장음표시 사용
251쪽
vocamus aevi scriptoribus reperio minime tamen in obχuro eamdem omnino latui e varia quae de hoc Sos. ptore apud alios auctores Testimonia occurrunt, aut quae ex operibus eiusdem Excerpta supersunt, demonstrant. Quorum quidem plura iam in superioribus aliud agentes. commemoravimus; sed ea nunc coniunctim oculis lectorum subiicere non erit ab hoc loco alienum. I. Primus igitur, quoad quidem adhuc nobis compe tum est, qui APPIANI mentionem fecerit, STEPHANUsBYEANTI Nus est, qui exeunte seculo Vt post Q . scripsisse putatur. In cuius auctoris Lexico Geographis plura sorte ex APPIANO excerpta legeremus, si opus illud i tegrum ad nostram pervenisset aetatem. Nunc apud se
tomatorem Stephaniter citatum Scriptorem nostrum, acar
vissimis id quidem verbis, reperi a II. Alter ex Scriptoribus paulo antiquioribus qui AP-Piseu nostrum laudet, EVAGRIus est, cui Seholastici cognomen suit historiae Ecclesiasticae sexto post Christum natum seculo scriptor; qui brevem exhibens Script rum Historiae Romanae notitiam secundum seriem temporum, quorum historiam illi perscripserunt: APPI
Νυς, inquit, res Romanas in certas velut lasses apta a d Deida nasione distinxit, O numquodque historiarum genus. temporibus sice disiunctum , unum in librum taltim L
Illyri pag. 76r col. . liti c. Medit. Hoeschelii p. 6. mis L Denique ad voeem 'Aσωπαῖοι numerum etiam libri adponit: 'A-αππιοι, Λι Da n c. 'A--ν Ἀκτω. st Iberiatii libet. quem etiam Sect praeced. sextum numeravimus p. 73. Sed per incogitantiam Astapaeos istos in Libya posuit Geographus vel eius Epitomator, quos Carthaginiensium quidem ditioni su lectos, sed Hispaniam incolentes, secerat APPI ANUS.b Integrum EvAGRit locum adponere, non erit a nostro institutoe alienum. Is igitur Hi or Ereti Lib. V. cap. ult. Scriptorum Hsor Eoiae edit. Readina Tom. III pag. 43 scripsit :Di9jlia πιν Coral
252쪽
III. Sequitur non seculo , quem passim iam allegavimus, Hoetius, qui in instructissima sua illa Busiothua, dic LVII. postquam Catalogum librorum, quibus
continebatur universum APPIANI opus, recensusit, brevem primi libri Epitomen exhibet, tum vero de ipso Auctore eiusque opere tale iudicium adnectit e In dictionesmplex es APPiANus atque pressus , O ab omni fastu assia
Ex quo adparet, alii Aa RICIUM, cum amieum APPIANI Iibium ab EvAGRio . EGI . Lib. V. cap. vii laudari monet; IhH. Graeci Tom ill p. 394 quippe de quo Apri Net Libro ne ulla quidem mentio hoe loe inlieitur. Sed illud ex e dem Ioeo coniicere siem, quod de aliis itidem nonnullis Seriptoribus mox videbimus, non nisi novem priores Appi AN libros EvAGaio fuisse cognitos siquidem, a Diodoro leuia ait, historiam Romanam ultra ea tempora quae Dionisus, quae Po-θbtiis atque etiam Appi ANus persecuti sunt, usque ad tilium cae rem fuisse deductam cum satis quidem constet, resin manas non solum usque ad eumdem Caesarem, sed etiam ultra, ab Appi ANo suisse pertractatas. PMΟTius Bibliath pag. 4 edit Dav. oesthelli A D
253쪽
aiationeque actenus, di in i a rerum historia, quantam fieri poterat . e veritaris sudiosissimus in explicandis Minis ani-ιus , de quisus in historis ursa disendum erat, si quis asias .
adeuratusu fractos misitum animos oratione erigendi ardenti
reaque mitigandi, adfectus denique omnes, O quidquid alitid orastione mirari lingereque geri, exprimendΤ, ivrimis peritus. Quas quidem cum stini, tum vero & fidei historicae, caseterasque laudes verissime esse Scriptori nostro a photio tributas, quidquid contra dicant multi qui sive vix alimine salutasse APPIAMI scripta videntur sive qui vel apertissima librariorum sphalmata, aut Editorum egi gentias ipsi Auctori vitio vertere non erubuerunt; is
ino facile negaverit qui sine praeiudicata opinione, sine ira, uTrecte praecipi solet, ac studio denique qui cum aliquo iudicio, atque usu quodam discernendi quid ab ipso Auctore prosectum sit quid librariorum debeatur ve
socordiae vel temeritati, ad legendum APPLANUM accessierit IV. Errore non carent quae apud SUIDA , voce 'AΠ-INANO leguntur; D neque tamen ea ita ieiuna aut tur-
e Verba illa, - οιον τ' , τι . quoad feri potes eo videntur valere. ut quum non nisi priores Appi Aret libros legisset RoTtus. cf. sea prisc. not. t. in antiquiore parte historiae Romanae, in traditionum Annaliumque repugnanti saepenumer , ut omnino fabulosa, incompleta, turbata denique ratione fieri plana non posse dieat , ut illius istoriae seriptor indubitatam per omnia atque illibatam veritatem tradiderit. D 'Aππ- νέο συε κυριον ουτο ὲ Amri u risad 'Pωμπικνν
254쪽
hata sunt, sicut prima specie esse videntur. Eorum autern haec maxime est sententia APPIANUS, nomen proprium. APPIANGs hie Romanam eonscripsi historiam, qua Repos vocatur. Ae tres quidem primi APPIANI libri continent quae- perio adhue o principatu eontendente , gesserunt. Reliqua vero heri in Italia gesta, eum Gallis, puta, O fis horumque sve victoria, si e clades , O, qua forte Italiae pars vel necessitate eoacta, vel insidiis eiremmventa , vel in infanti δεα , his sese adiunxit ea in Utica atque in Poenorum his
Hara exponuntur. Quaecumque vero in eadem alia, time trilibus Romanorum bellis ea discinderetur funι, eo m
iridem separarim d scripta soria est i Quatro autem libro
De hoc errore, quo abri mani inscriptio universo tribuitur APPI AN operi aut novem saltem prioribus libris, qui nimirum primo Volumine operum APPIAN continebantur, vide Sect Im
10 Annibaliea intelligenda historia, qui est ex iis libris, quos περι Λιβοων seripsit Appi AN Us. i Huius loci sententiam pessime pervertit ΚusTERUL, cuius latinam Sui DAE versionem non uno hoc loco peiorem quam AEMi Lia PoRT . quam ille alibi seliciter emendavit, inveni. Ad verba
ιιῆτο. Ubi primum pessimo eonsilio illud 'φ' ιαυτων, quod notat seorsim separatim . in αυτοις quod sonat, pos illa, mutandum censuit Lagacior alias Commentator Satis enim perspicue hoc dicit Suiuas: Sicut ea quae caui quae si in Baria
255쪽
qui nimirum celtim est, mallorum bella in ItaIta et
sta exponit, Deitiam, bella, quae cum Celtis Rheni accolis,
id est Germanis, L O eum Galatis, id est Gallis proprie
dictis) gesta sunt, eatissaque eorum bestorum , foederaque sanrita, aut violata, defectiones denique usque ad caium caes
rem, enarrantur. Si quia umm Galli non suo nomine , sed vel tamquam socii populorum quorumdam Biassiorum, vel me eiae eonducti, adversus Romanos gesseruntiati in hontin
eorumdem populorum historia expositum legitur ira vi ibi Ga
is gessere non tribus illis libris quibus priorum seolorumis Italia hi ria continebatur, sed separatis libris, deseriptam erant; sic ne ea quidem quae Cisuibus Romanorum e se in eadem Brita gesta sunt, Italicis illis iasi continentur; sed simili ratione etiam haec forsm scilicet separatis libris de Bellis Ciνitibus exposita sunt. - Quod autem ad reliquam
ΚusTER emendationem adtinet quam Graecis verbis adterretentavit, ea non admodum opus esse equidem existimaverim. Nam satis bene Gracce, ac non sine elegantia quadam, a καὶ re τὰ εμφυλιου 'Pουλκiων στάσει a Iraehiae maris dici videtur, pro σα - - 'Irαλία ινμπι- είρασε et καὶ ω- ι.
quae postrema verba ex proxime praecedentibus tacite hoe Ioeo intelliguntur. Ae nescio an eum hae locutione eonferti quodammodo possit illa, qua in eodem argumento usus est APPIANUs, ubi in Praefatione pag. ix serihic 'ΟΣΑ δαυτο 'P--οι otia Αλου 'E AΣIAΣAN. Quod si ves maxime urgeatur, neque satis sanum neque integrum esse istum Suidae loeum videndum erit, an alia potius quam quae esta usTER tentata, medicina ille egeat, atque ex ipso hoe . quem modo dixi, Arpi AN loco οσα p αὐου, 'Pωμαῖο
depravatusque putandus sit. Sed sicut ego nihil hie temere mutandum puto si vix nihi dubio carere videtur, alia parte mancum esse hunc eumdem, de quo quaerimus, ut Daci cum scilicet ut 'nte συγγέγραπιαι δ', exciderit Verbum, quod praecedentem periodum claudebat. Neque ullus dubito, quia his ab Auctore positum suerit verbum συγγεγραπται hoc modo: ἐν τῶ - Κιλτῶν καὶ Λιμώων συγ γή, Νεαππια ι. - , ραπια δ' μ' ἰαυτων κ . . . 4 Hoc loco per errorem transposita videri possunt graeca Sur DASDiyitias by Ooste
256쪽
Ioram non nisi ouatenus ad ius rei notitiam opus es, mensio-nre saeia APPIANUS. ScriEst autem Rerum Romanarum I
hros novem l Nonnulli APIANUS per smplex tansum', scribunt. Apud eumdem SuiDAM alia praeterea exstant Testim nia, eaque & copiosa satis ε luculenta, e quibus adparet, studiose eius aetate perlectam fuisse APPIANI Romanam Historiam Scilicet amplius septuaginta ex hoc APPI NI opere decerpi Fragmenta , commodis locis, eidem SuNDAE Lmie inserta leguntur is Ac eorum haud pauca quidem αδ-οτα ibi sunt nonnulla etiam alieni auctoris nomen adscriptum habent; sed eorum pleraque Luna ΚusTERI diligentia APPIANO auctori adserta sunt, uti librum atque sedem, ubi eorum quodque in ipso Auct
ποταμο ει ιν , τουτε τι Γερμανουc. Nihil tamen mutarim. Cons.
eumdem Suidam Are. Mλτοι,- Dionem Cassium, Lib. XXXIX. 49. ωLlII. II. I Non nisi nisem priores APPIANI libros inspectos atque perlectos
fuisse sui DAE, ex Merpris eius, de quibus iam iamque die tur colligitur atque illos ipsos novem priores tibros hoe loeossiet, dubium esse vix potest. Putem tamen, ab alia manu hanc laciniam auctori esse adiatam. Cum enim novem libros ipse SuIn As perlegerit, atque praeterea historiae Ciνutam Bellorum. ab eodem Auctore conseriptae, iam modo mentionem Aeerit; vix intelligi potest, quo pacto iam dicere potuerit, non nisinor em historiae Romanae libros ab Appi AN editos esset nisi sorte illam Giarium Betiorum historiam pro peculiari plane opere, non solum separatis libris perscripto sed & seorsim a reliqua historia Romana edito , habuerit SUI DAc in quo tamen disertum Appiani testimonium , in Praefatione totius operis exhibitum . sibi adversum habebat. Consor Vero quae intra not. q. dicta sunt. - Eorum Fragmentorum Catalogum, qui quidem, si quis ex proinsesso eam rem agat, variis adhue aceessionibus poterit augeri. exhibet Lu D. ΚusTERus ad Sur DAM ab ipso editum, Tomo III.
257쪽
36 EXERCIT ATIONE Sris opere legitur, indicavit pars etiam vindicem adhue suum requiritiis Longe vero plurima pars illorum fra
gmentorum Auctoris quidem nomen, non autem librum,
unde unumquodque decerptum est, adscriptum habent rquorum fragmentorum sedes in APPIANI historia, si modo sunt e libris ad nostram aetatem conservatis desumta, ad eorum pleraque idem adnotavit diligentissimus SuioAEEdisor ira tamen, ut nec in his aliorum industriae nihil supplendum reliquerit o Quae vero in libris, quos hodie in manibus habemus, non inveniuntur, ea quomam
in ad libros reserenda, in bene multis haud obscure in-
a Sie de Fragmento illo, quod ad vorem Δημοκρ- fine auctoris
nomine adfertur: Υπατου Mρουροαι, ἐκ gοφης πολεμικα. Axάκιον ε δὲ diψιοκοπiαι, ερεντιον quod idem Fragmentum ad νω. Δοξοκοπια, in fine eius articuli, repetitum est de eo igitur nihil adnotavit ΚusTERus est autem locus ex Annibalica Appi ANIH ona pag. 323. c. decerptus Ad vocem Λιθαζω MIatum Fragmentum, ARRIANI nomen praeseri, neque quidquam ibi adnotatum a usTER video esse tamen idem non ex Arriano sed ex PyrANO decerptum, alio loco, ad Oc Plei xieographus monuerat. Atque curatius in haec inquirentiis lebit fortasse, alia nonnulla apud SUI DAΜ ragmenta, quae Arriani aut etiam Aeliani nomen hodie adscriptum habent, ν-
pra, nostro esse vindicanda quemadmodum Millud , quod νoe. 1-r AELIANO in prioribus SυiDAE editionibus tribu batur, nostro Scriptori ex Manufestis Paris iam vindieavit
o Sie quod vore Δοξλκο-ια prius adsertur fragmentum: . δὲ Φλα-
iMot D ., ὁοξοκοπiας ρυκλος, -γντο 'Aνiam συμπλακηνM. APPIANI nomen praefixum habet; sed loeus ubi illud in Scriptoris nostri historia legitur, praeteriit ΚusTERUM. Est autem ex Annibal p. 3r9. a. decerptum qui quidem Appi Arur Iocus, quem ex suo exemplari corruptum edididit HENRieυs STEPHANus ex eodem Me fragmento a Suri A conservat, qua minquam nec apud ipsum SViDAM mendo caret, cum ibi ante, ναρχὴ praepositio se exciderit corrigi poterat atque debebat. Non solum enim aecusativus ad sensum necessarius e Sui DA in contextum AppiANI recipiendus erat, quod STEPHAN Usan Adnorationiatis iam monuita sed etiam pro οξοκομπειαί, quod Di9jlias by Coral
258쪽
telligituri, Quorumcumque autem ex hisce SUIDAE L Heo insertis fragmentis certae, quas apud primum Aucto
rem suum occuparant, sedes adhuc inventae sunt, ea cum
Et ex novem priorum APPIAN librorum aliquo desumta uult ex quo satis probabili ratione colligitur, reliqua etiam, quae quidem pauca sunt, ex horum eorumdem numero librorum esse depromta. V. Inter Testimonia de APPIAN utique etiam num rari merentur Exerepta illa, vel collectanea, quae decimo post C. . seculo, Imperatoris CONsTANTINI PORPHY-noGENNET iussu, sicut ex aliis praeclarissimis Romanae Historiae scriptoribus, ex Polybio, ex Meola Damasceno ,
ex Dion o Halisamassensi, Dione cassis, aliisque, sic et-
ωeaeteroquin sublestae fidei nomen est, ε nullibi alias apud
Seriptorem nostrum occurrit, omnino Jοξοκοπiat quo probato voeabulo etiam alibi uti solet Auctor noster ex eodem Sur DAin Appi ANI exemplaribus erat reponendum. Aliud Fragmentum APPIAN quod voe. ΣυΦα apud Sur DAM legitur euius sedem itidem non adnotavit ΚusTERus, est ex Libea Noxia p. 9. d. e. Quod νω Σ-ύομαι eitatur, id ex Macedonico Appi ΛΜ libro est, atque exstat in copiosioribus illis ex Appiani Historia Emeerpera a FULvio URsIN editis , num XXV in pag. 369. p sic, ut hoc utar, Fragmentum illud, quod oe Λιθαζω λARRIANO tribui supra notavimus, not. n. esse ex APPIANI Libro I. de Re bus,' agere de historia illa, quam Livius
Lib. I. cap. I. refert, tacite patet. Istud, oe B ποημῶ γύνελλα η μου αὐτον, ω κακοῦ ἐπὶ τρισὶν ἀνοισι - παν- θε- μενον vix dubitari potest, qui ex eodem Regio Liam depromtum in ad Horatiorum cum Curiatiis tergeminum ertamen sit reserendum de quo Liv Ius I. as. Consederant utrimque, inquit, pro Uris duo exemistis, periculi magis praesentra, quam cur , experrex quippe imperitim agebatur in eam paucorum inute ac fortuna positum e. Quae voe. μπροπαι, itemque voc 'A ἄ- ξαμι- de Marcio Coriolano Lad Volscos transeunte inseruntur, ex facundo Appi AN libro f. tiarie esse, perspicuum est. Fragmentum ad νοα Λισα μιι de euius argumento vide LIvIUMVR. 26. ex cetiuo esse libro, per se patet eodemque pertitinere illud, quod est de Britannis voe. Παρορκῆσαι, ex iis instilligitur, quae de Celti eo libro Sin III num. Is dicta sunt. - -
259쪽
iam ex APPIANI nostri Romana Historia congesta sunt.'
Quorum Excerptorum ea, quae Περὶ Πρεσβειων, de Legat nιbus, ex ipsius argumenti ratione, in quo versantur, inscripta sunt, is IOHANNE quodam costantinopolitano collecta, cum Pol si aliorumque fragmentis publici iuris feci
atque Notis illustravit FULVIU URSINUS, Antwopiae, MnaxxxII. Quae sub titulo de Virtutibus ae Visiis in at pia illa literatissimi imperatoris collectione continebantur, ea ex Codice Patrefiano, cum Polybi aliorumque Excer ptis graece edidit, latine vertit, Notisque illustravit H R. VALEsius, Parisii MocxxxIU Utroque autem horum locorum , quemadmodumis apud SuIDAM, non nisi ex novem prioribus APPIANI libris, quos nimirum solos instr estissima Imperatoris Bibliotheca possidebat, Excerpta exhibentur & in his quidem illud commodius, quam apud SuIDAM, factum est, quod in margine utriusque codicis e quibus haec edita Excerpta sunt, tituli librorum ubique adscripti fuerint unde illa desumta erant. Atque haec quidem constantini Porphyrosenneti Excerpta, ex temporum ratione fortasse ante illa sive testimonia sye ragmenta, minanda fuerant, quae apud SUIDAM legi paulo ante m nuimus; siquidem non solum ipsius illius Imperatoris a late, aut etiam postea, vixisse vulgo ab eruditis ereditur Sui DA , sed etiam APPIANI illa stagmenta lexico suo inserta, ex ipsis his Constantini Collectaneis descripum a nonnullis perhibetur q
Sed iam mitto reliqua ; ad idem argumentum alio sorte tempora
De totius illius Collereionis ratione vide Υποθεσιν τι πεsi 'Aριτὴς καὶ ΚαHM βιβώου πρωτου, apud VALEsIUM pag. a. ε 3. Cons. Fas Riciu in Biblioth Graee. Lib. V. cap. V. Tom. I. pag. 49 sqq. ε p. 23o. o Sie eerte VALEsius, in Praesitione editioni suae Excerptorum de intiectus ae metis praemissa, non dubitavit pronunciari ex constantini Exeemi sui Da fragmenta PMrbii, Pyra,r, ali rumque in Lexieon suum eoni isse. Itidemque usTERUs . ina oris ad SΠIDAM , nonnumquam viri fragmentum aliquod Ar. Di9jlige by Corale
260쪽
0 MNARAE de Scriptore nostro testimonium, quo quidem non nisi in transcursu taber vise vis secundus ΗΘ
FI AN a sui Da prolatum, in Exereptis illis constantini legi monet, verbi caussa ad vocem Επικυίης, ad Memmαρκος αλλιο et smul expressis verbis addit ex iisdem Meerptis eum locum Suida es deferiptum. Cui quidem sententiae illud non pota o Poni, quod pleraque fragmenta a Sui DA adlata in illis olimctaneis hodie frustra quaerantur. Notum est enim ex quinquam uinea eribus Tutissis, vel oris con nuribus, per quos universa illa Constantini Collectanea distributa erant, nonnisi tio illos raudis, quorum alter ab Ursino, alter a Vatis est istus, ad hune diem esse repertos. At vero Sur DAM quod adtinet, in Praelatione ad eius Lexieon ostendit usTERui, Iubrico quodammodo sindamento niti illam rationem, ex qua vel Constanistini Porphyrreennet aetate , est post eam . vixura reditus Sui Das. Tum vero qui tot Graecos Auctores, cum poeticos, tum prosateos, studiose perlegit excerpsitque Grammaticus Lexieographus, nescio, cur in nobilissimis Romanae historiae scriptoribus Coiae neorum quorumdam rivum potius, quam ipsos sontes, secutus esse, nisi id firmis rationibus demonstratum fuerit, putandus sit. Quamquam si modo quae Suin As voce 'Aoiniri habet, omnia ab eius manu sunt, in quibus non solum erronea quaedam, sed etiam pugnantia inter se, posta esse supra not. I. ad h. Sec t. monuimus, minime equidem dissiteor, saxilius id quo pacto evenerit intelligi posse, si pyraNr Rom. Et oriam nonnisi ex Gereptis his cognitam Lexicographo
nostro fuisse statuamus Denique euratius mihi hanc totam qua stionem eonsideranti, duo illa SUIDAE pe ata quod eum universam Appi AN nsoriam Βασιλικῶν adpellatam suisse scribit, tum vero nonnisi novem Romanae huius Historiae libros numerat. videntur revera eius hominis esse, qui nec Praefationem Arispi ANt, universo eiusdem operi praefixam, umquam viderit,
qui totam huius Scriptoris historiam nonnisi ex his ipsis CousTAT IN Exetipeis cognitam babuerit. s. supra ea III not. a. Sed ubi nobis vacaverit euratius aliquod Fragmentorum omnium APPIANI , quae apud Sut DAM reperiuntur, examen instituere; tum demum sortasse eertius quiddam de hae quaestione pronium,
clare nobis licebit. Interim, si fragmentum illud de Traia , quod νοα - ARRi AN tribuitur apud Sut DAM, Appia Nopotius nostro vindicandum sit; quod non sine quadam veri