장음표시 사용
91쪽
EI V LMm, sive doctrina de Ationesalvandi hominis, ect revelatio, sterii per aeterna tempora pilentio involuti Rom. I 6 26. M sterii abscondit ab omni aevo Col. I. 26. M sterii absconriti in De A seculis. I phes4 6 Sapirntiae D: in s/rio absendit . . Cor. a. s. Sapientia
si parum sedes. Hi sce ita conititutis, atque extra omnem controvorsam apud Protestantes collocatis, sunt enim ipsius Conringij propria ver-ha, in quibus quidd siderem postea explicabo,) venio ad Conclusiones dictis axiomatibus ta bypothesibus connexas. NIMADVERSIO I.
Has Hypotheses quod Domini Galen burchi dicant. exrra contro versam apud Procolao G coliscat.1 esse, addi iacia I a tione:
92쪽
tione ' Iunt enim Vsu Conringi' propria verba ineptuni est. Nec enim propterea quoniam ego aliquid affero, statim illud apud Protestantes vacat dubitatione. Quyniam porro ipsi met profitentur habere sese quod itiij desiderent, utique liquet, qua ex ijs consula deductiones ex ipsorum sententia non nisi Dialectica ad hominem argumenta esse non autem Demonstrationes: concessis scilicet nitere quidem hypothesibus, sed non reapse veris, id quod de monstrationi est proprium.
Calvini,&aliorum Praetensorum Re-
I. Conclusito. AN Ecclesia Christiana debeat agnoscere Lutherum, Calvinum, am
atium quemcunque praetensum formatorem tanquam extra ordinem vocatum ad reparandas Ecclesiae ruinas, hoc unim esu Dei constituιre.
Salus nimirum aeterna, quae ad illam faciunt obtinendam, arbitra sive beneplaciti sunt Divini, ut palam est ex hypothesi quarta Rectituere autem Ecclesia collapsae ruinas per vocatos X-tra ordinem a Deo judicarunt Protestantes necessarium saluti hominum Dei proinde solius fuit, illos extra ordinem vocarga qui tantum opus perficerent. a. Conclusio. NVm Deus Lutherum vel Calvinum extra ordinem voeaverit admstaurandas Ecclesia collapse ruinad, mn poten certo colligi ratioci
natione humana reuelationi divina non innixa.
Probatur hoc ipsum primum hoc modo. Quaecunque sunt i herrimi arbitrij, non post an sciri, nisi mentem suam voluntatem que patefeceritis, in cujus sunt arbiti io quaeve adeo divini sunt arbitratus, multo minus queunt sciri, nisi Deo revelante ut est in axiomate quartoin quinto. At vero num Deus I utherum, ei Calvinum extra ordinem vocaverit ad restituendas Ecclesii co lapis r nnas, liberrimi est divitu arbitratus, ceu modo probatu
93쪽
'onis. Quicquid mysticum est iisque adeo, ut nec Angeli vel Archangeli id potuerint,ile qui sua ratiocinatione, revelati uni disvinae haud innixa; nec homines id intelligunt ut est in axiomate
At totum illud de mediis salvandi hominem est tale, ut habetur hvpothesi quinta Ergo totum illud de medi; salvandii
minem, ratiocinatione sua revelationi divina haud innixa homines non intelligunt. Si totam vero illud ita sese habet, necessario non aliter sese hahet e hoc num Deus Lutherum vel Calvinum extraordinc in vocaverit ad restaurandas Ecclesiae collapsae ruinas praesertim cum Protestantes hoc statuant tanquam fundamentum subseqitutae praetens aere formationis. 3. Conclusio. SIDeiu et oluit, quidem sub criculo terna condemnationis, ut omnυ
Christavi a noscant Lutherum vel Callainum tanqiuam extra ordinem vocatum, ad res auranda Ecclesia coram ruinas factum ii ad Z indiciu ivinae rivi voluntatis deopersticuis, ni omnes homines voluntat mhaud di culte queant percipere.
Nititur haec conclusio axiomate secundo, sequela satis facili hunc modum. Omnis proba lex ita perspicue proposita est ut albijs, quos obligat, facile possit intelligi, quae fuerit mens legislatoris. Si lege itaque divina obligantur omnes Christiani agnoscere Lutherum vel Calvinum , tanquam extra ordinem vocatum ad restaurandas Ecclesiae collapsae ruinas, necessi est legem illa rirro positam esse adeo perspicuam , ut haec, o in lassummi legisl toris queat haud dissiculter intelligi. Nititur eadem Conclusio axiomate quoque septimo&c avo, facili itidem sequela Si ad id, ut negotia per vicarios expediantur, requiritur, ut summa quaeque potesas vicarijs illis suis legati, fidem indubitatis testimonus faciat imialto magis id requiritur,
quando Iutherus o Calvinus asseritur a Deo extraordinem vocatus ad restaurandas Fccusa collapsae ruinas quippὀquod summi creditur momen cla conn exam habet di sionem Ecclesiae quem admodum ex e us facto constitit, a cujus communione juxta Scripturas divinas, sub aeternae condcmnationi a scenae navium gra-
94쪽
. Conclusio. Neu Obloit, ut omnes Christiam obediant Luther vel Calvino is ne-Oootio, tense Reformationis vel hunc velissum cui voluit nos obedire, munivit ad Dem inveniendam sufficientibi indubitatis testimoniu. Patet hoc observatis axiomate nono, hypothesi ultima Saei enumero nimirum pseudo-Doctores, pseudo-Pastores, pseudo- Prophetae iactantur extraordinem a Deo excitati, quibus tamen Deus nunquam locutus est. Necessum vero est, ut omnis extra ordinem vocatus Resormator , divina praeditus sit potestate. Contingit autem ut qui se gerit pro tali, non sit vere talis. Contingit ergo ut qui se gerit pro Reformatore divinitus excitato, neutiquam sit a Deo excitatus. Iam qui a Deo excitatus non est, utique illum Deus non iussit nos sequi Superest igitur, ut illi Reformatores, uos tenemur sequi, pra: alijssiigillatim hominibus nobis sint indicati. Vt exempli gratia, Luthero vel Calvino nominatim sigillatimque extraordinariam vocationem contigisse. . Conclusio. SIDὸm nec Luthero nec Calvino contulit singulare aliquod in tibi latum
testimonium, unis homines certo scire possint velle Deum utra in noumero illius potestatem reformandi habeamus legitimam non voluit quen- iam illorum habcri pro formatore extra ordinem Divinit in excitato sub criculo aeternae condemnationis.
Colligere hoc licet ex parte quidem ex axiomate tertio quD- quid per cue an at una nor en, illud lege Ab eri Alo poenae nox est fusum obse vari. Si non itaque perspicue mandatum est, ut Lutherum vel Calvinum habeamus pro Reformatore extraordinem divinitus excitato, non etiam lege divana agnoscendus est pro tali Reformatore. Iam vero praeter Lutherum vel Calvinum ejusque primos forte adhaerentes non dantur alii, quos affetant Lutherani vel Calviniani esse agnoscendos tanquam Re- formators divinitus excitatos. Si erflo Luthero vel Calvino nihil mandatum est, C his; non est mandatum Nec vero generatim potuit tale mandatum dari: Om ibi qκ sese gerunt pro Reformatoribus extraordinem ivant tu excitat , obsequendum est: ceu arri
95쪽
et erat , obsequendum en cum lex talis fuit fruitra, quoniam hominibus vulgo omnibus qui tamen sequi do inum e formatore in tenentur non est perspicuum, hunc vel illum esse Divinitus excitatum . Aut sigillatim ergo veri Reformatores a Deo designati sunt hominibus aut a Deo non est mandatum, ut hunc vel illum agnoiiamus Rc formatorcm Divinitus excitatum. . . Conclusio. SI aD on. I tergisu hominibu i mandatum ut heri vel GI- ut ei traordinariam vocationem ad restauranci cclesia collapsa ruina e Iam se, non etiam hcc homini tu es E lege quadam, hui- ι- sub peric l. tren condemnationis, i n. dum . .
Palam hoc ei iuxta axioma tertium: Micquid e licue pro a Dumna est, vim Agis non ba ut verbum addere haud sit nece
carium. . Concitario. SPDem extraorάinem Lutherum vel Calvinum excitavit a rep.rrirn-da Eccle a collapsa ruinas, aut vere divinis mi acutu, aut indubita fie altu in vinis te timoniis illam excita: ionem hominibi approbavit.
Mani fessum hoc est ex eo quia quod Deus vult in re tanta, at ut fide indubia munit. Itaque homini divino quidem nomine aliquid acturo, autoritatem semper fecit vel miraculosis operibus, vel perspicuis testimonij. quod nos docet utriusque foederas m versa historia. Cum Lutherus igitur vel Calvinus dicatur a Deo
siet illatim, non tantum praetermor crithmconsuetum Ecclesiae ora rnem, constitutus ad reparandas Ecclenae
collapsae ruinas, alterutro modo nece itum est a Dc hominibus hoc illius munus patefieri Lapprobari. Ad egit vis huius asse tionis ipsum Conritagium, ut at lcgaret Papae Innocenti si haec verba l. v. decret tit. 7. rapi': Cum terior mi si sit occulta, non suscit cur suam nud. tantum screre, eua ipse si misi a Deo cum hoc uili bis haereticus a severet sed oportet quo. astruat illam invisibilem mi
sionem e opera tunem miraculi, et ei scriptura testimoniumsectate. Iam
ero illud quod tribuitur ut hero vel Calvino, occulium quia est, adeoque missione occulta utique est prosectum, a Deo profectum est alterutro ergo modo probari debet, si sane homines debet obligare ad agnoscendum Lutherum ci Calvinum tan- quas H
96쪽
quam e traordinem a Deo, ad reparandas Ecclesiae ru Inas, eaeci
latum quemadmodum venditatur. . . Conclusio. qtie Lutheris neque Calviniis, qui extra ordinem creditur excitatvi ad reparandas Eccl a colla e ruinas, editis vere divinis
miraculis, vocationi suae extraordinaria, em fecit.
Apostolorum doctrinam confirmatam e se a Domin subsomni bi signis, constitutum est hypothesi altera. Lutherum vero vel Calvinum vere divinis editis miraculis inclaruit se, nemo hactenus assirmavit, usque adeo id usui, experientia refragatur.
o. Onclusio. SI Detus Lutherum vel Calvinum extraordinem vocavit ad reparandas Ecclesiae colla e ruinis, s hoc notum voluit hominibus, hanc suam voluntatem indabitatis testimoniis, aue distincta sunt a miraculis , Iam tum olim mortalitus patefecit. Cum dii oscit. tantum sint modi, quibus soleat Deus talem aliquam suam mente hominibus patefacere, Prophetas scilicet suos vel miraculis muniendo, vel aliis testimonijs se miracula autem id circa extraordinariam vocationem Lutheri vel a in factum
non sit superest ut id per alia quaedam certissima testimonia, vel hodieque adhuc fiat, vel olim sit factum. Hodie id non seriam prius, falciatur universi olim igitur factum id oportuit.
1 O. Conclusio. SIDeiu Lutherum vel Calvinum extraordinem vocavit, ad estaurandas Eccle Oa collapse ruinas, facts id est tabelli, criptis. Literis enim opus esse volunt Protestantes ad fidelem memoriam conservandam, ut jam monuimus axiomate decimo. Cum Deus igitur in dubie voluit Lutherum vel Calvinum agnosci a populo Christiano, tanquam extraordinem vocatum ad reparandasi cicta collapsae ruinas, non potuit illud fieri aliter quam scripto aliquo. Ad hoc sine tabulis scriptis non posse Legatis tuto in rebus magnAmonactati, nec solere credi, iam didicimus axiomate undecimo : idque proprerca quod taliquid exigat ipsa conditio ing Di hutnani, necessitas certae cisci lis memoriae inter homines retinendae: quacum primis eum opus sic in magni momentile alionibus, multo magis nixtraord iraria illa vocatione, ad repa ran-
97쪽
H. Conclusio. I Deus usndam rutherum ver Calvinum extraordinem .cavit ad φ re auranain Ecclesiis ora a ruinaι, factum, ud GJ mibris riteris
vpo hesi prima iam est constitutum, nihil reperiri in universo terrarum, Orbe quod, pirituS.moderante sit scriptum praeter libros Veteris Novi testamenti. Si igitur tabellis scriptis a Deo extra ordinem vocatus est Lutherus es Calvinus, ad restauran das Ecclesi collapta ruinas, non potest id alibi factum esse, quam an cro codice Veteras ac Novi Testamenti. I Conclusio. 3ς Demintherum vel Calvinum extra ordixem voeavit ad reparan Ecclesiae collapsae ruina , istud:7Hebominibu notum esse toluιe, in sacris Iterusi ipsiumper icu adeo declaratum esP, ut omnib- in facilis pracro
Omnis scilicet declaratio divina voluntatis in re tanta, debet esse non manus quam lex perspicue proposita. Itaque in sacris literas perspicue declarata est vocatio illa extraordinaria Lutheri. vel Calvini, si est de Carata. 13. Conclusio.
I xtraorῆηaria Lutherι vel Calvini vocatio ad restauVandas Teclesia 'O ossa erumM, non enu Sacris a Deo perspicui verbis Aesarata, non σst proposita a Deo lege quadam tanquam Scias neccessaria.
Sequitur hoc ex iis quae modo disputavimus, laxiomate tertio. Quicqvid scilicet non est perspicitis verbis injuncitis, illud non est mandatum aliqua lege, aut vim non habet legis. Quod in S. lateras porro non est perspieue propositum, illud a Deo non est rege constitutum mandatum juxta Protestantes. Sed extraordinaria illa vocatio non est perspicuis verbis Sacri codicis proposita nec eam mandavit Deus tanquam Ecclesiae necessariam. I . Conclusio. NEς Lurbero, nec Glvino in sacris iteru, cluam, elicuis τινbis OL Flata est vocatio extraordinaria, ad restaurandas Eces De H se,Aixin, n ouam persticuis vertis es proposita an uam Ecclesi necessaria, mu o m nm mandatum ensub poena aliqua.
Eo ipsum uno illo plus satis manifestam est; quoniam in uni versa
98쪽
Versa Saera scriptura disertis verbis nulla fit mentio Lutheri mer Calvini; tantum abest, ut Deus huius vel illius vocationem extraordinariam proposuerit tanquam Ecclesiae necessariam, vel eam voluerit a Christianis agnosci. Is Conclusio. P Rctens pura radicatio verbi Dai, non eLysignum suscien extraordi.
naria Ocationis Lutheri vel Calvini ad restaurandas Ecclesia coilapsa ruinas, nshoc ipsum persticuMS scripturae verbu demonstretur.
Nolint hanc conclusionem negare Protestantes. Et quidem Conringius eam neget, erit sibimetipsi manifeste contrarius.16. Conclusio. PMdictum signum pro extraordinario vocarione Lutheri vel Calvini,
non probatur ex ter. 3. v. 21. a. Non mittebam Prophetas, ct ipsi currebant non loquebar ad eos,sti propbetabant Sistetissent inconsili meo, avertissem utique eos a via sua mala, cta cogitationi, eorum pesimis.
Non enim in illis verbis vel gry reperias de Luthero e Calvino. Provoco igitur ad omnium mortalium judicium, num quod eiusmodi verbis est conceptum, aliquam vel levem speciem haheat extraordinariae vocationis, ad quemcunque pertinentis. Si quis legatum,non nisi eiusmodi documentis instructus, se venditet, num a quoque prudente admittatur Num quis sanae mentis existimet ejusmodi tabulis, qua loquuntur de falsis Prophetis, quae nec syllabam habent de vera vocatione extraordinaria sibi satis
esse cautum, ut populos obtrudat, tanquam extraordinem vocatus, ad restaurandas Ecclesiis ruinas Num rex bonus, serio quaerens salutem subditorum suorum, ad Ilum modum constitueret togatum, ut nec legatum nominaret, nec de constitutione
Iegati cujuscunque quicquam loqueretur ΘI7. Conclusio.
Dem Signumpro extraordinaria vocatione Luther vel Calaini, ποπρυ- I batur ex ter n. v. p. II. Qui volunt facere ut oblivscatur populus mein nominis mei propter somnia eorum , prae narrat urar uisi ire ad proximum suum : sicut oblitis nipatres eorum nominis mei propter Baal Pro-γheta qui habet mnium narret somnium: ct aut habetsermonem meum Detuatur sermonem meum vere. Quidpulvu adtriticum : dicit Dominus.ltarum illis verbis nihil reperias de Luthero vel Calvino Pr
99쪽
voco igitur ad omnium mortalium iudicium num quod ejusmodi
verbis est conceptum, aliquam vel levem speciem habeat extraordinari e Pocationis, ad quemcunque sub Novo Testamento pertianentis. Num quis sanae mentis existimet, ejusmodi tabulis, quae loquuntur de falsis Prophetis, quae hortant ut Prophetas vero ut loquantur sermonem Domini vere, quae nec syllabam habent de constitutione veri Prophetae, sibi satis esse cautum, ut populo se obtrudat tanquam eo traordinem vocatus, ad reparandas Ecclesiae collapsae ruinasZ' Is Conclusio. I Dcm signumpro extraordinaria et catione Luther vel Calvini, non pro
Patur ex Dr. 27. v. II. aa. Nam versis. dicitur Quia non m ιοιμι Dominus est ipsi prophetant nomine meo mendaciter ut Iiciat vos, pereatis tam vos, quam rophera qui vaticinantur vobis. Et ver. ar in
Tablonem transferentur, ibi ertint usi ad diem visitationis mea, dicis Domin mist a ferrifaciam ea, ct restitui in loco isto. Iterum in illis verbis nihil reperias proauthero vel Calvino. Provoco ad omnium mortalium iudicium num quod eiusmodi verbis proponitur, vel umbram habeat extraordinariae vocationis, ad quemcunque pertinentis Ierem a . vias agitur de falsis Prophetis, quibus Protestantes Lutherum vel Calvinum nolunt annumeratum terem .a . agitur de translatione populi ludaici in Babylonem eousdemque radicatione unde nullus intellcctus quicquam eruat pro extraordinaria vocatione Lutheri, vel Calvini. 19. Conclusio. PRatensum donum ducendio docenda donum impιrterrita in vera es veri doctrina constantiae, exemplo Isaia Christi et Apostolarum, non eis
signum extraordinar e vocationis Lutheri vel Ca'ini ad restauranda/Zelsi collapse ruinM nisi hec ipsum pisi cui S. Scriptura verbis de
Non possunt hanc conclusionem negare Protestantes, nisi velant rem tantam in Ecelesia admitti, sine perspicua S. Scripturae demonstration 2o. Conclusio. PRaictum signum pro extraordinaria vocatione Lutheri τι Calsini, non probatur ex Isai. a. v. l. Tui enim Iercal , Iuda concidit
100쪽
quia lingua eirum adinvιntiones eorum contra Domitium, ut propora eo oculos, satis ovi. Aperiant hic oculos qui oculos habent,&videant, an quis hic vel per somnium inveniant istud signum pro extraordinaria vocatione Lutheri vel Calvini, ad reparandas Ecelesia collapsae ruinas. 2I. Conclusio. I Dem signum pro extraordinaria Oeatisne Lutheri vel Calaini non probatur ex Vat. s. v. I. V qui conjungitis domum ad domum, ct agrum gro copulatis usis ad terminum loci nunquid habitabitis seu vos in medio
Quis non miretur, esse homines sanae mentis, qui talia loca producant 'ut probent Lutheri vel Calvini extraordinariam vorcationem, ad restaurandas Ecclesiae collapsa ruinas. et a Conclusio. I Demsignum pro extraordinaria vocatione Lutheri vel Calvini, neu pro
batur ex ID.δ.υ. r. a. s. Et dixit Dominus ad me sume tibi Lbrumgra dem, scribe in eo'lo hominis: velociter spolia detrahe, cito predare. 3a hibui mihi testes sideles, Uriam sacerdotem, ct Zachariam silium Bara obiae: s accessi ad Prophetissam es concepit, ct peperit silium. Et dixistio inm ad me: Voca nomen 6m, Accelera spolia detrahere festina
Estne hoc dictum Luthero, vel Calvino Velociterspolia detrahe, rito praedare. Nunquid Lutherani vel Calviniani tanquam filitistius
Prophetae, vocantur Accelera 'olia detrahere festina praedare. Num talibus verbis probabitu Lutheri, vel Calvini extraordinaria vocatio quanta istorum hominum caecitast 23. Conclusio. I T signum pro extraordinaria vocatione Lu beri vel Calvini , mnpro
batur ex Mati. ,ao. Igitur ex stultibus eorum cognoscetis eos.
Hic nihil est de Luthero vel Calvino, ut ex Rus fructibus cognoscamus extraordinariam ipsius vocationem, ad restaurandas Ecclesia collapsa ruinas. 24. Conclusio. T P in signum pro extraord naria tocatione rutheri vel ca Ini, non pro-- batur ex Luc.4. v. 1δ. Luc. . ιι legitur S iritu Domini uper me prσ- δι cr quod unxit mei Velinarer avcribis, misit me sanaro con risoν