Ars Sophoclis emendandi

161쪽

Osterum iam h Sohenklius Phil. XVII p. 230 sq. hunc versum spurium iudicaverat. - b. 6I0 sq. interpolatoris esse conicit Nauchius; nam v. 611 ibi tantum locn habere, ubi dicendum sit res humanas in dies in peius verti inhilol. IV p. 191 sq.). Qui cogitat de praeclaro illo loco Ai.

669 sq. eum non puto hunc locum interpolatori tribuere posse. Ad persectiora progrediens poeta in terram, in corpus, in animum exerceri vim temporis dicit, quorum postremum proprie exprimit et praesentia sententiae consilio accommodate. - b. 640 sq. proscribit Nanckius. Nihil aptina et convenientius esse potest quam Thesea quum antea ad chorum converterit sermonem, in extrema oration

Oedipum adloqui eique optionem dare domicilii. Illud bene vidit

Nauchius reduci debere ex cod. La ειτ ιιου-rεέχειν ura nec tamen, quae eineri opinio est, Iacunam esse post v 639 statuendam comparato . R. v. 92 et Eur Ion. v. 1121. Nihil vero obstat quominus Theseus conversus ad Oedipum addat verba et M. δυδεουτέον τε se. v. 642 τι δῆτα PGεις - indotaus ela. d. IV praef. p. 37 etiam s. 638 sq. submovet. - b. v. 739 delendum

suspicatur obraeus Adv. II 35 ratus eum conflatum esse ex . 741-4. Etiam duriusculum quia versum existimare possit propter literam π quater repetitam. Vana est suspicio Creon maxime misericordiam simulat deliberateque etiam civibus causam misericordia tribuit, ut plus fidei saciat. Ad hunc autem versum praecipuo

pertinet illa obtestatio εἰ ιν - εν ii κακισro 743). Praeterea ipsum sententiarum nexum ἀλλ ω ταλαίπωρ' ἰδέπους τε

qui recte perpenderit, illum versum necessario requiri iudicabit. Ib. u. 89 a Sophocle alienum arbitratur Nauchius. De Iocutiona καF Uoνον nodo cis Phil. 206 τψo κα ἀναγκαν. De sentemtia odi. O. C. 30 sq. Verba λχάοι non ad το πῶν, sed ad universam sententiam ιύς εἰδι το παν reserenda sunt. Nihil igitur suspecti habet Versus, habet vero quod poetae interes b. u. 523 damnat ermerdenus Anal crit ad huc Lys. Soph. Aristoph. etc. p. 13 , quia mire dicatur χωρος κεκευθε, quia quum κεκευθε idem sit quod κεισθαι, nullam causam habeat μῆτε - ιιζτε, quia denique supervacaneus sit versus, quum φραζειν significet indicare . - r. Hermanni adnot. Dicitur autem χῶρος κεκευθ, quia minus de ipso Ioco, quam de corpore condito cogitatur.

162쪽

21ιιι. v. 197 otiosum languidumque dicit auehius. Verba ταπαροα, α τοις οἰσιοις κι pertinent ad παν Ἀρισrενσας in uno sensum ut insignia acta edidit Eteocles, ita insigno eius unus erit*. Creon enim omnia ex aequa rectaque aestimatione dispensare

ὀγδοασιν πονεῖν noιους. - n. τοῦ2I demendo, quum alii mutando, alii addendo locum sublevare student, medelam reperiri posse vicata putat. Aptissimo senum regi oboedientium chorus Creontis consilia illis 6rbis comprobat CD. O. O. 937 sq. Celarum v supra p. 40. Similiter putat ib. e. II59 Nauchius additum D rations obireta reserendi os inom. R VIII, 64 sq. - Ib. 285-88 ut suspecto notat Nauchius. Maxime reprehendit verbum κρυπτον et ambigue dictum 2ους κακους τιμῶreta θεους. Illud verbum optimo et in Creontis ingenium orationemque et in ipsam rem scis. v. 255 τυμ' Pr. ιιἐνου, λεπτὴ δ' Gnῆν κυνις convenit. h. etiam l. 838. aeo

locutio ne ambigua sit, acile post verba orεων περτιιιιυδιαε ιυς ευεργέet r. Voce actoris cavetur. Sententia autem num ut beneficum Polynicem a diis honorari putas an maleficos ab iis honorari vides 3 animo regis cum ira et studio reprehendentis accommodatissima est. Manifestum vero est et verbis υκ σειν 289 confirmatur, Creontem talia addere omnis scrupuli ex animis senum eximendi causa. Verba

καὶ γῆν ἐκεένων mutata velim in δίκς τ ἐκεένων comparatis v. 368 sq. Ib. n. 452 damnari desiit a Dindorfio aliisque, ex quo do Vesokenarii coniectura oιουσν ρισεν pro ' et Ουσε ρισαν restitutum est. ob. v. 495 sq. submovet Zippmannus Athet Soph. p. 11-15 , quia nocenti qui ipso so prodat animi conscii indiciis apto opponi Iιεσι γε sitit οι non possit nisi aut is qui supprimero possit illa indicia aut is, qui in manifesto scelere deprehensus tamen infitiari audeat. - Ismenam infitiari noxam Creon, quo est ingenio, et ex moribus illius et ex iis quae vidit λοσσάοῦσαν--γὴν οὐδ' ἐπωολον φρενῶν conligit illiquo opponit Antigonam rem libero et ingenue et

cum quadam laudis adsumptione confitentem i. e. humilitati petulantiam opponera sibi videtur et ut illam despicit - . 492- cum contemptu dicuntur , ita hanc odit. Verbo καλλυνειν autem in re praviore v. 48 sq. propterea utitur Creon, quia rem communiter eloquitur. Ceterum poeta hos duos versus etiam hanc ob causam

163쪽

addidit, ut animos ad Antigonam converteret et quae V. 536 sqq. proseruntur, probabiliter differre posset. ob. v. 506 sq. incommodo habet A. Iacobus, qui etiam in versibus qui sequuntur 507-2Imulta molesta inveniti mauehius eicit v. 506 sq. ut ab uripido fortasso prosectos cis Ιalin ann. vol. 6 p. 243 , quam coniecturam indicio suo comprobavit indorfius. - Fac abesse . 506 sq. verba σο τολο - θρς 508 aut ad 50 sq. reseruntur secundum scholistata interpretationem sol ιιονη oor δοκεῖ δίκαιον εἶναι ταφῆνcit et o Πολυνείκ aut ad sententiam τουτοις τουt - φοβος 504 sq. Illud excinditur sententia quam addit Antigona τουrοις - φόβος, nam hae non certissima fiducia, sed temeritas esset ducenda, si Creon, quasi Antigona illa verba non dixisset, ex eo ipso, quod

iam negatum est, cum Antigona consentire neminem, refutationem repeteret. Ἀ v. 504 sq. autem Verba GD Ore referri non possunt,

quia tum non hyo, sed συ oor Onας, 'o D ὀoco dicendum erat. Restat igitur, ni v. 508 ad 506 sq. reseratur neo nidquam obstati Negat quidem Iacobus, v. 508 eo minus ad locum communem illum referri posse, quod chorus antea v. 21 sqq. idem dixerit. nimvero versibus 506 sq. longo alia continentur ac Iacobus aliique putanti

Sententia enim non ad verba εἰ in λευσσαν ἐγκληοι φοβος, sed ad

universam sententiam oui Οις - φοβος pertinet, ut hic sit sensus: hi quoque mecum consentiunt; tu vero ignoras vocem populi, nihil curas ut tyrannus iudicium civium et in hae mea causa tuum unius

sequoris arbitrium cla quae Haemonis. 694 sqq. 705 sqq. patrem admonso. Ad hoc respondet Creon: id Cadmei non dicunt. Non dicunt quidem, inquit Antigona, sed tacite sentiunt Vides quanta

cum acerbitate, quam non plane perspexisse videtur scholiasta Antigonam communi sententia velut propria utentem aciat poeta. Pro

particula αλλα autem adeo rus non flagitatur, quae indocti opinio est, ut si particula rao posita esset, hi versus spurii procul dubio haberi deberant. - Reliqua quae reprehendit Iacobus, ut

v. 508 509 515 sq. 20 sq. eicere in animum inducat, inania sunt. Ι v. 15 ο κατθανων, quod vituperat Iacobus quia alter frater et ipsa mortuus sit, ita dicitur, ut causa adferatur negati s ιαρτυρεῖν mortuorum fratrum mutua adsectio alia est ac vivorum). V. 520 autem idem inntilem dicit, quia communiter exprimat, quod Creon Diqiligo by Ooste

164쪽

518 proprio dix6rit. Sed v. 19 a v. 517 eadem ratione pertinet, quam 520 ad v. 519, et v. 521 necessarius est, quia cum lio uno, non cum v. 519 coniungi potest . 522. - b. v. 644 Nauchio suspectus est, sed eici nequit Subiectum et verbi ἀντα ιυνιονται et verbir itius ιν est γονα et ut cuiusque viri est secundum Solono di id γλυκιν εὐδε φέλοις, ἐχθροῖσι δε πικρον, τοῖσι ιδε αἰδοῖον, τοισι δε δεινον δειν sola Pind. Pyth. Ι 83 , ita in utraque re filius patri adesse debet Verba autem ἐξ ισου παre non , aeque ac patrem sed aeque ac pater interpretanda sunt. ob. v. 80 delendum arbitratur Berghius et Melaehius Anal criti ad ni p. 24 sq.), qui certe melius fecissent, si una V. 679 damnassent. Nam quis non sentit, versu 679 orationem finiri non posse De numero aequali versuum, qui sunt Creontis et Haemonis, supra p. 41 diximus Rationem quae inter v 678 et v. 680 intercedit, aperuit M. Ss ortus. F mam γυναικων 9σoro ut turpissimam auribus filii inculcat Creon in fine orationis gravissime. ob. e. 1045 - 47, quos purios iudicat Morstadtius i. supra p. 96 I. p. 53), non magis additicii sunt quam v. 1030 sq. de quibus infra dicetur versus 10 54 autem argumento est, versum 1048 pertinere ad illos ipsos vorsus, nisi sorte adstipulari vis Morstadii etiam s. 1053- et v. 1060 sq. temere proscribenti. ob. v. 1092- cum . 1096 sq. interpolatos iudicat idem Morstadtius 1 α) Non ad unum v. 1091 pertinere potest ἐγνωκα καυιος καὶ anάσσο ιαι φωνας. Versibus 1092- spatium iuventutis et virilis aetatis non excluditndi Ob. . II 76 sq. deleri vult A. Iacobus Scholiasta adnotat et X, Ora ερ or ποτερα πατρινα ν προς οἰκείας χερος, ἀκουσας ν δ or a Droχειρ nέθανεν. Videlicet veteres critici non minus quam recentes consilium poetae ignoraverunt, qui vim nuntii plenam perturbationis offingit cis Trach. 875 sqq. 881-90 verbaque παιρὶ ur.νέσας φονον, quae demum choro totum rei nexum ob oculos ponunt, addit, ut exclamet chorus co ιάσι, τουπος ιυς δε ορθον λυσας est. 1067 .

Quis non videt consulto poetam nuntio eam locutionem tribuere, qua interrogatio chori parum tranquilli non excludatur Nam sane voco αυιοχειρ eigenhaendig nuntius dicere vult, sua se manu interemisse

Haemona, sed cum utatur passivo a s απσε iat, res non ita definitur, ut ne cogitara quidem possit chorus de vi aliunde inlata.

165쪽

Quod Iacobus etiam vocabulum φονου reprehendit hoc uno apud Sophoclem loco non de caede dictum, brevitati studuit posita. b. v. 1225 veretur indorflus ne ab interpolatore confictus sit, quia verba καὶ et δυσrηνον λεχος inutiliter inlata sint post verba aliquanto graviora ευνῆς ῆ κάrio φθοούν. Utcunque verba εννις τῆς κόι qctouύν sunt interpretanda, hoc adparet tres, Se Patrem, sponsam commiserari Haemona, et qui . 122 tollit, idem tollit consilium poetae speciosum, qui Creontem gravissimo concuti sacit, cum invitus audiat sua ipsius facinora filium patris praesentis ignarum miserantem. Vide autem, ne κάει depravatum sit ex γ ν quid

v. 128 ut ex v. 1296 confictum et ex margins in textum receptum damnat. V. 128 abesse non potest rectissimeque cum Reishio scribitur τι δ' si ιν αυ κάκιον γῆ κακοῆν δει cla M. Seysserti adnot. . Neque vero versu 1280 ut 1279 carere possumus. Restat igitur, ut aequabilitatis antistrophicae restituendae causa cis Helland I. c. inversibus 1301- aliquid intercidisse statuatur. Dindorfius isse not.

Q. Oxon. 1860 post v. 1301, Berghius cli annal antiqv. discipi. 1850 p. 563 post v. 1303 interiisse versum censuit. Mihi possv. 1303 non integer versus, sed exclamatio Creontis αἰα vel hιοι verbis nuntii interposita deesse videtur. Trach. 41 8 undorus Em in Trach. p. 167-70 ab histrionibus additos iudicat. Dindorsus unum v. 43 delendum esse suspicatur. Nanchium maxime hoc offendit, quod famula postea nihil inquirit de tabella. Nundero displicent verba soro γἀ οὐχὶ βαιον,ἀi r δη τε quibus Deianira sollicitudinis causam potissimum ex longo temporis spatio quod absit Hercules, repetere videatur Maiori etiam offensioni sunt ei verba v. 46 κοῦστιν et δεινον nise a quibus intolerabili ratione prorsus idem dicatur, quod modo dictum sit v. 43. Totam autem sententiam ab hoc loco alienam esse contendit, quia eadem res V. 155 sqq. exposita si Quis non videt Sophoclem hoc Deianirae prologo totum rerum statum exponere, ad quem in hae sabula vel maxime pertinet temporis spatium, quod Hercules

166쪽

id agat, ne docentis personam induat, ut est in prologis Euripidis, sed naturam exprimat in oratione Deianirae Quae qui reputaverit, illa verba χρονον γαρ et recte aesthnabit Optime autem tabellao iam hoc loco menti incohatur ex illo artis praecepto, quod inprimis Goetheum et animadvertisse et coluisse constati aberent quidem auditores quod admirarentur, si v 76 sq. subito de illo oraculo audirent. Eadem ratione aliquid adtinebat etiam a v. 17 sq. χρόνου του νυν παρο 'oc iam antea spectatores didicisso nunc ipsos quindecim menses esse peractos. Ceterum moltu secisset underes, si simul v. 43 eiecisset; nam . 42 finis orationis esse potest, . 43 non potest. Denique ratio intercedit inter verba dira επέσeta tae nam in hoc verbo vis sententiae inest - δεινον πῆ ti in hunc modum curam reliquit haec cura prope certa mali scientia est eaque mali gravissimi, quum Herculis vita ipsa in discrimine versetur. - Ιb. V. 88 sq. Brunckius post v. 1 conlocavit mutato νυν

δ' in αλλ' , quod maxime probat,underus Em in Trach. 178 sq. . Hermanuus censuit repetitum νυν δε satis arguere, nihil mutandum, sed primae editionis verba n. 90 sq. eicienda esse, in qua versibus 88 sq. finita fuerit 'Ili oratio. Dindorfius deniqne . 88 sq. eiecit. Recta auuillersius et illerbochius, in ει mutaverunt. In repotito νυν δε diversa vi praedito nihil offensionis esse nunc constat cla etiam O. R. 54, 6), ut etiam quod nunc indorfius pro prioret υν ν scribit αλλ improbandum videatur. Addidit hos versus poeta, ne parum probabile videretur filium nunquam, quum tam longum temporis spatium abesset pater, ullam patris curam ostendisse cla. 56 sq. 65 sq. nec matrem illud oraculum communicavisse cum filio. n. v. 166 spurios dixit obraeus Adv. II p. 39, v. 170Wunderus i. c. p. 183 sqq. interpolatum iudicavit n. 169 sq. erg-hius cancellis sepsit. obraeum et underum equitur indoinus, qui suspicatur, se; quod saepe cum numeralibus couiungatur, pro partices finali accepisse interpolatorem, obraeum SchneideWinus, Nauchius qui quum simpliciter hos versus eicero molestum ducat, proponit tζον ενοαζε - εὶ ιαρμένον - πονων adiungendum adv. 16 sq. - Versibus 166 eiectis quaero quo pertineat τοι-- ἔφραζε - φη, quo pertineant verba χῶνδε ras ερτεια - ως zελεσί κναι χρεων, quae ad aliquod discrimen spectant. Neque Jς Diqiligo by Ooste

167쪽

hio cum numeralibus coniungi potest, ubi certus accuratissimeque circumscriptus numerus definitur Dindorfio quidem non est numerus tam definitus, qui in adn. a v. 44 ex rel/ιηνος κἀνιαυσιος tredecim menses effici Quod autem obraeus dicit inepta haec verba esse eo loco, ubi omnia pessima ominetur Deianira, primum debet Dei. antra etiam choro integrum erculis vaticinium exponere, deinde quum θανεῖν 166 sit mortuus esse , etiam adiectis verbis ν τουω- tylq satis causa habet Deianira inquietis et sollicitudinis ost. τωνδε α ιερτεια - ευς ελεσίλλῆναι χρεων), praesertim cum adhuc nihil do marito compertum habeat ακη γε κτος ιιεν ει V. 45 , Verba autem irino, isti: non impediant, quominus iam ante mensem quintum decimum redux sit Hercules. Nam haec dicit Deianira et

sensit Hercules quinto decimo mense aut redux ero aut mortuus; si non redux ero, haec testor. Itaque cum postea nuntius adseratur de sospita et incolumi Hercule, iam omnia prosperum habere videntur eventum. Similitudo autem, quae est versu 168 cum v. 1, in eadem re ex oraculo pronuntiata plus naturae habet quam offensionis. De oraculo denique, quod V 824 sq. a choro praedicatur, recte statuit Hermannus. Teterum reputes, quaeso, hi non ipsum oraculum te

audire, sed Herculem illud interpretantem I69 sq. autem si ita interpretaris, ut εἱ ιαροιέν των Μωαει--ονων dictum putes pro εἱ3ιαριιένα περ τί ' ακtilois no νων et infinitivum ἐκτελευτασθαι explicandi causa adiectum, nequo in genetivo quidquam difficultatis inest neque in infinitivo, pro quo, quem underus agitat, infinitivus suturi vitiosus esset 'Hρακλείευν non ita acceptum velim, ut cum magna gravitate dictum putetur, quasi Hercules de alio homine,

non de se loquatur ut i 98, O C. 3, 109, 26 , sed post

ε φραζε relatum existimo vel ad Deianiram quae rem narrat vel ad deos qui hunc finem laborum statuunt. - R. n. 252 sq. ab histrione adiecti videntur undero l. c. p. 18 sq. , olim suspeeti videbantur Berghio. munderus et inutiliter repetitum, quod modo

νμ αυτος et inutiliter adiectum, quod alibi expositum ενιαυεον ἐξεπλησεν l. V. 69 et perverse nuntiatum putat, quod Lichamne tenerrimum Deianirae animum laedat, reticere necessario conveniat, Omphalae Herculem veniisse. - Recte adnotarunt interpretes, Disitia i Coosl

168쪽

verbis κεῖνος δε πραθεὶς κε interruptam orationem continuari coni. v. 281 Αnt. 685, 1196, i. 487). Egregie autem verba cis αυιος λέγει post is σω oro compositam narrationem et malam consobentiam Lichas produnt cla πιστος ων κε lx o v. 2863. Egregie etiam poeta facit Licham contumeliam servitutis Ompαλν τῆ cinitantii

augentem, ut fidem paret reliqua narrationi. Nam non Deianimo animum ne laedat, cavet amulus, sed ne de Hercule suspicio oriatur.

Qui denique ἐνιαυτον ἐξεπλησεν inutiliter adiectum iudicat propter v 69, nihil iudicat. Ib. s. 356 sq. item ab histrione additos censet Wundems l. c. p. 188 sqq. , Berghius quoque suspectos habet. Inutiliter, ait underes, id adiectum, quod expositum v. 254-80. Deinda in solius Omphalae servitute suit Hercules, non Lydorum quoque, decepto histrione versibus 24 sqq. qui summam rei ignorantiam prodidit verbis ὀψιπτος 'Iφέρου ιοοος, quasi Hercules propter iniuriam Iphito tutatam Eurytum petiisses. Effecit vero qui hos versus adiecit, ut O in v. 358 non ad

ερυνς, sed ad ιιορος reseratur. - Nobis quidem videtur poeta summa arte depinxisse adversantem, conviciantem, resutandi studiosum delatorem, qui ex narratione adversarii quaedam arripit et cum risu perstringit. Hanc ipsam ob rem doclamatio versuum orationi ipsi interpositorum ita comparata est, ut ἔν sua sponto reseratur ad ρους. Ceterumcla. v. 431 sqq. - b. e. 295 underus quia valdo inutilis sit ab histrion additum iudicat. Adsentit indotii , Nauchius, Berghius.

Mihi, alia causa atquo Hermanno, non inutilis Videtur esse, sed animo conditionique Deianirae accommodatissimus. Veretur enim illa, cum omnes res praeter spem secunda evaserint, communem laetitiam

sollieitudine sua perturbare et aliquid ab omnium gandi alienum inserre. Hanc ob rem, quod iam per interrogationem dixerat, idemps adfirmationem et gravioribus verbis eloquitur, ne cui liceat ipsius laetitiam in suspicionem vocare, efficit autem hoc ipso studio, ut animi haesitatio etiam magis adpareat. Quem praeter ipsum poetam animi motus adsectusque eximio callentem uno versum adfinxisse putas 3 ob. v. 305 nescio an qui spurium existimare velit, quia sit inhumanior sententiae. Optime se habet versus, quod et natura exprimitur illa desideratione et quod eventus rationem habet poeta. Ib. n. 444 damnat undems I. c. p. 19 sq.), quia insolentia Deianira insit tanquam dicentis difficilius esse se vinci ab amore

169쪽

quam deos, quia amor Deinaria nihil aliud significare possit nam amorem alius viri, quia donique nullo verbo a poeta sit indicatum

Iolen amore Herculis captam fuisse Schneide inus obloquitur, Nanckius an versus genuinus non sit, dubitat. - raeter exspectationem sano haec sententia insertur, sed equidem contendere audeo, quo magis praeter exspectationem, eo accommodatius inserri versum

ad dissimulationem rivalitatemque fianira doscribendam. Nam si nihil accepit Deianira, num Iola amor Horculis flagret, certo ut aemula mulier illud suspicatur, id quod ex . 447 sq. 462 sq. perte cognoscitur Particula γε autem in κἀtiosis non ad deos pertinet, sed ad ceteros mortales qui animo Deianira obversantur. Postremo illud animadvertendum est, do industria deliberateque Deianiram notionem amoris latius patentem nulla coniugalis amoris ratione habita exhibere et amorem universnm ut communem omnibus rem,qnasi nihil differat inter vitiosum et licitum amandi genus, proponere. Ib. e. 596 sq. indorfin suppositicios arbitratur. Hos verSus Sophocles id quod saepius secit Euripides rideo adiecisse videtur, nopostea silentium chori improbabilo videretur cis. 34 sq. . Deianira autem αἰσχρα non nefaria, sed pudibunda intellegit et onm haec dicit, animum anum aperit pudor tenebricosae rei commotum. Tragicam autem ironiam, ut solet, his versibus exprimit poeta et iam V. 725 sq. quasi παλινουδέα canentem facit Deianiram, ut ii qui illo versus audiverunt vehementer permoveantur. Ob. r. 78 sq. quamquam iam Athenaeus II p. 6 F in suo exemplari reppererit, interpolatori deberi einelitus Symb. criti ad Ant. p. 42 demonstrare studet. Hi versus si abessent, aliquid desideraretur in iis, quae narrat facundia praesens φ. D. Eur Cycl. 400 sqq. Corrupta verba apιιαtος εγιιου ab alii aliter tentata sunt et ex re veritateque et ex litoris sacillimo corriguntur hoc modo: Iιι τ ορ9ιον cla nostrati poeta verba: in luistra hoc ausspringo. Vocis κορινης autem ratio eo contineri videtur, quod sub coma prosilit cerebrum. Ob. v. 934 sq. quos iu suspicionem vocat Nauckius, necessarii sunt. Pro κοε σα conieci pauiga, quod occupatum vidia Heimsoethio sed nihil corruptum esse, κονσα vero vim participii passivi continere Videtur. Disitia i Coos

170쪽

Phil. e. 268-m suspectavitis Iacobus quaest Soph. p. 310 sq. , quod ξυν ni nimis remotum sit a nomine νοσε ν, quod et verba et sententia male repetantur, quod denique Philoctetes non locum, ubi ipse vulnus acceperit, sed Graeci unde Lemnum venerint, Neoptolemo ennarret, quibus addidit utimannua causam, quod hoc loco Chryses ut insulae nomen legatur, reliquis duobus antem deae vel nymphaenomen sit. Has inanes causas resutavit undems Advors in Phil. p. 7-12 . Scilicet qua sunt in elegantia ponenda hoc loco, ea vitii arguuntur. Ob. v. 317 sq. ne quis suspectet ut inhumano dictos; nam et praesenti conditioni et naturae chori sunt aptissimi. Ib. s. 35 aut eici ut a sciolo eonfictum aut o rως ἔδοιιιι ζων αο οὐ νιν εἰδοιινην scribi iubet Meinohius Anal. Soph. ad h. l.). Nihil

aut spurium aut corruptum est. Nam non modo de temporum computatione non argutandum esse recte monet Hermannus, sed etiam quinque sexve anni pueri nondum memoriae aut mentis satis compotia excindendi sunt, quibus in computationem adsumptis Neoptolemus, cum Troiam arcesseretur, iuveni quindecim vel sedecim annorum haberi poterat. - b. s. 637 sq. Hermannus choro tribui, Burghius obelo configi iubet. Communis causa, quae etiam ad Neoptolemum pertinet, aptissimo infertur post propriam Philoctetae causam et accommodatissima est ad concludendam orationem. Ib. r. 67t 3 interpolatos esse arbitratur indorsius, quem secutus est Nauchius,

Neoptolemo tribuit Doederiinus Berghius, olsterus, alii). . pengelius Philol. XX p. 292 pro ευ παθων 672 scribi vult os

nacto r. Hermannus qui vetat illos versus eoptolemo datos in ipso fino huius scenae conlocari, ante v. T versum excidisse arbitratur.

Wexius denique Soph. Anal. p. 21 sq. hos versus ita continuat orationi Philoctetae, ut v 668 scribat καὶ Ρωσλαι et hoc coniungat cum verbo id μυι ἡneque moleste sero te gloriari'), quae iudicio suo comprobat Metaehius Ρhilol. XX p. 721 addito in v. 672 scribi debero ευπαίνων , in rebus secundis μ). - Longum est haec omnia persequi. Rectissime hi versus Neoptolemo tribuuntur. Hic qui in insulam venit, iuvenis aetata provectiori Philoctetae dicere potest D 9χθοι alis 3ων et καὶ λαβ 0 φέλον hic verbis ει παθέων comprobat, quae hiloctete v. 663- dixit; huio denique convenit lepidum aestumque vel iuvenile quoddam