장음표시 사용
151쪽
adfirmari de ipsis Personis; Sed hoe est salsum, eum de essentia divina dicatur , quod communicetur, de
Personis autem , quod non communicetur; Ergo vel Divinae personae non possunt habere ad invicem personalem distinctionem , vel non possunt realem idem litatem habere cum essentia; Ergo etc. g. 324. R. n : consm. Nam communicari, et non communicari sunt duo contradictoria, quae nequeunt convenire eidem rei, secundum eamdem sormalitatem , hene vero secundum formalitatem diversam.
Inde do Filio, quia est idem cum essentia divina , potest dici quod communicetur secundum Divinam es bentiam , et quod non communicetur secundum rationem relativam , seu secundum siliationem Et eriluomodo Filius est idem cum essentia Divina , et eblistinctus ab alia persona.*- 325. Contra. Atqui quidquid assirmatur deessentia Divina debet pariter assirmari de personis
Ergo si de ossentia dicitur quod communicetur , Secus Pulem de Filio v: gr, hoc mysterium, semper Princisis bumanae naturae nolis, dicendum est repugnare 'rob : Subs : Hoc priueipium : dici de omni, est lum iv. naturae nolum , et significat, quidquid asstris matur de superiore, debet pariter de inseriore intro
mari ; sed natura divina se habet veluti quid superius ad ipsas personas; Ergo quidquid assismatur dees4entia Divina debet pariter eis, a 6. R. dist. maj: Hoc principium ete. Sileatum illud quod adfirmatur de superiore, it
etiam luseriori commune, eone: mai; si tantum 4 rPeriori eonveniat, n : maj , miti : , et e Sm. Pr,
eipium hoc: diei da omni, si aifieat utique, quod quidquid convenit superiori ei de ipso affirmatur, de bet pariter de inferiore affirmari. Hoe tamen verum est quando praediratum, quod eonvenit superiori , Potest pariter inferiori compotere, uti patet in asyllogismo: Homa est animal ra flanale; Petraua rat
152쪽
homo ; erso eaι animal rationati; in quo rationalitatis ratio et homini , et Potro'convenit. At quando praedicatum superiori convenit, ut nequeat inseriori competere, tune Praedicatum ipsum non potest de imseriore affirmari. In casu , prpedicatum communica hilitatis est taliter proprium ipsius Naturae divinae, ut nulla lepus personis possit competere, et de illis as .srmari, cum personae propter oppositionem relativam producentis et producti quam ad invicem dicunt nequeant hanc communicabili talem ad invicem hahere. Si ergo vere ad hujusmodi explicationes, quas patiuntur principia lumiue naturae nota, advertatur, eruetur certo , Trinitatis Mysterium nequaquam timiusmodi principiis repugnare.
f. 327. Prob: auctorii: Patrum. Sanctus Dyoniosius Areopagita lib: io. de Diu: nom: sic loquitur de Trinitatis Mysterior 6 Ida superaubstantialisn unitas ; et illa Supra mentem unitas . . . . nonu effabilis x tiona, intelligistia , nominoque Vacans, u nullius rei similitudinem habens. . Iummae qui u dem Divinitatis arcanum illud, quod omnem in- v te gentiam sub tantiamque branscendit '. Sanctus
Athaca v. Epist: i. ad Serapionem. Arianos α ἶἰtans, ita contin eos invehitur :.u O stulti, atque ad v muta audacra et precipitast quare non poeius San, i ctam. Trioitainm curio e scrutari desinius, eamqueis O ip dumtaxat creditis, insistrum Apostolam n e v in ru imit Ii, erius haec sunt verbal credere enim M oportet Primum Deo, quia en8 Sanctus Augusti-B nus lib : i5. do Trinit: cap : i 6. et u Quis , M inquit disputandi ruod Z quaenam tandem vis in-
153쪽
h telligendi atque polentia , quae vivacitas rationis , ,, quae acies cogitandi ostendet . . . . quomodo sit, Trinitas' is Sanctus Fulgentius lib: II. ad Trasimundum cap r i . ii : Sola , ait, immutabilis illa, Sempiternitas Trinitatis reperietur incomprehensibili- ω latis digna m raeulo , quae sic excedit omne quod' is cogitare, Vel Sapere possumus , Sicut superat Omne, quod Sumus n. Et ut alios taceamus, Sanctus Ber- nardus lib : 5. de considera : cap : 8. inquit u Sati tramentum hoc scilicet SS. Trinitatis magnum B est, et quidem Venerandum non Se rutandum. Quo u modo pluralitas in unitate , aut ipsa in pluralitate scrutari hoc temeritas est; credere , pietas; nosse vian et vita aterna u. Unde eoncludunt Theologi , impos- Sibile prorsus esse per rationem naturalem ad cognitionem Trinitatis Divinarum Personarum PerVenire. Quod quidem supposita etiain hujus Misterii revelatione in let Iigendum est. Nam laudati Patres non ad- versus Philosophos tantum , sed adversus Haereticos loquebantur , et quidem in tempore quo SS. Trinitatis τevelatio jam lacta fuerat.
Ne probasili quidem ratione, de naturae Pruncs Spesita, adstrui potera hoc y terium. i
f. 328. Prob : Nam unitas essentiae in tribuν Personis realiter distinetis, naturae legibus ac rati nis pxincipiis parum consona videtur; in qua, una quaeque res suam habet ab altera discrepantem, Sallem NUmero, naturam. Deinde nullum est naturale obieelum , quod talem probabilitatem mens humanae ingerere potest; eι si fortassis mens humana apprehenderet tres Deos, non posset cogitationem suam ab hac apprehensione remeare. Ergo ett.
S. 329. Coroll. Clarissime Iitaque patet Uufgua
154쪽
Gentium nillil umquam de I Ouiliatis Mysterio ante II ii Hul adventum cognovi Q. Nam Gentes ante Christi adventum orbatae erant divina revelatione; hoetiue honosmia in Gens Judea solum obtinuit, iuxta illud Da
magnum nomen eius; et Psal: io a. ): Nolas fecit Has suas μοι , flus Drael Cotan ales suas; et Psal: i 7. v. 2 o. : Non fecit taliare omni nasso, et νι ιcιa sua non manifestavit eis. Si ergo Iudaeorum vulgo. , licet saeta illi populo fuissot divina revelatio , et quidem SS. Trinitatis , hoc Mysterium non annotuit, a sortiori vulgo Gentilium non fuit notum.
v. Trinisatis Mnterium adeo est tamanae rastani δυσνιum , ut ne fuidem ipsi Philosophii incer
prenIιam vero non hujus ramuli . . . . sed L Lmur Dei sarientiam in mysterio qua aricondisa est . . . . quum nemo Princi um huius sin si cognovis. quibus tale exurgit argumentum : Si est aliquadretentia et veritas, quae masis loqui debet inter per, at qu' abscondita est in mysterio, ea est Pr euldubio Tr1nitas Personarum in unitato naturae; Mrgo si alia sapientia, multo magis haec a nemine
rincipum hujus saeculi, Philosophorum nempe, ut ait hic Dius Thomas , cognita est; Adeoque etc: A. 331. Prob : II. ratione Theologica . Si PhiIo-ι0sophi inter Ethmeos hoc Mysterium novissent, id certe ratione naturali assequi debuissent; Atqui ra-ione naturali neque a priori, neque a posteriori hoc Mysterium potest cognosci f. 3ii. ) : ergo etc. Deinde antiqui philosophi, ut ait Apostolus Rom. I.
155쪽
v. 2I. , esto ex rebus hunc Mundum hasphetabilem componentibus potuissent agnoscere Deum , et de saeto eum existentem agnoverunt, non sicut tamen Deum
glorificaverunt; quippe qui tot distinctos Deos admiserunt ; quapropter dicentes se esse Sapientes , stulti laeti sunt ; Ergo si in veri Dei unici cognitione , infantium insensatorum more erraverunt, multo magis Trinitatis Mysterium cognoscere Hon Putuerunt. Adeoque et .
Adsersariorum ob raso res solvuntur. S. 33 a. Obiis. Μultorum Patrum sententia est, Tamplures philosophos velati Platonem , Zoroastem , Iercurium Trismegistum , aliosque penetrasse , Deum
osse unum in essentia , et Trinum in Personis i 9 ;Ergo etor Adeoque salsa propositio.
a, Id sane asserunt In tinus Martye in orat :ad Gentes , Clemens Alexandrinus f Lib. V. Seroma tum ὶ , Cyrillus i Lib. 2. et a. contra Julianum in ;prae. a Fiis vero Εugubinus Lib. I. et a. de perenni Philosophia ὶ. Atque primo diuinum Platonem asserunt. Hic namque posuit Summum Deum ; deinde asserit ab hoc genitam mentem , perquam is alia fabrefecit; ae denuo Tertium , quem vocat Animam Mundi; culus intuitu Claudianus Mamertus , de illo ait apud B se titum Ith: II. de Praep. Evang. : α Qui tantis saeculis . ante puerperium Virginis , ante praedicatam sum stimae Teinitatis in Gentibus unitatem icterea hilara, u-Μ -- , tres in divinitate Personas .lμdisin ausu , v mirabili ingenio, non imitahili elomiti quaesivit, ius venit, prodidit n. v. Zoroastem Chaldhelmi, qui ser psit u Motias genuit duam , et in toto Mundo lueet Te is nitas .. 3. Mercurium Trismegistum, qui ait.:. --. has genuit vinadem , et tu se suum reflexit amo a rem a. Quare S. Augustinus de Platonicorum Libris
156쪽
333. R. disti antee. Multorum Patrum ete; .i hoe Philosophi agnoverunt Solo naturali lumine i n. antec: , ex sde et revelatione eone ἰ Ergo eic consui. Esto asseveranter dici nequeat, Platonem', Zoroastomet Mercurium Tris megislum veram M. Trinitatis nottiliam habuisse'; dato quod eam revera habuerint . ruid inde Z suerunt ne illam solo rationis lumine a-epti 8 nequaquam. Id enim est prorsus 'impossibi 'o
g. 3io. ὶ si ergo illam habuerunt': mutuat: utiqu8
suerunt vel ex Moysis Scriptura , quam.sacillimo ad manus habere poterant, vel o Symlim ἔ quibus ut refert Sanctus Augustinus cum aliis , Deus ob virgi nitatis Practoga livam qua exornatae fuere, prophetiae donum concessit, atque abstrurissima quaeque Mystcriae s dei revelavit: uno verbor ex fide et revelatione
3. 334. Confra. Atqui Philosophi, quin habue
rint recursum ad Libros Moysis , et Sybilli nos , hue est ad revolationem, Trinitatis Mysterium cognoscere poterant; Ergo n. r. Prob. Subs. Laudati Philoso phi, solo natuxali lumine Dierant cognoscere , Deum osse unum in essentia ; poterant pariter penetrare, ipsum esse agens nobilissimum , scillicet per intelle tactum , et voluntatem ; sed ex hac co nitione poterant Trinitatem Personarum cognoscere ; Ergo etc. 335. R. dist mai: Laudati Philosophi ola: poterant pariter penetrare ipsuria esso agens per in cellectum et voluntatem , hoc est esse operativum per intellectum, et voluntatem , cunc: mai; hoc est esse agens productivum per intellectum , e productivum pee Voluntatem n: ma: , et disi: mint; Sed ex hae cogntit ibi non quidem lsis verbis , sed hoc idem omninon multis , et multipliciter suaderi rationibus , quod in μ principio erat Verhum , et verbum eret apud Deum,
157쪽
i one eic , si cognovissent ipsum Deum esse prodii et Aum per intellectum , et per Voluntatem, cone: min: , si cognovissent ipsum Deum esse tantu in per has po tentias operativum, n: min; Ergo et . Ποῦ consita. 1' lamplius cognoscendo , Deum esse nobilissimum agens, hoc est per intellectum , et voluntatem , ad summum polerat ex hoc eruere, Deum per hujusmodi potentias Operativum esse; non autem per intellectum csse , et per voluntatem productivum Amoris, seu Spiritus Sancti, in quo Trinitas consistit. q. 336. Contra. Atqui Philosophi praedicti cognoscendo Deum esse agens Per intellectum , et voluntatcm , cognoscere pariter poterant naturaliter Divinum Intellectum esse productivum , et voluntatem quoque productivam ; Ergo a copi te argumentum. Prob: subse Philosophus evidenter naturaliter cognoscit , intellectum creatum foecundalum ex praesentia objecti producere, Verbum mentis, et voluntatem crediam ita quoque laeeundatam producere amorem Er
g. 33 . R. distet antee : Philosophus etc. et hoc
quod est intellectum creatum Producere Verbum mentis , et voluntatem creatam producere umorem , eSt Pru ducere accidens in diversitate naturae , conC : antee ebi producere aliquid In ademtitate naturae , D. BnteC, et consm. Intellectus noster si producit verbum mentis, ct voluntas nostra si producit amorem , producunt Bec,
dens a spipsis distinctum. Unde ex hoc Philosophus Posset ad summum cognoscere intellectum Divinum , ut voluntatem Divinam producere suoque accidens distinctum, et sic numquam ad tanti MySteri I cngnIlionem ex naturali ratione poterit quilibet intellectus pertingere r Quoniam 'Iysterium Trinitatis consistit in hoc , quoi Pater producat Filium in Hemii late naturae , hoc est communicando ei omnia quae habet , praeter Paternitatem; ct quod Paler et Filius Produ-
158쪽
tant Amorem , seu Spiritum Sanctum; ei quoque omnia communicando , praeter rationes relativas.
g. 338. Contra. Atqui Philosophi possunt naturaliter cognoscere intella tum , et voluntatem Divinam roducere aliquid in idemti tale naturae; Ergo n ζ r. Yob e subs : Evidonter naturaliter constat , intellectumereatum , et voluntatem creatam producere accidens in seipsis receptum , et in diversitate naturae , quia potentiae finitae sunt et limitatae; Ergo quando s tentia est ins nita , evidenter naturaliter constat, quod producat aliquod in identitate naturae; sed naturaliter constat, intellectum et voluntatem Divinam esse potentias infinitas ; Ergo evidenter naturaliter constat, intellectum , et voluntatem Divinam esse potentias infinitas ergo evidenter naturaliter constare debet quod Deus per intellectum producat Verbum , et per voluntatem
producat amorem in idemtitate naturae. f. 339. R. n. primam tonsm. Nam nos naturali lumine cognoscimus Deum esse infinitum ,' et eX eo , quod creaturas producat, non arguimus eas in natu rae idemtitate producere. Unde infinitas potentiae productivae non est sufficiens ratio , quare naturali lumine Possimus eruere per ipsum Deum. erbum mentis, aut Amorem in naturae idemtilate relucere.
q. 34o. Contra. Atqui evidenter id naturali lumine cognoscere possumus ; ergo n. r : Probe subs Naturali lumine evidenter cognoscimus , Deum eswagens infinitum perfectissimum ; adeoque agens infinitum uni vocum , sed agens infinitum uni vocum , idem litate naturae producit essectum ἱ ergo semper ex infinitate naturae arguitur , quod producaturri aliquid in
idemtitate naturae.*- 34i. R. n: eonsm. Nam agens uni cum e
xigit qui em producerer aliquid , verum in similitudinem , non autem in identitatem naturae. Quare etSanaturali ratione cognoscatur, quod Deus sit 3gens uni vocum , Solum potest ex hoc erui , quod gignat
159쪽
personam habentem similem , sod aestiniam Dedat fui non vero eamdem . Ut Tamquam quod , liem conceda quod naturali lumine possit an gi , Deum producere Vexbum . ,ut Amorem in idem tilate naturne,
non possum Si tamen e e rerii naturaliter, quod Ver-hum prod eat, aut possit aliud Verbum producere ;et sic quoque de Amore, sen de Spiritu Sancto. Unde νwnquam naturali lumine . SS. Trinitatis Mystefium
Quaeres. Quasnam imaginos ac similitudines' ad M. Trinitatis Mystcrium, non jam probandum, sed solum explicandum Patres adduxerint 8 s 3 α. R. Plures sunt imagines: atque similitu-aines, quaeis ad M. Trinitatis Mysterium explicandum , non autem probandum usi sunt Patres. Praecipuas hie amen recensebimus. Ac primam quidem desum ni x aqua. a Nam fons , suvius, et potio sunt aqua , i ,, quit Saucius Augustinus serm: 37. de 'orb :M Apost, cap. 7. . , et tamen nihil horum est allei. ti rum. Item si ex fonte tria pocula repleantur, posse ,, dici tria pocula, tres aulem aquas non posse diei , ni sed omnino tinam aquam , quamquam de singulis ρο- , culis interrogatus, in quolibet illorum aquam esse
M respondeas lib: de fid et ei' symb: cap. 9, 3. A n iam a Sole mutuantur. In Sole siquidem, aitis laudatus Doctor Serm: i. op : 3. tria sinis I3, et sicut videmus separari non possunt, cursus , γί Splendor, et calor. In, Solo, inquit etiam Sanctus, Athanasius quata: 4. videntur orbis , radius, et
i lux ot tamen non dicun1ue ires Soles, sed unus Sol; n et ut alios praeteream .i cti Sanctus, Bona enturan Serm: 13. Iuniin . Eccles .' Sol habet substantiam , n splendorem , et calorem :. sicimus habet principium originans ι καὶ Patrem plendovem Filium , calorem Spiritum Maisnun etiam ab igne desumunt r in igne elenimΥsunt simul splendor, motus aia
160쪽
cens rure Quisquis haec tria , scilicet memoriam , intol- . ligentiam, et voluntatem in sua mente naturali lecu divinitus instituta vivaciter Perspicit . . . . Prose u clo summae illius Trinitatis imaginem perspiciet M.
q. 343. Animad. Varie variis temporibus cἰrca M. Trinitatis existentiam errarunt Haeretici. Qui primus omnium contra tam ineffabile Mysterium erexit signum , Simon Magus fuit. Hic namque per Summam finsaniam amrmabat , festo Augustino Lib. de Ha resibus ad Quodvult Deum Cap. I. u M in monto , Sina Legem Moysi in Patris persona dedisse Iu-n daeis; tempore Tiberii, in Filii persona putativos, apparuisse , postea se in linguis igneis, Spiritumn Sanctum super Apostolos venisse n. QuaTe unam tantum in Deo personam admittebat. Post hunc V lentinus inter , alia haeresum portenta , hanc docuit ;totam nempe Trinitatem esse eassam. Et quidem ab hoe parum distat Praxeas , qui, ut inquit Tertullia
nus Lib. de Praescriptioni bns Cap. ult. u Deum
vi Patrem omnipotentem Iesum Christum esse dicit; Μ hunc Crucifixum , passumque contendit, et morsuum praeterea seipsum sibi sedere ad deSteram suam M. doetus vero docuit Patrem, Filium, et Spiritum S. non Solum naturae, aed et Persona unum esse Deum. Id ipsum tenuit Sabellius , dicens unam in Deo esSe Personam , sicuti una est in eo essentia ; baneque Patrem dici cum Legem dedit, Filium cum humanam Carnam sumpsit ; Spiritum Sanctum; eum Super