Opuscula academica seorsim olim edita nunc recognita in unum volumen collegit

351쪽

hum expressa est: nam quod in fronte libri Atixando quidam uitis pyperhibetur utrumque Textum muti in locis emen. dasse O remosse, id non alae intelligendum videtur nisi quod ei homini negotium plagularii ab operarum erratis purgandarum fuerit comi tam In quo munere, a biblio. polis ipsi imposito, ita fideliter versatus est Tollius, ut, quoniam Stephanicam editionem repetitam volueram bibliopolae, longe plurima quoque ex eis, quae perarum errore in illa editione peccata erant, a quovis licet tirone facile corrigenda, summa religione conservaverit, Dahque ut eosdem Stephanicae editionis errores non nimis magna copia propriorum erratorum, quantum ego quidem animadverti, auxerit. Ceterum editioni huic accesserea erepta ex Appiano, a musi olim edita, cum ipsius ovi Adnotationibus4 at nomen VALEsII adiicere, docereve tactorem, qui primus ediderit illa Excerpta, aut quisnam auctor

p Eum raiectinum fuisse, fratrem neobi de omnia nulorum. Lugdunique Batav. Philosophiam esse professum doeet Arehens in Loiso Eruditorum. Nihil praeterea de illo homine memoriae proditum mihi licuit reperire.. Itaque ne Parisiensem quidem editionem consuluit neque per se vidit v. c. in Prooem pag. m. b. ou. p. IV. lin. s. pro vitioso υξεινων, Εὐξεινον Punie. p. r. b. Tin. p. 33. I. 16. a fin pro φραξιιν, φραζειν Syriac. p. 89. b. Tin.

3 a. e. Tou. a med. pro ι-ιω- οἰκ μινιοντα fuisse reponendum, sexcentaque eiusdem generis alia corrigenda fuisse, quae, cum in Parisiens editione recte essent posita in Henrici demum Stephani officina eorrupta sunt. In His Θαμ. edit Henr Steph. pag. o. a. Tou. 46. l. 4. a G. καὶ τῆ Ἀλάδι pio ιν Ε .uι;- pag. 96. d. nu. 37. i.

352쪽

esset illarum Adnotationum, non dignatus est Batavus editor ν Alia ex Appiano Excerpti, multo etiam uberiora, Iam pridem ab asiΝ suisse edita libricamque Aniani Historiam lategram iam ante septuagesimum annum fuisse ab HoraCHELio in lucem emisiam; id quidem perinde go tum inauditum novo illi Appiani editori videtur fuisse s Henr Stephant Adnotationes textui Appiani subiecit, eisque furcta alias, oppido paucas, addidit aliorum doctorum M

rorum; quorum quidem nomina addere, ut sciret lector. cuiusnam Viri legeret adnonationem, non nisi rarissime consultum duxit Tollitis. as autem adnotationes, si non omnes, plerasque saltem, partim ex Palmerii Exeteitationiabus partim ex viges varus Leessionibus, partim ex Ios

sa e scriptis, excerptas esse intellexi. De subsidiis ad

emendandum Graecum contextum comparandis non magis sollisa in. oauua ν pro νενομ- erratorum editioni Am Iod -- propriorum sunt specimina. νὶ Cons. not. q. s. in fine.

. Post mutuum II mei libri exordium, ut sieut in .suplani

editione, Petri candidi verso latina totius libri adiecta est, hae eeadem ipsisma verba ex Hor Stephani editione repetere non

erubuit Melo mensis editor Graecum exemplar, Lector, unde Myriea transiuiae Interpres . nondum nacti fumus integrum fedaantum estis fragmentum quod O ipsum tibi exhibemus. Interea fariendum taximus , ut satiem Hersionem interpretis, quali 4- eumque ea effet, adiaceremus. Longe melioris fideliorisque illius versionis Ire eorum Appiani, quae Stephano Gradio auctiore quarto anno ante quam haec editio Melod ιυ Appiani prodiret, in ipsa urbe Melodamo edita fuerat, ne mentionem quidem sacere consultum duxit ollius. Quod autem Excerptae Appiano ab Ursino est adtinet, de illis homini illi unum

tamen verbum saltem fando fuisse auditum reperio Settieet fama aeceperat Tollius edita esse ex Appiano Gerepta de Leogationibus; sed nimirum o praeterierat virum doctum, alia esse Meerpta de Legationibus ab URst No edita alia Excerpta πιμὶ Αρντη καὶ Κακέας, a VALE si in lucem emissa. Itaque illa eum his confundens, iisdem Valesianis Excerptis quae Patri Huri Appiani sui adiecit, in ipsa Inscriptione illius Partis, nomen Excerptorum de Lesationibus imposuit.

353쪽

t 3 DE CODICIBUS

citus fuit novus editor, quam si nihil quidquam In eo

genere desiderandum reliquisset Suphanorum diligentia. S. V. codex octuOMO nouae editionis Agriani prae eputim sussirium. Breias notigia Cossicis Veneti S. Marci.

Amsanum Exemplar Manuscriptum , quo praecipuo novae Appiani editionis I fissio, ex Inclyti SENATU REIPUBL. AususTANAE indulgentia iam per octodecim menses ad hunc diem nobis licuit uti, non nimis quidem illud, iustum est neque Seculo XVto multo esse antiquius prominetare ausim. t Est putam volumen, ea forma quam solio adpellare consuevimus charta bombycina, polita, nitidissima scriptura perspicua, satis elegans, calamo, non penna a Graeco homine exarata rariora sunt scribendi compendia; literae passim maiusculae vel quadratae reliquis interspersae u Non ea ἀκριμα liber ille scriptus est. quin Cincogitantiae & inscitiae librarii satis frequentia

documenta in eo occurrant immo nonnulli huius generis ita solennia illi homini suerunt, ut nobis certo argumento esse possint, quae probatae essiones aut quae locorum muti Iorum comptimenta Din eo Codice reperiuntur, ea sane

εὶ Videtur ex illo Codicum Graecorum numero esse, quos circaan. MDxxv. Veneriis de Mauri Darcho Episcopo Corcyraeo, octaingentis ducatis emendos curavisse Ampl. Reipubacae Aug. Senatum. Reiferas refert in Epistola ad Duumviros Reipubl. Augustanae, Diaci Motorum Bibliothecae ut praefixa. α Si saepe, pro Δ pro . Coro, vel c. N pro viso tum est saepiuime cinnio voeisin in medio & in fine . per exprimitur. Praeterea pro liter , haud raro oecurrit via figura, inter intermedia, quae saepe alias librarios editores Graecorum librorum in errorem induxit. x mendationum quae sive mutilis, live alia ratione eorruptis locis Appio ex meo Augusiano adserri possunt iam supra Cap. I. . . . plura quaedam specimina adlata sunt uitas alia nonnulla etiam hoc loco addidero gratum fortasse lectoribus quibusdam Aeero. Igitur in Hiin με, pag. 13. m in Aug. Cod est, τωνδε κρεαγόριο- ἰaων. Ibid. at 6. - si 'Pωμην πεμπε τευ σογγραψ quod iam suspicatus era cari

354쪽

non a librarii emendarione ingenioque in prosecta. Quo

magis probatum emendatumque fuisse intelligitur illud exis emplar, e quo Augustam hic Codex descriptus est. Et quum innumeris probatissimis lectionibus differat idem Augustanas Codex a Codicibus Pan erisAu, cum quibus iisdem Pariliensibus mire consentiunt Δη--sin Venetus M. Ioh. O Pauli & Vatieantis Petri tam ,hinc adparet, ad dioensam plane ab nis familiam referendum esse πυ- sanum nostrum 4 longe antiquius , eerte emendati fuisse exemplar, e quo Augustarius descriptus est, quam eommunia ille fons, e quo fluxerunt caetera omnia Appian. exemplaria, quae ad hunc diem supersunt. Sed dolendum est, exsuperioribus etiam temporibus depravata passim, ut m tilatas etiam fortasse, lectiones in Augustanum hunc C dicem, haud secus ac in caeteros recentiores Appianiis dices, suisse propagatas. Augustunus ille Codex eadem omnia, quae erant in candia exemplari, excepta cetita Libri Epitoma, eademque serie cuncta, complectitur, a Prooemio Appiani in alea historia usque ad dimum Librum, qui integer hoc volumine eontinetur, ipsumque Volumen claudit. γ A

μενοι δὲ χαλεπον M. Sed liber fuerit conseribendus, si omnia huiusmodi exsequi vellem quae in nova Appiani editione suis loeis singula exponentur.

x Post librum unisum peruliari lesio exhibetur Tabula Libro

355쪽

isto exemplari prae caeteris coniunctum atque adfinem esse Venetum codici Bibliotheeae S. Marei, cuius primam notitiam, cum serie librorum quos ille continet VI loisoNi Viri et benevolentiae debeo ex speetinine Lectionam illius Codicis e Prooemio Appiani a diligentissimo BLEISINGI excerptarum, ad meque perhumaniter trans. missarum, intellexi o

Ceterum duas Adnotariones nonrmorum de a XII. itemque de felessis Appiani tibris non nisi a recentiori manu huic, lumini adiectas esse, iam in Exercitae. Seca Iu nqt. d. p. 16.

t Seriptus est ille Codex a Gerione quodam , an Chr. ΜcDXLI. - ius tegri odiet tiniones eum impresso Appiani exempis colutas ab eodem L si NGI ad me deinde transmissas esse supra commemoravi, in fine notae t. ii Cap. ul. g. 4. I

I. De antiqua Versione Latina Codicibusque Gra cis Vaticanis Historiarum Appiani pag. 7. P. II De Graeca Appiani Mitione Parisiensi, itemque de Codicibus manuscriptis Regiis, ediceo, Veneto S. Pauli pag. M. cap. III. De Editionibus a Codicibus manuscriptis si gulorum quorumdam Appiani Librorum, aut exscriptis eius Excerptorum pas. I T. P. IV De duabus posterioribus Appiani Mitionibus, de Codice manuscripto Augustano novae Edistionis praecipuo subsidio pag. a

356쪽

III.

I copia ista varietateque aramentorum ex Graeciλ'

Scriptoribus & Animadversionum ex antiquis Scholiast collectarum, quas in Lexieo suo complexus est SumAs. 6eri non potuit, quin multa, nullus de caussis, vario atque vario modo depravata in isto Graecarum literarum thesauro ad nostram aetatem pervenirent. Quare vix ullus est Editor Graeci cuiuspiam Scriptoris qui quidem cum cura aliqua lavin tractaverit auctorem, adnotationibus eum illustraverit, quin, sicut subinde a Suida remedium corruptis auctoris locis paratum acceperit, sic rursus ea . quae apud Suidam deformata vulgo leguntur, sive ex meliorihus veterum avitorum exemplaribus restituendi, sive ex certa vel probabili coniectura corrigendi invenerit occasionem. Alii etiam ex professo in emendandis erroribus,

s Commentulo isti in duos olim fastieaeos distributa prodiit anno MDccLXXArx eo consilio scripta, quod titulus indicabat ut meiminis eademisi Deo a duobus adolescentibu philosopbiae' philologiae studiosis, Plul. De Hefchλε Ioh Dan. gner nostro sub praesidio prior Fasciculus d. xv M. Iunii, alter die sequente, in publico Academiae & civium Aeademicorum consessu defenderetur. Pauca exempla nudo hoc titulo Emendariones, Obsereationi es in vidam, conscripsit phannia Seh. eighaetifer. Graecar O Oriena Liter Pros Argent eo dein tempore exteras in regi es muta sunt.

357쪽

i 16 EMENDATIONES ET OBSERVATI ES

quibus obsitum est utilissimum Grammatici opus, Iaud hile atque fructuosum posuere ludium. In his Ladolphas

RUerus, doctissimus Suidae editor, immortaliter utique de isto opere promeruit. ostra aetate, Iohanms ova, viri Graecarum literarum in primis peritissimi rm- κωτάτου eminuit in eodem genere cum exquisita diligemtia tum mira quaedam ac felicissima sagacitas. Nos is rum veluti co phaeorum vestigia , quamquam non passi-hus aequis, tamen ut nostrarum patietur virium modulus, atque feret occasio, legentes; quae nobis, aliud quidem plerumque agentibus, in Suid occurrerunt . quae vel emendatione indigere vel animadversionem aliquam mereri visa sunt sive brevibus commentationibus, sive paulo etiam longioribus quibusdam exeursibus exposita, in lucem edere atque doctiorum subiicere iudicio decrevimus. a terum quum in Poetarum potissimum illustrandis Fragmentis versata st Nupti industria nostra haec opella intra eos maxime Suidae locos sese continebit, qui ad prosaicos Scriptores, Cin his ad Historicos praesertim pertinent: ac sere nonnisi ea comprehendet, quae vel olim in HFIaμo , vel nunc in expoliendo POL raro occupati, cuius primum Volumen nuperrime in lucem emissum est, ait rum propediem prodibit, tum reliqua quatuor iusto tem

pore equentur Per eorum occari nem Tragmentorum,

quae ex istis Scriptoribus ducta apud Suidam leguntur. observavimus passim adnotavimusque Scribebam mense

Maio MDCCLXXXIX.

I me mora fuit nee interquievite, quamvis dimeillimis temporibus, nostra industria. Eodem adhue anno alterum mobia volumen in lueem emissum est e sexto post anno absolutum erat

bono eum Deo totum opus, octo aut novem voluminibus con

stans quonam priores quatuor Graeea Pol si eum Latina nostraversona, quatuor aut quinque reliqua nam octavum in duas Partes, iustae quaeque molis distruratum est commeneanoa

nostros de Indura complectitur r

358쪽

VOLUSIUS PROSCRIPTUS, SI AC HABITU CELATUS EVADIT.

πι is θέλων, α c. Istis Suidae verbis LMolphus Austerus hanc versionem adiecit: UAγώνει Colligit. Et ἀγεωυσι. Ille enim pecuniae colligendae mos sacer erat,m nullom modo similis mendicantibus. Et rursus M vero tenen volensia dec Satis adparet, ad verbum 'ArPrvOΥΣ desiderari interpretationem επαιτουσι, προσαιτο - , aut

aliam in eamdem sententiam sive quod ex librariorum culpa intercidit, sive quod ipse Lexicographus, quod ei inte dum usu venitin oblitus est eam adiicere Scilicet, verbum αγειρειν, quod proprie colligere denotat speciatis de mendicantibus, stipemque munitibus O eouigentibus usurpari, docent ipsa exempla a Suida ad verbum ἀγείρουσι prolata; quibus alia addi possunt, ab Henrico Stephano in Graecae Linguae Thesauro ad idem verbum collecta. Quare etiam

vocabulum λγυρτης, quod a verbo ἀγειμι derivatum docent Grammatici, apud eumdem Suidam per πτωχος ε au ης, a id est, mendicus, exponitur. Itaque quum proxime ante illa verba, de quibus dicere aggressi sumus, legantur haec alia: 'Aγείρας' 4 χωλός. Κusterus, cum Aemilio Porto, ο πτωχri pro ο χωλος legendum suspicarus erat. Quod tamen necesse non est. Potest enim 'Aγs-ας ο χωλος, elausissipem petens, claudus menalcans , esse exemplum e Graeco quodam auctore prolatum, ad eamdem significationem verbi ἁγε-ειν pertinens, ad quam

a Ibi quum vulgo eoniuncta legantur verba sanae ιλοκερδει, diastinctione interponi separanda haec duo esse monuat Hemitreh. ad Lucian Tom. i. p. 36.

359쪽

a 3M EMENDATIONES ET OBSERVATONEs

pertinent duo illa quae sequuntur. Quorum in primo verbum ἀγείρειν de vulgari mendico usurpatur, qui opponitur ei, qui Dei vel Deae nomine tipem petit. ο - τροπαῖ - ἔν. - ουδεν -- τοις ἀγiρουσιν. Ille enim ρο- is cuniae colligendae mos sacer erat, nullo modo similis rimendicantibus. Verba ista Latina de erant a ustero

ea forma literarum excudenda curari, quam currenum vel hiscam vulgo vocamus , qua constanter alias perquam

commodo consilio uti consuevit hic Editor in interpretatione locorum ex veteribus Scriptoribus prolatorum; quo facibus aliorum auctorum verba ab eis quae de suo adnosuit Suidas, discernerent lectores. Sunt enim ista non ipsus Grammatici verba, ut ui erus putasse videtur; sed sunt vetustioris cuiusdam auctoris, quae exempli is o a Mida proferuntur quolin per se tacite adparet . confirmatur verbis auia α ισ, quibus uti solet Grammatiuus noster ubi uni exemplo, ex auctore quodam alia lato aliud adiicit sive eiusdem auctoris, sive etiamta

versi.

Est autem alterum quod adiicitur, Fragmentum suo argumento satis notabile, ut non pigeat totum hic a ponere: ' δὲ Maιν θέλων diastrata τὴν φαλὴν καὶ Bτο γένειον, - στολην A, Wria αναλαβων - οἱ τῆς

m Ille vero, latere volens eapu barbamque rasit, O Ag mam vesti assumta , qualem sedis euhorea gestor, o Adium quam nun , de urbe in urbem profectus est, Deae stipem collimis, Bb e, necessana alimenta ad propulsandam famem libenti pa--toque animo accipiens re Cuiusnam auctoris sint ista verba, non habeo dicere. Virum, de quo agitur,4 quidnam fuerit. quod ad istam personam suscipiendam illum commoverit, denicus sacerdotum Isidisin Idaeae Matris stipem Deati J-sorrogandi plura ad hunc locum tam opportuno quam docte monuit eruditus Suidae editor. Dissiligo b Cooste

360쪽

quo nihil apud Rusterum adnotatum video, Appianus dein clarat in memorabili illa historia proscriptionis, a Triumviris, Antonio Octaviano tepido institutae, quam libro quarto de Bellis Civilibus persecutus est. Scilicet ubi exempla nonnulla colligit eorum ex proscriptis, qui saevitiam riumvirorum atque imminens supplicium, praeter spem, mira quadam ratione evaserunt, illud ipsum etiam exemplum, de quo agit Fragmentum nostrum, his verbis

resert e Ουολοὐσιος ἁγορανουλ προσγραψη καὶ φιλον rγιιι τὴν της 'Iσιδος - 'τησε - στολην, καὶ τὰς οθόνας σνεδυ τὰς ποδήρεις, καὶ την οὐ κυνὸς σνκλην ἐσατο, καὶ διηλων ουτ- όργιὰμ αυτῶ rasenuae τι is Πομι-Uῖον. Id est missius , eaesis eum esset, proseriptus est. Is amicum habens, Vacorum sacrorum sacerdotem , perito huius amictu, Ianem vestem linteam indui, personamque imposuit, caninum

caput reserratem atque ita pro Fac seerdote se gerens, eodem habitu ad Pompeium usque evasit. Consenti Valerius Mari mus, hoc uno discrepans, quod pro Sexto Pompeio, qui Siciliam tunc cum classe & exercitu tenebat, M. Brutum ponit, in Macedonia atque Asia bellum contra Triumviros Parantem M. Volusus, inquit, aeduis plebis proscriptus , assumto Isaei habiti, per itinera viasque publica suem perens, quisnam revera esset, occurrentes di rosere passus non est.

Eoque fallaciae genere rectus , in M. Bruti castra pervenis. Pari tere ratione Domitianus, ut auctor est Suetonius, e helio Vitelliano, sae eelatus habitu , inter sacrimulos vanae super uoius, eum se trans Πιberim ad condiscipuli sui matrem comite uno contulisset, ita latuit, ut scrutantibus qui vestigia subsecuri erant, deprehenae non potvent. Ad quem Suetonii lo. cum nonnulla de Isiacorum habitu, scitu haud iniucunda. ex variis auctoribus congessit Torrentius cuius commentarius Graevianae insertus est editioni. Caeterum circa id

ipsum tempus, quo arte ista usus Volusius supplicium ac Cap. 4 . Lib. IV. de Bellis civiud Valerius Max. VII. 3 8.ς Suetonius in Domitiano cap. I.