Ars Sophoclis emendandi

91쪽

corrigendi supplendique munus suscipiebant. Ut principio pauca adferam, qua salso iudicio ducti correxerunt illi, D. M. 297 ευκερ

De correctionibus corruptelam sequentibus is quae supra sub IIIp. 19 contulimus o. c. 300, et oi cyστ quum in ἀιον εὐστ abiisset, in ἀπονως τ correctum 680 ψιν tetro νων, corruptum ex ψιφιπολῶν, in ἀμφιπιθλων correctum 11 30 quum cite lectum esset pro χει

post δεξιάν additum est, 1 14 ἀγων pro h o scripto ουιος additum 1682 φερο/ιενον in patros ενον corruptum in φαινο/ιεναι πλάκες mutatum est. Trach. 266 quum φανεις corruptum esset in arco νει, ἀντὶ in o correctum 1163 quum προς additum esset, εμπνεο'ων in νεοντων redactum nisi orto scribere vis θανεῖν

O. C. 1474 quum in a aliquod verbum intercidisset, in apo- graphis τουτο additum est cla multo locos, ubi verba in La omissa in pogr. suppleta sunt). - Eodem modo Ant. 648 φ ξδονῆς, O R. 1383 του Aesim adiecta videntur. Nihil aliud est illud, sicubi librarii opinati trimetri complendi causa Vocabulum addiderunt: i. 369 οὐκ soli 38M, 905άρ i. c. 1677ου contra sensum, Trach. 898 τις. Etiam Ant. 1314 Nauchius κἀλυσα pro καπελυσατ schol aDετο recte coniecisse videtur.

Itaque videndum est, ne tale correctiones etiamnunc lateant, cum res ipsa erat, ut eae corruptelae minus appareant.

a. An tam speciosius quam verius est quod inditus coniecit ἡ δ' ὀξυθήκτειν πτωσιμος περ ξένει ἀχλυει τὲ Res ipsa docet, alterum id corruptum ex βῆ ια, βωμέα pro hos ιον vocabuli orrupti iri gratia correctum esso. Poeta igitur scripsit ξε οξυπληκτος ola schol. βῆιι α β υιέων πέριξ.

92쪽

E 359 sensus οὐδέ requirit δὶς et os pro ιοι et σα. Illud

τις α σα scriptum propter sequens τις in ιοι et ori mutatum esse

aliud docet hoc quum coθης in εἴδει corruptum esset, pro sorti sensus causa βραδυς correctum est. Cum σet κεἰ χρονω νωθζς

βαρυς superscripto). n. 458 La προς superscr. συν ab alia m. ant. ταῖσι ταῖς sινυισι δροιουχοις θεαῖς. In hac scriptura ταις nihil aliud ostquam ala i. e. θεαις, ex Sophoclis autem loquendi genere postdζμουχοις requiritur πονός, sive hoc quum χ post χοις intercidisset, depravatum sive consulis, quum ταῖς scriptum esset, correctum est in θεαῖς. Redde igitur poetae: προς- αῖσι θεαι σεφιναῖσι λοιουχοις χθονος cis 1087 γας τασδε δαιιοιχοις, 1348.eti σδε δοιι χοι χθονος. R. 9II Nauchius ot ιιου i. o. ita se ου in υr σου mutavit Perperam; nam neque ex vi vocabuli κατοξέ 0 locutio quidquam suspecti habet Gut ego merebar ; quis enim nescit usum Latinorum Graecorumque in verbis dignus, dignari, αξιος, quo neglecto Nauchius deso Euri Androm. v. 329 Cur Eur p. 101 - et ea quae sequuntur documento sunt hae tria or ειιου 924 - 929 oote σεαvroo 913 - 918 ουτε σῆς χθονος 19 - 923 sensisse poetam Itaque in is πεφυκας αυτος alterum iis σεαυτο quaeri oporteti. e. scribi DFG πεφυκας υτος. Cur lo in o a correctum sit, adparet Cir. O. R. 1361. Phil. 139. 957. Ant. 214. 478 sq. l. 1198.

93쪽

πολεσι dicitur correxerunt αἱ δε ορια πολεις vel εἰ δε κουρέα πολις vel ου δε vel πολις, qua omnia aliquid molesti habent. Simpliciter scribendum, quod unico contrario πισο - 1 P π φεροτάτερ ιον convenit o δε μυριοι πολεcος - πολεως, quod librarii moleste serebant, in notit mutatum causa fuit correctionis. n. I583 sq. ως λελοιποτα κεινον τον ἀεὶ tyloτον ξεπέστασο.Ιneptum τον ἀεὶ βέωον Multi multa coniecerunt, sanum nihil. Ne

dubitos, quid hic desideretur, D. Ant. 128 sq. γυνὴ τεθνζκε aer νεοτόι οισι πλ Πιασιν, i. 898 ιας δ' bii αρτέως νεο φαγῆς κεua scis. 941 , Trach. 1130 τεθνηκεν det tot νεοσφαγῆς est. 806 , El. 792 του θανοντος αρτέευς Legendum κεινον αρτιβιοτον ἐξεπίστασο Trach. I non solum οἶδεν corruptum est δοκεῖ coniecit Axtius), sed etiam ιονη salsum, nam aut πλειστον τωνδε φρονεῖ aut ιιονη τῶνδε φρονε dici debet, πλεῖστον autem propter σφπερ intellegendum. Suspicor scriptum suisse ὁσφπερ καὶ φρονην αἰδη ιιονεῖ - hoc facillime abire poterat in οἶδεν ιον' - vel etiam καὶ μαλιστ αἰδζtioνεῖ Ib. I ἀγrolas ore ortum puto ex ἀγνοεῖς σπορας, ut sit legendum vel, σπερ νοεῖς σπορας consulto malevolequo

nuntius idem nomen σπορα - σποραν repetit. An l. II38 ludosius pro ιιιας πωτύra coniecit, περτιιιῆς, videtur vero τι/ιῆς περτι/ r scribendum esse, ut aερτιμ 7 propter praecedens ιι εἰς in περrάταν correctum sit. Antea indoinus κπασῶν recte in εκπαγλα mutasse videtur: τὰν εκπαγλα ιιι et υπε τιμας πολεων - ἰώ πο πνεοντων πό ἄστρων, νυχέcυν καὶ ante νυχέων delevit Brunckius . Phil. 382 pro τοιαυτ ἀκουσας κἀξονειδισθεὶς κακά ratio postulat τοιαυτ ἀκουσας κἀξονειδέσας κακά D. 374 sqq. Ib. 38 libri ωφελουμενος, eathius coniecit εὐφελουιιένοις. Ut rationem habeat responsum Philoctetae scribendum puto εὐφελου- ιενιον, qui genetivus absolutus subiectum incertum relinquiti

94쪽

tiarum nexu nihil certius dici potest, tamen nescio an pro καιπερ γερων ων legendum sit κασet ιν γερευν ιεν, ἀλλἀ - oli Trach. 328

b. m. n. 69 magnam praebet difficultatem abosse non debet; qualia est in libris δρηιων διαε λων-δεταΘΓ α νο/ιέζεται, a numeris laborat. Alii alia tentaverunt equidem videor insigno exemplum habero ad demonstrandum, quomodo aliquot literis temero omissis librari utcunque numeros versus compleverint; nam hoc πένταμ α νομέζεται ricantinorum morem ultro prodit Nimirum διαυλ εὐν π semel scriptum erat pro cui floretεJπε δρο/ιων διαυλων ων τε πεντ αθλων vel πεντάθλεον νομος AL I3I libri γυναικος, του σου σφι αἱμονος λεγε vitiose. Quid sues hi dicera debeat, cognoscitur ex M. Tro. 869 sq.

inter του σου et μα ἐμονος intercidisse, ex illo F hiatus vitandieausa interposito intellegitur. Invidiose igitur dicit enoe γυναικος,ν του ouiso ἐν μαhιονος Nunc enim τῆς σῆς περ γυναικος eodem modo quo δαρων ἐνεκα σφετεραων accipi potest, quia sequitur

El. 337 ἀλλα locum non habet, corruptum ut saepe λPola supra p. 44 ex δμά, ante ψια vel ἀλλά quod non minus saeps fit intercidit αν τοιαυτα erra α/ια καὶ σὲ βουλοίιιην ποιεῖν etiam moribus Chrysothemidis βουλohιν ἀν convenientius est quam μυλοφιαι . n. 758 maxime dubium speciosen dicere liceato ἐγισro scoμα δειλαέας σποδου comparant interpretes locos non plane similes El. 19, t. 114.M. 888 an verba corrupta sint. Mihi quidem ea corrigenda Videntur in μεγέστου σωματος δειλὴν σποδον, sive vis adiectivi δειλην ignorata siva δειλὴ ultro in δειλαίαν depravatum causa fuit correctionis. CD. 1159 modo τε καὶ σκιὰν ἀνευφελῆ. O. R. I5I quum anto scio/ιαι omissum esset εν illud ευχοφιαι in ευχεσθε ιιοι productum est: nam post πολλ' αν παρρνου nihil

aliud sequi potest quam νυν δε τουθ εν υχn reta.

O. C. 45 molestum est εδρας γῆς τῆσδ' αν videlicet τῆς m γῆς V. supra p. 45 duplicatum, post δρας autem A missum: ως ora εδρας ἄν τῆσν α ε λ ιι est Edendi Iox. I p. 12 sq. .

95쪽

Ib. 243 libri habent του ιονον, emannus correxit oriιου μονον, sed ιονου non est accommodatum. Postrio intercidisso putoria: - του παμιιορο cla. 16 των, ξενε τψι ιοὐ εὐφυλαξαι. D. I d pro θεεὐρησ σα του ιον scribere velim ἐν arioρουιιεν et in fine ισχων omissum putare: ratiosos ιεν οιι ια ισχέον Terminatio ησασα, quae ipsa abhorret ab hoc loco, adglutinata est, quum Oi ιεν abiisset in του ιον D. Ant. 975, ubi ex αραχθεντεον factum est αραχθεν προσν. n. III simile atquo in v. 45, de quo supra diximus, eveniSSE videtur. Nam et sensus et quod est in libris οἱ τε argumento est, sequi debere κῶ οἱ τουπον του/ιον ex distographia ortum; εσται autem correptum puto ex ἔσι-αρ. Deragrara eodem . ylγνεται cis. Phil. 175 sist ιενq schol. γινο ιέν ν), Ant. 435 Ai. 306, quos Iocos Wnnderus mend. in Trach. p. 160 contulit. Quum Oedipus brevem orationem postulaverit, apto suo ingenio Antigona respondet suam orationem ir σω ὁ σωσας non solum Oedipo sed etiam sibi brevem fieri: καὶ σοί τε κἀμοὶ et oi ιιον ἐσlaeta βραχυ vel ευδ εσται

Ant. 467 sormam ῆνσχο ιην serri non posse nunc constat ἄλγος 466 , quod expellit anchius, recte se habero ex verbis κεένοις ἄν- θουν intellegitur. Post θαπιον intercidit οντ at scribendum: ιι ρος θανον αθαπeto οντ νεποιιζν. Et maximo inutilo

Trach. 33 quum inter προς - γ ιιου perspicua causa missum esset φατον, versus complendi causa λυπην repetitum est: τοῖς ουσι λυπην προσφατον γ ιιου λάβοι De προστατος, mens, schm. 130 προσφάτους ἐπιστολας Etiam O. R. 668 Nauchius recta προσφατα correxisso videtur. R. 678 intransitivum ipὴ nullo modo tolerabile. Ut in v. superiora ἐδεστον, ita hoc loco φηκro scribendum quum igitur ro ante κατ intercidisset, καί additum est. Cum φηκτὀν κα ἄκρας σπιλάδος se. 698 κατεφ Irm χθονι Phil. 728 πῶσιν eo metro ne sensui accommodatum. Post

πλά)Θx interdidit δε et reliquae litem ιια in πῶσιν sunt mutatae, ut aliquid significarent πλάθει δέ/ιας εἰ πυρὶ π ιφαης.

96쪽

Ib. I420 αρετην, praesertim quum sequatur, παρεσθ' ὀραν, maxima offensioni est. namobrem facili adducor, ni credam, post εσχον intercidisse εἶδος, miri autem corroctori deberi ἀθανατον ἔσχον ιδος, ως παρεσω ραν). Longius in hoc genero progressus os Nauchius cur Euripid. II 154-8 , qui O. R. 126 primo ex πλεκτciῖσι αρτάναισιν αἰω D- μενον factum censet πλεκταῖσι αἰωραισιν αἰωρονιιενγὶν deinde, quum ἀιωναισιν mutari deberet, mutatum ἰωρονι ει γοῦν in δειπεπλεπιένην, deniquo cum πλεκιαῖς scriptum esset, αἰωραισιν in ἐωραις depravatum etia δε versus explendi causa additum. Similiter Trach. 196 corruptelam repetit ex scripto τὰ me ποθουν καστος κ/ιαθεiνπoγων, quod fuerit τὰ γαρ πα-νω καστος ἐκιια9ειν ποθων, Ant. 292 usus Eustathii locis ex λόφον δικαέως εἰχον εὐλοφως φερειν, quod νωτον δικαέως εἶχον υλοφως φερειν poeta scripserit. Cis eiusdem coniecturas ad Ant. 975, 999 O. C. 1231, Trach. 435. O. R I264 facilio medela suppetere videtur comparatis Versibus L 1221 sq. τῆνοιεν κρειιαστὴν αυχενος και εἰδο/ιεν βροχτ μιτωδει

σινδονος καθηι ιιενζν. Ex his enim versibus suspicari licet, etiam illo loco dictum esse, unde illi laquei consecti fuerint. Conicio poetam scripsisse πλεκταῖσιν αἰωραις πέπλου καθηγιιιένην. Ita cum πεπλουκαγrsesιενον correptum esset in s Πεπλεγιιένην, cetera consecuta sunt. Quum La habeat ἐφιπεπληγιιενον de sit. Olmi conlatione finis. q. post πως, etiamnunc ipsa vestigia genuina lectionis deprehenduntur. - Trach. 196 ipse supra p. 26 emendavisso mihi videor, da locis utath. et Ohol. i. 61 Ant. 292 rectissimo indieavit indorfius.

XIX. Interpolata Verba.

Quod corroctor in diverbiis, id interpolator in meliosa, ubi et sententia obscuriores essent et metrum parum constaret. Qualis hae opera fuerit et quatenus progressa sit, ex ipsis locis statuendum esti

97쪽

firmatur

itaqnstas Brunckii vel Erlatati coniectura pro πιανων πτανοις recipiendum πτανοῖς ἰοῖς, nisi quo πτανων retinendum videtur, quia et oppositum est versibus 706-709 οὐ φορβαν ἱερας γα σπορον--λφζσra neque πτανοῖς admodum necessarium post υκυβολων de πτανων i. e. Diraco cis ΑL 168 .

In diverbiis interpolata sunt haec in EL 1 ιι 890 eis. O. R. 1150 σε post Moρεῖ erasum) τῆσδ' O. R. 30, υto O. C. 1148, in o. C. 459, ἐν O. R. 1157 trimetri restituendi causa soli. supra p. 74 M 369 et O C. 1677 υκ Ai. 905 αὐ Trach. 898 τὶς; eir. Nauch ad Ant. 1314 paroemiaci amovendi gratia sola Hermania adnot. ad ML 146 sq. ἐγω nt. 939. - Haud aliter Trach. s. 87s

corruptus videtur inserto πως γε, cum genuinus versus esset σχετλιωτατα πραξιν εἰπεἈν ιορω.

In melicis inserta sunt nonnulla te mero: El. 1410 d τέκνονι τέκνον alterum V oti. O. C. 1099 δ πάτερ υ πάτερ pro J πάτερ, πάτερ), Trach. 98 ποθι μοι ποθι μοι alterum μοι similiter Q. 972ἐγω additum puto oιιιo ἐγω σου, πατερ, ruoι σολιιέλεος).

98쪽

parto sententias id, quod ex altera intellegendum: l. 105 λευσσεο,

O. c. 1775 inntilia verba νέον ερρει talo additamentum puto. Phil. 834 vorba πως δέοιο importune inserta arbitror oti. Berghii et M. Seyfferti adn. ταντευθεν Se erius recte in ταο ενθεν mutavisse videtur: πῶ δε βάσει τα ἔνθεν, κεῖνο ιιοι, κειν λαθρα . O. R. 1303 sqq. complura interpolata sunt Verba εο φευ δυσrανος 1303 delovis Dindorsus ut inlata ex . 1308 versum 1305 delevit Nauchius, videntur additicia sola verba πολλὰ Vctoi σαι, ε quo infra dicetur 130 φευ νευ del. Hermamns 1310 iecit anchius da priore Dindoini sententia διαπεταται. - Similiter manus intempolatoris invasit O. O. 1690 sqq. Hic indorfius delevi ξυνθανεῖν γεραι ii, non minus παπο delendum esse alii viderenti In s. q. ὁ μέλλco manifestum est additamentum, de storis, da 1713, 17 16 infra dicetur. In . I693 sqq. alii alia deleverunt: lmsteius νέμειν χρxi, Burionus uros, Berghius φέων ἐκ oso ot 1721 o mihi videntur καλῶς at χρxi, de quibus etiam Nauchius cogitavit aequo Grohhostas Eur. Iphig. Αnt. 30 ed sua dia expunxit interpolatori

99쪽

αι3ου τουδ αχους' - ο γὰο δυσάBoeto ουδεές). Nullo omninm, quos adtulimus, loco rationis antistrophicae gratia quidquam interpolatum videmus eis etiam O R. 1195 οὐδένα ακα- eicio pro inu ιιακαnt o seriptum cum 120 Θ βαις ἀνάσσ is pro myαισιν ἀνάσσευν), ubique unius ipsius Ioci causa vocem quamque adiectam. Sequitur, ut molestum sit eundem locum et strophalat antistrophae eiciendi verbis tentare. inprobandae igitur sunt et id quidem non hac una causa suspiciones Hariungi deo. R. 133 et 1351 tutitur, ποάσσων); Beroti de Phil. 711, 23; 716, 28 do . R. 1187, 1197; auehi da . . 10, 22; deib. 697, 10. Hoc loco Berghius IIέλοπος delevit et 10 pro υχηυα scripsit σχῆ, Meineh. ινγυα , Ritschelius praeter LIἐλorro etiam Irio in murror ei. 709 inria proscripsit Hermannus et indorfius 710 ante αὐχ tia addunt χθοi ola cum orsono. Omnium rectissime videtur indicasse Berghius. - . R. 890 sq. delet Berghius verbarco ἀσέπrtur, η, ξεται et in v. ant. 904 sq. τῶν ἀνάσσων, ἀθάνατον, Nauchius ἀσέπτων ἐκειαι iis ἄν delere t 904-906 seribere vult εο ιη λύγοι τῶν σῶν ἐς αἰἐν ἀρχαμ ν γένοντα γάo, πάντἀνάσσων, fatis. At certum est verba πάν ἀνάσσιον ne deleri nec loco moveri debere, o quum versus antismphici nihil habeant suspecti, nisi quod ἀθάrato in ἀδόυατον mutandum esse supra p. 54 vidimus, etiam versus strophici integri sunt habendi, in quibus cum aliud sit των Martia ερξεται, aliud τε Ἀθέκιευν ζεται alioqne spectet, nulla est causa offensionis.

XX. um ex verbis interpretationis causa superscriptis ortae sint corruytelae.

In malicis igitur saepe perspicuitatis causa verba primo adscripta vel superscripta quum metrum non aequo atque in diverbiis inter cederet, in ipsum postea textum irrepsias cognovimus. Illud nunquam factum videmus, ut acta notiora et recentiora antiquis et minus notis superscripta postmodum inferrentur. Pauca eius generis Diqitia i Corale

100쪽

in iis variis lectionibus, quas supra p. s sq. In diverbiis illa causa interpretationis, quod ost Sophooli Meendi

genus, an ita Milo haberi poterat et quae supra contulimus in diverbiis interpolata, alius natura sunt. Accedit, quod si quid supererat, librarii ex metro facile cognoscero poterant, quid esset, quid alienae manui deberetur, idque eos cognovisse intellegitur item ex illis variis lectionibus, de quibus modo dicebam. Omnino hoc in textu Sophoclis usu venisse videtur, ut pauca vecta

interpretationis causa adscripta aut onm o ad marginem adserv rentur si Deciem varia lectionis habebant aut suora textum relin-καυδς super λ superscr. Qi. e. κακῶς et supra adnot. ντὶ του

πειρως O. R. 605 τοὐτ' αλλ' cum τουι δε gi reo superscr. 815 super τῶν εστ H. m. recentis αλλως, qua αλλος scribera voluit;

a m perantiqua); Ant. 18749oro supersor a m. r. πολεως 1136ταν ex ταν factum, supersor a m. r. ῆν, 1232 αντειπων λως, anteo ex o sacto et O superscripto a m. r. Eadem m. ξέφους supra versum*. Illud, anto sacrem argumento est, nihil

aliud voluisso librarium nam λως, quod vidit indoritus illud ολευς depravatum esse ex τέλος supra p. 8 monui ξένους autem

ex adnotation scholiasta fluxit Phil. 1218 3ιου supersor. R m. r. εγγυς. - Uno loco, Phil. 1322 ευνοιαν solo librarius videtur sensum eius, qui σοι super εὐνοιαν scripserat ευσοιαν , ignoravisse et temere σοι in textum recepisse. His raemissis uuas rincinio sunt documento haud facito memoriam fabularum Sophoclis obnoxiam fuisse illi corruptelae generi, ipsos locos quibus emendationes inde repetitae sunt, adgrediamur. Horum nescio an plurimum valeat O. R. 40, ubi indortas pro δυοῖν αποκρινας κακοῖν scripsit θιαερον δυῶν κακοιν, ut illud exsuperscripto ἀποκρένας actum sit putandum ano quam Nauchius aliiquo amplexi sunt, nullo modo probare Primum enim monosyllabum δυοῖν suspeetum habere non licet, quum Erlaestius similo Ἐριννιων tribus syllabis x Euripide adtulerit, quum duas monosyllabum tranarnm dissyllabum interdum reperiri apud Plautum et Terentium ipso indorfius moneat, quum denique etiam