장음표시 사용
271쪽
so EXERCITATIONE sin forma quarta Augustae Vindeliorum edita. Cui abri
cum in Stephanorum APPIANI editionibus non nisi breve fragmentum, exordium fere continens Graece exstaret; ne in Batava quidem editione, quae anno DCLXX.
Am'lodum prodiit, & Alexandri ToLia Editoris nomen prae se fert, integer liber est insertus scilicet ne putidae negligentiae, quam in ea editione procuranda prodidit ille
Editor, vel hoc etiam specimen deesset IIbrieo autem hoc libro, exposita gentium earum quae Illyricarum nomine comprehenduntur, origine, sede priscaque historia a que enarratis superioribus Romanorum adversus Illyrios
hellis, Caesaris Augusti dehinc expediri , ex propriis eiu dem commentari describitur; qua Expeditione Dalmatia I lyriaque omnis, quae sive olim Romanis subiecta defece-
negotio parata est. Nam ad voeem μιστολὴ quod adtinet, quae ipsa eorrupta est, eam quidem etiam Codex ille noster exia hihel; sed nihil in msstis libris vulgatius est quam figurarum. ως commutatio qua ratione, cum apud alios , tum & apud ipsum Auctorem nostrum μιστελλώδε μιτιλλα saepius inter se perperam commutantur velut cum de euis Cevia Lib. III. p. 3x . . in Impressis legitur μετελλε, βουλῆ pro quo recte codex Augin habet πεστε abs ruλῆ. Igitur nemo puto, harum rerum vel paulisper peritus dubitabit , in Graecis oeloeo, de quo quaerimus, meeum reponerer Κον δ' ἔν ἐουι-
Gaiora; Merae Flagrantis atrox hora Caniculae. Itaque morbi grassabantur in Censorini Uris Oe Solia ortus pleis rumque ἀνασελ dicitur, quamquam Mεθ ήλιευ ἐπισελιν minime male apud Nostrum legatur de Beu civit. V. p. 24. b. Sed in ressiquorum fiderum ortu inprimis proprius huic vocabulcio reολ Iocus est adeoque κυνος μνολ est antea a moreus: quemadmodum etiam, ubi apud APOLLONIUM RHODIDM. gonauti Lib. II. V. 329. legitur:
illae ἐναεολαὶ κυνὶ vulgari sermone a Seholiaste exponuntur pere ιτολὲν του κυνίe caniculae autem exortum pro ipsis diebus a victitaribus dici, ita usitatumin Graecis ε Romanis, ut nemini alienum videri debeat. Denique tota illa verborum constructo Dj9jtiro b Coo
272쪽
rat, sive ad id tempus libertatem suam vindicaverat, de
victa est, Romanoque imperio subiecta Y
V. SYRIACus hunc excipit Liber; quo res a Romanis adversus Antiochum Μ. Syriae Regem, sive in Eur pa, sive in Asia gestas copiose exponit APPIANUsa tum vero succedentium Syriae Regum breviter historiam peris sequitur, usque ad ultimum illum Antiochum, quem Pom. peius, victo Tigrane, qui Syriam per quatuordecim annos tenuerat, precario regno spoliavit, Syriamque in Romanae provinciae formam redegit. Ut iustam libri mensuram compleret Auctor Romano-briaeae illi historiae praecedentium Seleucidarum Syriae Regum res gestasi fata usque ad Antiochum M subiecit. Qui vero Vir longe doctissimus, cuius alias auctoritas, apud me, sicuti debet, plurimum valet, APPIANU .nostrum conceptissimis verbis accusavit, quos in hoc Syriae libro PEν acre compilatorem sese prodiderit, atque et
iam inepte Biographum illum descripseris; his certe nisi
- ὸ δ' . Ais. λὲ πιι τὸ ς σωρίνου στρατο σόον ἐνόσει, cum alias admodum usitata , tum vero simillima ei est, qua utitue idem noster Auctor Bel Gril. I. p. 348. a. P ην pos.
creandorum tribunorum plebi adesset aperte operam dabant dirites M. Quod si ui nimius etiam fortasse videar tuisse in adstruenda satis perspieu Ioel istius nostri emendatione, nos quidem non poenitebit, uno aut altero exemplo demonstrasse quamquam multis errorum millibus Graeca APPIAN , quae in impressi Exemplaribus ad hunc diem leguntur , nostra opera liberatum iri recipimus, non tamen eos nos esse, qui novaturiendi quodam pruritu, aut alia temeritate, ad vulgatas lecationes citra iustas caussas loco suo movendas, cum aliisque commutandas, abriis
273쪽
forte aliud quid in mente habenti haec ei excidisse putanda sunt vereor, ut umquam APPIANUM vescum Liam
eho contulerit, Vel etiam per se ipsum inspexerit. Ex PLυ. TARCH in caeteris libris nihil sumsisse AppiANuM. deinceps demonstrabimus; sed in hoc Syriae libro nihilis gnopere ne sumere quidem potuisse, res paene ipsa loquitur; quoniam nullius vitam ex iis viris, quorum res gestae aut fata paulo copiosius hoc libro exponuntur, Plutarehus conscripsitio Sed nimirum Parthietim illum librum, qui salin a plerisque APPIANO tribui solet, in Mentea, huisse Vir doctissimus videtur. VI. MiTHRIDATICO libro grave illud ac tam diutusenum, quam varium atque multiplex, cum Pontico, thridate a Romanis gestum bellum, feliciterque tandem, Pompeio duce confectum, copiose adcurateque descriptum est. Eidem libro quasi episodica historia Piraeiei heia, eodem Pompei duce consecti, opportuno loco inseritur. In eo libro, qualis hodie cum in manuscriptis Codicibus tum in impressu exstar, unum solium, quo finis illius con-
cnitieis, quae Lugd. Bat. 764. mutiis locis emendata Catie a
prodierunt. Ibi s. I. pag. 98 edit Lugd. de innocentissmo nostro Seriptore durum hoe ae nimis sane praefiscine dixerim
iniquum legitur iudicium' APPIA Νυμ omnes, qui dirigenter intelligenterque legerunt, cognoverunt ineptum Graecorum . apri misque PLUTARcΗ eo I i Da eis rem . quem etiam interdum ista deseripsit, nominarim in Fria eis, ut aut non intellexisse Mas istantis e scripsisse appareat. n Vide ea. VI.o Nam quae de Pompeio p. 39. itemque de Demetrio P
Iioreeta, Antigoni filio, pag. Iaa. brevillimis verbis commemorat APPIANus, ea ex PLUTARCH desumta esse, trustra ac praecario aliquis dixerit; non esse autem e PLUTARCH δε- festa, quisque se ipse condocere potest, qui nostrum Scriptorem cum Chaeronensi polygrapho conserre voluerit. Neque voci illam de amore Antiochi I. Seleue Nicatoris filii historiam. quam pag. ta6. med. 6 sq. APer Areus refert, ex eiusdem
Plutarchi Demetrio pag. 9 .hdescriptam putabit quisquis cum
274쪽
tinebatur, perperam in Dolum libri esse reiectum, iam supra est a nobis data occasione monitum, VII. Sequitur oviLIUM BEILORUM historia cuius prima Libro intestinarum illarum turbarum enarratio, quibus lacerata diu ac tandem oppressa est Romanorum Respublica, a Gracchorum seditione usque ad Syllae obitum e ducitur primique triumviratus calamitatibus historia Semtoriani et in Hispania gesti, motuumque a Spartaco in Italia excitatorum, subiicitur. VIII Secundus de BAIars cirrararas Liber, a Catilinae incipiens coniuratione, alterum triumviratum exponit, in Iuliique Caesaris caede desinii IX. Tertius turbarum ab Antonio octavianoque post mortem Caesaris excitatarum continet initium ac nou rum Triumvirorum gesta adversus Caesaris interfectores, usque ad Decimi Bruti interitum, exponit. X. Quartus OUILIUM BELLORνM Lber proscriptionum, caediumque a Triumviris editarum horrendas scenas graphice depingit, ac bellum adversus reliquos Caeseris interfectores, Μ. Brutum Cassiumque consectum resera. M. Quinis me octaviani Antoniique mutuas disse sones enarrat, In Sexti Pompeii, cum quo grave bellum octaviamis sustinuit, interitu finitur. Is liber in finet mutilus est; nam extremi inter octavianum Antoniun, que dissidii pugnaeque Actiacae enarratio, laevictae ab
Octaviano Aegypti historii, de qua pra dictum est,a,
Appiani narratione plutarehum contulam. In eorum autem gratiam, quibua istam instituere collationem libuerit, hoc loco adnotare iuvabit, in illa APPrANI narratione pag. iis e pro het. παθοι αυτο, legendum esse; τὸ παθος--οὐ Ibidem e proe μιμιλιέα legendum ἐπιωρυαμ Pag. 27. c. pro οτιμοτερον.
ν Αμὴν re τὸν D. M idque eum ex Augustari codicis, uin
275쪽
Demonstratur: PARTHICUM LIBRUM. qui inter APPIANI Scripta legitur. NIHIL AD APPIANUM PERTINERE FALSOque LAGI CUL
PAM in Scriptorem utrum esse collatam.
I. Exstat inter APPIANI opera cum in impressis libris, tum in manufestis cunctis Codicibus, qui quidem pleniorem aliquam collectionem librorum Scriptoris nostri supe stilum continent i monstrum quoddam libelli e P TARCHI vitis Cras Antoniique miserrime consarcinati; quo
bellorum adversus Parthos, a Crasso primum tum ab Antonio ei storum, minime inter se apta atque cohaerens enarratio quaedam continetur. Atqui ad intelligendum,
ab APPIANO nostro proficisci minime potuisse putidum illum , nescio cuius plagiarii foetum, saris superque esse debebat, hoc ipsum observasse, quod iam modo dixi; quod
idem etiam a plerisque, qui APPIANUΜ tractarunt, observatum est nimirum, e Plutarcho, atque admodum quidem puerili etiam ratione, compilatum esse eum libellum ac neque dictionis colore, neque tota ratione, qua eius libri argumentum pertractatum eit, quidquam cum APPIANI scriptis commune habere. Sed nescio, quo casu, quove APPIANI infortunio aut qua summorum quoque Virorum sive dormitatione, sive etiam obstinara quadam occaec
tione, factum est ut nihilo minus, quoniam scilicet in manuscriptis Codicibus ei libello nomen praefixum Ampiani erat, hi puerilem istam ineptissimamque compilationem, pro PARTHIC eo LIBRO, qui ab APPIANo scriptus iam pridem intercidit, uno ore venditarint, totiusque illius flagitii culpam in gravissimum nostrum innocentissimumque Scriptorem non erubuerint conferre.' In Audi a Codice, in Mediseo, in duobus Regiis Parisen
bus, duobus Vaticanis .in Venetis duobusr quorum quidem odicum nullus ante seculum decimum uuartum, plerique recentiori etiam aetate, conscripti sunt. Dipitia i Cooste
276쪽
II. Ea res, dici vix potest, quantam nihil tale merito
APPIANo conflaverit invidiam , quantumve ad deprimen , dam nobilissimi Scriptoris auctoritatem contulerit. Nam ex quo ipse APPIANI Editor, HENRICUS STEPHANus, qui sane Scriptorem eum, cui patrocinium addixerat suum, non temere, neque incognita caussa diffamaturus debe-hat videri, non solum persuaderi sibi paussius est, ut inconditum hunc atque informem libellum pro Panhiea illa historia haberet, quam suo nomine APPIANus edidisset verum etiam singulari commenturio de professo conatus est ostencire , quasi fueri isti, quae APPIANO acutaris esse ex, simatur. Hisnorum Seriptorum usurpatio axe eo igitur tempore, mirum non est, auctoritate STEPHANI deceptos multos in eamdem de eo libello eiusque auctore sententiam ivisse. M STEPHANus quidem non sane obtrectandi animo illud in auctorem . quem edebat, dixerat potius eo magis in pretio habendum censuerat APPIANUM , quod eo potissimum modo ILUTARCHUM alios Scriptores excerpsisset. Sed mox eam rem, prout nimirum illa, si, do vera esset, merebatur, in aliam partem interpretati sunt alii ut per risum iam atque contemtum alienorum laborum fucum vocitarent APPIANU quae infamiae nota gravissimi Scriptoris nomini inusta, praeludente acerrimo eiusdem obtrectatore IOSEPHO SCAMGERO,' mox coma HENR STEpκAMus in sine Adnotationum in ApoANI Lartim de Restis a Romanis adversus Parthos olis pag. 46. ιylos Se ALIGER in Animadversionibus in Chronologica γsEBIT, ad an MMXXI pag. col. b. -- Quod quoniam SCALIGER a se impetrare potuit, ut eiusmodi plagii tam puerili praese tim conatu commissi bonum APPI ANUM convictum declararet, iam minime mirum est, si alia praeterea multa, tam dura, quam iniuriosa, in eumdem praeclarissimum Scriptorem ab homine supercilios dicta legimus; cuius nota caeteroquin atra bilis est, ac iniuriarum torrens, quas in eos effundere solebat, quorum finistrum sidus ita tulerat, ut magno SCALIGER displicerent.
Igitur quum de Deliriis PyraΝ1. canon Isagog Lib. III. p. 3 6. de iis quas ab eodem bauatisa, Arimore ad Eusebia
277쪽
muni doctorum virorum calculo comprobata est, atque
p. ara. criminatur SCALIGER, O quae sunt eius generis alia Arria No tributa elogia. ego tum iratum quidem Arria NoSCALiGERυM fuisse vide, quo iure id factum sit, sine ira studio mihi quaerere licet. Et quamquam a communi mortalium sorte non exemtum inveni scriptorem meum, quin hine inde aliquid ita qixerit, ut euratius quodammodo, aut propius ad res veritatem, dici potuisse videatur tamen vel plane iniuriose. vel nimis saltem Merbe ae nimis confidenter de Seriptore nostro iudieasie SCALIGERUM reperio. Nam ut ad quasdam ex obtrectationibus , in Arpi ANuma vo hementissimo adversario collatas, figillatim accedam quis er dat, universae historiae Romanae Scriptorem, qui regum' manorum res gestas peculiari etiam Libro a summa quidem cum veraeitatis laude iudice PMOTioydescripserat, qui idem in Prooemio operis sui p. I. e. disertis verbis dixerat, ' per dimidiam partem priorum quinque seMorum , intra quae Italiam si--bi subiecerunt Romani, penes Rese fuisse imperium: quis er credat, eumdem Seriptorem alibi de Bel xi, Lib. I. p. 4ia. e. dictaarum suisse tale adriannaos annos regibus subiectos suilla Romanos Quis nisi obtrectandi studio plane occaecatus non videat non delirasse eo loco Appi ANUM, quod SCAL lGERO
canon Isagor. Lib. III. p. 346. dicere placuit; sed pro ξηκοντα ἰλυρι-ιαδας, quod citra ullum dubium seripserat ArriANU , a festinante quodam librario εκατὶ illud, quod in lineis sequentibus bis occurrit, vitiose etiam hue fuisse traductum Qui si idem error eum quoque Codicem , quo vetus Interpr*olim usus est, ceu paverat; non tamen omnia exemplaria pervasit. Nam in tigvssano quidem Codie itidem vitiose hie loeus expressus est, quod in numero designando minime mirum videri debet; sed alio errore, pro eodem σξακονra ibi εικοσι legitur. Libro quarto de alias G.itibus historiam caedis Ciceronis. quae ad Formianum eius, ν ope Caietam facta est, enucleate satis exposuit Appi ANuc atque etiam hoc diserte adiecit. p. 6 . a. b. sese uisuis octitis quodammodo casum tuum celebratissimi viri cons ibid. p. 6oc. b. ubiiceret. Dum etiam Deum eum, quo ea eaedes atrasta est visitasse. Iam eum in illis Appiani
verbis, pro ΚAIHTH vel ΚAHTHN lie enim sine litera ea etitam seriptum hoe nomen invenitii in Codie Diodori Sietili, Lib. IV cons edit m iam, T. I. p. 3oo oot a. vitiose lagatur
278쪽
cum in aliorum scriptis, extum in GERARDI Io. OssII
ΚΑΠΥΗΝ quis non videat, quam pronus fuerit librariorum lapsus in proprio nomine praesertim eo minus etiam mirandus, quamque levissimus ex KAΗΤΗ in ΚΑΠΥΗ suerit transitus aut quis iam serat portento sic enim vere adpellaveris
ca 'mam interjectum esse. Qua sibi eiusmodi lasciviam in nobilem seriptorem permisit; nae is mirum non est, si idem, ubi eius auctoris aliquod non nimis forte adcurate dictum ipsi stomachanti in masus incidit, illud portentosum esse clamavit , si narratione alterius cuiusdam scriptoris, quem defendendum SCALIGER susceperat, paululum dissentire aliquid, quod Appi ANυ habet, visum est, ideo ipso pro fias , minimeque audiendo , declaravit denique si ei interdum usu venisse videtur , ut verbis quibusdam nostri A ctoris, quum sanum per se sensum satis plane funderent, conis tradicendi studio abreptus, eam sententiam subiiceret, in qua consutanda iactare se posset ipsius oratio. Cuius generis, de quo postremo loco dixi, unicum exemplum liceat adiicere in Animadversonibus in Chronologica Eusebii ad an . MDCCCCXCII. p. i68 eol. a. haec scripsit SCAM GER: Reges quidam ποΦοροι
Romanis erant in quibus Herodem Magnura poni APPIA Νυ,, fati imperise. Nam nunquam Herodes Caesari tributarius fuit me si verum esset, eius cura exstarent in Iosepho indiciis ex cuius libris palam es, Herodem nihil minus, quam stipendiarium popula Romari aut tributaritim Caesaris fuisse. In eiusmodi non eme lapsum APPIANUM deprehendimus. Quare audiendus non est. Eamdem Scriptoris nostri reprehensionem paulo deinceps repetit sero obtrectator, eodem loco, quo alienorum Iaborum fueum lepide, ut ipsi videbatur, Appi ANuΜ nominavit. Iam vero ipsa auctoria
verba si inspicias, quae hie eonsutasse sibi visus erat SCALiGER ; sunt autem Libros de Belias CiνV. p. 7 s. e. d. nihil ibi videas de Herode sis popuII Romani stipendiario, sive Caesariseriburario. Nihil amplius, quam hoe , dicit Appianus: M. An--tonium , quum in eo esset, ut in bellum proficisceretur a Mihicum, pro ea auctoritate, qua apud senatum valebat, qui, quidquid ipse vel esseeisset, vel effecturus esset, ratum fore, declaraverat, pro lubitu plures Asiae principes, in his Η
279쪽
Commentariis iamissorie Graecu, itemque de Ante κ'
Appianus se, ni cenam ab eis mercedem pactus: ἐπὶ νοροι cha πεταλαμοις. Quod ipsum , mutatis verbis, eadem sententia, de Heroda os EpΗus tradit, Antiq. Iudais Lib. XIV eap. 6. edit Bisereampi cap. xi V. . . Tom. l. pag. a d ubi, eonium, dicit Herodi operam suam in ea re pollieitiam esse . et
partim Antipatri reeordationes euius iis usu fuerae Misisti: partim Pro aer pee uni amo quam ei daturum eis romitae, e Herodes si ex factus effet, quemadmodum antea, cum Tetrarcha fassus fuerat. Atque deinceps etiam , in bello Antonii cum Caesare, pecuniam atque frumentum ad Antonium mi isisse Herodem, discimus ex eodem Ios EPHO , Lib. XV. c. o. apud Havercampiam cap. l. . . . l. p. 7y8. Neque vero aliena videri debet significatio illa , quam nomini φοροι eo Appiane Ioe eonvenire diximus; similiter enim, ut hoc utar, in alia quidem re ρου ερανἰωθαι παρ- των μαθητῶν , vulgo etiam dici, pro . μισθῶ εώ νηιλαπιν ὁιύασκοιν POLLUX monuit. in Onomasse Lib. IV cap. 6. . 43. Denique si vel maxime ita interpretanda nitaris APPIANI verba , ea condisione, ne IE pendium e tributum fibi penderent; ne sic quidem quisquis non admodum fuerit calumniandi cupidus, vel inepti quidpiam vel falsi in illis Scriptoris verbis deprehenderit. exCAspAR BARTHius sieut ipse a Iosepho Seia ero admodum etiam tum iuvenia, cs. BAYLcaria Barthdus, not. B. maxi factus erat, ac velut divinum in primis ingenium celebratas; se suo illi praeeoniin admiratori hanc videtur referre gratiam voluisse, ut, quae illi temere interdum exciderant, ea honorifiti ossiei causia non modo repeteret, ac circumferret, sed versibus etiam includeret. Nam quum alienorum laborum secum Ap HAND M adpellasset SCALIGER, atque alibi can. fagoe. Lib. II l. p. 33 s. monuisset studiolos, ut eum delectu tractarena in ati rem ciam BARTHIus distichon istud in Appianum confecit. quod FAERicius in Bibiaoth Gn adposuis: Legas, monebo, avtior vagum auctorem; elepis subinde verse dicta maiorum. Idem, nullo omnino documento criminationem suam e siris mare dignatus, atque etiam iniquissimo adeo loco, hi Dud haud sane absurdum Appi AH de Philosophorum genere qua dam iudicium t ex Hisoria Miraridatica p. 39. adlatinus aerari Dipitia ' Cooste
280쪽
rtia, in FABRICII Bibliothecam aera, d ac tantum non inbmnibus denique vel libris eis vel libellis, quibus notitia aliqua Graecorum Auctorum peti solet, ita confide ter consignata, ut ne audiendi quidem visi sint rari nonnulli, qui ab ea culpa defendere APPIANUM conarentur e
Nostrum, veluti consecta resin eonvictus reus esset, EUH- proris aliorum Hi oriri titulo ornavit; Abesar Lib. ll. c. a. p. 4, atque iterum alio loco, sed in eodem argumento, da toto hoe genere, inquit, inprimis viare APPIANUL; quamquam non negem Hario quopiam ut ei soluum. Abesar Lib. LlX. Cap. 3. p. a 34. IOANNE RUALDUs, Animadversione X X. M PLUTARC κυ- ad ealcem Tomi I. Edit Paris operum PLUTARCHI p. 99. . PLUTARCHi compilaiorem, in miatis Ex feriptorem plane adpellare Appi AΜυ non dubitavit; MAH-αώ. XXI. p. I I. a. APPIANGs, inquit, PLNTARcHνM DII harim plerumque amae describere. Eamdem sere sententiam IO AUG. ΕRNEsTI calculo comprobatam, iam supra vidimus, Sestione . not. m.
d Vossius , de HS Heis Graeris Lib. II cap. 3. p. 23. da Arte in rica cap. 1. Aa RicIU. Bibl. Graee. Lib. IV. e. 12.Τ li I. p. 398.e Retulit quidem Aa Ricius, loco iam modo citato, aequissimum REIN s ΗΕΜri iudicium , qui in Notis ad Hori Librum IV cap. . I. . de auctore Parthie illius Libri loquens. Ex-
festorem Plutarehi eum voeaverat, qui Appiani nomine ei -- feretur eum Appiantis inquit PItiearehi eoaetanetis ne si vo-
isset quidem, furta tam insignia potuisse impune faeere. Sed satis esse visum est Aa Rici . scillam agi NsAEMil uspicionem se eius gravissimi Viri verissimam sententiam adpellat miro
Wyumento ac parum folido nisi dieeret. Neque magis audiendus eidem FABRicio visus est FRANciscus BALDUINus , qui, cum Libro l. de Insisue. Moriae pag. 8 . observasset, bene multa Mutaria Crasso in Appiani Parthieis reperiri id factum, coniecerat, non ab ira Appiano, qui Plutarchi fuerit aequalis feda librariis, ve sentirent aliquam in Appiani commentariis acvnam. -- Dubitandum saltem etiam atque etiam esse ulla-xatione Arria No tribui Parthictis ille Liri posset, monuerat ΑΝDREA SCROTTus, in Commentario ad M. SENECAE RHETORIs Controversarum Librum II Controν. x. p. os b. Edit.
Pari t6t 3 in fol. Ubi quum post PLUTancnu in craseso, etiam ad AppiaNuΜ in Parthicis provocasset, haec verba