장음표시 사용
201쪽
gracia predestinacionis, licet non secundum peccata pre
Ex quibus videtur sequi, quod nullus predestinatus Thepotest cadere a iure ad beatitudinem, 'uia non poteSt annops , eti cadere a gracia ire destinacionis. ad quam ius allud thoirrighi
beatificabitur, obligavit se ad illud, constituens se debitorem donatorie, ut declarat Augustinus in De verbis Domini Sermone LXXX super illo Apostoli Rom. VIII, 38io Si Deus pro nobis, quis contra nos Et sic potest intelligi dictum Apostoli ibidem quod nulla creatura poterit eos separare a dicta caritate quam per revelacionem scivit ipsos habere. Ex istis videtur sequi quod existens ut the mavin peccato mortali et per consequens caren domini be neciosibio si est dignus habere beatitudinem et per consequens omnia o mimo Π bona Dei habere; existens enim indispositus ad nunc regnandum est dignus regnare pro SUO tempore, et licet videatur legis ignaris exhereditandus ex sua insolencia aliud igitur est dicere Petrus nunc est dignus et habere hereditatem pro suo tempore et nunc est dignus habere hereditatem illam nunc, nemo enim est dignus habete regnum pro tempore antequam de facto habeat illam. Ideo multi existentes in disposicione repugnante possessioni rei habent ius ad illam et sunt digni habere , illam pro suo tempore et per idem sequitur quod
nullus predestinatus meretur penam perpetuam nec aliquis rescitu vitam perpetuam. Nam nemo meretur vitam nisi de congruo ex grato testamento etern O UODeus instituit merentem esse filium regni sui, sed nullus 3 prescitus habet secundum hunc titulum Deum debitorem, ergo nullus rescitus dignificat se ad tantum ex defectui malis perseveranci et per consequen non meret UT beatitudinem. Et per idem predestinatu non meretur dampnacionem, amicitiam aut et inimici clam essen cialiter 3 consequentes ad meritum rescit et demeritum pre destinati merentur vel ad commodum aut incommodum temporale Sunt tamen in disposicione tali quod si in illis in aliter perseverent, tunc merentur premium per-IO. Cod. habere enim existens. Rectius ut videtur legendum bona Dei. Hereditandus me heres enim existens .... 24. Cod. POSSESSione. 3o secundum sed in cod. correxit in margine. 36. Hic locus corruptus esse videtuΓ.
202쪽
DE CIVILI DOMINIO. CAP. XXIV. petuum atque penam et Sic intelligo modernos doctores. Deus enim est paterfamilia conducens omne pre- destinatos pro denario diurno, sic tamen, quod quacunque hora diei inceperint consument in dignitate operis sui in vespera, tunc illos qui ociantur deficientes bante vesperam non gratificat ad tantum denarium, quia videt quod sunt indigni non implentes conven
At desert est Ex istis videtur michi quod nemo est dignus vita ordinanee terna, Sed quilibet punitu pro peccato suo est dignus o infinitum graviori pena quam punitur vel aliter omnis dignitas peccati vel l meriti taxari debet penes quanti a 2, qtatem mercedis quam Deus ordinat pro ipso retribui; nemo enim est dignus vita terna nisi ex graciosa ordinacione divina; sed Deus non ordinavit rescitum ad bbeatitudinem quantumlibet mereatur, ergo non Si dignuSillo premio. Deus enim ordinavit dignitatem in rescito ad dampnacionem, a qua dignitate non potest excidere, sicut nemo potest excidere a gracia predestinacionis; cum ergo omne peccatum fit in Deum, gravitas cuius Iocunque peccati taxari debet penes hoc quod ipse reputat ipsum esse puniendum, eo quod si ipse non reputaret aliquid ad peccatum, non foret peccatum et quantumlibet leve peccatum, si ipse reputaret ad peccatum gravissimum, ita foret. Cum ergo proporciona ab liter ut reputat peccati gravedinem ita punit et per consequens secundum hoc est dignum puniri, sequitur quod gravedo peccati, dignitas eius ad penam et repu- tacto eterna Dei, suum iudicium vel ordinacio ipsum puniendi pro porcionaliter correspondent. Sicut largo opeccatum reputatur grave aput Deum, sic est grave et sicut est grave sic et punit. Ali in Confirmatur preci se tantum peccatum est puni bile quan S
punishment tum debet a Deo puniri de congruo, Sed quantumcunque
V ' peeeatum debet a Deo puniri de congruo, tantum Unit, bergo quantumcunque peccatum est uni bile, tantum Deus ipsum Unit. Assumptum patet eo quod omnis aptitudo sonans in bonum iustici non dependens libero arbitrio nature ari' peccabilis debet esse executa a fonte iusticie cum ergo opunibilitas peccati sit huiusmodi, sequitur quod oportet
203쪽
Deum ipsam exequi; aliter enim superflue ordinaret illam iuni bilitatem. Et minor patet ex eo quod Deus foret culpabilis contra veniens legi proprie, si debet puniri
Item, Deus non potest omittere peccato Supposito God must dopunire ipsum pena essen ciali, ut patet III De Libero J J 'Φῆς Arbitrio XXIV, cum tunc deficeret homo a Dei servicio Sine dampno cum igitur tanta sit iusticia in illacione pene sensus sive et pene dampni et Deus tam potensio per se ipsum inferre, videtur quod necessitate e suppOsicione sit pena sensus infringibilis, quantum contrivit pro peccato. Sicut igitur deliberative peccans non potest habere veniam nisi penitens conteratur, sic in aliter in- penitens non potest debite puniri pro illo peccato peris petuo, nisi perpetuo Secundum sensum intrinsecum puniatur. Item, Deus non potest dimittere meritum hominis in premiatum, sed par est iudicium de penacuiuscunque peccati, igitur nec peccatum aliquod inpunitum quamvis enim doctores dicant quod Deus et sit pronior ad premiandum quam ad puniendum, tamen non potest esse quod Deus omittat de quantumcunque iniuria iustici complementum; tunc enim excideret a sua iusticia, ymmo cum non sit iniusticia nisi fiat contra Deum, de quanto ipsam ponderat de-226' cor vindicte, iniuria quam Deus omitteret, non foret iniuria. Est igitur lex Dei, si aliquis meretur vel de meretur aput Deum, pro porcionabiliter ad meritum mercedis recipiet, quia aliter Dominus foret impotens inscius sive malivolus; quod repugnat passionibus Trini-3otatis. Ideo inpossibiles sunt casus quibus ponitur quod Deus ordinet quemcunque in via servientem sibi fideliter consumat in gracia perpetuo dampnandum et quem cunque offendentem usque ad finem contra iusticiam Salvandum perpetuo pro mercede: sicut enim passio 3 sequitur ad subiectum, sic merces secundum penam vel premium consequitur ad meritum vel peccatum. Ideo alias dixi in ista materia, sicut Deus omnem creaturam racionabilem potest non punire, cum libere contradictorie ipsam punit quamcunque punierit, sic peccato in Spiritum
a. non Supra linea modo. II. contrivit sic Cod. conrit. 25. Cod. amitteret.
6. St. Augustini opp. tom. I, pag. 39
204쪽
Sanctum non potest dare veniam de sua potencia absoluta nec obmittere aliquod peccatum quantum est puni bile inpunitum, et non quadam . . . et Voco puni-bile non quod potest puniri, quia Sic omne peccatum foret eque punibile secundum quod est dignum
puniri. Ian a pas In ista materia audivi distinc cionem de dipnitate pu-
OVer an ostences . . . . . . O V
'' igitur licet sic puniat peccata misericorditer ex sua
gracia, sicut ex gracia peccata dimittere . . . simpliciter o inpunita cum posset punire peccata quantumlibet amplius de rigore iustici et de tali dignitate pena secundum securitatem Dei subducta misericordia locuntur doctore t ponentes omne mortale dignum puniri pena 26' perpetua; videtur enim quod Deus foret inpotencior 5 homine, nisi posset animo remittere offensam factam in eum simpliciter inpunitam, cum homo potest sine hoc quod puniat remittere iniuriam fratri suo. Primo tollendo hanc viden clam dico, quod nullum positivum potest homo facere nisi Deus ipsum prius fecerit cum o aliquo modo, quia defective potest homo facere, quΟ-
modo Deus non potest facere. Et ita non sequitur, si homo potest remittere suam iniuriam, ne omnino puniat, tunc et Deus, quia homo habet Deum superiorem, cui debet reverenter deferre iudicium, iuxta illud Rom. XII, 10 25Michi indicta et ego retribuam Deus autem non poteSthabere iudicem superiore in ideo periret iusticia, si ipse dimitteret peccatum aliquod inpunitum, tunc unde non misericorditer sed summe crudeliter remitteret suam fabricam deturpatam iniuriam creature sines de 3ocore vindicte; et periret legis cuiuslibet certitudo, si
ex nulla lege vel promissione Dei certificari possumuS, si sic serviendo meruimus, tunc sic premiabimur, habito quod eviden cia a simili non movet ad credendum quod Deus posset remittere peccatum aliquod inpunitum. 35 Restat videre de eviden ciis quibus creditur quod omneso me say that crimen Si dignum puniri perpetuo, primo proporcio ' is.' . .ri: 'nabiliter ut persona contra quam peccatur est gravior, a j punishmeni est peccatum gravius dignum maiori pena sed Deus
contra quem cum peccato peccatur est persona in ino
3. non quadam. Hic verbum excidisse apparet Mn. Et hic verbum deesse videtur. Io dimittere. Hic quaedam verba desunt. 28. tunc unde ita cod. Rectius quia tunc. o. Cod. iniuriam cum
205쪽
finitum gravis igitur omne peccatum est dignum infinita
Item, quam malum vel fugibile est aliquod peccatum tam puni bile est sed infinitum malum atque fugibile est omne peccatum, eo quod pro nullo cogibili committeret, ergo infinitum est uni bile omne peccatum et per consequens dignum infinitum puniri. Quantum enim quis obligatur non facere peccatum tanto obligatur fugere peccatum, sed ad non peccandum obligat Deusio infinite. Item, omnis culpa pro qua datur venia est digna maiori pena quam infligitur post datam veniam, quia aliter venia non haberet racionem remissionis vel vente, sed cum venia, misericordia vel indulgencia Dei sunti infinite, non superest quod digna pena foret culpa huiusmodi nisi pena infinita, cum misericordia infinita in infinitum dimittit de culpa, quia aliter Deus nichil posset dimittere de pena peccati, sed omne peccatum in dispensabiliter secundum ultimum puniretur quod per-2o turbaret leges et fidem ecclesie . T Quantum ad ista videtur michi quod oportet omne in but xv must fidelem concederes quod unum peccatum sit reliquo mi in t
gravius quia aliter Deus iniuste puniret peccata tam
dispariter, omino cum aput eum non potest SSe pera sonarum accepcio, non ocius remitteret unum peccatum
nature peccabilis quam quodcunque, cum e partea a ' peccati non potest poni iuxta hanc viam disparacio remittendi consequens contra Scripturas allegatas de ignorancia et fragilitate adiuncta contricione, racione 3 o quarum Deus se habet dispariter ad peccata. Ideo patet quod assumptum primi argumenti peccat, cum tunc omne peccatum foret eque grave cuilibet, eo quod non potest committi peccatum nisi principaliter committatur in Deum. Sed ista similitudinaria maxima capitur a 3 poleticis, qui unum enciunt, quod omne peccatum factum in Deum est infinite gravius quam foret aliquod factum solum in creaturam, si per inpossibile poteritesSe tale, et per conSe Uen Omne peccatum secundum
racionem qua fit in aliam creaturam. Sed longe . . . o hoc ad concludendum quod omne sit infinitum grave vel dignum infinita pena.
9. Cod. obligatur sequitur re sic). 5. Cod. in sinita. o. Cod.ςuorum 39. longe. Hic Verbum deest.
206쪽
DE CIVILI DOMINIO. CAP. XXIV. V eius flee Ad secundum dic1tur quod 1nor est impossibilis nec
ali in eqv l huiusmodi igitur est infinitum malum vel infinitum fugibile, quia in fugibilitate peccati est duplex racio, scilicet haci, obligandi ad penam et raci, fugiendi
quoad personam offensam secundum prima racionem sunt quotlibet gradus fugibilitatis in peccatis, correspondenter ut peccata sunt ceteris graviora quoad secundum est paritas utrobique cum pro nullo bono possibili debet homo eligere peccare sed fugere; et ita omnis io homo secundum omnes vires suas fugeret omne peccatum, cum a Deo habet ipsas ad Deum diligendum et per consequens j ad offensam Dei fugiendum et peccata 227 declinandum, cum per se et ex equo offensa Dei incurritur per peccatum. Et patet quod obligaci, ad , fugiendum quecunque peccata vel eorum fugibilitas sive malicia non attenditur absolute penes dona Dei collata ad hoc cum tunc omnes obligaciones ad diligendum vel peccata fugiendum, et sic de ceteris peccati passionibus forent pares, quod mensura pene quam Oomnia ista attenderentur foret eadem, nam Secundum omnes vires suas debet omnis homo fugere quodcunque peccatum, sed aliquod sub maiori pena, aliquod sub minori, et sic obligacio ad non faciendum vel fugiendum peccatum, cum obligacione ad penam si in ipsum in ab currit, correspondet ex equo peccati malici quod per Se mensuratur se nec divinum iudicium is peccati odium quod ut plurimum est in particulari nobis incognitum.
Sed cognito gradu gravedinis pene quam Deus pro opeccato inflixerit convincimus peccati gravedinem, sciente Sut proximum per se notum quod pro porcionaliter ut Deus punit pro peccato aliquo sic et odit nec sequitur ex isto quod non facere peccatum et fugere ipsum peccatum Sunt paria, sed obligaciones ad ista sunt pares bque attenduntur penes vires datas et divinum iudicium de peccati malicia. Ad tercium dicitur quod falsum assumitur, cum tam dignum sit Deum punire misericorditer quam dignum a P est ipsum punire iuste vel severe nec est possibile de Dei potencia absoluta ipsum punire iuste vel Se-
207쪽
CAD XXIV. IRER TERTlUS 56ivere nisi de tanto puniat misericorditer, non quod unil arti quantitative Ut qualitative pene correspondeat pars per se et appropriate misericordia et alteri iusticia, sed quod in omni pena mixtim concurrant, misericordia iudicium atque iusticia super singulas penas, eo quod Sicut Trinitas est inseparabilis sic inseparabilia Sunt opera Trinitatis, sic quod quam
iustum est quod Deus Sic puniat, tam misericors est quod sic puniat et is contra sicut ares personei sibi invicem sunt quales. Si enim Deus puniret peccatorem iuste et non misericorditer, tunc non puniret illum miserum ad decorem universi pro rectificanda iniuria, diligendo naturam punitam eo quod dat Opposito pena iret opus misercordie, quia in misero recti ibicacio turpitudinis atque iniurie. Sicut igitur est opus o uti isti themisericordi premia re is sto Sic et punire peccatore i ii senui siet utrobique iusta mercedis distribucio. nam idem est re Varo be
punire graciose et misericorditer peccatorem. Unde Deus est absolute et necessario quia per se misericors, et Si a ' non esset peccati miseria, tunc non es Set mi Serato 1 .
sed graciosus beneficii retributor, et sic licet sit per se
misericors St tamen per acciden mi Serator.
Sed supposito peccato misericordia Dei extenditur Chris ,
Super omnia opera eius, e quod passio Christi omnem ab partem mundi restituens ad perfeccionem secundam et ultra quam fuit perlacci quam prius habuit a qua e besore the ali. cidit per peccatum. Unde non dubium quin Deus miseri
corditer punivit totum numerum dampnatorum et misericordius si puniret acu cius, Supposita paritate gravitatis 3o peccati, quia magis bonum pene inferret pro minori dignitate peccati; quod non posset facere nisi ex amore. Unde quando Deus dat veniam pro peccato prius dignificat peccatorem ad consequendum veniam et conSequenter post dignitatem contricionem suggerentem dat 3 veniam ita quod inpossibile est Deum remittere peccatum, nisi prius sit dignum venia Racio itaque remissionis vel veni stat in isto quod pro peccato culpe
pro Uo peccator non pos Se per Se Satisfacere Christus satisfecit merendo et emollit cor peccatoris ut penitens O convertatur, et Sic illud peccatum ire quod foret perpetuum vel peccatum perpetuum comitans nisi intercederet misericordia redemptorii factum est veniale
Passion has ni ad the ori more perfeci than 3. Cod. gar er 2 Cod. se tu'rc. 23. Od. eXtenuatur.
208쪽
DE CIUILI DOMINIO. CAP. XXV. idem enim peccatum quod iam est veniale in redestinato potest esse faciliter dignum per omnia terna in dampnato quamvis enim illud peccatum potest fieri 2 28'tale, non tamen potest commutari a tali in tale et sic dixi superius quod Deus non dimittit aliquod peccatum quantum est uni bile inpunitum, non quin peccatum quod potest continue puniri perpetuo potest remittere; sed limitato peccato in sua gravedine necesse est quod pro porcionabiliter puniatur.
Nin is se Pro maior declaracion misericordi peccato
senses oportet per dubia tacta et alla omissa transcurrere. Supposito primo quod peccatum quandoque sumitur pro hostia vel sacrificio, quomodo Apostolus vocat Christum peccatum, ut patet Rom. VIII et II Cor. V, 21 et ibi. The ictim primo modo loquitur propheta re e dicens quod 'Dη saeerdotes peceat populi comedunt; Secundo modo ac '
hii. ' cipitur peccatum materialiter pro dicto vel facto, quod quis peccando perpetrat, ut Prov. XXl Deutron. IX Iiebu heg ζ de PQ Scriptura, se ercim modo accipitur oformaliter pro defectu iusticie, ut oli primo Sive ipso factum est nichil. Ille enim defectus in moribus non
est res per se vel per accidens in genere nec creatura alia sicut privacio que reducitur ad rem generis secundum ordinem naturalem, ut tenebra, Silencium ieiunium et Italia sunt Dei creatur informantes substancias in ordinem naturalem peccatum autem nec est principium rerum in genere Ut Deus, punctu et cis que per Se causant re decem generum, nec res per se in genere Ut Ub Stancia, quantitas, qualitas et nec res natura 2 23'liter consequentes ad rem per se in genere sicut pri- Sin is no a vacio nec est negacio vel ens lovcum. Sed ut loquar
righteousnes contor mlte ad Scripturam ipsum est secundum Augu-o ista viaist Si mi estimonium peccatum nichil est enim res et aliquid equivocando Sicut est unum verum et bonum sicut fhabet causam efficientem que non potest nisi equivoce deficiendo ipsum efficere non, inquam, est privacio graci caritatis sive iustici tum quia precedit causaliter privacionem huiusmodi sive care iaciant, tum ciam quia omnis talis privacio sive carencia est per Se tu Sta cum
209쪽
Deus in penam peccati ipsam instituit, ideo videtur michi ut dicit Augustinus in De Vera Religione LXXIV capitulo quod apcius est ponere ut genus illius forme
maledicte sit defectus; et sic peccatum in moribus est defectus creatur racionalis in moribus in tota uiuersitate, inquit Augustinus, ou est malum nisi peccatum et pena peccati, hoc Si defectu voluntarius a summa essericia et labor in ultima non voluntarius quod alio modo potest diei libertas a iusticia et servitus sub peccato. Et sic o loquitur Augustinus de defectu, octoginta trium questionum questione vicesima prima et secunda, ut dignatus sicut Deus ostendens magis aptum genus peccati modo quo oportet loqui vocante deformitate que est formam deiicere, unum facere et equivocando oportet Vocarei, unum nichil aliquid. sic igitur omnis declinacio vel Mili ut ullinq228' voluntarius defectus a Summo bono est peccatum et hii eg 466 omnis inordinata adhesio voluntatis bono commutubili tW est victum et sic omnis virtus consistit in adhesione
ordinata voluntatis summo bono contrarie ad vicium; ac, et sic vicium est habitus non peccatum, licet se invicem conSequantur, et ita culpa, reatus, delictum et similia sunt quasi passiones peccati. Crimen vero Secundum Distinctions
beatum Gregorium Mor capitulo . . . est quasi u si e ''
species peccati, cum sit mortale peccatum ex defectua notorio origina turn et dicitur a caducia fame facinus autem est peccatum sub racione qua fertur in proXimum et flagicium sub racione qua nocet homini in se ipsum. Unde Augustinus III De Doctrina Christiana capitulo III quod autem agit indomita cupiditas ad corrumpendum 3o animum et corpus suum flagicium vocatur; quod autenragit ut aliis noceat facinus dicitur. Et hec sunt duo Al sin osseud syenera omnium peccatorum. Ista autem non di Sting UUntUr 'us,es e liudex opposito sed habent dispares raciones: nemo enim .m' digubqur,
ostendit peccando nisi peccet in Deum, proximum et se are spectui ly35 ipsum et primo omnium in meum, Secundo in Se non these. ipsum, tercio in proximo, quia sic stat ordo dile ccionis et per consequens ingratitudinis appropriate tamen
'. LXXII cap. Rectius XL. 23. capitulo numerus capituli deest.29, o Cod. cori gendum animum. I. ut Cod. ne ib. Cod. facimus igitur.
2. St. UguStini Opp. tona. I, pag. 775. 6. St. Augustini Opp. to m. I, pag. 5. 23. St. Gregorii Mor. XXI, cap. XII. 28. De Doctrina Christiana lib. IlI, cap. X, Opp. tona. IlI, I, pag. o.
210쪽
peccatur in personam Ut defectus immediate terminatura ipsam ut triplex las femia dicitur peccatum oppro a 28 priate in Deum, et flagicium ac facinus dicitur peccatum in se vel proximum; omnia tamen ista tria genera se invicem consecuntur, nec Satisfacit peccator Deo, sibi ipsi vel sancte ecclesie nisi satisfaciat cuilibet horum trium sed satis saccio uni eorum satisfacit cuilibet eorum. Oportet igitur primo Deo satisfacere quia aliter oportet inevitabiliter satis pati ut docet Augustinus III I e Libero Arbitrio XXIV. et nemo nostrum nisi qui ille redem p iocionem suam tractos es reddiderit. ad satisfaciendum
graciosius adiuverit it tercio meritum momentaneum gracioSisSi me acceptaverit potest dile ccionem peccati sui et beatitudinem promer I i. Sed pro planiori et ulteriori sentencia de peccato ibhabenda scolastice transeundum est breviter per dubia consequencia de peccato, ponendo a peccato originali tractatus originem. Scribit enim Subtilis Doctor super
distinc cione XXXII secundi Sentenciarum, quod peccatumor inale est careneia formalis iustici originalis debite et o Sed non qualitercunque debile, Sed debit quia accepte in primo parente et in ipso admisse. Et ideo Adam uouhabuit peccatum ori male, quia illud debitum non fuit ad ipsum traductum per aliquem parentem, sed i Se ius accepit illam iustio iam et actu suo amisit. 2, Contra istam descrip cionem videtur primo quod genus peccati positum ab Augustino sit consonancius positum: nam carencia iusticie, cum ponit subtraccionem divine a Mgracie et per consequens per defectum peccantis precedere est iusta, sicut iustum est quod sic efficiens Dcareat gracia, sed peccatum non est sic iustum, ergo peccatum non est formaliter illa carericia sed defectus precedens, nam Deus permittit multas iniusticias quas iniustum est esse, sed iustum est Deum ipsa permittere
et punire. 35 Item videtur quod quilibet debeat habere propriam
iusticiam, sic quod non foret eadem in numero accepta in primo parente et traducta in quoscunque iustos sui
9. Opp. Om. , a mi. 5. Id est oliuniae Dusas Scotus, in Sententius il dist. XXXII. s. Trialogum pag. iri.