장음표시 사용
311쪽
petitione Consulatus, de priori Triumvirorum conlpir tione verba iaciens, Aeronem cum Catulo Catone nominaverat, tamquam viros qui libertatem reipubi contra paucorum dominationem defendere solerent; nunc idem Compilator noster, turbans alioque rapiens omnia, cis ronem, ait, eum Catone ad versatum esse Pompeio Crassoque
consularum illum peremibus. Vide p. 3 s. a. Istud autem neque a PLUTARCHO , neque ab APPIANO , nec ab alio quopiam Scriptore umquam proditum est, atque etiam prorsus falsum esse satis adparet, quum constet, eo ipso tempore amicitiam Pompei Crassique coluisse CICERONEM; qui etiam ipse scribit, se per id tempus, ne scilicet vel Triumviros vel Senatum offenderet cura, as omniparae reipubsicae sese fultraxisse Adu Fratrem Lib. II. Epist. VI. . Post infelicem hunc quem diximus, transitum mox pag. ras lin. 3. Linde ab illis verbis, Καὶ μεδοσαν Καμσαρι μεν ἄλλην πsνταετIo, ipsissima PLUTARCHI verta quae in Visa Cr. p. set e leguntur, paulatim incipit adhibere Compilator qui, si impensius paula callidus tasset, aliquanto etiam ulterius potuerat APPIANI verbis uti iis, quibus ipse Scriptor noster eamdem provinciarum inter Pompeium Crassumque sertitionem, ac profectionem Crassi
νν Sie. ut statim ex inneipio huius Historiae exempla quaedam
depromam quod pag. 33. h. post verba, me μολιρ, omissa sint illa , quae PLUTARCHus adiecit, si a xvnιe,ia πν sit, sine quibus sententia orationi vix constabat id quidem vereor ne iniurius essem in Compilatorem huius liberi si eo fulto ab eo factum esse iudiearem sed per festinationem, gligentiamque, sive ipsius Compilatoris, se potius posteri rum librariorum, omissa illa verba putanda sunt. Eodem mod Walibi verba haee Του- Κασσως, . rat aetat quae Plutarchus pag. 34. d. habet, quamquam ea in impressis Exemplaribus Parthicae huius compilationis pag. 38. . frustra quaeras, non tamen ipsius primi Compilatoris culpa omissa sunt. sed subsequentis alimius librarii, negligentia in Augustans a tem Codie non minus, quam apud ipsum Learchum, leguntur. Iterum, ubi pag. 333. . post verba aκιστα κομτα tot in
impressis sequiitur imporiunum vertam L, quod apud mea
312쪽
ad bellum Parthis inserendum exposuit. Gςil. Lib. I p.
437 exir ω' Tum vero, abhinc verbis οι τε γὰρ πολλοὶ Πομ risiον, quae eodem loco p. 23 s. a. proxime sequuntur, mea crassianae expedisionis Historii, quae usque ad p. H. e. perducitur, ex PLUTARCHO , inde a pag. ssa L usque ad finem Vitae crassi, p. 36s. b. plo ad verbum tran scripta est. Nam quamquam in hac eadem compilatione satis multa occurrunt, a PLUTARCHI verbis, prout ea in vulgatis huius Scriptoris exemplaribus leguntur, haud p rum discrepantia Motum tamen discrimem non nisi in singulis vocibus aut brevibus phrasibus inest, quae librariorum culpa negligentiaque, mox in ipsa hac Parthisa compilatione, o mox etiam in PLuTARcHI editionibus, sive omittae sunt, sive corruptae. Atque bona quidem PLUTARCHI fortuna ita cecidit, ut plurimis in locis mulio etiam emendatiora sint Compilationis huius exemplaria, quam ipsarum PLUTARCH Vitarum editiones quo fit, ut probae haud paucae lectiones, quae apud Plutarchum perlibrariorum editorumque negligentiam depravatae sunt, e
dem legitimo domino ex Compilatoris nostri furto restitui postliminio possint debeantque so
chtim non invenitur idem verbum ab Avirusiano etiam Codiee recte abest pag. 36. a. post verba ο μωσο ὲν I Mι δει--ασθαι, idem Amsanus Liber, quatuor verba καὶ Φο - προηλεε, quae e loe apud Putarchum pag. 29. c. inserta leguntur, eodem prorsus modo expressa habet. Eadem p. 36. . verbis αὐτὸ δὲ χ Ἀζ--- de recte, seutritisariatis vocem Καύσαι insertam exhibet. Eademque ratione saepius alias, emendariorem istum Codicem si inspietas, nullum inter fragmentum hoe Plutaria anum, atque inter ipsa PIMarchi exemplaria, diserimen adparet. sa speciminis loco videamus, a nudis pagina 332 apud Plutam elum, qua initium huius fragmenti eontinetur, usque ad Arem eiusdem paginae, quot sphalmata, quae Plutaria exemplaria occuparunt, huius Compilationis ope tolli possint. Igitur primum, ubi apud Plutarchum pag. 332. e. est Κοι αριικὸν ἄλληνα, σή, σαν, lege ex hae Parthica compilatione, ἐ- σύ. - .
313쪽
s. Ad finem perdum Crassi historia sequi ue inde a
p. rus extr. Parthicae huius compilaesonis pars lini qua Amonia bellum Parthisum continetur. a pars incipit ab iis rebus, quae, cum Parthi, Labieno Jacoro ducibus, Priam totamque paene minorem Asiam occupassem, a raselidis, Antonii ligato, gesta sunt, dum ipse Antonius adhue vel civilibus turbis distinebatur, vel voluptatibus cum Cleopatra indulgebat. Tum vero a pag. 37. d. usque ad finem totius libelli, Asius Antonii a resus Parthos expeditio exponitur. Ac de huius quidem momanae expeditionis historia nihil aliud magnopere habeo quod moneam, nisi quod tota quanta e PLUTARCHI Visa Antonii, paucissimis hine inde omissis vel contractis, aliis non nisi per librariorum errorem
paene nullum dubium est quin quod apud nostrum hominem pag. 3 3. a. 'egitur. α potius Plutarcho debe tur eique auctori restituendum sit. Ibid ad verba πο- καιν
καὶ μεινακιωδα, HENR STEPHANU monuit, ex Parthuo Libro ibi κοιλ reponendum esse. Nescio tamen, an rectius retineatur, is , mira multa ae laveritia. Ibid. e. ΠΑΡΟΙΚΟΣ πολεμος. Lege, eum nostro Compilatore, IAPΘΙΚΟΣ. Ibid. ι πρὲι τουτο Κρασσος ἐπιτό- , lege, cum nostro homine. μνοπτο Rud. s. pro συμπροπιτεμ a lege , συι προην,4 al. Ibidis in ne ma τε ι -- προσιουσιν, lege cum compilatore, ex
Augustans odiem asiουσιν Quare, si eo potissimum consilio I . Stephanus operam illam suscepisset Parthiei huius Libri eum Pguraacu cra in Amori curatius conserendi ut vidit Tet. quibus Iocis . quave ratione, ex hac Compilatione posset cor rupti Ititareia exemplaribus medela adferri non nisi optime ac praeclare suerat facturus. Nunc, quod illam collationem ita instituit, ut studiose interdum quaesierit, aut quaerendum esse monuerit, quo consilio quaedam APPIANνs . quem is hi persuaserat esse huius compilationis auctorem, Miser quam apud PLDTARcMUM urumur. ofuerit atque utercissorum iactorum uno adaerove loco elegantiori dietione usus esse eensendas ' id vera non indignum videri.
ει Prima verba huius posterioris partis Compilationis Panhleae
314쪽
mutatis, transscripta siticii Unum tamen exemplum infra adponere liceat, quo adpareat, quam imperiis etiam meptaque scrupulassare Antonii illa historia ex PLurARcso in hanc Parthisae historiae eo uationem fuerit translata. 6. Sed de ea ratione, non nimis quidem callida, qua Orassanae calamitatis narratione ad illam Antonia hist riam progressus est homo noster, pauca quaedam monenda
Primo enim, numquam in ullius rei vel hominis menti nem, praesertim eiusmodi personae, cuius primariae quaedam partes essent in ea re, de qua agebatur, incidit APPIA-Nus, quin, quantum satis est, doceat studiosum lectorem,
ad lin. 2 pag. 928 leguntur. Sequitur alia lacinia pag. rs6.
liqua, quae sequuntur, usque ad finem huius Compilationis. ex eodem PLUTARcuo , ibidem eontinua serie descripta sunt. - Sellio eum Plutarctus pag. 936. insigne aliquod documentum reverentiae ae benevolentiae attulisset, qua Antonii milites in imperatorem suum suissent adfecti uia e hae verba idem
seriptor adiecerat Τουτουίναιτια πλειονις σαν- ως προεπαυεν συγ-- λογου δυναμις π τ λ. Complures autem erana caussae, quemadmodum iam supra docuimus, in iea
adfecti essene uim nobiMaa, loquentia, simplicitas, crebra largaque muni entia , O in toris ae otioquiis comisas. Haec igitur verba qui eum iis contulerit, quae haud ita multo post initium Visae Amonii pag. 9i . c. d. e. apud eumdem rivisa Hum leguntur is plane videbit, ad eum locum reserenda esse verba illarus προοιρά - Atqui quamvis neque eumdem locum, neque alnim quempiam, quo eaedem Antonii dotes expon rentur. suae compilationi inseruisset Artifex noster; tamen bonafri iam eadem illa verba, ω προειρηκαριε , quibus ad eum, quem dixi, Iocum lectores suos ablegaverat Plutaretus simul
cum reliquis verbis transscribere non dubitavit p. 163. e.
315쪽
quae aut quias illa res sit qui homo & qua rarione, quibus eatissu factum sit, ut in eum lacum satumque, quo quisque in historiae cenam primum inducitur, perveneris ' Sed iahac Parthisae compilationis parte plane contrarium eius rei factum videmus. Subito, ac velut de coelo delapsi, as. Menus, p. Is extr. mox Antonius, p. 36. a. )inducuntur. Quis mortalium Lalienus ille fuerit quove casu vir Romanus eo devenerit, ut Parthorum dux imperator contra Romanos eligeretur quod mirum sane videri de-hebat legentibus id ne uno quidem verbo monetur. e. que magis declaratur qui factum sit, ut Antonius potius, quam quilibet alius Romanorum , bellum istud contra Pamethos susceperit ubi saltem uno verbo commonefaciendus erat lector de persona ANTONII de illa partitione imperii inter Triumviros, de qua APPIANUS civi V. p. 7 . dixerat. - Qui vel summis labiis APPIAN historia degustavit, eum non poterit prosecto proprius sensus non condocere, quam sit haec ratio, historiam aliquam ingrediendi. a luculenta eademque constantissima APPIANI ratione alienissima. Deinde, quamquam ante dixerat Compilator noster. vide supra, num a. quae Saxa tempore gesta a Parthis sunt, ea tam exigui momenti esse, ut ne memoria quidem digna
sint tamen earumdem rerum mentionem hoc loco brevissimam quidem, sed sane talem fecit, ex qua adpareat. non minimi momenti eas res fuisse; nam p. 36. a. ex
PLUTARCHo suo nobis narrat, Parthos, Labieno duce, totam
amu inde ab Euphrate O Syria usque ad Ioniam O Lydiam in potestatem suam redegisse. Sed nimirii nesciebat homo
noster, illam ipsam Parthorum in Asam expeditionem, LABIENO duce susceptam esse eamdem, quae SAx Syriam ιγnente accidit. Iam vero, quamvis & Labieni expeditionis ab eo cum Parthorum copiis adversus Romanos susceptae, hoc loco, ut dixi, mentio fiat; tamen id ipsum rursus plane aliter factum videmus, atque ratio ab APPIANo instituta postulabat. Nam cum non modo in Syriaco Libro, ut iam
316쪽
saepius monuimus, ille professus sit , se eopiose O ad ratem de re in Parthico Libro verba facturum; verum etiam iterum, de Bellis civit. Lib. V. p. 7o9. e. conceptis verbissc scripseric quae autem LABIENNDO Parthi eum fecerant, rum vero passi μή, ea PARTHIcνs LIBER declarabu nunc a Compilatore nostro vix ac ne vix quidem, unum verbum amplius de Labieno ac de his quae cum Parthico exercitu ille in Syria Asiaque gesserit, commemoratum legimus, quam iis ipsis locis APPI ANUs commemoraverat, ubi promust, se hoc loco copiosius atque enucleatius easdem res esse
Denique ipsum initium totius huius posterioris artis Compilationis istius, Αἰωρουμενη Παμικῆς 'ματιῆς περόριενον - αὐτῶν, Αλεξάνδρειαν pag. 33 extri usque ad pag. 3s6 lin. 4. quam imperiit me absuraessimeque e PLUTARCHO huc raptum,in quam monstros ut nullam plane medicinam valeas loco illi adferre uiuortum sit id ne ipse quidem elegaritiarum illarum, quibus hinc inde in hac comis pilatione APPIANUs si Deo placet usus sit, Admirator, HENRICus STEPHANus, sibi potuit dissimulare qui ad e tremum non aliam rationem , nodum istum, quem ipse sibi nexerat, solvendi invenit, nisi ut ad quaestionem illam. quam sibi movet, Unde autem profestiun hunc errorem suspia bimvir his verbis respondeat: Ego certe ab eo ortum esse
crediarim , ut APPIANUs ista ex Plutarcho excerpenda dederat, paulo longius, quam iussisse Appianus, progresso in his,
quae ex eo excerpenda loco eram Sed tota STEPHANI adn
latio ad eum locum p. t. Adnotationum in ipsius editione; vel p. 64 sq. in edinone Tolliana perlegenda est. cum ipso illo PLUTARCHI loco, unde haec transsumta sunt, conferenda ut plane videas, quam turpiter pueriliterque hoc eodem loco Compilator noster sese prodiderit.
317쪽
SECT. I. APPIANI personain aetas pag. 9.SE . II. Quam Rasionem secutus sit in conscribenda Romana Historia APPIANUS pag. II. SE . III. Recensetur series XXII tabrorum, per quos olim distributa erat APPIANI Romana Historia pag.
SEO IV. Testimonia de APPIAνα, atque ex eius opere Excerpta ab aliis consecta pag. 29. SECT. V. Recensentur Libri ex universa APPIANI AEst ria Romana hori superstius pag. 42.sE . VI. Demonstratur, PARTHIc- raRν , qui inter Appiani scripta hodie legitur, nihil asAPPIAMNA pertinere falsoque plagii culpam in Seriptorem nostrum Disse ollatam pag. 34. In eadem Sectione S. v. - IX. disputatur de Fontibus, e quibus sua hausit Anianus, itemque de Ralsone qua stiis ussus est auctoribus.
318쪽
DE IMPRESSIS AC MANUSCRIPTIS HISTORIARUΜ ΑΡΡΙΑΝΙ CODICIBUS.
AAM inde a primo sere exordio renascentium in occidenis talibus uropae partibus literarum, elebrari in Italia coeperunt Appiani Maiam Romanae Historia. Medio namque seculo post C. N. quinto decimo, quum in Graecorum numero librorum, Nicolais Pont Rom. auspiciis Romam deportatorum Codex esset novem aut decem Η storiarum Appiani libros continens mox id egit summus ille literarum patronus, ut, quemadmodum aliorum antiquitatis monumentorum, quibus Bibliotheea ipsius instructa erat, sic Appiane illius operis sevctus eum hominibus
narum literarum studiosis, procuranda latina versiones communicaretur. Id negotium PETRO CANDIDO DECEM
mne quidem Novae Editionis specimen , quoniam editio ipsa iam pridem in publicum prodiit, consulto resecuimus. I
319쪽
Baia datum; qui duabus partibus opus illud complexus est; quarum prima parte, ipsi Nicola V. inscripta, adeoque
ante annum MCD . edita, praeter Proomuum Appiam, Libe eiusdem Historia, tum Syriaca, Parthua, cui quidem falso spiam nomen inscriptum esse, nuper bydemonstravimus ac Muhridatica continebatur Alteram partem, Gros
quisque δε Bessis civilibus , cummissioria Myrtea Maiatae historiae Epiroma complexam, o mortuo demum Nicolam absolvit interpres, eamdemque Alsonis, Arragonumis utriusque Siciliae regi, quem constat anno MCDLVITe vivis excessisse dicavit. Tanta autem fuit huius latine reddisi Apriani celebritas, ut postquam calamo primum per aliquod tempus multiplicata sueram eius exempla, dehinc, ex quo typis etiam coeperunt Uulgari novem, quoad equidem sciam, eiusdem latini Anium edisiones e partim in Italia, partim in Germania, panim in Gallia,
a mune eo tempore Ministrum mola Pontis ab Di OL Fuisse. VOLATERRA Nus testis est, Commentari Urban Lib. XII pag. Iso. umdemque Mediolani deinde, praestanti eruditionis ae eloquentiae fama Graece Latineque docuisse. PAUL. Iovius commemorat, in Elogiis virorum Suris iuuinium, pag. as. F Exercisat in Appianum Sect VI. HIn impreuis autem exemplaribus, consilio an easu, nescio sed in omnibus quas vidi editionibus, perperam pars posterior, ΗΘ Itoriam evortim Ginim eum III lea historii omplectens,
ante priorem partem exhibetur.
d) Illorum plura, quae in publicis Bibliotheeis adhue adservantur.
in eisque nonnulla etiam membranacea exemplaria, apud MONT-νAuco Μium, in Bibliothee Bibliothecarum Mastorum, passim
ey Primam editionem non Romae sed Veneriis an I4 2 prodiisse, recte monuit AITTAIRE Annia Dpogr. Tom. IV pag. 313. neque enim in Decimine hi orico Nographiae Romaarae, Roma. an 778. a. P. Hane πιν LAIRE edito, ad illum annum i 71. ullam Appiani Romae impressi mentionem iactam videmus. Praeter reliquas editiones. sve mittatinio sive FAERIcio in Biblisa. Graec commemoratas, ultima vie Appianus ex Petri Candidiversione, Lugdiani apud Seh. Gryphium forma I 6ma, an III1. Dipitia i Cooste
320쪽
noster in lucem ederetur ne de variis in varias recentioris aevi linguas ex eadem P. CANmNI interpretatione consectis conversionibus dicam. DR condae at ire vos laus versonu P. can L. Quod si ex tam saepius repetita huius latini Appiani edissione liceret de pretio ipsius interpretationis iudicare sane eam, si non optime, saltem satis probabiliter, consectam pronunciares. Sed quamcumque fere libri evolvas pagi nam, mire frustratam exspectationem tuam deprehendas. Nimirum infinius in ricis toto coelo ab auctoris sententia aberrat; plurimis in locis ita obscura contorta atque in tricata est haec versio, ut nihil aliud, nisi hoc, ciarum esse videatur, interpretem hunc eum quid ipse dixerit, tum
elegantibus typis meusus est. Equidem editione Mettin carsa' in to soleo uti, ex eademque, quamin vulgatissimam commodissimam puto paginas ubi opus erit itabo; noque tamen omitto quin splendidissimam & copiosissimis Adnotatio-tibus marginalthus instructam Venerara editionem, Q. 47 quam possidet publica niversitatis nostratis bibliotheca inuibusvis in locis, quae paululum dubitationu habent, cum Mois
De editione illa quae partim etsi, partim Manesiani prodiit, in ulus eale annus impressionis vitiose exhibetur M. cccc XU. ἔκ ratium Ianuaria monere in transitu liceat tam Tecte, quam acute coniecisse AiTTA1R1υM, eum sibi videri dixit, reponendum fuisse annum ccccxcv. Anna Dp . m. IV pag. 39s. Potuerat eum enutidine ira pronunciare peritissimus Bibllographus . si amplius aliquid, quam frontem atque calcem voluminis , inspexistet: nam in fine prioris Partis, eodem volumine comprehensae, quae libros de Bellis eiritibus continet, declaratur, illam partem absolutam esse Anno Dominia . cccc xxxxxIm dia xxrr mensis Octobris. AEarum versionum notitiam aliquam abnuitis atque Maiurimis suppeditant Ga eam versionem a Gaudio deSErasEt ex camdialia sana versione primum fuisse eonsectam, antequam Graecum exempla nansciceretur, ipse profitetur interpres.