장음표시 사용
31쪽
, , inquit Tertullianus cap. . semel homini per- ,, miserat arbitrii libertatem & potestatem , &,, digne permiserat, utique fruendas eas ex ipsa , , institutionis auctoritate permiserat ; fruenis das autem quantum in ipse, secundum ip- ,, sum , id est secundum Deum , id est in bo- , , num . Quis enim adversus se permittit, , aliquid Z quantum vero in homine , secum, , dum motus libertatis ipsius . Quis enim non ,, hoc praestat ei, cui semel frui praestat, ut ,, pro animo & arbitrio suo fruatur Igitur con- , , tequens erat ut Deus secederet a libertate sese mel concessa homini ; id est contineret in se- ,, metipso & pr*scientiam suam, & potentiam se suam , per quas intercessisse potuisset , quominus homo libertate sua male frui aggressus , in periculum laberetur. Si enim inter- ,, cessisset , rescidisset arbitrii libertatem , , , quam ratione & bonitate permiserat is i Non
itaque in Deum refundendum est peccatum hominis . is Libertas enim arbitrii , inquit Tertul- , , lianus cap. 9. non ei culpam respuet a quo ,, data est , sed a quo , non ut debuit, admi- , , nistrata est. Ille namque non habendus est
, , delicti auctor, qui invenitur interdictor ,
Contra . Homo imago Dei est, & eius anima est Dei Spiritus i igitur si sit delicti capax , Creator erit etiam capax defectionis . Respondeo , hominem neque esse perfectam imaginem Dei , neque animam esse Spiritum Dei , seu substantiae divinae portionem ,
32쪽
CONTRA MARCIONEM . 2 sui Haeretici intellexerunt,sed Dei amatum. Unde non sequitur Deum esse capacem delicti ;vel impeccantiam animae convenire. Ut enim ait eleganter Tertullianus cap.9. lib. 2. ad Uersus Marcionem . Imago veritati non usquequa- , , que adaequabitur. Aliud est enim secundum ,, Veritatem esse , aliud ipsam veritatem esse .
Sic & affatus, cum imago sit Spiritus, non ,, potest ita imaginem Dei comparare , ut ,, quia veritas , id est , Spiritus, id est , Deus, ,, sine delicto est; ideo & amatus, id est, imas, go , non debuerit admisisse deliinim . In ,, hoc erit imago minor veritate , & afflatusis Spiritu inferior, habens illas utique lineas ,, Dei qua immortalis anima, qua libera & sui, , arbitrii, qua praescia plerumque , qua rati is natis, capax intellectus & scientiae: tamen &,, in his imago , & non ad ipsam vim divini-
, , nitatis; sic nec usque ad integritatem a d
se licto ; quia hoc soli Deo cedit, id est , ve- , , ritati; & hoc selum imagini non licet. Sicut
,, enim limago, cum omnes lineas exprimat, , veritatis, Vi tamen ipsa caret, non habens,, motum et ita & anima , imago Spiritus, s is lam vim eius exprimere non valuit, id est , ,, non delinquendi felicitatem . Ceterum nonis esset anima, sed Spiritus; nec homo qui an, D mam sortitus est , sed Deus . Ob iciebant secundo Marcionitae. Deus a primordio se verus fuit. ini autem a primordiose verus est , non est natura bonust Creator igitur non est natura bonus.
33쪽
Respondeo , distinguo minorem . Si severitatem exerceat absque caussa , concedo . Si ex caulia , & legitima ratione , nego . Deus porro severitatem a primordio suam non exercuit, nisi creaturae delicto provocatus, in quam prius bonitatis suae divitias effuderat. Sic res . pondet Tertullianus cap. a. ,, Prior bonitas Dei,
, , secundum naturam ; severitis posterior , se- ,, cundum caussam e illa ingenita , haec acci- ,, dens: illa propria, haec accommodata . Necs, natura enim inoperatam debuit continuisse, , bonitatem , nec caussa dissimulatam evasisse,, severitatem. Alteram sibi, alteram rei Deus, , praestitit. Igitur usque ad delictum hominis, ,, Deus a primordio tantum bonus , inquit Ter- , , t ullianus , exinde audex & severus . Statim ,, mulier in doloribus parere , & viro servire,, damnatur : sed quae ante sine ulla contrista- ,, tione per benedictionem incrementum gene- ,, ris audierat: sed quae in adiutorium mascu- ,, lo , non in servitium fuerat destinata. Sta ,, tim & terra maledicitur, sed ante benedi-
, , ct a. Statim tribuli & spinae, sed ante foenum ,, & herbae. Statim sudor & labor panis ; sed
,, ante eX omni ligno victus immunis , di ali- , , menta secura. Exinde homo ad terram , sed ,, ante ab terra. EXinde ad mortem , sed ante ,, ad vitam is . Tantum itaque abest ut Deus
honus non sit, qui iustus & severus est , quinimmo bonus non esset, nisi justus esset. Iustiatia enim tutela est bonitatis , inquit Africanus
noster: Iuia bonitas, nisi justitia regatur , non
34쪽
erit bonitas . Nihil enim bonum , quod injustum;
bonum autem omne quod justum . Praeterea ; Dei severitas & in peccatores animadversio bonitatis ipsius consilia Iuvat , quia poenarum timor homines a malo avellit. Proinde severitas Deum esse bonum demonstrat . Suis enim boni auctor , inquit Tertulli nus cap. l3. nisi qui O exactor λ Proinde quis mali extraneus , nisi qui oe inimicus P ctuis inimicus , nisi qui oe expugnator φ Iuis expugna tor , nisi qui O punitor 8 Sed totus Deus bonus est , dum pro bono omnia est. Addit, in iustitia ceteras divinitatis dotes
promicare ; R ideo ipsam eleganter vocat pie nitudinem divinitatis . Usque adeo , inquit, j
sitia plenitudo est divinitatis ipsius , exbibens
Deum perfectum , O Patrem , O Dominum p Patrem , clementia ; Dominum , disciplina et Patrem , potestate blanda ; Dominum , severa . Patrem , diligendum pie ; Dominum , t mendum necessarie . Diligendum , quia malit misericordiam , quam sacrificium; σ timendum, quia nolit peccatum . Obiiciebant tertio Marcionitar. Ipse Cre
tor se profitetur conditorem malorum. Amos y. Si erit malum in civitate quod Dominus non fecerit. Et lia. s. Ego Dominus creans malum zergo Creator malus est. Respondeo distinguo antecedens r Se pr sitetur conditorem malorum poenae, concedo ;malorum culpae, nego . Sic respondet I ertullianus cap. I . , , inia, inquit , mala dicun-B a D tur
35쪽
, , eum conditorem intelligi malorum , ut &M malitiae auctor renuntietur. Nos autem adhi-
, , bita distinctione utriusque formae, separatis ,, malis des icti, & malis supplicii, malis cul- , , pae, & malis poenae, suum cuique parti defi- , , nimus auctorem t malorum quidem peccati,, & culpae diabolum ; malorum vero supplicii& poenae Deum Creatorem , ut illa pars ma- , , litiae deputetur , ista tultitiae, mala conden ,, tis iudicia adversus mala delicti. De his ergo,, Creator profitetur malis, quae congruunt ,, iudici. inae quidem illis mala sunt, quibus,, rependuntur . Ceterum suo nomine bona ,
,, qua iusta , & bonorum defensoria , & deli- ,, ctorum inimica , atque in hoc ordine , Deois digna. ita etiam respondet S. Augustinus lib. contra Adimantum Manichaeum , cap. 26. , , Ma ,, tum , inquit; hoc loco , non peccatum , sed ,, poena intelligenda est. Dupliciter enim ap- ,, pellatur malum I unum quod homo facit , ,, alterum quod patitur , poena . De poenis e , , go loquebatur Propheta , cum hoc diceret. ,, Divina enim providentia cuncta moderante, ,, & gubernante , ita homo male facit quod is Vult, ut male patiatur quod non vult. Ita er- ,, go Deus malum facit, quod non ipsi Deo,, malum est, sed eis in quos vindicat . . . . Et M ideo non est contrarium quod Adimantus ob-o iicit dixi isse Dominum i Arbor bona fructus,, bonos facit, mala autem arbor maloi fructus. is Quam-
36쪽
Corura A MARCIONEM. 29, Quamvis enim malum sit gehenna damnato ;iustitia tamen Dei bona , & ipsa fructus est
Obiiciebant quarto Marcionitie . Saevus est , qui patrum delicta in filiis puniti sed Cre tor patrum Delicta in filiis puniit igitur crude
lis est, non bonus . Minor constat ex cap. 2O.
Ego sum Deus Zelotes , visitans iniquitatem P trum in filios Oc. Respondeo , distinguo minorem Si filii
peccata parentum imitentur, concedo : Sin minuS , nego. D Quamquam , inquit Tertullianus, si Evangelium veritatis accipias , ad quos pertineat sententia reddentis in filios patrum delicta , cognosces et ad illos scilicet, qui hanc ultro sibi sententiam fuerant irrogaturi . Sanguis illius super capita nostra, & filiorum nostrorum is . Sic respondet etiam Sanctus Augustinus lib. contra Adimantum , cap. T. Quare , inquit , intelligendum est & illud. rectum esse , quod Deus retribuit parentum peccata filiis, qui eum oderunt. Ex eo enim quod addidit, Qtii me oderunt, intelligitur eos puniri peccatis parentum , qui in eadem perversitate parentum perseverare voluerunt . Τales enim non sevitia , sed potius iustitia Dei, & sua iniquitate puniuntur .... Quod autem in tertiam, & quartam scriptum
est generationem vindictam procedere, non
aliud significari arbitrabor, nisi quod ab ipsio, , Abraham , qui pater esse incipit populi Ju-
, , daeorum, A. States sunt, cum illa quae nunc
37쪽
, , agitur; una ab Abraham usque ad David ; alia a David usque ad transmigrationem inis Babyloniam ς tertia a transimigratione usque , , ad Domini adventum i inde usque ad finem, , quarta deputatur. Quas aetates pro genera- tionibus positas credimus. Et quoniam tertia , , incipit a transmigratione Babyloniae, quando,, Judaeorum est facta captivitas r in quarta veis is ro , id est , post adventum Domini nostri , ,, gens Judaeorum a solo proprio penitus eradi , , cata eit: hoc datur intelligi , quod dictum D est , tertiae , & quartae generationis peccatas, Parentum redditurum Deum t his utique le- ,, gitime , atque debite , qui parentum peccas, ta perseverantes tenere , quam Dei iustitiam ,, sequi maluerunt. Nam non pertinere patris ,, peccata ad filium iuste viventem , Propheta
se E etechiel aperti ssime ostendit. Ita porro habet Ezechielis locus sane luculentissimus , c. I 8. ubi postquam de impio &ejus poenis multa praemisit , haec subjungit r,, Quod si genuerit filium , qui videns omnia , , peccata patris sui , quae fecit , timuerit, &,, non fecerit simile eis. . . . Iudicia mea fece ,, rit, in praeceptis meis ambul3verit: hic non ,, morietur in iniquitate patris sui, sed vitas, Vivet. . . . Anima quae peccayerit , ipsa , , morietur . Filius non portabit iniquitatem, , patris ἔ & pater non portabit iniquitatem fi- ,, lii. Justitia iusti super eum erit i & impietas ,, impii erit super eum . Respondeo secundo . Negari posse malo
38쪽
CONTRA MARCIONEM, 3Irem, de temporali punitione intellectam . Cum enim filius sit aliquid patris , merito patres in filiis puniuntur temporaliter, ut hujusmodi poenarum suae posteritati imminentium timore parentes deterreantur a peccato. Ita respondet Tertullianus cap. Is . lib. 2. contra Marcion m .
a tam . inquit, etsi patrum delicta ex filiis exigebat , duritia populi talia remedia compulerat, ut vel posteritatibus suis prospicientes , legi dia vina obedirent. spuis enim non magis filiorum salutem , quam suam curet Sed etsi benedictio patrum semini quoque eorum destinabatur , sine ullo adhuc merito ejus ; cur non O reatus patrum iu filios quoque redundaret, ut per totum genus in gratia decurreret, O offensa Salvo eo , quod postea decerni debebat e non dicturos; inidam uvam patres manducasse, oe dentes
filiorum obstupuisse , id est , non sumpturum p trem delictum filii, nee filium delictum patris ;sed unumquemque delicti sui reum futurum ; ut post duritiam populi, duritia legis edomita , jumstitia jam non genus , sed personas judicaret. Obiiciebant quinto Marcionitae . BOnus Deus non est, qui talionis legem indixit, qui multos cibos populo suo abstulit: qui ipsium i
crificiorum , operationum , Oblationum onere praegravavit. I alis est Deus Creator. Totus igitur ad sevitiam , non ad bonitatem compam
Respondeo , distinguo maiorem : Nisi illa omnia praelii terit in gloriae suae, de hominis ipsius bonum , concedo. Si illa praestiterit tum
39쪽
propter gloriam suam , cum propter hominum salutem , nego . At Creator haec omnia ordi navit hunc in finem . Ut enim a lege talionis incipiamus, hanc Deus tulit non ut exercendae iniuriae licentiam daret , sed ut violentiam , Paris poenae metu , cohiberet. Ita respondet Tertullianus cap. i8. lib. a. Sed quae potius legis bona defendam , inquit, quam quae Haresis concupiit , ut talionis desinitionem , oculum pro ocu lo , dentem pro dente λ 2 on enim injuria mutuo exercendae licentiam sapit, sed in totum cobi
bendae violentiae prospicit: ut quia durissimo , oein Deum infideli populo longum, vel etiam incredibile videretur a Deo expectare defensam , edicendam postea per Prophetam. Mibi defensam , O ego defendam , dicit Dominus r interim commissis injuriae metu vicis statim accursurae repastianaretur ; O licentia retributionis probibitio esset
Lex itaque talionis vindictam non permitatebat , sed primum lenitatis gradum rudi adhuc populo imperabat, scilicet non rependere poenam iniuria graviorem. Quae lenitas Christi magisterio ad summum erat gradum provehe da . Hunc nodum ita solvit S. Augustinus lib. contra Adimantum, cap. 8. citatum Veteris Testamenti locum cum illo Evangelii concilians, quo praecepit Christus , Ego dico Fobis non resistere malo i sed si quis te percusserit in maxillam , praebe illi oe alteram oec. In quibus D hus sententiis, inquit S. Augustinus , duorum Testamentorum disserentia demonstratur ; sed
40쪽
CONTRA MARCIONEM 3 Iamborum tamen ab uno Deo constitutorum. Nam quoniam primo carnales homines ardebant multo amplius se vindicare , quam erat illa injuria , de qua querebantur , constitutus est eis primus lenitatis gradus, ut injuria accepta mensuram mulo modo dolor vindicantis excederet. Sic enimo donare aliquando posset injuriam , qui eam primo non superare didicisset. unde Dominus jam per Evangelii gratiam ad summam pacem populum deducens , huic gradui superaedificavit alterum: ut qui jam audierat, non ampliorem Cindictam , quam quisque laesus esset, νeddere , placata mente totum se donare gauderet. Iuod etiam in illis Ceteribus libris Propheta praedia eat, dicens: Domine Deus meus , si feci istud ;s est iniquitas in manibus meis r si reddidi r tribuentibus mihi mala . Et alius Propheta de hujusmodi etiro patiente injurias , O lenissime
tolerante r Dabit percutienti se maxillam : --turabitur opprobriis. Ex quo intelligitur, inmensuram vindicandi recte earnalibus constitutam , O omnimodam injuria remissionem noutantum in Thouo Testamento esse praeceptam, sed longe ante in Veteri praenuntiatam is Et lib. I9. contra Faustum, cap. 2s. Proi de , inquit, oculum pro oculo, dentem pro dente , non fomes , sed limes furoris est i non ut id quod sopitum erat , hinc accenderetur : sed ne id quod ardebat , ultra extenderetur. Imposita
es enim quaedam justa vindicta, justeque debetur ei qui fuerit passus injumiam , unde utique cum ignoscimus, de nostro quodammodo jure largia