in ea ridendum possit o jiei , nisi ab iis , qui ridere solent quamcunque ignorant, aut non capiunt Philosophicam veritatem.
po stibilium muttitudo possit assu existere
o T A N D U M primo quaestionein institutam non
procedere de rcbus successivis possibilibus, sive quia res hujusinodi ex eo capite , quo successivae sunt , pomitanto unique pro suis partibus existentiam ita necessario successivam , ut repugnet vCI earum unam & alteram simul misitere : quo pacto nec divinitus potest fieri , ut duo temporist minuta aut indivisibilia motus sint simul. Sive potius quia ex dietis de motu & tempore claritas illa , quae vulso apud Aristotelicos cntibus successivis tribuitur nec Physica,nec realis cst per se ac scorsim ab ea, quae competit i remanentibus. Itaque supcrdst ut hic agatur de rebus per manentibus possibilibus,ue de Ataclis,Hominibus, Sicilis atque omnj bustiandem speciebus Ac individuis a Deo creabilibus : de quibus praeterea sit itatim ac distributive sumptis cum difficultas nulla sit se totus pro positae quaestionis scopus ac senilis est , utrum collectio rerum omnium quovis modo possibilium possit tota simul: existere , sive a statu poten italitatis transire in actualem simul aneam existentiam , & similem ei, qua filiuntur res omnes , quae hoc ipsis sino instanti existiint. Notandum secundo gravissimi ad pertractatam de infinito nateariam esse momenti controversiae hujus decisionem ἰ quia enim , ut Qupra ostensum cst, rerum non tantum in omni ; sed etiam in quolibet genere possibilium moltitudo cit nunc infinita , scilicet in latione o tedtiva multitudinis, ipio quini existeret tota multitudo eollectiva ierum in aliquo genere possibilium , hoc ipso, inquam , exi steret actu infinitum, ejus nempe generis , cujus essent partes multitudinem illam componentes ἔ imo etiamsi non existeret tota illa multitudo , quia, ui similiter ostensum est , ad constituendam multitudinem in ali-zomus III. . P
119쪽
ii 4 Physicae disput. X. Art. VI.
quo genere infinitam , non requiritur collectio omnium possibilium inco genere. Unde patet pondere in toto a proposita controversia , quidquid de possibilitate infiniti categoremMici actualis fi Ve intensi , sive extensi . &c. inquiri & agitari solet in Schc lis. Vide corollaria cou- sequentia ad objectiones factas contra asscrtionein , quam sic ap
ASSERTIO UNICA.coluctio rerum omnium possibilium potest obtinere a Deo
simultaneam in actualem existentIam.
PR D s A τ ii R primo. Collecto rerum possibilium non est insepostibilis ratqin revera impossibilis citet , si obtinere a Deo non possct simultaneam 3c actualem existentiam: ergo Sc. Minor est certa , quia ex ipsis terminis perinde est aliquid impossibile esse , ac non posse venire in aequalem existentiam; quia cnim sola productio confert rci cxistentiam actitatem, produci vero non potest id . quod impossibile est: sequitur haec duo ad convertentiam dici, scilica impossidiis esse, de non pse venire in existentiam actualem. Major an in probatur a pari , quia ut impossibilis cst colicetio rerum impossibilium : & ideo sane quia tota constas ex rebus impossbilibus, ita etiam necesse est ut sit possibilis colludito, quae cx possibilibus tota componitur. Deinde nulla est oppositio inter existantiam & collectioncin , dc qua agitur. Vesenim Adversarii per eam collectionem intelligunt aliquid reale & stiperadditum rebus omnibus possibi' ibus colicetis, vel praeter eas nihil reale concipiunt. Si primum , ergo illa colicinio non spectat ad numerum rerum possibilum, de quibus agitur, vel saltem omnes erunt postibiles praeter unam , id est, praeter illam colleetionem , hoc vero ad intentum nostrum susticeret , quia pzrinde a nobis colligerotur actualitas inultitudinis infinitae ex adluati cxistentia rerum omnium possibilitan prater unam. Si secundum , ergo sicut in illis nihil est , quod habeat oppositionein cum existentia , ita etiam collectonis , quae ab illis non dissere realiter, nulla crit oppositio cum existentia obtinenda : ergo &c. Probatur secundo. Si quae esset impossibilitas simultaraeae & actualis existentiae ob nendae a rebus possibilibus collective sumptis, ea se ten rei vel ex parte Dei, quasi non valentis conferre talem existentiam , vel ex parte rerum . quasi non valentium eam recipere: atqui neutrum proin pugnari potest: ergo &c. Probatur minor, Et primo quidem ea repug
120쪽
nantia non se tenet ex parte Dci. Tum quia talis existentia , sive potius talis multiplicitas infinita inissenti uin possibilium non est effictus excedens Divinam potentiam operatricem infinitam : cficeius enim licet infinitus non exccdit vires potentiae infinitae. Tum etiam quia po-guitDeus decerni --. ab aeterno ut quidquid advertebat possibile, cssct fit eurum : in quo rasu non videtur cur Deus non posset conferre rc bus illis omnibus ex hypothesi futuris actualent ac sinuit tantam cxistentiana: ut enim haud dubie annuciat Adversarii posse a Deo nunc crearisiollectionem rerum omnium suturarum, ita non negabunt, quod si res omnes possibiles cssent futurae , potici Dcus conscrre carum ominnium multitudini colicolae existentiam actualem. Scd res omncs possibiles potuerunt esse si iturae ; tales quippe filissent, si Dcus, ut poterat, earum fit turitionem decrevisset; aut si non poterat, debuisset inter impossibilia enumerate collectioncm possibilium. Neque secundo ea r Pugnantia se tenet ex parte rerum nullam enim in tota multitudine reperies, quae non sit ad recipiendam existentiam actualem paratissma , ergo paratissimae sitiat omnes- Deinde vero neque fingendo potost concipi ex patie rerum possibilium resistentia quasi reprimens vim opora-
icem , per quam Deus tcntaret eas e nihilo in actualitatcm educcre: ergo &c. PROBA Tu R tintro. Res omnes possibiles actu & sin tit existcre v. nihil aliud est quam actu & sint ut participari a crcaturis pcificetioncs Et oste omnes Divinas Participabilcs : atqui . aettialis haec di simultanca par- dit ut quaeticipatio non repugnac crgo Sc. Major est certa. Quia cnim omnis ekistentia creata est aes ualis participatio alicujus pcrfidi ionis Divinae, alioquin creatura contanerct aliquam persectionem , qua carcrct Dcus;
hine siquitur quod si actu & sina ut participarentur a creaturis omnes x omnibus modis quibus sunc participabiles , perfidi ioncs Divinae essentiae ,. hoc ipse res omnes possibiles actu & sint ut existerent , quatenus jam ex hypothesi nulla alia superesset in Deo perfectio participabilis. Minor vero sic probatur. Pν imo quia actualis haec S simultanea participatio perfectionum omnium Divinarum participii bilium , nihil detrahit de infinita participabilitatis illius dignitate : imo
vero eam ostenderet & manifestaret , ad eundem modum quo crcaturae hactenus productae vitibiles exhibuerunt Dei perfectiones , qtiae alias in eo invisibiles latuissent. Secundo quia licet participatio , illa non .sit actualis , perinde tamen dignoscitur & comprehcnditur a Dco ac si actualis esset , quod idcm cst ac si diceretur eam esse actualem Objective , sive ad ualiter cognitam , neque cnim possibilia sint minus praesentia Divino intellectui , quam futura. Ergo etiam cx hoc capite