장음표시 사용
171쪽
et Terrae aeternitatem, bene vero Ioannes Verbi aeternitatem ostendit, quia ex contextu satiS apparet, eum loqui de vera creatione, non Sic autem Ioannes Atia
qui etiam Joannes, suis verbis laudatis, de vera Verbi creatione loquitur ; Ergo sicut Moyses etc. Prob. min. Eo sensu ait Ioannes : In Artacinia erat Verbum , quo Verbum de seipso , nomine Sapientiae ait p. XXIV. v. 4. : Ab initio, et ante saecvia oreMasum: Ergo etiam Joannes etc. g. 365. R. Dist ans .: Eo sensu etc., Et Verba illa: creata sum, creationem proprie dictam significant sicuti verba ΜοIsis: creasti Deus Caelum, et terram, nego ans; significant creationem improprie dictam , generationem nempe, Conc; Ergo ere. , nego eo . Verbum creare aliquando lato sensu Sacris in literis
usurpatur. Hinc ubi in Proverbiis Ecclesiastici Cap. XXIV. v. in. , Septuaginta Interpretes habent:
Dominus creaste me initium viarum Suarum , nostra
Vulgata Ialina vertit: Dominus P Sedit me est. ,' quod verbum possidere Pro generare aeripi potest, sicut illud accepit Eva, cum dixit Genesis Cap. IV. v. I. : Possedi hominem, hoc est genui. Exadjunctis autem, atque eX verborum Sensu argui potest , num creare, Veram ac propriam creationem si gnificet , nec ne. Quod et videri potest in adducto te stimonio , ubi ex adjunctis , atque verborum sensu,
manifeste apparet, verbum creare , non Veram , . et
Propriam , sed impropriam ereationem denotare. Ipsa namque Sapientia se dicit certo creatam, sed quando g. 29 Ab ιnula, et ante saecula : Ergo ab aeterno; Ubi namque non adest saeculum , non adest tempus ;et ubi tempus non est , aeternitas est. Si ergo ante saecula, prosecto in aeternitate. Jam vero ab amterno potest ne concipi aliquid vero et proprie crea tum ἰ eductum;nempe ex nihilo sui et subjecti twnime gentium. Quod creatur , Utique antea erat nihil; ergo non ab aeternitate, sed in in ore cream
172쪽
16otur, et in saeculo. Id potest quoque optime confirmari ex eo, quod ipsamet Sapientia, seu Verbum, laudato in Libro, sed Capite V. iam dixerat: Ego ex ore Altissimi prodisi primogenita ante omnem
creaturam. Si ego ante omnem creaturam Primogenita , ereatura certe non est Sapientia; quod si cre tura non est; Deus est i . f. 366. Contra. Atqui verba creata sum indicant Veram creationem , sicut verbum Moysis crearit; ergo n. r. Prob. subfm. In adducto S. Joannis testimonio , post verba : In principio erat Verbum, sequitur : et Cerbum erat a d Deum; Atqui quod est Eud Deum , certe non est aeternum, sed creatura; go Verhum est creatum adeoque verba creata
g. 367. R. cone. mai. , et dist. Atqui elc. si Pud accipiatur per prope, aut ρOSt, cone. ; Si acci-Piatur per simul cum etc., nego min. ς Ergo ete. , n. utramque consm. Laudato in loco per apud Deum , .
nihil aliud vult in digitare Ioannes , quam, Verbum
Divinum semper fuisse cum Patre , antequ3m Omnia crearentur, non vero quod sit aliquid creatum prope aut Post Deum. Revera post laudata verba , imme-
diate subjungit: Et Deus erat Verbum. f. 368. Confra. Atqui per illa verba: Verbum
erut sipud Deum , satis ostenditur, Verbum esse aliquod a Deo diversum, et cieatura; Ergo n. r. Prob. min. subf. Si verba illa indicarent Verbum esse cum Patre , et Patri consubstantiale, et non quid a Deo diversum; Ioannes loquendo de eo, vocasset illud absolute Patris unigenitum; Ansit Joannes post laudata verba vocat eum quasi unigenitum, et non ab solute Patris unigenitum , dicens : hrissimus gloriam i) Consulantur Evositores Sucri in kaec loca , A Tapide praesertim.
173쪽
tre; Ergo etc. 369. R. Tola vis huius argumenti in particula quasi reposita est; quare statim evanescit ac advertatur , eam particulam non semper indicare similitudinem rei alicujus cum alia aliqua , sed quandolue veritatem , atque identitatem. Ita apud Lucam
Cap. XXII. v. 44. legitur : Et factus est sudor
ejus quasi guttur sanguinis etc., et tam n Scimuη , Christum vere sanguinis sudore manasse. Cum ergo
particula illa quasι , vel sicut, in adducto testimonio veritatem , et identi talem signiscet , ut . ex pluribus aliis ejusdem Joannis testibus palet, corruit argu mentum oppositum , et frina manet propositio Ca
ῆ. 37ο. Objic : II. Frustra asseritur Verbum esse aeterno Patri consubstantiale , quoties Christus ipse
consessus est , se minorem esse ae erno Patre : Atqui res ita se habet, ait namque Joannis cap 14. V 28. Pater major me est; Ergo ele. g. 37i. R. dist: maj : Patre minorem, ob assumptam humanitatem, ri , Secus, conc., et di Si min: atqui cic , ratione assumptae humanitatis, cone ;ratione Divinitatis, n min: et consili. Pluribus iii Ioeis Christus Dominus aeterno Patri se consul Si an tialom esse et Deum hominem omnium Salvatorem , declaraverat. Praesertim cum apud eumdem Ioanneux
Coi': io. v. 3ο. ) dixerat : Ego et Pater unum sumuS. ci Unum, explicat diaeti autenus Lib : desil) n unum inquit ad unitatis Divinitatem refert , sumus D autem Personis assignat n. Et cum apud eumdetuJoannei ib: v. 38. dixitPPater in me est , elego in Fiatre. Cum ergo in adducto Superius testimo- Dio dicit se Patre mitiorem esse, id non aliter dicit iὶ Vide alia multa a Dud Boma in Tomo Me linea
174쪽
nisi rasi nne ammantialis assumplae, rima v 'o Di i
mae Naturae, quam Semper eum Patre retinuit :Λdeoque et .
i 372. Contra. Atqui Verhum est Patre mino Talione etiam Divinitatis; ergo n: re Proh : subs: nos ita so habet si idem Christus Dominus Deo Patri est subiectus, et mandala ejus observat : Atqui ta
lis est Christus, de quo dicit Apostolus Cor: IS. V. 28. : Cum autem Subi eta fuerint isti omnia ,
func et ipse subjectus erit ei; et Christus ipse apud laudatum Joannem scap: i5. v. Io. : Ego Patris mei proecoepta urvari; Ergo eic g. 375. R. dist: maj: ratione ut supra diximus
assumptae humanitatis, n : Divinitatis conc: mai: et dist: minet, ratione assumptae humanitatis conc: Divinitatis n: min: , et consm. Christus ut Deus est,
Aeterno Patri consubstalialis est, ipsique aequale in divinitale; et absurdissimum esset dicere, Christum ratione Divinitatis Deo Patri subditum, atque obedientem. In quihus namque unica est diatura Divina , Subjectio esse non potest. Quod ergo Christus dicatur Deo Patri subditus, et obediens, id est ratione a Sumptae, humanitatis, qua propter nostram Salutem de Coelo descendero dignatus est, et homo seri. Hinc
aemessesum , factus obediens usque ad mortem , mortematatem Crucis. Quoties itaque sermo est de Christo , seu de Verbo carne facto, sedulo distinguendae sunt in ipso duae Naturae; Divina nempe, et humana; Diu ina qua aequalis est Patri et verus Deus ut Pater τhumana vero, qua minor est Patre, et homo ut nos iisdem cireumdatus infirmitatibus, quas pro Sua clementia, et benignitate assumero dignatus est, ut genus humanum ab horrenda peccati et Diaboli servitulo
f. 3τά. Contra. Atqui Verhum incarnatum, rasone etiam Divinitatis, est Deo Patri subditus; ergo a ea P.
175쪽
arinnient. Prob: subs . ille I eo Pati i est subditus : qui noscit omnia , quae scit Pater ; qui nihil sacere potesta semetipso absque Patre; qui doctrinam, quam ha Let a Patre habet; atqui ita se res habet, nam Christus diom iudicii ignoravit; interrogatus namque do illo respondit Matth: 24. v. 36. 3 De die autem ilia , es hora nemo Scit , neque Angeli Coelorum, nisi Solus Pater; et apud Joannem : Christus nihil facere potest ea semet*so , nisi viderit Pratrem facientem; et apud eumdem cap. 7. v. i6. etc. Christus ipse inquit; Doctrina mea non eSt mea , sed ejus qui misit
f. 3 5. R. Et ad id quod assertur primo loco; Christum nempe diem iudicii nescire, dicimus, ideo hoc de Christo adfirmari , non quia revera diem iudicii ignoraverit, sed quia illum non aperit atque
manifestat. Ad rem Augustinus Bene accipitur , ii id quod dictum est , solum scire Patrem , sic gictum γε esse, quia iacit Filium scire, et quod dictum est 3 nescire Filium, sic dictum esso, quia facit nesciren homines, id est non prodit eis quod inutiliter sci-ν, rent M. Illud vero quod addebatur , Filium nihil posse a se sacere , non infirmat , sed potius confirmat nostram thesim . Etenim verba illa non argu Unt impotentiam , seu virtutis desectum in Filio , quin potius ejus Divinam essentiam demonstrant. Nam quaecumque habet Filius, a Patre per aeternam geue
rationem habet. Unde quidquid Filius habet, Patris est , et quidquid Patris est, est quoque Filii, juxta illud Ioannis Cap. 16. v. IS. ): Omnia quincumque habet Pater mea sunt. Idipsum dicendum de doctri- Π , quam Patris esse Christus ipse adfirmat. Adeo
176쪽
o Spiritus Saneri Livinitate, ousque eum Patre , et Filio consubstantialitate. f. 3 6. Animai Non minus adversus Verbum
D vinum quam adversus Spiritum Sanctum , tertiam in Diuinis Personam , Haeretici linguas suas sicut ser-Pentis acuerunt , eum nedum contristantes indignis operibus , sed et penitus negantes; peccato inde tam enormi se onerantes, quod remissione indignum est sive in hoc , sive in futuro saeculo. Atque illi poti simum , qui in Spiritum Sanctum Peculiarius , et vehementius debacchati suerunt, vocantur . Ebionitae , qui eo dementi ac devenerunt, ut dicerent, Spiritum Sanctum esse sceminam , et Christi sororem ; Macedoniani, et Sociniani, qui Spiritum Sanctum , non natura Deum, sed creaturam, virtute tamen , et efficacia, Dei ministrum esse aicebant. His accensendus
est Valentinus , qui spiritum Sanctum inter Angelos adnumerabat; Angelum vero eum dicebat, aliis quidem coeuum , sed majorem; quod et plerisque Arianorum non displicuit. Contra hos, aliosque , si qui 5unt, stant Catholici omnes.
Spiritus Sanctus est merus Deus; ne e Persona Pamui et Filio consubstantialis. 37'. Prob. ex Scrvituris Veleris Testamenti.
David Pro dia Lib. II. R'. Cap. XX li. v. a. lesta . tur, dicens : Spiritus Domi u lo fus est per me. Quis autem est iste Spiritus Dominit Deus ipse; subjungit namque: Dixis Deus Israel mihi; locutus est fortis Israel dominator hominum. Idipsum patet ex Isaia ;qui testatur se audivisse Vocem Domini dicentis ar.
177쪽
Vt. v. 9.): Vade et dises ργulo huic: αudite au Gentes, et nolue intelligere, etc. ; quis namque suit Dominus istet Spiritus Sanctus. Unde Paulus Judaeis renuentibus consentire veritati, dixit Actor. Cap. XXVlli. v. et 5. Bene Spiritus Sanctus loquutus est Ver Isaiam . . . Vade ad ργulum istum , et dic ad eos : aure audiatis, et non intelligetis, etc. Qui stelarius 8 Ergo etc. f. 3 8. Prob. II: ex Scripturis Novi Testamenti ; atque omissis illis omnibus testimoniis supral g. 344. et seq. relatis, audiamus Apostolorum Principes. Et Petrus quidem Ananiam alloquens Act: Cap. V. V. 3. , sic inquit: Ananiis cur tentavit Satanas cor tuum, mentiri te Spiritui Sancto , et fravdat cde Pretis agrip . . . non es' menlisus hominibus , Sed Deo. Paulus vero ad Corinthios scribens Episb. l. Cap. Xll. v. 6. II. , ait: Distriones Verationum
Sunt , idem vero Deus, qui meratur omnia in Omnibus . . . . mel autem Omnia veratur ΠΠΠS , atque idem Spiritus; nempe Spiritus Sanctus; Ergo et ciUlterius ad Romanos scribens Cap : XV. : inqui. Charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per ista ritum Sanctum qui datus est nobis; et Rectores Ecclesiae Μelitensiς alloquens dixit Auctor ; XX. Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos biriatus Sanctus posuit Discopos resere Ecclesiam Dei.
Ergo etc. Haerelisorum argvmonta solvuntur.
f. 3 9. Obj ic. I. Si Spiritus Sanctus esset Deus, Persona nempe Patri, et Filio consubstantialis , cingnosceret utique alias duas Personas, Patrem scilicet et Filium ; Atqui non cognoscit , dicente Christo Matthaei Cap. XI. v. et ): Remo norat lium nisi Fater , neque Patrem quis notu , nisi Filiua ;
178쪽
Cum Christus Dominus laudato in loco de se, et
Patre tantum Verba faceret, Spiritum Sanctum non expressit : non vero negavit, eum esse personam Patri , et sibi consubstantialem. Apud Joannem enim Cap. XV. v. 26 iam dixerat discipulis: Cum C .nerit Paraclitus, quem ego mittam xobis a Patre H Pitum seruatis , qui a Patre procedis; illle festia moxium perhibebit'de me; quihus sane verbis Christus saletur, Spiritum Sanctum esse Patri, et sibi consubstantialem; quippe a Patre, et ipso proeedit, et ipse eum mittit a Patre, atque insuper, eum ip-εum noseere; quippe de ipso testimonium perhibere debebat. Hinc Paulus ist. l. ad Corinth. Cap. ll. V. II. .' Quae Des sunt, ait, nemo nisu, nisi spiriatis Dei. . g. 38i. Contra. Atqui dato utiam quod Spiritus
Sanctus noscat Filium, adhuc tamen Deus non est; Ergo n. ria Prob. min. subs. Ille Deus non est, quam-Vis sciat et noscat Deum , et quae Dei sunt, qui id quod scit, scrutando scit, et a Deo audit; Atqui talis est Spiritus Sanctus, qui scrutatur profundo Mei Epist. I. ad Gr. Cap. al. v. 2o. ; Ergo ete. g. 382. R. dist. maj. Si scrutari proprie sumatur
Pro inquirere , et pervestigare quae ignota sunt, a que Deculta, conc. , si accipiatur tropice, hoc est Pro perseele nome; n. maj., n. consm. Scrutari Spotus Sancti hoc loco signiscat perseete nosse ; iuxta illud Epist. I. ad Corinth. Cap. II. V. II. 3: qua Dei sunt nemo nosia, nisi misisus Dei. Quemadmodum et de Deo dicitur I Paralle Cap. XXVlli. V. 9. : Omnia corda scrutatur Dominua, et Psal.
7. V. Io. scrutans corda, et renes D a. non
vero signisic ι Spiritui Saneto inquistione opus esse, ut quae Dei sunt sciatW . . S. 333. Contra. Atqui Spiritus Sanctus omnia crutari dicitur, non quod umia naturaliter eo-
179쪽
prohendat, sed quod inquisitionem et investigationem adhibeat, ut occulta co noscat; ergo n. r. Prob. Subs. Ille minime comerebendit naturaliter Omnia , sed peo inquisitionem et investigationem oeculla cognoscit, 'ut ab alio instruitur , sed Spiritus Sanctus ab alio Instruitur, ergo etc. Prob. min. Spirhus Sanctus a se metipso non loquitur , sed loquitur quae audit ab alio, nempe Deo , juxta Domini sententiam apud Sa itum Joannem c Cap. I 6. v. i 3. Ergo ete. q. 384. R. dist. an lec. Spiritus Sanctus loquitureae; quatenus scientiam sicuti et essentiam , habeat per aeternam processionem a Deo , cone. tamquam imgaius a Deo missus, ab eoque edoctus, quod loqui debeat, n. antec; et consm. Existimandum non est,
nihil Spiritum Sanctum a semetipso proprioque nomine loqui, nisi a Patre et Filio instructum , veluti utriusque legarum. Non minus enim , quam Pater et Filius, ipse quoque suo nominea loquitur , praecipitque , tamquam supremus rerum omnium Dominus ,
unde in Actis Apostolicis cap. i 3 legimus; Diau
S ritus Sanctus; segregate mihi baulum et Bamnabam in opus , ad quod assu si eos. Ubi ut per Vicuum est eadem auctoritate loquutus refertur Spuritus Sanctus , qua Pater et Filius , alibi loquuti referuntur. Dictum est autem Joan. i 6. Spiritum Sanctum a seipso non loqui, sed loqui quae audit a Patre et Filio , quoniam scientiam suam , quae ipsa est ejus essentia , non a Semetipso habet, sed a Patre et Filio , a quibus per aeternam processionem habet es sentiam; Audiatur S. Ausustiuus Tract. 99. in Joan. . 'Non loquetur a semetipso, Sea quaecumque audiet M loquetur. Ab illa audiet, . a quo procedit. Audiren illi scire est: Scire vero esse. Quia ergo non estri a semetipso, sed ab illo, a quo procedit, QM illi est essentia, ab illo scientia, ab illo igiturn audientia ,. quod nihil est aliud , quam scientia n. f. 385. Oba c. II Spiritus S.' est sactus , et qui
180쪽
dem. a Verho Exw non est DeuS, sed creatura. Prob. ant . Omnia Per imum, nempe ρer Verbum, Laeta sunt, ait S. . Joannes p' : I. V. 3. . Ergo et Spiritus Sanctus Adeoque non est Deus etc. g. 386. R. admitt. au t. dist. antoc. Omnia , ad exclusionem Patris, et Spiritus Sancti, conc., si notitia limitatione ; n. . ans. , et cons. Quae facta Sunt, utique' per Verbum facta sunt. Ad exclusionem tamen Patris, et Spiritus Sancti, qui non sunt Personae sactae , sed coaeternae sibi sunt, et coaequales. Unde merito Joannes se explicans, postquam dixit: omnM
per ipsum facta Sunt, subjungit , et sine ipso factum est, nihil quod factam est. g. 38 . Contra. Atqui Spiritus Sanctus, ex iis
rebus est, quae factae sunt per Filium ; ergo n. r. Prob. subf. Spiritus Sanctus inferior est Filio ; ergo etc.. Prob. antee. Spiritus Sanctu e mittitur a Filio ;Faraclitus , quem ego. mitium xohis a Patre, ait Filius ipse apud. Joannem Cap. I S. v. 26. ς ergo elerg. 388. B. admit, auctor. dist. antec; mittitue cum dependentia , n. , sine ulla dependentia , canc. antec. , et n. consm. Missio Spiritus Sancti a Filio nonost nisi ejusdem a Filio processio ; quae non solum nullam arguit missi a mittente dependentiam , cum nullam habeat admixtam impersectionem , sed imo etiam
omnimodam ostendit inter utrumque aequalitatem , Cum
nequeat Spiritus Sanctus a Filio procedere , nisi de una eademque Filii substantia existat. Quod adeo V Xum est, ut Filius quoque a Patre mutatur, cui com
g. 389. Contra. Atqui Spiritus Sanctus a Filio
mittitur cum dependentia ab eo ς ergo n. r. PIObsubs. Spiritus Sanctua dependet a Filio; ergo eic; Prob. antec. Spiritus Sanctus igni comparatur Matth; cap. 3. v. O. 2 6Se νOs Baptizabit in Spiritu Sancto , et igne; sed ignis, proculdubio dehe si a Fiatio, ut creatura a Creatore i ergo et Spiritus Sanctus.