장음표시 사용
41쪽
DE DONATIONE CONSTANT. ignis quis aliquando se regem futurum nil lit e stirpe regia, sperauerit Hoc regnum modὀ Hispani mod3Germani, nunc Gali nunc Itali tenueriit, ipse Senatus ex omnibus gentibus constat Tota deniq; ipsa ciuitas ex omni natione quae sub coelo est,conflata est, ut merabio possit appellari patria omnium gentium , urbs osmnium Christianorum, in qua stat domicilia cuncta,rum nationurn, omnes liad ipsas supremas ciuitatis di
gnitates admittantur, omnibus,rsmia sint proposita, nec minus provehantur humiles, abiectiores V, quam Proceres, ac principes Cum sit igitur patrimonium omnium gelium, cum neminem a summis dignitatibus excludat, cuna opes hae non sint ullius priuata familiar,
sed omnium familiarum, quid aliud dicendum de his est, qui hoc regnii scriptis euertunt, quam eos esse publicos hostes, proditores patriae, suimet homicidas Hoc imperii genus cum sacrosanctiim est propterea quod
Deo des erunt canni a lxp eius religione,& cultu, tum ue/ro optimum est, charitatem suam, ueluti lucem ubique dictundens omnes complectens. Meliora autem esse publica quam priuata, excelletius esse bonii quod pluires, quam quod paucos amplectitur, nemo est qui non fateatur. Quemadmodum lux Solis, omnium facum, lampadarum illuce maior, pra stantior is est. Quid de ipsa pietate, ac religione, qua nihil in terris melius ho/mines habent, dices Est enim religio dux in ccclum, im in terris autem sons iustitiae,qua bene beataeq; res humanae gubernantur, sici' minus iniustitiae, iniquita/tis, quibus malis turbantur res humanae, ubi plus est pietatis, ac religionis, Plus felicitatis, ac beatitudinis. Cinnis autem minor pars religionis a maiore regatur
42쪽
necesse est , esse uidelicet caput oportet, ad quod totius resigionis summa redigatur, qui regnum hoc oppugnat
nempe caput ecclasiarum, cor totius regni sacri, turbant totam ubique religionem omnibus urbibus pietatem detrahunt, id uidelicet detrahunt quo uiuitur bcatc 5 cum iustitia in cunctis urbibus Oninia miscent , urbi bus ac locis omnibus tumultus, discordias, seditionescient, propterea quod priuatis religionibus non esset caput, a quo dependet totius corporis ordo. Ac cum per consensum religionis, homines socientur, consciatiant, ut ex imultis gentibus una quasi gens es iciatur, omnia
ditaciat, diripit, disia luit, hostis huius maiestatis, indissensione aut sunt omnia mala. Quod facile hodie ui dere est inter Christianos, S Turcas usquequa Udisso ciatos, ac dissidetes,quippe quos nulla communis coiis iungat,societo religio. Omnibus ergo rationibus coiiγstat, apertissime falli quibus iisum et ecclasia nullii habere regnum oportere: quos cum ratio non modo ina, prudentes, ac male sanos rorsus C suturarum rerum
imperitos, sed etia hostes priuatim, publice at ilia patriae proditore probet: econtra pleno aequitata S, ac bonitatis existimare neces le si ciui statuerunt hoc re gnum, cuius fundandi rationern cum apussima prudentia, prudentissimach pietate, tum ueri; a fandiis oraculis auspicati sunt. Quae quidem pietas coelestiS Upi ud cnσtia cum a Constantino ubiq; magno coeperit: confii imai ta deinceps est ab omnibus imperatoribus. Quo fit, ut
hoc regnum quantopere sata nitate ac claritate praeliat omnibus regnis, qua toto nunc orbe terrarii in nos inatur: tantopere uetustate, quo nec Hispaniae, nec Gallia
nec reliquarum nationum regnum sit antiquius , si quis altius
43쪽
DE DONATIONE CONSTAN T. Haltius ab historiis rem dignoscat, singula tempora, exsordia i regnorum diligenter perpendens taci ecclesie
regnum antiquissimum est, poli quod exortum sit res
gnum Hispaniae, S Galli , Panoniae . etiam cp ipsiani
occidentale Imperium natum , ac partum regno sanxcto. Nam&sisuit quando in Italia ante regnum eccle/sia Romani Imperatores Christiani regnauerint, fuit tamen corum praecipua sedes Constantinopoli cuius rei testimonium est, quod in seciuis temporibus, tan/dem nullus erat Imperator in Italia, nullum Imperiti, totaq; res in orientem recidit. Nata sunt igitur occideii talia regna tum post ecclesiis regnum, tum ab ipsa ecclesia quod uetustissima monimenta quae Laurentio Val/sar magis Grammatico, quam reconditarum scicialia' rum perito, obscura sucrunt, facile testantur. tu bus argum ciatis colliget prudentissimus quis Φ, uerum esse quod circumfertur, hoc regnum a Constantino ue/nisse Antiqua scilicet monumenta prodiderunt, quare o in omnium oculis explicabo reuna occidentalia ue/lut genitorem autoreia' tuum recognouisse regnum ecclesia intcliab eo consueuisse confirmationem accipe
ire propterea quὀd ab ecclesia, regibus illis a principiosuisset donata, constituta p. Cuius regni maicstas , eo quo in uetustior probatur, quod non a seipso Constant tinus eam statuit, deci ctisq; stabilivit sed quod a Deo prius uidit conditam. Quod cum aperte in suo decreto ipse princeps Dicatur, facile nouimus, ipsum l ornanu Iimperium quod post aduentum Christi in terras exot tum est Cum uidelicet Romana res ad unius arbitrium recidit uetustate praecellere sedis apostolicae regnii cla/rius pauid post ostendendunti Atq; decretu illud ut i
44쪽
huc demum descendam, ac super his addicendu aggresdiar siue ut Graecis uocari solet quasi oraculu, ἰοπισμα, Constantini per uniuersam Graeciam circuseretur, eius uniuersas Graecorum Bibliothecas plena reperies,non una in bibliotheca palatina, quod quidam calumniatus est,delitescit. Ipsos cirrios uoca testes austra quot sunt in Italia Graeca bibliothecae Omnis Graecia pie, reue' rentei in assurgit huic edicto,ipsum adorat. Nec fuit ea pus unquam,postqua ea sanxit Constantinus,quin fueIrint semper ea pro uerissimis habita, si rem altius perspicere cupiens ab ipsis Imperatoribus aggrediaris, qui
mneSunanimiter uenerati sunt ut uerissimum , ac sanyctissimum decretum illud. Ipsae synodi confirmauertit,
iidem ipsi Graeci,qui scriptis aliquid memoriar prodiderunt, id abunde testantur. Saepe ego percula status sum ex Graecis, propter sparsam in homines a Laurentio dubitatione,quam fidem haberet huic decreto, nunquam non reperi eos constanter assirmare, nullam esse supere apud eos dubitationem 4md uenerari, adorare. At eo usque uenerationi fuit decretum illud uetustis
Imperatoribus,ut eum libros sacrorum canonum conssici imperassent, quemadmodum apud Latinos Grautianus, primum fere locum tribuerint inter alios cano nes huic decreto. Lege enim librum, qui Graecis inscribbitur νομοἈρ- lege titulos,uigesimo tertio titulo, repes ries uniuersam ecclesiam ab ecclesia Romana, moderasemen, ordinemel accipere, quemadmodum scripserit decreto suo ConstantinuS. Repertum etiam hoc decrestum multis in Italiae locis , ut uetustatem agnoscas lites ris Longobardici scriptum Tempus autem quo literris Longobardorum uetere utebantur, octingetorum
45쪽
DE DONATIONE' CONSTANT. 1 annorum est, ac supra . In primis autem scire conuenit non donasse nominatim Constintinum paucas illas urbes, paucaq; oppida , quae dicuntur patrimonium ecclesiae, eo elaim id in decreto eius reperies essed dolia asse uniuersum occidente,&quasi maiori principi ab urbe decedentem cessisse, ipsamin Romam caput, do/micilium ci pietatis esse decreuisse , in as esset
pricter quam praesidem religionis imperare proptera ea quod si duo pinosides in ea praefuissent inius uicininteresset gubernaculum tenere , magistratus adhibe re, praesidem sacrum quod ei turpe uidebatur, subiaicere magistratibus terrenis necesse suisset. Duos in una urbe, ad quam Petrum apostolorum principerim, resisgionis caput uenisse nouerat imperare, nefarium itidi'cabat, praecipue si princeps terrestris habenas Vrbis is teneret Sensit sapientissimus Imperator, Christum aiput, fontem , domicilium religionis ibi posuisse, ci ni ad eam misit principem, ac petram religion: s. At duos
in eade urbe principes regnare, ea maxime ratione fieri non poterat,quod res terrestres rebus sacris dominatarfuissent accidisset uidelicet, quod ii prouerbioest, ανωτωρ πη- ire retro flumina. A necessitate certe profectum si quis huic necessitati parcitum existimet, ut quae Christus decreuit necessariorctineatur. Non es bonit, docissimus uates ait, Imperium,Principatus multo νrum Male autem habente religione,&succumbente, ipsa etiam res terrestris periisset. Dignum, inquit ma gnus Imperator,ac necessarium duximus,ubi caput to/tius religionis, ubi legatum suum Deus statuisset ibi imperium principatum ci eius unius esse. Haec ratio in i toto decreto clarius apparebit Sed primum nosse
46쪽
oportet, quod non dubito quin Laurentio ignotum fuerit, antea quam piissimus I imperator ad sanctione, decretum descendisset, scripsisse primum de sua illa prodigiosa sanitate, quam sua illa clarat dicatione cuneiis gentibus perspei tam esse cuperet, beneficii tangli nunquam immemor, ob quod omnibus satanae pom
pis, id scelere sese penitus abdicauerit, atque
ad salutarem Christianorii religionem rasa erit, quem' admodum docuerit eum diuinus praecepto Sylvester. Hic suam confessionem explicat, qua sancta Trinitate, omnia is mysteria quaei dicantur de ea in religione Christiana suppilaiter diaeratur, adorat. Tum salutem humani generis per Iesum Christum allatam, cum in perditionem decipiente serpente prius abiisset. Qui nocesset omnibus seculis ut plurimos trahat in exitium, insidiari, cupienso eos a ueritate deducere, cultum idos Iorum per orbem induxerit. Qua re commotus Deus, homines 'ni ratus, miserit primum prophetas, exin filium suum natum ex Maria uirgine , reliqua I mysteria confitetur, qua habentur in symbolo quod in sy/18 nodo Nicena suerat consectui Vt hinc liceat coli iectare, totam hanc consessionem, earidem esse, quam eodem tempore Synodus Nicena expressit. Hanc fisdem ait se cunctas gentes hortari ut retineant, ut bapti/zentur, quam uniuersalis, Summus tantistes kρά χἡe Sylvester ostenderit Miseratus ait Deus me peccam tem misit apostolos suos Ad postremum ait quὀduenientibus sancitis clericis, et unoquoque imponens te manum, Tunc eum confitente sanctam Trinitatem, tertio*in piscinam eum Sylvestro mergente, quod in
primis obseruandum est, ἰή ἰ τὸ κανῶ
47쪽
DE DONATIONE CONSTANT. της λεπρα ἀαλα ἀμ- ον ἔγνων si θαρμο ορ. P priis oculis uidisse contingentem se de cocla manum qua nitidus purusci' a turpi illa lepra contagione conlurgens uis derit se penitus expiatum. Tunc omni religione, quam
Sylvester docuisset, cognita, intellecto planctum Pestrum positum uti sundamentum , ac basem totius pie tatis, datasci ei claues regni coelorum quibus solues ret, ac ligaret. Haec, inquit, im cognouissent sanctici: Petri beneficio ad perfectam sanitatem me restitutum uidissem, χο ἰαωα- συν πω mc mgρατταις μαρ ob eam causam inquit oportere cum omnibus proceribus nos
stris duximus. Hoc inquam est initium decreti quod circumfertur Uides igitur decretum coniuncitum esse cum confessione , eundem esse utriusque contextum, ut si uera est consessio , nempe Constantinum edi disse sua uoce eam confessionem, reliqua quoque nescessario sint uer . Est enit quemadmodum dicitum et unita cicatrii contextus, unusc loquitur ubique. Hoc itaque prudentibus erit perspicuum super illo decreto, magni limomenti argumentum . Nam conssessio illa sacrosancta , quemadmodum superius domonstratum est, eadem si, quam in concilio Niceno latius Constantinus expressit, uerissimum est,ea consessum esse exerta uoce Constantinum ob quam a sana uocatur a Graecis Ρω- αρ , Quadi, anisiissismus, aequalis apostolis. Consule Gregorium contra Iulianum Imperatorem , eiusdem temporis theolo gum. Haec confessio per omnem Gra clam circumser tur, omnia sacraria plena sunt eius etiam inimicis
cis qui semper Romans maiestauinuidissent assentiens
48쪽
tibus. Haec igitur primum falsas illas opsius e pectore
se nata , non e natura petitas Laurentii rationes coar sguunt , quibus uniuersum libellum suum superstru Xita Proponens principio quatuor rationes , quibus funditus donationem Constantini euerteret. Non esse uerisimile Constantinum donasse minus Sylvestrum acceptasse. Si detur Constantinum donasse, non potuisse donare , quae iuris sui non essent. Ad postre, mum cum antecessore Sylvestri ethiade gesta esse, quae cum Sylvestro gesta dicuntur a Constantino Quae singula diligentius per totuin librum commemostrata ac repetita diluentur. Haec, in a principi docui muS, eo maxime refelluntur, quod donatio coniuncta
est cum confessione, quod Laurentio nunquam Perε spectum fuisse, liber eiusfacit ut credam. Haec erit prium ratio cum piissima confessione Constantini conν iectum est decretum, siue donatio eiusdem certe esse utcunque ueritatis . Quam excipit alia ratio , qua proscaces aduersarii exclamationes ineptissima rhetorica diluitur. Neque enim temere, inconsiderateq3 donauit urbem, cessito Costantinus: sed audi tam multas eum tibi rationes reddetem Ductus est ad haec singulari illo diuinitus accepto beneficio,quod ad eu Petrus uenisset, quod ad pristinam sanitatem restituisset, quod intello eum,Praesidena, caput sundamentum totius relis gionis, quod Rex sacrorum, pietatis Imperator fuisset a Deo declaratus Maior est autem imperator sacro σrum, quam terrenorum. Quod Petri in se potentiam expertus esset, ad quam, sua potentia non attingeret, quod uideret urbem esse sedem thronum, regnum
ipsius summi captus,ccelestis Imperatoris,l egis aethorii,
49쪽
DAE DONATIONE CONSTANT. atrii sacra principis. Cum urbe hic O coiisequitur Italia, reliquasve prouinciae adnexae capiti Neo donare caput, membra relinquere fas erat. Nec dubitabit an composmetis fuerit,qui tot prouincias donauit, nisi qui ipse de,sipit. Nam qui ea quae a pictate, magnow erga Deum amore, atq; ab ea prudentia, citius eli pietas initiu prosficiscunturia dementia proficisci contendit, ipse dem emtissimus est. Est eorum enumero quibus, ut ait diuinus Paulus,Christium sponte se supplicio obtulisse, stultitia uidebatur. Pra licamus ait Christu crucifixum, Iudans scandalum getibus stultitiam. Utro egenere uidetur Laurentius suis te, cui scandalum Sostultitia suerit, optismum Imperatorem ardentissimo pietatis afleetii, Irris
perium suum Christ odonasse, ac quasi sacrasse. An de mentes sunt,qui se, sual Deo deuouent, qui se prosa illa in discrimen obtulerunt Stultus uisus est Rex Da/uid Nicol fili Saul, ludit ante arcam inspectante populo exiliret, caneret. At quid et Rex respondit quia Deus
magis eum quam patrem eius elegisset, omnibus mos dis gratias pro eo se habiturum. Stulti scilicet clarissi mi illi uim nam uitam deuouere, a quasi donare, multo maius est quam Imperium donare quoties se pro Cute ris seruandis donauerunt. Ostendit aitur ratio Laurentium,cui maXimus ardor pietatis uisus est dementia, uelethnici uel Iudaei mentem habuisse quibus scandalum, stultitiaci fuit ardentis sirna Dei charitas , flagrantissisma pictas, cuius aemulus noscitur fuisse Conliantinus.
propterea didius Graecis , aequalis apostolis, sanctissi
mus. Cuius ardentissima pictatem, alia facta eius comi
probant si legeris ea quae de uita eius scripsit Jusebius. Nec ea Sylvestro, a Constantino,sed Petro,&Chris a. oc 3 sto
50쪽
sto donabantur. Non tibi,inquit alius Imperator, Umse ante pedes Pontificis prosterneret, sed Petro. Qui au/tem Christo donat donat non suased quae Christi sunt.
Meus est enim, ait in Psalmis,orbis terraru N plenitus do eius. Quocirca donatio Constantini, suit restitutio, nec magnae fuit admirationi imperatorem non sua red/didisse, qui fateretur omnes Romanorum uictorias in Deum autorem referendas: quo reliqua dementia Laurrentii coarguitur, non potuis se Constantinum, si detur
id eum fecisse,donare non sua. Oblata enim sunt omnia ipsi Christo,&quasi super altari eius posita,uelut cum Abraham filium, ornia regno cariorem super aliari obstulit Deo. Diadema purpuramq3 sibi Constantinus de/traxit,Christo deuouit. Exue, qui uelis ista dignoscere,
recto iudicio perpendere,mente humanam,indue menstem Constantini. Non te,rerum iniustus aestimator,hus manus affectus impediat, qua ratione, quo miraculo id factum sic Terrenum quendam Imperatorem exhibes re non decet, non proferre terrestria, cupiditatum corporearum inducere testimonia. Nam quod Costatinus
gessit, prodigiosum,insoliturno fuit, miraculu, ardor pietatis fuit auae qua dem demetia stupor sit hominibbus huius mundi non animis diuinis. Eiusmodi stupor erat,cum apostoli Spiritus andio prouecti uariis linguis loqueretur,insani, ebriiq ab insana plabe iudicabaturet Laurentius Constantinum induxit quasi ebriui insas
niente uocat omnes,ut admirenturi considerent, an fies
ri potuerit, e sobrium Imperatorem uecordiae proces sisse astiscit imperatorum profanorum aflectus acquia reiid retinendi 1 Imperii. At cur est, quὀd in Constanstino talia miretur, quando seposito stlatu diuino, finiis Ita