장음표시 사용
261쪽
soriae Romanae APPIAM laudatur, supra iam a nobis r latum est VII. Sequuntur duo illi incertae aetatis AN NYΜI. ροωrum testimonia de Scriptoris nostri Historia Romana in Manuscriptis APPIANI codicibus exstare monuimus. s Aeeorum alie quidem, qui selectos Auctoris nostri libros duobus voluminibus olim complexus est, prometur. 4e, is neglectis eis APPIANI libris, qui res Romanorum antia nquiores, itemque qui es sub Imperatoribus gestas ρο-nponebant, quarum quippe illae uberius a DioNYsion HALICARNASSENsI, hae a CASsIO DIONE perscriptae eLBsent ex APPIANI Hisoria eos potissimum libros, qui
Bres Romanorum externas ae variarum Provinciarum historiam
n persequerentur, selegura, iisque Prooemium Auctoris prae-n misisse oci Alterius noum auestoris testimonium, quo librorum omnium quibus constabat APPIANI Historia Romana, ImSuidam Parte II p. 6 s. iam rursus inde hoc colligetur non ex solis CoΝsTAN TtN Gereptis APPLANEA sua Ramema hausiti υiDAM. - maee tum ita seripseram. Deinde vero in editione nostra Appiani sol. III pag. 9or de eodem Suidae loe voe. aut loquens , professus sum videri mihi viros illos doctos, qui fragmentum istud Appiari esse, non Arriam, Ontendunt, praeter rationem indulsisse suae eoniecturae. Etenim, nec stylus inquam' magnopere imus fragmenti Appianum a mctorem prodit, nec argumentum alienum est ab Arriani insti, tuto quippe quem scriptorem in Parthiea quam edidit His oria. s. Traiani res dissus Parthos gestas perseeutum esse lyhotius do iniseet in Biblioth. Od. CVlII nee video quid obstet quo minusis fluvium in Fragmento illo memoratum, Euphratem intelliga--mus. -- Caeterum in Appiani editione Tom ill pag. 898 sq. eertis rationibus evicimus, in irandis Appiani estimoniis Oani Constantini Couectaneis usum esse Suidam I, Vide ea. III not. Τὸ Ville ibid. not. d. ι aius hae de re Admonitio legitur in editionem ΕΜR STErs aut post Praefationem Auctoris, pag. . in Totari autem edit in fine libri, pag. 228 his verbis: T προο-κιον μόνον vae 'Iτα
262쪽
de continetur, v sectione praecedenti, distinctis quidem particulis, integrum exhibitum est, exceptis postremis o his, quibus declaratur, in eo volumine, cuius frontissile chus ille praefixus erat, non nisi novem priores APPIANI libros lauta comprehensos L VIII. Ultimus ex Graecis scriptoribus, quem testem quodammodo de APPIAN nostro invocare possumus, GEORGius ille GEMisTus sive PLETHo est, in philos phica historia ut Platonicae Philosophiae restaurator quidam acrisque defensor celebratus; qui paulo ante ea tempora, quo in Italia etiam innotescere coepit APPIANI Romana Hisoria, scilicet post seculi decimi quinti initium, omni scientiarum genere claruit. Is igitur PLETHO, sicut ex Diodoro S eulo atque Plutarcho Excerpta de gestis Graecorum post pugnam admantineam ex eodem Diodoro , de Assyriorum ac Medorum regno ex Dionyso Haltea
nasse aliisque alia Excerpta confecit: sic etiam ex Ap-PIANI nostri Syriae Historia amplum admodum Excemptum reliquit. t
verba tam in Florentino codice, quam is Augustano leguntur. v me quibus vide Fas Riciu in AEM. Graac. om. X. pag. 74I.
263쪽
EXERCITATIONES SECTIO RRecensentur Libri ex universa APPIANI Hisoria Romana hodie superstites.
De universo APPIANI opere cuius singulos libros Somione III J recensuimus, de quo eodem aemone promine praecedente varia Veterum Testimonia, quoad ea quidem adhue ad nostram pervenere notitiam, collecta dedimus, dimidia sere pars iniuria temporum periit a xad nostram aetatem, praeter Fragmenta ea, aut Excerpta, de quibus proxime diximus , non nisi una Giari, qui quidem vere APPIANI sint, cum unius libri Hrome, pervenerunt. Et EPITOME quidem , quam dixi, CELTICI est MBRI, sive Historiae Romano Gatriae, ab incerto auctore, eadem fere ratione qua latinae LIVII librorum Duomae, brevisesime contracta. Reliqui autem Libri qui sive omni ex parte sve maiori saltem integri ad nos pervenerunt, hi sunt Liber Ibericus, Annuatieus, Punicus , Myricus, Syriacus, Mithridaticus, denique de Belli GHIUM LIM MQuorum Librorum ut paulo uberiorem aliquam notitiam
Cuius Meerpei planiorem notitiam nobiscum communicasse, a que tum ex duobus Caesare Codicibus enotatas sua opera manuque varias Lectiones pro sua humanitate atque singulari Graeeas literas iuvandi studio, ad nos transmisisse Virum Gen rosiss. Lovs EMERIcυM A LocELLA, iam supra in Epistola ad Lectorem ostendimus Est autem in utroque eorum Codicum remet illius inseriptio huiusmodi Πλωθινο εκ ουοῦν 'ATIIANO ἱστορι- πιρι των κατ Συριαν Μοα- - Βασιλεων. De
ista scribendi nominis ratione per simplex, cons supra Maano b. huius Sectionis notam f. in fine.s in a Non enim ex iis solum mpi AN Libias qua constato a quibusdam quemadmotam ab Aniam illo, oui selectos ed, derat Seriptoris nostri librosyneglecti videri possunt, perierunt
haud pauci sed etiam horum ipsorum, quos prae caeteris consereare idem ille svictorum librorum editor studuerat, maior pars intercidit.' Viderae LV. num. IV. des Di9jtir m Cooste
264쪽
cum Lectoribus nostris hoc loco communicemus, instituti ratio postulare videtur. I. Est ergo primo Liber DERIc j msPANIc , id est, de rebus Romanorum in Hispania gestis. Is in duas quasi Partes ritributus, primum ea, quae cum Carthaginiens hus in Hispania gessere Romani tum, quae cum ipsis Hispanis, sive Iberis sive Celtiberis, exponit e ut uno hoc libro omnis Hispanica historia, inde a prima mirucaris Barcae, Carthaginiensis, qui pater Annibalis fuit, in illam regionem facta irruptione, usque admispaniam in Romanae provinciae formam redactam, continua serie perscripta sit. Quae ab eo tempore usque ad Caesarem Augustum gesta sunt, non nisi levi stilo percurruntur: nam de Sertorianis turbis, quod civile potius bellum quam cum Hispanis erat, similiterque de Iulii Caesaris Hispanteo hello, commodiori loco copiosius dictum est; quae autem ab Augusto in Hispania sunt administrata, ea sine du-hio in deperdito libro, quibus res gestae Caesarum continebantur, pertractavit Auctor. II. Histonia AMMIBAEIci quo libro expeditio ab Annibale in Italiam adversus Romanos suscepta, Qquidquid per illos sedecim annos gestum est, quibus Italiam devastavit Poenus, adcurate perscribitur. III. Historia LIarci, vel potius sola PuNic , sive carthaon in historia; nam, quae cum unis coniunctam Libeo libro continebatur, Numidica intercidit e In hoc libro, initio ab origine urbis Carthaginis facto, prae-οὶ Vide pag. 36. d. a me bello Sertoriano in Hispania gesto agitur Libro I. de Bellis
civi p. 4i sqq. ad quem locum etiam ahlegavit lectores suos Auctor in ipsa hae Iberie historia pag. 343. a. De Iulii Caesaris expeditione contra iuniorem Pompeium in Hispaniam suscepta, vide Lib. II. da Aia cis p. 49 - 494. . Ex Numidica Historia Fragmenta duo exhibentur in Excerptis ab URsIN editis, p. 3 o num xxv a I. M ax duoque alia
265쪽
missaque strictissima bellorum omnium descriptione, quae Romanis eum Carthaginuensibus in Sicilia inmispania, in Italia, in ipsa Asrica intercesserunt, ea ex professis persequitur Auctor, quae sunt in Africa adversus Carthaginienses gesta. t quidem, quae primo Punico bello, At, Iio Regulo duce, haud admodum eliciter administrata
erant, leviter perstrictis ea potissimum, quae secundo tertioque Punico bello, usque ad eversam a Romanis Carthaginem, Asticamque in Provinciae formam redactam, gesta sunt, copiose exponuntur. Ibi cum reliqua narratio lectu dignissima, tum vero ultimae inprimis oppugnationis excidiique florentissimae urbis historia graphice ab A ctore nostro descripta est, atque eo etiam praeterea maxime memorabilis, quod unus Auctor APPIANUs ad n stram aetatem pervenerit e quo historiae illius pleniorem notitiam repetere possimus Brevissima quaedam verba decoloniis Romanis in Africam missis, ac de restituta per Augustum Carthagine, librum istum audunt. Ac mihi quidem hanc timeam historiam legenti rete. gentique visum est nonnumquam, non sinis inreptim eum librum, paulo post exordium , ad nos pervenitae. De Alblii certe Reguli adversus Carthaginienses expeditione, cuius describendae proprius hoc libro locus erat, nimis quodammodo pro ea quidem ratione quam caeteroquin in rebus
huiusmodi exponendis sequi solet Appi ANus , stricta atque concisa videbatur narratio. D Sed illam suspicionem non
mihi si plane videtur, universam illam Reguli istoriam, ab
Epitomatore nescio quo in breve illud spatium , quod ea nune apud Appianum occupat, esse redactam. Quidquid autem eius rei sit, quum in mentionem huius partis Libri Paniel irinisterim iuvabit eadem oecasione loeo euidam, librariorum socordia depravato, qui sub finem eiusdem historiae Reguli Oeeurru medicinam adferre Milicet de hoc Regulo, quem cum legatis esuis popularibus Ἀει μοι πρέσβισn, non πρέσβευσεν, qu modo monstros in editis omnibus libris legitur Romam miserant Carthaginienses, legimus M. Punici pag. 3. b. - ει
εν quam is Romanos magistratus ad continuam um eum Poenis Dissilia πιν Corale
266쪽
LOIum auxit, verum etiam plane confirmavit, quod in D Heis Historia profitetur Auctor noster, de iis, vae a TA. Sempronio Longo, ae post eum ab aliis Romanorum dueisus , dum in Hispania Scipiones bellum administrarent, Ere, Hinis bellum erat cohortatus, μανηλθεν ει λυκνην στοιμος, reversus me ad lacum paratus . Ubi voeem λιμνην vitiosam esse facile
adparet neque dubium est, eamdem ex praecedenti pagina, ubi ea bis Oeeurrebat, per ineogitantiam librarii, qui eam adhue in animo habebat, in loeum at terius cuiusdam nominis, quod sive sono sive seribendi forma hute quodammodo vicinum erat perperam esse traductam. vana 4mnfidenter reponi iussit PALME- Rr Us , in Exercitationibus in umrea Graecos p. st a latine vertit importum reversus es ad omnia paratus. Sed sic neque qua ratione portus adeo nude abrupte hoe loco positus sit, intelligitur neque in Graecis leguntur verba illa, Lomnia, sane quibus sensus omnino non constat emendationi versionique a Palmerio prolatae.
Longe ingeniosius, atque ob literarum racis, itemque μωβ, prout lit. β in Mis Cossiethus , inde a nono seculo steriquenter pingi solet, similitudinem simplicius etiam a proba hilius videri possit, si pro λίμνην legendum dicas Λιβυην, in As eam reversus est quam eamdem medicinam . ni etiam se o staret orbum illud a desertum ετοιμu, huic Ioeo se adlaturum uisse, nuper mihi HEYNius, Vir Celeb significavit, euius
iam nunc praeclara in Appianum nostrum merita exstant. plura quoque deinceps esse sutura, confido. Atque ea quidem ratione antiquus latinus interpres PETR CANDIDus vel legisse hunc locum, vel saltem intellexisse videri potest quem locum ille omita voeabulo reιμος, se interpretatus est Iea cam
At vero, qui cum his latinis Graeca contulerit, is faelle sibi persuadebit, interpretem nomen illud Carthaginem, ex sequenti voce Καρ-utio expressisse, atque tria ea verba de quibus nos quaerimus, εἰς λίμνην aovare, sive quod ea in suo exemplari non Iegisset, sive quod non intellexisset plane praeteriisse. Atqui ea verba, quae in Augustano etiam Codice, seu in impressis, exhibentur. nisi quod pro rohoe legatur,rοιμον in eo minus vi dentur negligenda, quo aptior sententia, si levissimam adferas
mutationem, eamque omnino neeessariam , iisdem continetur.
Mihi quidem nullum est dubium, quin ea huius loci sententiast, quam sicut aliorum plurimorum Auctoris nostri locorum
267쪽
eam gesta sint , in ipso hoe carthagini V libro a sese . in quo libro tamen, prout eum quidem in exemplaribus hodie exstantibus legimus, nulla omnino mentio neque Sempronii illius, neque ullius alterius ducis Romani, qui post eum, ante Scipionem, in Africa vel circa Africam
sensum, qui vel libratiorum culpa vel editorum, compti hodie leguntur acute expressit doctissimus alter interpres SIGIsΜ. GELENIus reversus es parastis ad sentietam nisi quod ex sta Auguso praeseripto melius ira verti videatur, ad paratam, supplicium ad cruciatus eos qui tuum CCarthagine minebam Neque vero admodum obscurum videri debet, Musam ex λυμ esse corruptum quo quidem nomine, id ipsum, quod volumus. significante, alibi etiam utitur Appianus. Sic enim Cisi Lib. l.
Pag. P . . coniunguntur λυμαι καὶ Λανο nata daμευσεις, cruciatus, caedes ac Procriptiones. Sic rursus in Fragm. . apud URs1NUM pag. 3 si quod ex cetiis libro excerptum est, Κιννa ιο , inquit, Βριτόρι-ριν μονον γε αιχμαλώτον - λήμ Unum BritoMaris vlixum abduxit cometitis, pistoribus crucia tibus refereatum. Itemque verbo λυώῶνι σθα, eum cruciatu enacare, plus semel utitur idem Auctor noster ut Mithridae p. zot. LIbid. p. et . d. Item de Bem Cisu. Lib. I. p. 42o. e. αγρίωσκαι αρβαρικῆς λυμαιν--λλο . vitios barbarica see te crueiatos necavit. Dicitur autem ἐς λυμην . ἀειμον, tere ut επὶ ἰλγον στοιμον, Syriac. p. 92. e. v. Θερα . σι ιν crasi Lib. V.
pag. 3o. b. Et sicubi alibi in impressis Appiani exemplaribus
forma foeminina illius adiectivi diversa legitur, ut τὰ παν- ουχ ετο-ον χων, G,ιI. Lib. II pag. 432. c. 8 Mithriae pag. 177. c. στοι - πιν υναμιν vitiosa illa lectio est .ae proso νην. a sermonis usu, Me Codicis Aug. Oh in loco quis emex, I. Lib. iI. adlato praescripto, σοι Ma reponendum. seu eodem Libro p. 49a. c. in impreisi quoque recte scriptum legitur γνωμην-τοιμον, ac loco paulo ante citato: ανώον. Si quis tamen in nostro hoc loco de quo disputavimus. vocemis, sum crim primo casu retinendam duxerit nolim pertinacius repugnare quamquam praepositio ει commodius a ve hori νηλειν pendere videtur, quam a nomine τοιώce verbosne tegimine relicto. Istis ita seriptis comperi deinde. manuscriptos Codices omnes, quotquot hodie supersunt accusativum aτοιμον tueria emendationem autem nostram . M a ,
auctoritate vetustissimi Codieis Vaticani, qui hoc ipsum vocabuium agnoscit, confirmari eiusdemque voeabuli haud dubium
268쪽
per adiectam in ipsis exemplaribus, cum manu exaratri, tum typis excusis, notam monetur lector. Λ Est autem in
eodem libro, in earum rerum historia, quae Censorino Cos Carthaginem oppugnante, a Scipione minori gesta
vestigium in Bavarie Codie ipse reperi, in quo λοιμην scriptum, usitata imperitis librarus confusione voealium οι evi. Je Vide Ierieam historiam p. 262. b. a conse Punicam p. 4 ubia brevi commemoratione exordii belli Puniri II ac rerum in Hispania per id tempus gestarum, subito transitur ad P. Selis pionis in Africam profectionem, nulla neque Sempronii, neque alius cuiusquam ducis Romani, qui ante Scipionis adventum aliquid adversus Asrieam vel tentaverit, vel suseeperit, facti mentione Atqui post Sempronium Longam, qui quidem Αω-cae hisius non adtigit oram, sed tamen Africam Provinciam sortitus erat, A. U. C. 336 atque in mandatis habuerat, ut in Astieam transmitteret, cons. LIVius Lib. XXI. cap. 7. so seq. variae a Romanis classibus in Africam expeditiones. ante Scipionis ex Hispania reditum fuerant susceptae a Cn. Servilio Cos A. V. 13 . Livius XX ll. r. 4 L. Furio Praetore A. U. 38. LIV. XXIII. at . a M. Valerio Messalla A. U. 44. L υs XXVII. s. a M. Laevinio Procos A. U. 34 . Liv. XXVIII. s. hQuibus expeditionibus quami quam parum effectum est adversus Carthaginienses earum tamen mentionem aliquam utique in hae rinio historia iniicere debuit Appianus. λ laeuna est pag. i. e. d. ε quidem aliquanto maior videtur eo loco esse hiatus, quam ad marginem Codicum quorumdam adnotatum legimus. Scilicet inmodice urinan ad hune locum in margine notatum est r zθααι,πουσι χοι ι . In Horentino Codices euius notitiam eum orbe literato communieavit BANDINIus in catalogo codicum Graecorum Bibtioth Laurentianae
Τοm. II col. 66o. , spatium paucorum versuum vacuum reliquit libeatius ibidemque alia manu adscriptum est: Zm et λῶπιν σου καταβατου λόγον γάρ - Ubi quidem quid sibi velit illud
σου καταδατου, non valeo hariolari. I et καταβατον ex mediae
infimae Graecitatis usu paginam libri dici, docuit Dumnse in Glossario, sub hoe ipso vocabulo. In vetetis ver sonis latinae editione Mogantina an irio in to pag. 694. di in LugdMnens an is si in t 6 p. 48. ad eumdem locum. exiguo relicto spatio , haec legitur adnotatio : Desiderantur Me
auea quaedam de popul tumultu. ιν Romanorum eon μ
269쪽
sum, locus lepide quodam modo depravatus, atque ita quidem, ut, qualis ille in impressis libris exhibetur, non possit non mancus etiam atque mutilus videri sed is I cus nulla omnino lacuna laborat ac levi unius alterius que literae immutationes emendari .perfectae integi
tati suae restitui potest debetque i
eatione a Rebus carthaginiensium id quod ex sequentis orationis fragmento faciti ori re videtur. Sed in antiquioribus eiusdem versionis editionibus quarum nobis duae ex instructissima nia versitatis nostratis Bibliotheca ad manus sunt altera Venera amr 7 . altera partim Regii aria 494 partim Mandiani an. 493. impressa, hoc loco integra pagina in in Veneta editione pars etiam Praecedentis paginae, ad indicandam lacunam, vacua relicta est, atque ad marginem adnotatur : Defectus Maius DG in quo tu multus popia contineri videbatur deinde Romanorum constataria de Rebus Carthaginiensium , a patet ex fragmento rationis i mqventis am ipsam lacunam deinde, vetusti Codicis Bavarica ope, quo Excerpta de Legationibus continentur praeter spem nobis contigit ita expletam dare ut nihil amplius defi- daretur. Vide Plaetationem nostram in Appian. p. xxx - xx xl I.
ipsam Appiani Historiam Punicam, cap. 6 I9 P. 372 4 3. nostrae editionis Ii Seilicet in eadem istoria Puniea. p. 8 d. e. praeclare iactum
Scipionis posterioris ad Carthaginem, in cuius urbis oppugnatione ille tum sub Censorino Consule tribunus miIitabat, commemoraverat APPI ANU , eamque Scipionis mentionem his verbis concluserat: pag. 38 extri de 39. ineunte καὶ τουτο πρῶ- αὐτὸν ιπνύοροι a iustas ν, εὐβουλότερον του στραταγ- σανε aeci quod Laufacta n primam omparari illi gloriam quum plus quam consalopem iis esseι. lam vero post ea verba, in editis Appi ANIexemplaribus, proxime ac immediate leguntur haec, κοινος
ita interpretatus est doctissimus alioquin in te pre GELENizs: commanis autem erat episeola. Censorini cor tum Iaborabant morbis, ut agnantibara aquis appositi, O a mari dista a magnisaees usis. In tribus vel quatuor prioribus verbis omnis inest diffieultas: atis enim clara sunt, quae sequuntur, de morbis in Ceniorini
270쪽
IV. Sequitur ILLYRICA historia, a PETRO CANDino emtieano Codice iam olim cum reliquis APPIAN libris, qui eo Codice continebantur, latine iacta sed a DAviDEHOEsCHELio demum anno DIC ex ipso hoc Augus no Codice, cuius nobis usus concessus est, primum Grae--, ac separatim quidem, non amplius sedecim paginis
castris grassantibus, quippe quae ad paludem posita essent, euius
stagnante a graveolent aqua facile infici poterat aer eoque etiam magis, quod murorum urbis altitudine, quibus subiecta erant illa Censorini stativa, marinae aura refrigerans prohi-
heretur adfaras. Nam , pro vitioso καταπλεομενον, ex Cod. Aug. recipiendum esse καταπνεοιμενον, vix opus est, ut moneamus quam lectionem etiam CANDIDUS ex Variean, quo is usus est, codice in versione latina expressit. Sed quam nam communem episeolam tam subito atque ex abrupto nobis hic narret Appi ANum id quidem nulla ratione adparet quod eo magis etiam mirum videri potest, quoniam lacunae nullum signum, quae tamen . si ea verba aeteroquin lana essent necessariis
proxime ante illa verba esset statuenda hin manuscriptis Codd. ad hune loeum conspicitur. Neque enim in rigusano Codice quidquam tale, vel in ipso contextu, vel ad marginem notatum aut indicatum, occurrit nequc CANDIDUs in suo exemplaritillam desectus suspicionem hoc loco viderat; qui quidem , quum
ibi eadem plane verba κοινο δ' ἡ ἐπισταλὲ . continua serie cum reliquis legisset, commode etiam eum praecedentibus haec cohaeis vere putavit, a latine hoc modo reddere conatus est exsae erim de hae re ipsus episeola Et CAROLUs STEPHANU , ex cuius editione duae alterae APPIAN editiones expressae sunt, quum e eo hunc locum notaverit, tamen ne unius quidem literae vacuum spatium reliquit; adeoque per asteriscum illum non tam pro mutilo, quam alia ratione insigniter depravato, hunc locum declaravit quod Misate eius Ros ERTU in Graecorum Scriptorum editionihus sacere consueverat de quo eius more viis deri potest eiusdem RosERT STEPHAN admonitio ad lectorem, editioni Dionviii Halleatnassensis subiecta. Importunae voci κοινοι, quae caeteroquin neque eum nomine μι-aia, neque cum alio quovis nomine ominino stare potaterat, praeientem medicinam adfert idem, quem iam toties laudavi Augustanus Codex, qui pro Minos, legit κυνός. Quo ad.
hibito remedio, toti desperato paene loco felicii na sanatio nullo