장음표시 사용
151쪽
id unum adpellatur ut nuntium ferat parentibus, cum ad hunc nuntium et parentum memoriam omnia reserantur. Altero loco
Aiax more morituri eis. O. O. 1549 sqq. Solis luci extremam dioit salutem. Ipsum illud J φιγγος v. 859 requirit versum 856 χ, hi versus autem scis. σε δε 856 requirunt versum 855 qui certo
Graecis nihil habebat inepti. Praeterea quid suspectum esse possit, non video. Unum moneo, poetam varios animi adfectus persecutum ad extremum Aiacem pristinam constantiam recuperantem sacere.
Item explicatio obtigit versu i. 57 ιιεχρις ου ιυχους κίχωσι ro καrco θεου, quem indoinus spurium esse vidit, verbis εἰς ει; fidem vocabulo ἀεὶ versu Trach. I nisi ιῆσδε olet ζ εμπελα θῆναί ποτε, quem damnavit Berghius. Simili causa additus videtur Trach. v. 60 1 0ς συ ταῖς σωθεν rons ξεναις, quem Nauchius
O. C. II89 ἐφυσας amori' Gστε δε nωντα σε τὰ τῶν κακέστων δυσσεβεστατ υν, πατερ,Θε ιις σέ. εἶναι κεῖνον αντιδοαν κακως omnes tres versus delet Metaehius in ed. , quia abruptius inseratur ἔφυσας auro et quia nimium sit a patre expetere ut forat quidquid iniuriarum o Polynices inlaturus sit et quia absurdum sit dicendi genua τα των κακlστων δυσσεβεστατα δυσσεβέσr- Damasius, κἀσεβεσrατων Oupius correxit . - Αccommodatissimo et ad commovendum patrem gravissimo Antigona patrem admonet filium esse Polynicem. Quod abruptius hae sententia insertur, id nihil offensionis habet post ea qua praecedunt, cum a causis extrinsecus adlatis transeatur ad eas, quibus animus Oedipi commoveatur. Itaque ne correctione quidem Helmsoethii κἄφυσας opus est. Illud vero recte vidit Mei-nehius inepta esse verba τὰ u κακlσrco δυσσεβεσrαχα. Nimirum eiciendus est . IIm et genuina sunt haec: εφυσας αυτον, ἰστε μηδε μυντά σε Θέιιις σε Λαι κεiνον ἀντιδοῶν κακως, quae verba aliquem deduxerunt, ut adiceret quod nullo iure desiderabat. Diqiligo by Ooste
152쪽
Trach. 84 deleri iussit Bentisius et secuti sunt plerique Nau kius et propter insolitam synizesin i οἰχηιεσθα et qui nnlla causa perspiciatur cur quis v. 84 addiderit, existimat priora verba ν νέκν σεσωπιιεθ α κείνου βίον σωσαντος η ἐξολωλoio ab aliis ita codirecta esse, ut alteram partem κείνου βέον σωσαντος explerent verbis οἰχο/ιεσω πιια, ab aliis, ut conservato participio ἐξολωλοτος initio adicerent i πέπτηιεν σου πατοος, ipse autem scribi vult
κεένου βίον σωσαντο ν ἐξολωλα ιεν. ac sagacitate sacile caremus. Dobraeus versum natum putat ex interpretatione verbi οἰχόs εσθα, Hermannus duarum recensionum Verba coniuncta arbitratur nihil apertius est quam hunc versum adiectum esse ab eo, qui ad j οἰχο- ιεσο α idem additum desiderabat, quod verbo σεσωσι εθα subiunctum est κεένου lo σωσανχος, id quod poeta prudenter omisit. Synizesis autem illa non magis insolita est quam Phil. 585 ἐγω εἰιιι, quod Nauchius quidem mutavit in ἔγωγε optime autem se habet αιια, quod Nauchii coniectura tollitur. Ceterum hoc versu nostra quam supra p. 118yproposuimus sententia comprobatur integros versus si quid desiderabatur addi solitos esse. Auctor autem huius versus aperte non histrio, sed grammaticus aliquis fuit. Ib. . 50 ῆιοι προ ανδοος τέκνων φοβου/ιδετ sublato indoinus molestam putidamque explicationem sustulit. Versus qui sequuntur, I5 sq. quos item indorfius delevit, optimo se habent optimeque primam sententiam concludunt et novam incohant. Pari ration O. R. n. 70 adsutus mihi videtur. Habet quod disiungat Oedipus V. 658 sq. vel aliis locis, hi nihil aliud dicere debet quam hoc etiamsi extremum supplicium perpessurus sum idque eum dicere, non plura, satis arguit vocabulum πανrελως. Mirum quantum illo versu vis orationis infringitur. Phil. n. 304 iure suspectus est Berghio, nam intervallo tam exiguo post simillimum versum 301 positus non potest non haberi molestus Her erdeno Exero crit p. 122 propter argumenti similitudinem ex alia sabula adscriptus videtur. Diqitia i Corale
153쪽
13 3Nuno adfluit nobis ingens versuum numeras, quos suspectant ab quo etiam a textu submovent quosque aut saepe poetae elegantia, consilium, ars flagitat aut eicere temerarium estisi. s. Id anchius eiecit. Hic versus non inutilis aut ieiunus est, sed egregius ad descriptionem rei tactae. Videmus enim Macem praemissis minis definito interrogantem et quasi manu digitoque adhibito iubentem iam veritatem eloqui integram. n. v. 433 o
staditus damnat ut otiosum et ieiunum, quem secutus est Nauchius. Ipsius sententiarum conclusionis interest hunc V. conservari. Unum
γαρ mihi suspectum est, quod solito more additum esse puto, quum pro τοwmοισιν, quod actum est saepissime scriptum osset οι-οvet οις καὶ ρις τοιούtοισιν κακῶς εντυγχάνω e numeri omnem vim in eam vocem conligunt qua sententia pondus continetur D. v. 435 Hermann epit. g. 43 . - b. s. 546 indorsi ab interpolator confictus videtur, qui haud dubie scripserit τουτον γε.La enim habet οι ὀνδε apographa aut που τόνδε aut nor ὁν . Nauchius a Morstadiit coniectura scribit ιο τονδε - Ipsa codicis lectio egregia est ita scripta νεοσφαγῆ του et δε quae Aiax puero praesente dicit cum dissimulatione quadam pudibunda Macia ingenio accommodatissima. Accedit, quod hic versus ab Graeco homine desiderabatur, cui in mentem euiebat illud Homori:
snspectat ut ex El. 438 adfictum. D. Schneide in notam. Ib. s. 674 - 76 interpolatos arbitratur Morstaditus Symb. ad oris. et exeg. Soph. i. p. 273. D. M. Seysserti notam. Ib. s. 806 aut spurius aut corruptus videtur Nauchio Spurius non est, quia post verba ευκρον εν ταχει ι ολει aliquid de Aiace dicendum
est. Errare autem mihi ii videntur, qui τε τε inlatum putant pro ζητεῖν Est ero pro τοὐντες positum, unde ad ευκοονιιολειν illud ipsum aut simile verbum επαγγελλοντες intellegendum, ut infelix putanda sit eimsoethii coniectura πορεῖν. b. n. 812 delet Dindorfius, contra quem verissimo disputavit M. Seyffertus. Versus autem neque σώζειν θελοντα ανδο δ αν σπευδη θανειν neque δειν θευγνιυς ανδρα ος σπευδε θανεῖν suit, sed . .
154쪽
ανδρα σπευδν θανεῖν A additum ut O. R. 1231 D. Dind. adnot. ad O. R. 316 . n. e. I sq. Hermerdenua inxero orit p. 133, v. 2 Mor- staditus Symb. crit et exeg. ad El. ΑL ML 186 p. 11 suspectavit temere. Ob. u. II delevit orsonus, quia non sit verum Furias adulteriis puniendis inmorari. Dindoctus etiam . II ut languidum seclusit - Nihil aut non veri ola 276 et 49 sq. aut languidi inest. Nam gravissime lectra Furias ante precationem λειτε κτε quasi officii munerisque admonet Verba autem Q τους ἀδέκως θαν σκοντας ὁραθ si emendavit obraeus librorum scripturam ορωτε - τους υνας ποκυπτο/ιενον ita accipienda sunt, ut Electra recordatione memoriaque universi mali commota, quod ut causam crimen caedis adgravantem subiungere obet tota δέκως θνῆσκοντας ευνὰς noκλεπιοιιένους , id vehementi acrimonia seiungat et ut novam rem inserat. - Ib. e. 259 sq. suspectos habet Nauchius. is Versibus, qui transitum parant, eiectis fi v. 261)minus habet quo reseratur. ccessio autem malorum, quae Rugent
et re tiara os narρος, significatur Vocabulis πρῶτα ιιέν 261 - εἶ a 262 - πειτα 266 . - b. n. 398 sq. dolet Morstadtius i. o. p. I , quia v. 400 sensu careat nisi versum 397 excipia Post verba φιους eonon Chrysothemis suos mores defendit, post verba πατρι ιιιυνγνυενοι, quibus t βουλέα Chrysothemidis perstringitur, quasi lectra dicat prudentissimum quodque non esse maxime ingenuum cli 1046 , Chrysothemis veniam patris sibi adrogat cis Ant. 65 sq. . Quid sit τοία υν, sponte intellegitur. Ob. . 462 sq. idem i. o. delet, quia dictum roυ κενὴ repugnet Versu 395, quo Chrysothemidi prudentia concedatur. Alia est ευβουλέα Chrysothemidis, alia σωφροσυνκ Electrae cli. v. 364 sq. . - b. v. Id, 4I sq. damnat idem i. c. p. IV sq.), quia Chrysothemis totum somnium exponat. D. 426. Ceterum mihi δοκειν uo 410 propter V 426 sq. suspectum non videtur ch. 417 λογος τις ai τὴν στιν. - b. n. 428 - 30 stet idem i. o. propter verba
συν κακ* ιεχει παλιν, nam in exsilio carcere inclusam non posso
illam adire sororem CD. 383 κα υε υν ποω στεno παγουσα ιε ostri et 1028. ab. v. 536 in dubium vocavit idem i. o. p. 21)
155쪽
temere. Itaque in hac oratione, cuius sex versus damnant 527, 533, 536, 38, 541, 543J, omnia sunt integerrima. Ob. v. 69Idelet Lachmannus de mens trag. p. 45. Nauchius non integrum V. delet, sed verba διαλον - το petio secludit. Illud parum probabile, quia quod Nauchius monuit, nomen desideratur, o quia etiam do aliis certaminibus dicendum est et πεν et αθλον καὶ ἰσα βαρεα αθλα Pans. 6, 24, 1 cis schol.). Versus emendandus cis supra p. 77), non eiciendus est. ob. v. 76t 3 suspecta Morstadtiua l. o. propter v 666 sq. - Nuntius res factas enarrat ut δεινα ιών, κέοδ' δε 767). - b. s. 768 . Iahnius cancellis circumscripsit. Versus, per se minime inutilis , prope necessario requiritur versibus 270 sq. - b. e. I952 interpolatoria esse censet Moratiatius I. o. p. 30 sq.). Agnoscitur poeta consilium causa adfingendae, cur lectra in scena remaneat. Vehemens animosaque Electra gravioribus verbia πολλr ανοέας καὶ το θηρασθαι κενα studium voluntatemque sororis aspernatur. Ob. v. II25 . sinius cancellisaepsit. Incohatur post v. 1121 sq. apto agnitio Electrae. Neque Vero φεσιν vitiosum est cir quos adserunt interpretes locos aut
inutiis, quum id quod maius est magisque adtinet ad rem, illa voco apertius graviusque opponatur alteri parti φέλων τις. - Ιb I289-92 damnat brensius progr. Cob. 1859 p. 8 sq. propter tautologiam quae sit in v. 129 et quia haec causa πατρε α κιῆσιν - δια
πει ι ιατην aliena sit ab universo fabulae consilio, in qua ab sceleribus et flagitiis Aegisthi omne odium repetatur. - tautologia recte iudicavit scholiasta ε ιν αντικον το συνεχε τῆς Tu Vrολογέας . Consulto ea addidit poeta, ne quae maximo lectra interesse deberet nosci ab Orest quorumque cognitio multum valeret in Orestis deliberationem consiliumque, ea spectatoribus repetere cli. 254 sqq. cogeretur cla schol adnot. ad 1344J. - b. s. 1334 deleri vult idem i. o. p. 11 sq. ut inutilem post v. 1331. uno versum desiderat concinnitas orationis, requirunt particulae v. q. καὶ νυν - eo minus inservit sententiarum conclusioni O. R. u. IlI, quem Berghius delendum suspicatur. In hoo versu etiam ironi consilium ειιαυτον ἰφελῶ animadvertenda est. - Ceterum D ib. v. 46 eum v. 51. - Non melius consulat poetae, si quis O R. v. 690 delera in animum inducat ne melius consuluit Nauchius, quod O. C. Diqiligo by Ooste
156쪽
η. 789 in dubium vocavit. - m. v. 1340 44 damnat Ahrensius I. c. p. 9 sqq. ut inutiles. Hic aeque atque in versibus 1289 sqq., de quibus modo dicebam consilium deprehonditur poetas cuius interest
et exspectationis spectatorum et personae restis causa haec interici Sunt autem duo reserenda, unum non esse agnitum paed gogum, alterum eundem fidem sedisse mortis Orestis. Itaque et in v. 1340 de Doederlini sententia ιι pro σε et in V. q. pro coς ωικε
quem delet eventerna cis supra p. 88. Nemo nnno stichomythiae aequabilitatem desiderat, noniam alia persona conloquium excipit recte interpretatus est Hermannus Opportuna Vobis omnia suns, etiam scelestum da morta restis gaudium*. Multum enim ad spectantium indicium refert responderi ad interrogationem χαι novσιν υντοίτοεσιν idque ita acit poeta, ut plura enarrare supersedeat, paucis Verbi gravissimis senis paedagogi foedo Clytaemnestrae gaudio vehementer commoti καὶ τὰ ιν καιος rem exsequatur. Hi etiam adsero, Bernium locum l. II79-84 ex antiqua dithographia interpolatum iudicare ratum in nonnulli antigraphia hunc locum sic scriptum fuisse, ut post v. 11 78 sequerentur 1181.1182. 1183. 1180 τά δὲ ποι κτε), in aliis autem his duobus versiculis 1183. 180 substitutos fuisse . 1179. 1184. Speciosiusquam verius hoc suspicatus est vir clarissimus. Nam optime se e cipiunt exclamationes Orestis: ιιιοι ταλαίνζς an τῆσδε σνιις ρας, εὐσωμ' ἀτι/ιως - φθαριιενον, νευ r ἀνυιιτου - τροφῆς, quibus non minus apte subiunguntur admirationes Electrao: ου δὴ ποι - nam haec procul dubio genuina scriptura agnoscitur
ξενε. 4 ιιοι ποι - ωδ επισκοπων στενεις O. R. n. quem Nunderus spurium iudicavit, nemo hodis saetis suspectet. De tragica quam vocant ironia, quum ὁ κλεινος ἰδlπους postremo reperiatur κάλλει κακων novλον, cis egregiam C. Thir,
valli disputationem Philol. VI p. 81-103, 254-77. D. O. C. V. . ob. v. 56 sq. dubitare quis possit an sint additicii, quum satis sit dici κενῆς κρατεῖν et verba εργνιος ἀνδρων ιν ξυνοικουrΠυν
157쪽
ἐbis partim sint concinna v. 54 2 ineptissimis causis damnavit Deventerus D. supra p. 88 . Sed molius tranquilliusque subsistit oratio senis sacerdotis in communi sententia quam in acuta erauum 5 sq. Locutio autem n ιιο ανδρῶν ι γῆ ξυνοικουν τεον bt in singulari tragicorum usu ponenda est. - b. v. 26 sq. urgestus suspectos habuit. Consulto haec addidit poeta sola Solineide iniadnot. et addidit ita, ut post verba οὐσπερεὶ τονιιο π reo ex maiorum dignitate gravis causa repetatur interfectum regem ulciscendi. - b. s. 425 interpolatoris esse arbitratur Hermerdenus, scilicet ut interpolatori id tribuatur, quod maxime est speciosum. Quid sit αλλα κακα, v. apud Nauchium, ne cum Erlardtio cogites de mutua occisione fratrum mortequo Iocasta et Antigona8. Interpretationem autem Verborum Iισέυσει σοι quam Ersutatius proposuit quamque probavit Hermannus, indoinus his qui vor es, parricida, incestus η, ne ipso quidem probare possum. Ominatur vero
obscuritate quaesita idem, quod postea v. 457 sqq. apertius dicit: ισος σε σεα et si L . in te nulla disserentia erit patris et filii, filii et coniugis tu una marita, in filius tibi patri par eris*. Id, nihil aliud intellegi, adparet ex addito σοῖς τέκνοις - Ib. v. 566sq. suspecti sunt eidem Her erdeno nullo iure. Non enim pugnant cum v. 126 sqq. ubi Creon dicit, quaestionem impeditam, non dicit,
omnino non incohatam esse. Neque inutiles sunt versus, quia non
ut ab initio cognoscat illud Oedipus interrogat, sed ut aliquid praemittat undo aliud emota sola. Di 5683. Cum eineri mutaro et os
θαν όrro in ros ravorro non opus videtur, nam locuti ερευνανεχειν et o θανόνro i. e. περὶ Οὐ θανοντος convenit hic optime Oedipo, cui iam nomen rarοντος molestum est. Verba κου ν κου-
σαμεν mihi quoque vitiosa videntur Nauchius coniecit,o dis ii inter, mihi in mentem venit καὶ κενὴν α ια, ut et verbis πῶς δ' οὐχ et
his Creon quam moleste ferat inquisitionem ostendat. - . R. n. 588 aut spurium aut corruptum arbitratur Nauchius. Non spurium esse versum ipsa particulae ιεν iis, nihil esso corruptum loci ab interpretibus comparati imm 862 Ant. 1169 docent. - R. . 615 aliquis propterea spurium iudicare possit, quod sententia nihil adtineat ad sententiam ἐν eo νυ γνωσει αδ ασφαλῶς. Sed in
communi sententia nihil obstat quin etiam contrarium adiungatur ad Diqiligo by Ooste
158쪽
eam partem quae propria causa est. Causa autem sententiae v. 15, quam nescio an interpretes non accurato definiant, in eo posita est, uno unum malum lacinus malum hominis ingenium manifestat unum bene factum bonum animum non comprobat. - Ib. v. 808 underus delevit scilicet ut magnum momentum narrationis et excusationis
Oedipi abesset. D. Firnhaberi et SchneideWini de h. v. disputationes Philol. IV p. 17 sqq. 751 sqq. - b. u. 815. I alterum delavit Dindorsius, alterum underes Necessario eos requiri et alterum pertinera a v. 17 - 22 comprehendique verbis f φρον κακος, alterum explicari versibus 823- concinneque repeti versibus 828 sq., docuit L. Spengelius Philol. XX p. 108. In v. 15 suspicatur idem seribendum ess etlς οὐδ' ε ἀνδno ἐσειν, quia in indorfii scriptura τέ τουδέ γ ἀνθως τῶν ι ratio quae intercedat inter praesens ἐσia o suturi notionem αν γένοιto, desideretur. mihi videtur illa ratio satis exprimi particula νυν, res autem aptius ita dici: lς τουδ ει ἀνδω νυν ετ αν quum ante ἀνδno intercidisset, insertum est se consueto more Fortasse etiam antea προσνήκοι scribendum. Ib. n. 035 sq. abesse quam in v. 103 aliquid mutari mavult Nauchius. molestum anim videtur, quod inter patrem et matrem ποος
μγρος -τρος distinguatur. Sed reputandum est, Oedipum expositionem infantis ex aliqua patris aut matris noxia repetere, ut aut ad nnum patrem aut ad unam matrem lacinus et nomen reserendum videatur oti. 1062 sq. ἐὰν ρέτης γέ s vrρος parti τριδουλος, 107 τὴν δυσγένειαν . Itaque nomen cum illo acinora adipus
rei detegendae studiosus coniungit, ut noς ιητρος et reseratur quidem ad proximum Ἀνοιιόσθνης, sensu voluntateque Oedipi vero pertineat ad sententiam δεινον νειδος di ειλο ιζ et διαrono G ποδοῖν
ἀκιιάς. Etiam hoc videndum est, o Oedipus post v. 1034 nullam
causam habeat interrogationis προς ιητρος - nam unde pastor, qui vagantem se sorte infanti incidisse ευρ υν 1026 narravit, novisse poterat, quis auctor esset pedum depravationis-, habeat vero continuo, ubi pastor aliquid speciosi nosse visus est. Itaque etiam Hetasoethi et HerWordent contooturae inutiles sunt. Ob. . I273 sq. quos aut spurio aut corruptos esse censet Nauchius, genuinos esse intellegitur ex ipsis verbis τοιαυ. ἐφυμνων, quae si paucis verbis interpositis post αυδιυν τοιαυθ' inferrentur, molestum id esset Poetae autem ea Diqitia i Corale
159쪽
quae uo sunt diversa δε σκοτου istolat - o ritu solaeto inter se opponere licet, quia alterum positive δε κομμ), alterum negative expressit videlicet eo consilio, ut qua re vera contraria sunt o h/ών ου ἐδει, liberos - ους χρήεν, parentes se. 137 sqq. inter se opponere posset. ob. . I304 sq. delet Nauchius. Sane verba πολλα acto σαι inepta videntur. Sed quid movit aliquem, ut illatria adderet Accedit quod revera cupidus est chorus quaedam cognoscendi PD. 132 sq. at interrogationes ipsas ris et λῆυον κιε omittit ἀλλά 1303), ut dicat quantopera adspectu dirae faciei
commoveatur. Denique Θελιον acii. σι δειν σε plane otiosum est.
Has ob causas na verba πολλὼ ν θοῆσαι spuria videntur, quae addita esse puto, quum aliquis post Οὐδ' ἐσιδεῖν σε similo desideraret aut, etsi absurdum videtur, opinatum hexametrum nouἀνερε σ9αι, πολλα rei θέσθαι, πολλῶ δ' θοῆσαι complere vellet certe non addita sunt ea qua Heimsoethius Curi est. I p. 22 sq. arbitratur ratione). - b. e. I380 delet orwerdenus ut inficetum ex alia sabula adscriptum putat B. oditus Ann schol. Berol. N. S. I p. 221 . D. v. 120 sq. Vim sententia sentiet qui cogitaverit dociis, quae in v. 138 sq. dicuntur. Verbum τραφε ἐς recte se habere hin summo splendor vixi, habitus sum' idque ipsum, non rnαφεές scholiastam interpretatum esse διατρέφας, docuit Meinehius. Nisi particula γε verba καHισι ανγηρ I ab universo
genere humano ad civitatem Thebanam rostringere putanda est,
ab histrionibus additos eo loco, quo diversa sententiarum ratio cognoscatur Eum secutus est Nauchius Oedipus quum filias arcessit primum o quo oculos sibi effodit, inauditam rationem iis exponit, quae inter ipsum et filias intercedat ἀδελνάς - του spvroimmo nar δ), ut apto cum Mousatione, et excusatione versus 1484 sq. adiciat. Alia ratione τοιαυλονειδιεισθε mentio fit rerum laedarum v. 1496 sqq. Ib. u. I526 subditicium iudicavit Iacobsius. Cobetus Nov. Lecti p. 219 veterem lacunam τοι ἐπιτυχουσιν νοιιασιν expletam esse suspicatur. Sane huius versus, qualis in libris legitur, et oratio a
Sophoclis dicendi genere et sententia ab hoc loco abhorret. Sed emendationibus admissis quae facta sunt: sol ova λυν πολιτῶν
160쪽
ταῖς τυχαις ἐπέβλεπεν sententia cum maximo accommodata est. Illud dubito an facilius corrigatur sic o τές Ου ζritim πολιτων τ&ῖς τυχαις ἐπιβλεπιυν, quia si omnia vitia ex una corruptela repeti possunt. O. C. n. 83 suspectat Nauchius ut satis ieiunum Aliud est cor πων ἐν συχ*, aliud quod dicere vult Antigona ut tranquillo possis quodvis loqui, quum praeter me nemo adsit*, quae videlicet eaec dicit patri. Ib. e. 337-43 damnavit Meinehius ed. p. 105 sq. .
Anto eum iam x Schoollius suo moro illos versus abiecerat. Rem dicit Meinehius absurdam, absonam et ab Oedipi persona et statu alienam, verba reprehendit σφυῆ δε - pti δε in initio versuum prope contiguorum posita, vocem συνros o ad hominum connubia translatam aliam enim putat rationem esse l. v. 600 et esch. Pers. V. 70M, Iocutionem κατ οἶκον οἰκουρεῖν Sana haec a nostro sensu aliquid abhorrent, Graecis auditoribus illius temporis condonanda sunt, quibus eiusmodi res aliquid delectationis adtulisse probabilo fit, si do uripidis similibus narrationibus cogitamus. Vediborum reprehensio non satis habet causae. - b. u. 380 sq. suspecti sunt indoino. Hi versus si abessent, aliquid desiderares, inprimis quum sequantur Verba αυτ υκ δειλιος - λογοιν, u ora δεινά. Verba sunt corrupta. Multi multa excogitaverunt, nihil quod tibi arrideat. Mihi facillimo sanari videntur verba hoc modo: λς
ἐς prora πως οὐρανον βιβων i. e. ut Thebas prostraturus, ita
Argos ad astra sublatur φ. Praeterea obeti coniecturam αἰχ/ιῆ amplectendam esse puto. - eo magis quam hi versus abesse possunt similes verans I305 -ο, quos Martinus propter V. 1311 sq. spurios habet ita tamen, ut pro illis etiam hi v. I3II sq. possint expungi. Ut illis carere non potes, ita his carere non vis. Sio enim describit Polynices rem magnifico, ut in Osdipum etiam aliquid
beneficii conferri videatur, quod cum eo communicetur victoria, ut hi versus transitum parent ad nuncupationem sociorum. Praeterea ad
v. 1305- non in v. 1318 pertinent verba Oedipi 137 sq. idque
ita, ut simul ratio habeatur verborum Ismenae v. 380 sq. - tua Osdipi orationis . I370 - 2 interpolation laborare putat Nauchius iniuria). - Ib. u. 458 einehius, si abesset, non desiderare Nos desideraremus, nam magni momenti est ad conciliando Athenienses.