장음표시 사용
181쪽
tem dixerunt esse Deum, quam Plato a Deo datam ac procreatam assirmabat. Unde Job Damascenus de haeresib. Stoici , inquit, Deumstatuunt e nimum hujus Unizers Corpus ejus ipsim niversum oculos vero Solem, Lunam, O astra. Ita Cicer. I. Acad, Mundum naturasentiente teneri, in qua ratioperfecta insit, quaesit eadem sempiterna Uuam vim Sinimum esse dicunt Mundi, eandemque e entem Sapientiamque perfectam , quam Deum di-93 cunt. Hoc idem Virgilii verba innuunt Totamque infusa per ar- anii ii corporis seu Spiritu instructi, cens agitat molem, ct magno se corpore miscet Deum namque ire per omnia sentit ac ita quidem , ut magno se corpore misceat, hoc est, Mundano corpori λοςατικαὶ uniatur ive ut serina informans se habeat, sive ut forma assistens. Ex hac opinione pullularunt horrenda illa Stoicorum effata, quibus Deum Naturae ita astringunt, ut sine Natura nec operari nec esse queat. Ut Naturas ne Deo non est, iri-quit Seneca, lib. . de benes. cap. . ita nec Delm sine Natura. Ita Calen. lib. II de usu pari. cap. h. eques Creator repente lapidemtoluerit hominem incere , id in illius potestate est itum. Et moa: Esse quadam dicimus, quae natura feri non possunt haec omnino a Deo non attentari. Ccrte talibus impiis effatis, ex praedictassententia pullulantibus , nemo Christianus non dixerit anathema. 9 Nos longe aliter pronunciavimus disp. r. de Mund Opis'. - 16. Ubi Naturam quidem Universo tribuentes universalem, Deus ipsim, Natura utorem. Opificem diximus, qui Natura haudquaquam alligati , per Naturam quidem , cui mirabitus ipsinsevit facultates, operatur, dinarie; at ne Natura tamen 2μ-pra Naturam,possit omnia tum ea quae Natura sint concessa ab eodem; tum ea quoque atur acultates omnes transcendunt.
96 1lla praedicta Virgilii sententia infinitum Deum finitum facit;
corporea Mundi mole,licet utcumque magna, non tamen infini
tari coercet cui nempe sit permixtus. Hinc illa impia Aristotclis quoque sententi adimanavit, qua ir Metaph. cum Mundi formam assistentem statuens, asserit, Si plures essent tundi, plures requiri primos motores.Nec immerito sane illam ex sua,qus&Stoicorum fuit, hypothes, conclusionem infert. Una enim Iorma,sive informans sive assistens, non nisi uni corpori seu materiae consociata si e potest: nec vero extra suum corpus suas vires potest exer
182쪽
cere. Illam vero opinionem meritissimὸ evertit Augu n. lib. .
de Gen.ad lit. cap. 2. Ubi Deum hujus Mundi tanqu. m animantis animam esse negat, quando ipse supra Mundi corpus omnemque spiritum habitat, atque etiam extra Mundi totius fines diffunditur. Certe , utcunque tandem Mens divina infusa per artus, Mundi se corpori miscere credatur , impietas gravissima vitari nulla ratione potest ut plenius a nobisiacmonstratum est disp. r. de Mund. Opis quaestH. x q. us lue ad LII. Imprudenter ergo o-
mnino Lactantius hanc impiam Stoicorum sententiam probat,
quando subjungit: cuod vel Orpheus, vel hi nostri Virgilius&Ovidius qua natura ducente senserunt in perpetuum defendissent , eandem quam nos sequimur doctrinam comprehensa veritate tenuissent. Profecto , quantum infinitum distat a finiato , quantum Creator a Creatura , quantum Deus a Natura, tantum praedicta illa Maronis sententia, a Lactantio tanto in
per laudata , a Theologo nostro probat , a veritate Religionis Christianae est remota ne jam de socia illa Dei in Creatione causa, quam Naturam Ovidius appellabat, impraesentiarum quid adjungam. Ut sane satis mirari non possim, ipsum Asiacum, qui Lactantii,&eruditum nostrum Theologum, qui Astaci errorem ita avide amplexus est. Sed illi fortasse id quod humanum est acciderit; at hunc profecto insana alios insectandi libido impulit, mente seduxit. Sic vero egregie, si Deo placet, uia sdi Anima ejecta censebitur, si jam loco Naturae vel Animae Mens ipsa divina corpori mundano permixta statuatur; si Mundus ipse Deus adorandus depingaturvi obtrudatur , ob arctissimam ac
vere hypostaticam divinae mentis cum Mundano corpore connexionem unionem. Ita, Quid es 2 eus inquit Seneca Praefat. ad quaest nat. Ac respondet: Universi cuides Dei urinquit iterum Uuod viri totum, ct quod non vide totum Corpus
nimirum ipsum Universum visibile est. at forma invisibilis Animus. Sic Epist. i. um hoc quo continemum no i,2 unum est, De Gest.Sed Asiacus quidem gravissimum suum errorem post Irrio clum agnoscens, eumque corrigens, respuit, 'uid per pia ritum illum, selum es Sidera intus alentemis agitantem intelligi malit, ipsemet exponit, quando Phys Christ. gen .cap. I 2. Probi. I.
g. 6L viviscam quandam virtutem, e Mundo ct omnibus eius V partibus
183쪽
, aftibus in prima Creatione divinitus infusum prostetur cinaeulcat, qua omnia existuuet, sustentautur, vires e caci immo es dissundunt atque trans N Vt ac de pag. 6 3. Coelum,aerem, terram, quandam virtutem iras habere ait Tandemque ibi leni concludens, toti e undo, 6 rebus omnibus,insitam esse virtutem ζασι νιλεργημὸν,in haec verba desinit: e quo hic Spiritu es Ioi. Anima Mundi communis. Sic ergo hanc ἐέργειαν aut νωέχειαν non Deum ipsum, sed divinitus in primat reatione infusam impromi iactans,ad meliorem mentem se reversum testatur quam
utinam nostro etiam Theologo Deus addat aliquando eum quo ab impio Stoicorum errore, quam sorte praevidimus disp. r. do Mund. Opis quaest l. 6 r. revocet in Christianam veritatem. iod quidem ex animo precamur iovemus. Praestaret prosecto vel Epicureum vel ιιθεα velle haberi , quam adeo sub falta Christianismi praetextu insanire , ut Deus ad virtutem creatura adstringatur. Qui enim Deum vel ignorat vel non agnoscit , is sibi soli damno est: at qui finitum Deum asserit, aut facultate. zor perandi limitatum,in Deum ipsum est inlitriosus. Sed nequidem una tantum ac sola jam exposita impietas sub illa a praeclaro no
stro Theologo probata Lactanti opinione clitescit aliam ipse
insuper,no minus periculosam, hanc comprobando probat Scilicet, a Deo per omnia infuso, ac magno corpori isto, pecudej, armenta, Viros, genus omneserarum siuemque i tenue nocentem arcessere vitas Exactissimeri illa deliriis quorundam Stoicorum congruunt qui animas nostras a divina mente decerpta
ibr. pronunciarunt. Idipsum quoque cohaeret Chrysippi , Apollo dori, Posidonii , Stoicorum ex Laerti Zenone paulo ante citatorum,opinioni ubi additur, Animatum vero esse Mundum, liquet ex nostra Anima, qua particula avus est ab illo. Sic idem
in Zenones, Anima niversiparte esse animautium e nimari Et apud Plutarchum, Anima mentis 2 rationis consors, non opus
solum Dei, Iedo PAR est ab ipso, se Exi est facta. Quinimo ulterius tendit Seneca, item Stoicus, Epist. 92. Cur non existime in e divini quid existere, DEI PAR est Totum hoc,
inquit, quo continemur, unum est, ct Deus est: socii ejus m-1 Qq mus, ct membra. Hanc certe indignam Christianis auribus opinionem Theologus noster jam anteitiam ad amussim, at tacitu, probare
184쪽
probare videbatur, ecl. praeced. Medit. . Di . coli cum Sect. hujus edit i quando nempe sublatae definitione Creationis productione ex nihilo substituita scientiam ex Deo. Hinc denique novorum ex Socini Schpla Thnetopsychitarum pernitiosa opinio dimanavit, qui Spiritum nostrum, qui ad Deum redit,ita
divinae particulam aurae tradunt, ut quae nullam habeest extra
Deum in se ac per se subsistentiam , apud Arionymum tractatu Belgice edito Anno 1631. MVolchelium de vera elig. libr. .
cap. II. Cujus opinionis Autores tiam inter antiquos Haereticos referuntur August. illius originem Cnosticis Manichaeis adscribit, lib. de Haeres cap. 6. o. Irenaeus Carpocratem illius Autorem facit lib. I. contra haeres cap. 4. Expendant autem alii, qua ratione Theologus noster non manifeste hanc haeresin , in verbis Virgilii, ex communi illius Sectae opinione delitescentem, magis insuper confirmet ac probet, quando etiam Animam nostram rationalem, quae est determinata quidem adcorpoream sib-santiam ct adunam cum eademsubsistentiam, negate desubstanti am in Dogenere completam ac perfectam, O ratione propriasubsit sentia absolutam Expendant, inquam, alii, qua ratione Noster cinimam rationalem a corpore separabilem agnoscat, ut non illico in unam Dei substantiam, cujus velut αυγασμα, irradiatio, Vel decerpta particula sit, reverti credatur, dum propria cana subsistentiam exuit vid. Apol. nostr ad Art. I. Sed satis superque de illa criculosissima Stoicorum sententia quam una cum Virgilio Theologus noster fovct quam cum Lactantio probat Damplectitur;ad quam repudiata Mundi anima, quae sit a Deo condita, cillius virtuti&administrationi subjecta, amplectendam haud
bscure omnes invitat& hortatur. Sed hunc crrorem malumus
Elius imprudentiae adscribere, quam animo in Deum admodum iniquo Pleniorem interim mentem ejus cognoscamus.
su equidsit de Platove bis auscus lutest A quam litem nos non facimus nosram, omnino Animus seu Meus illa in uudolui Mundum ciet, Principium es Creationis, externum uou internum , Mundumformans, non infor- 'naus Deus ipse C Dei Spiritus quem qui permutant cum Orma Mundum i fomante, ioerμut necessarium elenchum m demonsrati ouem Dei vertenter a potenter
185쪽
potenter ubiquepraesentis verantis,ex Muvdi a Iratili compa e M to, Causarum ordine, apud Ethnicos, qui Deum palpaud quamur: A 31 .a . Velscandalum trud ponunt caecis illis , ut pro increat creatum Spirita i , ut operautem omnia tuismuibu Deum, proclim lapsu adorent
a. uicquid is de Platone, inquit, bene austecus intellicto, quam
litem nos nonfacimin nostram, Iomnino Animus seu C ens illa insando, qui Mundum ciet, Principium est creationis, externum
non internum, Mundumformans,non informans Teiu ipse Dei
Spiritus Platonis sententiam quod attinet, eam satis claram dedimus ex propriis illius verbis ubi non bene se ecus intellectum esse a Theologo nostro longe est evidentissimum quod item pluribus, si foret opus, ac in eo cardo rei verteretur, a nobis reddi posset manifestum. Recte autem sibi consulit tandem D. Doctor, quod litem de Platone non faciat suam quippe quem nunquam
ipse lidit, cujus adedibilosophemata ipsi sunt mysteria. At
male interim agebat ante, quod Viro, quem non noverat, commenta aliqua assingeret, ut ita proprio commento praejudicia xcitaret, pro sententiis aliorum damnandis, haereseos nota in si a. nicndis. Sed candorem suu candido Theologo relinquimus.S cci
quid de Mundi Anima tandem sentiemus Illa equidem nulla statuenda est nimis periculosus ille Mundi Spiritu a Virgilio excogitatus, aut Natura illa commentitia ab Ovidio conficta rat N interim seu osens illa 'ab eodem Marone tradita su Noo infusa per artus, o qui . Mundum ciG, hoc est , totam agitat molem magno se corpore miscet, 3 omnino amplectenda est. Recte equidem mentem illam seu Deum A, dicit, pro sententia Virgilii magis confirmanda. AEnimus enim omnis Anima quaedam est , hoc est, animati corporis, adeoque organici actus, vel saltem ad illud o di nata quaedam formaci ipsa nempe Anima, qua pit, nimius appellari consuevit quod etiam in suis distineti Philos . notavit Castanarus. Nec alio sensu ait Cato, Si Deus esse nimus nobis ut armina dicunt, nisi quatenus Deus rationalis quaedam Mundi anima, hoc est, Mundum assistendo informans Intelli entia , aq. Poetis fuit habitus Ut adeo, quamvis i nus Mens st, Graecis, non tamen illico Mens sit, nimin, nisi quaternis illa corpori colligata
186쪽
colligata,vel ad corpus ordinata est. Hinessidor. II Etym e nima dum vivificat corpus, anima est; dum vult, e nimus est; dum scit, Mens est; dum recolit, A femoria; dum rectum iudicat, ratio est,&c. Quicquid autem penitus a materia abstractum est in genere substantiarum, in quidem Graecis communi nomine, at Latinis A appellatur. Hunc vero Animum Mundo astringit Theolo gus , quippe in Mundo eum collocat. At rectius Augustinus, Deum se prio undi corpus, omnemque 'iritum habitare, atque etiam extra Mundi totiussne di fundi ait Etenim, quamvis Deo Opt. Max universus Mundus praesens sit, etiam quoad minutissima quaevis, ipse que Deus ubique sit,ubicunque Mundus est; non recte tamen Deus in Mundo esse dicitur velut perperam omnino in tempore diceretur Deus esse, eo quod aeternitati tempus universum praesens sit. Qub putem in S. Literis ex parte respici, quando hae Deum in altis habitareis humiliares icere. Psel. I 3. Sedere in excelsis Hebr. I testantur. Quippe infinitus Deus ejusmodi locutionibus e Mundo non excluditur, dum habitaculum illius sanctitatis, caesum caesorum υτ εξο,' pro sede illi attribuitur: at interim dum Mundus illi praesens est, ad naturarum seriem non pertinere Deum instar limi indigitatur. Deus certe ita ubiq; est, ita Ginfinitus est, ut loco minime commensuretur, nec ad locum ullo modo, ne per accidens fortasse habeat respectu Omnes omnino totius Univers Naturae, secundum tota subordinationis ac coordinationis sua seriem, secundum minima quaevis, divino numini prs sentes sunt; at interim extra illam seriem supra illam seraena,supra omnes Angelos divina essentia eminet: ut vere vis ejus, quς ut in Deo est, est ipsa Dei essentia, per omnia sit diffusa, substantia liter ubique existens , at essentia tamen Dei rebus ipsis conditis haudquaqua sit permixta. Haec mens omnino est Autoris libri des
Mundo, quando inquit Deum simmo in loco residere, ipsam veris
vim eius, qua per omnia penetrat, Solem movere 2 Lunam, totumque cum circumagere, causamque esse incolumitatis eorum quae iurerra sint. Hanc mentem clarius expresiit Trismegist in Dial.
Asclepio, cum ast Deus, privertis em immi erit consistens,U-2i Qia est, omnia circumsticit. Ac denuo ibid. Soli Deus, ct m
rito silui ipse in ste,ctas, ct circum se retus est plenus atque per se C iii que asi mastabilim est, nec alicujus impulse, ne loco mo-
187쪽
seripotest, cum in eosint omnia, ct in remibus ipse olus:nis aliquis auderet dicere is uicommotionem in aeternitate esse: sed magis pla immobilis Hernitas, in quam omnium temporum agitatio revocatur , ct aqua omnium temporum agitati sumit exordium. Ac paulo post Hoc ergo, quod est tale, infinitum, incomprehensibile, inaestimabile e t nec substineri, necferri, nec indagari potest. Unde enim, es quo , ct ubi , aut quomodo, aut qualest, incertum est. Hoc est, ut non ad tempus, ita nec ad locum, nec ad modos aut aia sectiones rerum ullas accommodatum illud num carest, quod supra summum Caesi verticem habitat, quod interim ubique est , acvcre infinitum est, quod cogitatione nostra non capimus. Quod autem dicatsheologus Deumprincipium esse creationis externum, nimirum causam cssicientem , id sane praedictam Ethnicorum, Deum Mundi formam statuentium , opinionem minime corrigit: Nam Movidius Deum vocat, qui Mundum fabricatus ste Et Aristoteles cssicientiam exico a Deo agnovit quippe Mundum ex naturae divinae necessitate ab aeterno a Deo productum statuit at nihilominus ipsum conditorem pro suprema Mundi Intelligentia habuit, Mundo arctissime alligata ac formae 9 assistentis in modum sociata. Et licet Noster Deum Mundi principium dicat non internum undumformans non informans,
haud tamen illud saniorem ejus, quam fuerit prς dictorum Ethnicorum , mentem prodit quippe&illi ipsi quoque Deum tale principium, quod undum forme assuendo non informando,
hoc est, Mundi formam assistentem non informantem crediderunt, quam interim non aliter, quam noster Theologus,in Mundo cxistentem tradiderunt adeoque non eo modo extrinsecus assistentem , quo nauta navi, vel auriga currui sed ut Theologus noster approbate Virgilio, quae sit infusaper artus: adcoque eo tantum sensu a m; ac adeo per consequens quodammodo externum principium , quod sic ad essentiam ipsius corporis, qua corpus est, vel qua vivit, aut sciatit, aut movetur,ut forma non pertineat; sed ratione propriae subsistentiae quodammodo sit absoluta, de qua formae assistentis conditione vid Apol IO nostr ad Art. I. Talem ergo Mundi e nimum seu Mentem vocat Theologus Deum ipsim&Deil iritum. Exactissime profecto&sccundum omnes numeros absolutissim sententia haec consentit
188쪽
consentit Ethnicorum placitis, qui Spiritum S pro Mundi intellectu seu forma assistente habuerunt. In unico solummodo discrimen est , quod nempe noster Theologus Mundi Mentem unam eandemque cum Patre silio essentiam agnoscat; cum eam Ethnici forte agnoscant essentiae eiusdem, adeoque essentia quidem cum iis consimilem , at interim propria essentia unitate ab illi, distinctam ille procul dubio Spiritum S. Patri4 Filio pie aerecte statuit 2ονσιον, quem interim omnino perperamin majori eum offendiculo pro ipso Mundi habet intellectu seu forma assistente; at hi Spiritum S. Patri Filio O . σιον existimarunt. O II,
vicem ait: MENs vero DEus viti lux cum sit, parturiit Ver- ALIAM MENTEM OPI FICEM: Qua D gus ignis OSDini Tu existens, e fecit Recitores quosdamst tem, in circulis continente ensibilam. undum Hoc equidem verbis apprime consentire videtur loco sacro Psalm 33. v. s. Verbo Iehovae 12. caesi facti sunt, Spiritu oris ejus totus exercitus eorum: at certusensu longissime distat, quatenusSpiritum Dei MENTEM ALI- M a Patre Filio, si non essentialiter, essentia saltem, diversam este, ac initium habuiste, innuit. Hinc illa Ariano-Sociniana haeresis originem detraxit, quae pro illa alia mente genita, ipsum Dei filium seu Verbum assiimpsit , a Deo patre genitum , quem Patri quidem οι ιον at non -ον , similiter essentialem , at non coe sentialem statuerunt. Hunc verb Mundi opificem ac Creatorem essentia a Deo Patre diversum, eidem socium adjunxerunt:
quem haereticum errorem nos Sect praeced. refutavimus Ilium Id
vero Trismegisti piscem Mentem seu Intellectum, a Deo genitum , qui Ethnicis Philosophis Spiritus S. Personam refere bat, ac velut altero Eus habebatur, J Ethnici quam plurimi
Mundi Intelligentiam , seu formam assistentem crediderunt; nempe Centem illam in Mundo, qui Mundum cieat, ut loqui tu noster Theologus Hinc Trismegistus porro cit loc. . Dus opifex ulcum verbo compilectens circuloso versans impetu,re-υ lsit uis Opiscit, c. At pro illa Mente creat Ethnicorum,
Ncister Deum ipsum Ela Dei Spiritum, veram nempe illam S. S,
189쪽
Trinitatis personam tertiam , Patri Filio coessentialem Hiis Mund substituit. Simili autem sensu cum Trismegisto acinterim haud magis Christiano vel orthodoxo, eandem Opificem Mentem, ac Mundi quendam Praefectum, a Deo conditum, a quo Mundi Anima pendeat, tradit Divin. Sapient. AEgypt lib.
3. cap. 2. Ubi haec verba In iis quae procreatasunt, Inteluctus primus est, hun equitur se ima, e nimam Natura. Et pauid1post:Quare dicimus , Inteluctum a Deoprimum esse procreatum huncque rebub aliis procreandis esse praefectum Frocreavit autem Intellectum Deus opifex per medium Verbum, quoniam inter illum Intelle tum medium aliud nullum intercessit, quod cum teliscitu coefficiendi vim haberet Inteluctus anima caus extitit, Animaque sius Natura; Natura denique principium rerum
singularium, qua oriuntur, harum una adalteram medii rationem obtinente Deus vero causerum omnium Autor est, utpote qui eas . ex nihiloprocreavit inteluctuque ac communiforma conclusit. In
quibus verbis Deus opifex seu Pater, Verbum seu Filius, &Intellectus seu Spiritus S manifeste discernuntur. At Spiritus S.quist Mundo formae assistentis instar praestitus, Creatura quaedam intelligitur.Nimiru,velut Ario ipse Dei Filius a Deo conditus as serebatur; ipsaque creandi vis communicata Creaturae cum interim omnium productio ex nihilo ad solum Deum, ut Autorem primum referatur Qua eadem interpretatione Socinus contra tecum inepte nimis conabatur elabi, ut ad Medit. 13. Sect. 6. praeced. demonstratum est. Praedicta Ethnicorum Philosophorum de Spiritu S. sententia passim in eorum scriptis invenire est: conferantur ea quae de hoc errore Ethnicorum exposuimus
lisp. . de Mund Opis quaest. q. y 6. 7. 8 9. Id. Ut quidem de S. S. Trinitate aliquid ad Ethnicos ab aliis Deo charis Viris devenisse manifestum sit; cum tamen veritatem ipsam non omnes
sint assecuti: Quod equidem desiderari a nobis, ne quis forte aliquando cavillandi super hoc negotio, excitatis quibusdam Ethnicorum in alia materia locis, ansam aliquam acciperet, monui mustandem experti cujusdam nimis acrem in castigando quolibet dicto vehementiam, in Theatr. Nat. Univ. p. I. disp. IO.q ad marg. Certe ne pro ipsa quidem Platonis meliore
mente luc velim pertinaciter pugnare, cum nec de ejus mente, quoad
190쪽
quoad mysterium S. S. Trinitatis, ipsi inter se consentiant Plat nici Hunc interim religiosi, um ac maxime brium inter omnes Philosophos Ethnicos fuisse non sine ratione notavit Calvinus. Et si fortasse illud sublime mysterium Theologiae, quod est de S. S. Trinitate, non ita integre ex Traditionum ruderibus acceperit Plato haud tamen in eo quod Philosophiam spectat, nimirum in Anima Mundanae constitutione describenda, quic quam commisit, quod jure meritoque ad Tribunal Theologicum mereatur revocari. Hic saltem sine dispendio erravit, si erravit; ac prae caeteris omnibus maxime fuit sobrius , minimeque Religioni Orthodoxae adversus Plurima equidem pro s.f. Trinitate ex Antiquis testimonia collegit August. Steuch. Eugub.de peren. Philos lib. i. ωr passim; ac speciatim pro Spiritu .lib. 2. capsi. quae pleraque ab Orthodoxia Religionis desciscunt, dum eundem a Deo procreatum innuunt, ac Intelligentiae assistentis vice Mundo praestitutum. Hoc ergo saniores fuerunt prae multis aliis p Stoici, iud nullam omnino divinitatem agnoverint, nisi quaesit per se increata, sibique plane Oho, , seu in unam tendat essentiam quamvis interim mysterium trium in una divina essentia Personarum, quod omnem humanam rationem superat, ac fidei solius est homnino ignorarint: In eo autem caeteris omnibus fuere longe magis impii, quod ipsam Dei essentiam mundano corpori alligarunt in quo errore nimium periculos eos imitatus fuit Maro. Qu'di ergo quidem Dei Spiritum Theologus s. noster non aium agnosceret, quando Hum mentem vel e nimum in Mundo , qui Mundum ciet Deum ipsumis Dei Spiritum pronunciat, quam qualem Dei Spiritum agnovere AEgyptii ac Trismegistuc, omnino ad crorum Christianorum Scholas primum ablegandus foret Aldum Spiritum S. quidem ipse increatum, eoque coaeternuini coessentialem agnoscit, at eundem nihilominus cum Virgilio per Mundi artus infusum, magnoque corpori mistum statuit, certe nondum satis vera Christianorum dogmata didicit, utut in Christianorum Scholis exercitatus vel sane nimis imprudenter siccum Ethnico Poeta ac
Philosopho confundit Similes equidem huic nostro Theologo quosdam notavit Scaliger Exerc. 36s seel. 3. qui Veterum de-mpeda nostrae Religionis immensos agros metiri se posse sibi persua-