장음표시 사용
291쪽
posset, qua premi eumdem hunc APPIANI locum, in qEdversamur, video ec
ee racilieet illud importuni habere idem nurni loeus, in quo verissamur, videri potest , quod quae verba ex ipsius caesaria seripeas adtulisse diserte prosessus est APPIANU . ea in Commentariis quidem de Bello GaIlieo eo loco, ubi de eadem legatione Germanicarum nationum agit CAEsAR, frustra quaerantur. Nam
pro eo, quod apud Appianum est, Urietes ιν Tenaeuulinus cauari dixisse , se ad Suevos a vibus domibus pia fuissem. misesse legaros, eorumqua responsa exspectare, apud CAESAREM, de Bello GaII. Lib. IV cap. r. ad verbum si legimus: A
in Ubios legatos mittendi; quorum s Principes ae Senatus sibi ueroi rando Mem fecissent, ea onditioni, piare a caesare ferresur sc um Oseendebane ad h. res consciendas si evicit Darium
Iam hoc quidem non magnopere movere nos debet quod in rerum, de quibus ibi agitur, expositione a caesare diser Pare videatur Appiantis; neque eo nomine reprehendendum Scriptorem nostrum . putaverim. Primum enim, quin potuerit atque etiam debuerit adcuratus eripio , non modo integra manente sed etiam postulante, rei veritate nonnumquam ab
eo paulisper reeedere quod in Commἔ- eariis suis ipse caesaν retulit id quidem non facile dubitabit is, qui iudicium illud, per se etiam satis probabile cogitaverit quod de eorumdem commeneario m ratione auctoritateque . ab Asia io Potitit ong Iatum, apud suETON iura legimus, in Iario, cap. LVt. Atque ubi de eiusmodi re praesertim agebatur, quae magnam Caesari invidiam eonflaverat, eumque in eriminationem laesae iuris gentium sanethitatis adduxerat ibi eo Deilius fieri potuit ut sui quodammodo purgandi caussa nonnulla paulo aliter quam res habuerat, ipse exponeret quemadmodum etiam initio eius Haementi, de quo hoc loco agimus, haud obleure innuit Noster se in ea re non nimis fidere cauaris narrationi, IIieae alios proeul dubio probatos Seriptores de eadem re conseremti rideri, postquam tuam δε eqvigata caci aris Horiam retulassem Germani, iam primum demum legatos ad Caesarem misisse caes rem ero, retentis legatis, eos esse adortum. Sed in ea parte narrationis, ubi quaeritur Caesari quid dixerina Mae Germano inrum ' ne pugnare quidem tam directa fronte eum Caesare Arpiarius putandus est, quin conciliari inter se ambo Scriptores,
292쪽
9. In pugnae Pharsalicae descriptione, ubi demate quodam agitur, quo in ea pugna usus erat Pom-
s id tanti videatur, facili quadum ratione possint. Nam in legationibus illic quas plus semel intra paucos dies ad Caesarem miserunt Germanicae illae nationes, facile intelligitur, varios sermones ultro citroque cecidisse Usipetesque illos a Teneh-theros ut solet esse leve & ad quodvis momentum mobile barbararum sentium ingenium, Caesar urgenti, neque moram patienti, iam hoe, iam illud respondere potuisse Adeoque exulis olloquiis alia pars a caesare in commentariis suis relata esse possit putari alia ab alio scriptore commemorata, quem secutus Appianus suerit. Quemadmodum etiam Assius Dio, in eadem historia, nihil memorat a sedibus is Umrum disione eviendis sed diserte seribit: Germanos illos Caesari promiasisse δε in patriam tuam egres ros, adeoque induiseias petivisse. ιι ι θελοντα οβ ν ο ἐπαναξει λάσχοντο,μ αβν --οm. Lib. XXXIX. c. I. Tom. I. Edit. Risnam P3g- I . Sed nimirum, quum ea potissimum sit loci huius, in quo versamur, difficultas, quod verba illa, quae tamquam a cae- fare perscripta retulit Aniannua apud eumdem caesarem hodie non lagantur de hoc genere dissensionis, quae inter eos Se mptores intercedere videtur, quid tandem diemus Continuo ne arguemus Nostrum, quod negligentius inspexerit eum , quem citavit, auctorem Humani aliquid pati APPIANUM potuisse, minime equidem negaverim. Sed, quatenus commoda ratio superest, illius negligentiae eulpa adcuratum caeteroquin Script rem liberandi nimis dura atque praepropera suerit illa sentenistia, in istam partem pronunciata. An igitur ex alio quodam Scriptore, in quem negligentiae illius accusatio reeidat, istam Caesaris irationem in suam istoriam transtulis Te, dicamus Appi ANυM Faeere illud quidem , citra gravem magnopere culpam potuerat sed non dissimulandum est, ita scribere Nostrum, tamquam ipse suis oculis id quod ex caesaris Ephem ridi s refert, in eo libro, ad quem provocat, egisset. Quid ergo An vitiose hunc totum Ioeum expressum tuisse dicemus in eo Codice, e quo Fragmenta hae Appiani edidit Ursinus' Seatuisse sane vitiis Codiem illum, eum ex vitiosis illis I e ionibus adparet, quas satis frequentes in impressis exemplaissibus reliquit Editor tum vero ex eiusdem diroris oris,
quibus ille docet, infinitis in lacis vitiosas inti lacticiae a se
293쪽
peius ex EPIs roras CAESARI locum quemdam adfert APPIANυς quo, eiusdem rei mentionem faeiens CATIAR,
esse emendatas. In quo quidem illud non optime fecit Ursam, quod saepius omiserit docere lectorem suum, quid fuerit quod in Codice scriptum reperisset quod eo magis etiam dolendum
est, quoniam eumdem Editorem , quum vitiis purgare Graeca, quae edebat, vellet, nonnumquam probas etiam odiei lecti ne loco movisse, aut, quae in 'itio quidem cubabant ea cum aliis aeque vitiosis commutasse, deprehendimus. Ae hoe quidem eodem Ioco, de quo quaerimus, mendo non caruerat Codex stusa quum in illo pro . ob ἐκ λίκνα Σωάβουt, seriptum uerit. δε-ke ἐκβαλο-α νάβουρ qeo diserte ad eum Ioeum monitum ab Editore legimus. Sed, quamquam sorte de
alia medicina eidem oeo adserenda cogitare aliquis posset; equidem , ut dieam quod iantio, Ursa illam huius loci me dationem eo minus dabito ratam habere, quod & per se fim- pucissima, Wo verbis, paulo ante adlatis, quodammodo confirmata videatur. Mihi eontroversum istum Seriptoris nostri laeum cum eo Fragmento conserenti quod ex eiusdem Caesaris Epha ride conceptissimis vetias adduxit Ea ius in iam XL Aeneidos v. 43. vide Fragmana Caesaris . plerisque editionibus commenearionum eiusdem subiecta is eonfer ualdum obsereat. Vin Iasam tim euius Fragmenti similite nullum vestigium in his , qui ad nos pervenerunt, Caesaris commentarias conspicitur etiam atque etiam confiderandum visum est, latisne cectum atque evictum sit, quod quidem praecise contendit naristis ad illud Caesaris Harmeneum, in edit Oaria Fit p. 99 sq.
nullam umquam Caesaris scriptionem, diversam ab eiusdem Lam menta , exstitisse, quae Ephemeris vel Diariam fuerit inseripta. quam, Semius, ct Appianua, Mortasse etiam Arare vis ob aeulos habuerint Qualis si exstitit Caafaris p emeris. mirum esse non debet, si nonnulla ei inserta fuerint, quae ac o mea tariis , qui odio sipersunt , absint aut si alia paulo aliter , quam in iisdem commentariis fuerint exposita. Observare etiam licet, Assi ANUM uhi Augusti Caesaris Commentario citat . vide infra, num. H. Deos non 'Eφημισμυας aut οἰ- ῶναγραψα τῶν Φαυερατ εγων sed 'Υπυκνώμονα, eatea quemadmodum' apud STRAa ME. Lib. IV ineunte, P g. 77. superioris Caesaris commensarios eodem nomine 'Υ.-sa a m ei istos egimus. Dipitia ' Cooste
294쪽
stium de illo Pompeii instituto iudicivm interposuerat, si 'mile ei iudici, quod ab eodem Caesare in commemarus de Belu civisi repetitum hodieque legimus. ιώ In eodem
ad Suis praedixerat Pompeius , ut ad Caesaris ineursum , neque se loco moverent, neque tela in hostem eoniicerent, sed impetum hostium praetentis hastis exeiperent. Καὶ τοδι τινὲς inquit Arri ΛΝυ de Belias CisV. Lib. II pag. 4 3. b. e. -υτου τὸ
α τρεμουντας ἐς va πλευρα μακοντι an ' μαυρι η --ουμὲνοις ἐμπε- νονται ma ρεψaσ3M καὶ της pina κατακαι. Quae quidem ad curate satis eum eis consentiunt, quae apud CAEIAREM de Belloci νιάι, Illosa leguntur excepto quod apud APPIANUM , in fine Ioel ad lucti, initium,ictonae a decima legione ortum dieat Caesar; quam laudem in Commentariis suis l. c. cap. 94. illis sex eo- hortibus tribuit divernis a decima legione, quas contra equistatum Pompeii in quarta acie locaverat. Confer AEsAREM, ibid. cap. 9 PLUTARcRUM, in Pompeio, pag. 6s6. a. in Caesere, Pag. 28. f. c 29. a. APPIANUM, p. 73. c. sed nimirum ne ad commentarios quidem AzsARIs, verum ad Spiseolas eiusdem videmus provocasse APPIANUM. Neque vero mirum videri debet, quemadmodum paulo ante iam monuimus si vel in Ephemeridibtis suis, vel in Epistolis . nonnulla aliter vetulit Caesar , quam in Commentariis ab eodem perscripta leguntur; nequo eulpandus Appianus, si in rerum a Caesare gestarum narratione, quas ipse Caesar in commenta. riis illis suis exposuit eorumdem Commentariorum fidem neque tinioe, ne praeeipue quidem , est secutus. Exstitisse autem, ae in vulgus editas fuisse, CAEsARI DE MsTOLA . eum ad Senatum, tum ad Familiares, SUETONIus testis est, eap. vi. Qui quamquam dicit ad Familiares de domeis
incis potissimum rebus seripsisse Caesarem tamen facile cogitari potest, atque etiam ex Fragmentis, quae supersunt, illarum Epistolarum patet, rerum a Caesare publice gestarum haud raro quoque fui e in eisdem mentionem factam. Quod autem lau-
295쪽
argumento rursus a PLuTARCH ad idem Caelaris tui cium provocatum videmus; sed ita, uti hoc quidem l
eo cum ulla veri specie suspicari aliquis possit . ab Ap-
PIANO PLUTARCHUM esse compilatum atque ut dubium esse nullum debeat, qui Seriptor noster, quae de ea re ex CAEsARE retulit, ea ex ipso sonte, ad quem provoca vit, in suam historiam derivarit. ee Io In eiusdem Pharsalicae pugnae descriptione disertis etiam verbis testatum facit APPIANus , se εν RIν ΜScRIPTORUM, O quidem ROMANORUM , id est LATIΝ RUM , narrationes inter se contulisse a atque eos securum si
Auctores, quos prae caeteris fide digni mos iudieausi V
dem illam sare victoriae initii, quam laudem in Leeris ad D.
miliares re nuperrime gesta, decumanis suis tribuerat, deisdein commentariis suis, ab his in alios transtulerit AEsAa eius rei probabilis etiam caussa intelligitur nimirum quod eo tempore , uno Commentarios suos edidit post excitatam illam, ab eadem decima potissimum legione, cum acerbis in Caesarem eomminationibus seditionem, de qua vide Appianum, civia. Lib. II. pag. 483 - 4s . alienatum ab illa legione, quam olim reliquis omnibus semper praetulerat, animum haberet. Ac nescio, in in ipsa ea ratione, qua sex illas cohortes Iaudat Caesar, de Bem G. III. 94.yaliquid etiam adsectationis quodammodo per-Iueeat tamquam si contrariam aliquam sententiam, qua laus ea alii parti acie Caesarianae tribui consuevi et data opera ementibus legentium voluisset evellere.
616. e. eadem Caesaris sententia, excepta posteriori parte quae apud Appi ANUM est, nescio ex Commentariis, an ex Epimia CAEsARIs relata legitur. Eadem autem PLUTARCH Ioea, Squidquid ille de Pharsalica pugna, sive in Caesaris Visa. sive in Pompeii, retulit, qui eum his contulerit, quae de eodem argumento late Menucleate APPIANU habet nae is valde ti. dieulus sit, si quidquam in tota illa Historiae suae parte e P u-TARcuo , non die eransscississe APPIANUM , sed vel quos modo in usum suum onνenisse pertinacius adfirmet. M Noster, de Belia Cisu. Lib. II pag. 4 r. c. varia δ' as, .c
296쪽
Tr. Ea AE autem Latinis Sta oribus, quos ob oculos in ea parte Historiae suae habuit APPIANus , non min mum tribui e videtur Asini POLLIONI; quem quidem sub finem eiusdem descriptionis Pharsalicae pugnae nomia natim etiam testem advocavit. v Is nobilissimus Scriptor, certatim plurimis suae proximaeque aetatis scriptoribus lavidatus, M Historiarum Romanarum septemdecim, ut SUI. DAsli refert, Libros reliquerat in quibus civile illud Caesaris Pompeiique bellum, in quo ipse sub Caesaris amspiciis ordines duxerat, in primis adcurate erat expositum. Quo minus mirum videri debet, si huius pariter Auctoris citationem, quem prae caeterisin consulere sequi debe-hant quicumque aetate posteriores iisdem de rebus scri-Ε mo iterum ibid. d. a. saga μὲν τοῖς et πιθανωτατα λεγουσι δοκῶ , μυριαύα ἐπ τὸ αεδιῶν 'Iτα in συμπεσιῶν ἐλλελοις ἐς μαχην οι διλιγεντειον σξακισμυρία φασιν se recte Code Augus pro οἱ δ' ἐλιγωτέρους, ξαπιημυριου φων. o υwemGροντες, τψ- σαράκονrae μυριαία γοωθου λεγουσι. In quibus postremis verbis quoniam in toto eo loco non nisi de Italitas quaeritur, qui utraque in aeteraeterint nescio, an vitiosum sit τεν-- ακοντα μυριαύας qui numerus vix cuiquam in mentem poterat venire videndumque puto, an pro τεσσαρακοντα sorte πεσπανασκῶδεκα, aut alium quempiam numerum, ponere debuerint librarii.
α- πεντακιο χιλιουt. P ιο ς δὲ Ποα λω , πο Και αει ut μαχης κεινηe στρατ εσῶν , ξαπισπλέους ἀναγραφοι νεκρους εὐρε- εννώι τῶν Πομπιιου. Cum quo laeo conseratur ille, quem paulo admodum ante nota scitavimus. M munera inius Ηιν Nat. Lib. VII cap. xxx. g. t. principem oratorem O eiνem vocavit. idem VIRGILIus Ecloeam quanam,
HORATius Od. I. Libri II inseripsit, quo loco di eiusdem Bissoriam Mi Petri inelebravit poeta. Alia de eodem Auctore tertimonia, quorum pleni sunt tantum non omnes eius seculi scriptores, ex parte collegit ossius vii in Larin Lib. I. cap. XVM pag. 8 sqq. ixsui vas voce ' πιιος.
297쪽
here adgressi sunt, communem cum PIA TARCH habet APPIANus M
μα - κεν 'Καὼκιος Idem in Caesare p. 3o. a. b. ad eamdem POLLIONI auctoritatem provoeans, simul ex eodem a ctore alium locum refert quem loeum quum a SUETONIO Diis ter in Iu eap. 3o. adlatum videamus; nescio, cur non e dem ratione hi , qui PAMarchi Compilatorem Appianum facillat,
etiam SUETONIUM eam ei tationem PLUTARCHO suffuratum
esse eontendanti Sed desinant hi tandem, PTHARCnυM nobis obgannire atque videant, Polygraphus ille, cuius scrinia eo pilasse Appi ANυM calumniantur, satisne ipse per se cognitum habuerit aut etiam umquam inspexerit eum, quem citavit, ad ctorem AsINIUM hune POLLIONEM dico, quem idem ille pι TARCHus . qui disertis verbis hune auctorem retiatus est, adeo ignorasse videtur, ut ne quidem, quo sermone conscripta ruent eiusdem Historia, compertum habuerit. Nam Iarine eonscriptas fuisse AsrNrrisorias, eum ex aliis rationibus constat, tum ex diserto VALERit MaxIM testimonio, qui eo ipso loco, Lib. VlII. e. xit r. in Menni g. . ubi ad genium,Libra Bisoriarum eius provocat, AsINIUM POLLIONEM non minim partem Romanriti adpellat cui aeeedit Fragmentum illud e
eiusdem Asarerris ortis a M. SENEca , Suasoria n. p. 43 ML Pari 26i3. relatum , quo Deo uni esse in Μηο- Mdferritis, idem SENECA adfirmavit. Atqui lueariatis, ubi illa Caesaris verba ex onio Poluone retulit, quae ex eodem aput
Suetonium adlata legimus, ita pergit: α δ ἄνουσι Πολλάων Agno
pora dixissa, uae ipsa Asinius Pollio Graee feri t. Cogitanti mihi quidem, equa ratione defendi PLUTARcnus posset, nollem enim is ego videri, qui ex inconsiderata P. earia aecusatione gloriam aliquam Appiano aptem venit iamentem, posse sortasse locum illum, sive prava scioli euiusdam
sedulitate, sive librariorum hallueinatione esse corruptum viduo illa verba ρωμMστ ε ἔπι-στὶ eommutare invicem sedes Tuas tutant eoactae Adeoque videndum putaveram an hoc dixerit LuTARcΗυsci Asinium Pollionem caesaris Mais Latine retulisse; sed simia hoc adnotasse, a Caesare Graeco Dipjlias by Coos
298쪽
ret Denique χυGusTI CAEsARis Υπομνε ατα, id est, commentarios de Masua, quorum tredecim Libros ediis
Iermone ea fuisse prolara Ae fieri quidem potuerat, ut Graeea illa verba, in Graeca potissimum regione tum versans , elo queretur Caesar quemadmodum etiam in ipsa Romana curia Gratera adloeutus esse M. Brutum perhibetur , καὶ συ ι ἐκιέ-νω , καὶ συ τεκνον reserente SUETONIO , cap. a. Sed uterationi refragari omnino videtur ipse Suetoniau, qui idem illud Caesaris dictum , de quo quaerimus, ex eodem Pollione non solum Latine retulit sed etiam ita, ut diserte indieare videa tur, odidem plane verbis, adeoque Latino fermone, illud fuisse a Caesare pronuneiatum. Sic enim suETONiυc: Quod probabilius, inquit, facie Asrπιν POLLIO, - - hoc eum a d. erbum dixisse referens Hoe oluerant ea otia robus gestis c. caesar condemnatus assem, M. Superest ergo, ut dicamus, numquam inspectam a PLUTARCHO , ae non
nisi ex Graeeo quodam Scriptore cognitam suisse eam . ad quam Provocavit, POLLIONI Romanam Historiam nisi sorte Graeea quadam esione eius Libri usus sit, eaque deeeptus, eodem sermone thrum istum ab auctore fuisse eonscriptum, putavexit. Atque hoc, quod de Graeca POLLIONI versione dixi probabile quodammodo ex SUI DA fieri possit videria quum is voe Παλιών nium quemdam Pomonem genere Tria Laniam , adeoque Graecum hominem , praeter alia scripsisse. dieit, ιμι οὐ 'Eμφυλίου ac Pon ς πολέμου. ν μολε, σαν LMσα τε κα Ποιμον At. In qua relatione si quid veri inesset; cogitare possemus, ab illo raritano Polliana Librum eum, quem Romanus AsiNius POLLIO ediderat, in Graecam linguam fuisse eonversum atque Graecum illum interpretem a LUTARcuo eum ipso Roniano auctore fuisse permuratum. Sel a teor, quae de Trauiano illo Pinis, apud SUIDAM leguntur. ita esse turbata ac suspecta omnia, ut vix ullam eorum rati nem habere debeamus. Nam ut ea taceam quae sunt a VOMIo. de Hul Graecis Lib. I. cap. 4. p. 34. - ΚusTER de erroribus eius loci adnotata etiam illud turbatum atque eontortum esse, quod eodem loco a rimagenis Ohola dicitur, in qua Tra antis uti Pomo Timageni fuerisserie facile sibi persuadebit quisquis ea conterre voluerit, quae de eodem Timarens atque Asaxro MLMONA Romano apud L. SEN AM de Ira Lib. III cap. 3. atque apud M. SENECAM contris xxxIU. Lib. V. pag. λι' extri Iesuatur.
299쪽
derat, teste SUETONIO , Cap. LXXXV. vel Memoriam iatae suae, quo nomine eosdem libros SERvius citavit in Virplii elogam IX. v. 47. aliquoties ab APPIANO, stro laudatos deprehendimus. Primum quidem in historia praelii Philippensis, quo Brutum Cassiumque Antonius ac Caesar debellarunt; ubi Caesarem, ait APPIANus , GLIV. p. 633. e. in commentariis suis hoc resulisse se, quamquam morbo laboraret, somnio admonitum , aruisse ne eo dis isteastris maneret. Γ Tum vero in Illyris Libro eorumdem commentariorum his verbis mentionem fecit Aene incommentariis quidem posterioris caesaris, evi Augusto cognomen fuit, de vetustioribus Pannoniorum rebus quidquam reperi. . . . Non enim aliorum res stas, sed suas dumtaxat, memoriae prodidis mis Ad eosdem CAEsARIL TAVIANicommentarios provocavit oster, ubi relato Octaviani ad
Perusiam cum Lucio Antonio colloquio, mee fere ait, fuerunt utriusque verbis, quoad ea quidem ex Caesaris commentariis, e quibus sententiam eorum, quae utrimque iam sunt, cognovi, in huius Graeci sermonis vim proprietatemque si is transferre nn Qui locus etiam eo potissimum n tandus est, quod ex eodem discamus. Orasiones eas, quibus hinc inde, non nimis tamen frequenter, Historiam APPIAM ornatam deprehendimus, non tam ex scriptoris ingenio Gestas, quam ex earum rerum temporumque, de quihus agitur, monumentis ductas esse. Ac profecto sicut nemo
II In eodem argumento, ne quid dissimulem, iterum apud PLU
TARCHuM eosdem quin Caesaria Commentarios citatos video. Sed, utrum oeulis suis umquam eos Commentarios usurpaverit, nec-ne Chaeronensis scriptor, non habeo dicere: Aiaxan
drinum nostrum diligenter illos studioseque perlegisse, id quidem, quum duobus locis vide not. nran. S praesertim not. -- ipse testatum faciat vir honestissimus ac minime gloriosus non dubitares, opinori debebimus. mm Graeca apud Ho EsCHELiυή, p. 8 med se leguntur 'ri u oze
300쪽
aequus Intelligens Scriptoris nostri lector fuerit, quin
cum voluptate videat, admirabili quadam ratione, ac raro in primis pro ea aetate, qua scripsit APPIANUS, exemplo, in illis Onaimmbus omnem germanae ac masculae eloquentiae vim esse coniunctam, argumentorumque pondera non magis nervola gravitate, quam lucida simplicitate,
exposita; sic etiam puto fore neminem, qui quidquam in iisdemininionibus dixerit reperiri, quod ostentandi magis ingenii caussa scriptum, quam ad erudiendos lectores Madadcuratam eis ac Ductuosam rerum earum, de quibus agitur, notitiam adserendam adcommodatum debeat videri.
VI. In horum itaque Scriptorum numero, quos Auctores habuisse APPIANUM ex mentione eorumdem discimus, non sane ostentationis caussa, sed velut aliud agendo, ubi res poscebat, a Scriptore nostro iniecta in illorum igitur numero Auctorum nullus est, quin vel aequalis fuerit eis temporibus, atque etiam ipse interfuerit rebus eis, de quihus agitur, vel saltem aetate proximus Cantiquissimus auctor fuerit, qui eis de rebus scripsisset. Ac posset quidem, si id nunc agere nobis vacaret, longa dehinc disputatio institui de reliquis, quos praeter hos ab ipso nominatim citatos, secutus esse Auctores APPIANUS putandus sit. Sed illud quidem altioris indaginis est, neque ad eam rem, cuius causia potissimum haec tota pars
γραφεν Larina, ex P. Guor DI versione exhibentur in HennMephani edis pag. 76a col. b. an me sine dubio sententia est verborum ApprAM , quae GHLIib. V. p. 69 . d. in hunc modum leguntur: ἀυτα αλ ἔλιξαναλλάλοις, ως ἐκ των Υπομνυωρο- ην ε τὸ διινα- τουσδι se σνωνα μεται λεῖν, τεκμαιρομένω scit. ἐξ αυτων ταν Υπομινιμα- των του γνωμα των λελεγμενων Quae verba, ad sensum , non male hoe modo expressisse GELENIus videtur: mee propemodum
timusque verba is commentariis eorum temporum invenio. Vetus
Interpres, suo more: Haec inter se si ei fune, viati e -- mentariis quibusdam Aferente elata voce, quoad iacia, quae, auri furane ex animo prius meduari. p. 37o ed. Mogunt.