Apologia Roberti S.R.E. cardinalis Bellarmini, pro responsione sua ad librum Iacobi Magnae Britanniae regis, cuius titulus est, Triplici nodo triplex cuneus ... Accessit eadem ipsa Responsio iterum recusa, quæ sub nomine Matthaei Torti anno superiore

41쪽

ris vero contumeliis , esto an vita pars libri vacet, cuiusmodi lutit nugae, couitia temeritas, vanitas impudintia, blasphemiae sermo hisbaries, cum eadem felicitate scribendi,cauillati nes, applicatio inepta, fingere hectorias, audacia quae in hominem fame mentis cadere non potest, uti sensu communicaret,imperitia, leuitas, o nancm omnino pudorim, conscientiam laeuisse, mala fide nobiscum agit, v hictoribus

p.r fac nefas imponat. His di eiusmodi conuices nises vitam ne

paginam immunem reliquerit. Ad haec ita respondeo: primum,breuiter, S distincte scribere, non poto perbiae, vel arrogantia imputati, nisi ab eo, quem nimia periurbatio M'- ,riasue dia agat. Delii de, ad auci cr polopi .co a Rex sua esse nunc dicit, di ' nullo atrociore verbo Bellar mi u laeserit neq; mendaci insimulauerit, 'falsu ess ,rpsa Apologiae uel ba testantur haec. n. fiunt eius verba pag. 3

Magnus ire, pracia rus controue, sarram ripes la ditia is nu preex thuatus Bedarminus duo quoque talint captum hoc opus bonum locupletat di amplificat cum quasi lubetio admoto calcaribus infixis fili tronem acuit, accenditu missis huc ad Archipresb=terum litteris,' si ita friptis, ut mirum sit quomodo partim animi possio partim ambitiosum fulcienda Pontificis Monarchiae uti tum, cum ita abriperet dilumen iudici tam docti riseerstringere, di fascinare potuerent. pag. J Cunctos, inquit, mecumor admirari non possum , quin xvi cm, tam rasum erro em tam docili viri pag. sis hoc nobis

quit, notum est, quod nisi quidam Acarditi ibus, in illo, octo maiori prudentia, di maturitate, si fuissent quam Pontifex, fusi ipsi cni ficij in quos relati sunt Diui,ns bis tacentibus vellar mitium secrternenducti conuicissent pag. 8 s. ricte omnino quad at in i arminum tam ineptis militudine utentem Poeta ueteris a Uus sent litia, Terdere quis uult Iupiter hos dementat. Haec,deliri ilia a se scripta, blitus erat Rex quar do dixit nullo a rc eiore verbo a se laesium fuisse Bellarminum, nisi forte non sint habenda

verba atrocia, ex eluatus Cardinalis, a bellum seditionis, ambitione abreptus, crasso errore detentus,aperte mendacii conuincendus a Due dementatus, S c quae tunc libens praeteria, quoniam ad algumcnta, non ad conuicia respondere decreta eram.

Postremo quod ego disertis verb: novies Regem mentiri pronunciaueram, septies arguerim falsi, ut Rex ipse con et reritur , Cino Ini Cor. Iam . n. supra dixi, Apologia illa nu tua me pro Regia scripturare buisse, nam,ne l. auctor Ap logiae Regem se aliquando nominauit,quin potius Pse pro Regio ad in inistro S defensore gessit At neque ministh:i

Regia mendacij, vel falsi,vel barbari sermonis accusare debereS. Ita

42쪽

T. hqrum didicisset quae enim mendacia sunt, non scio latine appellare, ni. '' i', quemadmodum etiam nugas, conuicia, blasphemias, co-tio se ii des , sermoni barbariem halia id genus, quae in Apologiauit iis tib . ad p*Π,irali nominibus appellaui. Iudicium lectorum erit,aii talia sint,ue o, ita quera xi Quamquam si Regium librum esse scire potuissenia, , sententias notassem, a verbis acerbioribus honoris gratia teperassem. quo honore dignium non existimaui Decanum, vel Chronographum illum, a quo non me solum , sed etiam Summum Pontificem, Vicaria Christi, Christum Donam tam inuerecunde tractari Nidebam. Ultimo loco, pag. Ict commemorat ea, quae proprie ad iniuriam suam pertinere arbitratur. O Sed haec inquit si te in ignotum pologia auctorem solummodo pitiora mitribat ramo vero, nec mihi ira nec

nomini meo pepercit Modo usi mat clementim Pompsiccm sensisse, me non abhorrere a fide Catholica Dein Scotta Puriranum, Pro testantium inimicum extitise Alibi concitidit, Quia Iacobus non e frcathoircus, hoc ipso hareticus est iterum ex christiano Caluinistam fecerunt. Alio loco Neque omni oberum est, Iacobum non deseruisse Religionem, quam primo susceperat. Et potieaquam Iuliano apotiatae me contulisiet eargumento rem concludit cum Catholicus non sit, neque Christianus est. Sit hac honesta necne ratio cum Rege agendi,venrofano iudicio relinquo, quos non poten tanta columella,n xestri ord)nis illata, non grauiter commouere. Hic vero libenter audirem honestum ne an turpe Rex existimet abhorrere a fide Catholica Si enim turpe sit a fide Catholica abhorarere, ut revera turpe est, non fecit Rest Bellar minus intutiam , cum

stripsit Clementem VIII. Ponteficem sensisse Regem Iacobum a fido Catholica non abhorrere si autem honestum sit a fide Catholica

abhorrere, non fecit eidem Regi iniuriam, cum amrmauit, Re rem,

latcbum non esse Catholicum,&quia Catholicus non est, haeret cum

elbe, cum haec duo contraria sint. Sed ad singula breuiter respondeamus. Dico, nullam factam esse M. egi iniuriam, ex eo quod sanctae nienioriae Clemens Pontifex dina . nobiscum spem habuerit bonam de Regis conuersione, laxistimare

caeperit ex eo potissimum quod Catholicos in Scotia quietam ac tranquillam vita ducere patiebatur,euin a fide Catholica non abhor er Aperabat enim, sentiebat de illo quod bonu illi est e credebat. qii Adia verum non est, Regem a fide C holica ruinquam non abhorruissenos deceoti sumus, Pontifex quoque spe sita fit: stiatus est sed non ideo iniuria Regi facta est, quia sperauimus, c sensimus de illo nostro tu

Cicio meliora.

Qv od autem seripsi Bellarminus Regem in Scotta Putitanum,

43쪽

Protestantium inimicum fisse ad historiam, no ad iniuriam pertinet. Id autem ita esse nem absolute protius ciuuit, sed addidit, si vera sunt

quae narrantur ab iis, uretam timeti Ouerunt. Itaque de rebus sibi

ignotis alias credidit, ii fide digni visi siunt. Si falsa narrarunt, ipsi viderant inam quam non desunt coiecturae ex BA SI LIM O LORO,

unde confirmatur quod scripsi Bella rnamus. nam lib. I. pag. 6. sic legitur. Et nisi mihi mea conscientia certe persuasisse Re gionem illa, quam in colla iam pro fiet mur ipsis expressas etiam conccptis script

rae verbis fiandatam est. c. J lib. veri et pag. o. At Nero, Diquit, rei remata religio in hanc nostram coiiam iuri o plane miraculo a ta est d: cit enim miraculo iniri ductam ; quoniam a fuis

cupidis Pur Hani sint rc ducta fuit. Ex his locis colligitur, R geminbcotia Scoticam religit nem professum esse, di sis licuisse illi quidem mores Puritanorum, qui illam introdullerat, sed non Religionem, quam per illos miraculo introductam, idest per malos homines honam religionem inuectam albitrabatur. Porro illa consequutio, quia Rex Iacobus Cn est Catholicias, hec die. u, ista, ipta haereticus en non potest vitio verti apud eum, qui Catholicum se Micos, uti non esse palam profitetur, cum in tota illa polo 'ia nomen Catholi hi, quicorum semper tribuat illis qui Romano PQinta fiet adhaerent; quorum 'fide re religione se abhorrere non negat. Quamuis autem in hac pisation Catholicuta se probare nitatur, cum tamen a Romana religi ne, a Romani Pontificis obedierium alienum ieesie uicat non ideo iudicio Oi bis terrae Catholicus unqua habeta, vella: ci poterit quoniam nomen Calliolici, Ecclesia Rom. an ita obtinuit, ut etiam haeretici interrogati vh ad Catholicam conueniatur , non tuas domos, sed istam unam Ostendant, in qua ab Apostolicis temporibus per succeissiones piscopo um conseruata es antlqua traditio, , unde haeret Iulim HeS, tamquam rami fia isti exciderum. Itaque S. Ambrosius, Cratione de obitu Satyri, cum dixisset Moaesiuit, an cum Episcopis Catholicis

consentiret, mox addidit expiscationem, id est, inquit, an cum Romana Ecclesia consentiret de quo nomine vide quae dixin us in extrema

pagina prioris nostri libelli, qui huic Apologiae adiunctus est. lam vero quod dixi, haereticum n messe Chi istianum, non ideo dixi quod agnorarem ampla quadam si nificatione Christiant)s dici posse, quotquo in Christo baptietati Christum sei lere profitentur: holumniam proprie illi soli veri Christiani sunt, qui Neiam , atque integram Christi fidem in eius Ecclesia te et nulli haereticae seciae adhaerent.

Quae communis est sententia veterum Patrum , qui primis quingentis annis si ruerunt,ut S. Cupriani lib. p. r. ad Antonianum. Et lib. de unitate Ecclesiae S. Athanas Imrat. r. aduersus Arianos , Hieronymi in Dialogo aduersus Luciferianos, S. Augustini lib. de pratia Christi cap. a C. Et aliorum quos gratia breuitatis O mi es; quare finiuria

eli de non Catholico dicere eum haereticum,ac per hoc nochrastianu

44쪽

eme, non de me queri debet, qui iniuriam sibi fieri credit sed de Patri,

bus veteris Ecclesiae, qui me ita loqui docueruret, Ea quo intelligimus, non est falsum, neque iniuriosum dicere,eum, vi ex parentibus Catholicis naius est baptismum Catholico ritu Seepit, ac postea ab educatoribus depreuatus in haeresim incidit ex Christiano haereticum factum, religionem, quam cum baptismo susce perat, dimisisse. Non facit,inquam, illi iniuriam, qui hoc dicit, sed vere an iuriam grauissimam illi fecit, qui eum abstraxit a matre Catholica, instruendum Caluinianis tradidit. Neque enim dubium esse potest, quin hoc tempore Iacobus Rex, non solum unus esset ex ordine Regum, sed etiam unus e numero Catholicorum Regum , si a parente Catholica institui potuisset. Porro Principes Orthodoxi merito commoueri deberet, si aliqui de ipsorum ordine, numero nota haereseos iniuste inureretur sed quod Princeps, qui ab ipsorum religione abhorret qui ut Antichristum execratur,quem illi ut Christi Uicarium colunt; qui intercessione Sanctorupalam irridet; qui venerationem reliquia tu intoleiabilem idololatra avocat; qui denique Pureatoriiura Missum , de caetera fidei Catholicet dogmata conspuit, hat relicus non Christianus dicatur, moleste ferre non possunt ii eque c6 moueri, nisi commotione fraterni doloris, quod

tantum Regem, quem ipsorum ordini sceptrum, cirona o unxerat; ab ipso tum communione haeresis, de schisma diu erit. Ac vi ex intelligat, non esse nouum ita Ecclesia, ut Sacerdotes D mini libera voce arguant Reges haereticos adscribam hoc loci v rba S. Hilara Episcopi ad Constantium Imperatorem Arianum , exustro Lim ta sani qui incepit, Tempus est is quendi, quia iam praeteri j tempus tacendit Hil R, Nunc, inquit, pugnamus contra persecutorem lictem,contra hostem blandientem, contra Constantium Antichristum . Et infra. Sed tem rarium me forte quisquam putabit . quia dicem Constantium Antia christum esse. quisquis petulantiam istud magis, quam constantiano iudicabit, relegat primum Canem dixisse ad Herodem, non tibi licere lacere istud. Et infra Proclamo tibi Constanti,quod Neroni loquutu rus fias stem,quod ex me Decius maximianus audirent. contra Deum pugnas, coli assic lesiam saeuis sanctos persequeris, piaedicatores Christi odis, religionem tollis Tyrannus non iam humanorum,sed diuuam rum. Haec tibi a me, atque illis socia, atque ccmmunia sun ac vero nunc propria tua accipe Christianum te mentiris, Christi nouus hostis es, Antichristum praecurris,harcanorum mysteria eius operaris Cori. dis fidem, contra fidem vivens, Doctor prophanorum es,indoctus pio.rum Episcopatus tuis donas . Sacerdotes custodiae mandas, exercitus tuos ad terroiem Ecclesia d sponis. Et infra Scelestis me mortaliti,

omnia pei e vitionis mala ita temperas, Ni excludati in peccato veniam, Si confessione martyrium . Et insta. O tu scelelie quod lud,

brium de Ecclesia fac, soli cane ad vomitum suum redeunr: a facerdotes

45쪽

cerdotes christi tesorbete ea quae expuerunt coegisti christrinum te s.

Queris sed qua, non sis, ipse tetraris haec ille qui ex ueteribus, se ano hissimi udari simis Pat bus uoris est. Possent ad ii non disi milia ex Lucifero cara litano,e Gregorio Narianeteno, Nex aliis sed isto rauca hoc loco susticiant. Neque uerum est , quod quidam suspicati sunt, librum illum S. Hilarij constantio defiancto editum suisse,nam uuente editum,&uiuenti oblatum conuincit card Baronius tom. 3. annal. pag. is

Quod Cardinabsit arminus directe responderit ad

pologiam pro iuramento fidelitatis . . suersarius vero flatum causae mutet, et ad alia extrarem digrediatur CU

Osteaquam Rex modum scribendi ardinalis Bellara

mini fustra reprehendit, a 'greditur scriptaonem ipsa, siue materiam libri, ut ipse loquitur, repi hendere.Sic enim scribit pag. P. Iam utio argumentum, subie

cta materia libra modo triictandi pro b conuenit,nuse quam en m ad id, in quo causa cardo uertitur, directe rejondet quippe duo tantum sunt capita, e quibus in pologia disse, rui, ut supra monui, prius ut probarem in fidelitatis ruramento nihil aliud, quam obedientiam mere ciuitim, secularem summis Primcipibus d subditis debitum contineri, alterum ut ostenderem, hanc apere potestatem a Pontificibus iniqu8 Hurpatam , cum Scripturis, conciliis, o Patribus pugnare, Prius non aliter quam hac uitiosa confecutione refutat, cum hoc iureiurando ius abdicandor u dgum Pon tifici negetur, ne quidem excommunicandorum potestatem illi relia us Nec poperius distulationis mea caput aliis machinis adoritur, quam iuia christi uerbis, Pasce eues meas, Tibi dabo claues Regni cael ruma Et nemini unquam Catholico id dab um fuisse.

At Bellar minus Deo gratias agit quod liber ipsi ut adhuc superest, atque bis recusus a multis uideri, de legi potuit Et nunc iterum cum hac noua Apologia recuduum. Si quidem eo libro inspecto, qui nec o, sicinus, nec prolixus est, omnes intelligent, aqua parte stet ueritas, quis imponere lectoribus satagat.

46쪽

d quidem Bellarisinus ad prius illud caput directe re pondit in Isso.

iuramento fidelitatis non contineri solam ciuilem obedientiam, sed ii iuxationem Ponteficie potestatis dq; ostendit tribus argumentibi ex tim

ui Edicti, qui est, ad detegendos, coprimendos Papistas, ex vel bis iuramenti, ubi negantur Pontifici potestas ligandi soluendi

'alio iuramento clariore.quod est de Primatu Restis in spiritualibus. Illa vero cosecutio,quam vitiosiam esse.&solam in eius libro positan

Rex dicit, nusquam in libro Bellar mini inuenietur. Ipse enim non dicN3ufiler terr putauit uniuerse posset ne Summo Pontifex Reges deponere quod ad ruti re scripta rem ipsius non faciebat; sed assumpsit solum,possie a Summo Pontifice in iv Reges haereticos excomunicari, atque deponi, quod apud Catholicos in dubium reuocari non solet Histerius caput ad fallendi s lectores, ambigue hoc loco proponitur, cum dicitur; Alterum,uti stenderem, hanc in Reges potestatem a Pontificibus inique, si palam cum Scri turis, Conciliss,&Patribus pugnare. QSero . n. quid sibi uult illud, hanc potestatem; nequetri de potestate Psirinacis in Reges; sed de obedientia Subditorum ad Reges paulo ante Rex loquutus erat. Caeterv in ex Apologiae libro, quem Bel arminus restiandum susceperat, satis apparet hunc locum esse interligendii de potestate prohabendi iurameta ciuilis obedientiae.hanc enim ciuilem obedientiam Regibus deberi, iuramento quoque confirmari posse probat eo loco Rex testimoni Scripturae, Concilio tu, Patrum S paulo ante conquestus erat, quod hanc obedientiam iniuste Summus Pontifex in suo Breus prohibuet stati vide librum illum pag. 1. 23 2 et Iris Map.

3, - hu g. Adhoc autem posterius caput Beuarminus directe res ondit, talsum

is es spodi . esse, quod Summus Pontifex in suo illo Breui obedientiam ciuilemor veris, ah I, Prohibuis et ac propterea testimonia illa Scripturarum,Conciliorumcisis, ab ad 8 Patrum perperam adduci ad probandum, quo nemo negat. Illa Mersario aret . uero Euangelica loca, Pasce oves meas,&, Tibi dabo claues, non addamenta fellar xit, ut Rex dicit, ad oppugnandum caput illud posterius,sed ad probanm m. dum esse in Summo Pontifice potestatem excommunicandi, absoluendi distentandi, de similia faciendi ,.quae ad prius caput, no ad posterius pertinent. Ex his quae dicta sunt facile cognosci poterit, reliqua omnia a pag. ai usque ad pag. 3 s. nihil esse aliud, nisi digressiones ad inuidiam, atque odium Surem Pontificibus, Ecclesiasticis omnibus conciliandum. Certi vero sumus Catholicos, piosq; Reges ac Principes prudenter cogitaturos a Rege haeretico, utq; se nouem manifestum Ecclesia Catholicae totiusq; Orthodoxe religionis profitetur, nihil aliud expectari posse nisi fidei religionisq; contemptum. Am I stratie Igitur, ut haec breuiter pereurramus, pag. as, Hoc inquit, ver -- ianua ' ' borum fandamento Pasce oves meas, immane quam amplum soli tumq; Imperium Pontifici ex ruat, quo ad libidinem condonare, atque adimere Regna possit. huic tame secui uri non alios quam Cliti iano,

Reges addicens Et Paulosost, cri in cum me haereticis annumeret.

47쪽

m ti Iuliano Apostata aequet,extra caulam etiam gregemel pomines. um eis putet, necesse est. At vos de Ponteiicio grege estis , Nos m gnus ille Pastor, instar ovium ad occisionem ducere pro libidine sua

potest.

Haec omnia cum bona Regis venia, qui nos ita loqui cogit, meraeealumniae sunt . non solum enim mihi horum in Bellarmini libret reperietur, sed contra potius de solis haereticis, qui ex ovibus lupi raphces evadunt, locutus est,qui quamuis a Grege christiano,vel recesserint per haeresim manifestam, vel eiecti merint per Ecclesiasticam ce uia

subsunt tamen Pastori, ut vel ipfi ad catilam emendati redire cogatur, uel oues caeterae, ne ab eis discerpantur: leuorentur ab ipsorum coaserno obedientia quam longissime arceantur. Pergit pag ret calumniata, cum ait, Sic nouum,&egregium en C., mihi etiam his chr isti verbis astinxit, Pasce oves meas, tamquam hoc signi tritati.ficarent, tolle, proscribe abdica Christianos Principes, atque Reges.

Et paulo post. Haec verba, quae Petro in extasim rapto dici sunt Surge Petre,occide, manduca ita Baronius exponi t Age Papa, con- fge venetos,penitusq; disperde. v

At bi quaeso expositionem illam tam inciuilem, inuerecundata in libro Bellarmini uidisti non igitur ipse astinxit sensum ilham Christi verbis, qui nusquam in libris eius extat. Ted interpres tuus o Rex Bel. larmino eum sensum sine ulla specie verisimilitudinis astinxit neque enim Bellar minus unquam Patrem Christianae plebis sic enim S. Augustinus Romanu Ponteficem vocat in Caligulam, aut Neronem, aut Dionysium Syracusanum, commutauit Pari calumnia Cardinalenta Baronium, virum a Mirum ac doetum, ac de historiis Ecclesiasticis optime meritum aspergendum esse Rex duxit, maiorem fidem hab ensfimoso libello,, qua uiris grauibus, qui sensun uerum, sium elusuo. a Card Baronio explicatum, scriptis libris testati sunt. De exemptione

Digreditur deinde Rex sine ulla causa pag. 13 ad exemptionem i: ericorum , ex qua Beliarmini animum alienum a Regibus dei exiise

se dicit QEas vero nouum a laquid ipse scripserit de Cleiscorum exem. ptiones ,re non potius id quod Dcctore somno MCSdlumi, atque hum

anani docent ipsa etiam Concilia sacriq; Canones iubent. Sed qualem Uimum erga Reges, Principes Bellar minua gerat, Ini omnes sciunt, qui librum eius Delaicis forte te erunt. Ibi en ma aduersus Anab aptustas, aliosq; hereticos principatum politicum defendit, atque ornavit ex diuinis litteris, ex testimoniis Patrum, ex fontibus philosophicdui is multis,d: uariis rationibus. Transit de inde Rex pag. r . nihil laborans si libri sui patres inter se apte cohaereat, an non ad bona temporalia Ecclesialum Clerici rum, a quibus occupari dicit tertiam partem solita fiant tum hoc videlicet illum male habet quod non omnes Pi incipes ex turpiun, H tacLVIII. sequi uelint, qui cum prunum a Romano Pomisce defecit

48쪽

's Utrariareia diripuit, redditus Ecelesiastieo, Bitonibus suis attribui jegxqg mi CL si i imitatus Antiochum Nabuchodonoscit Reges,qui tena pix o spoliato, ex Nasi aureis de argenteis Deo dicatis gagam suam dix*rarum Z int. Sed qui Reges impios imitati sunt in scelere eorum iusto ei m

dicio laci facti sunt in poenis, non temporalibus, sed aeternis, Pag. s. videtur redire voluisse ad id runde digressu merat, ad iiDramentum videlicet fidelitatis; sed reuera tamen longius ex patia ido, atque euagando ad alia magis adhuc remota digrediluc, ait enim

ac ut vobis in perspicuo magis sit , non altu mihi scopum in hoc negocio extitisse, quam ut de ciuili, O temporali obed entia , quae ibia subditis debetur, agerem, nec illorum conscient: s instas a me esse comparatas quod hic mihi conuitiator falsis me obiecit primum

illud videamus, quam longe Imperatores, atque Reges qui superioribus seculis religiose, Christiane : vixerunt, ab eo abfuerint, ut ius ius aliquod Pontefici es' crederent cum contra Papas ipsi creaverint, in ordinem redegerint, adeoq; de sede deiecerint. JHaec ille, qui multas paginas consumit in describendis histor ijs in

Peratorum Regum , qui cum Pontificibus Romanis inimicitia gesserunt. Sed quorsum quarto ista narrantur, si nihil aliud Rex demonstrare intendit, nisi in iuramento fidelitatis solam ciuilem, tempora lena obedientiam contineris Qualis obsecro haec argumentatio essetSMira atrum in Multi Reges nullum ius in se habere Pontificem Romanum credide. urunt; sed contra potius eum quando libuit depositerunt: Ergo Rex Anglorum in iurameto suo fidelitatis nihil aliud, nisi ciuilem temporalem obedientiam requiritumam ne ipse quidem Aristoteles me dium terminum in hac argumentatione reperiret siue enim Pontifex

in Reges ius habeat, siue non habeat, debetur Regibus obedientia i uilis a ubditis. Itaque longa digressione opus non erat, ut probaret quod nemo negat. Sed quemadmodum Rex Anglia sub speeie ciuilis obedientiae adigere voluit subditos suos Catholicos ad abiurandam,

Pontificiam potestatem sic in hoc suo libro sub specie Apologia pro iuram et fidelitatis, persuadere cupit Regibus, Principibus Catho licis ut exemplo suo ab Apostolica sede reo Orthodoxa religione

discedant.

Videamus tamen quid tandem adferat,e cum illo, quando ita pia cet de reos digrediamur, Euangelicum illud implentes: Quicunque te anoartauerit mille passus, diade cum illo de alia duo Matth. s. Pti. mum igitur paet. 16 prcbat certum ius, ac in uiolatum apud Impera. . A' ore, mansisse Romanos Pontifices creandi, ex eo quod O Hadrianuaret. et ritiis in Concilio I tu Episcoporum Abbatumq; decreuit,ut Carolo

Maeno Imperatorius ac potesta es et eligendi Papam ordinandi Sedem

rapa cocuserit Caria Masito

49쪽

Sede Apostolicam: dignitatem l Patriciatus ei concessit Inmper Ar Fotis stat tes

accipere dentituit. Et quicunque contra hoc decretu in ageret anathe Pontifice,

malis vinculo enuia nodauit, de nisi reisipisceret, bona eius publicari praecipit. haec iliri vallega Sigebertum, althramum , alios

posteriore S.

Ad haec respondemus, si haec omnia vera sint, sequi multa contrariaras, ti Rex probare conatur. Nam si Pontifex concedit Imperatori ius eligendis Ninuestie ad Episcopos, non igitur m )etator ex se caput est Ecclesiae uaduione sua, ac per hoc neque Rex est caput Nessupremus gubernator Ecclesiae in Regno suo; cum Episcopos eli ere, vel iri uestire non possit, sine priuilegio Romani Pontificis Dei nil si Iontifex donat Carolum Regem dignitate Patriciatus I omani sit aeerat di ut a temporalis de Imperatoriae proxima ergo Pontifex iusnaagnum In Impetio temporali habebat , quippe qui ipsos etiam' ges ornare, de augere poterat dignitatibus ad Imperium pertinentibus, 1 rael et ea si Pontifex iubet eos, qui contra decretum ipsius agerent, non solum anathematis vinculo allinari, sed etiam bona ipsi tum temporalia publicari ius igitur citis ex hibet non si irituale solum , sed etiam temporale , in eos qui decretis ipsius obtemperare no

Sigebertus qui primus illam mandauit litteris, trecentis circiter anni te Carola posterior fuit Carolo,atque Hadriano, is vero ulcum Carolo Nixe Atagno ab Hisrunt, de res eius gestas accuratissime conscripse tant, ut Eginari lius, 3 driano Papa Gannalium Francorum auctor, nullam huius priuilesti mentionem e celsi uide

cerunt. Deinde quo pacto verum esse potest , ded: ne Hadrianum pri coras i, , uilegium aliquod Carolo Magno imperatori, cum tempore Hadriani

Carolus Imperator non esset Hadrianus enim obiit anno salutis 's. carolus autem Imperare caepit anno Domini t O uti inarthus, alii tradunt. Praeterea si Carolus Magnus Pontifices Romanos creandi ius habebat, cur nullum Omnino creauit, neque ipse me lite multi ex succes oribus eius i nam Anastasius Bibliothecarius scripsit ac curate etiam, d creatione duodecim Pontificum, qui sibi inuicem post Hadriani primi Pontificatum succesi erunt, de nusquam Caroli, vel successsio tum eius meminit, sed a solo Clero, at populo elec os,&creatos fuisse tradit. porro Gulielmus item Bibliothecarius, qui Anastasio successit, scripsit vitam Hauriani II a Ciero pariter , oi ulo solum eleeli.

Et cum forte Legati I. Vperatoris tum Ronaae adessent, quaererentur se ad electione Pontificis multatos non fause, responsum eis fuisse scribit Gulielmus,id ea ratione factum est e, ne Legatos i/rincipum in electione Romanorum Pontificum expectandi mos molesceret, qua ra

50쪽

ri edullitus sed auere, ad salutandum electum etiam ipsi humiliter

accesserunt. .

UTc certe apertissima demonstrali , vel nullum euasimodi priuile gium datum flaisse Carolo,vel certe ab illo admissum non 'nifestissimum reddit. Quod etiam inde confirmatur, quod Laxo' ius in Capitulari suo lib. i. cap. 8 . Et habetur ei iam apud Gratianum dist. 63. cara sacroriarn, decernit, liberas esse debere electiones Cleri,' populi re Hadrianus II in Concilio generali ectauo can. 22. Prohibet omnino Principibus, ne se electionibus Episcoporum admi-iceant Et habetur hoc decreturn etiam apud Gratianum dist. 6s can. a. Et tamen neque Carolus , neque Hadrianus II mentionem ullam faciunt priuilegi j concessi ab Hadriano I. qua mentioriem Cino facere debuissent, vel ut ei priuilegio Carolus renuciare se diceret, vel.ut illud abrogari nouo decreto Hadrianus in generali Synodo declararet. Addo postremo nihil praeiudicari summae Summi Pontificis auch Flecti. .st, ritati,etiam si verum esset Pontifices aliquando ab Imperatoribus minsicis hi perram se creatos; tum quia id Imperatores non ex proprio iure, sed ex priuile peratorem a gio Pontificis Maximi fecissent . tum quia Electores auctoritatem ali,c afui it sum quam exercent in personam designandam , cui Pontificatus dignitasma pote irat, conferenda est, nullam exercere possunt in Ponta ficem electum, ali r ' mi iam Electores Imperatoris ius haberent Imperatorem electi

m Vrt rumum cum reuera nullum ipsi habeant in Imperatorem magnum in eos habeat Imperator quemadmodum 3. R E. Cardinales quamuis Et e ore Pontificis sint tamen ubi electus est non subiicitur ille Cardinalibus, sed Cardinales illi, ut Pastori, irincipi subiaciuntur.

Pergit de inda Rex pag. 23. addit, Quod Imperatoris assensum, longo annorum decursu, eligendi Pontificibus interuenerit , latina

multiq; ali ex Pontificiis scriptoribus testes sunt, atque ipse Bellar-

minus in suo controuersiarum opere hoc commode eludere non potest. quino certam pecuniam, ut confirmationem obtinerent, Pontifices in imperatorium ficum d pendere cogebantur , qvcm morem pete ad

septingentesimum chricti annum durasse, Sigebertus, Lui ranidus, ali Tontificia secta historici testes sunt haec ille .

Negare non positamus qui Principes Ariani, Gothi videlicet, cum ait, ' t s,o multis alijs rebus Ecclesiam Cath-licam affixerint,tum hoc ipso, quod

CVera m3 ra absque consensu suo, aliquando etiam Absque numerata pecunia Pon rares ornauctificem creari non permittebant . quem morem sequuti sunt aliquan

Ecclesiam diu Graeci Imperatores, qui Gothi expulsis Italiam recuperauerunt: uenarierat haec tyrannis ab initio anni quingentesimi initium accepisse . canno Domini 68 . desijsse videtur hoc enim anno scribit Anastasius Constantinum Imperatorem concessasse Benedicto II. Summo Ponti mei, ut deinceps consensus Principis non expectaretur. Fuisse autem is

rannicum legem illam sive Go horum, siue Graecorum S. Gregorius Paph