장음표시 사용
121쪽
non repugnat actualis & siinultanea participatio, de qua agitur ἰ quid enim aliud in hoc casu contingeret , nisi adtualitatem hujus participationis Objediivam , in absistulam ac realein evadere 3 Ergo denique quia possbilis est hujusmodi participatio aequilis & simultanea pC
festionum omnium Divinarum , scilicet participabit, in a creaturis . consequens cst collectionem rerum omnium possbilium posse obtinere a Deo simultaneam & adlualem existentiain, ut habetur in assertione . cujus veritatem elucidabit apertius & solidius confirmabit solutio objectionum sequentium. εObjicies primo. Producta colleetione reruin omnium possibilium nulla superesset producibilis r atqui repugnat dari casuin, in quo nul la superiit producibilis : ergo Sec. Maior est cui ciens ; si enim superessct aliqua producibilis, superesset proinde aliqua possibilis: & sic es
sci res aliqua posshilis ultra Omnes possbiles. Minor vero probatur. Repugnat dari casuira , in quo Deu et careat aliquo attributo sibi essentialiter debito , di hoc corto non minus repugnat, quam dari casum , in quo Deus non sit Deus ; neque enim potest esse Deus absique Omnibus attributis sibi essentialibus. Atqui in eo casii careret Deus aliquo attributo sibi citentialiter debito, careret quippe attributo potentiae infinitae , in cujus jam etaetae & exhaustae locum luccessia set impotentia quaedam infinita r ergo 3ec.
Adde quod repugnat collectionem rerum omnium possibilium produci . nisi consequenter ad liberum Divinae voluntatis pro ea pro ducenda decretum ; unde sic licet argumentari. Vel decretum illud de ea producenda jam est positum . vel non. Si positum est , igitur collectio illa non est enumeranda inter res possibiles , scd inter futuras; si quidem fieri non potest ut futurum non sit id , cujus tuturitionent Deus dccrevit. Si vero decretum illud non est positum , evidens est
quod non ponetur ; alioquin decreta Divinae voluntatis omnia none Icnt ab aeterno , ut Theologi docent. Et sic repugnat collectionem rcrum omnium pollibilium produci, quatenus repugnat tam produci, nisi consequenter ad Divinum de ea producenda decretum K illud vero
dcc tum non filii positum quod sciatur Se non potess deinceps
poni et ergo &c. R sp. primo retorquendo argumentum circa rea futuras sub eadem serma. Prodiaeta collectione rerum omnium futurarum , nulla superesset suturat at repugnat dari casun . in quo nulla supersit futura: quiati' eo casu Deus esset aeque impotens ad productionem cujusvis rei ἰsi enim non est impotens , producat itaque illam ex hypothesi & sic ugumentori Repugnat dari rem aliquam futuram praeter omnes futu-
122쪽
ras ; sed in sedia hypothesi daretur ; nam repugnat existere rem , quae
Non fuerit prius futura et ergo futura erat rcs, quam in hoc casu Deus Produceret , cum tamen ante supponeretur collectio rerum omnium
Sturarum prodiusta. Igitur faeta objectio vel non probat non cile possibilon colleetionem rerum omnium possbilium , uri probat praeterea nec esse possibilem collestionem rerum omnium Diurarum. At in hoc nimis probat ἔ quis enim neget posse Deum rebus omnibus iaturis conserte hic & nunc ad ualem & simultaneam existentiam Zergo & Resp. secundo negando minorem , ad cujus probationem nego iterum minorem . N dico Deum in co casu non modo non cariturum potentia infinita , quae iure merito inter attributa Divinitatis essen- Imo hinerialia recentetur ἔ scd potius obtenturum illam perseditori ac poten- ostendi istiori modo Gercitam. Quia enim Deus construat res per eandem p tur major entiδm pCr quam crcat, cum conscrvatio nihil sit nisi continuata creata PQxς-tio ; hinc scquitur quo i Deus conservando res omnes possibiles non modo non mutteret potentiam creatricem infinitam ; sed perfectius ac potentius retineret; cxercitium siquidem potentiae intelligitur addere
aliquid dignitatis ad vim potcntiae. Praeterquamquod posset Deus productam illa. rerum possibilium collectionem , si vellet , deinceps
destruere , ac tum illam iterato producere vel in toto , vel ex parte ad libitum et in quo signum pateret evidens potentiae antehac non amissae. De caetero impotentia illa , quam Deo in eo cassi assingunt Adversarii , non esset ad summum nisi hypochetica , in qua si bene attznditur, repugnantia nulla cst : quae enim repugnantia est in hoc quod
Deus producere nihil possit , post omnia possibilia ex hypothesi pro. lueta Imo vero repugnaret produetis omnibus possibilibus , produ- ei bile aliquid superesse ; sic enim praeter omnia possibilia osset aliquid possibile , in quo est manifesta contradietio.
Ad instantiam vero additam dupliciter etiam respondetur. Pr mo X. ex simili discur tu sequi non inodo non esse producibilem collectio-'s nem rerum omnium possibilium ; sed neque producibilem esse rein quamcunque possibilem in particulari designatam v. g. speciem per dee eta fietiorem Angelica. Nam de ea producenda vel Decretum Divinum Divina.
est positum, & hoc pacto species illa persectior Angelic1 non est de
numero rerum possibilium, sed futurarum ; vel non est positum . ac proinde propter immutabilitatem Divinae voluntatis poni non potest . & hoc pacto tam est impossibilis species illa , quam tota collectio rerum, quae nihil minus ex hypothesi sunt possbiles. Vel
secunia respondetur Decreta divina se habere omnino extrinsece & extra- iace ad possbilitatem rerum, ncque requiri nisi ad earum seturitionem,
123쪽
ti lalsitatem talis discursus.
quae possibilitatem praesupponit: quia repugnat Deum doce rnere situritionem rei , quae non praesuppomtur possbilis , sive cujus attributa non sipponantur compatibilia de conjungibilia a Deo. Deinde instantia tota ludit in.a uiuoco quod solves hae distinctione, si dixeris repugnare quidem productionem actualem rei independ ter a dccre ; at non repugnare possibilein, rei scilicet inter possibiles enumeratae. Ac denique si quocunque modo instet Adversarius urgeat que nihil esse pollibile sine Decreto praesupposito, dic potviilc Dcum ponere Decretinn de producenda colleetione rerum omnium possibilium & sic saltem hoe sensu fuit possibilis. Et haec est sufficiens. solutio obiectionis atque instantiae.
Objicies secunῶ. Non est possibilis colici lio rerum possibili una nisi ex possibili existentia singularum seorsim possit intari possibilissimultanea existentia omnium : atqui intari non potest : ergo &c Major est certa : nam si propius attenditur ad rationes adduci solitas pro hujus collectionis possbilitate probanda , deprehendetur earum synopsim summariam hane esse, scilicet nihil impossibilitatis polle reperiri in colle 'ione resultante ex possibilibus ; atque ita. colicdtionem illam cilc possibilem ex eo quod res eam componen tes sint scorsim possibiles. Minor vero probatur ex lege Philos Phica notissima , quae vetat argumentari a sensu distributivo ad collectivum : contra quam legem peccaret qui diceret. Potest oculus.
videre omnes colores distributive I ergo ctiam omnes collective..
Vel, potest intellectus humanus addiscere omnes sciciatias distributive; ergo etiam omnes collestive, &c. atqui a sensu distributivo ad collectivum arguitur, quando cx productione possibili rerum posisibilium seorsim, infertur pro luetio possibilis omnium conjundum nam idem est sumerc Omnes conjunetim , ac siimere collectionem
Adde quoel ideo non valet consequentia a sensu distributivo ad collectivum, quia potentiae visivae v. g. dissicilius cst attendere ad duo obiecta, quam ad unum, & adhuc dissicilius attoni cre ad tria quam ad duo , evc. Unde tandem exoritur insuperabilis quaedam difficultas attendendi ad omnia, & sic de aliis potentiis, quae adduci in exemplum possent. Nunc itaque transferatur hic discursus ad quaesti nem, ite qua agitur, de facile crit deprehendere , scilicet posse in producenda colloetione rerum omnium possibilium rcperiri dissicultatem insuperabilem , sive quini idem est, impossibilitatem, qualis non reperitur in producendis rebus singulis. Ergo ex eo quod possint singulae pio luci seorsim, non nisi temere arguitur cas posse producit Diuitigod by
124쪽
coniunistim et atque ita collectio, de qua agitur, non potest obtinetectiam a Deo inualcm simultaneamque existentiam. Resi . & concessa imjori nego ainorem , a l cusus probatiomem dico legein Philosophicam, quae prohibet argumentari a scia sudistributivo ad divi su ii, non habere locum, nisi ubi agitur de potentiis finitis : at hic agitur de potentia Divina creatrice infinita , quae si . potest hic & nunc producere vel unam creaturam possibilem, potest aeqtie cito ac facile producere omnes, ad eundem modum quo si potest hic de nunc producere vel unam creaturam futuram, potest etiam producere omnes, quod nemo negat, & tamen in hoc disci ir si proceditur 1 sensiti distributivo ad collestivum. Deinde nunquid potentia Divina intellectiva , ex eo quod sit infinita, uno intui tu videt omnia tutelligibilia λ Quare ergo voluntas Divina cum non minus sit infinita, non poterit una iussione producere creabilia Omnia λ Scio quidem intelledium csse potentiam necessariam, & e conistra voluntatem tac potcntiam liberam , quod dico ut obviam ea turrepi i cae , quae posset fieri ; at dicat quisquis eam cogitaverit, quare potentia libera erit in Deo conditionis deterioris aut potius non aeque Praestantis ac necessam. Quia vero nihil occurret pro responsione idonea, hinc etiam insero quo sicut intelle filis Divinus ad intelligibilia omnia uno intuitu intelligenda extenditur , ita etiam Divinae voluntatis potentia creatrix ad creabilis omnia una jussione creanda extendi potest. Ad id veris quoel additur, dico exemplum de potentia visiva adductum probare potius quam destruere doctrinam stabilitam de producibilitate collectionis rerum omnium possibilium. Nam si ideo non valet consequentia a sensu distributivo ad collectivum pro potentia visiva, quia difficilius attendit ad duo obiecta visibilia , quam ad unum, dic. necesse est quod valeat pro potentia Divina creatrice , si dissicilior ei non fuerit creatio duorum possibilium quam unius , aut trium quam duorum, &c. At ita est, ex eo quod haec potcntia sit infinita ; hinc enim contingit eam in nullam posse inlii perabilem difficultatem incurrere , non dico ubi agetur de producendis rebus quovis numero finitis, ted neque etiam ubi agetur de producendis infinitis, aut etiam de producendis conjunctim possibi-l ibus omnibus. Itaque cx istis solutionibus tam objeictionis quam instantiae possitiat etiam solida quintain a gumenta erui, quibus probe. tur colleictionem rerum omnium possibilium obtinere posse a Deo
actualem ac simultaneam existentiam.
Objicies terato. Collectio rerum omnium possibilium simul eximias, XIII.
125쪽
nem infiniti a no bis tradi in
esset multitudo infinita actualiter existens et atqui repupnat multitudἰ-nem infinitam astu existere : ergo&e. Major constat ex dictis hactenus. quia multitudo illa rerum possibilium actu existens intra nullam comprehenderetur speciem numeri desigirabilem. Probatur minoria Repugnat partem este aequalem toti , cujus cst pars οῦ atqui haec repugnantia re- pcri reriar in multitudine infinita actualiter existente : ergo Sc. Minor iterum probatur praesupponendo vcluti notum ex Arithmetica omnem multitudinem numeralem non consurgere, nisi ex numeris aut quadratis aut non quadratis, id cst, aut genitis ex multiplicatione alterius numeri per ic ipitim , qui dicitur radix, aut non sic genitis; quo pacto numinrus 9. cst quadratus , quia provenit ex numero 3, per se ipsum multiplica O; at vero numerus Io. non est quadratus: quia nullus est alter numerus , qui in se ipsum multiplicatus cssiciat Io. Deinde vero observare potes in multitudine quacunque assignata plures csse non quadratos, quam quadratos ; nam in centenaria non sunt nisi decem quadrati de sic de aliis. His itaque praesiippositis Argumentum sic construitur. Multitudo illa infinita aetualis constaret in numeris quadratis, & non quadratis tanquam ex partibus : at soli quadrati, quamvis valde pauciores nore quadratis, totam illain multitudinem adaequarent : nam nullus est
intelligibilis quadratus, qui non habeat iam radicem, sicut nulla est intelligibilis radix, quae Aron habeat suum quadratum, ex quo capite tot sunt quadrati, quot radices. Deinde nullus est intelligibilis numerus, qui non sit multiplicabilis per se ipsum, ac proinde qui non sit radix alicujus quadrati ; ex quo capite tot sunt radices quot numcri, unde haec consurgit evidens demonstratio. Tot sunt radices quot numeri et atqui tot sunt quadrati quot radices et ergo tot sunt quadrati quot numeri : & nihilominus quadrati non sunt nisi una pars, de pars quidem minor multitudinis infinitae totius icrgo pars cst aequalis toti , cujus est pars. Quia vero haec repugna tia insertur ex multitudine aetuali infinita, sequitur hanc multitudinem repugnare , ac proinde rerum possibilium collinctionem, quae compo-ncret multitudinem infinitam. Adde quod multitudo illa actualis infinita consurgeret ex multitudinibus infinitis tufinities repetitis : atqui rursus ex hoc scqueretur partem ine aequalem toti, cujus est pars : ergo &c. Major constat ex natura infiniti iam saepius explicata. Minor vero probatur,
quia etiam de singulis istis multitudinibus infinitis asseri potest, quod componantur ex aliis infinitis etiam infinities repetitis ; alioquin non essent infinitae, vel tota collectio possct esse infinita ,
126쪽
rei sp non eonstaret re multitudinibus infinitis infinities repetitis. Unde jam sic arguitur. Omnis multitudo infinities infinita est aequalis cuivis multitudini infinities infinitae et atqui ex illis multitu-eudinibus infinitis, quae repetitae infinities totam collectionein conficiunt , quaelibet est infinities infinita perinde ac tota collectio : e go quaelibet est aqualis toti collectioni ; sed aliunde non est nisi pars totius collectionis ; igitur pars est aequalis tori, cujus cst pars. Quae evidens repugnantia cum conscquatur ex suppositione collectionis rerum omnium possibilium aetii existentis, sitfficienter probae
talem collectionein esse eae toto impossbilem.
Resp. prima hoc argumento non minus impugnari collectionein XVIII. rerum possibilium infinitam abstraciam , quam actu positam re exi- Sς i. flentem ; nam in illa multitudine abstracta perinde ac in aditiali nu- 'φ' meri quadrati essent aeque multi ac omnes numeri, quia ossent aeque dii Σ'
multi ac radiem, cum aliunde tot sint radices quot numeri ; nnl- nostra a
lus enim est, qui multiplicari non possit per se ipsum , atque ita , uo. fieri radix numeri quadrati. Quid ergo intendit Objiciens, an probare nullam esse collectionem multitudinis abstractae rerum omnium possibilium p At rettum est collectionem illam tam revcra osse in ratione abstractis multitudinis, quain possibilia verὸ sint ea, cx quibus
consurgit : an vero osteni cre collinioncin illam abstractam non esse
infinitam Ae solide jam constat eκ antedictis eam nullo finito aedesignabili mero comprehendi , vel dc signot cum Adversarius si
potest : est igitur infinita, 1cilicci in abstracto. Q iare si ex statu illo abstracto quini ostensim est polle fieri ) educatur in concretum sive existentialem , erit hoc pacto existentialiter infinita. Resp. secundo & nego minorem, ad cujus probationem negati XIX. itemiar minori dico pro Glutione totius discursus Arithmetici ad cain Tum exstadendam adducti non omnes numeros absislute loquendo esse radiisces, quia licet de nullo numero in particulari designato possit nega--zum.
ii quod sit radix, id est, multiplicabilis per se ipsum ἔ attamen iis quais
ex alio capite constat quod si sumamus sitavit hinc Omnes produ- dratis Rctos , hinc omnes radices , illico habemus multos numeros , qui 'R. lv non sunt radices ; nam si illi producti essent radices , jam praeter 'omnes radices hinc ex suppositione sumptas, essent aliae radices , quod repugnat. Atque ita absolute loquendo non modo non sine tot radices quot numeri I s d potius tot sint numeri qui non sunt raclices , quot sunt numeri per radices productiia Nec urgeri potest dicendo omnes productos cnc iterum radices , quia jam una ac generali hypotliesi hinc omnes productos , hinc omnes raclices
127쪽
ri et Physicae disput. X. Art. V I.
sepositimus. Deinde nego ctiam ablislute loquendo numeros quadratos superari multitudine a non quadratis ἔ imo vero contendo potius non quadratos a quadratis excedi ; quia licet in simplici numerorum progreisione atque eorum multiplicatione per se iplos plures non quadrati deprehendantur quam quadrari et nihilominus in alia progressione . quam , si volueris, vocabo compositam , plures quadratos invenies, qu,na uon quadratos i nullus enim est assignabilis non quadratus pro quo non lac se reponantur decora atque etiam mille quadrati- Sit igitur in exemplum numerns ternarius qui nempe est non quadratus: ille itaque habet quadratum ex prima multiplicatione genitum se . ex secunda, scilicet o per ', 8I : ex tertia scilicet SI per 8I, 616I, & sic deinceps. Et quia nullus est numerus non quadratus. qui non possit similiter pruno, iccundo, tertio &c. multi. plicati . hinc vide quλm major sit multitudo quadratorum multit dine non-quadratortim. Verum sive Tu in tua progressione reperias plures non quadratos quam quadratos , sive ego in mea inveniam
plures quadratos quam nou - quadratos , sive sint numero pares lacu
dum quamcunque aliam progressionem. quid tum p hinc tantuin i ferri potest a nobis nou comprehendi multitudinem infinitam , at esse impos Iibilem non probatur. Atque ita paucis his verbis id neam , ut puto, complexus sena perdissicilis hujus objectonis solutionem . quam apud Maignanum videre potes fusius explicatam Phil.
Ad instantiae veto additae solutionem paucis similiter componendam nego omnem multitudinem infinitam ex eo praecise quod est ii finities infinita , esse aequalcin omni alteri infinities infinitae ; infiniis tudo enim quamvis infinities repetita suscipit magis & minus , ut satis notum est ex praediistis. Et ita licet singulae multitudines infinitae , ex quibus tota rerum collectio tanquam ex totidein partibus constat , coalescant ex aliis multitudinibus etiam infinities infinitis . non inde sequitur partem esse aequalem toti . cujus est pars e sed tantum utcunque similem in ratione infiniti abstracta. Sie multi timannorum , quae ab aeterno efflixisset, intelligitur & est infinites infini. ta , alioquin infinita non effer ἔ & nihilominus major est multitudo mensium & adhuc major multitudo dierum , & adhuc praeterea multo major multitiido horarum , &c. quatenus infinitudo annorum, nisi duodecies repetatur , non adaequat multitudinem mensium , nec infiniis
tudo mensium , nisi trigesies augeatur, attingit infinitudinein dierum , dic. Unde patet multas infinitudines posse coinprehendi sub una ,
128쪽
Colliges Prim. ex dictis toto hoe artieulo posse produci 1 Deo xxl Lmolem aliquam actu infinitam. Nam si produceretur i Deo de actu : inc pro- 'existeret tota collectio non dico rerum corporearum omnium , sed 'rantummodo lapidum t. g. possibilium cuillens est quod tota illa col- i est o. Iestici actu existens componeret molem corpoream acti infinitam et les in fiat. fieri quippe non potest quin ex infinitis extensis , quales essetu illi la- .pides . rcsultet ex asio infinita. Illi autem lapides vel essent sejuncti ab inviccin de sie efficerent cumulum infinitnm, vel conjuneti Zc coacervati v. g. in unum montem & sic efficerent molam continuam infinitam. Imo neque ad constituendam molem corpoream infinitam requireretur tota illa collectio lapidum possbilium , quia ut non requiritur tota ad constituendam multitudinem infinitam . ita nec tota exigeretur ad constituendam molem infinitam
Colliges μ-ia non solum posse pmduci a Deo extensiunctar adhu XXIII.
infinitam , sed praeterea intensionem actu infinitam, uti infinitum ca- Et similio lorein. Quia enim calor consistit in corpusculis igneis . de aliunde ii et 'di potest Deus corpuscula mijusmodi ignea infinita producere producat R illa ex nypothesi . ac tum concludat penetrative aut aliter intra aliquem cur nem via g. palmarem I evidens est quod ille carbo erit in finite calidus , siquidem non pasest fieri ut ex ealidis infinitis , qualia inciat ignea illa corpuscula , non resultet ealor infinitusia Ergo hoc pacto possibilis est calor infinite intensis , de idem dicendum est de quibuscunque aliis qualitatibus corporeis. Scio quivim multa objici in scholis adversus haec duo corollaria; verum ita apte cohaerent cl trinae hactenus de infinito traditae ac firmiter stabilitae , ut quodcunque objeetiones fieri solitas non sie dissicilius solvere , quam auditu. excipere ἔ quare eas praetereo.
129쪽
in ita possint ex toto actualiter impleri.
ΟTANDUM est proponi hanc difficultatem circa spatia imaginaria tantum ex occasione, ex ea , tuquam . --Occasione , quam praebet infinitu lo Ilorum partialium aequivesentium v. g. stadiis, miliaribus, leucis, &c. quae UNANI concipiuntur solam amplitudinem eorum componere; talia voto loca esse numero infinita non aliunde opus cst probare , quam ex eo quod nulla sit designabilis arithmetica species . quae ea Omnia comprehendM. Nunc autem quod repleri possint haec lim faltem scorsim ab uno corpore, aut a multis non in dubium a nullus enim est locus extramundatius , in quo non posse Dinis corpoream aliquam molem statuere t & hoc patet. Sed quaestio cst de omnibus locis istis imaginariis coujunctim ac simul sumptis , ita ut simul ac scirici omnia comperiantur plena eodem modo quo actualiter plenum est spatimn , quod corpora haec omnia a Deo creata ozeupant ἔ de luee quaestio a prima quilitan stonee videtur ardua , nihilominus aris guendo coligrentor ad principia hactenti; stabilita sive ullo labore olvitura
Dattis imaginaria omnia , licet quaquaversum inis ita, actualiter ac simul ex totis teri ab uno
corpore, aut a multis non repugnat.
PROνAτuη prim Non repugnat ex articulo praecesciue pro duei atque existere simul res omnes eorporea, possibiles t atqui hoc sequitur contentum in assertione: ergo &e. Probatur MisDiuiti sed by COOste
130쪽
inor. Res illae omnes eorporeae simul productae de existentes vel natu- rerum raliter implerent spatia omnia imaginaria , vel ad ea implenda non possibi sufficerone , vel , ob multitudinem aut magnitudinem non possent k μ contineri in illis : atqui quocunque modo res eveniret in rasu
possibili . sequitur posse spatia omnia ex toto fimul impleri. Nam si
primum , jam habeo quoci intendo . scilicet omnia spatia actu repleta corporaliter. Si secundum , nunquid potest Deus ponere circumscriptivo unum corpus in pluribus locis , ut alibi probatum est , atque ita per multiplicationem hanc localem supplere descetu in mulis 'titudinis rerum aut magnitudinis earum necessariae ad implendam totius spatii imaginarii amplitudincm Si vero serti- , nunquid etiam
poteri Detis plura corpora in uno & o cm loco penetrative coarcistare . atque ita per hanc coarctationem localem reprimere excessum
multitudinis aut magnitudinis illius , ob quam res illae possibiles creatae non possent naturaliter in spatiis imaginariis licet quaquaversum infinitis contineri. Ergo jam nulla apparet repugnantia in hM quod omnia spatia imaginaria simul sumpta ex toto actualiter impleis
antur. Dixi autem in asscrtione atit ab uno corpore , aut a multis .
quia ratio , quae prohat posse a Deo produci suffcientem multitudinem corporiura ad miplenda spatia omnia, probat similiter posse produci ab co molom unam sisti lentis magnitudinis mi ea pariter ex toto implenda; praesertim quia non repugnat multa δέ quotcunquc correrauniri & sic in unam continuam molem consiregere. Probatur secunδo. Non repugnae Deum producere creaturas corpo- ΠLeeas ubique sibi simul coexistentes: atqui per talem coexistentiam spa- Item ae. tia omnia imasinaria essent ex toto actualiger impleta: ergo &c. Minor sus ut ex
est evidens : nam suppositi tali coexistentia . sicut ubique Deus est. v
ita ubique reperirentur aliquae creaturae corporeae , & sic spatia imaginaria omnia essent cx toto actualiter impleta. Major vero sic probatur Non repugnat Deum simul producere creaturas corporeas ubicunque est i atqui est ubique : crgo non repugnat Deum simul producere creaturas corporeas ubique ι ac proinde sibi coexistentes ubique. Quod
ut facilius concipias , cogita quod ut potuit Deus Mundum istum producere sibi coexistentem in nac determinata parte spatii imaginarii, ita potuit producere alium & quidem simul in alia parte ejuslem spatii , atque in Oinni parte ἔ nam causa quae est ubique εe ubique obtinet vim operandi , potest operari simul ubique: at Deu est tibique de ubique obtinet vim operandi et orgo potust de potuit ubique mmul operari, id est ubique simul producere creatura, corporeas. Nec in hoc apparet vel levissima umbra repugnantiae; si enim ignis aede