Ad casus conscientiae de mandato olim ... Prosperi Lambertini ... Appendix secunda continens casus resolutos ab anno 1759 usque ad annum 1761 inclusive. Opus confessariis omnibus atque animarum curam gerentibus perutile ac necessarium

발행: 1770년

분량: 89페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

51쪽

expreM relatumem criminis, Implieite ae Virtualiter vult subsequentem

infamationem apud istos 3 nam qui Vult antecedens , vult etiam neeeia sarium consequens , cap. Praeterea de Ome. deleg. l. a. ff. de Iurita. omn. Iud Addo, experientia compertum esse , in hujusmodi casibus bo nam opinionem alterius, in aliquo eκ audientibus , ut plurimum transite ad statum opinionis saltem dubiae in re graviter famam laedente, eum supponatur referri crimen grave: Ergo est gravis diminutio famae .ae vera detractio . Et sane si de te , qui haec legis, & quem suppono virum honestum, ac optimae opinionis, dc famae apud omnes, aliquis referret coram pluribus, se audivisse te esse virum inhonestum, vel f ironem , vel dcc. adeo ut, stante hac relatione, Penes unum, vel pIures, alias bona de te opinio ad statum dubietatis reduceretur; si tu in hujus notitiam devenires, nonne id tibi non solum graviter displiceret, verum etiam notabiliter in fama praejudicatum diceres penes illos e Pu

to quod sic, si rem bene percipis. Ergo idem quoque dicendum in casu, adeoque quod sit vera detractio, restitutioni obnoxia.

CAS. I.'Etronius statuit dare amico centum, simul Intendens s A metipsum obligare in conscientia ad id executione mam

Q. an si hoc postea non impleat , si perjurus e Resp. eum dist. Uel per illam deliberationem obligandi se in conseiere tia Petronius habuit animum jurandi: Vel non. Si non; dico, quod si

hoe postea non impleat, non est perjurus.. Ratio est , quia deliberatio simpliciter obligandi se in conscientia, nec in se est juramentum, cum non sit vocatio Dei in testem; nec fert secum necessario iuramentum cum quis optime poisi habere animum se in conscientia obligandi ea simplici fidelitate per promissionem , absque eo quod habeat animum se etiam obligandi ex religione per juramentum. Unde supposito, quod petronius simpliciter intenderit obligare se in conscientia iecluso animo jurandi , etiamsi postea non impleat id, ad cujus exeeutionem intendit se in conscientia obligare, profecto non est perjurus; ubi enim animus

jurandi non intervenit, juramentum obligare non potest , cum hujusmc di obligationem praecedere debeat animus jurandi; ut recte docent Cajeranus in a. a. qu. 89. art. 7. ad 4. & Sotus lib. 8. de Iust. quaest. I. art. T. arg. q. Nec refert, quod solus Deus sit testis conscientiae , &. promissio facta cum animo se obligandi in conscientia, aliquo modo De ui a respiciat. Cum enim, hoc non obstante Deus non fuerit vocatus in testem, ne quidem implicite, quod saltem necessarium est, ut quis juram censeatur; ideo non interfuit juramentum, & per consequens postea non

implendo quod promisit, Petronius non est per jurus. Quod si per illam deliberationem se obligandi in conscientia habuit animum jurandi, tunc oppositum assero ; sic enim se obligando, virtualiter ac implicite vocavit Deum in testem promissionis a se factae, ac obligationis a se contra cla , quam proinde postea non implendo, est perjurus. CAS. II. Ego tibi centum eum juramento absolute promisi, sine respectu alicujus rei a te mihi promissae: . tu quoque aliquid mihi promisisti sine

respectu ad centum a me tibi promissa. Q. an si tu mihi promissum

tuum

52쪽

solvere, in compensationem rei a te mihi Promissae, dc non solutae Re . probabilius Videri quod non, Ratio est, quia licet obligatio vere fuerit hinc inde contractat tamen fuit contracta absolutae, ac sine respectu adirem a te mihi promissam i ideoque quantumvis tu mihi

promissum tuum non adimpleas, teneor ego ratione absolutae, ae juratae

meaeipromissionis tibi dare quod promisi . Et quamvis tu, ob fractam mihi fidem, indignus sis, cui ego promissum servem; Deus tamen,

quem ego in fide jussorem ac testem promissionis meae vocavi meretur, ae dignus est, ut ipsum ego non emeiam testem falsitatis'; prout ipsum essicerem, si praefatae compensationis praetextu tibi ea centum non solverem, quae sub juramento tibi promisit . Nec resert trita illa adversariorum responsio peneS Giribaldum de Iuram. cap. a. dub. 7. num.14. quod scilicet, cum compensatio sit quaedam solutio, Deus in ea. non fieret testis falsitatis, quia supposito quod res a te mihi promissa

aequivaleat centum a me tibi promissis )'non solvendo tibi eam centum in compensationem rei a te mihi promissae, & non solutae, per talem compensationem adhuc Vere solverem, & quidem ad aequalitatem integrae meae promissionis juratae. Non reseri, inquam, quia compensa

tio non est vera solutio , sed ficta, L si cum filio f. de Compen Lat. &promissio jurata non adimpletur per aequivalens, sed exequi debet informa specifica ; ut pro rei veritate colligitur ex cap. Ad nostram I. p. de Iurejur. Cum enim. quidam debitores, qui juramento certas possessic nes, ac redditus Oppignoraverant, donec eκ iis solverent debitum, dein contra juramentum easdem possessiones subtraAissent antequam et editor

de possessionibus illis dc redditibus sortem, deductis expensis, recepisset; Alexander H I. ibi relcribit Rotho magensi Archiepiscopo , ut Ecclesiastica

censura cogat praefatos debitores restituere dristas possessiones ac redditus, donec creditori pecuniam, sicut juraverunt, persolverint. Ad quid mehercle mandare, nedum reddituum, verum dc possessionum restitutionem, si implemento juratae promissionis lassiceret sequestratio fructuum , immo & lolutio aequivalens Quantum lapio, quantum capio alia hu- Ius causa non est, nisi quia requiritur solutio in specifica forma; Zc siedico, me non posse in casu , abique perjurio, illa centum tibi non solvere, in compensationem dcc.

CAS. III. Nobili ditissimo viro nupsit Thecla , miserabilis quidem puella, sed valde honesta , dc pulchra . in an , etiam Marito eontradiis cente , licite posse secundum istius facultates parentibus suis indigentibus alimenta ministrare e Resp. eum dist. Vel Thecla habet aliunde quo iis indigentibus alimentaministret , puta, ex proprio lucro, ex quantitate aliqua ab liberum ejus usum ipsi concessa a Marito Ece. Vel non habet. Si habet; dico, Ipsam non posse contradicente Marito dic. Eo quia semel ac habet de proprio , quo parentum indigentiae stibveniat, non est aequitati, ac justitiae consonum , quod sine ejusdem consensu illis subveniat cum rebus ipsius e etenim secluso casu necessitatis non debet uxor eleemosynam dare sine consensu viri vel expresso, vel praesumpto, ut docet S. Tho-Σ. Σ. quaest. 32. Art. 8. ad 2. Quam Uis enim Mulier sit aequali viro in actum Matrimonii , non sic tamen in alienatione rerum domesticarum ἱnam in hoc vir caput est mulieris lecundum Apostolum l. ad Cor. l I. Sit Peto non habeti censeo , quod moderate x possit , sibi efforma cinoc dictamen, quod non dioiaeeat Mariis in eorde, etsi contradicat

53쪽

ore: solent enim marit' facere probi itistum uxoribus absolute, ut M tematerent eas, non a toto, sed ab excessu, q*em Dolcatur; ut inquit S. Raymundus lib. a. tit. de furtisig. s. Et hoc maxime in casu praesenti, in quo agitur de alimentis praestandis parentibus ipsius Theclae indi sentibus, qui cet to quodam modo in ipsismet jure considerantur velut parentes etiam viri, seu Mariti; ut ex eo Patet, quod Parentis locum socer obtinet in l. quia parentis is. soluto Matrim. Hinc sicuti veris aenaturalibus parentibus ex naturali pietate debemus alimenta quando indigent; ita si non aequaliter, eX quo non sint parentes proprie saltem cum aliqua proportione etiam ipsis quodam honestatis jure deben

tur, ut probat Surdus de alimentis tit. l. quaest. 39. ac propterea tenis seo , posse Theclam etiam in casu, quo Maritus ob tenacitatem expresse , ae absolute nollet cum moderatione clam eisdem alimenta ministra

re, prius deposito scrupulo; si enim Maritus in casu est invitus, talis est irrationabiliter : quod voluisse innuere censeo S. Raymundum , cum post praecitata verba subjunxit. Sr aurem omnino is praecis dictam i uxori conscientia, quod viro displicet, scandalizatur inde: deponat conscientiam illam , si potest; in autem , non debet dare ise.

MENSE DECEMBRIS.

CAS. I. Heodora habet parentes miserrimos, &. eκ meretricio Iuero I hue usque eisdem subvenit. Ast noscens.miserum statum animae suae, si in saeculo permaneat, Parochum consulit, an licite v leat Parentes derelinquere, ac fieri Monialis Convertita, Quid Parochus respondet Respondet, posse, immo ipsam debere a saeeulo se retrahere si aIiater noscat se absque peccato in saeculo non victuram , ut peecandi periculum , dc occasionem deserat , alioquin ipsa non esse Ablolutionis capacem; nam qui amat pericutam. in illo peribit. Nee in casu obstat

pietas in parentes miserrimos; nam ut docet S. Thomas a. a. qu. 1o T. art. q. in C. Religio, is pietas sunt duae virtutes. 'istia autem viνtus alii virtuti contrariatur , qμt repugηat: i quia secundum Fbilosophum in. Praedicamentis: Bonum non es bono contrarium . Unde non potes esse, quod pietas, religio se mutuo impediant, ut propter actum uniuae, iactus alteνias exeu atur. Cudualibes enim virtutis actus debitis circumstantiis timitatur , quas fi praetereat, iam non erit virtutis actas, sed untii . Unde ad pietatem pertinet, osscium, eritum parentibus exhibere fecundum debitum modum: non es autem debitus modus, ut plus homo texdat ad colendum paIrem quam ad colendum Deum. Sed sicut Ambro-fius dieit super Lucam: esstudini generis, divinae religionis pietas

antefertur. Si ergo cultui parentum abstrabat nos a cultu Dei, Jam non esset pietat s parentum inuere cultui contra Devm. inde Hierons s dieit in Epistolam ad Heliodorum: Perealeatum perge Patrem , percala Iam peree Matrem, ad vexillum Crucis evola: fummum genus pietatis

est, in hae re fui e crudelem. Et ideo in tali easti dimittenda sunt sicia

pietatis in parentes propter Divinum religionis euisum. Si vero, exbibe do debita obsequia. sarentibus, nρ lab qbamur a Divino cultu , - ,ος iam pertinebit ad pietatem: O' M; non oportebit, propter religioηem pie

talem deserere . . p . . . . I . H

CAS. II. Filiosa milias, adhuc sub patria potestate viventi, relicta Riere plurima bona, ea 'tamon conditione, ut ad. ejus Patrem non perveniae

54쪽

tilasfructus eorumdem. Q. an hoc non obstante Filius teneatur in foro eonscientiae hunc Patri don/rς ' . . ,

Res p. neg. Siquidem in Authen, Excipitur C. de bon. quae tib. & in Authen. ut liceat Matri γ Avis col. 3. in princ. expresse definitum est ut in bonis, quae filiisfamiliaS dantur, contra voluntate mi Patri non aequiratur usu sfructus. Cum ergo filius in casu Patri negando usum fructum talium bonorum, nullam eidem irrogat injuriam ; hinc fit, quod in foro conscientiae non tenetur filius eumdem Patri donare; ni forte eius naturae sint bona , ut in eis filiu eκ necessitate succedere debeat; euiusmodi est legitima Matris: in quo casu non potest tunc Patri usus fructus adimi per praefatam conditionem, ut post Bariolum & Castrum. probat Gomeg in l. 48. Taur. num. II, quem citat ac consequitur Re bellus de oblig. Iust. lib.: r. quaest. I. iect. a. num. is. Idem dic quoad Avum, & Proavum tum in cδlu praedicto, cum in aliis, in quibus de

jure nec Patri, nec Avo, nec Proavo adventitior uin usu sfructus acquiritur, quem propterea filius in foro conicientiae illis donare non tenetur.

CAS. III. Filius per aliquod tempus non a Patre, sed ab Amico, sui

met contemplatione, alimenta percepit.

Q. an talis filius possit exigere a Patre aequivalens alimentis, quast. eo tempore ipsi Pater praestare debuisset. Resp. ne g. Cum Rosignoto de Matri na. 9. Praenot. I 4.'num. 2. Bona-cina, & aliis. Ratio eli, quia cum Pater non eκ iustitia , sed naturali pietate teneatur filio alimenta Praebere, solum quando sie indiget, &aliunde non habet, nec potest habere; hinc fit, quod si ab amieo per aliquod tempus sui contemplatione alimenta percipit, filius nequit eκgere a. Patre aequivalens alimentis, quae ipsi eo tempore, in amici defectu, Pater praestare debuisset; nam filius tali tempore habuit quo sustentaretur, absque eo quod faceret debitum: quod sufficit, ne Pater ad

ullam restitutionem , ac strictam. refectionem teneatur. Nec dicat Aetorius par. 2. Instit. Mor. lib. 2. cap. 4 d. quaest. I 6. in foro exteriori licera filio, auctoritate Iudicis repetere a Patre aestimationem alimentorum I nam veritas est in contrarium, cum juxta dicta Pater non teneatur filium alere eκ justitia, sed jure sanguinis, & e κ'quo ei vitam dein diis & quidem cum alimenta aliundὸ habere potest, i. si quis a liberis s. si vel parens ae de lib. agnosc. in quo casu si Pater ea neget, utique filius implorare potest officium Iudicis, ut illa ipsi a Patre praebeantur:& solum in casu, quo alimenta iunt debita jure actionis, puta, Iegati, vel similis, etiam praeteriti temporis peti possunt, ut tenet Bariolus in L Iiberis, quos g. manumissis num. I. ff. de Aliment. & Cibar. Item in Conc ari. vol. I. num. q. ac Surdu Side Alimen. tit. I. quaest. 32. num. o. Diversi modo foret dicendum, sitfilius debitum fecisset, ut se aleret. Item si Pater filiam infantem. expotuisset, ac factam nubilem impediret quominus filios a litoris nuberet; nam tunc titulo ingratitudinis omnia alimenta praeteriti temporis reddere teneretur, l. Patre C de Nupt. etsi regulariter qui filiam expotuit, non teneatur alimenta reddere, quae alius praestitit, i. I. Cod. de Infant. expos

55쪽

CASUS RESOLVENDI

. . . a . .

CASOL Ria grini, ae longa contentione inter duos Paroehos. an adscripto Societati SS. Sacramenti in quibusdam anni solemnitatibus fas sit eligere Consessarium, a quo a Ca-sbus quibuscumque, etiam Disecesano Epistopo reservatis, sine hujus lucentia ab.lvatur a1 litem dirimendam recurrunt ad Archipresbyterum . Quia hie respondet e CAS. II. Cum pignora Montis Pietatis licitantur, Agricola, qui suum pignus agnoscit, dum venditur , se exhibet ad emendum ; & suecessive pretium auget, ut etiam augeatur ab aliis emere volentibus. Pignus revera emittar, non ab Agricola, sed a Titio, pretio longe majori stipta supremum. Q. an Agricola possit a Monte recipere pretium suo piga ris, ac sibi tuta conscientia retinerest , CAS IIL Occurrente die, qua recitatur officium ritus duplicis, commeniunt Parochi , aliique Sacerdotes Plebanatus ad faciendum Osficium pro uno, vel pluribus Delanctis. Q. an ab iis tune celebrari possit Missa defunctorum ἱ di an quandoque liceat Missa de requiem in se , ritus duplicis j . .

CAS. I. Ajas. pauper in electione novi Parochi suae Paraeciae, ex ia multis Sacerdotibus concurrentibus dat illi suffragium , quem putat futurum in pauperes misericordiorem. an simoniae Pe Catum committat δCAS. II. Idem Cajus, cum videat magnam esse dissensionem inter et Ores, sitne Petrus, an Paulus dignior Sacerdos pro obeundo munere Parochi , suffragium iuuin dat alteri Sacerdotii, sita penitus ignoto.

CAS. III. Cum dies anniversaria a Testatore praestrypta incidat In diem Dominicam , aut . in diem infra Octavam: a an Parochus tali die possit Missam de Requiem in cantu celebrare Et quid si incidad marR clavam Corporis Christi. - '

CAS. L TN electione Parochi Titius nedum votum suum dat Petro I Sacerdoti, verum etiam quia est sanguine sibi conjunctus

.mnem navat operam cum Amicis suis, ut de ipsi eumdem eligant, liaeet alii Sacerdotes concurrentes scientia, ac pietate Petrum excedant.. Q. an sicite.

CV. H. Novit Sempronius, in futura electione, ab Universitate i

cienda m

56쪽

eἰonda. elixendum esse ad munus Depositarii Titium, quem 2It privatim furtis & fraudibus esse assuetum. Quamquam vero idem Semproianius pertineat ad corpus ejusdem Uniyersitatis; tamen, ut lites evitet, nee Universitatem adit, nec mu vitia manifestat. Q. an ita se gerenis

Eo sit tutus in conscientia' . - .

CAS III. Audivit Parochus, posse Missam de Requiem praesente eorp te eantari etiam in duplici primae Classis. Quare cantavit eadem Ferias. hebdomadae majoris, necnon solemni die Paschatis . in an recte e

M ENS E P R I L I S . CAS. I. TN eligendo Titio ad officium Mediei in Hospitali, Hectores

1 precibus, ae muneribus victi, etsi Sergium agnoscerent, non quidem inhabilem, sed caeteris concurrentibus minus habilem, ipsum eleis

CAS. II. Titius pater infantis, recenter nati, absque ulla neeessitate hinlium suum baptizat vidente & consentiente propria Uxore, filii Matre. Q. an uterque possit petere, ac reddere dubitum Z . CAS. III. Maurilio defuncto, eius eadaver ad Ecclesiam postridie delatum fuit, ac persolutis exequiis tumulatum. Sed quia vellent Delanis cti haeredes etiam diem tertiam, ac septimam celebrare: Q. an a die obitus, an vero a die depositionis sint computandae f. M E N S E M At I I. . . q

CAs. I. Um vinea quaedam loeari soleat a CommunItate plus of renti, praevidens injus eamdem locandam Titio, utum mice rogat, ut pretium eκbibeat quidem, quod vult; at non augeat supra id, quod offerret ipse Cajus: quod factum est, ut Cajo oflarenti Pretium paulo minus vinea sit Iocata. Qi an sive Cajus, sive Titius

s. I. Sponsi de futuro animadvertente, Parochum nolle eos unire in Matrimonium, ni prius Christianam Doctrinam adducant, in ira dem Parochi alio pergunt ad habitandum, & quamprimum ibi MatrImonium contrahunt. Q. an tale Matrimonium subsistate CAS. III. Defuncti Cadavere exposito in Ecclesia A, cantata fuit iba

Missa de Requiem in sesto dupliei. Q. an eodem Cadavere exposito die sequenti, . pariter duplici, in Ecclesia B, nova Missa de Reqsiem ibi cantari possit

CAS. I. Lericus verbis altercando cum alio Clerim, hune manu de ia i ico suo aliquantisper dejecit. an inciderit in excommunicationem Canonis: Si quis suadente Diabolo. CAS. II. Cum vetitum sit retinere, ae legere libros prohibitos. Q. anquilibet Confessarius absolvere valeat hujusmodi lectores, ac detentores Et quid quoad libros eis praescribentum j i CAS. . III. Die festo, quo magnus. est ad Parochialem Melesiam Populi concursus, Parochus, ne Ecclesiam impediat, cadaver Titii desuncti e poni curat in alia Ecclesia , a Parochiali non longe dissita. Qi an tunc possit in Ecclesia Parochiali celebrari Missa de Requiem cum cantu δ

57쪽

CAS. L. C Ergius mutuavit Can quinquaginta, di Oajus totidem eκ- δε pendit pro expediendis negotiis Sergii, uitae de hujus mandato agebat. At quia de mandato, ac pezunia eπpenia constare non po rest, de mutuo vero constat : Q. an stante dicta reali eompensatione, Cajus simpliciter jurare possit solvisse e . :ἰ iCAS. II. Puella foeta adit Consessarium imperitum, eidemque exponit, se agi in desperationem , ac esse paratam vel se etipsam veneno Oeeide re, vel potionem summe ad eXPellendum laetum. Id audiens Confessa rius, consulit ei sumptionem potionis, . tanquam minus malum: quo abeam peracto, sequitur abortus foetus animali. Q. an Confessarius inei derit in earum reservatum e CAS. III. Cum juxta superius dicta etiam in sesto publici possit eantari Missa de Requem praesente Cadavere, Parochus expositis in Ecclassa eodem die duobus Cadaveribus, duas Missas de Requiem cantari curavitia

Q. an recte e . z .

MEN S E AUGUSTI . CAS. I. Q Acerdos octogenarius habens Beneficium simplex, vult venis

o de re omnes fructus, quos ex eo percipere potest toto tempore vitae suae de con nite cum emptore, ut totum pretium una solutione, ac praesenti pecunia sibi persolvatur. Q. an licite id fieri possit tam ex parte venditoris, quam emptoris. CAS. II. Titius abortum foetus proeuravit, quoi secuto, deprehendi tur, illum fuisse animatum. Cum autem renuat simplex Confessarius il lum absolvere, Titius inquit, se, quando abortum procuravit, de animatione foetus ne quidem cogitasse. Q. an absolvi possie CAS. III. Vellet Parochus pro defuncto in die obitus Missam de Requiem m cantu delebrare. At cum nee Ministros, nec Camores habeat , eamdem privatam celebrae.. Q. an bene

S. I. Erta, optime eonscia, quod Titius eum aliis eoniuratis In-II, quireret, Maritum suum ad neeem , istum non monuit, eo. fine, . ut eodem occiso prout factum est ipsa posset habere Titio cum quo adulteravit. Q. an valeat Titio nubere e CAS. II. Cajus posteaquam. Ieg, dinum illud D- Gregorii in4. Dialog. curatio funeris , conditio sepulturae, pompa exequiarum , magis sunt vivorum olatia , ovam subfidia Defunctorum , pluries, ae pertinaeiter ass ruit, solamnia Mortuorum funera esse inventa, & celerata Ecclesiasticorum lucrandi cupidine excogitata .. Q. an mortaliter peccaveritae si SS. Inquisitioni denunciandus CASL III. Titius obiit.summo mane diei Commemorationis. omnium Fidelium Defunctorum. an Missa pro eo sit celebranda ut in die obitus 3 a. Quid faciendum , . si tertius, septimus, trigesimus vel anniversarius dies, in diem Dominicam, seu festum de. praecepto, etiam secundae Classis inciderit.

58쪽

CAS. I. A Dolescens , deditus peccato mollitiei , quadam die actu, sestro poenitentiae, vovit ingredi certam Religionem infra annum, si interim mi g/6 sq:pulluere omit l, Verum post aliquot dies nolens amplius praelatum ingressum, data opera se denuo polluit, etsi eum longe minori frequantia. a. an teneatur amplius Religionem

CAS. II. vidua ex Parochia. A , transtulit se ad habitandum In Par ehia d, ubi locavit domum ad sex menses tantum, eo quod animum haberet bis elapsis statim redeundi ad habitandum in Parochia A. Sihaee interim denuo nubat, ejus Matrimonio debet ne assistere Parochus Parochiae Β, an Parochiae Α CAS. III. Sacerdos reliquit in suo testamento, quod statim post mortem suum Corpus vestiatur habitu tertii Ordinis S. Francisci, & sie indutum deseratur adi Ecclesiam s item quod ipsi quam primum ibi canteis tur Missa solemnis, musicis instrumentis associata. Rite ne haee exequi

possunt ze .

CAS. I. Uribus depredantibus domnum Sempronii, volebat Titius T clamare ; at Sergius eidem, ut sileret, suasit. Q. an Sergius teneatur reficere damnum Sempronio CAS. I1. Praedium, suppositum censui, non affert tot fructus, quot Census reddit. Q. an Census iste subsistat. . CAS. III. Cum particularibus quibusdam diebus intra annum Missae pro Delanliis celebrari nequeant: Q. an saltem super Defunctorum Cadavera Exequiae tune agi possint publice, ac solemniter .

CAS. I. CAeerdos obtinuit saeultatem excipiendi Consessiones quoado Mares tantum . in an illam habeat pro hermaphroditis e CAS. II. Alter Sacerdos celebrando Missam in nocte Nativitatis Christi Domini. una simul eum sanguine deglutivit muscam. Q. an postmia dum , possit alias duas Mira celebrare rei . . . CAS. i III. Cum Te Deum regulariter non dieatur in officio Festi SS. I . nocentium: Q, cur postea dicatur in eorumdem Octava immo de in die festo, si hoc incidat in Dominicam . . .

59쪽

S. I. Ria gravi , ae l8nga contentione inter duos Par hos, an adscripto Societati SS. Saeramenti in quibusdam anni solemnitatibus fas sit eligere Consessarium, a quo a Casibus quibuscumque etiam Disece sano Episcopo reservatis, sine hujus li-eentia, absolvatur, ad litem dirimendam iecurrunt ad Archipresbyterum .

Quid hic respondet o HRespondet, id fas non esse adscripto praefatae Societati. Ratio est, quia

nullum adduci potest authenticum. documentum , eo quod de hujusmodi facultate, aut privilegio legitime constet. Licet enim Paulus III. in Const. Dominus V er , edita pridie Kal. Decembris anno is 39. Confratribus utriusque lexus praedictae Societatis concesserit, ut ter in vita , etiam in mortis articulo, etiam si mors tunc non sequatur, a quolibet Consessario, approbato ab Ordinario, absolvi possint a quibusvis peccatis, etiam Papaeliis exceptis, quae in Bulla Cinnae legi solent , & eorum ordinariis reservatis, tamen non eo exiendit huiuimodi Indultum d ut valeandi ab iis absolvi in quibusdam anni Solemnitatibus indefinite, pyout verba expΟ- siti Casus caeteroquin praeieserre Videntur. Deinde tali Indulto Pauli III. fuit per Tridentinum, ac per alios Pontifices successores derogatum, scilicet, per Clementem V IlI. celebri Const. Quaecumque, edita die 7. Decembris anno I 6Oq. ubi s. s. expresse deci evit, ut Confratres, privilegiorum praetextu , ipsorum Confraternitati concessorum , nullo modo absolvi possint a Casibus Summo Pontifici, ejuique in Urbe vicario, re Ioeorum ordinariis, respective reler vatis , ac pro tempore reservandis in Item per Paulum v. mediante Decreto a S. Cong. Epite. & Regul. ejusdem jussu edito die 7. Ianuarii a 6 II. ubi, inter alia, haec leguntur: re super ut nulli ex Sace otibus praea inis nempe tam Saecularibus , quam

Regularibus) quibuscumque privilegiis , indutiis, is facultatibur sustulti ,

ab Exeommunicationibus , vei a Casibus eisdem ordinariis, tei Sedi Am-sοIre e reservatis, praeterquam in mortis articulo, absolvere audeant, vel praesumant. Denique per Urbanum v III. die a I. Novembris i 628. ut laudatae Congregationis testimonio infra patebit. Neque dicas, facultatem relatis Decretis lublatam , ob confirmationem deinde factam a Gemente X. die 23. Aprilis I 676. ac innocentio XId die i. Octobris io 78. pristino valori fuisse restitutam. Neuter enim unquam confirmavit facultatem absolvendi a relervatis, de qua est sermo; ut manifestum fiet attente legendi litteras, in forma Brevis ab eodem Innocentio data Sdie, mente, & anno praedictis, quae incipiunt: IHuncti Nobis, ac intercludunt Decretum Clementis X. Quin imino ibidem refertur, Cle mentem X. Pauli v. vestigiis inhaerentem ea concessisse dictis Confratribus , quae idem Paulus V. die I. Novembris i 6o6. per Breve Cum certas, concesserat ArchiconL SS. Sacramenti de Minerva. Iam vero tantum abest, quod ibi Paulus V. de novo hujus Confratribus concesserit facultatem faciendi ter in vita se absolvere a reservatis, ut de hoc ne verbum

60쪽

momenti esse declaraverit Indulgentias omnes, dc singulas, peccatorum remissiones, ac poenitentiarum rela attones,.eidem Confraternitati, ae illius Confratribus , & Sororibus' concessas per quotcumque Romanos Pontifices suos praedecesso es, no atque imperti verit. Nec diversimod se gessit Innocentius XI. cum ibi ne quidem agat de dicta confirmatione, ibidemque confirmet Decretum ipsius Clementis X. Ati etiam suppona mus, quod aliquid circa hujusmodi confirmationem egissent. Neque eo tune pro vere confirmata habenda esset praefataifacultas, ut probo sequenti elatissima Epistola, vulgari idiomate peculiariter quidem data a Sae. Cong. Episc. & Regul. die T. Decembris I 6 6. ad Archiepiscopum Neapolitanum , sed universale continente fundamentum, ac per extensum telata a P. Theodoro a Spir. San. de Indulg. Par. a. cap. a. pag. I o.

, , Questa Sacra Congregazione ba pia volte dichiarato con ordini espressi '' di Clemente VIII. addi i I. di Gennaro Ioo I. e addi 26. Novembreri iso a. di Paolo U. addi T. Gennaro Ioi I. e di Urbano VIII. 1628. che,, tui te te iacolia di assolvere de ' Casi riseivati, o riservandi da gli Or- dinari; ovvero compresi, O da comprender si nella Bolla in Coena Do mini implicite, vel explicite I ed altri riter vati sola mente alia Santa , Sede.nel mede simo Decreto di Novembre dei I 6 οχ. concesse a Secola , , ri, o Regolari, Congregazioni, Constaternite di qua lunque preroga-ὐ tiva, o specialita, etiam necessario exprimenda, sono state annulla- ,, te, ed est in te , cosi dat Sacro Concilio di Trento, come dat te suddet teri Constit uκ oni: e che in vigore delle Confirmazioni, estensioni, o co- munieagioni otten nute dom, o da Ottennersi in au venire, solio qualsiis svoglia amplissime Clausule, non s' intenda mai rinnovata la suddet tari fac alta ec. , , Dicendum igitur, fas non esse &c. CAS. II. Cum pignora Montis Pietatis licitantur, Agricola, qui suum Pignus agnoscit, dum venditur, se exhibet ad emendum; & luccessive

Pretium auget, ut etiam augeatur ab aliis emere volentibus. Pignus revera emitur, non ab Agricola, sed a Titio, pretio longe majori supra supremum . Q. an Agricola possit a Monte recipere pretium lui pignoris , ac sibi tuta conscientia retinere flRei p. posse Agricolam , eum animo dein re integrandi Titium , recipere a Mopte pretium sui pignoris; sed non posse totum sibi tuta conscientia retinere. Ratio p. par. est, quia, retento peres lontem Pietatis quod sibi debetur, residuum pretii, & eκ pignorum venditione percepti, Pr

prietariis tradendum eth, quorum, non Montis, erant res venditae. Propterea cum tale pignuS revera esset,Agricolae, huic residuum pretii ejusdem tradendum est; qui proinde, cum animo dein reficiendi Titium, utique potest illud recipere. Ratio sec. par. est , quia licet justum pretium eorum, quae licitantur, publica auctoritate permittente, illud sit, quod nulla fraude interveniente, inter pretia a licitantibus oblata, ultimo majus est, ideoque fieri possit, ut per dimidium, immo & duplo majus fit justo pretio rei, etia in summo, quo res in propriis officinis Valerent; tamen, si in hoc vendendi modo fraus aliqua intercesserit eκ parte venditoris, seu illius, cujus pignus est, contractus illico evadit injustus, subintratque onus restitutionis, ut tradunt DD. comm. Iam vero res ita se habuit in casu; una enim eκ hisce fraudibus est, teste Cuniliati de Empt. & Uend. s. q. num. 3.HBonapina disp. I. quaest. a.

punt. I. num ..1 i. si Venditor inducat schos emptores, successive pretium augentes, ut sic etiam augeatur ab aliis emere volentibus; vel etiam

si venditor id faciat per se ipsum ad eumdem finem: moraliter namque idem

SEARCH

MENU NAVIGATION