장음표시 사용
121쪽
id est, ae laudate, vocem extollite cum laetitia; ver m
quidem Iab unum est apud Hebreos ex decem nominibus Dei; quamobrem iva importat jucundam exhortationem ad Iaudes Dei celebrandas, quae cum unico verbo latino exprimI nequeat, majores nostri primitivam hebraici vernaculi nomenclaturam asservarunt. . .
Plures sacri Scriptores, ut indicavi, existimarunt nanc Vocem ex Ierosolimorum Ecclesia Romanam accepisse, praec pio, atque auctoritate S. Damasi, quam sententiam secutus est S. Gregorius, cujus en verba: A luis bis Heeremr de
Ierosolimorum Actem ex B. Hiero mi traditione tempore beatae me moriae Damasi ripae traditur tractum. Id tamen caute intelligendum esse animadvertit Cardinalis G Bona; non enim CoePlteo tempore in Ecclesia Romana cantari Asieluis, sed cum tempore tantum Paschali caneretur, tunc sancitum est, ut etiam extra illud usu haberetur. Idem putat Cardinalis Baronius inquiens, non sic accipienda esse verba S. Gregorii, ut aeVOS. Damasi credatur Romae cani inchoatum esse meluse, sed ita intelligendum, ut caneretur extra tempus Paschale; nam huius vocis usum Romae perantiquum suisse pluribus Sanctorum Patrum auctoritatibus evincitur; assirmat enim Augustinus non recentiori usu, sed antiqua traditione ab Ecclesia Catholica toto orbe dissiisa Asel a cantari sblitum. Ceterum Peculiarem quemdam ejus vocis usum ab Ecclesia Ierosolimitana, hortante S. Hieronymo, Romanam accepisse opere S. Damasi verbis S. Gregorii supra relatis reputandum ea. Diversas siquidem, ac varias extitisse in pluribus Orbis Catholici Eccle' sis consuetudines circa usum vocis Alleluia idem II S. Augustinus ad Ianuarium scribens testatur & alibi tradit certis tantum diehus moris fuisse solemniter decantari, atque ab eo cantico cessari Quadragesimae tempore: tunc enim intermittendum
122쪽
dum esse sanxerunt Magistri Ecclesae, ut nova ejus repetitio majorem, gratioremque Paschalibus solemnis honorificentiam, ac splendorem reddat. Quidam se Sozomenum secuti putarunt Ecc Iesiam Romanam non nisi semel in anno canere consuevisse Assiluis, nempe in die dumtaxat Resurrectionis, cujus erroris auctor fuit haeresiarca Uigilantius, qui conatus est hanc opinionem Jero limis inducere, quem iccirco S. Hieronymus reprehendit. Liquet potissimum Sancti nostri Damasi aevo adeo communi
usu hoc canticum fuisse receptum, ut etiam in funere Desun- iactorum caneretur. Hoc nimirum aperte patet ex eodem S. Hieronymo se , testante, quod dum agerentur exequiae Fabiolae, sonabant Psalmi, & aurata tedia Templorum reboans in sublime quatiebat Assilua; adeoque frequens, & peculiaris omni-hus olim vox ipsa alleluia extitit, ut infantes in ejus sonum linguam primum Qlvere docerentur; quod videre est ex saepe citato S. Hieronymo in Epistola, quam scribit ad Laetam de filia Paula, ubi tradit infantulum ore balbutiente consuevisse concinere Alleluis . Ierosolimis aeque vulgaris usus in omnium ore Piorum viguit, ut agricolae loco quoque profanarum Canticinum laboris molestias sublevandi gratia, & solatium exinde capiendi eo cantico communiter uterentur, ut affirmat laudatus Hieronymus ID; & postremo ejusdem vocis symbolo, consueto more, ad synaxim congregari solitos Monachos alibi traditidem S. Hieronymus, additque Sanctissimam illam Paulam vi gines Deo dicatas ad Collectam. seu Chorum vocasse hac voce Alleluia. Tandem ad piam Fidelium venerationem erga hoc canticum Allitiis hic obiter reserre consentaneum arbitramur, quod S. Germanus Parisiensis Episcopus concinens Alleluis magnum extinxit incendium, ut Fortunatus Q Pictaviensis memorat . Ab altero Germano Episcopo Antisiodorensi devictos N 1 fuisse
123쪽
fuisse hostes, dum Sacerdotes conclamarent ejusdem Acta a Constantio Presbytero conscripta ostendunt. Auditam in Templo Serapidis vocem concinentem Alle a , tamquam
prodigium babitum, quod Templum quamprimum destruendum foret, & a Christianis occupandum, Sozomenus refert, α revera sic accidit, ejusque ruinam impius Euna pius Sardianus diabolico spiritu afflatus describit, exaggerans, quod Sacerdotibus Idolorum Monachi fuere substituti impudentissimis his verbis. ι Custus numinis apud Alexandriam, o Serapidis delubrum di sturbata , dissipatas e fuere non Religio tantum, sed universa Fabrica ,
ω omnia eum babuerunφ exitum, quem Poetarum fabulae tribuunt Gigantum victoriae, ω qui bellum nunquam auditione aeceperant, Serapiadis aedem funditus demoliti sunt, 'Templique donariis manus Mytiliter in-jecerunt ; & paullo post: Idem postea in sacra loea invexerunt Mona-ebos, se dictos, bomines quidem specie, sed vitam turpem Porcorum
more exigenoes , qui in propatulo infinita , atque infanda scelera commit- rebant, quibus tamen pietatis pars videbatur sacri loci reverentiam proculcare . Sic ille Blasphemus Euna pius, cujus verba hic recensuimus, ut Lectores agnoscant, quo spiritu haeretici recentiores ducantur, qui praedicta verba idololatrae hujus Eunapii magno soleant plausu, ut inquit Cardinalis Bona adversus Monachos, ac pios, Sanctosque Religiosos effutire. Et haec quidem abunde sint elucidata super sacris praescriptionibus,& Ecclesiae Romanae salutaribus decretis, quae a S. Damam emanarunt. De summi viri laudibus, & innumeris in gregem Christi meritis, si pro dignitate esset dicendum, nullum sermonis exitum invenirem. Quamobrem satis habeat humanissimus Lector, quae supra strictim sparsimque recensuimus. Gradum proinde faciamus ad ejus obitum , & rerum admirandarum signa, quae illum subsecuta sunt, ut eo clarius ejusdem
sanctimonia , & egregiae virtutes patescant; quos porro miros eventus ad eumdem modum reseremus, quo ab antiquis Scriptori-
124쪽
ptoribus literis consignati sunt. Fatemur demum ingenue non osse nostrarum virium omnia complecti juxta assatum Benedicti Presbyteri, quod hic pro hujus capitis coronide adduciamus: t) Impossibile es omnino, Θ Angum de isto viro, ejusque disimctae vitae: illiusque moribus retexere cuncta, nisi, ut praediximus , sicur Epistolae Hieroumi ad eum saepius migae restantur - Qi plenius sire voluerit qualis Damasus 'manae Urbis Episcopus fuerit , ibi invenire poterit. Vere totus Orthodoxus , atque Carbolicus , prudens , Ο Νηplex, atque ab omni malitia alienus. Hine merito dicere possumus: Ecce mere Uraelita, in qua dolus non es inventus . Hic es, qui non derelictus es a Deo in die certaminis , quando Ursicinus ad invidiam boni, ω innocem. tis praefati Damasi constitutus sub contentione convictus, atque defectus es. stare boe 8 quia fideliter Venerabilis Damasus vixis in mandatis Dei.
Ordinationes , Obitus , ω quaedam S. Damasi miracula.
O Uinque habuit S. Damasius ordinationes in universo
sui Pontificatus ambitu in Urbe Roma mense Decembri, ves uti testimonium perhibent m lectiones Breviarii, de Auctores omnes, quos super hanc rem Peta lustravimus. In his ordinationibus creavit Presbyteros unum supra triginta, Diaconos vero undecim, Episcopos autem per diversa loca sexaginta duos. Non alia, nec praestantior superest memoria selicissimi transitus Sancti hujus Pontificis e terrestri hoc carcere ad superos, quam illius Codicis Manuscripti Archivi Canonicorum S. Petri, cujus verba hic recensere operae pretium duximus: η Sed eum post multos labores vellet eum Deus
de exilio ad Patriam revocare , vocem ejus exaudiens , qua semper ingemiscens elam, bat: Edue de earcere animam meam , febrili calore ve&
125쪽
metiter erereptus es, ita ut infra paucos dies Vir tune usque robus simus desitui miribus omnimodo vidererin . Itaque obitus fui diem, quo semper
eupiebas dissolvi, oe esse eum Gripo, appropinquare eonspiciens, ctrcum-santes Sacerdotes , ω reliquos Ecclesiastici gradus ita alloqui coepit: ossisa ciri pignora inter discrimina mundi disposita, sagaciter eur-fum ad eaelestem Ierusalem dirigite, arctam utique viam , non spatiosam
eligeries, nam arcta via es, quae ducit ad vitam. Scitis namque Carissis , quia non per oblectamenta bujus saeculi, sed per multas tribulationes oportet nos intrare in Ranum Dei: non enim eoronabitur , nisi qui legitime eertaverit. Certamen autem di iis , quia non es nobis eoia Iuctatio adversur carnem, oe sanguinem , sed adversus Principes tenebrarum barum, eont spirituales nequitias in eaelestibus: adversus superatiam , ct odium , adversus iram , ω fornicationem: adversus omnes mundi voluptates . Omne enim quod in mundo es, concupiscentia tarnis es , ω concupiscentia oculorum , sed mundus perit , ω eoneupiscentia ejus; adυenter enim dies Domini magnus , oe borribilis , in quo Caeli magno impetu ardebunt; Elementa vero ignis calore soletientur. Reb impiis, crprecatoribus in die illa, quia si justus vix salviabitur, ipsi ubi parεbunt 'tune Paleae , ides reprobi tradentur igni, frumenta vero , idest justi in
caelesti recondentur horreo; Fruentes gaudio , quod nec oculus vidit , nec auris audivit , nee in cor bominis ascendit. Ego autem jam delibor , miam universae earnis ingrediens: Vos vero vigilare , ω eslate parari, quia nescitis diem, neque boram. Et post baee corpus , oe sanguinem Domini reverenter fuscepit, elevati ue oculis, ac manibus, eum oraret, migra- ωit ad Dominum anno divinae Dearnationis trencentesimo octogesimo quarto . Aetatis suae vero octogesimo, Imperii Theodosii nono, Indictione prima.. Tertio idus Decembris diem natalem S. Damasi, & ejusdem
inter Sanctos adscriptionem contigisse antiqua memoria perseverat, atque jam prope octogenarium deceisisse assirmat HBaronius ex auctoritate S. Hieronymi, qui Romae tunc agebat, nec nisi post S. Damasi mortem ab Urbe recessit. Sed ut ea quae tempora Pontificatus, & obitus S. Damas respiciunt hic stabilian
126쪽
ejusdem decessum die undecima Decembris accidisse anno 38 , hoc potissimum ratione etiam deducimus. Constat siquidem S. Hieronymum simul, ac Epiphanium,&Paulinum Romam venisse anno Domini 38a. Antonio,& Syagrio Consulibus, veluti Baron, s p) probat, & cum idem S. Hieronymus asserat penetriennium Romae cum S. Damasci mansisse, nec inde, nisi eo e vivis subIato, recessisse, nempe mense Augusto sequentis anni 381, atque profecto cum liqueat S. Damasum sedere coepisse
anno Domini 3 77, die r s. Septembris, aetatis Vero σ2, ex necessaria proinde connexione colligitur Pontificatum S. Damasi durasse annos decem, & septem cum tribus mensibus, si quatuor dies demas, ut maxima Scriptorum pars existimat, sicque ad superos evolasse S. Damasum die undecima Decembris anno 386, quod quidem ex periodo ejus Pontificatus annorum decem .dc octo quos inchoavit per menses tres, demtis diebus quatuor, clare dignoscitur. Exinde errore lapsum esse Marcellinum comitem in Chronico videtur, dum asserit ante biennium, nempe anno 382. sub Consulatu Antonii, & Syagrii, mense Octobri Damasum deiunctum esse: hoc nimirum adversatur iis, quae communiter omnes sacri Scriptores de Pontificatu, α obitu S. Damasi statuunt. Praeterea S. Pontificem
floruisse anno 384. apertum redditur animadversone alia, qua pro certo habemus eumdem aetatem eatenus produxisse, quo tempore Symmacus Praesectura fungebatur. Cum aure φ constet ex ipsius Epistola eodem anno 38 . ipsum Symmacum fuisse Praesectum, in dubium revocari non potest, eodem vixisse anno Pontificem commemoratum . Pagius quoque diem obitus S. Damasi existimat incidisse tertio idus Decembris, sed postridie sepulturae mandatum fuisse via Ardeatina in Basilica a se excitata juxta Matrem suam, & Germanam in Catacum- his, ut r Baronius, Anastasius, Se Aringus asserunt, anno aetatis suae octogesimo, Imperii Theodosii Senioris sexto, Indictione duodecima. Adve
127쪽
Adversis iterum opinionibus pugnatum est a Martyrologi tum Scriptoribus super die exitus vitae selicissimi ejusdem Pontificis. Praefigunt nempe alii ejusdem obitus diem Decembris decimum, hoc pacto illum enunciando: Depositis S. Damasi X.
Deeembris . Potior tamen , saniorque eorum Pars ad ejusdem mensis diem undecimum eumdem contigisse memorant; quam sententiam unanimi consensu secuti sunt cum Romano Martyrologio Beda, Usuardus, Ado, Rabanus, Valdebertus, & alii. Ex quo conjecturam facere jure possumus, non levem lapsum intercidisse inter Auctores, attribuentibus aliis S. Damaso Pontificatus exerciti annos 28r aliis 2or aliis is: aliis 18, menses duos, dies decemi aliis dies i7: aliis undecim supra duos menses auctos. Nos vero Cardinalis Baronii superius relati super hac controversia sententiam amplectimur. Postquam Beatissimus Damasus ad superos migravit, multa miracula Per eum Deus patrare voluit; qui enim vivens suis precibus plura obtinuerat, eo magis ad superos gradiens mirabiliora est consecutus. Daemonia nimirum ab obsessis corporibus sunt expulsa, sebricitantes curati, clinici, atque contracti extensi, lunatici sanati, caeci Iuce orbati visui res ituri, veluti reserunt plura antiqua documenta. Cardinalis Baronius, Ciacconius, aliique primae notae Scriptores. Ex quodam opusculo in Angelica Urbis Bibliotheca existente Gothico caractere impreta,& cui titulus: Mirabilia Romae, AnmMDXI. edito, S. Damasi virtus in emigandis febribus depromitur. In eo namque ubi de Ecclesia S. Damasi sic legitur: Ad
S. Laurentium in Dama' in 'tione Parionis. Ecclesiam istam fundaviν B. Damasus primus, oe dicavit. Ponitur in Astivitatibus in una evsa eburnea decorata; in qua plures eapsellae eum Reliquiis Sanctorum , quorum nomina una eum sis ea ellis in una Cedula scripta m-nuntur. Etiam unum Biscerium magnum vitreum , ex quo in die S. D mafi bomines fumunt potum ad bonorem praenominati x Damasi. De cujus virtute omnes bomines confidunt de febribus se liberaturos. Huie lectio-
128쪽
Iectioni respondet etiam alterius opuscuIi lectio ibidem pariter
existentis, & cui titulus: Indulgentiae, ω 'liquiae Urbis 'mae Gothico pariter caractere impressi; ubi namque de Ecclesia S. Damasi Ioquitur in omnibus ad unguem suprare Iata cum Iectione concordat, nisi quod Reberrum habet pro Burieris. Quamplura possemus Sancti nostri Damasi hic recensere miracula, tam in ejus vitae decursu, quam post ejus ad Caelum transitum, quae ad sanctissimi Corporis in nos ro Templo existentis obiequium contigerunt, sed ne immensam, ac nimis latam narrationem aggrediamur pro omnibus susticiant ea, quae
infrascripti Codices promunt. ι abalis in si iste B aris mus
Damasus bis huelligimus : unde merito suo, ω sanctitare Iun. msim me ruis Sacerdotium , ω post apud Decim Coronam eonfs ovis Mecestis. Nam frequenter ad Sanctum ejus rimulum mirabilia sunt divei sertim infirmitatum. Nuper res es baee gesta, quam factam vissimus in ejus Ecelsa in Gero Fonte, quem ipse Venerandus S. Damasus eon ruxit. Sabato Pasibalis Asivitatis, dum rurbae remprimerent ad Baptimum Puerulus de manu Saeerdotis elapsus es, atque in uno fonte demersus smst spatiam fere unius borae, dum sperarent omnes jam mortuum, quidam vir Mansionarius 'sius Gelesiae in Muetam S. Damasi proiiciens se in fontem , ω abstrabens eum, serum salmum, oe illaesum reduxit..e-d nos omnes videntes non ambiguimus merita S. Damasi fuisse.
Hactenus primus Codex M. S. sequitur alter. u Nam ut plura praeteream, ea nullo modo retieebo, quae Petrus Sedis A solitae Diaconus in sermone, quem in bonorem B. Damasi edidit, in eiusdem titulo contigisse commemorat; ait itaque Fratribus praefati tituli: Iam erebro, Fratres, vidistis bis Daemonia fugata , febricitantium eorpora funata ; or quod bis majus, Clinicos , o' Contractos extentos, ut nupermisum est in quodam iamine inressu vestigiorum privato, qui buus ante fores Ecclesiae. positur, eum non dissiaeret se salvatum iri, eatenus ipse per se eo pis ligneis fustentaculis repere, quatenus bue potuis pertingere reui sicut d mum ine professus est lux ex improviso arridens, velut lampas
129쪽
solum feripta ejusdem tituli, verum euam picturae declarant. Fueruηρ enim duo bomines non sanae mensis, α'os Medici lunaneos voeant, 'fam Basilieam frequentantes , oe ut salutem reciperent B. Damasum continuis precibus exorantes. Gadam itaque die venientes ante sepulcbrum ejus, ferostrarum, lae mobiliter plus solito Dei misericordiam, o S. Damasi sub sidium implorantes. Cumque ardenter boc farerent, exauditi sum, oe r euperata salute, Dei magnalia praedicabanr, pereepti Beneficii non immemores , coma capitis detonsa, cunctis diebus vitae suae in eodem loco Domino servierunt. Haee autem miracula Hii B. Laurentio Martyri , alii B. Damase deputant Confusori, nos autem in miraculis non dividimus , quos una Patria genuis , una Ecclesia promovis , Ma Basilua colit in Terris , unus Deus eoronat in Caelis.
Supererant post mortem S. Damas adhue aliqui addicti Urtacino, qui S. Damaso licet deiuncto gloriam invidentes, dicerent , non meritis Damasi, sed intercessione S. Laurentii ea patrata fuisse miracula. Sed intercessione illius Sancti, qui ab aegrotantibus invocatus est miraculum obtentum esse quis dubitat' ac saepe Deum per Consessorem impertiri quamplura, quae a Martyre accipi minime valuerunt; idque ad illustrandam memoriam Consesseris saepius accidisse legitur, plurima exempla declarant& S. Augustinus, ubi agit de S. Felice Nolano Consessore, ultore periurii, id aperte ostendit. verum enim vero, qui tot miraculis post mortem coruscavit, vivens quoque iisdem a Deo insignitus est, ut diximus; quorum unum .& perinsigne quidem hic describemus, quod Cardinalis Baronius item refert: id vero ut eo apertius elucescat eximia omnium virtutum complexio S. Damasi, simulque ut penitus adimatur fides obtrectationibus, vanisque commentis, qua Ursicini fautores disseminarunt contra Scriptorum veterum, a recentium fide dignissimorum sententiam. S. Damasci redeuntie Basiliea Vaticana, ubi ad Altare S. Petri Missam celebrarat, vir oculorum luce annis tredecim penitus orbatus occurrit, ma
130쪽
gnaque fide inesamare coepit, ut S. Pontificis precibus ad Deum fusis se illuminari spe duceretur. Cumque S. Damasus aliquantisper cunctabundus immoraretur, fide tamen petentis captus, signo crucis oculos eius munivit, haec proserens verba: Fides tua te falvum faciat, statimque aperti sunt oculi ejus, & confestim vidit. Editum esse tunc divina impellente virtute hoc miraculum putat Cardinalis Baronius, ut qui Populi Romani schismate Ursicini sacrarum Iegum sancita non nosset, eo saltem praecipuo prodigio intelligeret, quem verum, ac legitimum Pontificem coleret, cui Deus hoc signo annuens suffrasatus fuerat.
. Cur S. Damasus extra Urbem sepultus, ac tempus scrutatur , quo ejus Corpus e Coemeterio fuerit extractum.
X historia tum sacra, tum profana satis compertum est
lege duodecim Tabularum , mortuorum cadavera ,& cineres intra Urbem sepellire vetitum Romanis fuisse, quapropter nobilis unaquaeque Famalia, ves facultatibus praestans suo in Praedio, aut Villa prope vias publicas ad suorum condenda Corpora locum habebat designatum, magnifice constructum, exornatumque, ut ex plurimis eorum, quae adhuc supersunt, vestigiis cernere licet. Hujusmodi Sepulcrorum copiam, & majestatem, quae suo etiam aevo in celebri via Salaria supererant profert piissimus Poeta Prudentius in libro primo contra Symmacum scribens.
Ecce Deos manes eur inficiaris baberi I a Patrum monumenta probant Diis manibus illie Marmora sacra lego quaecumque latina vetustasta dis cineres densisque Salaria bustis.