장음표시 사용
361쪽
vio MENDATI ES ET OBSERVATI Es
Triumviris intentatum effugit Isiacis sacris, quae varia sertuna Romae adhuc fuerant culta, neque fere publicanisa erant auctoritate .ra nuperrime ab ipsis eisdem Trium. viris, plebi puto gratificaturis, quae istarum superstitionum religione tenebatur, honos fuerat restitutus templo Serapidi Isidique decreto ut docet Cassius Dio Hist . tiarum Romanarum libro XLVlL cap. s. Quo tactum est, ut tanto facilius, qui Isiaci habitu incederet, ab in quisitoribus irae & cupiditatis trium tyrannorum mi
ω εῖ καὶ τὸν Ηρακλειδην ἀπέλυσε τῆς υπουιας α Haec K. serus, superioris Suidae editoris Aemilii Porti vestigia secutus Latine sic expressit: Ἀναδqασθαι Sustinere, ω Patienter exspectare. Polybius Philippum enim omninon parimur onus exspectar voluisse , quam is A rebus eonsensium suum Rhodi manifestum feri; ouod etiam Heraesidem msuspiEom Berauit. Iam primo quidem verbum in Mia νου, quod verbo υπινο is tamquam synonymum adiecisSuidas, perperam exposuerunt patienter os vim quae notio non est huius loci, quoniam nullo modo convenit alteri verbo ππο ιν Quare ab ipsius verbi ναδε- ξkσια vi, quam hoc loco Maratam voluit Grammaisticus prorsus aberrarunt. Tum vero, turbatam esse Gra,cam orationem in prior Fragmenti parte, quamquam dissimularunt interpretes dimultatem, facile adparebat. Ex mistis Codicibus nullam lectionis varietatem ad hunc locum
adfert usterus qui, si diligentius eos insperasset. --
pretium operae fuerat laturus. Certe princeps Mediola-D Consereto Ala Fabrisu Adnotat ad Dionem. XL. 47.
362쪽
nensis editio Suidae, quae ab illo editore, qui Aemilii
Porti in ea consulenda negligentiam perstrinxit, diligentius debuerat perlustrari, paratam certissimamque offerebat medicinam, quam eamdem Aldina pariter exhibet editior Πῆν γὰρ βουληρῆναι τὸν Φιλιππον ἀνασεξἀ rivi. Etenim QσιDUrs fusι inere maluit', vel QνIDVrs aequiore animo fuisse laturum Philinum, quam c. Sic etiam convenit interpretatio iam matici, verbum ἀναδ ι exponentis υπενεγκεῖν, mrηκεῖναι quo pacto Polybius lib. Iv. c. o. ἄναδέχε αιι ταλαιπωρέας dixit, subire molisias; nec multum absimili sententia apud eumdem, in Excerptis Valesianis, ποῖ ἀναδέχεσθαι est omnia recipere, quamsibe eonditionem
inire. Sic uero υπομένειν, Polybius apud Suidam in προσ
Sed nec postrema pars Fragmenti vel mendo vel saltem dissicultate vacat. Cum enim ait ε καὶ τὶν c. nihil habet
habet pronomen ad quod reseratur: nam ad vocabimium προαιρεσιν quidem nullo modo resertur ad quod per errorem relatum a librariis emctumque videri potest. Itaque Isaacus Castu nus, hyquem secuti sunt posteriores Polyb editores, prora posuit ἔ , quare commodius quidem, sed nec id satis commode, quoniam sic verbum ἀπέλυσε casu recto caret, cui respondeat Nisi igitur ante ista verba a Grammatico alia nonnulla praeterita sunt, vid tu potius 8 rescribendum, quod &musterus cum Porto expressit quod vel quae res ineraclidem suspicione liberavit. At quoniam apud eumdem Suidam in vocab. ἀπελυσεν, ubi repetitur posterior pars nostri Fragmenti, rursus ceditiones omnes & scripti libri in eamdem lectionem ῆ καὶ consentiunt, non temere ab illa est discedendum sed sus Polyb in elogis de Wrtutibus sitiis Tom. II. p. 4 3. Polybi Gronoviani Tom. III. p. 33. edit. Ernest Nostr. edit in Reliquiis libri XXXIX. mp. I. segm. 6. I4 In Fragmentis ex Sqida collectis, pag. iois edit ipsius Catauin boni. In edit. Gron. Tom. II pag. Iasonum 3. Edit. Ernest. Tovi. III. p. a 3.
363쪽
spicari nempe debebimus, nonnulla Polybi verba praetermissa apud Grammaticum esse, in quibus commemorabatur illa Philippi epistola, cuius potissimum ope ut mox ex Polyaeno videbimus Rhodios decepit Heraclides atque ita pronomen illud Vin integra Polybi oratione ad vocabulum ἐπιmia, quod praecedebat , relatum fuisse,
Haec ad verba huius Fragmenti. Ad rem ipsam largumentum quod adtinet . monuerat Casau nus, HeraES dem, de quo hic agitur esse Tarentinum illum , unum ex
ducibus Philippi cuius opera ut legimus in Excerptis ex Polybi libro XIII cap. a. usus est philippus ad naves
Rhodiorum corrumpendas. Ac verum si quaerimus, haud procul ab eis verbis, in quae desinit caput secundum Excerptorum ex libro decimo tertio, locum olim suum, tinuerant illa, quae a Suida conservata vidimus. Erant autem duo etiamnum alia Fragmenta interiecta, quae pariter apud Suidam reperiuntur. Alterum in voce Πρυτα
P tunes Rhodiorum magistratus quum hilippum ob rem iam , qua in rebus cnericis usus erat, suspectum iam LMereat; puta, quod rumore acceperant, eum Cretenses ad belli societatem adversus Rhodios solicitasse; μυ--dem quoque dolose ab eo submissum esse , suspicabantur. Tum sequebantur illa verba, quae in verbo ' τελοροτο co servavit Lexicographus 'Oδε, σι ελεων, ἀπελογῆσο--Mτως, δι' a πεφευγα ς si τον ἐλιππον. Id est titi vero.
ingressus , caussas exposuit, cur Philippum fugisset. Denique. paucis interiectis, sequi debuerunt haec pia, quae ad
verbum 'Aναδεζασλώ a Suida adnotata vidimus. Quorum trium Fragmentorum connexionem, quam dixi, perspecteiam olim Henr. Valesius indicavit in Fragmentis Polybii, quae Excerptis de Virtutibus oc Vitiis adiecit h) p. or43 At in ipso tamen eo lagmento, a quo haec egressa est dis-
364쪽
R. Quo loco non bene fecit Iac Gronovius, quod in sua editione Polybii, ubi Fragmenta Polybiana exhibet a Valesio collecta, Tomo II pag. 1 si quae opportune coniunxerat Valesius, ea rursus sem Vit: in quo eum, sicut in reliquis, editio Lipsiensis, quae Ernesti nomen in fronte gerit, presso pede secuta est Tom. III. p. 79.
Qui autem vel sic etiamnum supersunt in ista narratione hiatus, eos percommode ex Polyaeni Strategematum libros suppleri posse monuit idem doctissimus Valesius in Notis ad Fragmenta Polybiana i Scilicet, ut mandatum Philippi de navibus Rhodiorum corrumpendis exsequeretur Heraclides, semet ipse nescio quomodo laceravit, quo nimirum σημεῖα α ας, ut ait Polyaenus hi est, signa acceptae a Philippo iniuriae, posset ostentare atque sieregiam egressus, ad aram supplex confugit, suisque lamentis Macedonibus etiam nonnullis persuasit, indigna se rege esse passum. Ilinc conscensa navi Rhodum se contulit, a Philippo se indigne habitum conquestus, quod eum impedire voluisset, ne bellum Rhodiis inferret. Simul,
putatim, idem Valesius oe eit pag. Ioa sq. & in Graeeis verbis& in Latina versione a Polybii sententia vi quid vide, prorsus
aberravit. Nam quum errorem, qui in voce πανυ commissus erat in Suidae oditione Basileensi,' ex hae in Porti editionem migraverat, non animadvertisset alio loco inesse errorem ratus. Pro a Meto eo πεσθαι, posuit κἀ καταε. o. Latinam hane versonem adiecit Philippum enim , aiebat, Dum in ea re eo lium Utindere Rhodiis maxime voluisse, quo Heraclides Momni suspicione liberatus es.s Nos tria ista Fragmenta turias iuncta dedimus in Reliquiis libri XIII. Polybiani cap. S. Ji Polyaenus strateg. V. 7. pag. 38 sq. edit. Is Casaub Aeperspecte suspicatus est Vales iis, ex ipso Polybio Polyaenum
istam historiam , quemadmodum Malias multas, quas libro suo inseruit, hausisse. λ οστ ησαν τοι Mακεύονων, οι ἐίσκει ταυτα ρεὲ ικαίωti Adde πεπονθεναι verbum ad supplendam sententiam necessarium, quod librariorum incuria intercidit apud Polyaenum.
365쪽
quo facilius fidem inveniret, literas monstrat, Philippi manu ad Cretenses scriptas, in quibus de belli societate adversus Rhodios agebatur. Ad istas igitur literas respicere utique videntur verba Fragmenti illius, a quo haec disputandi occasionem cepimus Scilicet , ut Rhodiis petasuaderet veterator, se serio philippo esse iratum, demonstrat illic, qui is potius passurum Philippum , quid is aequis earum laturum , quam ut inius consilia eum cretensibus ommunieata quae hisce literis, quas Heraclides regi subri. puisset aperirentur Rhodiorum ad notitiam pervenirent Rhodii, sie pergit, praedicto loco, Polyaenus iis rebus persuasi, recipiunt Heraclidem, eumque sibi usui sore contra Philippum arbitrantur Heraclides paulo post, nactus occasionem, navalibus Rhodiorum ignem immittit quo ince dio magna pars navium periit ipse ruga salutem petens, incolumis in Macedoniam ad Philippum est reversus. III.
n 'Aξιουσι, rogant, vel dignum iudicant. I Polybius S
uniores vero regem rogant, ne res aliis datus sibi eriperetin Id est, aeternam pacemin libertatem. vero, pissocium inserpretem sibi explicaia, respondis se postulatis tuorum
Nannuere. α - Quamquam diligenter usterus Fragmenta
Polybiana, a Polybi editoribus collecta, inspexit praeteriit eum tamen medela huic loco iam olim ab Is C saubono adlata; qui perspecte in Fragmentis Polybi ex Suida collectis r ερραῖοι pro γεραιοὶ reposuerat; m
I Rectius dixisset: vel aequum censenti Mm Polyb edit Casaub pag. rot . Edit. Gronov. Tom. II pae. Ia3. num a9. ao Edit. Ernest Tom. III pag. a a.
366쪽
non feniores aliquos, sed GERRAEos intelligens populum, Gerra oppidum cum adiacente regione, ad sinum Persicum, in elici quae vocatur Arabia, incolentem n Simul vero in eiusdem Fragmenti interpretatione alia nonnulla ab eodem docto viro errata sunt. Primum levius illud, quod verba τουτωτιν tuis ειρη- - ελευθερω,
quae haud dubie ex eodem Polybii loco duxit Suidas, pro ipsius exicographi verbis habuit, interpretationis caussa adiectis. Deinde, quod verba quae sequuntur, O nian μνευθεισης οἱ &c quae ad eamdem rem pertinent, comtinuo nexu cum superioribus cohaerent novum esse Fragmentum, ex alio auctore aut ex alio saltem loco d
Ehim, arbitratus est , illudque interposito eo signo, quo in talibus uti solet, a praecedentibus separavit o
Recte vero a Casaubono GERRAEoas nomen Polybio apud Suidam esse restitutum, evincit aliud Fragmentum Polybianum ab eodem Suid ad vocem Στακτη conser
vatum, quod opportune prior illi proxime subiecit loco
n Quidquid eontinentis inter utrumque maris Erythraei sinum.
Persieum QArataeum , interiectum erat, ad Fellaem AraFLum veteres Geographi reserebant. Sed Gerraeorum regionem Dan- villius in GApaphia nerenne Tom. H. p. a16 428. Desertae Arabiae aeeensere maluit soli magis naturam, quam veterum Seriptorum usum, secutus. Populi Gerraeorum apud complures auctores , Agatharchidem, Diodorum Siculum Strabonem, Plinium Ptolemaeum , aliosque, mentionem iactam reperimus.
Sed praecipue consulendus Strabo Lib. XVI. pag. 766. ω7 8.edit. s. Casauboni. o AEodem Ioeo gravius etiamin paene ridicule erraverat superior Suidae editor, Aemilius ortus; qui verba Πλατωνος νιγεγρα- αι, quae ad sequentem apud Suidam articulum ubi de Aeschinis Socratie Axioelo agitur margini a non nemine olim fuerant adscripta, ac temere deinde in contextum recepta sunt, in Graeeis quidem sequenti illi articulo in sine adiecit, in Latina autem versione eum hoc nostro Fragmento coniunxit tali modo Ille vero epistola sibi per interpretem explicata, is inae Aa respondit, se postulatis ipsorum annuere. Haec autem is uiuola Platonis nomiae inscribitur.
367쪽
ra EMENDATIONES ET OBSERVATION Es
citato eruditus Polybi editor. Et in altero quidem hoc Fragmento apud Suidam recte Κusterus cum Casa ubono
nescio an manu scriptorum etiam Codicum auctoritatem secutus , quorum nullam certe mentionem fecit metu, Gerraeos, expressit quum ibidem superiores omnes Suidae editiones Γ εραιους, simplici rursus litera ρ. at penacula tamen Voce, non ξυτονον, ut in priori loco, dedissent. Quae scriptura ,περαιοι, quum apud ptolemaeum pariter inveniatur Samuel Bochartus, memor
Gerraeos istos ab Eratosthene apud Strabonem origine chaiadaeos perhiberi e Babylonia profugos, ρ hanc scripturam Γεραοι per ρ simplex propius accedere monuit ad vulsatum nomen Ger, quo apud Chaldaeos non minus, quam apud Hebraeos, advenae adpellantur. Potuerat adilae. re, ne Arabum quidem idioma ab eodem eiusdem voc huli usu abhorrere. Sed de ista quidem nominis etym logia quidquid statueris; r usus certe apud graecos latianosque Scriptores constans obtinuit, ut Γερρι ιους, Gemnaeos, duplici litera n scriberent. Atque, ut ipsum P lybium eodem modo scripsisse credamus, suadet Stephani Byzantini auctoritas, apud quem duobus locis, ubi di sese
pyStrabo, Lib. XVI p. 66 edit casaub δε εα ιι κολπω κιοῦται πολις Γέρρα , αλJMων wγάύων ἐκ Βαβυλωνο , ἰκοὐντων τειαλμυριζύα In profundo sinu situm ess oppidum Gerra Chaldaeorum e Bahlonia profugorum qu Ioea falsa habitant. Quorum verborum Strabonis si recordatus esset Lucas olstentus in eruditis Notis ad Stephanum Byzantinum, ubi eadem verba rec tantur, nimis quidem ab Epitomatore decurtata. Γερρα πολ λαλύαiων, erra, oppidum GaIdaeorum; non monuisset , fuisse etiam Gettha Arabiae Felicis oppidum, , quod respexisse iis candrum ait in Alexipharmaeis, Gerraeorum thura laudantem; sed vidisset, ipsum lio oppidum quod Stephanus dicit, cuius ineolae origine Chaldaei erant, idem illud esse Arabiae Felieis. Nieandro aliisque Scriptoribus memoratum. ς Bochartus in Geographiae Saerae Parte I. Lib. IV cap. s. o Illam Bocharti rationem calculo suo probavit euellasius ad Diodorum Siculum, Lib. III cap. a.
368쪽
te ad Polybium provocatur, εμαῖοι, non εραῖοι, seriptum legimus. s multo enim euratius in propriis nominibus apud Stephanum Byzantinum, quam apud Suidam.
conservatam esse genuinam veterum auctorum scripturam, facile animadvertere potuerit quisquis in hoc genere vel mediocriter est versatus Win literarum praesertim duplicandarum ratione codicum fortasse culpi, quibus usus est ita negligenter versatum Suidam videmus, ut, quamquam ad collocandos singulos Lexici sui articulos secundum literarum seriem, quibus quodque constat vocabulum summam curam adhibuit, duplicatarum tamen literarum in serie articulorum nullam prorsus habueri r tionem. In Ptolemaei autem codicibus misere deformata esse plurima oppidorum populorumque nomina, satis constat: at, μοι tamen .rεμαiους apud hunc etiam Gemgraphum per duplicem literamis, in codice Palatino Aferri, monuit editor Bertius 1 Sed, ut a verborum singularumque literarum consideratione ad res ipsas paulisper redeamus, ex collatis inter se fragmentis Polybianis, partim a Suida, partim a Stepha no Byzantino conservatis, intelligimus, Polybium Flist riarum libro decimo tertio iter ab Antiocho in Babyloniam, indeque expeditionem in eam Arabiae partem, quae Persico sinu adiacet, susceptam exposuisse, eaque occasone de ipsa Arabia, aut de ista saltem Arabiae parte, copiosius disseruisse. Et ex ipsius quidem libri designatione, quo de his rebus egisse hunc Scriptorem Stephanus monet, collato reliquo eiusdem libri argumento, tempus etiam definire licet quo istam expeditionem suscepit Antiochus Totus enim ille liber XIII. Polybii versatus erat in exponendis rebus anni a Roma condita quingentesimi quinquagesimi Marco Cornelio Cethego Publio Sempronio Tuditano consulibus, quem annum quartum Olym
369쪽
1. EMENDATIONE ET OBSERVATIONES
piadis CXLIII. numerat Polybius Gesta igitur ea res est ab Antiocho biennio postquam pacaris rebus superioris Asiae, imperio omni a Tauro monte ad Bactrianam us que partim recepto, partim confirmato, ex diuturna gravique bellorum moles, magna cum gloria victor domum reversus, Magni cognomen commeruerat; quem mPolybius libro XI. cap. a. in rebus anni sepiadis CXLiu a Roma condita DXLVIII exposuit: usque hiennio ante initam cum Philippo Macedoniae reis ge societatem adversus pupillum Aegypti regem . Ptolemaeum Epiphanem, Philopatoris filium de qua societate agitur lib. XV. cap. o. Cuius ex asitionis in hi in Ana. biam quum apud neminem, quod sciam, alium ex veteribus Scriptoribus conservata memoria sit age . disiecta illa quidem ac mutila, nec non per se uti vereorynomnihil deformata membra. quae de ista Polybii narratione supersunt, colligamus, atque iunctim unum sub conspectum lectoribus subiiciamus. En igitur ipsa quorum duo sunt geographiis, tria historica. r. αττηνα, ιγχωρή is Γερραι- Πολυμ εγγ ωτι
ψ uenen vocat Gerraeorum regionem Plinius lib. VI cap. 28. sein. a. qui tamen ibidem, paulo ante, a Gerravis distinguit charaenos Ararare ab Aetet iniis Ptolamaei nomen habete, monuit Harduinus ad Plin. l. e. M Cum ια ιν non ιὸ τ ει καιρον dent,nti libri poterat pariter ι ταν εὐκαιρι- eorrigi quoniam praesertim non tam faede σὲ cis is librariis permutantur, quam in termia natione nominis eonfusio oriri poterat; ubi postrema literas superseribere praecedentibus' mire plerumque intriore vesdeeuitare solebant Iibrarii. Sie Polyb. XI. 6. 6. mst dant νιν δυσχρηστον unde--ούσχριπτον nos cum Ursino τὴν δυσχρη-αν, quo vocis frequenter utitur Polybius Parique
ratione, in nostra Polybii editione in Ressiqviis Izbri XIII. Op. . ubi istas de Arabia eelogas collectas dedimus vellem is
370쪽
49 αὐτὴ, νέμνομι. ωτι δὲ τἀ, Di,hate θαλασσης. y Id est: chartenta, regio tertia Gerraeorum Polybius XII Habet autem Chattent eaeteroquin seriis statim vieis vero O turribus instructa est, propter Gerraeorum, qui eam incolunt, opulen-riam. Aavim maris Errhraei Steph. Byz in xαττηνέα γ
ρὼν non το εὐκαιρον , posuissem quum is εο ιμ nusquam apud Polybium ea notione, quae huius loci est, occurrat aura Diavero scit u σου igio εὐκαιρέα frequentissime ut Inde noster Graecus in Polybium, sive exico Polybianum, hae voce num a declara . sed id quidem perinde est. Sive autem et
ευκαιρον, sive is εὐκαιρῶαν legas a sententia auctoris aberrasse videtur interpres Stephani Abrahamus Berkelius, eum Propter Gerrhaeorum Deus commoditatem scripsit. Immo opulentia Gerraeorum frequentiam generaverat hominum unde illorum regio, sterilis lice , vicis tamen erat s equentata e demque opuiantia turrium usum necessarium secerat, quibus. ita res ferret, in tuto collocainentur opes ac divitiae. Divitiarum, quibus abundabant Gerraei, documentum habemus in
Fragmento quinto ex eodem Polybio ducto quas divitias exeommeret sibi parasse hunc populum, ex Strabone discimus,
Ioel paulo ante laudatis; Lib. XVI p. 66. W7 8. quum
nimirum aromata aliasque pretiosas merces, ex fortunatioribus Arabiae partibus pedestri itinere quaesitas mari in Babyloniam di adverso Euphrate ad Syriae usque confinia transveherent distraherentque Conser Diodorum Sie. III. a. Agartha -ehidem apud Photium pag. 46 sq. edit. Hoeschelii Freque ter autem apud Polybium & nomen ευκαιρέαν' verbum εὐ-
αιριι ista notione opulentiae ac divitiarum occurrit.
M Quod ad Eothraeum mare habitare Gerram ait, quos ad Per seum sinum dc Strabo ilini a Ptolemaeus ponunt, atque etiam Polybius in Fragmento quinto, quum Dion insulam ex adverso sitam commemorat id quidem turbaro neminem debet: Eoiarae namque maris cognomen non ad Arabicum modo sinum. sed ad omne mare quod Arabiam undique adluit, pertinebat; ut eseus aeque nus, atque is, quem Arabicum vulgo vocamus, Euthraei maris esse eenseretur quod QStrabo doeet Istro XVI p. 61. alinius lib. VI cap. 3. seca. 28. Qua tamen ex communione nominis, ad utrumque sinum pertinentis, vereor, ne magna subinde apud Seriptores orta si