장음표시 사용
191쪽
dum Regnum Caelorum , aliaque salutis humanae opera adimplenda ; et quae proinde aliis Personis communis est, ut dici possit, et dicatur, Christum a tota Divinitate missum , etiam a seipso , ut statuit Tolo-tana Synodus dicens; A W9so quoque missus acci-yisur, Aer quod in Smar abiis non Solum voluntas , sed operatio totius Trinitatis agnos Pur: illa autem est a d infra, et vera origo, et emanatio Spiritus Sancti, sicuti a Patro, ita et a Filio; unde et Spiritus Sanctus vocatur syιrilus Patras, et πιι ilvs Fι iis,
et dicitur accipero do oo quod habet Filius. onoverho; Missio Spiritus Sancti a Filio est vera, al-queicompleta missio; Missio autem Filii a Spiritu Sancto est impropria, et incompleta fi9. g. 4is. ConIra. Atqui ex laudatis lotis erui tur , Spiritum Sanctum eodem modo mitti a Filio, sicuti Filius missus dicitur a Spiritu Sancto;
ergo n. r. Prob. subs. Praedicta Spiritus Sancti mi tu , non arguit processionem , quoad internam sub Sistentiam , sed dumtaxat oXlernam missionem ad crea turas , per donorum largitionem ἰ sicuti do facto evenit in die Pentecostes ergo etc.
eris Scripturis Spiritus Sanctus dari aut mitti dicitur nna dona creata solum dantur , sed etiam cum ipsis vere datur atque mittitur Spiritus Sanctus. Sane ad Romanos Cape: V.a v. eto. in legitur : Charitas Dei di usa est in cordibus nostris Aer S riatim Sanctum qui catus est nolis ; ubi perpendendum , Apostolum aperto distinguere Spiritiam Sanctum , et ejusdem dona, atque utrumquo nobis dari adfruiat. insuper prima ad Corinthios Cap. Vl. v. i9. 3: Memera Craua ait, Vide alia plura apud Em Charmes Tom. II.
Traeti de Trinit. q. VI. art. S. Boivi. Tomo Il. Dia
192쪽
18o Templum sunt Spiritus Sancti, qui in votis est . .
. . glorificate et Portate Deum in comore vestro Iam vero dona Spiritus Saneli, Deus non sunt, ne
re his Templum debetur. Ulterius Ioannes Epist: cap : 4. v. 16.9 inquit: uni manet, in cari aIein Deo manet, ei Deus in eo. In nobis igitur non solum manet caritas quae Deus non est, sed Deus ipse manet. Caeterum, testimonium in argumento laudatum , nonnisi absurdissime de donis exponendum e Se , ratio ipsa theologica suadet, quia dona neque πω
Diiunt, neque mittuntur. Ultra fluam quod , si idcirco Spiritus Sanctus a Filio mitti dicitur , quia ille donorum rat auctor; posset etiam dici, Patrem a Filio mitti, imo Patrem et Filium mitti a Spiritu Sancto,
cum quaelibet Persona donorum omnium sit auctor. Imo si mitti Spiritum Sanctum , esset mitti dona ipsius , etiam quando legimus, Filium a Patre in Mundo missum , qui huic fidem non praestant, respondere possent, non vere Filium, Ma donum aliquod creatum fuisse missum , et sic Incarnationis Mysterium penitus evanesceret; quod cum sit absurdiSSimum , re
g. 4eti. Objie: II. Si daretur processio Spiritus Sancti a Filio, de ea mentio seret in Conciliis generalibus Nicaeno I. et Constantinopolitano I., in quihus Spiritus Sancti Divinitas definita fuit; atqui nulla mentio de tali processione fit in talibus Conciliis; Ergo falsa propositio.
g. 422. R. ad argumentum. Tamquam certiSSimum tenendum est, Ecclesiam in Conciliis, suas circa Fidem definitiones, seu decreta , non condere , nisi Dcc Sione subnascentium errorum. Cum igitur aetate Conciliorum Nicaeni I. et Constantinopolitani I. a nemine impugnaretur Spiritus Sancti a Filio processio, de illa siluere illorum Conciliorum Patres. Cum vero Eunomiani, et Macedoniani negarent Spiritum Sanctum Deum esse, eumque a Patre procedere, Con
193쪽
.ilium Constantinopolitanum I. distincte, at expresse definivit, Spiritum Sanctum Verum Deum esse, atque a Deo Patre procedere, accomodate scilicet ad errorem quem damnandum habebant, et urgentem tune lemporis Ecclesiae necessitatem. Ex silentio itaque praedictorum Conciliorum nihil eontra nostram thesim
S. 423. Contra. Atqui ex silentio prae ictorum Conciliorum optime eolligi potest, Spiritum Sanctum a Filio non produeere ; ergo n: T: Prob : suhs: Si Spiritus Sanctus vere a Filio procederet, praedicis rum Conciliorum Patres id in Symhobis et Decretis Fidoi apposuissent; sed hoc non secerunt; ergo ele. 24. R. n: mai : Ideo predictorum Concilic-xum Patres nihil de Spiritu Sancti processione in Sym-h0lis apposuerunt, quia nullus , eo tempore huic ΜΤ-S erio opponebatur. Sane in dicasina Synodo lota Iis erat adversus Arianos ; cumque illi , ex instituto solum Filii oppugnarent Divinitatem , satis proseclosuit Patribus, in novo Symbolo , Filii divinitalem explicatius quam in Apostolico SImbolo confirmare. Rursus in Concilio Constantinopolitano I. sola dumtaxat Spiritus Sancti Divinitas, ejusdemque a Deo Pa-dre processio solum, expresse utrique Simbolo addita est, quia praedicta Synodus , Maeedonianorum haeresi damnandae unice studebat. Cumque ii Spirietum Sanctum a solo Filio, alque instar creaturae procedere fabularentur , nihil aliud hujusce Synodi Patres agere existimarunt, quam Spiritus Sancti Divinitatem , ejusque a Patre processionem in tuto ponere , paucis verbis ad Fidem Nicaeni Symboli additis ; ut ex Patre procedit: Qui cum Patre simni eic :At quoniam sequentibus inde id temhoribus novus erator in Ecelesia suboriri coeperit, qui Spiritum San' elum a Filio procedere negabab, Ecclesia eadem au ctoritate , qua Semper pollet, particulam Filios tre praecedenti Simbolo addendam judicavit.
194쪽
182. g. 4 5. Contra. Atqui id fieri omiano non iis strat; Ergo a cap : argum : Proh : subs : Ephesin Concilii decreto interdictum, vetitumque exat, 'ne quid veteri Symbolo adderetuτ, idque sub poena depositionis adversus Clericos, anat malis vero ii, laicoo , qui hoc nefas:admitterent; erin ete4 3 iori f. 426. R. ad argum. Concilium. Ephesinum privatos dumtaxat decreto suo obstinxit, non vera Concilia, non supremum totius Ecclesiae Caput, quiabus nihil praescribere potuit. Juris enim adcurata r gula est, par in aequalem auctoritatem non habet. Responsum hoc nostrum non tantum ratio adiuvat, sed etiam praxis et usus veterum Onciliorum, quorum suprema apud Graecos auctoritas est Ratio imquam. Quorsum enim novam Fidei Formulam edere,
aut aliquod antiquo Symbolo ddit mentum inserere vetuit Ephesina Sinodus 8 profecto, ne quis speet o Praelestu exponend1 Symbol1 Nicaeni, habitam Fidem adulteraret, suosque errores simplicibus propinaret, ut.ATianis , et Setniarianis erat familiare. At nihi quidquam de sacris Conri με irite celebratis pertime id adversus Catholi eam Fidem1um sit. Non ergo Ephesinaliorum Romanorumqux Po
ab iis attendere: Synodus sequentiuutificum accinuit aucitatem.
Iure Comessea Meleria addidit Θmbolo scaeno inti dum Filioque. f. 427. Prob. Nam Ecclesia Catholica ius habet
novam particulam Symbulo addere quoties iudicat necessarium ad Fidem clarius explicandam adversus7 -- vas insurgentes haereses, ut sie fideles ab errore pra Sementur.immuties ; Unde haeresi Ariana exorta , ad
eam e0mprimendam Nicaena Smodus in Symbolum
195쪽
'postolorum adiunxit vocem conmhStantιalia: et ad . Macedonianos penitus debellandos, in Concilio Constantinopolitano I. , Symbolo Nicaeno additae sunt illae voces: Qui ex Patre Wocedit; Ergo ut Graecos Schismaticos refutaret circa processionem Spiritus Sancti a Filio, atque omnem in posterum errandi tot teret occasionem , eodem Simbolo Nicaeno ciniflaavinnopolitano addidit, velut, quamdam exi os Ponem Gexplicationem, voeem illam Filioque. aure etc. Unde merito Patres Florentinae Synodi ha L Fidei definitionem subscribendam, tam Graecis, quam Latinis, ediderunt: De imus , quod istius Sanctus ex Fψ-tre et Filio incernasilex est, et eraenitam Suam, Suum que esse subsistens habet ex Patre simul et Filio , et ex utroque orternaliter tamquam ab uris ρι i. in iaci unica Nisatione Arocedit . . . De imus inar cre licutionem verborum illorum , Fd-que , ver uatis declarandae patia , et imminente tunc neces itate , li-cile , ac rationabiliter Symbola fuisse simoditam.
28. Objic. In Concilio Ephesino Generali III. severe prohibitum fuit, ne aliquid unquam Fidei Simbolo adderetur; Ergo immerito Ecclesia et c. i. 429. In eo Concilio vetitum suit ne adderetur
aliquid novum a recepta tunc PP. Fide alienum , vel Fidei contrarium , non vero ne adderetur aliquid ad Fidem melius , clariusque explicandam. Cum ergo
particula filoque Symbolo Nicaeno addita , non sit a Tide SS. Patrum aliena , sed explicatio Fidei , Fidelibus utilis , ut ab errocibus praeserventur; idcirco non fuit Synodi Nicaenae prohibila.additio. f. 43o. Contra, Atqui fuit prohibita ; Ergo n. r. Prob. Sub. Si non fuisset prohibita εummus Penti sex Leo III. non eam improbasset a Patribus Concilii Aquisgranensis Concilio Nicaeno adst inui ; Atqui
eam improbavit; Ergo ele.*- 4Si. R. Cum tempore Leonis III., nondum FSet Ortum Schisma Graecoruui mesu' ille non ad-
196쪽
sibus Sym solo Nicaeno factam. Uba enim nulla necessitas est urgens, licitum non est aliquid addere sumbolo, alias in immensum Symbolum succresceret. quoniam vero sequentibus temporibus , occasione Seliis-raatis Graecorum , alii Summa Pontifices necessariam existimarunt additionem illam , iure meritoque eam
432. Contra. Atqui Pontifex Leo absoluto improbavit illam additionem factam Symbolo Nicaeno ;Ergo n. r. Prob: subfm. Laudatus Pontifex rogatus a Legatis Caroli Μagni , ut dignaretur concedere canium Symboli eum particula Hiisque; non solum restitit , sed iratus vehementer, in haec verba prorupit: Si priusquam ita consaretur interrogatus Sem, ne instareretur utique respondissem ; Ergo ete. g. 433. R. dist : antec. Laudatus Pontifex et c. Quia salsa illa erat, et erronea , nego : SecuS , cone: aΠ-iec . Ergo eic , n. conm. Numquam mens fuit Leoni
improbare additionem illam Fitioque factam Nicaeno sym Io , quasi salsum esset, Spiritum Sanctum verea Filio etiam procedere, sicuti a Patre procedit ;nam cum illius negationi respondentes praedicti in argumento Legati, ipsumque interrogavent, utrum s cum ipsis Spiritus Sancti Processionem a Filio admitteret, subiunxit eis : Ita sent , ita teneo cum Hs auctoribus, et Scripturae Sacrae auctoruia1bus.
quod si contrarium tali additioni se ostendit, id hoc sine fecit, ot retineretur memoria Symboli Constantinopolitani sicuti a Patribus Nicaenis editum se Quaeres. Quomodo voretur Processo Filii, quomodo illa Θitiatis Sanctit*. 434. R. Processio Filii vocatur generatro;
' si consulantur Auctores snpra citati S. 4 8. c. a.
197쪽
unde Filius ab aeterno Patre genἰius: eiusque unigenitus, primogenitus, et imago dicitur. Processio vero Spiritus Sancti dicitur simpliciter ProceSSA , vel misatio. Quaeres. Cur Proceraso Filia vocetur generatio, non vero generalia dicatur Processio visitus S. N*. 435. n. i. Adeo dissicilis haec quaestio ipsis Ecclesiae Patrihus visa fuit, ut S. Augustinus Lib. III. contra Maximum Cap. XIV. dicere non dubitarit, se eam solvere non posse. Ita enim inquit, uti De Patre est Filius ; de Patre est Spiritus San-n ctus, sed ille genitus, iste procedens: ideo ille estis Filius Pati4s, de quo est genitus , iste autem est n Spiritus utriusque , quoniam de utroque procedit; n quid autem inter nasci et procedere intersit, exii Plieare quis potest y distinguere inter illam gene-
rationem , et processionem non valeo, non Sussi-
1, intersit inter procedere et nasci , et longum est γν quaerendo disserere , et temerarium , cum disserue-
,, ris definire M. Theologi nihilominus , aliquas rationes inquirere , atque adsignare conati sunt ad eam solvendam : Unde . f. 436. R. a. Iden Filii Processio vocatur generatio , non vero Processio Spiritus Sancti, quia Filius procedit per intellectum , et producitur naturaliter ;Spiritus vero Sanctus procedit per voluntatem, et Voluntarie , non naturaliter producitur. Hinc S. Augustinus explicans , cur non sit Filius etiam Spiritus Sanctus , cum et ipse a Patre exeat, inquit ci) ru Exit enim non quomodo natus, sed quomodo da-ν tus , et ideo non dicitur Filius M : Et S. Bona- Ventura. u Si voluntas, inquit 29 , est principium
iὶ Lib. V. de Trinit. Cap. IV. et XIV. 2 In I. Sent. Dist. VI. q. 2.
198쪽
ra cum communicante natura, sic est Processio Spirin tus Sancti , qui procedit per modum amoris, tamenis similis in natura : Si vero natura est principiumn cum communieanie voluntate, sic est generatio Fiau lii , qui producitur, ut omnino similis , et per mon dum naturae ii. Ita sentit quoque Doctor Subtilis i). Quaeres. Quodnam ait princi iam Divinarum Procrasionum stg. 437. R. i. Principium , quod ad rem altinet praesentem duplex, est, nempe Princ iam quod, e principium quo; Principium quod est ipsa persona , Ipsumque Suppsaltum agens , seu producens; Winc iam ςuo est servia , seu Virtus , qua mediante , perSona suam elicit actionem. Atque hoc insuper duplex est, radicate nempe , Vel remotum , et formale , seu seroaim . . Primum est illud , per quod persona mediate tantum operatur ἔ Secundum vero est illud , per quod persona immediate agit. g. 438. R. 2. Principium quod Divinarum Pr CeSSionum est Persona , quae aliam Producit: hinc Pater est principium quod generationis Filii , uterque autem unum erincipium quod Processionis Spiritus Sancti. Principium vero quo remotum , est Divina essentia ; in ea enim virtus Divinarum Processionum Temola continetur. Principium quo proximum tandem ,1nfellectus , et coluntas Divina; dam ideo Filius -- eatur Νerhum, quoniam procedit immediate per imtellectum ; et Spiritus Sanctus vocatur Amor , quia a voluntate procedit; Amor enim est scelus voluntatis, non naturae; Ergo intellectus et voluntas sunt prin- ipium quo proximum , et immeditatum Divina rura
Processionum. si ciVide Frassen Tomo III. disput. I. art. a. q. 6. conel. 3.
199쪽
Quaeres. Quid sis Divinarum Personarum CD mincessio 'g. 439. R. Circum incessio est Divinarum Pera narum intima in se mutuo inhabitatio atque inexistentia , qua sit ut Paler sit in Filio , Filius in Patre, et Spiritus Sanctus in utroque inseparabiliter. Quaeres. An a illi debeat Divinarum Pers narum sis ex sua Circumiacessio 8ῆ. 44o. R. Assirm. r Nam ait Christus Dominus Joann. Cap. XIV.λV. II.): Non creduis quia ego in Patre, et Pater in me est y Unde docent Patres cum S. Fulgentio Lib. de fidebad Petrum Cap. I. .u Totus est Pater in Filio et Spiritu Sancto , totusis Filius in Patre et Spiritu Sancto , et tolus Spiritusn Sanctus in Patre et Filio n. Et recte quidem; et nim Personae Divinae habent eamdem numero natu ram indivisibilem ; ergo in se invicem ineXistunt. Dices i. Christus Filius Dei exit a Patre , ut ipse testatur dicens Ioann. Cap.EXII. v 28. : ma Ai a Patre; Ergo non est in eo; Adeoque etc.
f. Mi. R. Exire Filium a Patre nihil aliud significat , quam vel generari a Patre vel milli a Patre in Mundum ; sequitur enim : et xeni in Mundum ;sive autem Filius a Patre generatur , sive in Mundum mittitur , Semper est in eo; ut ipso testatur dicens Ioann. Cap XIV. : Pater in me manens, etc. Dices. 2. Si Filius esset in Patre, et Pater in Filio, Pater dici posset Filius , et vicissim Filius riter; Atqui hoc est absurdum; Ergo ete. 442. R. n. mai. : Nam Paternitas est in Filio tantum ratione Divinae essentiae, et naturae, quae una et eadem est in tribus Personis, non autem Per modum proprietatis Iersonalis, cuius est con-btiluere Personam. Unde nequit Filius vocari Pater r
ιὶ Quae in hoo Tractatu collegimus 'satis obvia uni penes Auctores Theologos; et fuse ab iis praeser-
200쪽
se necessitate Fidei SS. Trinitatis. 443. Animad: Ut quae in hoc capite exeliraturi erimus lacilius percipiantur, et menti tenacius haereant , nonnulla praemittenda sunt, quae ad cognitionem hujus materiae necessario hic requiruntur.
Age iam. f. 444. Def. i. Fides divina, et theologica .
de qua hic modo sermo hahetur, est firma adiresis mentis iis, quae a Deo revelata sunt, prῬfer solum Dei revelantis serissimum testimonium. Quare ab Apostolo Haebr . II. v. i. dicta est: Amumentum , seu convictio de rebus minime apparentibus: M Qui D scilicet, ut explicat S. Thomas 2I. 2. q. 4.3r . a. Per auctori atem Divinam , intellectus eredentisv convincitur ad assentiendum his, quae non videt Atque duplex est halitualis, et actualis. g. 445. Def. a. Fides halriualis est habitus svpernaturatis , quo mens seclisur ad assensum Praestandum. Haec Fides permanet in fidelibus, etiam dormientibus. Fides vero actualis est ψse actus, quo mens, CaeleStis gratiae sua ilia robora ta , assentitur revelatia. Haec non permanet in fidelibus dormienti- has , sed extinguitur et reviviscit ut actus. Insuper Fides alia est eaplicita, alia implicua. alia necessitate medii, et alia Precmti.
q. 446. Def. 3. Fides eaplicita est domaris alicujus Fides, quod in se distincte et in particulari
tim , quos Meurate citavimus pertractantur. Si quis vero plura desiderat , consulat Dionysium Petavium Tomo II. Operis Theologicorum Dogmatnm. Franciraeum Sua rex I. Parte Summae Theolog. Trael. III. , aliosque.