장음표시 사용
241쪽
simpliciter absolvi, cum potest esse predestinatus et predestinatus potest esse rescitus, cum Sint contingenter huiusmodi sed non accidenter loquendo de accidente separabili. Et patet quod falsum assumitur, quod omne peccatum predestinati est per se remissibile cum non sit
remissibile nisi per accidens, qualiter tam peccatum et i rescit quam peccatum predestinati remitti poterit ex gracia Spiritus Sancti dantis perseveranciam inalem in bono. Sed is ussitatur quare Deus tam differenter dat h modio suis hanc graciam; ad cuius solucionem valet dictum id. ,' 'Apostoli Rom. IX, a quod Sicut figulus habet potestatem y ri0u ly
de eadem massa facere uirum a Pineum et aliud D uativum, Sic Deus de massa terre et genere anime tacit
inculpabiliter et racionabiliter alios filios regni et aliosi dampnabiles induratos igitur, inquit Apostolus, quem
ut indurat et cuius vult miseretur. Notandum tamen quod neminem sic indurat in via citra peccatum finalis in peniten cie quin posuit in sua libera potestate utrum salvari voluerit vel dampnari: nam ire ordinacio dura
2 o non absolute necessitat, Sed neceSSitate ex supposicione cum qua stat potencia ad Oppositum; et summa radix continencie est in voluntate divina culti non est causa
ulterior querenda; verumtamen nichil fit a Deo ex indifferen cia sed ex racione certissima, ut Deus indurat et hominem ioc est gravat eum vel cim possibilitat ad resipiscendum ex peccatis prioribus hoc exigentibus illa autem induracio, cum Sit iusta disiicultacio, non est peccatum sed pena peccati et sic neminem ordinat ad penam vel gloriam nisi propter perseccionem ordinis 2 i universi et sic tale est causa i sciencie Dei et illud absolutum in divina sciencia est eius causa et sic Deus prima causa omnium ut Sepe exposui. Et ita sicut o ne cunnemo scit nisi cui revelatum est distincte utrum sit predestinatus vel rescitus, cita tori scit hic utrum sit 3 simpliciter absolutus Sed spem debet habere et signum sty ive imili man spem talem Signum est si post soporem temptata ' p cionis redeat penitencia fructuosa vigil reminiscencia de
hora mortis et die iudicii, et tercio si habet gelum iustici et processus prosperi domus Dei talis enim licet
O permittat cum Deus cadere, non tamen exhereditat eum
242쪽
506 DE CIVILI DOMINIO. CAP. XXV.
sed castigat ut filium. Et ne quis presumat ex scintilla istorum ignorum peccare audacius posuit Deus probabilitatem in hiis signis et non absolutam veritatem connexionis. Foroivenes Ad tercium dicitur quod salsum assumitur, nam solus
Deus potest autonomatice peccata dimittere, graciam
dare pro peccato per se satisfacere, aut a peccato ad iusticiam revocare quando autem tales denominaciones attribuuntur eius vicariis, hoc est, ut eius instrumentis valde equivoce. iacio primi est: Nemo potest peccare nisi principaliter peccet in Deum. ideo nemo potest iii peccatum remittere nisi principaliter remittatur peccatum in Deum, cum illo remanente nullum peccatum mortale dimittitur; quia auctoris an omnem remissionem offen-His vicar are ditur. Sed quis tantum insanire t ut dicat creaturam et instruments. 4 Ut Onomatice remittere Dei iniuriam . nam in quantum 15 Deus concedit vicario suo potestatem ad hoc ipsemet prevenit remittendo, cum remissio stat in sola accepta-cione divina et consormiter solus Deus dat sic graciam, quia acceptat creaturam ad suam amici clam, quod si eius vicarius ut re vel episcopus facit instrumentaliter oquevis signa et Meui antecedenter vel consequenter remittit peccatum vel dat graciam. non propter ea remittit peccatum vel dat graciam, sed sicut satra non intelligit vel edificat licet instrumentaliter ad hoc iuvat. No uia cuia sic est de Dei vicariis moto tamen offendere doctores et susi si uerion or m equiVocando aliter sunt locuti, et sic de per se satis-him di accione constat quod omnis ure homo in Statu in no-
cencie teneretur Deo quantum sufficeret reddere eciam pro se ipso multo magis tenetur, quando ita lapsus est noviter offendens impotens et negligens Quoimodo ergo Osufficeret per se satisfacere pro se et aliis, ymmo ut sepe dixi quod talis satisfactor sit Deus et homo Justiscation is Quantum ad quartum dicunt sancti doctores quod
. . e . . plus est iustificare impium quam creare mundum quia 'o ..isbi '' intro requiritur tanta potencia et in primo non, bsed in secundo est resistencia. Unde iij dicunt quod peccatum infinitum distat a iusticia et a qualibet creatura; ideo oportet quod sufficiens hanc distanciam tollere sit potencia inlinita hii dicunt quod solius Dei est facere Dei vilium, cum adopcio que ad hoc requiritur sit in zέ communicabilis creature, et hii dicunt quod nedum requiritur peccatorem noviter creari, sed fieri quodam-
243쪽
modo esum Christum ad quam demptitatem requiritur potencia inlinita Unde quicunque non dilexerit Deum Is a mali oesut Deum, lina liter omnia peccata eius sive triginalia oob nil sive personalia redeunt quoad fructum perpetuo con Μ' mu ς' 5 dempnanda. eo quod per nullius talium peccatorum debit satisfactum est quod patet per deducens ad inpossibile ut posito quod Petrus rescitus peccet gravius originaliter et actualiter quam Paulus predestinatus et recipiat uterque baptismum et lenitenciam, Paulusso fructuose penitendo Christum induendo et cum adiutorio Trinitatis quantumlibet promerendo, tunc argUO Sic: Paulus vix satisfecit pro peccato suo cum toto adiutorio quod habuit ex Deo, sed Petrus gravius peccavit, nec tantum adiutorium habuit ad satisfaciendum ergo Petrusis non satisfecit pro peccato suo, ideo cum Stulte recidivat et ingrate perseverat clam infinite non restat nisi ut perpetu satis pactatur; non enim consonat divine iustici ut exigat maiorem satisfaccionem remittendo peccatum levius filii gracioris et pro minori satisfaccionero dimittat peccatum gravius filii plus ingrati tunc enim plus iuvaret inimicum quam filium; et patet quod Deus ante cuius oculos sunt omnia preterita et futura, non dimittit peccatum simpliciter, nisi vere penitens habeat 2 saltem in fine verum propositum amplius non peccandi et Aliter enim remanet hostis Dei implicans invasionem potera cie Dei nolens recognoscere humiliter eius peccatum. In pugnat eciam sapienciam Dei filii, cum nunquam habet nisi falsum propositum amplius non peccandi; ideo cum Spiritus Sanctus discipline fuge fictum, talis 3 o nunquam Sperans nisi false beatitudinem non est dignus ad tantum finaliter adiuvari debet enim omnis homo eciam rescitus vere sperare beatitudinem. Unde quia continue credit falsum sic sperando, continue peccat in
spe ideo talis mendax nunquam fuit dignus beatitudine,3 cum predestinatus condicionis opposite vi sit dignus. Nam lex dignitatis ad tantum premium limitatur ad filios Dei in gracia finaliter consummantes Unde licet The storia
Pre Scitus mereatur ad tempus, Deus tamen, qui novit 'ς
qui sunt eius. et quomodo talis in Line deficiet, non re varde by a
o diligit eum ad tantum it lignificet et iustifice ad I ii ii.ut
beatitudinem, dat tamen mercedem magnifice pro ista
2o Cod. limitas. 29. fug et fictum etc. Hic locus corniptus esse
244쪽
E l VILI DOMlΝlo CAP. XXV. temporali virtute, cum preter premium lad virtutem essen cialiter consequens dat mitigacionem lene perpetuam; unde signanter dicit Veritas, Matth. XX, 4:
Ite et o in vineam meam et non eo ipso dabo vobis
denarium, sed quod iustum fuerit dabo vobis. Et patet quod Omne peccatum predestinati oportet remitti ex immensitate divine graciei cum Deus posset pro illo dampnare sicut rescitum ' potest salvare, licet unum I a in alterum non posset vertere propter distanc iam infinitam. Nam linea recta infinita non posset irari in o God orgives vacuo infinito. me indulgenciis vero est sermo alibi O6b Vr e uas Unde Sicut tetigi superius sancti dicunt Deum dimittere
omnia que habet in potericia, sicut Petrus et ceteri apostoli omnia temporalia que habere potuerunt reti 18 querunt; ideo habuerunt immensum premium, ut notatur Math. IX. Et sic cui magis peccatum dimittur magis diligit, ut patet Luc. VII nam aggregatum e peccato actuali et toto peccato potenciali est obiectum eatitudinis ad diligendum Deum, qui omnia ista graciose et odi miserat cum sciunt se fuisse in confinio inter aratrum rescitorum et celestem vitam predestinatorum, et ubi Juit summa contingeracia ad lapsum in baratrum, Deus eos ex sua misericordi gracia preservavit verum tamen inter dimissionem peccatorum actualium et pec 2Icatorum potencialium est quedam diversitas, cum secundum racionem riua peccata illa incusserunt maius periculum propter eorum actualem gravedinem, videtur
esse maior racio dile ccionis iuxta parabolam Christi hic VII de Maria et Luc. XV, 7 dicitur quod audium oest in celo super uo peccatore penitenciam agente quam super i nouaginta novem iustis qui non egent penitericia. 2 2 In oppositum videtur racio maioris dileccionis; nam plus foret misericordi et amoris graciose preservare reum a periculo, ne actualiter puniatur quam per 3, missum incidere relevare. Sic enim mater Dei magis dilexit propter preservacionem huiusmodi, quam Magdalena propter liberacionem a crimine actuali. Hic videtur michi quod utrobique est racio Summe
diligendi Deum; sicut beati tam angeli quam homines O
245쪽
conlitentur Domino. quoniam bonus secundum istam duplicem racionem. Verumtamen tota ecclesia St Unus orgivenpeccator agens penitenciam Super Uo cum capite suo hiiD6u hu .
creditur nec mater eius habet istam racionem super se gaudendi illi autem beati quorum voluntas secundum
alteram cistarum hacionum magis attenditur, magis
gaudent, ut Maria magis attensa est Symone, quia licetio uterque pariter possit peccare, tamen dimissio actualis
plus proficit sibi per accidens: et sic licet in se sit utrobique par racio diligendi. tamen contingit quod
alteruter aliunde ex accensione spiritus plus diligat. Et istam continenciam racionis innuit Christus subtiliteri, reprimendo superbiam et iudicium temerarium pharis ei: nec dissonat creatorem dimittere quod non facit, cum homo dimittit debitum quod debitor nec solvit nec 1 3 sufficit solvere, sic Deus t dimittit omne quod peccator predestinatus sibi solveret nisi illud ex sua misericordia a relaxaret, quod est nobis incognitum; ideo debemus ipsum diligere quantum sufficimus; ipse enim novit peccabilitatem a cuius actu liberati sumus sicut novit multitudinem defectuum originalium iusticiarum qui omnes desectus, licet sint multa originalia in eodem et homine, sunt tamen unum peccatum Originale. Et patet quod sicut tam Deus quam homo dimittit debita, que nunquam fuerunt, et per consequens Ue nunquam suerunt debita vel debuerunt solvi, sic redimit et liberat
hominem a pena et morte terna quam nunquam meruit.
3o Potest enim debitum dimitti dupliciter, vel quod moveatres debita et eius solucio remittatur vel quod fiat misericorditer, ut suo tempore non sit debitum. Primo modo
equus vel aliud sibile est debitum et creditor misericorditer dispensat ne sibi reddatur secundo modo creditor 35 dimittit debitum quod nec fuit nec erit dum misericorditer dispensat cum in potente vel non habente ne sibi imputetur, licet non reddat; et patet quod non oportet si Petrus dimittit debitum quod illud debitum fuit vel erit aut debuit dari, dimittere enim est verbum o ampliatum. Et secunda pars conclusionis patet de homine Christo qui ineffabili commercio redemit genus humanum tam
246쪽
6oon ClVIL DOVlNIO. , AP. XXV. varie a pena et a morte, quibus nunquam fuit dignus; redemit enim Christus quosdam ad beatitudinem, quosdam es Vina pene perpetu mitigacionem et quosdam ad secundariam perflaccionem. Primo modo solum redemit pre- destinatos; secundo modo redemit dampnatos et tercio bmodo videtur redimere totum mundum, ut patet alibi; nec est putandum, quod predestinati quos redemit perditi erant ab eo simpliciter, cum semper habuit ut uos filios, sed perdiderunt beatitudinem te et ipse perdidit in eis ministracionem innocencie et ad tantum dicuntur operditi et redempti, quia Christus tradit pro eis rectum racione cuius servient sibi in libertate prim eva et restituentur ad beatitudinem plus perfectam. Ideo oportet notare a quo et ad quid homines sunt redempti non enim sequitur Petrus est redemptus ab hac pena ergo i, habet eam vel dignus fuit habere eam; potest enim homo redimi a pena dupliciter vel postquam infuit ab illa exui vel ab illa possibili misericorditer preservari; et sic dicitur homo dupliciter liberari. Unde non sequitur: Petrus liberatus est a morte perpetua passione 2 o Christi, ergo illa mors fuit vel Petrus eam is eruit vel unquam fuit illa dignus, quia satis est quod Petrus fuit tam reus quod puniretur perpetuo subducto suffragio mortis Christi. No pomer os Ex istis sequitur quod nullius sacerdotis virtute in ab
eo itu penam temporalem pena perpetua commutatur. am 2 3 huti sim.h ign ' Pena Perpetua per A et pena temporalinato temporal per B patet Si A commutatur in tunc utrumque fit, est, vel erit, eo quod non entis non est commutacio. Si A pena perpetua fuit, tunc suit perpetua et per ocon Sequens Semper erit pena perpetua; non enim est
lingibile quod pro dato instanti mutetur in B et
tamen Deus voluit quod A nunquam iit; non enim est fundabile ex racione, ob ca vel scriptura quod A pena mutabitur et tamen non fuit. Nec valet siccio qua dicituro,
quod habuit esse possibile et sic fuit primo, quia
iuxta hoc A absolute necessarie semper est et per On- Sequens non mutatur; nam si Deu potest A penam infligere, tunc ipsa est ad sensum expositum, Sechlndo quia ne dum A pena sed infinicies in sinite fuerunt per-4opetuo in beatis, ymmo difficile foret signare omnem penam possibilem, eo quod immensa pena possibilis
247쪽
precessit ternaliter omnem culpam tercio quia sic pena inlinita et beatitudo insinita ore simul subiecto et a pari beatitudo perpetua commutaretur in penam
vel commodum temporale, et hoc commutacione terna.
v mmo iuxta hanc viam duo contradicta forent simul vera, ut puta Petrus perpetuo punitur et ipse non perpetuo et 3' punitur; nec valet secundaci ficticia qua dicitur, quod non solum pena perpetua possibilis sed pena perpetua de iure debita commutatur in penam temporalem; nami illa pena perpetua debita non sui vel erit; ideo non pocius est dicenda perpetua quam qualiscunque. Similiter, si Λ pena perpetua de iure debetur et de iure ociori non debetur, ergo duo contradicta sunt debita et sic iusta. Minor probatur ex hoc, quod Deusi eternaliter determinat quod A non insit Petro et per consequens iustum et debitum est quod non insit, et sic non debetur, cum nemo debet ea puniri. Non enim sequitur: si Petrus deberet ea puniri, nisi Deus misericorditer ageret cum eo, ergo ipsa debetur sed ocius rovidetur sequi quo A pena deberetur nisi sic esset, quia aliter quelibet pena possibilis vel inpossibilis debetur. Similiter, cum l)eus necessario punit citra condignum God' mero' in vel misericorditer, videtur quod cuilibet dampnato di 'l mittit penam infinitam commutatam in penam miciorem. et Non enim stabitur in gradu finito A pene de rigore iuris debite, quia stante conservacione puniti misericorditer puniretur, et sic citra condignum ut adversarii locuntur et si ad nichiletur, cessat punicio quia penaves aliud iustum non fundatur in nichilo innumerabiles Sosunt tales deduc ciones destruente hanc logicam, que
2 ι' ad blas j pheme magnificandum potestatem pontificum
creditur infundabiliter introducta; nam virtus infinita non sufficeret sic mutare penam perpetuam in penam
3 Ex istis tercio sequitur, quod nichil factibile est iustum Noth in is uevel debitum nisi quod e terno Dei consilio disponitu by threierna esses iustum Deus enim iecessario de cuiuscunque coul disti Oi Od. contradiccionis altera cogitat efficaciter iusticiam et non de utroque, quia tunc desperet ipsum esse verum et obonum, eo quod disponeret ipsum esse iustum. Et patet quod nullum prescitum est iustum esse filium regni,
248쪽
6o2 DE CIVILI DOMINIO. CAP. XXV. sed omnis talis est perpetuus filius 3 aboli propter indelebiles peccatum inalis in peniten cies habet tamen quoddam bonum perpetuum virtute temporalis meriti, virtutes baptismatis et virtutes peniten cie in complete; ynam quamvis Deus neutram istarum Petrus peccat et ipse non peccat cogitat esse iustam, tamen de punicione peccati Petri cogitat et sic ipsum peccatum facit per accidens et secundarie esse iustum. Non tamen iustum est Petrum peccare qui tunc de esse peccati foret iustum pena autem est iusta, Sed non placet Deo con Ioseque iacia illius peccati ex pena illa vel alia sui causa. Nam illa conseque iacia non est veritas connexionis sed temporalis sequela culpabilis; et patet quod non quelibet gracia gratificans immediate ordinat et disponit subiectum suum ad j vitam ternam sibi consequendam; et patet de rescitis in gracia secundum presentem iusticiam, quos Deus nec ordinat nec disponit ut sint beati; nec unquam erant filii Dei adoptivi, sicut nec resciti filii dyaboli, quia non est possibilis transitus a membro unius corporis, ut convertatur in membrum alterius, ut o patet alibi. ire destinati autem sunt per peccatum filii ire et rescit filii amici cie, sed sola gracia predestinacionis facit filios regni et finalis induracio filios gehenne, multe itaque anime rescitorum coniunguntur Deo; et cum Deus non ordinat illam coniunccionem ut socialiter ab et beatifice videant Deum, quia tunc Dei ordinacio foret frustra, nec Deus dat illis libertatem arbitrii ad hoc sed ut possint et sufficiant ad illud attingere quod impletum est, sed actus meriti beatitudinis nostre est a Deo volitus, sed a line illo in sui desidiam sunt frustrati. o
It is the grace Unde nunquam erant sponse Christi vel membra sancte predestination matris eccle Sie, quia nunquam habuerunt graciam pre-''b . pis. 7 destinacionis vel caritatem 'ue nunquam excidit illa divides ille enim dividit inter illos regni et silios gehenne et
kingdona frona non per Se gracia moment In ea, cum prima sit lini te
'ς Γόh ς' i perlaccior longe disparis racionis, sic quod facit omne
peccatum sui subiecti l esse quodammodo veniale sicut et a linalis in penitencia omne peccatum sui subiecti esse mortale, cum sit per accidens infinitum gravius quam aliquod peccatum predestinati; tante enim est malici ego quod non sinit subiectum suum sin aliter decedere in gracia baptismali, quia tunc non foret rescitus; ideo
249쪽
predestinatus habet in baptismo graciam racione con- comitancte alterius racionis, cum una necessitat ad actuale meritum et aliam oportet excidere propter demeritum actuale, sicut patet ex diffinicionibus graciarum: nec credo quod theologus vel Tayanus sui ad dampnacionem perpetuam obligatus quilibet autem peccator est quodammodo obligatus duabolo.
Ex istic patescit ut dictum est in principio XX lli eui uolio huius quinti, quod necessitati sumus peccare Sallem ei viiiiiiiiii;
venialiter continue hic in via vel o mittimus gradum servicii quod deberemus in statu innocencie deservire vel committendo obliquamus a mediis simpliciter magis aptis, et sic ignorancia necessitat nos viantes ad peci, candum continue, quia ad vivendum contra Dei mandatum precipientis nos esse sanctos Levit. XI, 44. Ideo dicit tern hardus Dispensaciones et recepto VIII capitulo, quod Deus prohibet omne peccatum aliter et in enim non esset peccatum, nisi esset a Deo vetitum ineto isto mandato maximo: Diliges dominum Deum tuum ex toto corde tuo et c. Et sic in hoc quod docet nos debere custodire nos a simulacris I Joh ultimo: Omnia que-cunque volumus nobis racionabiliter fieri facere et proximis, Math. VII, 2 que excluderent peccatum simpliciter. et Nemo quidem est qui non vellet proximum tantum sibi proficere merendo aput Deum quantum deberet ex institu cione primaria. quod non faceret nisi preservandoses simpliciter peccato; non enim tollit meritum Chfigogdomini nostri Jesu Christi, quin debemus viare sine t0nement sines
3o peccato, quia aliter excusaret ne predestinatu peccare licence to in. quomodocunque vi Xerit et, cum non sit personarum
accepcio aput Deum, per idem virtute passionis Christi licenciarentur omnes homines ad peccandum vel ut loquar secundum errores sic opinanctum ne peccent 3 quicquid fecerint. Ille igitur qui venit implere legem non tollit legem secundum quam pro statu innocencie debet omnis homo peccare simpliciter, quia licencia ad
, Trajunus. s. De Ecclesia pag. 3I, 33, 534, Serm. V, 3I-33. 17. Non cap. VIII sed XIV. o. Matth. XXII, 37.
250쪽
peccandum non potest a Deo procedere. lloc igitur facit Christi passio quod nenio dampnetur UIntumcunque peccaverit, si assit consummata contricio. Si enim Christus tantum doluit pro peccati nostri S Oportet OS ab ipso aversos de peccatis nostris dolere et satisfactorem redimentem diligere si volumus salvari quia i unuSquis 24 'que onu Suum portabit Unde Augustinus super Math. Sermone VI Opus te terret mercedem vide vis delicatus ye Peuire ad eam rem, ad quam non perducit nisi labor. Sed times ne perdas aurum tuum, ad quod cum magno Olabore pervenisti inquit, ad aurum quod quandoque amissuru e non pervenisti sine labore, ad vitam ternam vis sine labore pervenire ' Carior sit tibi merces ad quam poSt omnes labores sic pervente ut vuHquam amitta S. Credo quidem inpossibile nos lapsos venire ad beati tu isdinem sine magno labore restituente nos ad statum innocen cie cum in illo homo debuit operari ideo oportet nos violentare nos ad rapiendum illud regnum ad quod non fuisset innocens in opere tran StatuS. Nec valent excusa ciones in peccatis quas false singimus. 2o Arguitur enim communiter isto modo multa que facimus post lapsum forent peccata mortalia, que iam sunt venialia, ut patet capitulo proximo; si Christus non excusaret satisfaciendo pro peccato humani generis igitur passio Christi ne dum potest sed de facto delevit aliquam ab partem peccati . dando excusa cionem et indulgencias. Cum igitur idem sit iudicium de toto it parte quoad Omnipotericiam Salvatoris sequitur quod meritum Christi potest tollere quodcunque peccatum impi iciter et cum agit secundum sui ultimum quia aliter Deus esset in-3OVidus, sequitur quod omne peccatum tollit; non enim est Dei l impedire meritum ab accione sua naturali b''meritum autem Christi sufficeret satisfacere pro infinitorum mundorum criminibus.
Christ dia 6 Hic dicitur quod conclusio est concedenda; verum B tibi fili h tamen non est ymaginandum peccatum componi ex suis partibus intensivis vel quod meritum Christi faciat illud non es Se peccatum quod fuisset peccatum, si non aliter merui s Set, quia Si delet vel excusat peccatum, tunc illud