장음표시 사용
61쪽
DE DONATIONE CONSTANT. 33st, summum hunc sacrorum principem succellore esse Christi, totamq; illam potentiam ac maiestatem, siquis Per aetates ascendat redigi resoluiq; ad ipsum Dei filiu qui quendam suum in terris legatu reliquerit, lucin hos mines uti interpretem, magistratumw eius,cspiciat, ab eo de pietate, ac religione discentes Ob hanc causam solitum esse apud eos, ut non tam mortalem illum homi nem,quam in eo, Ocii ipsum, qui eum sibi in terris sustecisset suspicietcs,omnc actioncs, munera spictais S caesi rimat, summaticiacratione tot crates abstinetcs limaaledictis, siquid is ut homo peccet, propterea quod in eo uenerentur filium Dei. Non ne ouitabunt haec audicia tes eam religionem esse uerissimam a Deo profectam, qua inde ab initio Reges piissime colucrint, cui Regna, opesci suas sacrauerint, cui subiecerint Romani impe ratorcs Imperium suum, quo non fuit toto orbe terras rum maius Non nespcrcipient ingentem causam suis e cur sese deuouerint sacrauerintw. Cur ante Principis eius pedes procumbant, cos exosculantcS
Quid etia hoc loco de Laurentio, es his, quibus eius a maledicetia non displicuit, dicam sed maxime de ipso quam solet seipsum me lactu, ac malitia proderet quis spe quae contra natura tendit: quae autem aiunx aduersantur,no diu subsistut citius uanescunt. Si quis tuetur alsa, quantuuis congestis argumentationibus rhetoricando ueritas tamen cogit cum quippiam sterre,quo tota eius oratio refellitur, conatus estis coarguitur. Ait Laurentius in aliis suis scriptis est crens linguam Lati nam, non penitus eam cocidisse, rc masisse uelut in in perio Romano, in Italia, Hispania, Iermania, quot nastiones Latine loquantur, totidem dicendas esse Romas
62쪽
num Imperium. Cur igitur non perspicit huius rei caussam Romanae ecclesia fuisse maiestatem, quae uelut fi/lius Romano Imperio successit. Haec enim haec fecit, ut Romanum Imperium,quod iam senescebat, in occassum praecipitabat, tanquam propago ex ipsa renascerestur, Latina lingua retineretur, Latine loqui nationes perseuerarent. Ex arido stipite surgens formosa arbos insitis oculis a Constantino ramis felicibus uniuersum terrarum orbe Occupauit Filius adolescens, patri se/nectute constet propediem timorituro successit, continuata patris in omne aeuum dominatione perfitur Acuere profertura nonnullis de ecclesia carmen Uirgilianum oraculum summi Iouis,
Hoc inqua de ecclesia, de Romana sedis maiestate uere profertur, quae fecit ut Imperium Romanorum esset si ne fine renatum in ipsa ecclesia. Hinc fit, ut iri palatio summi Pontificis in cunctis fere negotiis Latine lo/quantur. Est enim quasi populus Romanus Senatus, plebsq; Romana. Fuit igitur Dei beneficium , ut Con stantinus hunc filium adoptaret, qui heres esset occidentalis Imperii quod maxime Romanum Impertu fuit. Hoc domiciliti, hi natales Romani Imperati Agnoscat
omnes Lauretiana caruitatem Andignatur, fremit, adnitratur Imperiit ad ecclesia accessisse, , in Imperii oratia, non patitur ecclesiae donasse Constantinu dum scilicet Romanu Imperium luctur, non uidet sese illud potius euertere. od putat Imperii defensionem Non do, nasse Constantiniuid non cernit esse Iinperis euersione.
Perinde si quis quempiam his argumentis defenderet quibus ei morte apud iudices coctareae Excepit ecclesia imper
63쪽
inmerium senescens Constantinus diuinitus inspiratus
hanc succcsiione prouidit: inclinatum is Imperiit,ecclestiae ueluti fortissimo parieti admouit, alioqui ina noaluerituruituru, inprimis ipsa imperii sede ab teso, ma. N igitur mens ea sui Sylvesitro, qua Lauretius ei tribuit,no a oratio. Sylvestir,5 ipse Romanus inco parabiliter melior, ac sapientior aut cito, pa riail sue amatio summis laudibus extulit Costantinii donante, sacrantemci imperiit Christo, acceptauit, approbauit
gratias Deo egit immortales,tatae felicitatis autori, qui tam prodigiosam pietate magno Imperator aspirasset, quo patria suam uidebat non ruitura, sed log nobilius retiata,cum imperio in restri, etiam coelestis res, senis principatum habituram. Hanc non inuidit patriae selicitatem,non falsa pietate, salsaclida uitiarum detestatione prarienta,quod fingit Laurentius, reprobauit. Mirifice
gauisus est, prospiciens patria δε religionis mirabila
augmentu. Non aspernatus est gratia ccclitus ueniente,
spiritu illusanctissimu,quo magnus imperator agebastur 'restinxit, impetu non tardavit, potius animii imcesum inflamauit amore Perspexit, satius esse Imperiua res igione possideri, aio administrari, quam a pro fas nis, ab inimicis Christi qualis postea sui tulianus. Si qua apud Antipodes natio antea profana, dolatra, ad Christiana religione transire cupiens tota sese s qui liquid publice possidetur ecclesia cosecrare transacerdos qui quasi ne apud eos institueretur, pietate hominum cotempserit repudiarit, persuaserit eis id factu esse per niciosum Quid etiam mirum profana facta esse sacra, ues ut templa deorum facia sunt ecclesiae sanctorii Paris theon tunc omnium deorum fanu, nunc est ecclesia uir ginis
64쪽
3 AUG. TEUCHVS N LAV. A L. ginis. Castoris,&Pollucis in foro Romano nunc Coomae MDamianti Omnes uestes, ac ritus profani, nunc sacri sunt. Sic imperium antea profanum, factum est eo tempore sacrum, ad religionem tralatum Claret igit, tu Sylvestrum nulla excusatione respuere debuisse Imperii donationem, ac consecrationem, nec eum osscutum esse , aut loqui potuisse, quae fingit Laurentius. Nec rationibus,d argutarentis ex Theologia produetis impedire tanturn bonum decuisse. Repudiurn diuitiaruallo tempore utile esse posse, sed repudium Imperii a cedentis ad religionem,non sine iniquitate, & scelere futurum fuisse Imperii donationem fuisse religionis au'citionei milus detrimenti passuram fuisse religionem non adiuncto imperio quam diuitiis in eam illatis. NaImperio non adiundio, periculum erat idolatriam res mansuram, ac regnaturam. Adiuncto autem Imperio periculterat ne sacerdotes insolescerent. Collato utrosque malo, res ipsae contrariae quod apud philosophos fit,intelliganturi Vt si quis scire cupies quae clarior ut tus, Pietas, an Liberalitas, assumat contraria utriusque uirtutis Pietati aduersatur Impietas, Liberalitate , ac opes sequitur Insolentia Maius autem malum Impietas,quam Insolentia aut superbia sp stantius ergo bonum Pietas. Sic maius bonum Imperium uenisse ad res ligionem,quam Imperium cotempsisse, ne religio in tris solentiam, aut superbiam incideret Maius malum incis dere in idolatriam, quam laetantiam ex diuitiis. 3o His omissis quoniam Laurentius descendit ad aliam Romae oppugnationem, Italiae omnio occidenti belluindicens, donatione non fuisse conatur ostedere, etiast superiora argumenta nihil roboris haberet,ea ratione quod
65쪽
quod nihil constet de acceptatione, non constet Sylve' strii possedisse de eo disquiratur. Hoc scilicet agunt qui quempiam circumuenire nituntur, qui quippiam possis
deret, unde cum deturbare contendunt. Non desunt imquam qui si quid praetendere possent, falsosw testes ad'
ducere,vestem qua possides non esse uestem tuam, quominus id facerent. Aut qui patrimonio tuo, muneri bus* insidiantes aliquam cauillationem excogitarent, qua tibi patrimonium eriperent, aut munera auferrent, quae dicerent te rapuis no te a donante accepiste. Eius modi nunc quoci est Laurentiana cauillatio. Non habetur scriptio acceptationis, nullis tabulis est incisa, non ascendit Sylvester in Capitolium, nec per Imperium est a Constatino circumue fius no promouit magistratus, Praetores quod faciunt,quibus regna traduntur . Non
igitur donatio fuit. At non ista leuiora, sed longe malo, ira gesta sunt Inspectante toto populo, cunctiis proceri/bus,omni senatu,omnibus propinquis,Romanu Imperium est consecratum Christos Petro, in manibus Sylvestri donatu. Hoc maximum suit argumentum ad confirmationem donationis. Haec maxima foedera, hi ma ximi testes Vulgaribus&plebeis dabis currus uecta tioneq; ,summo,& sacrosancto sacerdoti satis erat, indmaximum erat, Imperatorem procubuisse ante aliare, super ipso coram tot testibus Imperium sacrasse deum uisse. Vt nouum erat, Sc inusitatum hoc Constantinisa dium diuinum potius quam humanum, sic nouo gene' re celebrationis trans aestum est. Quae Lauretius prosei et profana sunt, plebeia, uulgarii. Haec summa pietate, summo cultu exercebantur non aura popularis , non
strepitus, clamori plebis aderat Coram Deo Soange/
66쪽
ambitio tumultus, uanitas, ostentatio Nouus spiritus insinuauerat mentes illas praesentes, in lachrymas pro rumpetes: astabant reuerenter, corde eorum alia, quam terrestria,quam uana cogitante. Fuerunt grauisSime cesremoniae, no ante id temporis celabrate,quia nunquam
accidisset in Imperio Romano eiusmodi prodigium. 3 Sed grauius urgens percunctatur Laurentius, quid egerit Sylvester abeunte Constantino, quae besta gesseνrit, quas ad arma nationes spectantes oppressierit. Nuno quam euiuis te in possessione si detur possedissem mnes Caesares, etiam ipsum Constantinum ust ad ultimum diem possedisse,profert testimoniu Eutropi de Iuliano filio fratris CHstantini, qui totum Orientales occidens tale Imperium tenuerit. Reperta suissent aliqua numis mala, si Pontifices imperassent,quemadmodu aliorum
Imperatorum reperiuntur In secunda ratione ponitur
testimonium Melchiadis Papae, Costantinum donasse palatium Laterancias e Sc quaedam praedia: de Imperio nullum uerbum Agit postea de priuilegio. Principio dicam, o defuit quid ageret Sylvester post discessum Constantini,prserat religioni, erudiebat Romanos eo rum quae Constantinus egis itestimonio probabat re ligione sim ueram generis humani salutem, per uniue sum terrarum orbem ad ecclasias de facto Constantini scribebat, magistratibus, Praetoribusq; prouinciarum qua gubernaxent Christiana religionis esse probabat, si quos uestigio ad pietatem commouere possiet sin in nus, sinebat eos praeesse, gubernare. Non potuit fieri subita mutatio a profanis ad sacra, quemadmodisi non itur repente a m QAEQ ad sanitatem Monus meduus hi sequitur
67쪽
sequitur naturam tempus w optimus pietatis presul, nosubito cuncta turbabat, rapiebat, prouinciis idolatras deturbabat. Satis erat Imperiit insuisse Christi, MPe, tro consecratum Tempus autem pitulante Deo, paulatim animos mutabat, sensim ab idolatria transiebatur ad religionem, scia sim imperium iam semel sacratu, ad eos redigebatur quibus fuisset sacratum . 'aulatim im/perare incipiebat religio habenas imperii capere clussuum acquircre. Nihil hic subitum, tumultuarium, nihil
solitum quod non fuit solita, sed inusitata imperii mutatio. Non fuit uelut si mortuo patre filius statim regnare coepis t. Alia mutatio Imperii, alia successio. Quern admodum mortuo, ac resurgcnte Christo , non protinus omnis mundus factus est Christianus, licet tantum inistium priccessisset, tantum miraculum in mundo conspiscuum suisset, omnia pristi rue consuetudini institerunt,
tam etsi Christus declaratus esset a Deo patre suo Imperator mundi. Remanserunt iidem Reues mauistratus. nec subito regnare Christus coepit . Sic totum Occidens tale imperium, si erat religioni sacratu in manus Syl/uestri traditum, iaccitataria coepit Sylvester Imperar ac
tumultuare, magistratus commutare ncc alios eoru losco susticere,omnia miscere. Nihil horum egit, quod inssolita esset noua i S inaudita Imperii sacratio, mutastio Religio cunctia moderate, paticnici agit, interuallo temporis iniecto. Multa cotemnit ius suum non agnos cit,execratur aestantiam tumultu, insolentiam, superabiam. Nihil cicum strepitu, S perturbatione, ac contentione agere consuetum est Patienter tempora expectat,
si quis etiam res illius rapiat, haud propere consurgit ad arma , regnare patitur quos ad regnum hipiditas rapuis
68쪽
6oANG. STEUCHVS IN LAV VAL.set. Omnia sust eri ben'mnia itineri Denigna est,patiens eir. Ita monportebat, tum primum Sylvestrum, rerum habenas caspere. Quiete, tranquille ad religionem reginam, ueνrum ci imperatorem omnia transibant Interim ea Pontifices,ut sua agnoscebat, ac fatebantur,publicis edictis,
epistolis is ad Reges,&principes ea pro suis habebant, ut postea probabo ta* non oportui Sylvestrum belata gerere contra nationes ,reipub tuendae causa, quem'
admodum non oportuit eum confestim Imperium concessum inuadere, auidum regnandi. No hec agit religio: Principes terrestres agunt, quibus cupiditas inest dominandi. Quocirca non mirum si permittente, diconiuente Sylvestro, multisc Pontificibus post Constantinum in Italia Imperatores qui res occidentalas moderarens tur,praes uerunt. Eos habuit Sylvester uti regni Christo sacrati ministros,habuit, & habere se eis probauit Uoulens & prudens passus est eos imperare ,reiecta in eos cura gubernandi ostendebat tamen& fatebatur a Chri sti esse, Imperiumc illud religioni deberi donatu Christo,&Petro a Constantino. Antotus orbis misceri de bulla Sylvestro amperii possessione capieda,nouis magistratibus describendis, omnibus nouadis Qua si etias acile, sine strepitu fieri potuissent, nunqua Sylvesterfecisset. Clarum tame erat amperium Christo,s Petro esse sacratum, clarum perspectum c summis Pontificishus, ecclesie,idq; omni tempore seculorum ci decurssu fatebantur alterarum monimetis mandantes. Quod
probari multis exemplis poterit. Itac quid prohibet fuisse donatum Imperium, si Sylvester nunquam fuit in possessione, quasi non esset Christus Imperator mundi, tametsi per culium nominis sui apud nationes nondum esset
69쪽
DA DONATIONE CONSTANT. si esset in possessione Terrestria sunt quae proponit Lau/rentius,5 ex terrestribus conatur conuincere, ac delicore coelestia. Non eodem ordine serustalia acclestia temdunt, ac terrestri, corporea Asbmit exempla corpo νrea, mortalia exhibet Sylvestrum quasi quendam satra Pana Commodum, aut Heliogabalum, aut duos filios Seueri, qui limul defuncto Patre, pro Imperio inter se
Eadem responsio est de Numismatis non repertis. 33Scilicet is labor erat Sylvestro, ut profanos principes gloriam huius mundi aflectantes imitaretur, quasi stu/duerit uanitatem Romanorum Principii aulari Dei erant uidelicet meliora, quibus gloriam Imperatoris Christi propagaret Vanissima proponit Laurentius, nec pudet hominem ex rebus,s exemplis profanorum mperatorum disceptare contra Imperium coeleste,contra religionem. Velut si quis animum oppugnaturus,
aut mortalem ostensurus exclamaret, pesonantis,oculi sauciantur,corruptantur,ergo sauciatur corrumpituro
animus Ct insueritia fium illud Constantini coeleste, diuinum, prodigiosum, cum Donatio sit tota coelestis: cum is qui donabat, Mis cui donabatur, S is qui acce piabat fuerint alterius rationis , alterius mentis, inge/ntio, quam principes terrestres, pisci res fuerint o mnino diuersae. Cur misces tam discrepantia, Rex uno probas alterum:
De his igitur qui post Costantinum in occidente Ini, εperauerunt,etiam uJli Constantini,ea est responsio non
prohibere,quo minus Imperium Christo,& Petro sutos et sacratu, quod illi rebus praeessent, tum udd religionihil misce nec fremit cum strepitu, iactantiadumultu: tum
70쪽
tum quod simul esse resigionis illa regna poterant, minui a Regibus &principibus inperatoribus V teneri.
Quemadmodum insecutis temporibus, tametsi multa regna Pontifices ecclesia esie fatebantur, idq; ipsi reges agnoscebant,uenerantes ecclesiam,ut quae eis regna donasscti stamen non prohibebat, quo minus ecclesia es sent. Velut cum Romanis sinetibus, Reges in AEgypto, Armenia,Pergarni regnabant Christus uenit, ut in eosdem exemplo persistam, cum medium silentium ageret omnia, adueniente Imperatore coelestiari terras, nullus sinon orbe terrarum tumultus, nulla perturbatio Vix agnitus est aduentus ille Mirum erat tanto ad homines Rege ueniente silentium. Quid igitur mirum, si donato Imperio nulla fuit in ecclasia iactantia au multus, strepistus,ostelatatio Facta ac declarata ecclesia Imperii Romani regina, Christum Regem suum imitata, super ea donatione non adeo gloriata est, ut ubiq; se ostentaveν rit, Omnia miscuerit, euerterit Reges possessione deie/cerit, contra Caesares qui post Costantinum in occiden/te imperare, ac iura antiqua retinere uoluerunt, arma
sumpserit. Eadem imodestia silebat,& conniuebat tirlis doliata occupantibus, qua donata accepisset. Accepit autem sine uanitate, ostentatione terrestri, accepit quasi non accipiens, tantum ob gloriam nominis Christi,&Petri Quare exempla de Iuliano apostata Laurentio producta ex Eutropio, R de reliquis Caesaribus , qui in occidente post Constantinum imperauerunt, nullum habciat locum. nec tollunt donationem . Multa autem eius mendacia post coarguentur, uelut quod ait cx Eu
sebio Constantinum a pueris cum patre Costantio fuis se Christianum cum Eusebius in uita, siue Encomio Constan