장음표시 사용
281쪽
III. Iam quit APPIANus arithisam Romanorum V riam ediderit, dubium vix ullum esse potest atque de eo libro iam supra a nobis nonnulla commodo loco Gemona III. num XIII. dicta sunt. Sed quod si haec, de quo nunc quaerimus, compilatio hac una de caussa , quod librario cuidam nomen eidem APPIANI praefigere placuit , progenuino illo Scriptoris nostri Parthia Gm habenda stacum reclamet refrageturque quidquid de toto APPIAM, vere conscribendi historiam ex re liquis eiusdem ScriptorisIibris, deperditorumque librorum fragmentri, compertum habemus ciam valere profecto iubeamus necesse est omnem Criticam Artem, ac pro meris sive somniis sive calumniis habeamus quaecumque a Viris doctrina ac sag citate praestantibus de librorum quorumdam ψευδεπορα
adictis: Si modo ille Liber pyraN est quod his in ira adserbum transscriptus Ν -- Sed iam multo ante hos omnes atque etiam prius quam ipsius ΗENR STEPHAN Editio APPIANT Annotationesvae in hunc Parthieum Librum lucem vidissent, satis quidem praeclare, sed nemine aurem praebente, APPIANgnostri austam defenderat, ac putidum illud plagii erimen. -- bilimimo Scriptori temere impactum, diluerat Gui LIELMus XYLANDER in Annotationibus in Dionem Cassium Latinitate ab ipso donatum. Cuius verba ex REIMAR editione Dio Nic. Tom. u. p. 396K operae pretium uexit huc transscribere: MAVarus inquit a PLUTARCHO Aniamnes nominatura adiis Appi AN Acbarus eum tamen tota narratio PLUTARCHi
,, de Crassi bello Parthie interituque ad verbum serme Appianiis Parthieo libro sit inserta , non minor ea septem paginis. Quod
,, eum demirarer animadversum a me utriusque lectione , in eams, ven cogitationem, primam ac maiorem panem eis libri, aiis is de rebus Parthicis ab Appiano condisti, intercidasse, ae ais quodam alio ex Plutarcho, quantum eius potura feri opplein
istum fuisse. Nam profecto etiam haec, quae pos finem verinis horum Iutareti Appiano intextorum sequuntur, minime cum prioribus cohaerent deserim omnis Parilica Hassoria a morea Crassi usqua ad Ventidii eointra Labianum belum. quam adia dabis dirigenter Appianus persevius fuerae sed cum antecedem, tibus periit. Quin immo reliqua etiam parci is Pariato ferae Hlota rat Antoni Purarchi es Uemipta Id, etsi nonnihil alie-
282쪽
IV. Sed quoniam , veluti coniuratione quadam contra APPIANυΜ iacti, ita solet a plerisque plagii crimen eidem impingi, ut non solum Plutaretam, sed etiam alios saepe Scriptores, compilasse dicatur de toto hoc genere aec sationis video mihi esse hoc loco dicendum. Ac primo
quidem, Utrum omnino , quum non ab Urbe condita seculo universam Romanam historiam, inde ab origine gentis, conscribendam susceperit APPIANUS, earum rerum memoriam , quae ante ipsius aetatem gesta sunt ex aliis Serim ribus repetere debueris, ne ne prae hoc quidem nulla, opi
nor, quaestio esse debet. D Quibus auctoribus usus μιρ-
-num ab hoc Oeo, tamen obitet ommemorare volui ut, si, qui haec nostra legentes fortassis eamdem rem animadvertitas, sent, quid nos sentiremus, intelligerent, rudioresque dubitam tione aliquantum solverentur MCui aequissimae pariter vetissimaeque XYLANDR sententiae qui e recentioris memoriae scriptoribus accesserit, satis, rari non possum, me neminem adhuc praeter unum doctissimum Dio Nis Cassii Editorem HERM SAM REIMARUM r
perisse. Is autem, postquam Xylandri verba, modo a nobis adposita, cipse in Praefatione ad Dionem suum S. 4. pag.
xxit retulerat, haec subiecit Vere omnis hae Xylander; nee tabito utam alium, qai h e Ptataria mutilo Appiani Pamahico inferfit, fuisse libraritim , qui ve vendere magis integrum Appia num posset earius, ex furto uerum aptarit. In quo caetera peris pecte ac praeclare REI MARusa hoc minus adcurate, quod, Plutarchi narrationem mutuo Appiani Parthie infertam esse. dixit. Non enim mutius Appiani Panhieus, sed nullus ad nos
pervenit neque inferra Aviani Parthie libro sunt illa, quae PLυTARCA debentur; sed e hsi ipsis tota sarrago suppostisa illius Parthiei libri corras atque consuta est, praeter Exoria- libelli, quod nimirum ex ipsius Appi AN Srriae libro pag. Iao. repetivit Compilator. Sunt tamen inter Arria Ni obtrectatores, qui ita ineaute hune nostrum Scriptorem accusare sustinuerint tamquam id ipsum quod ex Hii Sevioribus Hi niam suam haustu, ei vitio verin
283쪽
qua ratione scripta horum in fum converteris sum. id unice in hac tota disputatione quaeri cum ratione potest. Ac
ad priorem quidem quod adtinet quaestionem , de in ribus, quos sevius si Seripio noster non nimis facile ad eam respoderi posse, fateor quoniam e parcissimus Ap-PiANus est in citandis suorum Auctorum nominibus. longe etiam maxima pars antiquiorum illorum Script rum, e quibus citra dubium sua hausit Noster, iam dudum periit, ut, quibusnam prae caeteris usus fit, aut quid ex eorum quoque desumserit, frustra hodie quaeras. Quod si tamen ex iis Auctoribus , quos ab APPIAN per occasionem & velut in transitu advocatos reperimus de caeteris licet coniecturam capere summa cum veri specie colligetur, nonnisi probatissimos quosque ac vetusti iastinos Auctores, , quoad fieri poterat, coaevos in quaque historiae suae parte esse secutum. Atque id eo citius, quisquis non praeoccupatum contra APPIANI auctoritatem ad hanc quaestionem animum adtulerit sibi persuadebit; si illam ab omni adfectatione alienam gravitatem illamque sine humilitate simplicitatem, quae unis versam APPIANI scriptionem nobilitant, consideraverit ;s porro illam summae veracitatis laudem cogitaverit, Scriptori nostro a PHomo tributam denique si secumis putaverit, quam parum sit probabili, hominem literatum.
qui primum Romae sub ipso Imperatorum conspectu in caussis agendis suisset versatus, qui dei in nobilissima provincia, eademque literarum studiis eo ipso tempore florentissima, ad praecipuam dignitatem lauta eveetias.
tam parum parcere suae famae volutile, ut, cum Q
minis celebritate g)- muneris dignitate inter caeteros
tere voluissent. E quorum numero ne ossius quidem exem
tus est qui de sorteis Graeeis . . ita scribit APPIA-
NGM eatiger oeae alienorum laborum sucum. Sane. v eum Polrbio debere, a Plutarchum ad verbum ascribera. folitum viri docti iam LM ob rearunt.
g Certe nominis sui celebritatem minime quidem gloriose, sed
284쪽
conspicuus esset, nunc miseram aliquam compilationem, ex proximo quoque mediocri ac minoris ordinis scriptore, aut etiam ex nobilioris cuiusdam Scriptoris, sibi coaevi, paulo ante in lucem editis voluminibus consare natam, pro Historiarum Romanarum corpora, cuius ipse se Auctorem profiteretur, in vulgus edere non dubitasset. V. Ac ne temere a nobis, aut nimio quodam inis strum Scriptorem studio, dictum hoc videatur, quod de Auctoribus ab APPIANO eitatis monuimus haud abs re erit. seriem eorum Scriptorum , quotquot ab eodem citatos enotavimus, hoc loco adponere. os autem pro temporum ordine in quorum temporum rebus gestis illi stria mores ab APPIANO citantur, collocare, commodissimum
r. Igitur primum in Celtie libro, ubi Dorsonis cuiusdam, sacerdotis, tam felicem quam religiosam audaciam commemoravit, qui oblata a Gallis Capitolio, solenne sacris tum in Vestae templo peracturus, ex arce peris dios hostes illaesus transierat, peractisque sacris in Capitolium rursus incolumis evaserat; hi eius rei, cuius nullam apud alium scriptorem, qui hodie supersit, mentionem factam reperio, AssIU auctorem testatus est AD pianus.' Is autem sine dubio Lucius ille CAssius ΗΕ-MINA est, quem A. GELLIU quoque simpliciter CAssir nomine citavit i Is quatuor laros Annalium ediderat; , quamquam longe posterior fuit iis temporibus ad quorum
ingenua illa simplicitate, quae in universo APPIANI opere per-Iueet in fine Prooemia cum aliis verbii, tum his ipsis indieare videtur, quum , quinam autem sim, inquit, harum hi riarum fempeor, mutiis notum es. Titia εοῦ ταυτα συνέγραψα , πολλοὶ μὲν
Das . . M . τε 'οὐδ καὶ λ λοιπο μαθεῖν, - - κώπιρὶ τουτου 'γρουα η. Caetera autem qui voti de vita mea ysire, ea Commentarius Uris de eo argumento criptis poterit cognoscere.
fi In Meremo apud ALEs3UM p. 37. ubi in s. quidem Καυ- σιο erat; quod recte utique a VALEM in Κασσιο mutatum
285쪽
historiam eo loco testis ab Appi ANO advocatur quum eunte septimo demum post Urbem conditam seculo vix rit, erat tamen ex antiqvissimis, qui exstarent, rerum Romanarum scriptoribus, eoque nomine, a LiΝio plus semel laudatus est, qui etiam disertis verbis erusi unum auctoris Annasum eumdem adpellavit fi a. De Alexandri M. rebus in Asia minori gestis, HimRONYMUM testem citavit. l I HIERONYMU CARDi Nus est, qui proxime post Alexandri aetatem vixit, atque Rerum ab Auxandro itemque a proximis eius Decessoriis
bas gestarum Historiam conscripserat m 3. In Annibalis Historia Q. FABIUM PICTOREM, eis qualem temporibus illis scriptorem, citavit quem eumdem Livius in eadem historia potissimum habuerat aucto
4. In historia excidii Carthaginis , POLYBIUΜ adsertauctorem , s. In belli Numantini historia P. RUTILIUM RUFUM stem advocat, qui eo ipso bello tribunus sub Consule Sebpione militaverat. ρ Is autem doctus vir ωgraecis liateris eruditus, Romanam historiam Graeco sermone com
PLiuius His. NM. Lib. XIII. e. m. s. a .in Lib. XXIX. c. r. g. 6. Cons. Vo, si υ M. de Hi rie Latinis L. I. c. 7. p. 26 sq. I Libro Mithridat. p. 7 F. d. m me eo vide ossi υμ de His Graecis L. I. eap. r. p. 63sq.
De aetate autem ae persona eiusdem iERONYMi praecipue eonstat ex Dio Dost Sicutio . Lib. XVIII. e. o. oc so & Lib. XIX. cap. 44 π Appi AN. Annues p. 329. h. LIVIU Lib. XXII. eap. - alubi. Eius Faaii fidem historicam contra POLY ait reprehensi ne peculiari commentatione defendit Iou. AUG. RNEsTr quae 'Meulis eius hiulogicis criticis p. io sqq. inserta est. o Libro Punie p. 81. e. ρὶ Arri AN. His Iberie p. 3os b. ex eo SUI DA V. Ῥουτιλω.
Graec. Lib. I. cap. a. P. ει --
286쪽
6 In rerum Garuarum historia, ubi de Caesaris e Io cum Helvetiis ac Tigurinis agit Scriptor noster, e dem loco cladis illius ignominiaeque mentionem facit, quam superiore tempore A. U. 64 . a Tigurinis passus eratia Cassius Consul; ibique, quamquam Ipse CAMAR in
Commensam suis r eiusdem rei eodem loco mentionem fecerat, tamen alium antiquiorem atque coaevum ut videtur, testem advocare maluit. In Diuma certe libri GL riri, quae hodie superest, i ubi de illa clade agitur, ad C υDi PΛυL Amacis Παυλου του Κλαυδέου χρονικας Συνταξεις provocatum videmus. Sed cum non nisi si gulari quadam oblata occasione Scriptorem aliquem nominatim advocare soleat Appianus suspicor, etiam eo Ioeo ad singulare aliquod eius casus momentum, forte . ubi de numero caesorum captorumque, de quo dissentirent scriptores agebatur; ι aut quod ille Annalium Scriptor in eo ipso bello, militasset eum Auctorem futue a Nostro citatum; temere autem ab Ephomatore nomen illius Seriptoris, omissa ea re ad quam testimonio eiusdem usus APPI Ams erat, Disomae huic fuisse insertum. . De Caesaris cum Crasso atque Pompeio conspiratione verba faciens APPIANU, Seriptorem eius umoris UAR-
r AEAEsAn de Beli. GaII. Lib. I. α ra. In Appi AN Operibus, pag. 7 s. c. d. eiusdem quae semper a nobis estatur. Itine Stephani Editionis. e Sic ubi de numero amorum agitur in pugna Pharsiaim , aucto rem ita Appi AMus A ivm Pomonem , qui ei pugnae inter Caesaris duces interfuerat. De caesorum autem numero in aliis pracliis CL Aunx Annales a Livio duobus locis citatos legimus. Lib. XXV. 39.6c XXII l. to. . Simili oeeasione Ruri Liu Ruru eitaverat Noster neque dispari admodum ratione PotivaruΜ4 Q. FAa iure PicTOREM ;Iocis iam modo ad num 3. 4. F. indicatis., CLAυDir quidem, Annaritim Auctoris eum apud alios Scriptores, tum saepe apud Liviu , ae saepissime apud A GELLiυΜ mentiooeeurrit. Mihique Livium eum A. Gelia conserenti, vix duis hium videbatur, quin C Aunius ille quem ista etinuit.
287쪽
RONEM , ait, Historiam illius conspirationis singulari libra esse eo sexum, eumque brum inferi de Taiκαρανον, id est Tria capita, vel Monstrum Triops , aut, quemadmindum GELENIus interpretatus est Tricipiunam Historium 1 Is autem Scriptor, utrum sit doctissimus ille Romanorum
quem is Graecos ei ianos Iuros seurum esse, eosdemiis e Graeco in Latinum fermonem venisse ait, lib. XXV. eap. 39. xxv. x . quem eumdem idem Lirius plus semel una eum Valoia Antiate, alio Annalium Scriptore, nominat, Lib. XXV. 39. XXXIII. o. non diversus habendus fit ab eo, quem A. Greus
alias simplieiter CLAUDIνM , aliis Q. CLAMDrυή. tum C ν--M GADRIGARINM . aut etiam nude νADRIGARIσκvocat; quem eumdem idem Getitus quoque cum Valeno Antiae saepius coniungit; c quem VELLEius PATERC. Lib. II cap. 9 scutra RNTILIGM in eumdem, quem modo nominavi, Valerium Antiarem, Sisennae aequalem fecit. Sisma a
autem, quod ibidem Velleius testatur bello Numantino citra A. . ao. ivvenis fuerat; sed opus elia CiνUD FIIani post aliquo annosi ii quam illud civile bellium compositum fuerat ab eo feriore dirum es. Ex quo colligitur, CLAUDIUM hunc eo ipso tempore vixisse, in cuius temporis historia eum ab Appiano
testem videmus suisse advoeatum. Quoniam autem superiori s culo vixerat ACILI Us eius Annatis CLAυDius non modo in Latinum sermonem transtulisse, sed ad sua etiam tempora comtinuasse, intelligendus est. Neque vero lectio ea, quae in AppIAN exemplaribus vulgo exhibetur, cum Gavidis mutas, non Quadrigarias aut Q. Ciaadius, oratur, nobis obstare debet, quo minus eumdem cratidium Quadrigarium ibi ab Appiano indieatum fuisse putemus. Sed quoniam aeteroquin non solum inter tot auctores
Annalium Romanorum quorum nobis nomina conservata sunt.
nulla omnino Clodii PAMLI mentio fit, sed etiam in tota cavidis gente nullus umquam PAULGs cognomine memoratur vix dubitandum est, qui eorruptum PAGL illud nomen debeat haberi quod etiam ossius iudieavit dei oriris Larinis Lib. I. c. o. pag. 44. Augustanus quidem Codex hoc loco nullam adiumentum potest adferre quum tota haec Ciarici Libri Di main eo Codie non contineatur. Videndum interim erit, an pro Παυλω et Κλαυ ta, in aliis Codicibus Otre. MA'. aut alia quaedam huius loci emendatio, inveniatur.
288쪽
ac πολυγρα τατος M. TERENTIUS VARRO, an ab hoc
diversus, quum a nemine alio ex Veteribus scriptionis eius mentionem factam reperiam, in medio relinquo. lud moneo, in Augustano Codice, quemadmodum in Impressas, hoc loco Varronu illius nomen per literam B. Θαρρ- . scriptum esse; quum alibi, ubi Varronis Historta a Philosophi, inter eos qui tertio Triumviratu in proscriptorum numero fuerunt, mentionem fecit Noster, re
NUN. - ρικάρανον autem alias etiam nomen olim fuisse invenitur Castelli cuiusdam in Argivorum ditione icti quod eastel- Ium Demosthenis aetate sibi vindieabant Phliasii. Vide DE
quamquam Vulgo Καρηνον, caput per u literam in media voeescribitur tamen nihil opus erat, cripturam illius nominis apud Nostrum . l. in ρικ ais mutare quod iacit FREINs-NEM Ius in Supplementis Llνianis, Lib. Cli I. cap. 4 quem secutus est REI MARυ ad DioNEM CAssIυΜ Tom. l. pag. 46. not. ais Bianshemius autem hae etiam parte aliter cepisse Appiani verba, quam illa per se sonant, videtur, quod totam istam Varronis scriptionem pro mera Savra habuerit, non pro oria illius Triumviratus, ut historiae mordax ille titulus fuerit inscriptus Tricipietem Mam eo pirationem inquit, eluae infernale monserum Cerbere rieti ab Hentem omnia , M. GR-ROΝIs Sarra , se titulo TR rc RENI . perstrinxit. t Ουαρρων Ia Φιλοσοφος τε κα ιστορι- συγγραψουe, στρατευ-
IV. p. 616. e. Similiter aliorum Varronum nomen apud Nostrum Οὐαρνων, non ἀρρων, scriptum reperitur. Vide Librum Ap. pag. M. . . Annuaticum, pag. 313. c. Neque vero silentio praeterire debeo, a Vaticano Codice e quo Appianum transtulit CANDIDuc, hoe nostro Ioco nomen illud Varronis plane abfuisse. Interpres certe omisi Scriptoris nomine, quem dicit Appianus his verbis Ioeum istum latine reddidit Horum Quareossensum uno libro reprehendens quidam, Tricipitium eos tiari cupavit pag. o. edit. Mogunt. 13a a. nec aliter antiqua Venaea
habet anni Sedin saepe alias in illo Romano codice unam aut alteram vocem, nonnumquam etiam plures quaadam , uita
289쪽
8. In earum rerum historia, quae sunt a Caesare in Gabgestae, ipsius etiam Caesaris Ephemefidas sive maritim rerum a se gesta rum citavit APPIANUs Quod si in eo. dem argumento a PLUTARCHO quoque ad id, quod ea de re scripserit CAMAR, provocatum videmus satis ta-
, quantum quidem ex arina risone colligere siret. quae satis presse Graeca verba, quatenus eorum vim percepe rat Interpres sequi solet comperimus et atque hoc ipso quidem
Ioeo non solum nomen Bἀρρων vel Ουἄρρ. , sed etiam alterum συγγραφεuc, simul cum eo absuisse, ex eadem versione Mile patet. -- Verumtamen, quum satis fit notum nominam mana a Vassi litera incipientia apud Graecos scriptores, pro Iatariorum lubitu promiscue ita scribi solere ut pro latinastera Vati modo diphthongum οὐ ponant, modo A consonam, quam sere ut F pronunciare vulgo consueverant ista in seri-hendo Varronis nomine differentia haud satis utique mussae est. cur dubitemus quin eo loco, de quo quaerimus eumdem Mareum Terentium Varronem cuius nomen alibi Οὐα-- Ἀ-hitur, dixerit Appianus. Neque vero adeo incommoda videtur doctis ni FREiNsHEΜit interpretatio huius loci supra a nobis relata e quam eamdem etiam in Adnotationibus nostris
ad Appiani librum II de Bellis civilibus , cap. . probavunas. Satis quidem illi interpretationi convenit cum his, qua Hi qui de VARRONis seriptis novimus. Iaa In Hermo ex ArpiANI Iibro Ciatico, num xvI. apud UR-s Nump. 333 sq. I in nostra editione Appiani n. xvm T. I. Part. t. p. o. de internecino illo bello agitur, quo Usipetes Teaehtheros, Germanas gentes, prostravit exstirpavitque Caesar; qua clade Madraginta non χιλιαδα, quo lis in apud URst ΝυM legitur, sed auadraginta υριώι hostium perierunt quemadmodum recte cum Caesare de in Gaia. IV as. Plutarcho in cae e pag. t 8. L. Lexhibetur in Epiromo Libri Celtici, operibus APHAN inserta p. 36. e. In eodem igitur
290쪽
men evidenter ex PLUTARCHI cum APPIANO collatione
adparet, Nostrum Chaeronensi scriptori, neque hoc ipso Ioco, neque in tota Caesaris Gallica Historia, quidquam
debere. Vellem, aeque facile alia dissicultas expediri
remporis Scriptoribtis, is Seriptor Tanusius Gemisus est, cuius nomen male in Asares Exemplaribus ανυσια legitur, cen- I. R. arsaris tr endum esse Caesarem . Me ui nefarium farinvs adversus eos, qud per legatione eum ipso egissene pareasser AEAR autem ι scin DIARIO RARGM A E casTARνΜ fe is, petes atque Tentaneros quam ab eo, essina poma su feri oedius repetere dixisse se ad Suevos a quibus parria mulsi fui Tene, mi V legatos eorumque re Dono exspectare aspis inur eas legationes da improviso in Romanos impetum fecisse. M Iesseet quoniam in eadem historia PLuTARenus quoque pag. is f. ad id provoeavit, quod ea de re CAEsan ἐν Ae Eastita is scripserit possit sortatra aliquis, praeiudiei eorum imbutus, qui e uetaria plurima sua hautiisse Appianum statuerint, fibi persuadere etiam hane ipsam, de qua agimus
verborum caesaris citationem eidem Plutaria debere Nostrum. Sed praeterquam quod plane precarim, ac nulla omnino ratione, illud assirmaretur; quoniam , quae via ad Caesaris scripta
Pliaeareho patuerat, eadem sane Appiano non minus erat Perta quisquis sive hune ipsum, de quo quaerimus seriptoris
nostri locum, live reliqua Fragmenta ex eadem aliae AP-νIAN Historia num xit r. xiv ae v. apud Ursinum LVoluerit cum Aearcho conserre, is saeile se ipse docere poterit, ne posse quidem ea quae Appianus habet, e Learcho esse
depromta si quidem in quoque illorum Fragmentorum mentionem tactam rerum quarumdam aut momentorum deprehendimus,
quarum rerum ne vestigium quidem apud Plaearehtim occurrit. Quo pertinent ea quae hoc ipso loe responditia Caesari et manorum legati reseruntur tum, quae Fragm. XU. de collo qui Ariovisti cum Caesare quae nam xrU. de occasione qua Ariovistus petiverat, ut a populo Romano rexin amicus alis pellaretur denique quae Fragm. m. de muro a Caesare ad intereludendum iter Helvetiis exstructo, itemque de legatione Helvetiorum ad Caesarem, relatum ab APPIANO legimus.