장음표시 사용
141쪽
vino suo secure aserant M ue enim si desint Pastores, ire protinis desinit celsa indeque fingant missionem extraordinariam. Hispositis, recte dicunt Catholici nec suisse, nec fore natis ones extraordinarias ab adventu Christi ad restituendam I cclesiam. Non dicunt Catholici ad hanc rem, non ore vocationes a extraordinarias sub Novo testamento quibus Deus Ecclesiae sue succurrat afri ictae quales sui te sub Vetera testamento iacmo negat: quis enim dicat Deum qui id potest non fasturum Hoc dicunt Catholici, promi ila in verbo Dei perpetuitate vocationis ordinariae non magis in Novo,quam in Veteri testamento secuturam vocationem extraordinariam, a qua, tanquam a radice nova o IIcatio tanquam ordinaria derivetur Sub et eri testamento immediate constituto Aarone, voluit Deus ordinaria via sacerdo istium propagari, usque ad translationem ipsius sacerdoti tempore Messiae futuram. Sub Novo Testamento, immediate consti tutis Apostolis, voluit Deus ordinaria via ministerium Ecclesiae rostrae continuata, usque ad cons unimationem seculi. Non expectamus alium Messiam ut novum instituatur Sacerdotium a Quid Sadeel citam Te Zem Joannem, om in Apoc cap. it. Ur agens degenerali corruptione que futura erat, prae ιcit Deum excitaturum te ei; aui Prothetex adversi Ecclesii corruptores cte. Demus, eo loco agi de extraordinaria vocatione non ideo asscrendum Rest, ordinariam vocationem, adversus apertissimas Scripturas, intercidisse, non ideo somniandum est, extraordinariam vocationem esse e pecrandam aqua tanquam a novo fonte nova v catio ordinaria prosiliat. Multo minus comminiscendum est , ravocationem ejusmodi extraordinat an sine ulla umbra probationis ad Z in glium, Calvinumque pertinere, quam Omnes qua rumcunq; sectarum auctores aqua facilitate tenacritatis ad se trahere posse vix ipsa negave it impudentia. Siduas, ioc tantum velle Sadeel, ut doceat extraordinariam vocationem esse sub NOVO Testamento promissam Respondetur id nihil ad rem facere, uti jam ostensum: Sade et con ludere ex ijs locis interitum vocati nis ordinariae, adversus evidentissimas scripturas quantumvis in
istis locis nullo verbo vel inspe4tem insinuetur , quod fine fundamento riuat.
142쪽
Alter locus ex di Thess. a. nihilo melius allegatur Apostolus, inquit, predixit futuram esse generalem apostasium, sed non ego apud Apostolum sutura in esse generalem Apostasiam. Non credimus, quia ipse id asserit Quid intelligit per generaum postasiam tVult ne interire Ecclesiam, omnem vocationem ordinariam Silaifirmet, redeat in gratiam cum suo Calvino, fratribus suis Calvini itis, perpetuitatem Ecclesiae agnoscentibus : redeat ingratiam cum Spiritu Sancto perpetuitatem Ecclesiae in Scriptu iis tam aperte tam multis modis commendante, ut exceptis paucis protervis etiam infensissimi Ecclesia hostes eam agnoverint. Si dicat adeel, Generalem postasiam esse intelligendam, de in te ritu vocationis ordinariae, non esse intelligendam de interitu Eccliasiae legat nobis eam fictionem inscripturis sacris, quarum communis apud nos est authoritas. Nos legimus praedicaeam
promissamque esse perpetuitatem Ecclesiae, vocationis ordinariae. Cur potius credamus meum non servasse quod promisit pro conservatione vocationis ordinariae, quam Deum non servasse quod promisit pro conservatione Ecclesiae Potestne ullus Scriptura textus produci, ubi illud insinuetur Mira in istorum hominum in asserendo confidentia. Deus aperte promisit
expresse, vocationis ordinariae perpetuitatem; illi vo in per s. a sum Christianis, intra hos mille .sexcentos annos, vocatio nem ordinariam plus mille annis funditus interiisse, quamvis id in Scripturis nec aperte, nec obscure, nec expresse, nec implicii e fuerit praedictum. Qui factum est, ut ordinaria vocatio, quae tantillo tempore erat duratura tam illucidis Mirius tribus testi- aDonis sin: itueretur, tam manifestis promissionibus vallaretur,&tam horrenda, tamque diuturna vocationis ordinariae ruina tanto silentio tegeretur Agnosco igitur, in Scripturis praedictam eis apostasiam seu defectionem agnosco, praedictum esse filium perditionis: agnosco, cum conficiendum esse Spiritu oris Domini; hi per spiritum oris Domini praedicationem nidiligamus, poterit: id Deus praestare per extraordinari vocatos, sed asserere, tunc Acies Wuem nutam, bilem luper se hoc est contra Scripturam o ciui asserere, tunc fore ocationem extraordinariam aqua Or- cunaria vocatio novam sumat originem hoc est contra, ct praereric rapturam figmenta sua pro orbo Dei venditare. Nequi
143쪽
Sequitur ut conficierem iis probationem Calvini ex
2. Qier. 3 3. 3 1 a. Dicit enim: No monus ad nos, o nam adis te rem p pulum que dia et tir apud Ezechielem c Jeremiam pertinct DG ni Di mprolorum Pasorrum eouitiam, satur . si Apulpis probos aes ruma fidetis, oui secundum Uus et o matem pascant.
Res p. egimus Eaech. 4. 2. aevo is Pastoribus Israel, aut bant semit ipsos, cte. Atque hinc habemus, fuisse tunc tua probos Pastores, quod recte asserit Calvinus e non legimus Ezech. q. ro Deum extra ordinem daturum rideles Pastores qui secundum voluntatem ejus pascant . a quibus nova vocatio ordinaria derivetur, quod tamen est in quaestione. Hoc legimus Frech. q. 3, Et suscita se super eos Pastorem unum qui passa ea . Et v. 28. Et non eruns ultra iurapinam in gentibu ,α c. Haec dici de Christo eu de Ecclesia Christi, nulla est inter Christianos controversia rudicent ipsi Calvini stat, an in isto loco vel umbra sit pro extraordinaria vocati ne Pastorum, unde ordinaria sumat initium. Loquitur Prophetada Pasto uno , non loqiutur de Pastoribus multis extrae ordinci vocandis. An exspectamus sub Novo Testamento novum Mosiam extra ordinem vocatum . qui oves Domini secundum ejus voluntatem pascat ' si novum Messiam non exspectamus, nonne misere decipiuntur homines, quibus a Calvino persuadetur. Prophetam loqui de Pastoribus extra ordinem excitandis, quibus nova ordinaria vocatio trahat originem iIn altero textu Ier. 3. s. legitur : Et dabo vobis Pastores Iuxta eo meum, es pascent verscientia ἈοLIrina. Si velit Calvinus hunc textum agere de extraordinaria vocatione post tempus Ieremiae sub Veteri Testamento futura, nihil ad rem sue t. Sicut enim non negamus fuisse vocationes extraordinarias sub Veter id est amento; ita ex eo textu non probatur, praedictam fuisse extraordinariam vocationem, ex qua nova vocatio ordinaria prodiret, quod soluta quaeritur. Sin autem Calvinus, praedictam suisse vocati nem extraordinariam, qua tempore Messiae erat futura cum successo ne ordinaria necesse est, ut fingat alterius Messae adventum, is de quo Propheta paria praenuncia vetat. Quod si erubescat alium comminisci Messiam erubescat etiam fingere sub Novo Testamendo extraordinariam nὶiblioncm, a qua nova orditiari amissio pro
144쪽
uat, postquam prophetae vaticinium in Christo reperiturina.
In tertio textu Ier. 33. I legitur: Haec dicit Dominu exercituum: adhuc erit in loco isto deserto a rue umento, ae cunctu Civitatibin eju/, habitaculum Pastorum accubantium gregum. Haec retulisse sursicit; ne-
a quo enim est ulla spes probationis. Superest ut consideremus textus Gallicae Confessionis, ne forter conquerantur validiora loca seris neglecta. In 31. duo ponunt vocationem ordinariam, 'vocationem extraordinariam. Primum locum allegant Matth. 28. v. io. 16. Ibi autem nihil est, quod eo faciat. Voluerunt forte allegare Matth. 28. v. eto quod facit pro vocatione ordinaria. Secundum allegant Marc. 5. IS. Qui similiter agit de vocatione Apostolorum. Tercius locus Ioan .se is est similis. Quartus Ac . i. i. ordinariam vocationem con- cernit. Quintus Rom. o. is est similis, Sextus it. r. s. eodem se habet modo. Septimus Gal. s. Is agit de vocatione extraordinaria S. Pauli. Octavus. I. Tim 3.78 rursus agit de vocatione ordinaria.
Rogo quemlibet lectorem, ut consideret, an in ullo dictorum
locorum S. Scripturae sit vel minima umbra, unde probetur.quod profitentur se crederes Interdum , ut nostris etiam temporibm, interrupto Ecclesia statu , nece 'fuit nonnullos extra ordinem divinitus exci-
tari, qui Ecclesia collapsa ruinas instaurarent. Vnde probant, col-4apsum fuisse Ecclesi: ministerium interruptumque est ejus statum Unde probant nonnullos extra ordinem esse divinitus excitatos Unde probant, quinam sint illi extra ordinem divinitus excitati Nihil hormn probant; nihil conantur probare; tamen iit profitentur, se nihil velle credere, sine apertis . Scripturae testimon ijs, tam horreia lum sigmentum Pro articulo fidei diabent.
ANIMADVERSIO LSa et Ex omnibus quae hic adducuntur liquido apparet, nihil aliud volvisse Sadeelcm probare, quam interdum opus esse extraordinaria aliqua vocatione ad restaurandum collapsum divinium cultum e linque di Vinis astitutis neu liquam
145쪽
tiquam ad versari. Id quod oblet vandum ideo est, quoniam alen burchi statum controversiae longe aliter formant, ut Sadeelem non probalse quod erat probandum, possint vincere. Adeo vero firmiter thesin propositam probavit hic Sadeel, ut ipsi alen burchi paulo post idem concedant atque anirment disertis verbis: dc adducta a Sadeele loca, id quod adeel affertum voluit, probare largiantur.
ANIMAD VERSIO ILL examinemus Ad mea axiomatara hypotheses examinari illa adeelis nequeunt quoniam ad illa nihil vel certe perparum faciunt. Frustra itaque&abs re est illa hic repetita alen burchiorum actitatio. Et vero ne ipsi quidem illi Sadeelitic illa ad mea axiomata hypotheses exigunt, sed ad plane alia. ANIMADVERSI III. Transtitum fui In omnibus suis responsionibus concedant alcnburchii, factas interdum Veteri durante
Foedere vocationes extra Ordinarias tantum negant, ita factas ut Sacerdotium Aronicum tolleretur. Atqui prius duntaxat voluit Sadeel probares quandoquidem ipsius aeta. te hoc potissimum ab Adversariis Pontifici j improbaretur: coque satis utique fecit suo officio, d propositam thesin recte defendit.
ANIMA VERSIO IV.Cujus rei nultam Fateor ex V. Testamento, Sacerdo talis muneras novam seriem instituere licitum esse, probari non posse. Salva nempe Lege lolaica non poterat Pontifex nisi Aronides nec alius Sacerdos nisi Levita constitui quoniam illa lege ad solam Aronis& Levi posteritatem Sacerdotaleonanc munus erat adstrictum. Atque adeo hoc est quod Hebr. vir dicitur Translato ex Aronis familia acer oli , per
Legem scit definito, necesse Ii ut o Legis transtitio, sive
146쪽
I 2 PARS PRIMA abrogatio, t. Verum nec Sadeel nec Calvinus in id loca illa et Testamenti adduxerant. Observandum vero hic venit, aliud esse munus acerdotale, aliud munus docendi verbum divinum: diversa ad modum ratione utrumque sese habuisse , durante quoque Veteri foedere. Sacerdotale scilicet fuit occupatum in Merifici js, demandatumque Lege Mosaica divina uni tribui Leviticae, cumprimis Aroni ejusque posteritati. Doctrinale autem sive verbi divini docendi munus fuit promiscue omni populo Israelitico Lege injunctum, Sc ex parte pruden tiae rectorum populi constitui permissum Deuteron Omi scilicet quarti capitis v. o.&sexti vers.7. diserte omnes patresfamilia jussi sunt Legis praecepta docere filios. Idem
passim inculcatur. Nusquam vero in Lege reperias et itum, singulatim nonnullis docendae Legis munus committere:
multo minus Lege Te constitutum , ut solis Levitis fas sit Legem populo interpretari, aut quod idem est verbum Dei populum docere.. Jam vero de quo Lex nihil definivit, id legibus posui vis humanis licuit utiq; in usum populi omponere ac proinde: arbitri fuit Rectorum populi Israelitici circa docendi munus illud ordinare, quod ex re fore visum fuit. Et ver hoc ipsum ita fuisse tum observatum, palam est Ad docendum scilicet Synagogas este in populo
constitutas certum est,& tamen de illis in Lege Mosaica di serte nihil tu mandatum. Non ego nunc agitabo illam quae inter eruditos versatur controversitam , de origine Synagogarum , aliis scilicet illam in Esdrae demum tempora rejicientibus , alijs longe altiore exordio repetentibus: quae posterior sententia mihi fateor , prae placet id certum est, post solutam Babylonicam captivitatem in frequente usu fuisse, usque ad populi Israelitici excidium idque nstitutum
ab ipso hi isto Apostolis, dum non dubitarunt in Synagogis
147쪽
DE VOCATIONE EXTRAORDINARIA. imgogis illis docere elle probatum Onllat etiam, ut alias simpliciter omnis populus docere Legem liberos&familiam suam justus est, ita in bynagogis non Leviticos sacerdotes solos, sed simplici re γαυριατεις aut νομοδιδα ιαλους docuisse, illos vero fuisse adsumptos nullo tribuum habito discriminei ciunde ut etiam fit hodie. Et vero usu edocti erant, labia sacerdotis oportere quidem custodite doctrinam, Levitas autem , penumero deflexisse a via recta, ut est Malachiae n. vers. 7.&3. eoque in Synagogis ex aliis quoque tribubus nunquam non ad docendam legem admissi sunt. Igitur fuit quidem Lege Olim Mosaica constituta certa summi Pontificatus aut etiam simpliciter Sacerdotalis ordinis succellio quaedam a Doctrinalis ordinis nulla omnino certa successio fuit. Eoque non Deus tantum misit Prophetas ex omni tribuum genere quotiescunq, vellet sed etiam plena et populus prout expedire visum qui docerent constituit, electis
aptist mis quibusq;. Synagogis collapsis de integro excitatis. Paulo sane ante JosaphaturuJ Josam Reges, ut&ante Esdram videntur Synagogae nullae fuisse, vel nullos in populo superfuisse qui Legem docerent atque ita plane de novo necessium est institutas tum esse synagogas. I iarisaicae certe aut adduc caicae Synagogae cum irae resum illarum primi magistris in dubie ortae sunt. Ex quibus manifestum, quantum Domini alent, ut-chi fallantur' fallant alios dum non observantes discrimen inter Sacerdotales Doctrinale munus, ita loquuntur, quasi Veteri durantes edere, ut Sacerdotalis fuit quidam cer . tus ordo, ita&certum Doctrinalem , in unum eundemque fuisse neque tum alios, quam solis Sacerdotibus ordinarie&Prophetis extra ordinem missis, docere licuisse. Nihil .nim nunc dicam quod Prophetis fuerint suae scholae, in hisce instituti discipuli, uilii Prophetarum dicti; quos, a tametsi
148쪽
tametsi ipsi Prophetae non fuerint, docuisse tamen alios verbum divinum , saltim per est verissimile. Igitur ex Vetelis quidem cstamenti scriptura ostendi non potest, si hodieque sit in Novo Testamento Sacerdotium aliquod ordinarium illud aboleri posse novum institui.
Exemplo tamen eorum quae durante illo Veteri Foedere sunt facta, licet ostendere, quod non minus nunc quam olim liceat, abolere veterem iactenus ordinarium ociorum aut Pastorum Ecclesiae ordinem, libere' novum instituere si idcxigat Ecclesiae necessitas aut commodum. Vere Sacerdota-lam autem certum ordinem Ecclesia Novi Testamenti non amplius habet sod omnes omnino fideles facti uinta Deo Sacerdotes suo quodam modo. Ac proinde quae de Sacerdotali ordine . Testamen si fuerunt constituta,ad Ecclesiam
ANIMADVERSIO V. Chri m solos Christum extraordinarie vocasse Apostolos in successionem sui Sacerdoti j,d injunxisse ut tantum jure ordinario itidem succestores sibi eligerent, nullo valent male taburchi ex scripturis vel Veteris vel Novi Testamenti testimonio probare. Atqui in Novi Testamenti scriptura deberet hoc aeque perspicue esse propositum, quam in Veteri est mandata illa Aronici Sacerdoti perpetua successio. Ex adverso in facili mihi est, perspicuis utriusque Foederis dictis asserere, Christum plum successisse in Aronici Ponti si catus locum. Christi sacerdotium non admittere succe rem ullum atque adeo in Novo Testamento nec potuisse constitui, nec constitutam esse ullam successionem Sacer dotalem ad modum Aronici Pontificij. Et quidem ipsummet Christum, abrogato Aronico, sese autem ipso Sacerdote
constituto, novam Sacerdotium incepisse, non arbitror vel a
valen burchijs dubitati. De Christo autem Sacerdote novo jam
149쪽
jam in Psalmis dictum est 1 Tu es secer si, ternum erun fordinem Melchisedech. Repetitum idem Hebraeor. vii millustratum ostento luculente Sacerdotium Christi ab Aronico in eo etiam differre: quod i i Aronici uirim plor. Ii
sint sacerdotes, Hirc quod morte prohiberentur ermanere , Hir Clitiis tu autem, eo quod maneat in aeternum .sempiternum habeat Sacerdotium. Doleo equidem, adeo occaecatos animo esse Dominos male taburchios, ut qua versiculo duodecimo
septimi ad Hebraeos capitis leguntur intelligere potuerint,
haec autem non minus perspicua videre hactenus non potuerint. Quid enim potuit clarius dici cum de perpetuo J stic. cestbrem non patiente Christi Sacerdotio, tum simul denecessitate Aronicae tuccessionis usque caussa Apostolos tamen etiam suo quodam modo suisse Sacerdotes, abiis alios factos esse Sacerdotes, idque Sacerdoti uiri perrennare in Ecclesiis Oportere, neutiquam dii Eteor. Utique enim inpostoli immolarunt Deo victimas omnes Novi Testamenti, quaecunque scilicet victimarum nomine dignata
est ipsa Apostolica Scriptura. Cuiusmodi est σόα κώ λειτουργία πιπως beneficentia in pauperes, quae σμη ἐυωδα &λ αλκτη ἀλῶ ipsi Apostolo Paulo audita aus divini
Numinis quod est vere sacrificium laudis, oratio ad Deum fusa. idem frequentissime solemnem memoriam Dominici sacrificii in cruce peracti lumbolis panis xvini instituere. Uno verbo sacros ritus Omnes Novi Testamenti celebraverunt; atque adeo hactenus sane etiam ipsi fuerunt Sacerdotes Dei. Nihil etiam non horam ad conlummationem usque seculi in Ecclesia agendum docuertint. Quod tamen Apostoli certis
duntaxat ex fidelium multitudine, quidem solis j qui in id ordinare stat electi, ista agendi cultatem concesserint,ihoc profecto adversatur ipsis illorum superstitibus scriptis&secutis Ecclesiae primiti vae moribus. Omnibu scilicet Christi
150쪽
anis, saltim ea quae diserte sacrificiorum nomine appellavere, agere mandaverunt. Eoque universi Christiani audiunt ipsis regale acerdotium, lacerdotes Eucharistiae quoque illud commemorativum sacrificium omnibus est audatum a Domino ut loquitur Tertullianus similiterq; repetitum ab Apostolis. Qua de re cum jam tum in Appendice ad caput primum multa a nobis sint dicta, non est quare denuo illi probando nunc verba faciamus igitur quod certi quidam, moderandis illis facrifici js Novi Testamenti,in Ecclesia vacare debeant, est quidem itidem ex instituto Apostolico attamen ut ad solos ordinarios illos hoc munus ab illis sit restrictium procul est. Neque vero quod communiter fas est agere omnibus, id ut omnium nomine agatur a paucis, nisi de omnium consensu&commilitione fieri potes Ministerio igitur duntaxat, vel ut loquitur Gennadius . de Ecclesiasticis dogmatib. cap. 3o .sanctarum plebium mandata sibimet legatione fungitur clerus: Populo autem Christiano cujus libet Ecclesiae suum manet supremum jus Sacerdotale: perinde ut in Democratijs populo competit summa potestas, magistratus autem populi sua ministri. Jam vero Ecclesiasticus populus non constituit prosecto, ut nunquam nisi solus Ordinarie vocatus clerus sacrorum peragendorum habeat potestatem. Utque sic quondam universus primitivae Ecclesia populus constituisset, cum statutum illud haberet tantum vim legis positivae, non potuisset tamen obstringere sua isthac lege secuturae aetatis Eoclesias. Praesertim cum salus Ecclesiae suprema sit Martem lex: interesse autem salutis polia, ut interdum pristina ordinaria vocatione abolita, nova prorsus instri uatur.
ANIMADVERSIO Li si ideo h Non quidem inde constat, hos aut illo suo catos ad id nec Sadeel vero nec alius quisquam ita erat argumen.