Ars Sophoclis emendandi

141쪽

Electra cum videat fratre mortuo vitam suam iam non esse

vitam 115 sqq. 116 sqq.), etiam corporis mortem desiderat, ut cum fratre apud inferos habitare possit so; συν σοὶ κατι ratio ὀλοιπον . Minime igitur θανουσα v. 1169 est quia iam mortua

sum*, sed significat illam corporis mortem, qua nisi praecessit, in atris sepulcro condi non potest. Quare nihil obstat quominus Electra addat τους γαρ aroma ου ορ υ λεπιουμενους. Nam cum antea propterea velit mori, ut cum fratre omnia communicet, tamen licet ei, ut in tali conditiona solent homines, etiam causam ad suum quasi commodum pertinentem adicere qua tantum abest, ut languescat infirmeturque ratio, ut spes praecisa, fractus animus Electrae cum summa commiseratione exprimatur. Cum igitur optime oratio in hac communi sententia subsiatat, tamen Vide, ne ex poetae consilio Electra, cum haec diceret, vas in quo Orestis cineres inclusos putabat, miserabiliter adspexerit et illam sententiam magis ad taciturnitatem 'horum cinerum sibi horribilem retulerit. O. . versus si per se spectantur, languidi putidiquo videri possunt; si reseruntur quo debent reserri, ad Thesei verba κα σ

nemo gravitatem eorum non sentit Senes enim eiusmodi verbis maxime commoventur et exacerbantur, et Creon ut respondeat ad illa, dicit: Iniuriam inlatam etiam senex sentio, ut si hanc vindico, non insane etου οὐ κενος , sed humane agam*, quae per sententiam communem prolata etiam acerbiora efficiuntur. Haec igitur argumento sunt, quanta elegantia poeta eandem sententiam communem personae cuiusque conditioni accommodarit, ut quae communiter dicuntur, videantur proprie dici.

Primo adspectu probaveris obrue suspicionem do i 522 Advers. H 43, re accuratius considerata videbis, quantum illa sententia valeat ad iacem commovendum, intellegesque non minus apto illam eo loco inferri quam sententia quibuscum ea coniuncta est. Ant. v. 1256, quem suspectat Nauchius, molestus videri potest, quia repetit versum 1251 sq. in personam nuntii hominis simplicis c . supra p. 103 sqq. egregie convenit. ccedit quod aequabilitas, quam restituit Meinehius deleto v. 1250, rursus turbatur, si abest hic

142쪽

Versus. - Non magis iustam puto Nauchi suspicionem de El. II29 sq. Quid enim impedit, quominus Electra causam addat verborum si σαax Drέδων κτε. quidque elegantius est illo discrimino quod exprimitur Vorbia ooδεν οντα - λαιιπρον No quis de Ant. Isu dubitet, quia ηγειιυ r, non de προηγγῆ 990 dictum, parum idoneum sit pueros quia verba uot ν η aliquid superbi habeant, non alienum puto monere Vocem νυπεμων vim habere vocis διδασκαλος , ut et in puerum sola. 1012 et in senem cla. 992 cadat, orationem autem vatis versu 101 medio disiungi in duas partes septenorum denorum

Versuum, quarum altera ζιιεῖα τῆς ἐχυῖς, altera causam quaeque cum hac coniuncta sunt l. e. noxam Creontis admonitionemqua comtinet. Similiter volebam cavere versu El. 62I, cum cognovi hunc iam a Morstadtio Symb. r. et ex ad El. Α Α. 1864. p. 23 damnatum esse, quia non par esset Electram αἰσχρα πραγματα sibi

tribuero. ano sane causam non praeeepissem, cum memor essem

versuum qui praecedunt; ne autem inutilia videatur versus, cogitandum est, voce αἰσχροῖς et vim totius quae ad verba Clytaemnestras αἰσχυνζς τε respondet orationis comprehendi et causam eontineri, ut Clytaemnestra exclamet co θ ρε ιιιι ναιδες

El. 100 sq. Nauchius ut aliunde inlatos notavit, quem secuti sunt Dindorsus, O Iahnius Versibus 100 sq. quos Morstadtius L . p. 29 temere damnavit, Chrysothemis praecedentia, in quibus tantum non omnia maximo scis. 955 sqq. ad egisthum pertinere non concedi Morstaditus , concludit adiungitque novam sententiam hano Nihil aliud moles quam ut perniciei tibi sint hi sermones. Accelerabis enim poenam quae tibi imminet soli 378-82). Ex iis qui secludunt v. 100 sq. quaero quid tandem δυσκλεευς θανεῖν intellegant. Tam certa, tam explorata autem haec sunt, ut nunc

eum vidi iam a. 1865 L. Spengelium Philol. XX p. 173 ratirri hos

versus ad V. 378-82 ostendisse, vehementer mirer a. 1867 Nanchium eandem sententiam repetere ita scilicet, ut δυσκλεῶς suspectum dicat. Ne si illam, quae intercedit inter δυσκλεως θανεῖν et duo V. sqq. rationem perspexisset, damnaturum fuisse puto Αhrensium n. 1005 sq.

progr. Cob. 1859 p. 12 sq.). O. R. 52 sq. Schneide inus Philol. IV p. 757 et in ed. pr. spurios iudi

143쪽

R. 845 quod Hermerdenus cum Deventero pueril additamentum, quod e praegressis sponte intellegatur, dicit, ipso pueriliter indicar videtur. Egregie uim cadit versus in animum Oedipi unum praesidium quod superesse putat, cupide et tenaciter amplectentis. n. 862 delet Zippmannus athet Soph. 4-8), quia causa non ad πε/ιφcia ταχυνα resere possit propter verba ἀλrato ιιεν idos ιονς interposita, quia flagitetur sententia non nihil eorum iaciam quao ingrata , sed omnia faciam quae grata tibiμ, denique propter consormationem verborum iam a Matthiae gr. gr. D473 b, ab Her- manno ad Vig. p. 872 reprehensam. Heimsoethius suo more celeriter has omnes offensiones amovet scribendo ἐν μολω/ιεν ἐς δοιιονς ουδεν γαρ υ πραξαιιι αν εἴ τι σοι plλον Omnia sunt integra. Verbis

α α' εὐμεν ἐς δοιιους praegressis verbis μηδὲ του ἀνῆς continetur

sensus nam non est quod metuas ne omittam hanc rem eique sensui consentanea est causa quae adiungitur οὐδε γαρ α πραξαι ι αν

L . hoc loco noto ἀφιεναι εὐν i. e. τουτέον --ξαι ιε Ουσοι ita enim, nullo modo οὐ σοὶ scribendum φιλον ἐστέν. D. I 2 sq. obscuros et ineptos dicit Hermerdenus nec duos

versus insequentes genuinos esse ausit adfirmare. Illos versus recto interpretatus est Ersutatius: Temporis pariter a fortuna beneficio factum esse putat, ut ad summum eveheretur felicitatis fastigium .

Verba autem τῆς γαρ πεφυκα ιζιρος ita posita sunt, quasi dicatur:

ταυτης δε ιι ρος πεφυκοτα ιι οἱ ιῆνες - διωρισαν. De verbia ιιικρον και ιιεγαν διευρισαν, Schneidemini adnot. Quae ratio inter hos verisset insequentes intercedat supra p. 73 demonstrasse mihi videor. O. O. II42 Nauchius suspectum habet. Vocem βαρος, quae versu 114 magis est consentanea quam verbum aD3ιύσας, quod magis adis. 113 pertinet, tum senties apto conlocatam esse, cum pronomen ξιιῶς ut par est Voce extuleris. Hoc enim pronomino transitus fit ad novam sententiam.

Trach. v. 24 sq. melius abesse, autologiam post et αρβῆς, iudicat

Dobraeus Adv. II 38. V. 25 cuminariungi Nauchius seclusit, cui absurdus is propterea est quia Deianira sortunam ab eventu pugna exspectare, non a pulcritudine sua repetere debeata Mihi videntur hi vorsus elegantissimi esse. o primum quidem non adsequor quidni Deianiram Diqitia i Cooste

144쪽

recordatione et memoria commotam illius suspensae exspectationis mentionem sacere maxime sit consentaneum. tque poetam delectatum

esse in hac description et adumbratione illius conditionis vere poetica, cognoscitur ex . 523 sqq. Sententia autem ιιοι et καλλο αλγος ἐξευoo reor tam egregie quam quod maxime naturam seminae imitatur, quamprius ex pulcritudine spem fortunatissimas vitae futurae conceperat Pulcritudo autem parare videbatur Deianirae dolorem, quia causa erat certaminis procorum, ut est . 465 ὀ καλλος avrv τον Κον διωλεσεν et Eur. Hel 304 sq. αὶ ιεν γα αλλα δια et καλ-λος υrυχεῖς γυναῖκες, ηιιας 3 auro του ἀπtὐλεσεν. Ceterum animadverte consilium poeta in conlocatione vocabulorum καHος

α p. 8-11 , quia υδε al/ιονες ne di quidem amant iniuriam im solenter sit dictum quasi mortales dis iustitia praestent. - Quem praeterit illa dicendi forma hoc loco personae accommodatissima, qua, quodammodo lepide, alicui si vis additur minuendo et deprimendo, ut Lichas nihil aliud dicat nisi dis quoquo idque multo magis quam hominibus invisam esse insolentiam 3 Ib. 8 sq. Berghius aptius post 478 locum obtinere putat, Dindoctus inutiles et ieiunos dicit, cui adstipulatur Nauchius. Versus loco moveri nequeunt, quia causam adiungunt ad verba σζν σου κοινῆ χαοι et quia ad hos versus spectat quod dicit 492 Deianira θεοῖσι δυσμαχουντες. Ceterum his versibus commovetur Vel confirmatur consilium Deianiras extremas rationis ad amorem Herculis recuperandum ineundae, ut consulto poeta hos versus hoc ipso loco orationis conlocasse sit putandus.

D. I sq. abesso malit Nauchius. pto semina, quae postea mortem sibi consciscit, post ἄν m ιεθυσrεοον - γην ιαθύσιναρ ιιαι rem qualem fore praevidet, aperte constanterque enuntiat. Phil. 66- suspecti sunt Nauchio propter 11 sq. Quis carere velit versibus 5 sq. qui prope necessario requiruntur Prudentissime autem et subtilissime poeta Neoptolemum, quum iam in eo est, ut animus eius convertatur in Ulixis consilia, ea malas conscientiae opprimendae causa interrogantem facit, quae ipso scire potest. Diqiligo by Ooste

145쪽

a. iteram causam interpolationis exhibet nobis ni v. 46, quem iam veteres critici teste Didymo damnaverunt schol ad . 45: Λέδυιιος ὁ φλησιν ad cor nosινηιιαrισειον et ὀ εξῆς riχo νεν θευσθαι). Certum est iunc versum ab histriona ali in perspicuitatis causa ex promptis verbis cis Eur Andri 191 3ιcu δ' ἐμαυτ ου προδου, αλ 0σομαι confictum esse. Quod autem Bothius adnotationem scholiastae falso interpretatus et Zippmannus I p. 126 p. 15 - 22 , quia verba γῆν συ ιν ωλρ ant Ismenae orationem nihil causae habeant et quia, ut unus designetur communis rater, articulus omitti debeat, . 45 abiciunt conservantque v. 46, vel quod Dindoinus antea ex duobus versibus unum efficere voluit: ὀν γουναδε-ὀν ου renodos αλανσομαι, ii nec causam interpolati adserro possunt nec . 45 recte intellexisse videntur. Nam verbis τὸν γουνοιον resollitur id quod Ismen oblocuta est πορρνοῦτον πολει, ut hae dicat Antigona Sit sano nosor o πόλει, at est meus cst. v. 48 et quia meus est sepeliam, etiamsi tu non idem ius fratrem quia tuus sit sepeliendi reposces: τὀ πυν ιιον, καὶ τὰν σὰν vνσυ ιν θέλρ i. o. α συ ιν θέλς Θαπιειν υιὰν ἀνrεχομένη των σων. Interpretationem meum certo et tuum simul fratrem, si tu non vis ineptam esse vidit Nauchius. Quae proposuit vel Nauchius

nihil probari potest. Eadem ratione El. s. 957 adsutus est, quem delendum esse vidit

Simila histrionum additamentum deprehendit idem Fundorus Em Trach. p. 19 sq. in Trach. v. 696 . Inducitur sane Dianira levissimam quamque rem diligentissime enarrans, ut prorsus nulla sit causa cur quis cum undaro do . 690 dubitet ut inutilitor adiecto post V. 675, praesertim eum obiectum verbi ε'χρισα non iam post hunc versum in δωρον , sed anto eum in voce ἐνδυτὰ a Din- dorsi pro ἐν δόμοις restituta reperiatur. Sed tamen . 696 multo Disitias by Ooste

146쪽

minus apta insertur quam . 675 vel 90 et conlocatio vocabulorum τῆς ιος molestorum cla schol καταγιιπι το ἔγειον fini ιια ita est comparata, ut interpolatorem, non poetam agnoscas. Nam quod etiam reprehendunt ἐς ιεσον puγγα, ἀκιιν ἐς γ λι-τιν, id mihi minus offensioni est, ut nolim versu 96 conservato corrigere ἐς μεσον φλογα κώῖνος lucorιν cum obraeo Adv. II 8 qui ita putat v. 696 retineri posse. Licet enim satis sit dici ἀκεῖν ἐς ῆλι υιιν, tamen animo maximo in flammam converso cir 685 D- ρον κεῖνο τ ει γεριμῆς θικτον nihil obstat, quin illa conium gantur. Scholiastam non legisse versum quod putat undem adfirmari nequit. Quod vero idem censet interpolatori obversatum esse Senecae Horc. et v. 70 medios in ignea soli et claram facem, id adeo non est probabile, ut contrarium verum videatur. Trach. n. II65 deleri mavult obraeus Adv. II 42, deleverunt Berghius, Nauchius. Unum quod obraeus reprehendit μαντεῖα καινά, recentia, quum supra v. 157 dicatur παλαιὰ δέλτω, id diversa ration facile defenditur cis Schnoide in not. . Atque comtendero possis Herculem consensum Oraculorum cum maxime cognoscentem mirantemque disertis Verbis significare. At , falsum, ut est apud obraeum, hoc oraculum alteri fuisse συνηγοDον hoc enim longo aliud est atque i alνειν εσον. Atque maxime incommodum puto, quod post Ουιοισι repetitur τοῖς πάλαι, ut quum primo ιαν-τεια καινά nihil aliud esse putes quam αλα ιανetεῖα postea diversum tempus magnam admirationis causam suppeditare videatur. Trach. n. 628 Nauchius magna probabilitato submovet. Nec minus probabiliter idem ib. n. 745 seclusit, nam talis est in Deianira animi commotio, ut non plus quam unum Versum proferre possit. Verba προσδέγ ια - ἐδεξά/ιην 628), ωγον - ειργάσθαι T45hprope eundem auctorem monstrant, qui non rem sed verba addebat, vocem ἄλλον autem ex V 284 memoria tenphati . . histrionem. Eadem ration qua illa v. 628 οἶσθα - ορων , ad oditus est ib. . I ola ιός εἰδω- ρων), quem delevit Nauchius ut ignoratum a Cicerone Quaest. Tusc. 2, ). Quamquam Cicero multa liberius in usum suum convertit, plura contraxit, ut 1072-4 v. 26 , 1076 sqq. v. 28 sq. , plura omisit, fama interpretatio huius vereus iam cernam mene an illam potiorem putes ea est, qua

147쪽

cognoscas Ciceronem illum versum in suo exemplari non legisse, id quod argumento est eum alicui actori deberi. Bene interpretatus est Cicero cernam verba εἰδω χρων, qua eiecto illo versu coniungi debent sese οἶσθα -ορ υν in v. s. a.), male Nauchius εἰδῶ in Idco mutari vult, ut suam ipsa rationem evertera rideatur. Multa in hoc genero iniuria sunt damnata. Iniusta est anchii suspicio de El. 1. I8. - b. s. 533 elavit olsterus inhilol. p. 223hut interpretationem quae aliquo casu numeros senarii induerit. Quem enim unquam dolorem gignendi nominasse O homines poetarum elegantia ignorantes Quasi hic Clytaemnestra dolorem, non summam voluptatem gignendi intellegati Quam acerbe, quam graviter hae dicta sunt, quam languida quam manca sola verba οὐκ ἔσονκαιιων ἐμοί elevit h. v. etiam Morstadtius, quem secutus est Nauchius. - n. e. I355 ut inutilem et molestum suspectat Nauchius. Interrogatio hic aliam vim habet atque antea v. 1351 sq. Ibi aliquid quaeritur, hic exprimitur gaudium admiratioque. Huius egregiae et maxime e natura effictae orationis qui unum versum tollit, elegan iam poetae tollitio. R. n. 27 delevit underes quem secutus est indorsus. In hoc versu poetae consilium manifestum, qui ut spectantium causa

sum addidit, ita verbis ἐξέφε σε αξεθρεπε no inutilis esset versus

cavit turpitudine flagitii graviter monstrata. - n. s. I264 ne spurium iudicetine etaenus, legat Ant. V. 1222. O. C. n. 552 arbitratur Nauchius absurdum. Licet Theseus plus de Oedipo acceperit, tamen nihil obstat, quin hoo loco unum id narretur, quod maxime adtinet ad agnitionem illius quodque inprimis animum Thesei commovet cla v. 555 Similitudo v. Euri Phoen. 870 nihil suspicionis movere potest. - n. v. I425 intempolatoris esse suspicatur Nauchius. Locutio θανατον stipoiν, pro

quo conicit Blaydesius ἐξ αἰτῶν, non magis insolens est quam locutio δυοῖν δελφῶν - Θανοντων - διπλῆ Non L 14. Verba antam ιι αντευμα θ θροεῖ Messaria sunt propter id quod sequitur χρηγι.

148쪽

Ant. n. 30 abicit Nauchius. Versus ad laeditatem rei depingendam aptissimus egregie convenit in mentem Antigonae. D. 20 sq. Et Vocabulo θησαυρος et verbo εἰσομυσι, quod perperam in εἰσοριι υσε mutant, animus convertitur in aves stantes in corpora et inter Vorandum exoptatum ευρς ια cum libidine nadam inspicientes. Quapropter εἰσορωσι προς χαριν βορας nescio an mutandum sit in εἰσορωσιν ως χαριν βορας. Trach. n. 792 spurium osse conicit anchius. Id doleo, nam versus accommodatissimus est illud laudo, quod idem vir doctissimus negat γαιιον significare posse , adfinitatem μ. Nimirum ὀ ἰνεέος γαμος nuptiae sunt apud Oeneum vel ab Oeneo propositae, quas Hercules multo sudore expugnavit. D. Eur. Iph. Aul. 105 φευδῆ συναφα ψιτὶ παρθενο γαιιo et ib. 941. Sunt autem verba οδυσπαρευνον κrρον - τῆς ταλαί, co πιι οἰνέως ipsius Herculis, qua repetit Hyllus. Neque vero nudis verbis Io κατακ- et ησαιτο εἱ, sed addito τον ἰνεως γαιιον ipsum certamen cum

Acheloo do Deianira commissum in memoriam reVocatur, qua memoria quid potest hoc loco esse speciosius 3 Phil. v. 36 Buumanno suspectus est, quia πυρεῖα nihil significare possit nisi ligna igniaria*, v. 296 sq. autem hilocteta narret, se lapidum conflictu ignem excitasse. Refutavit hoc undem indv. in Phil. p. 15 sq. , qui dicit temere a poeta exigi in eiusmodi rebus religiosam industriam diligentiamque neque quidquam suspicionis habere versum 16, qui eidem utimanno scrupulum movit propterv. 21 et 1461. Cetorum D. Hermarini adnotationem. Conspicit Neoptolemus et silices et ligna praeusta vel igne adesa. b. v. 224 delevit Nauchius, rectissimo defendit M. Seyssortus. Accedit quod verbo actoχει sublato aliquid concinnitatis tollitur, spectat enim ad ἀκουσαι βουληιαι , unum manifestum est, alterum manifestari volo* n. v. 474 num Sophocleus sit dubitat anchius. Versus est egregius. Et verbum εξοιδα et adiectivum πολλn optimo convenit ei, qui ipse generosus cum generoso rem sibi esse confidit. Versum similito consormatum l. 27 idem Nauchius suspectum habet, in quo versu nihil suspecti esse prudentem docent verba ουκεγω v. b. n. 55 addubitat Nauchius. Haud facito potest conclusio orationis hoo Versu carere. Intellexit autem M. Seyssertus,

149쪽

sentaneum est mercatorem cetera abnegantem iisdem sero vorbis utico et αυ ἐπέσιοι dotis ιεν ο ιιελλον et τι - b. 592 ut otiosum molestumque deleri vult Her erdenus Exercit criti p. 122J Vorsus consulto est positus in composita fictaque oratione, quae speciem captat perspicuitatis et accurationis. - b. n. I Wundem additicium arbitratur, rectissime defendit Hemannus.

b. Eadem complendi cupiditata rach. v. 684 adiectus est, ut sententia haberat unde apta esset, non intellecto infinitiomso ζειν ex verbo προυδιδάξω pendere. Damnavit autem . . primus underes Em in Trach. p. 19 sq. . Simili causa additus videtur . . . I626, quem post Hermannum ad Aristot de arte poetica p. 24 spurium iudicavit Lehrsius Mus Rhen. N. XVII p. 489 ut crudeliter deturpantem narrationam. Non solum verba πολλὰ πολλαχῆ molesta sunt, sed etiam nomen θεος quum nuntius antea dixerit φθεγ/ι τινος, recte demum auctoritate ipsius Oedipi nomen dei inserat . 1629 o mos ἐπισθε ἐκ θεου καλουιιεν ). Raro Sophoclis oratio hanc intorpolandi causam praebuisse videtur. Nam quas alias moverunt huius generis suspiciones viri docti,

eas a veritate abhorrere existimo.

renuntiat docens verba pendero a verbo λεγον v. 198. Nimirum non vidit vir sagacissimus, conlocationem huius Verbi λεγco, quum Sequatur ος γῆν τε, non interpretationem , iubeo', sed unam interpretationem , Polynicem dico admittere. rudentissime gravissimeque

poeta hunc v. intulit et infinitivos non verbis r ρυξας εχω 192

subiunxit.

Phil. n. 460 ab grammatio qui verbum finitum desideraret adsutum esse putat Nauchius. In verbis cost τερπεσθαι dolui aliquid speciosi inest. Nam hominem in parva civitate natum tum domum poeniter desistit patriae, quum is in amplioribus rebus versatus aliorum fidem et sui animi tranquillitatem desidεraro coepit. - b. s. 939 aut spurium aut corruptum arbitratur Nauchius. Sententiam παροισι τοU Hoθοσιν quis abesso velit Pro ανακλαίομαι vido Diqiligo by Ooste

150쪽

no scribendum sit raκλωυσο ιαι. - n. v. 1369 quod spurium arbitratur auchius, et nugatur cla M. Seysserti adn. et vim verbi εα neglegit. El. s. 538 nune ipso Nauchius qui antea eum deleri iubebat, genuinum iudicare videtur. Necessarius est hic v. nam ad haee Clytaemnestrae verba, id quod interpretes fugisse videtur, refertur v. 591 cla etiam . 578 sq.). Ob. v. 804 abesse malit Nauchius, scilicet ut absit propria vis sententiae.

Tertiam interpolationis causam secundas similem adfert nobis scholiast qui ad Soph. i. 841 adnotat haec: ταυια νοθευεσγαί φασιν πωλη θεντα προς σαφηνειαν ων λεγο/ιεν ον Miror

quod dubitari potes quo pertineat hoc iudicium. Perspicuitatis quidem causa additi sunt versus 84 sq. ab actoribus, qui εὐσΠερεἰσορ us' si nimis nudo et parum dilucide dictum putabant. Qui

hos versus retinet non offensus vocabulo υιοσφαγης in uno Versu diversa vi praedito, non advorbio etως, non sorma φέλιστος, non

sententia a veritato aliena Ἀπον o quidem vel in ἐγρον Stall-baum. vel in ἐγγενευν M. Seyffert. mutant , non denique complexione sententiarum, is profecto omnia erro potest. Qui una 839 sq. eicit, temera agit Verba ῶσπερ εἰσορῶσ' uia reseruntur ad praecedentia ιαθεῖν ἐφιε - ους tot os αι et αλας. Hora sat. II, 3, 203 nihil adtinet ad hanc quaestionem . ossa autem quam

demonstravimus interpolationis causa ea est, quae amplioris additamenti Suspicionem moveat nullam. Damnaverunt enim, ut id iam hic adseram, prope totam extremam huius orationis partem: . 843 sq.

O. Iahnius Herm. III p. 17 sqq. , v. 855-6 Bergkius, . 855 et 865meelius Mnem. II p. 20 not. , . 856 B O. Iahnius i. α). V. 844 exercitus ultio pertinet ad ultionem Atridarum hi reges ut plectantur, plectuntur Achivi. Ceterum ut Aiax sibi videtur universo exercitui odio esso ch. 458ὶ ita ira eius in universum exercitum commovetur. Ratio eventus in eiusmodi verbis nihil adtinet ad poetam. Quibus v. 856 2 suspecti sunt maxime propter V. 845 sqq. ii neglegunt diversam rationem. Altero loco Sol propter Diqiligo by Ooste