Ars Sophoclis emendandi

101쪽

I et dior es nemo unquam praeter Sophoclem in nam vel duas syllabas contraxerit. Da producta secunda in et Melνας D. quae riuiatius adtulit. Deinde vis secernendi, eligendi cis Herod. 3, 25 6, 130 8 7 τευ νευῶν ὐπασέοιν ἀποκοέν rες διηκοσίας et O. C. 641 dietioni acerbitatem quandam addit, qua aegre careas. Denique ipsa locutio Dot ἀποκρινας κακοι tam graeca est quam quae maxime, id quod ii neglexisse videntur, qui εν desiderant, D. Thn I, 33 ιζδε δυῶν φθασαιμι αPet 0σιν κακεύσαι πιας , φῶς αυτους βεβαιcυσασθαι et quos ibi adserunt interpretes locos Demosth. 19, 151 Antiph. 1, 20 cis Thuc. I, 122 καὶ ο κ ἴσμεν πως τάδε τριων ων μεγίσro1 ξυμφορῶν ἀπήλλακrat, ςυνεσέας λιιαλακέας ν ἀμελείας. - . C. 475 indoesius νεαρας pro νεαλο D et ib. 702ομε νεαρος pro DF βὰς ex glossemate inlatum opinatur. Illo

loco coniectura νεαuo certe Musgravi coniectura τε udor ς, quam Nauchius recepit, praeserenda sit ceterum se supra p. 313, altero medela alia suppetit cla supra p. 57 et si non suppeteret alia, ne tum quidem de glossemate cogitari deberet. Nam veram harum rerum causam supra sub VI p. 24 sq. aperuimus Corrupta enim sunt talia iam eo tempore, quo nihil interpretamenti erat superscriptum.

Trach. 602 όνδε γ υὐνῆ pro ταναι φῆ, quod undem restituit, non ex superscripto vi Vir, sed a vocabuli salsa division τονδε τ γ ἀναυφῆ ortum esse, perspicue ostenditur illota in a super υscripto. Neque l. 102 ἀδίκον pro ἰκco ex glossemate, sed exscripto ἀεικεDicis. 216), pro quo anapaestum requiri videbant librarii,

repetendum est. b. 422 etiamnunc superesse vestigium lectionis glossemate expulsae censent in La et Flor. r. in quibus Θαλλον τε Τscriptum sit, cum Berghius genuinum κλεὐνα- ῆν restituerit. Sed illud si ex consuetudina quadam librariorem natum ess supra sub HI p. 27 demonstravi. Speciosum est, quod Nnnderes Trach. 519 sqq. auspicatus est, pro κερ-ων scribendum esse tiει corrior, postea, σάλοεντα πλέγ/ιαr cl. esych. λίγιι α βῆιια a τῶν κυλιο ιένεον aiπαλαιοντων cra περιβάντες res σκέλεσι ar έχωσι καrar ρεχωσι

Iuctam pertinere. Sed neque quisquam ιεro; atio interprotatus est Voce κεραμον nec tiεrisatio post νῶι ιγδα consentaneum neque aliena αλ03ιατα sunt a Iucta, cuius genus supplantandi notatur verbis Diqitia i Corale

102쪽

φθέιιενον, quod metro comprobari videbatur; θάνατον scribendum osso vidit Bothius. ni. 223 indorfius et Naucrins ex Aristot. Rhet. III, 14 receperunt σαουδῆς pro et άχους Ex memoria Aristotelem adferro Sophoclis versus, cognoscitur ex Ant. v. 241 ibidem, v. 911 ib. III, 16, l. v. 256 et 4 54. 1016, 31 laudato. Ut illo ποιεi pro oῶν βεβικοι o pro κεκενθοιοιν scripsit Ant. 24 non

plano memoria lapsum eum esse putaverim, sed bene meminisse Ino -

μιύζει, secus τι pro D), ita pro τάχοD: posuit σπουδῆς, quod scholiasta interpretandi causa pro . χοος scripsit. Ib. 1149d Bothi coniectura recepit v ὀ pro ιος. Quidni reciperet,

requireret metrum At metro iam consuluit M. Soyisertus emendationeafor Ib. 324Woxius Voluit pro ην δοζαν scribere δοκησιν κόι ιυνενετῆ δοκησιν Nurmius aut phil. Monac. p. 366 G. Wolmus, νον δόκ σιν i. e. interpretationem scholiastae cis Dindors adnot. pro

proba librorum lectione inferre. O. C. 496 indoinus scripsit τελιιν τε εὐκεi pro υβι ιν duraσγαι, quod recepit Meinelitus, Nanchius. Putat enim id, quod restituit Elmsteius, et D ιν δυνασθαι D73 οραν potius significare ne videre quidem posso φ. Sed quis non sentit, aliam esse pronuntiationem horum verborum, si illud significare debent, aliam, si duo κακα exprimenda sunt Ib. 502 unde Ἀνευ pro quo Hermannus coniecit δέχα, cuius Vocis primam literam superesse opinantur, ortum sit supra p. 28 ostendi. O. R. 1365 φυι, pro

quo Hermannus coniecit Te, R ex τε et superscripto conta-

sit natum, is non dubitabit, qui noverit in La illud e solere addi Neque ib. 971, ubi F. G. Schmidtius παρόντα mutavitii γέροντα, illud παροντα ex γέροντα et superscripta interpretatione πιχλαι consarcinatum esse is hariolabitur, qui sciet quam saepe lacileque παροντα, αγοντα, γεροντα, inulta a librarus permutentur. Sagaciter sagacissimus irraeimsoethius ib. 17 pro se tu καιιάrωνανεχουσι γυναῖκες conicit ἰυον καμάrovς ἀνυτουσι γυναῖκες et demonstrat, importunum illum genetivum interpretationis ἐλευθερουνται super ἀνυzουσι scriptae gratia positum esse. Equidem omnibus cou-iecturis, quas Heimsoethius Cur criti ad trag. Graecos, B in Sophoclem protulit, consideratis perpensisque non dubito adfirmare, multa ab eo viro docte, acuto, subtiliter disputata, aliquot locos Sophoclis

103쪽

subigeta est illa glossematum opinio, probabilitate carere. Velut illa, ut pauca speciosa adferam, coniectura, quam is ad O. C. 610 proposuit

φθινει μένος pinis, ἰσχυς superscripto factum ratus ιεν ἰσχυς χῆς L . γῆς, quamque in Indico scholarum Bonn. 1866 p. 4 exempli

loco repetiit, corrumpitur sententia, oratio, numeri. Nam bene posta a terra ad corpus, a corpore ad animum πέσεις, πιστια progreditur, malo corpus post animum infertur particulabia aegre caremus;

σωματος. - l. 697 einerius conlato t. 455 sq. εἰ δε εις γεων βλαΠτοι, φυροι ταν χε κακος το κρείσσονα, ne articulus desideraretur, δυνα α ουδ αν ἰσχυco φυγειν coniecit; Heimsoethius automipsum articulam intulit sic: δυναιτ α ουε α δ 9Dων φυγεῖν, quod recepit Nauchius. Si recte articulus desideratur, probabilis est Meinarii coniectura, nam in a duas vel tres literae post a in δυναιτerasae δ alogo i. e. δυναι superscr. ο, ut putat Metaehius . Sed vid ns alia sit ratio illina loci, ubi aequitur τον κρεέσσονα, alia

hnius ubi ἰσχυων idem est quod ἰσχυων τις quod ex δrαν βλάπτη sei τινα sponte intellegitur ο δε no et si θεωr βλαπτο1ιενος ουν αν ἰσχυων φυγειν δυναιτο . Cis etiam Ant. 131 tumia νικην οριιῶν ἀλαλάωι - l. 762 Nauchius pro τοις, δουσιν coniecit τοῖς παρουσι δ meimsoethius τοῖς εἰλλοισιν, quasi non optimo nuntius verbis ς ι ἐν ἐν λογεν continuo communiter opponat τοῖς cr ἰδουσιν addatque pro ηιιῖν verba οιπερ εἴδηιεν. Ceterum Nauchii

coniectura τοῖς παρουσι nihil nocet sententiae, eimsoethii τοις αλλοισι nocet O. C. 1192 pro auro iam undem correxit εα ιν;

εα νιν Nindoesina do anonymi coniectura εασον Nauchius a Uns. gravi εὶρον scribio, αυτον ex ἀνιν pariter factum, Rus ib. 1353 La habeto pr. m. - pro α τον. - Deraeimsoethii sententia Ant. 783 ἐν κιννιασι factum est ex ἐν δώ/ιασι, cui suprascriptum οἰκη- ιασι O. R. 596 νυν πασι caelo ex νυν πῶς φιλει ιε, 25 ηεων ευν ex απην μυν , 843 ως νιν κατακrεένοιεν ex ς σαῖον κτεένοιεν. Nimirum facile est hac rations omnes suas opiniones intextum inferre. Volui, ut unum exemplum adseram, Nexinsanti 560Vehementer desiderabat verbum ἐνέλεσθαι comp. Anth. Pal. X, 105 Diqitia i Corale

104쪽

Θανα- πανιες ἀφειδε - i ut Si calluisset illam emendandi rationem, non dubitasset scribere τως ἔνερ οφεέλεται. - Sed iam satis est. Universe mihi liceat negare, innumeras eiusmodi coniecturas,underi cis Emend. in Trach. p. 16 sq. , Hermanni, indorfit, sinerit, Heims thii in Sophoclis textu emendaudo quidquam profecisse, ut iam ab hoc genera corruptela memoria Sophocli fabularum non videatur laboraro. Quid ex parto veri opinioni illi subsit, supra ostendisse nobis videmur sub VI p. 24 sqq. .

XXI. Versu interpolati.

Restat, ut do interpolations versuum in Sophoclis sabulis dicamus. Tam multa autem in hoc genero prolata sunt a viris doctis, ut paucos versus, qui in dubium vocari possint, superesse ait probabile. Iudicia vero singulorum adeo variant ut eadem aene alii vel maxinio damnent, alii summo studio amplectantur et ut alii omnia tenacissimo conservent, alii ubique interpolatorum opera occurrere sibi videantur. Quamobrem minus ut conspectum variarum opinionum suspicionumque multis sine dubio acceptum proponerem, quam ut ratione et via eam quaestionem ad aliquem finem perducerem, mihi proposui omnia quae alicuius momenti sunt, conferre, causam quamque integro iudicio examinare, postremo universam de hac re sententiam ex cognitione

singulorum locorum efficero. Ceterum non omnia ad unum a me con-

oui enim licebit in tanta commentationum scriptorumque copia nihil praetermittere 7 Quin ne adtinebat quidem, ita omnia congerere, ut ne levissima quidem otiosa hariolatio omissa videretur, dummodo ea, quae aliquam probabilitatis speciem haberent, commemorarentur. Consulto nihil dicetur de eventer opinionibus, cuius liber de interpolationibus quibusdam in Soph. tragoediis Lugd. Ba 1851 prorsus os sutilis. Damnat is, ut totum argumentum

domDrehendam causae enim uuae adduntur inanes sunt m. R.

54 T. 263. 11. 11-5. 45, 80-3. 1380 1397 1414 sq. 354 79 435 43 547-82. 22-30 987-90, maximam partem 24 vorsuum 1000-36, versus 1158-63, 1273 1389 sq. 1451-8.

105쪽

1346 69. - Etiam ea, quae . Schoellius in Proluomenia translationis germanicae et in Leuischi Philol. via. XXVI, 3 ει init. vel quae idenhovenus in Ialta ann. 97 1868J, p. 441 sqq. deversibus et partibus in O. Col interpolatis disseruit, a meo sensu abhorrent. Aliorum quoque dubitationes ut do Phil. 298 sq. 1431 sq-

omittere mihi liceat. - Ita autem rem ipsam adgrediemur, ut primo genera quaedam interpolationis nae iniuria indicantur adferamus, post ea, quae spuria esse videntur, causasque et auctores aetatemque interpolationis statuere conemur, in qua parte simul a narrabimus, quae iniuria simili causa specie viri docti insitioia arbitrantur.

θου καὶ γαρ ορθως ων γε σων ελεῖς Περ. Nauchius putat, quum ον ελεις corruptum esset, fortasse ex Dγκhmεις s. I448 opinatae lacunae explendae causa adiectum esse. Ego quid in hoo versu parum idonei sit non adsequor Oedipus cum moribundi modo curam suorum Creonti commendet debet de matris eiusdemquo uxoris funere plura et accuratiora mandare, sed poeta, quia in hacra nihil gravius et fabulae ipsius causa speciosum erat, illum haec omittintem facit causa adlata, quod Creontis ipsius intersit Iocasta ut sorori των γε cui omnia iusta perfici. Ib. 1382 inhamus delato n. 1383 scribit ἐκλον vocem nullo

usu comprobatam.

γενναιος ως δοντι, πλήν του δαίμονος,

106쪽

ἐπεὶ παρει, quum aequatur Dpra καταννοῦς, habeant non video. Verum non sino proprio poeta consilio viator causam studii sui exhibet et dicit, quantum cognoscat, videri sibi Oedipum non unum essedo multis; ως dora quamquam apte dictum ab homine, qui de peregrino homine modo cognito nisi ex adspectu iudicare non potest, tamen etiam ad ea, quae viator ab Oedipo audivit, pertinet. Caecitate autem Oedipi, cuius vis saepius commemoratur tela. 141 sqq. 285 sq. viator adeo commotus est, ut addat πλὴν του al/ιονος odi. V. 150 ad non sina iusta quadam rerum fatalium sibi ignotarum suspicione

ιιαχους, quia hic verbum aetaσκν aetto alia ac soleat vi sit surpatum. At hoc quam saepe occurrit apud Sophoclem Deinde reputandum, hic καδασκοnχειν coniunctum esse cum nomine racila. Denique siquid mutandum videtur, equidem καὶ arci r artis ex κα επισκῆπιον

corruptum putaverim Verbis quidem cum I decompositis cis Phil. 668 ειχεσθαί Sophocles delectatur. O. I28 ν τερφα 'r ra di σχεραναν γῆ κατοικrlσανr πως verba ν τερφα et τι corrupta, in I282 interpolatum dixit Nauchius,

sed iam ipsa sententiam mutasse videtur Blaydesii coniecturari τι καὶ κνέσαντα πως reicienda. Verba quae commiserantur, eadem admisericordiam movendam apta sunt cla etiam v. 4 παν, οὐ νεαλέξηιεν). Animadvertendum autem est, Polynicem sua, quae sequitur, oratione tum iucunda si ερυνανrvi, tum miserabilia κατοικιέσασα dicere sibi videri Oedipo vero omnia molesta et odiosa δυσχερα-

o. 50I Recte κοινον Theseu. dixit ivnoν quum etiam Vox Oedipi licet is conlocutus solum sit cum Antigona, ad aures eius Dissilia πιν Orale

107쪽

90 perveneri Verba σαφὴς,εν - ἐριφανr δε non interpolatoria sunt, sed eum maxime Sophoclis. V. 1501 bene olarius αὐτων in σιων mutavisse videtur. Ceterum Thesea non solum horum, sed etiam Oedipum adlocutum esse inde adparet, quod Oedipus orationem eius excipiti D. . I747 ναὶ αἱ ξ ιις ιιι αυιος Dindorfius arbitratur con fictum, cum vera lectio ν άα πο ιιολωιιεν primo leviter infer- Polata a cir αι φευ φευ πο ιιο ιιεν, poηtmodum depravata in αν ναὶ ναὶ κε aliquem grammaticum commovisset, ut adderet M. ξν ιφζ3ι κανrος Haec ut sunt parum credibilia, ita hi sermo inter conloquentes non magis arte Sophoclis indignus videtur, quam V. 1741 - φρον δ. M. τί νζω περiοεῖς Lacuna autem post v. 1733 ita videtur statuenda:

Nauchius scribi vult τεκι annos εro pro καὶ εrρονι ενον delet v. 6. De ιετρεισθαι lara cla qua Seyssertus scripsi Hoc autem ipsum καὶ ιεr v/ιενον χνη τὰ κε troi κι ut causa, cur Minerva Ulixem κυνηγεetoi'ντα dicat, necessarium est. Sunt autem illa verba argumentum tacitae actionis ante orationem Minerva oculis spectantium propositae.

reprehendit Iocutionem ουδενώχρος ξονεν, flagitari conservatis versibus contendit ἐγω δε ταυτα πάντα sententiarum nexum dicit intem ruptum, nam Teucruci, cum dicat σε D 1393 Ulcis Atridis op-

108쪽

ponensi intellegere ἴσθλον ανδρα νηιέζtis, concessivam autem rationem in adversativam mutare τάφου ιἐν - συ δε ανῆ κα, ρυα κιεὶ - Ηaeo Schnoidewini argumenta refutantur sententia interposita ἐγώ δε raλλα Πάνε -ρσυνῶ, quae isctis illis versibus tum serri posset, si ἐγευγαρ . L. N. diceretur. Praeterea non συ δε 1398), sed ἐσθλος δε ἀνηρων continuari deberet. De ceteris D. M. Seysserti adnotationem. εδε igitur est quod autem ad te adtinet et ad tuam voluntatem μ καὶ τον aro νια τονδε συνθάπτειν θεὼ καὶ ξιροι πονεῖν καὶ μηδενἐλλεέπειν 1 1378). Nequo vero opus est . 1398 τἄλλα mutare vel in rctora, de quo Schneideminus et alii cogitaverunt, vel in ψιά, de quo ipse cogitavi, sed quum hoc ταλλα ortineat ad τῶ ν ἀλλακαὶ ξυιιπρασσε itaque hae excludat, ad ipsum τάφον refertur. Nauchius autem nobis dicat, num tandem credat, quum inae mutatum esset in πω, illos tres versus esse adfictos. Neque conlocatio Verborum ἀτα καί ξιι Ἀσγλος sentontia eius suffragari potest, quum in a conlocatione oppositum exspectes at αλλίν οὐκ ἐσθλὸς ων. Illud concedo, quod Schnoideminum movit, in hacor tione Toueri desiderari inde a v. 1389 idoneum sententiarum nexum. Phil. I ui ιν δολοισιν οὐ γαρ ξ ενος ποδος ξιιῶς τοσουσδε προ βίαν χειρωσεται. Nanckius antea ntrumquo v. insiticium habuit, nunc delet n. 92 verbis uri, ὀ nodo mutatis in ζ 0ιου et που vel ἐξ Ηιui et ροπε ιν. Post φυν γα ουδεν ἐκ τεχνης πώσσειν κακῆς κr inutilis est sententia Oυ γαρ ἐξ ιιου, που omnia rectissimo se habent et locutio ἐξ ενος πωὀς de eo dicta, qui in usum re vera non duo, sed unum pedem habet, et sententia ipsa, quam vel sortissimo dicer licet. nam non hoo sentit eoptolemus propterea solum o uti nolle dolo, quia nihil periculi habeat vis, sed hoo: Paratus sum aperta vi uti neque vero ullam causam perspicio, cur quis, quum nullum sit periculum inhon8sta vi inhonestam praeferat fraudem*, idquo iuvenis dicit Ulixis stringendi causa, quem minus honesta quam utilia spectare novit, eum ostivitata quadam. Cis cum his versibus v. 946-8. n. 293 κα που πάγου χυθεντος, οἱ νέμαπιι, ξυλον τι θραυσαι. Nauchius seribit ξυλον τε θραυσαι dolet v. 293, videlicet ni probabilo est, hiloctetam ut providum patrem familias iam ante quam

109쪽

frigesceret sibi lignum fissum prospexisso. - Ιllud autem ξύλον θραυειν idem est quod nostrates dicunt hola rechen si e limum in silva conligere . n. 40 υς τῆσδε ιι αλλον ικος ν θνησκειν, παzP0ς

Νanchius recit eo mutat in nί io secluso n. 54I. - Vocis ιἀλλον i. e. eo magis causa adsertur Verbis arρος καὶ ιηχρος rare κιέ. Ita versus aliquid magni momenti continet, quo adlato multo aptius insertur sententia quae sequitur versu 1 eiecto versus 540 prope

otiosus est.

quondam putabam eiecto v. 543 scribendum esse Αιδη τις φιερ et ἐκνεον ratus τις hic vim habero singulare quoddam desiderium), quae excludat versum insequentem, atque moleΗtum esse ter repetitum, durum verbum δαέσασθαι. Nunc illa retracto meliora edoctus. Utrum ib. v. 586 Nauchius spurium putet, ut mutandum sit νῆτις, an versum 58 errans s codice Laurentiano, propter errorem typographicum, ni h. l. eius editionem turpavit, discerni non potest.

Neutrum quidquam probabile habet. Qui autem εἰ θέλεις mutaro volunt vel in εἰ θέμις Meineh. vel in εἰ mi εις Fr G. Schmidi.), vim locutionis εἰ θέλεις hic accommodatissimam ignoranti R. I 458 σιγῶν νωγα κἀναδεικνυναι πυλaς πῶσιν υκηναέοισιν Ἀργεlοις θ οραν varie tentaverunt Froehlichius και διοιγνυrat antea δέφιας pro πυλας ,

πιλαις o cod. Monac. , Reishius nέλας scribi vult, ego cogitavi de κἀναδεικνύναι πέλας vel πυλαις et υργεέοις νεκρον ut Μυκηναίοισιν vim adiretivi haberet, Naucrina et Hermerdenus O R. Q. ai. p. 200 ita delent . I459, ut et in v. 1458 κἀναδεικνυναι et in v. 1460 -ων cum Benedicto in ἀστων mutent. - Quid obstat, quominus Sophocles egisthum dicentem faciat Μυκηναέοισιν Ἀργεέοις is, quasi is dicat omnibus, omnibus civibus 8 Alterum autem illarum coniecturarum genus propterea displicet, quod aptissime coniungitur

110쪽

quod obiectum desideratur quodque leotram iuberi aperire fores cognoscitur ex V. 1464 καὶ δὴ τελεῖται--π ἐιιου. Nisi igitur lacuna post 1458 statnenda est doμco arolicitet δειφανῆ τὀν κείμενον ,seribendum censeo aut λέγω, rotγειν cli. 344 aut ιγειν νωγα, ut πυλα magis ad oιγειν, αναδεικνυναι autem ad utramque pertineat. Silentium quidem μιγαν quid sibi velit hoc loco, non satia pedi

οντο διαπτυχθεντες φθησαν κενοι Nanehins ex Priscian Inst. gr.42 15 avitis ευ φρονειν ita reo, per vult, ut scribat σrῶνδε φωνεi et n. 708 slea - odistin librorum scriptura nihil est, quod reprehendi possit, Prisciani autem memoria dubia videtur, ita et στις γαρ - ιονος ambiguum et verbis μυσσαν - φαγὴν eiectis verbum διαπυχθεντες propriam vim causamque amittit. ccedit quod Ooto διαπτυχθεντες post ἔστιs interposito versu D multo minus molestum est quam continuatis

Trach. II55 ἡ μεῖς r ὁσοι παμ ιεν ει τι Pse πατερ, πρασσειν κλυοντες ἐξ-ζωτή. 3ιεν. Nauchius quia praeter Hyllum nemo eorum, quos adeas velitinerieules, adsit et quia ξοπηρετειν magniloquius sit dictum, deletos II56 ut grammatio additamento scribit ν ειεις δε σοι παρεπιιεν Primo quamquam Nauchius dicit manifesto γιεῖς παρεσιιεν idem esse quod isti παμιιιι, tamen hoc loco ubi et Hyllus dicere debet, se unum ex samilia adesse, et filius cum patro conloquitur, pluralis multum offensionis habere videtur. Verum verbis r ιιεῖ ν σοι παρεσιιεν Hyllus se et amicos famulosque cla. 1194 και ξυν tς

χρροις τέλοις intellegit, qui praesto sint, si quid rei ex raonio sit gerendum, et promptum paratumque se offert εξυπηρετ σο/ιεν pariter atque infra 121 εἰ καὶ μακρα καρ εστὶν ἐργασ9 σεται,