장음표시 사용
341쪽
ribus selecta similia Meerpta ex Appiani novem Horibus Abris, quorum librorum plerique interciderunt, ex tiliaim dilesiotheci, cum eiusdem RsINI Notis in lucem prodierunt. ι Illa tacerpta, quae ad hunc diem nulli Mibtiomi Appiani adiecta sunt minime negligenda arbitror novo illius Scriptoris editori. Quorum in Excerptorum editione Ursinas, quum nonnisi uno eoque non satis dato usus esset codice, multas quidem exemplaris sui das erudite ac feliciter sustulit, emendationumque suarum in oris adiectis saepius reddidit rationem. Sed multos etiam errores intactos reliquit multa item sic mutavit, ut vehementer dolendum sit, quod ipsam exemplaris manuscripti lectionem, quam mutandam putaverat, saepius non
indicaverit lectoribus, quo possent ipsi per se iudicare,
opusne omnino mutatione aliqua sueris aut anne commodior sorte alia veriorque corrupto loco emendatio laeserit adserenda suo maiori studio equidem occasiqnem anquisivi. Excerpta illa ad vetusti alicuius codiei mantis pii fidem, si quis hodie exstaret, conferendi neque irriatum fore illud meum studium confido. Nam cum in SE-
Appian. p. xvi I r. De BANDINI collatione, quam dein nactus sum, eorumdem Appiani librorum cum Mediae radice dixi in eadem Praefatione p. xxv seq. Je me illis Exereptis dixi in Exercisae. Sect IV. g. v. u In catalogo Graeeorum manusnipeorum odietim Biblisthera renus, Bavariae Duris pag. s. num. Civ. his verbis Codex ille commemoratur: Da Legationisus antarum gentium ad Romanos, ea dives Hi oricis. Arriano Appiano, Matilio Metorem delphiorum, O asus Chare fol. Eiusdem mentionem fecit Monifatio in Sibiaoth. Eiblioth. Tom. I. p. 39 I. Idem videtur Codex esse, e quo eluas da tigationi a post Ursinum, edidit Dav. Boeshelitis, omissis illis quae ab Ursao iam edita fuerant Meseletius eerte in Praefatione declarat, illas suas Eelogas partim ex Serenissimi Maximiliani Boiorum Dueis Bibliotheea in lucem a se esse protractas De illo avarie codiae manuscripto Gre torum de Legationibus qui mox deinde ipsius Seren Bavariae Electoris tune imperantis iussu ad me tran missus est, dixi in taetrat ad Appian. p. xxx - xxxII. paulo
342쪽
RENISSIΜI ELECTORI AC DUCI BAVARIAE Bibliotheca Monaesi exstet manuscriptum Exemplar, quo illa ipsa, de quibus quaerimus, ex Appiano Excerpta continentur; u eius Codicis usum gratiose mihi concessum iri, spes milii certa ostensa est.
Exeunte seculo XVI. an M. D. IC. Augustae Vinde-scorum DAVIDE HOEsCHELIus IIbneam Appiani historiam ex eodem Codice sto Bibliothecae Augustanae, cuius usura nobis concessa est, Graece primus integram edidit. α Satis emendate hic liber ex optimo illo Codice edi poterat. Sedin in hocce libello me iuvit . quod Iludi um Exemplar, ex quo editus est, eum Impresso licuit conferre. Caeterum quum vel sic loca in eodem libro nonnulla parum sana occurrant, quibus medicinam ex ali rum Codicum collatione adferri posse speravi, misi ad eumdem, quem supra Cap. II. f. c. 'audavi, BussI GIUΜ Venerias exemplum huius libelli manu mea ex Hoe- scheliana editione descriptum quod exemplum ille, cum codice mst Bibliothecae S. Marcidi ipsius studio collatum,
etiam uberius in Praefatione ad Polybium , omo II editionis nostrae Polybii, p. xxiv - xxvvt. Eiusdem etiam Codicis paulo superius mentionem mi in Exercitat in Appianum, Sest. V. num III in his quae ad not. h. nune primum adiecta sunt,
H Appiani Sophistae Aiaxandrini Illyriea . quorum hactenvis non nisi fragmentum exstabas , e codd. fas. Reipubi Augustinae a Daν. Bo chelio Aug. Graee nune primum edita Aug. Vindel. Murc. Libellus non amplius novem foliis in forma quarta constans. Quod autem Codd. Mas in multitudinis numero dicat Mesh Iius id non ita interpretandum, tamquam pluribus huius libri exemplaribus Mss usus sit nihil aliud nisi hoe dieit, ex Ahliotheeu GDIeνΜ MANGscRIPTOR NM Reip. Augustana illum libellum esse a se editum.
γ De illo Codlee, qui eum Augustano potissimum exempIari comvenire videtur, cap. IV. S. 4, ubi de usu a agam, paucis
343쪽
propediem ad me rediturum esse nuperrime mihi significavit. iusdemque libri collationem cum alterutro ex Vationis Vsiis se nostri cauo instituturum BiRcmus
S. V. Merpta Petresciana ex Apiam. De Merptis περὶ Αρετῆς καὶ Κακίας, quae ex APPIAM novem prioribus Lbris ab ENR VALEsio , cum Polybii aliorumque Scriptorum de eodem argumenro Fragmentis PMisiis An. MDCXXXIV ex odis Petresiano adiecta Latina versione Valesiique Adnotissionibus , edita sunt nihil habeo potissimum quod hoc loco commemorem a Adcurate atque emendate Euerpta illa a Vatis sunt edita;
ac ubi ab Exemplaris manuscripti scriptura discessit Editor ibi vel in margine vel in Adnotationibus lectionem Exemplaris indicavit. Quorsum evaserit ipse Petrestamus
codex, nec satis scio nec illum quoniam tam adcuratum Editorem nactus est, admodum requiro. Alium antiquum manuscriptum codicem , quo eadem Excerpta λω tineantur, non memini in ulla Codicum Sstorum re
In eo labore, nostri caussa suseepto, quummareiana Bibli theeae doαssimi Custodis, Cel Abb. Coa MORELLI , nec non VILLOIso NI Viri Char. consitis atque opera mirifie se adiutum praedieet lusi his eo nomine Viris humanissimis nos gratissima illius promeriti memoria obstrictos publice profitemur. H Nee vero in III iei libelri eum Veneto illo ec reeollatione substiterunt BLEssINGI in Appianum nostrum marita sed eiusdam diligentissimi Viri henes o deinde retiavomum etiam Aviani tibrorum, eodem Codie comprehenλrum cum
impressis Appiani exemplo Collatio ad ma eransmissa est. De quo in Praefat. ad Appiam pag. xx dixi. Sed -πTπEN-llacu II, Viri elarissimi, in Appiani Historiam Iurisam a nobis editam singulare meritum exstitit quod grata mente praedicavi cum in introitu Adnotationum in eumdem libellum. VOLIII. nostrae editionis, pag. 66 seq. tum in Praes ad Appianum. P. x x. IV De iisdem Hermia eis Hallia in Exereis in Appianum Secta IV. g. v. dictum est ' De iisdem conferri potast tactatio
344쪽
S. I. Excerpta ex Syriae Appiani istoria. Lectiones ex GEORGII GEΜin L LETHONIS EMempto ex Syriae Appiani Historia ab erudito L. B. DE L CELLA ex duobus coaeicibus Motis Bibliothecae caesareae indobonensis ad me esse transmissas, iam in Meretrationibus dixi. , In illis plurimae sunt Lectiones, quibus emendationes eae, quas ex Augustano Codice notaveram, confirmantur; nonnullae etiam citra dubium non minus pro-
hae, ω piam restituendae , quas in iis, quos equidem contuli, Codicibus non deprehendi e S. VII. Regius Codex, ex Appiani Libria de Belsis civia.
codex Regius Graeeus MDCXLI seculo Vt nitido atque adcurate exaratus, praeter plura Xenophontis, Pt tonis, aliorumque Veterum Scriptorum opera, continet Appiani nonnulli scilicet Comparationem Iulii caesaris eum Alexandro M. quae Librum secundum de Bellis Cirilibus
nostra ad Polybium, omo secundo Historiarum Polybi pra fixa, pag. xvi seq. . b Sech. IV. g. v m. pag. 4et. In Codie Regio M. Lxxx exH-
heri Excerpta ex Appiaa Briaris, monetur in Catalogo Codicumissiorum Bibliothecae Regiae. Ea Gerepta non dubito esse eadem, quae sunt a lethone consecta. Eorumdem secerptorum exemplum exhibet Code cxxciti Bibliothecae Ba-
e Ex his eam lectionem hoc loco liceat eommemorare, quam ad pag. 99. e. habet letho ubi pro vitios Φωκέα recte in legit Monuerat essetinous, Vir doctissimus, ad Diodorum Sie Tom. I. pag. 6a3 PNOcIDEM O voc EAM ab plano eonfundi sed illum Abrariorum, non Appiani errorem esse, Pisthonis hoc μαγι- docet caeterum de vulgari Appiani libri idem iam doeere potuerant, in quibus paulo dei .eps pag. I a. b. Φωκαια recte expressum est. -- L AEadem thonis Exere a deinde etiam eum odie Bibliotheea Lei densis nostram in gratiam a WTYTENaacuto Viso clariss esse collata, in Praefat. ad Appian pag. xxx cum ea qua par erat grati animi significatione commemoravi i
345쪽
claudit; h& Librum quartum de Belsis Gessibus , non quisdem integrum, ut in catal. Eiblioth. Reg. proditum est sed ne dimidium quidem scilicet Historiam potissimum proseriptionis a Triumviris, Antonio Octaviano Lepidoque, M tae e . Atque illa etiam Apianea, liberalissime mecum ex Regia Bibliothera communicato illo Codira, cum Impressi conserre mihi licuit; neque me operae in illam collari nem impensae ullo modo debuit poenitere. D Hunc C dicem, ubi ad eum provocare occasio dabitur, literis R. e.
De duabus poserioribus Appiani Editionibus d de Codice in Augusano novae Editionis praecipuo subsidio.
I. I. Hem Stephani Editio Amiani, eum Gelenii Libra versione , ipsusque Stephani Adnotationuus. Quadragesimo anno post quam Graece primum in lucem editus esset Appianus Parisiensem illam patris patruique sui
d Illi Fragmento haec inscriptio praefixa est: Παρεκβολὴ ἐκ νουβιελιου του Amrismi , ου η ἐπιγραo i, Paemiaκων ε , 'Eμφυλιων β Συ- σι 'Aλεξανύρου καὶ Κιώσιερος. Eadem comparatio etiam in Codice MDcxxxii una cum pluribus Murarchi scriptis continetur. Miriun vero est, quum PLUTARCHI Comparario
Atiaeandri O caesaris intereiderit, hanc APPIANI Comparationem non solum inter reliqua huius auctoris scripta, sed M par ratim passim esse conservatam Ea autem ubique Appiano nostro tribuitur; neque cuiquam in mentem venisse reperio, ut eamdem Itieareho auctori vellet vindieare dc si quis in eam incideret cogitationem, erroris iacile posset convinci. e Incipit ab ipso libri quarti initio, ae desinit in verbis καsπιρ Σικελάαν in απηιμ pag. I9. e. Cum probatas plurimas odieis Auginani lectiones eiusdem Rexit Codicis auctoritate eonfirmatas deprehendi, tum alias nonnullas in eodem mendationes inveni, quas nullus alius, quem vidi, Codex dabat. Velut p. i9. a. in lamentabili illa Lepidi oratione, pro mάτω ὁ ειμι των προγραψαν των Pod Dipjlias by Cooste
346쪽
editionem repetiit HENR STEPHANUs, , quas seorsm iam olim iuvenis ipse ediderat, Hispanicam atque Hannibasieam Appiani Historiam, Latinamque totius operis interpretationem adiecit. Genevae altera haec Appiani editio, an. MDXCII.
in fol. excusa est. is Appiani libris, quos Pari sensis complexa erat editio, Larimam Hersionem illam, antiqua longe
doctiorem S accuratiorem elegantioremque, quam SIGISM.
GELENius o paucis post annis quam Parisiis prodiisset
Graecus Appianus confecerat, addidit Henricus Stephantis. Hispaniensem atque Hannibalicam Historiam per Frune B roaldum in Latinum sermonem converti curavit Graeco
fragmento Illyrieaemistoriae antiquam Petri cinaedi ve sonem integri illius libelli iunxit. Denique suas Adnota-
vitiose Uus Meres Molin candidus p as . in contextu
habent, in tertii huius Regii margine adnotata vera lectio est: γρ-ογραφε ντων. cons. GHI. Lib. V pag. 43. e. Et mox ibidem , pro ιδιμενον, quod itidem reliqui omnes habent, in ipso contextu idem Codex . . exhibet die uno, recte; nam id quidem orationis seriesin structura requirit, quae h. m. intelligenda est, χάρισαι κνι ἐγγυημεν τὴν γυναῖκα ἀπαντήσει νδε aia. ρα divinae seraλθιιν μετ' ἰκι- robahile est autem, eo tempore sne singulari venia non licuisse Lepido Roma,
s Sigiam Gelenias, nobilis Bobemus, optimis litetis a puero imnutritus, quum florenti fortuna potuisset in patri. uti, maluerat eum Erasmo vivere, atque Basileae sedes suas figere ubi per triginta annos di amplius poliendis emendandisque antiquis
auctoribus, qui ex robeniana officina in publicum emittebantur, operam suam tribuit. Is igitur eum has recens tune editas Appiani Romanas sorias in Latinum sermonem transserendas sumsisset, non servilis imperitique interpretis unctus es vice sed eriticae artis usu diuturno pollens, ae cum Graecarum Romanarumque literarum, tum' historiarum potissimum Romanarum, haud vulgari cognitione imbutus, depravatis Graecis, quae in edito Appiano legebantur, medicam manum solerter atque caute adhibuit infinita Appiani loca misere in Graeco exemplari deformata, felicissime testituit; in plerisque veram auctoris sententiam perspicuo a terso sermone
Latino expressit. Qua re effecit disertissimus interpres, ut, quamvis non omnia potuerit hariolari, atque etiam in clusin
347쪽
rioaes in quasdam Appiani historias, O in eonciones per rotam opus sparsas, Dadiecit. S. II conditio textus Appianei is hae Η. Stephani Editione. Ad hanc adornandam alteram Appiani Editionem, rasmanuscripti Exemplaris subsidio usus est Henri Stephanus; quod eo magis mirari subit, cum, quod miserrime desesematum fuisse in superiori Mitione nobilissimum Scriptorem non poterat ignorare, tum quod alias de sua in conquir sumodi locis, quae satis sana erant, humani interdum siquid passus sit, tamen dubitare possis, STEPHANI, ne misere de formarum Graecum edentes Andanum an GELENI Us probatiarem multo Latinum producens in lucem, melius de nobilissimo Scit plore me die censendus sic Larina illa Gelenia riso, post obitum Geunt in lucem prismum prodiit otiae, an M. D. m. a M. cura caeci Meunia curionis, qui ζ suam Hispanisae Appiani Historiae versionem, S candidi versionem libri mniei addidit. Recusaest apud Ant. Gryphitim. M. D. xx F. in ἔ-o.Quun in Epiuola ad Amerbachium, pt:ori editioni praemim. Curio dicat, Rob. MFbani remplari usum esse Getiatam putari possit, alterutrum eorum Codicum, quibus usus erat Robin Stephanus ioverrinum scit codicem cuius posse et fortasse eo tempore Stephanus fuerat suisse eum Getinio communica. tum , ex eodemque codie plures ex illis Emendationibus, quas Gelanius eorruptis Appiani Ioel in sua versione adtulit, fuisse ab interprete depromtas. Atque ego etiam in hane eamdem veneram cogitationem; sed ut eam iterum repudiarem, cum aliae rationes mihi suaserunt, tum plane persuasit eollatio plarium lectionum ex illo Codice eum versione celeri instituta. Nam quod si in illo, quem dico, Codice Getinis v. c. in Hi rin pag. o. a. vidisset lectionem xinu pro vitioso κοιm, si in MDhr pag. iso. d. vidisset αλεαντ α τεισον pro rarιστον, si AU. IV pag. 33. e. vidisset εχον pro corrupto σκων, ut taeeam plurimas alias eiusdem generis lectiones ι dubitari non debet, quin eas probanda dc in versione Latina suisse sequendas praeclare visurus tuerit docMissimus ae sagacissimus ille ub
Quare ille Rob. Suphani Codex, quem uno dixit, non alias
348쪽
potissimum veterum cod mictionibus evniae dil7gentia con
sueverit gloriari. Ac Hispanistim quidem Hannibali mLibros quod adtinet, quum in prima illorum Librorum edition pessima quaeque de lamentabis conditione exemplaris, quo ad illos edendos usus erat, dixisset mirum
sane videri debet, cur intra trigesimum quintum annum, ex quo illos primum ediderat, non operam dederit Steph nus, ut istam suam priorem editionem, priusquam eam repeterer, cum emendatiori aliquo exemplari, quod non
intelligendus erit, nisi exemplum aliquod eduionis Parisiensis. quam Roberti Stephani auspiciis prodiisse noverat Curio Quod
G phius in fronte repetitae suae editionis versioris Getinianae posuerit Appiani , LM II. - eouation Graeeorum exemplaritim resistiri O emendati id nisi unte ad sueum emtoribus faciendum a bibliopola adiectum est, non aliter intelligi debet. nisi quod interpres usus fit exemplo editionis Parisiesvra, in qua editione procuranda duobus Graecis exemplaribus usi erant
A In librum Parthieum Iberi min Annibalteum, perpetuae sunt Henr Stephani Adnotariones cum ex reliquis libris non nisi Orationes passim in eis occurrentes, susceperit illustrandas. Quibus in Adnotationibus partim corrupta auctoris loca restituere studuiti Stephanus ,- ex his quidem non pauca satis etiam selieite restituit plurima autem pars earumdem adnotationum levioris est momenti ae nonnisi in verbosiori quadam recensionem examine variae rationis versatur, qua in convertendis eis locis, de quibus agitur usi sunt interpretes. Quod autem praeter librum Iberi min AnnibaKeum, quos iam olim eum eisdem Adnotationibus ediderat, nune etiam ametieum illum librum, salso Seriptori nostro tributum , prae a teris elegerit perpetuo commentario illustrandum ea re quam parum bene de Aniano meritus sim Stephantis, immo quam Parum digne egerit gravitate illa ac iudicio, quae a tam erudito ac perspicaci editore poterant exspectari, monui in Exercitat. in Appian Sedi. l. s. t I. p. s. ωg. X. not. s. p. 92.
. rate in Epistola ad Lectorem, priori editioni Thucydidis pra
misti hoc tibi primum inquit, persuade me in conquirendis,
more meo, eterum Cossicum Sonisus euram a diagentiam quantam Potuerim marimam adhibuisse.
349쪽
dissicile fuerat in Italia reperire fi conserendam curarit;
quo vidunt, quaenam ex emendationibus suis auctoritate meliorum Codicum confirmarent ur, aut quaenam alia medicina posset eis locis, quos ipse sanare non potuerat, ex iisdem Codicibus adferrei. Reliquos autem quod adtinet, Aniani libros, ex nublandensi saltem atque altero Pi
sensi Codice, quum saepe ac multum Fonte Bliaudi
Parisiis versaretur re Suphantis, ac multorum in illis locis doctorum virorum familiaritate uteretur, largam emendationum messem potuerat colligere, si tanti ei fuisset, eme datiorem Appianum edere. Neque vero idcirco nulla
eiusdem Stephani in Graecum Appiani contextum merita exstare puranda sunt. Nam praeter Emendationes in Adnotationubus passim ex critica coniectura propositas, non solum operarum vitia, quae in Parisina editione commicta erant, haud pauca sustulit; verum etiam bene multas alias corruptas lectiones partim ex Petri candidi versione, partim ex suo ingenio ac doctrina, sed plerumque praeeunte sagacissimo Sigism Gesia, feliciter emendavit nonnullas1ycarotas Sigonius quo familiariter usus est Henr Stephous. ccui eidem ipsorum horum librorum priorem editionem inseripserat, ad Likii Lib. XXIII. cap. i. seribit se Appiani his riam Anninaias manufestam saepius apud Ludov. Beccatiatum legisse. I Aliunde etiam fortasse potuerat Henri Stephanus si id eurasset, subsidia Appiano suo, de quo miri nee iactat, quanta sint in eum
Stephanicae stirpis merita, comparare. Certe Daν Meseleiam . seu ex antiquo Aug. Codie Thucydidis Merpta Seho rum . quae in aliis editionibus aesiderabantur eum artae Leaonis A notatione adi Stephanum miserat , vide Ilo EsHELII cara g. Graecorum Codd. ms. Bibl. Aug. p. s. num. xxxVI. ει α
Seephani Dis ad Lectorem . posteriori Thveydidis editioni pra missam si vix dubium esse debet, quin idem Vir ad iuvandas Graecas literas miro candore atque studio semper paratas. de eonsilio ieeudendi Appiani certior fuisset ab H Supha sinus Iubens cum eo ex Mevsano Cossice non solum Emearis dariones in Appianum , sedet Graecum contextum libri I riri.
350쪽
etiam probas Iectiones, quas Varianum Lectionum Inde ad calcem editionis ansiensi exhibebar, in contorum recte reposuit m Sed iterum alia nonnulla partim praeter rationem, partim plane infeliciter, ne indicatis quidem eis lactionibus quas locis suis moverat, mutavit. n Tum vero non solum pleraque corrupta loca prudenter id quidem. quoniam Codicum subsidio carebat intacta reliquit, ne Indiae quidem illo variarum Lemonum, e quo complura adhuc loca corrigi poterant, ex Parisiensi editione suae editioni adiecto sed etiam operarum errata, quorum multa ex Paris. editione in suam propagavit, magno cumulo, longe maiori certe, quam sibi persuaderi facile patientur Stephanicarum editionum admiratores, auxit o S. III. Misis dumosis Alexandri Tolla Tertia editio, eademque novissima quam quidem ad hunc diem nactae sunt Appiani Romanae Historiae, Nilodamian MDCLXX apud bibliopolas Ioh a Wambergin Ioh. Sommeren Graece latine, duabus partibus in sorma octava prodiit. Ea editio ex Hor Stephani editione ad ver-m si v. e. In NM. vn pag. r. a. Hor. Stephanus αὐτοῦ pro
στοβέους, quod GHI. I. p. 3 9. d. contra Codieum fidem in Paras edit positum erat, μωι pro μισσι,' id genus plura alia recte reposuit. nybie Punie pag. 26. e. idem Η. Stephanus Θιὼν pro Θών. Cis. I. p. 349. a. συνερχομενος pro στρατευομενος, quod est in mistisin in edit paris. eon . Lνitis Il. a. Nin pag. 363. b. τῶ τεγγι ικαζειν pro τό τε εce male posuit. Illud praeterea Deila intelligitur, eorruptas editionis Parisiensis lectiones ab Henr. Stephano saepe satis quidem do te aut ingeniose, sed ita, mutatas esse, ut alias verioresque emendationes suppeditare potuissent sati codices. ο De operarum erratis, quorum non exiguus in hae H. Stephani editione numerus est, mox ad s. seq. verbulum adiiciam.