장음표시 사용
331쪽
tabo, Olim collerturus fuerat, hodie μοι MDCLXXXII
est ne ipse seculo XVI antiquior L Uterque pariter
eosdem plane niani libros , quos Parisiensis Editi, cum eadem curta libri Epitoma, eodem qua libri Iuri fragmento, cum eadem denique nonymi de se is Apiari
libris Adnotatione . quae Prooemio Auctoris subiecta est, continet ordo quidem, quo hae res in illisissiis sese excipiunt, paululum dister ab eo, quem ditores par senses tenuerunt: nam in utroque Muo post celeseae instoriae Epitomen, rniae historia ponitur ante Punicam. tum Myrisae Fragmentum, Parthica. Ethridatio, de Bia. l. G-IM Lari V. In utroque autem exemplari praeter
ea inter celites libri Epitomenin Syriacam historiam inserta est illa alterius nonymi de XXII. mponiarum Appiam L
nussum testis est Gaudius a Scissu in Epistola ad Ludovi, eum II. Galluae resoni historiarum Appiani praemissa.
M oe eodem exemplari diu ante quam coneres ornasset Bibli thecam , usus erat olim Laram ille adisus qui de e V ria ae de re μνali vetarum Graecorum ac Romanorum4euliares edidit libellos, pluraque similis argumenti panim scripsi partim scripturus erat, ni morte fuisset praeventus. Is venetiis. qua in urbe cire an. 33o orator regis Galliae apud Rempubl. fuerat Codicem illum Lutetiam adtulisse videtur. Nam in Ε - stola ad Franciscum I. Galliae regem , Libello de re Navis praefixa profitetur se Venetiis quin esset, e Graecorum Latinorumque monumentis, quidquid ad rem navalem pertine tet, collegisse quorum in Auctorum numero Appianum fuisse. nondum eo tempore typis vulgatum ex eo constat, quod in eodem quem dixi libello, an . 336 edito, complura loecohoe semiptore, adpositis ipsius auctoris Graecis verbis adda xerit. Esse autem illa loea ex hoe ipso, quod diis exemplaricitata, non solum inde intellexi, quod lectiones nonnullae cum Iereionibus huie,sto propriis onveniunt sedin quod in e dem exemplari omnia ea loca quae passim in Bam libelliscitantur, cum plurimis aliis similis argumenti peculiari s signi sivelut quae de re navas agunt, litem . quae de vomenti cuiusdam genere, literis es quae de re mulsari, si teris ML dcc. in margine denotata sunt. Eodem exemplari, forte quod commodato a Barso coeperit,' usus est GHL Budaeaa; a
332쪽
εὐ Adnotatio, de qua alio loco dixi; cui, nescio quo casu, quove eonullo locum nullum Editores in Imprese
s concesseruntis. IV condulo Elorum Mutorum, atque Maeonu exsiliam eonfectae. de Fonseblandensu non modo elegantiori manu, veri
rum etiam maiori fide ac diligentia, sed ex paulo depravatior exemplari, descriptus videtur cosse tui codicis scriba insignem ubique negligentiam prodidit, ac pra
sertim in illud satale librariorum vitium, tantum non qu vis occasione, incidit, ut, ubi aliquot verbis aut etiam lineis interiectis idem vocabulum recurrit, ibi omnia i
termedia omiserit; sed hic ex castigatiori paulo emen
etiam sua manu eleganti scriptura, pallidiusculo colore, prura
Ioca ex sua eoniectura, satis saepe elici in eodem emendavit; quarum emendationum specimina etiam nonnulla in Indie variarum lestionum ad calcem edit. Pa is literis Eua notata ad feruntur. Sestieet idem doctissimus udaeos, quum in priori
commorariorum is sa Graeea editione , quae an pr
dierat, Graecos Appiani libros nondum cognitos habuisset, in altera dein eiusdem libri editione, quae post mortem eius an. 3 8 ex ipsius Budaei staedis multo auctior prodiit, requeneia Seriptotis nostri Iora iravit. Denique non diversum videtur hoc exemplar ab illo esse, quod ex Catalogo Librorum Msstorum eruditi Praesidis de Momes in Bibliothee Bibnothecarum Tom. II pag. 326. his verbis commemoravit Mone vinconisi Appianus Alexandrinus, Gree in in fur papieri sane nisi hoe ipsum illud exemplar est scire vehementer cuperem, quorsum illud evaserit. t Exercitat in Appian Sed III not. d. H Eae lamnae, maximam partem, praesertim inde a medio sere die usque ad finem Lib. II. de Binis cisi ex Codieonnublandensi in margine huius Codiei completae sunt. μque plurimis insuper locis, praeter illa quae a Budae sunt emendata, lectiones conertini huius Codiei ad eiusdem omaasiandens praescriptum, satis infeliciter saepius ae praeter Tationem, mutatae sunt; quae quidem mutationes ab ipssovianis, aut eorum iussu, cum Appiani editionem pararent.
333쪽
datiorique exemplari suum Appianum videtur deseripsisse.
Caeterum quemadmodum omnia eadem tam Antani αbros librorumque sive Excrem sive Frunienta, quam duo. rum noumorum quas dixi Adnotationci pariter uterque Codex, ac singula quidem eadem prorsus serie continet; ita ui quam plurimis sive mutilis lectionibus, sive quovis modo corruptis, mire inter se ambo Codices conse tiunt. θ Eiusmodi autem locorum in utroque exemplari pariter corruptorum tanta copia est , ut parum utique dixerim, si sexcentosin ultra esse dicam. Quibus eisdem in locis contagium lacunarum meterarumque depravati num similiter etiam occupasse ditionis Parisinae exemis pia, id quidem neque mirandum magnopere est, neque
vitio verti primis illis Mitoribus ullo modo debet Vellem, alia veriori graviorique culpa liberare eosdem Edi-
actae videntur. In Fontestando exemplari multo rariores lacunae sunt Qquae in eo oecurrunt, eas paucis exceptis. cum illo communes habet coibertinus Codex. η Quare, quamquam non ex uno eodemque exemplari immediate. ut aiunt ae proxima hi Codices descripti sunt tamen ambo non nimis longe a commari pariterque corrupto fou . a quo manarunt remoti esse videntur. H Ex tota omnino ratione, qua haec editio procurata est, taede intelligitur, neque Robertum Stephaniam, utpote gravissinus turbis per ea ipsa tempora implicitum atque iactarum neque carolum ratrem qui novus tunc ad eam administrandam provinciam vocatus, atque etiamnum sortasse Medicae artis occupationibus districtus erat, non eam curam a diligentiam in hanc adornandam Appiani editionem contulisse quae a Stepharioσα
nomine alioquin exspectari solet. Ac promucue quidem mox unius, mox alterius Cocleis lectionem, prout quaeque magis probanda videbatur, elegerunt emtores sed tamen in priori parte operis. Exordio usque sere ad finem libri seeundi de Bedias eisi exemplatis onustando potissimum auctoritatem sunt secuti in reliqua parte Cocte eis vestigiis puto quod in progressu operis intellexissent. complures prohatiores lectiones eum offerre pressiua inhaese
φὶ Specimina quaedam pravarum mutilamine Soaum, qua ex
334쪽
tores possem quam culpam nimis saepe ab iis commi iam esse, ex collatione eorumdem Codicum, quos illi ante oculos habuerant, abunde intellexi e Icilicet, quamquam ad eligendas ex utroque Codice lectiones, quas in contextum reciperent, probatum plerumque iudicium a hiberunt; d tamen incredibile est, quam multis in locis, in quibus disserebant Codicum lectiones, operam dedisse videantur, ut eam seligerent lectionem Appiano*ue triabuerent, quae perspicue salsa ac corrupta erat, posthabita ac ne in Indici quidem variarum Gessionum indicata a
tera quae vel citra omnem dubitationem tamquam vera in contextum recipienda fuerat, vel quae verae lectionis vestigia saltem clarissima ostendebat Saepe etiam ab utriusque exemplaris consentiente atque proba scriptura, sive consilio, sive casu, temere certe ac praeter rationem, dis
utriusque Cossicis consensu in vulatum contextum reeeptae sunt, supra cap. I. g. LII. civ. a nobis adlata sunt alia nonnulla eiusdem generis deinceps Cap. IV. ubi de Au sano Codieedieetur, breviter commemorabuntur. En ex magno numer Pauca quaedam eiusmodi locorum specimina, in quibus corrupta Murius Mati iactio nullo negotio ex altero potuerat emendari; aut ubi ab veritisque cod. proba lectione temere disinsum est. Histor Dbie. pag. 3. . lectio mente cassa, λκιζε vo c- ἄλλαι τμφke ex . . expressa est. Veram lectionem
offerebat R. b. ληιζετο ἐς τὲ et commeatus cavea Praedas agebar, commeaeum ex praeda sibi eo arabar. I id pag. 9. a. α αρχον . . ορμωντα περὶ την Απόλλωνος ἀκραν. R. b. ορμο-r dabat quam scripturam Henr. --
Phanus ex ingenio recepit. Commutandis inter se duobus illis verbis, nil et in emιιν, saepius halucinati sunt Editores nostri. Ibid. p. a. d. Ουτα μὰν si Ἀτεταχατο τε Σκιπιζωνι. Nomen . . i. P, quod post οι excidit, suppeditare poterat idem
Ibid. p. 39. a. eo loco, cuius emendationem in Exercis p. 49 sq. proposuimus, pro vitioso κοιν , R. b. perspicue κυν a het, atque eodem modo in R. a. ex κοινti emendatum est. Histor Mishrid. p. ISo. d. Πολλα και αυτη 'Iταμασοσα . . πολεμιεῖν νυν πολιμον ἀπιστον Illud πολι is in edit. I iij.
335쪽
f. V. De codis Man eripio Appiani Mediae, iamque de Vehet M. IM O Pauli. Exstant praeterea in Balia duo manuscripta Appiani e emplaria, alterum Florentiae, alterum Venetiis, omnia eadem, quae Parisienses Codices habent, eadem prorsus s
operarum erratum est, pro quo recte Henr Stephanus e Mutiposuit. Posteriora verba Candidus pag. 48. h. m. convertense indefine nae Hobiscum proelio decertant, satis declarat, se in sit exemplari quidvis potius, quam ἄπιστον legisse. gustantiae ori 4 μ ε νυν sat πολυκον εστ εν Bene quidem, quod , is inserat; sed postrema vox ex R. b. emendandae πολεμον σπειστον, irreconciliabiti euum, nutus amplius να νυλe admittens. Eadem voeerae alibi de hoc ipso libro MisHM. pag. a . . usus est idem Appianus. Clin. lv. p. 392. a. ἀδελφοι τε και Θεῖοι πνογ/-έντων operarum vitio expressum poterat videri ni ex R. receptum viderem. Recte vero R. a. προγραφοντων, proscribentium cons. Nostrum, p. 9y. d. Ibid. p. is . . Proscriptus siquis elam in Urbem ad suos
redire tentans, haud pro I a porta eum abesset, vidit amar num eohortem procurrere, κώ urso τὸ συγκριμα οὐ τοπου - παπλαγεὶς , συγκεκε. φθαι . . . . ἐν τααω. Si ex . .
editum. At pro συγκεκρυφθαι, verum indicare potuerat R. b. qui συνεκρυ θαι dat, ex συνεκρυψθη leviuscule corruptum. Pr συγκριμα, ευς συγκηρημε unde αυγκυραρια scripsisse Pianum intellexeram, quum eamdem denique scripturam in R. perspicue expressam invenirem. Συγκυραμοι autem non simpliciter est easus quidam, aut id quod eridie; sed momentum aut cireumflantia, ut vulgo dicimus, eum Ita re eoneurrens, ad ea rem de qua agitvr aecedens. Cons. Nosirum in Pro m. p. VIII. Edit Tou. p. Io med. Ibid. p. 63 . d. In Xanthi obsidione quidam adnexos, ibarauneos iacvlabantur in moenia, a quoties uncus aliquis in Mahaereret, ea αυτ υ era νυεων. Recte R. a. αὐτους se ψ δfursem trahebant. Ea quidem lectio ad calcem edit Parisis, notata est. Ibid pag. 6s3. a. b. vada λοχου ορθριου c. Sic male ex R. b. editum , neglecta vera Iemione ορθέους, quam offerebat R. a. 'OρθDυ λοχου esse agmen Iovis ordiribaa, exigua friarum
336쪽
He continentia. Florentis Medises Codicis, qui seculo XV. scriptus perhibetur, notitia satis ampla in MONTEFALCONII Motheca Biblisthuarum manuscriptorum reperitur; pleniorem etiam amplioremque BANDINIU V. Q.
in catalogo codieum Graecorum Pliothecae Laurentianae deis
Iasitudine, proredens, actici docent Aellianus c. 29. Arrianus cap. 36. Cons. Suidam voc. ρθιος ω oe. ἐπικαιροφt.
Ibid. p. 33. e. Xanthiorum urbs fossa latissima altissimaque
Erat munita. an fossam Brutus ἔχων βιαthanot. Si sine sensu verba ex R. a. expressa. Quam pronum fuerat, χ sex R. b. teponere fie omnia plana fuissent. Fossam inam, a IIae in xi e Brutus. Quo opere incredibili celeritate perfecto, iam Xanthii ut mox Appianus declarat , obsidione elata teneban
tui se saepe alias verbum illud vis sesellit Editores nonros. Eodem Libro, pag. et . . Ma ιδιο sed Cassius a
Laodieeam Oa αυτον ὁ Δολοβελλα διαΦυγοι, τον ἰσθμον ἔχων, δισπαδιον οντα ibi neuter Odex mendosam istam scripturain praeferebat; sed illud sensu casum ἔχων in Ioeum parcius detorti quod erat in . b. substituere maluerunt Mi rores, quam alterius Codicis R. a. perspicuam ac verissimam
Iectionem, σχου , adoptare. Alibi pun pag. 4. . iterum vitiose ψιον pro ἔχω, consentientibus quidem msstis expressum est; sed mox eodem loco, ubi pro χου δὲ uterque Codex Hi errore dies δὲ habet, illud in s ειδε mutaverunt Editores.
Gνια V. p. 93. Codex a recte μιρο μην habebat; R. b. levi errore εμινώμην, ex quo praeter omnem rationem sar 'Pωμην editum est. Ibid. p. ao. a. Recte uterque Regius ἀνιὼν σατο , id est, eaream navis religavit id perperam in Logυσατο mutatum est. Eadem pag. d. Πομπητον επὶ Ma-ἀ- κατειληΦει. At uterque Ree recte περὶ dabat. terum p. 33. . , δειλην ἔσπέραν:ubi uterque meus lue recte, a exhibebat. Idem vitium saepe alias ommissam est. Sed huiusmodi exemplorum opia non solum eorum, ubi ex altero Codie emendari prava alterius coisiaeis scriptura potuerat, velum etiam ubi in oeum probae seripturae, in quam uterque code consentiebat, pravam posuerunt Pari Ues Editores, iusti libri in molem posset eum ullari plura autem hoc Ioeo colligere, nec instituti nostri ratio postulat, ne libelli modus concedit.
337쪽
dit. x Alterius exemplaris, quod ipsum seculo XV. sub finem eius seculi a Caesare Stratego scriptum est,
Veneriis in Bibliothera Domini norum S. Iohannis O mali servatur, MoNTEFALCONIUS in Palaeographia graeea me
minit; h sed eiusdem curariorem paulo notitiam studio ac benevolentiae eruditi Iuvenis Iohannu Pauli BLEMINO, Ulmensis, qui Venetiis hodie commoratur, acceptamis sero i Ex Medicto Codice, pro sua humanitate cliteras iuvandi studio Cel BANDINIU Prooemium Appiani ia-ginas aliquot ex Libro III de Belsis civilibus ιλλα in iis Codice BLESsINGIUS idem Prooemium Appiant, cum impresso exemplari collatum, mecum communicavit. Quorum ex locorum collatione intellexi, emendatiores quidem paulo Parisiensibus esse Italisos illos Codices; Dea terum in plerisque cum eisdem convenire, atque ad eam- dei cum his familiam esse reserendos. Quum onustandos C ex Florensia olim fuerit a Medicis Lutetiam transmissus, coiberiinvs autem Venusis eodem pervenerit; cui rei illud accedit, quod uterque Italicus Code paulo, iustior sit utroque Parisiensi suspicatus eram, ex Asia oo ortasse Fontillandensem , ex Veneto S. Ioh. O Pauli coibertinam fuisse transscriptum sed ex collationum p
ikAb hoc, ut cum ea in re, tum in aliis, bene de Appiano, stro vellet mereri, impetravit Vir mihi antiqua amicitia ae fide eoniunctissimus Chrs. HidriracvΜυRRER , in Mad. Tubing. Graecae orientalium linguarum Prosessor, cuius olim auditor Bussinous fuerat.1 Is loeus est, cisu. III. p. 369. c. d. usque ad p. II. b. naserationem pugnae Hirti ac Pansae cum Antonio inter utinam atque Bononiam complectens Eumdem locum simul ex alio Mediae Codice, qui non nisi tres posteriores libros de Be a . compleaitur, nostri caussa, ut neque illius Codicis specimine eareremus, idem Vir doctissimus conserendum curavit ι Inter probas tamen lectiones, quas ex illis Codicibus enotatas reperi, nulla est, quam non eamdem, cum larga aliarum prohatarum lectionum segete suppeditet Augustanum exemplar. Dipitia i Cooste
338쪽
ciminibus, quas ex illis nactus sum, nihil certi de ea re adhuc quidem audeo definire.
De ditionibus ac cidae uss sngulorum quorumdam Appiani librorum . aut ex scriptis eius
Excerptorum I. I. HIsPANIc O HANNIsagro Appiani Historia, ab
Praeter alios Historiarum Appiani libros iamdiu deperditos, Parisiens illa Editi cum Regiis Codicibus4 omnibus, quotquot hodie exstant, quae reliquos Appiani Libros continent, manuscriptis exemplaribus' caret tibi Berie atque Hannibalieo quorum alie exsequebatur historiam rerum a Romanis in Hispania gestarum alter belli ab Hannibale in ipsa Italia Romanis illati historiam exponebat. Duo illi libri primum ab HENR STEPHANO, herei filio, An. MDLVII in sorma octava in lucem editi atque Historus ex Ctesia, Agatharchide O Memnone excerpta subiecti sunt. m Exemplar stum, ex quo illos libros edidit Stephanus, ita mendosum misereque depravatum erat, ut de illo emendando atque de editione eorum L,hrorum ex illo s. adornanda diu prorsus despermerit Editor n Tandem vero pertinae studio ac labore V
an 'E- -ι- , 'AγαθαρχιJοὐ . Mu -- ἱστορικῶν κλογαι. Asr πι- 'Iigvα καὶ 'Amβακη. Ex oesa, Agatharchide . Memnone excerpta historiae Appiani Iberiea. Iram , de gessis Amnibalis. Omnia nune primum edita cum Henri te an eastiga tionibus. x officina Henr Stephani Parisiensis typographi An. M. D. LVII. Idem libellus, an I 94 eadem sorma octava tecu-sus prodiit. multis atque gravibus verbis miseram eonditionem illius exemplaris depinxit Stephantis in Praefatione huius editionis atque iterum inrane Ungationum libello subiectarum p. 33. Quaι-
cumque, Inquit, corrumpenda feripturae ratio ab tilio homine fingi
auce eoozari potest a nostro librario nequaquam praeurmissamsuist δε existimato.
339쪽
ria Appiam loca inter se conserendo reliquismae criticae artis praesidiis adhibitis, effecit, ut sanis emendatos eo dem libr0s, quoad quidem sine melioris cuiusdam odios subsidio fieri poterat, ederet. Potiorum ex iis emendati nibus, quas graeco contextui adtulit Stephanus, rationem ipse reddidit in castigari bus, quas ad calcem libelli adiecit, in quibus iisdem aliorum quorumdam Ioeorum emendationem ex coniectura proposuit. Sed sexcenta prae terea quod in fine earumdem caseligario m profitetur in contextu emendavit errata, de quorum singulis & va, de longum ac taediosum supervacaneum ei visum erat
mentionem facere. f. II. Subsaea ad emendataonem istorum Lurorum quaerenda. dire Vaticam , O Me eus.
Quamquam illo Hor Stephani midio effectum est, ut minus vitiose editi sint hi duo Appian Libri, quam illi,
qui cari Stephani editione continebantur, largam tamen emendationum messet . ex earum etiam numero, quae
citra melioris codicis subsidium, ex sola criticae artis ratione, his iisdem Libris adferri possint, ruturi editoris sve diligentiae sive ingenio reliquam seditis. Stephanus. Quo accedit, quod ea loca, quorum ad emendationem necesse fuerat aliorum veterum Scriptorum loca conferre. plane intacta Stephanus reliquerit. Sed quoniam in denuo edendis libris, ex tam depravato codlae primum vulgatis,
o Video ruidem caectum Meundum curionem qui Basileae in. I 334. Getiri novam versionem Litinam Appiani edidit Grae- eum exemplar habuisse Hispanisa Appiani historiae, cuius Latinam versionem versioni Getinii adiecit; sed quorsum illud pervenerit exemplar, multum licet passim percontatus non potui
Tom. II. eol. 683. Est Codex xxvI. Plutei Lxx. ν Huius atque reliquorum Varie ori Appiani odieum notitiam Cel BANDI Ni humanitati me debere iam supra monuisap. I. s. Sunt autem . praeter hunc codices Pataria V ticani M. I. γ xx eosdηm Appiani librocoontinentes, sed
340쪽
haud postrema novi editoris cura haec esse debet, ut me. Fora circumspiciat Mista exemplaria, e quibus tutius, quam ex coniectura, emaculare corruptus textus possi ν;
minime posthabendum illud iubsidium duxi. Ac cis Alpes quidem nullum vestigium manuscripti cuiusquam Misis, qui quidem hodie exstet, quo duo illi Appiani libri con
tineantur, deprehendere mihi contigit o Sed Florentiae in Mialae Bibliotheca servari Codicem membranaceum, seculo XV. nitido scriptum, qui eosdem libros complectiatur, ex BANDuri catalogo illius Bibliothecae constat. ρ Romae item , in Vatisana Bibliotheca, praeter recentiores nonnullos ac minoris momenti Codices, qui in Palatin Vaticana servantur, est codex Vruicanus CXLI, membranaceus, Suculo XUL conscriptus, qui Appiani Prooemium , eiusdemque historiam agar M s. I panisam, HANNI BALIcAM , O Punicam continet. . a illo Glisano antia quo exemplari Varietatem Lectionum diligentia doctorum Adolescentium ADLERI BIRCHHque , quorum promptimanum de Appiano nostro bene merendi studium iam supra rhlaudavi, notatam propediem exspecto. s f. III. Excerpta ex Aniano de Lesationibus Favamum
Exemplar M. illorum Excerptorum.
Annom. D. LXXXII. Ammerpiae ex ossicina Plantini inter Exerepta de Legationibus ex Polybio aliisque stript
ii seeuto demum VII satis negligenter seripti. Est denique
alius Otroiano-Vaticanus, num XLV iaculo XV haud mala deseriptus.
Historiarum Appiani hodie superesse constat, excerptam lactionum arietatem ubi obtinuero tum vero cognoscam, opu ne etiam tum futurum fit, ut eiusdem, quem saepius iam officii ae honoris caussa nominavi, BANDINI V. cI. benevolentia ahutar, qui exemptaris Medieta collationem se ad me, si ita videretur, transmittendam curaturum esse, mihi reeepit. I De Varicam eossicis caelatione vide Praefationem nostram ad