장음표시 사용
81쪽
esse fides incipiat,consequens est,ut etia conssummator fidei nostrε ideo dicatur,ila expe-etat ut nos ro tantu conatu ad consummatione fides quae a nobis exorta est perueniat. Ac sic totum deo adimitur, si & initium &con suminatio fidei nostrae humani arbitrij viribus applicetur.Qiiod quia valde impium est, si scripturarum sanctaru eloquiis salutaribus nos resistimus omnia qus pertinent ad bonae voluntatis initium vel profectium deum in nobis & incipere & perficere sne aliqua ha sitatione credimus. Ipse e st enim qui operatur in nobis & velle & perficere pro bona voluntate. Clamemus igitur in humilitate cordis α. veritate fidei cu propheta: Scio domine quia - non est in homine via eius neq; viri est ut cor '' rigat viam suam. hion est itaq; in homine via eius qua habet ex deo,neq; viri est ut corrigat viam suam qua habet ex seipso. Via ergo suam non habet in se,nec viam suam corrigit, nisi cum rectitudine cordis donti gratiae spiritualis acceperit.Ideo Salomon dicit: Dirigit aut
corda dominus. Beatus quoq, apostolus Iacobus testatur: quia omne datum optimum &omne donum persectum de sursum est descedens a patre luminum,eorum scilicet luminu Ezech. ii quisu per Ezechielem noui cordis gratia repromittit dicens:Dabo vobis cor nouum, &
82쪽
spiritum nouum pona in medio vestri, S auferetur cor lapideum de carne vestra.& dabo' vobis cor carneum , & spiritum meu dabo in vobis, & facia ut in iustificationibus meis ambuletis, & iudicia mea observetis & faciatis. Beatus quoq; Paulus humane coprimens presumptionis audacia dicit: Qtiis enim te discer
nit Quid aut habes quod non accepisti si au δ' 'x tem accepisti quid gloriaris quasi non acceperis.Cu quo nos oportet humiliter salubriter-q; cognoscere pariter & sateri. gratia dei nos esse quod & sumus si tame aliqd sumus. Qua per gratia
ratia humanu non aufertur sed sanatur non ηψη RVse adimitur,led corrigitur,no remouetur sed i albivium luminatur non evacuatur sed adiuuat atq; ser uatur arbitriu:vt in quo infirmitate homo ha' . buit in eo habere incipiat sanitatem. Quo errabat eodem4n via redeat . In quo caecus fuit
in eo accipiat lumen. Livbi fuit iniquus se utens immunditiae de iniquitati ad iniquitatem, ibi gratia praeuentus atque adiutus scrutat iustitiae in sanetificationem. Quo i dens non sit acceptor personarum,quos Vult credentes faciens. c AP. πX I. Iramur aute quosda dicere: qi volentes deus iacit ut velint credere ' nubius aut est qui naturaliter poss t credere in filio dei, aut aliquid boni velle quod P iij perti
83쪽
ηs v. in C. DE .I NC.ARNAT pertinet .sd vitam aeterna cur ergo non facit omnes veste, sum non sit personaru acceptor
deus Ex quid' verbis quq vcstris literis indita
sunt, apparet eos minus cosiderare quod dicunt: Personaru acceptio apud deu tu 'cesieli:
si queadmodu isti volun citi quolibet homi α' sui aliquod inueni' et bong voluntatis initiu. . Cum.aut in nullo bona voluntatem inuenit, . sed ea gratis cum volueri t ipse cocedit,agno scitur nulla esse personarii acceptio, quando
gratui: est donatis in unoquoq; largitio. ': Hi autem dicut,cur non facit oes vellet Itane ve r 'Io in nemine hoc sacit, quia non in omnibus
facit An non habet potestatem figulus luti, . eadem massa facere aliud vas in honore aliud quide in contumeliata ut culpari potest iustitia in vasis irae, qus iuste se meritis aptauit in interitum, vel misericordia in vasis misericori . dis,qui sine ullis meritis solo gratie dono pret parauit in gloria: Quies ipsam quoq; praeparaxi volunt te a domino scriptura teste docuimus. χus si non adeo datur sed in hola inue-' nil salsum est quod ea scriptura prsparari dicit a domino. Omnis aute scriptura diuinitus inspir ta,cucta quq dicit vera dici quia ex veritate sunt uniuersa quae dicit. Eloquia enim domini eloquia casta. Deus ergo qui voluntatcm praeparat,ipse donat. Quam si deus per 'suam
84쪽
suam gratiam homini non dederit nunquam potest homo in duum velle credere, quia ip- velle cruM sim voluntatem gratia non inuenit, sed ope- dere. ratur in homine. Quos credendi facultas bu vanae possit inesse natu rari id d- potest ea sanare. c A P. XXII. Vm utem dicimus neminem posse in deum credere, nisi per gratia dei cor illuminetur ut credat, non credendi porsibilitatem humans naturq omnino inesse noposse dicimus sed ut habeat ipsum posse unde debet sperare ac poscere,demostramus. Nam utiq; naturaliter homini, cum coeperit in dei filium credere si posse credere in conditione primi hominis datum non esset,nunqua peccatum de infidelitate contraheret, neque ulli naturae credendi facultas insita est,quam rationale non fecit deus. Nunquid enim de bo i. Cor. subus cura est deo ἰ in quibus nec punitur impietas nec pietas coronatur.De hominibus aut in omnibus curam csse deo coelestibus eloquiis edocemur. Naturae igitur humans copetit fideς,cuius tanta curam creator habere dignatur,ut etiam capillos capitis nostri numeriratos veritas dicat, ut scilicet dum se tantum
adeo diligi humana natura cognoscit, dili sutem se deum diligat, eique per fidem furicordis inhaereat: cui ad beatitudinem fides
85쪽
est via,cui est infidelitas magna miseriar ideo digne punitur, cum in dei filium non crς dit, quia vitium eius est eius infidelitas, sicut virtus est fides, non qualis in daemonibus inuenitur, sed qualem deus lanctis suis donati' quos ex impietate iustificat. Ipsa est fides que
dunt & contremiscunt, sed non diligunt eum a quo per superbiam recesserunt. In quam sta
perbiam,quia primus homo diabolica est per saasione deiectus in quo perdidit humilitare. μμ perdidit fidem,perdens autem fidem perdidit
diuinam protinionem . Scriptum est enim Qui non credit deo, deo no protegitur.Exis inde coepit superbire terra di cinis, quia in vi ta sua proiecit intima sua. Ad ipsa intima ut homines redeant, diuinus non desinit sermo clamare dicens: Redite prevaricatores ad cornu ret. veru,quia illi caro simi spiritus vadens & non Tςdiens,nec unqua redire velle potest ovis errans nisi fuerit boni pastoris inquisitione prguenta,& humeris reportata:Propterea pastor bonus venit quaerere & saluam facere ovem perditam, quq pastorem situm qusrere no potest priusqua ab eo quiratur, sed a quaerente
praeuenitur,ut querat: Pastor autem eam frustra quφrere si quire ipsa pastorem qussita non posetised hic ei quiretis pastoris boni-
86쪽
tas donat ut etiam ipsa quaerendi pastoris hari . heat volutatem . Quaeritur autem ut quaerati 'mquando illuminatur ut credat. Hoc igitur in nomine diuinitus agitur cui fide deus infuli- . di Vt gratiae dono virtutem credendi natura recipiat quam amisit, ta quod no poterat vi-
ciata per culpa,incipiat posce e formata per gratiam.ac sic operante illo medico qui non est opus sanis sed male habentibus, infirmitas expellatur natura sanetur. Quam sanitate poscebat qui dicebat: Ego dixi domine miserere Pal. Ο mei,sana animam meam quia peccaui. Nullus autem sanctoru sanitatem posceret si humana. natura sana esset. Et frustra sanitatem quisq; posteret, si sanari humana natura non posset. Natura igitur humana sanari potest.Sed illius gratia,sanitatis accipit donum, ex quo crea-3tionis sumpsit initium.Nam si homo naturaliter sanari nullatenus posset,ad sanandu eum ccelςstis medicus no venisset. Rursus si se ipse sanare posset,coelesti medico non egeret. Sa- natur enim per si , quam si ex seipso aliquis habere posset, deus eam homini no donaret, donat autem quonia alteri datur fides in eo of i, dem spiritu,sicut Apostolus dicit: Deus ergo Romis unicuiq; diuisit mensuram fidei. QNupo't bomo naturaliter credere, licet eidis 'Mairus donetur ut credat. canita XIII. .
87쪽
naturaliter credere, quia diuinitus ei donatur ut crudat, imo in hoc maxime ad habendum fidem homo creatus agnos.citur quia per fidem humana natura ex vetustate renouaturi Sic em est omnis voluntario peccato primi hominis viciatus, ut deus volutate sua bona voluntate hominis possit sanares velit.Creauit enim sicut scriptu est,ut essent omnia,& sanabiles fecit nationes orbis terra- Ium. Ueruntamen ne homini ex seipso putaretur esse sanitatis initiu, mox sermo diuinus adiecit: Et non est in illis medicamentu eo
terminii.Quamuis igitur homini primo diabolus abstulerit fidem, deo tamen reddendi quod dederat non abstulit potestate nec humanam naturam usqueadeo diabolus vitiare
potuit,ut deinceps non posset quod amiserae deo rurstim largiente recipere. Omnipotens enim qui potuit humana formare potest etiainfirmam sanando per gratiam reformare &custodire naturam. A quo ipsa natura sicut in primo homine fidem ad salute acceperat, ita nunc in singulis munere diuinae bonitatis a cepit, quos idem deus praedestinatos, & per fidem saluandos ex parentibus creat. Potest igitur deo donante homo in dcu naturaliterer dere.Contra naturam quippe hominis est
88쪽
quod in deum non credit , quia incredulitatem non habet ex creatione dei sed ex voluntaria praeuaricatione mandati, per quam sanitate priuatus& lumine, hoc per seipsum potest ut caecitalcm atque infirmitatem tuam proprio,arbitrio augere possit , renaouere non possit. Cuius tamen illuminatio atque sanatio intantum est omnipotenti creatori possibilis, ut ad gloriam nominis eius ipso donante, non solum possit infidelis credere. verum etiam ad immortalem atque inco ruptibilem viis statum per fidei gratiam peruenire. Vbi accipiens gratiam pro gratia peccare omnino no possit, & possit scoliciter videre quod credidit. Vnde vox illa fidei restillat in Psalmisi Credo videre bona domini in terra viventium.Deus igitur licet non ad hoc humanam naturam secerit ut viciaretur per culpam ipse tamen omnipotenti bonitate potest viciatam satiare per gratiam. Arbitrium itaq; hominis sanat deus atq; illuminat ut hoomo in deu naturaliter credat, Ita fit ut homo fidem habere possit,sed eam nisi ex dono dei habere non possit. Qt d non omnia quae balere possumus, ex noba haberepossimus. c A P. XXIIII. Non enim consequens est ut omnia quae
- ' habere nos possumus, tiam ex nobis habere o
89쪽
bere possimus. Na & caro nostra sic adeo Lacta est, ut possit naturaliter vivere acie ipsum tamen non ex se, sed ex anima possit habere quod vivit, vita igitur ut inesse carni naturaliter incipiat, manifestu est eam ab anima ministrari. Ac sic quidem potcst caro nostra viuere. Sed si in ea sit anima q uae vita eius est.
Veruntamen in anima nostra & carne, non paruum nobis gratiae dei monstratur exemplum.Nam sicut ex seipsa caro vitam non habet sed ab anima accipit, sic homo non potest habere fide nisi munere dei donantis accepes rit. Sicut etia ut caro vivat solius opus est animae,ita quoq; ut homo credat solius opti, est gratiae. Et sicut caro nihil operari potest si ea vivificare anima desinat sic homo niihil bene velle potest.si ab eo gratiae iuvamen abcedat
ut ergo caro & viuere possit & operari,praesentis animae vivificatione sulcitur'. somo quoq; ut bonum velit aut faciat gratie vivificantis subsidio iugiter adiuuatur.Interest auistem ut caro nostra quantu vivificatur ab anima non solum bene sed etiam male operandi accipiat facultata Cum autem nos gratia vi-.uificat,non nisi ad behe olendia,nec nisi ad sene operandu nobis adiutoriu subministrat. Agnoscat igitur homo in eo se naturaliter cre
cire posse, in quo naturam habet credulitatis
90쪽
ac sides capace quod animalibus irrationabilibus datu diuinitus non est non tamen ut se hputet ad habendum fidem usq; adeo esse id neum, Ut ex voluntate sua constare fidei arbitretur exordiu. Volens enim homo habet fidem,Sed deus qui fidem dona ,ipse hominis mutat & dirigit voluntatem. Dominus dabit suavitatem & terra nostra dabit fructu suum. Ω nos tentes quae naturaliter ea quae legis funisu ciant,non nisi christiatu fideles inusiiundi sint. c A P V T NXV.
DE hi, igitur in quib' natura diuino sa
natur munere ut in deum naturaliter
credant, quiq; gratis per fidem iustificati etiam ad bene operandum auxilium gratiae subsequentis accipiunt, Apostolus dicit: Cum enim gentes qus legem non habent naturaliter quae legis sunt taciunt, eiusmodi legem non habentes ipsi sibi sunt lex, qui ostendunt opus legis scriptu in cordibus suis. Qui3 quidem apodoli locum, hi qui gratiae cotra dicunt gentibus incredulis assignare contendunt,ex hoc videlicet quὀd etia illi qui fidei
gratiam non recipitat,illa quae ad honestatem morum & humanae societatis vinculum pertinent, naturali quadam lege sic seruant,vi etiam eos qui illa violare cotendunt, iudiciorum aequitate ac seueritate coerceant. Vbimini,