장음표시 사용
51쪽
Papa dicitiis vetbis testatur in explicatione psalmi quarti poenitentia,
Quid autem mirum est si Principes illi electioni Summorum Pontia
ficum se admiscuerant,qui personas ipsas Potiti ficum vel exilio, vel carisceribus , et morte nata aestabant' non enim iudicandum eii de potesta. te Principum in Summos Pontifices ex eo quod aliquando fecerunt , sed ex eo quisliust facere potuerunt. Sed si per annos circiter ducentos,x fortasse minori tempore sustuavit Ecclesia tyrannidem illam partim a Gothis partim a Graecis, per annos mille quadringentos liberistatem suam obtinuit.
Pergit Rex pag. eadem,&ait, sed pagna occurrunt Imperatorum exempla , qui Romanis Pontificibusfuam pote latem abrogarunt. Otho Imperator Ioannem XII. Pontificatu abdicauit, quod i Tu Pari scriminibus ac praecipue libidiue infamis Henricus III. Imperator exrtuo temporis spatio Seu dictum a Siluta rum III. e Gregorium UI synodaliter deposuit , cum insimulatos auaritiae , tum quod hancta Trincipis extraordinariam potestatem pio terue, O procacit crysurpassent haec ille.
Sed facilis est responsio,nam neque Oilio Ioannem XLI. neque He ' ricus Benedictum, Sylvestrum, de Gregoriuna propria, vel impetiali ' potestate deposuerunt, sed per Synodum Episcopo tum Ecclesiastica et auctoritate deponi curarunt. Id Rhegino,3 ali citati testantur. Neque 'facile concedimus, iustam fuisse depositionem eorum Pontificum ieest ' hoc ad rem praesentem non pertinet illud autem quod Rex adiungit, depositos fuisse Benedictum, Sylvestrum, regorium quod hanc in Principes extraordinariam potestatem protetur, octa procaciter ,- surpassent aliquo testimonio probari oportuisset. Siquidem hic solum allegati video Marianum Scotum digebertum abbatem Vrspergen .sem P atinam: poterat etiam addere Othonem Frisingensem,
Hermannum Contractum . Marianus ad annum io s. sic loquitur .
Henricus Rex Italiam ingressus pacifice a Romanis suscipitur Papas tres nondigne constitutos Synodaliter deposuit, neque causam particularem explicat. Abbas vi pergensis eadem verba repetit, quae videlicet 1 Mariano Scoto accepit si qebertus sic ait Romae uno contra duos, de duobus contra unum de Papatu contendentibus, Rex Henricus contra eos Ro-rnam vadit, heis canonica in imperiali cens ira depositis , Suidi et rius Bambergensis Episcopus,qui Clemens Romanae Ecclesiae CLIII. praesidet Hermanni s Contractus sic loquitur Iuxta Natalem inimini non longe ab urbe Roma apud Sutrium Synodo item acta, causisq; erroneorum Pontificum diligentius ventilata Gratianum Papam conuictum baculo pastorali prauauit.
De in omnium tam Romanorum, quam aliorum consensu uideger
52쪽
V Apiscopum Romanae Ecclesiae elegit Pontificem . Otho Frisin
g*nii , lictor grauissimus liba Chronici cap. 36. lac ait PC LO GL- ianua Regi apud Sutrium occurrens dueniendum ipsius antiari in uiadema preciosum citulisse dicitur quem Rex prinio, ut decuit,hO- rer Viv I 'DUrice suscepit; postmodum autem collecto Episcoporum conueniu
pho nos a simonii cedere persuasit haec Otho, Ut veri sib '' Ibit Gregorium VI qui ante Pontificatum Gratianus dicebamur, 'sua iam si ille ab imperatore ut ei biotam simonia abdicaret Pon
bini it illicatu . Proinde non proprie Gregorius depositus fuit, vetabuli pe(tor vel a Syni do sed sponte cessit, eo quod de aeramur sim CL. . cQn uictum se cerneret.
Non desunt tamen viri grauissimi sit Gregorium Vl nullius crimi-n is conuictum imisi e defendant, sed ad rem nostrans lacri facit cui hoc loco solum demonstrare volumus, a nullo auctoi sta ibi , t odi ex
hoc loco dicit, depi sitos fiuisse Pontifices tres, eo tiod cxtraordinariam P testatem iri Principes protei ue ac procaciter usui passent. Id enim nullus ruinino scribit. Porro Platina , quivi Vmo loco adducutur milam causam reddit,cur hi Pontifices in Concilio depositi suerinta niti quod esse lit mali.
Iam vel o si ex his duobus ex replis Othonis. Henrici Imperatorum aliquid eniceretur adprobandunc habere ius aliquod Imo ratores ad Politifices deponendos, multo facit: Us prcbaretur ex plurimis exemplis hibere Pontifices ius ad deponendos Impeiatores Isti
r. iii . s. id ira , cd yneti id est , Ecclxsiastica potestate Pontifices vero impe rato ei deposuerunx nian laica Principum potestate, sed sua , ac pro
Exempla sunt ad manus Gregorius iunior Imperatorem Leonem Isauit cum , haereticorum lcon octastartam Principem exconi muni catum priuauit vectigalibus Italiae, ac per hoc imperis parte mulcta. Testantur hoc hiaudant Giaeci scriptores Cedrenus, de Zonaras in vita Leonis Isaurici Leo ill transtulit imperium totum Cceident te a Graecis ad Francos, ac per hoc Prauauit dimidia Imperii parte Graecos Imperatores,ctea donauit Francos, de qua re testes sunt innumerabiles, quos adduximus in primo libro ex tribus quos de Indi
peri iranslatione conscripsimus Gregorius vli imperatorem Henri cum I V. publica atque solemni cerimonia excommunicatum pri uauit Imperio . quod recte factum fuisse , quicquid pauci selii cmatici contra dicant , testantur omnes graues historici caeteri Cus temporis auctores , quos , vel bis singulorum in medi allatis , produximus in lib. de Ponti c. s. Innocentius HI Othonem IV imperatorem deposuit, teste Flauio Blondo b
53쪽
Decadis, Innocentius Ira in Generali Concilio Liagdunensi
assentientibus omnibus publice deposuit Frideri cum II. Imperatorem, Ecclesiae persecutorem maximum Extat adhuc sententia, cap. Ad Apidi stolicae de sententiata re iudicata ini Clemens VI. Ludovicum LV. Imperatorem a Ioanne XXΗ Benedicto XII excommunicatum Imperio priuauit. Vide Albertum Pighium lib. Hierarch. Eccles.
Pergit deinde pag. 18. adfert exempla Regum, qui Pontificibus et ph strenue restiteruit. Primum ex valthramo in tib de inuestituris Episco si per mporum, probat Episcet, pos Hispaniae, Scotiae, Angliae Hungariae perre . Ret imi
ges introisse cum pace temporalium pure hintegre ex antiqua insti- - ' riatione usque ad modernam nouitatem Vocat autem V valthramus modernam nouitate decretum Gregori VII. prohibentis inuestituras Ecclesiarum accipi a Regibus Principibus seculi. Respondemus, verues per non breue tempus consuevisscte Episcopos Regibus investiri: sed Gregorium VII fortissimum Ecclesia Dei Nindicem Dei auxilio fretum non timuisse veteres, Tanctas Ecclesiasticas leges renouare, atque defendere. Scribit enim in Epist ad Hugonem Diensem Episcipum, ut in Concilio habendo,cui ipse, Legatus Apostolitae Sed is praesessurus erat, canonem vicesimum secundum octauae Synodi generalis renouari curaret,quo prohibetur Principibus omnibus, etiam Regibus, inperatoribus; ne se in Episcoporum electione admisceant.quam Gregori sententiam de tollendis inuestituris Principum defenderutici solum successores eius Victor III. Urbanus I ascalis II. At alii' sed et ii Niri sancti, qui eo tempore floruerunt, ut duo sancti Anselmi, alter Ci-tuariensis, alter Lucensis,&alij.
Deinde Rex pag. eadem ex annalibus Franciae Nicolai Gilli rectit initium Epistola Philippi Pulchri Regis Francorum ad Bonifaciavi II Pontificem, quae Epist ridiculam continet salutationem , qualem scribete potuit iracundia potita quam consideratio dicimus enim grauissimam inimicitiam gessisse Philippum Regem cum Bonifacio Pontifice, neque esse mirum, si iratis animis quaedam exciderint,quae sedatis
Addit postea sanctum Lud uicum Regem publica pracimatica sata .ctione omnes Curiae Papalis exactiones intra Regnum suum prohibuis se, dia citat ad margi nem, ex arestis Senatus Parisiensis. Ego Nero te 'gi quidem apud Nicolaum Gillium, inter alias sancti Ludovici ordina acti. Si is xtiones, haec verba stem exactiones 3 onera grauissam a per Cutia et n. s. p .his, Romanam Ecclesiae Regni nostri imposita, vel impositas, quibus Re Iit.
gnum nostrum miserabiliter de pauperatum existit, siue etiam impinendas, aut imponenda, leuari,aut colligi nullatenus Nolumus, nisi
pro rationabili, piariae urgentissima ineuitabili necessitate in de spontaneo expresso consensu nostro, ipsarum Ecclesiarum Regni nostri.
54쪽
inoxiasse haec eadem vel ba habe tui in aresto Senatus Paris est , quod V notum non est Catterum legi pragmaticam sarici lonem eiusdem:'Π udi uici, quae habetur ad finem cini sexti Bibliotheca Saro iiii Axium editae Parisiis anno is 8s ubi habentur eaedem ordinatio Dei, Ccmpti verbis supra Hiiptis, quae videntur postea addita inidium c
tegi etiam similes ordinationes tum apud Paulli Emihia, tum prudR berium ac uinum in vita sancti Ludovici di ve ba illa a Nicola OGribo recitata non reperio sed cotia potius legi apud eosdem Puci Cre lanctum Ludovicum Romanae Ecclesiae Pontificibus Grincce illo iv R., Fati . u le Xandros V Vrdano V. Clementi V quo iam temporibu vixit, Te I sae Remis suill addictum, chedientem Nam n nocetio IV in Concilio I Ugdunae addita, lens excommunicanti deponent Imperatorem Frideri cum astitiamus sancti S Ludovicus, atque ut berbis Emili utar Se vire Regni sui, ac consilium Sacrosanciae potestati tutandae paratum esse profesitas, Innocenti causae dignitatem, roburq; addidit de infra. Interea Francus csanctus Ludovicuso auctoritate nominis Franci tegens Pontificem , sacram insuper militiam in barbaram religione professus erat. Denique in vita sancti Ludovici, quae extat apud Laurentiu Surium a confessario eius ut creditur scripta, inter alia monita,quae sanctus moriens filio suo,
Regniq; haeredi dedit. haec verba habentur Semper sis addictus, de deuotus Romanae Ecclesiae, eius Pontifici haud secus atque spirituali parti te mcrigerum praebeas.
Refert postea Rex eadem pag. seq. ex Ioanne Materio in lib. desahat subia schismate, concit quid actum sit inter Pium II Pontificem, Tu ita ovicum XI. Regem Franco cui circa prastinaticam iunctionem, quam ex sententia Concilia Basiliensis Carolus VII. Rex Francorum edidit. Sed non est opus, ut in hac re diutius immoremur quod enim Pius II Ludovici tempotibus efficere non potuit, ut pragmatica illa senistic, omnino de medio tolleretur effecit postea Leo X. Francisco primo regnante. Itaque in Conclio Lateranensi sessi II pragmatica illa,ctelio publico decreto sublata est.Sed hunc exitu pragmati ae sanctionis,quia causae suae parum fauebat, Rex facile praeteriri passia est 'Addit ultimo Rex pag. quatuor sequentibus exempla Regii
Abisu is in Angliae praedecessirum suorum. Siquidem Henricus primus Episco et , Analia R. patum vvintoniensem villelmo Gifferacontulit Deumq; contra nouima his rosis concili decretu de possessionibus cunctis ad Episcopatu pertinentibus rab. ebediεtis , inuestiuit. Idem quoque Henricus Archiepiscopatum Cantuariensema retractar, Reduli ho dedit, eumq; per baculum mannulum inuestiuit. Idemetrum 't. Tu istano Eboracensi Archiepiscopo electo ad Callistum Pontificenta proficiscenti mandauit, uti Pontisce benedictionendacciperei:quod cum ille neglexis et Rex illi cmnem suae deminationis lociam interci. xit atque haec ex Matthaei Paris historia probatur Rex Edouardus pii reus inlubuit Abbati de uva tum, Decano sancti Pauli , ne decima colli.
55쪽
.olligerent in sumptus belli Hierosolymitani si lxmul ad hoc dele.
rati essent a Politifice Romano Et quoniam Abbate ititerim, moristino Decanus Edouardo Regi pariturum se pollicitus est . Rex Iaco. hus triumphat, dicit, Hic hominem Ecclesiasticum teneo, qui Papae non paruit ut Regi suo pareret, in Lebus quoque Ecclesiasticis. nondum scilicet noua haec Iesiuitarum Theologia orbi innotuerat. IIdem Edouardas tres viros Ecclesiasticos puniuit, ex quo intelligitur, non esse Ecclesiasticos a Principis temporalis potestate exemptos Edouardus I patrem imitatus viros Ecclesiasticos in custodiam duci iussat Edoua idus III maiorum vestigijs insistens Ecclesiasticos nonnullos vel carceri mancipauit, uel bonis temporalibus, spiritualibu, spoliauit . Denique sub Richardo II publicorum ordinum decreto
cautum est, nequis beneficium a Pontifice Romano impetraret, qui secus faxit, extra Regis fidem,&tutelam censeretur, hic ex Archiis vijs Regijs deprompta esse dicuntur. Ego vero admiror intra spatium quingentorum annorum tam paucos inobedientes a Rege numerari potuisse dicum constet ii Rectio us Anglia per hoc tempus plurimos Sanctissimos Episcopos, vel Archiepiscopos ob eam causiam uexato , quod mallent Pontifici potius obedire, quam Regi,&libertatem Ecclesiasticam fortissam tuerenatur theologia enim haec Iesultarum non est noua sed antiquissima apud veros Catholicos, nisi mrte plus valeat exemplum unius Decani. quam plurimorum Episcoporum sanctitate,doctrina, miraculis illustrissimorum, Q salutis aeternae Regis, gregis sui cupidissi,
Notum est quanta passius sit sanctus Anselmus Archiepiscopus Can. tuariae a Rege villelmo, quotannis exulauerit, quoties ad Iconiani Eustis Pontificem consurierit,d quanta deuotione trocunque iret, ab in , nabus ut Angelus Domini reciperetur. Dedit illi tamen Deus post mora. - .i,
tem v villelma Regis gloriosam victoriam, sic enim scribit Edine rus Anglus in lib. 1. de vitari Anselmi. Eo igittar tempore adunato in palatio Regis Londini cunctis primoribus Angliae victoriam de libertate Ecclesiae, pro qua diu laboraueiat Anselmus adeptus est Rex enim antecessiorum suorum usu relicto, nec perlanas, quae in regimen Ecclesia faenebantur, per se elegit, nec ea per dationem virgae pastoralis Ecclesiis, quibus praeficiebantur, iri uestiuit. Non minua notum est quanta, quam grauia passus sit sanctus Thoinax Archiepiacopus Cantuari , v Martyr ab Henrico it Rege, cuius pet secutionem fiigiens ad Pontificem Romanum ipse si que se con-etulit, sed is etiam uictoriam pr(claram obtinuit, cum post esus obitu elatificante eum Domino sigius, xvirtutibus, de Rex publicam poeia
Huic adiungi potest sanctus Edmundus Archiepiscopus Cantuariensis,qui ob defensionem Ecclesiasticae libertatia, murea tum a Re.
56쪽
ge, tum a Regni proceribus passus est . Itaque ipse quoque in exilium
voluntarium concedens apud Pontinia cum obiit, ubi receptacul imu refugium erat omnium ab Anglia propter iustitiam exulanti in
Sed ante hos omnos iunctus Dunstanus Archiepiscopus item Cant Miensis de nanu Summi Pontificis Ioannis X lII pallium , insigne Archiepiscopali si unitatis accepit, id mirandae satus itatis, .m traculorurm gloria clarissimus fuit nec tamen effugere potuit, quin ab
Eduino Rege mulierum amore corrupto in exilium pelleretur. Sed postea tamen ab exilio reuocatus maxura constannia semper Regum celera redargui , clam primo fine in pace quieuit culus vitam ab Obberto Monacho Cantuatiensi sancti Dunstant aequali fideliter scriptam ha
Sarctus Hugo Episcopus incolniensis non pauca sustinuit a Richardo Rege sed constantia , xvirtute omnia superauit. Adscribam ei ba, quae habentur cap. t ultae ipsius Cum aliquando Rex contra Regem Franciae extra fines Regni sui alacriter dimicita et re militii cuniam multam erogas et Archiepiscopum in patriam remisit cum mandato, ut Episcopis, ir latis in unum conuocatis ii dicaret,se pecunia habere opus , cuperest ab illis adiuuari sed vir cinctus accuratius rem ipsam examinans, cum reperisset pauperculam,plebem hac ratione grauari resipondit, etiamsi omnes Regi consenseritis; at ego nequaquam illi consentiam . Unus etiam ex Episcopis auditis rationibus, quas B. Hugo copiose contra illam exactio uena a rebat, illi adhaesit Grauiter hoc Archiepiscopus accepit, tradu concito ad Regem abiit, multa ei de sancto Episcopo conquestutus. Audiens Rex solum Lincolniensem suum retardasse conatum alium etiam Eapiscopum in suam sententiam pertraxis ea prae ira insaniens cuidam amico sivo dixit Sicut tu meam diligis salutemiita ego tibi praecipio vi Hugonem cum adhaerente ei Episcopo penitus extirpare festines Eiectus est ergo alter ille &omnia:quae possidebat , fisco Regis addi et a sunt. Sed iustus tamquam leo considens absque terrore erat ScEt tandem Rex videns constantiam viri, quod minas uniuersa oue pericula pro nihilo duceret, eum ex animo venerari caepit. Addarita pauca ex cap. 1 Hortantibus quandoq; amicis, ut maioris periculli vitandi causa in quadam re parui momenti Regi contra ius Ecclesie consentiret, sic fertur dixi siste, Absit, y personae laicae, cuiuscunque etiam dignitatis, meminentiae, priuilegium Ecclesiasticae libertatis itis Lingant. Mihi vero non contingant, ut timore potestatis alicuius aut formidine disicultatis quantaecunque, ius Ecclesia Dc minae meae San
et Mariae, quantum in me est, deperire sinam c. Hic nos quoque
Ecclesiasticum hominem tenemus cui nota erat theologia, quam Ie
si aliae hodie docent, non esse obediendum Regi,in praeiu licium Eccle asticae libertatis
57쪽
Sanctus Richardus Eoiscopus Cicestrensis claudat hunc locum Iselectus fuit Epis , pias cotura si ii tentia in Regis propterea Rex furore percuus es Ecclesixere ices re iis iussit confiscari Episcopus multas iniurias colu utraelias perpessii, ad Apostolicam Sedem se contulit,cui tunc innoceutius N. praesidebat. pr uenerant autem eum Legati Regis etiarn apud Summum Pontificem Sanctum vi tam Rhinardum fatigarentu sed Pontifex partibus auditis Beati Richardi electionern sua aue oritate confirmauit, atque eundem sacrarum mari uum Impo-stione Episco cum consecrauit Reuersus in Angliam Episcopus, non talum bona Ecclesiae suae recuperare noni tuit, sed etiam proposito ed:cto publico Ri xim nausint ei dixit, rie quis ei pecuniam mutuo daret alterum vir sanctus memor verborum lancti lac mi. quod L eus elegit pauperes in hoc mundo, diuites in fide, haeredes Regni,quod repri mi iridi ligentibus se, egestate sua gaudens partes omnes bCni P storis apleta u. Hinc babemus, quod Rex quaerebat, exempla Repum , qui bonom n tantum temptu alia, sed etiam spiruualia Ecclesiasticis per vim eripi bam sed habemus etiam. luce Rexit, tam ira rebat, exenipla Sancto tum Episcoporum qui pio bellat Ecclesiastica tum agendo, tum pallendo fortassin e dimicabant. Sed hoc loco praetereundum non est, hos ipses quinque Anglicos ut r. - , Reges, quacquid tandem egermi fuisse fide Catholicos, neque unqua lia , otio, ab obedientia Summi Pontificis, ut suprem capitis Ecclesia defecisse Iacobuspro casNam Henricum primum post lonoas unicationes pro in uestituris si sua adduxit, Episcoporum, cita stat cessasse Ponti si una decretis id praeter testimo Pontifice Ronium Edmetam pra allatum, testatur Florent us V g rniensis in Chro mauum, utc. mc anni lio . his uerbi Surisatuit Rex , , ab eo tempore in reli uvifcci si quum numquam per dationem baculi Pastoralis annuli cui se nam ' u rsu euode Episcopatu, aut Abbatia per regem, uel quamlibet laicam manum ' 'Grai r. in Anglia investiret Ur. Idem testatur Gulielmus Malmesberiensis libri historiae his uerbi . Inuestituras Ecclesiarum post nimitas controuersias Deo, em sancto Peutro remisit.
Edouardus primus sine dubio rholicus fuit & Summum Pontificem caput Ecclesiae confessus est. Extat enim Epistbla eius apud Thomam Valsingamum in astrictus Ir .ad B mi facium Vli I. Cui ut haec est inscriptio . Sanctissimo in christo Patri , Domino Bonificio Sanctae Romanae . uniuersalis Ecclesiae Summo Pontifici, Edo uariseus Dei gratia Rex Angliae salutem &deuota pedum oscula bea
Certe qui Bonifacium uniuersalis Eccles Summum Pomtificem uocata, non potest ei negare obedientiam , , dc labit c ionem , nisi ab Ecclesia uniuersali alienum et si e profiteatur .
Et qui pedum deuota oscula Pontifici offert, uiri quam profreto
58쪽
diceret, quod Iacobus Rex dicit, se nulla in re pontifice infiti
rem esse. Edouardus II vel ex eo Pontificis auctoritatem agnouisseti testatua est, quod cum illo egit, dii Scoli: Regem censuris Ecelesiasticis
coerceret, audita prius causa, quae intervitosmus Reges controuerte intur.
Edouardus III. Epistolam scripsit ad Clementem . Pontificem
eodem valsigam teste, cum eadem inscriptione videsicet, Sancti csimo in Chrysto Patri, ini no Clementi diuina prouidentia SanctqRCnianae,&, nivei salis Ecclesiae Summo Pontifici, dou ardus eadem gratia Rex Angli , Iranciae, c. deuota pedum oscula beatorum, insta pensata etiam deuotionis plenitudine, qua domus cstra Regia, clerus,& populus dicti Regni perstiterunt hactenus in obedi tia Sedis Apostolicae c. Denique de Richardo I quod fuerit etiam ipse Cathnlicus dubitari non potest. nam eum et tempore, schisma factum esset in Eccle-sa creato Antipsipa Clemente VII. contra Vrbanum Papam VI Richardus Rex legem tulit, ut qui alium Pontificem, praeter Vrbanum, quem unicum velum Ecclesiae caput appellat agnouerit, honis omnibus, Regis protectione priuetur.
Maes staria a Sed esto, quinque isti Reges alieni a Sede Apostolie millenes an
Lobaldo primo non deberet Rex Iacobus imitari potius ducentos circiter Reges prc usi ait Mari decessores suos, partim Anglos, partim cotos, quam quinques Con- huiuΠψMfrum os emire ex Ioanne Lest eo Reges Scotorum a Donaldo primo, ut an-rimqtrq up salutis is . . Sancto Victore Pontifice fidem Christianam accepit, 'μ' usque ad Mariam huius Regis matrem,Catholicos,in Romana Ap ' ' stolicae Sed obedientes fuisse Numerantur autem8s Reges, vel, alia volunt, supradio.
Nec minus constat ab anno salutis coo Reges Anglia ab Ethelbera Iet to, qui primus fidem Christianam id Augustino suscepit, usque ad S. uti. redi varduna,idest, usique adamaum sal iocis non solum Catholicos, uuis s... i. euam Romanae Sedis deuotissimos tasse, ut tradunt Beda, Polydo. . ..is., is ruin ali numerantur autem Reges isti circiter octoginta. Itaque sm .hi. c. h. Num supersunt post conquestum Reges iginti, Nuillelmo primo usq; si breuis, Henricum VIII ex quibus quinque solos Rex Iaechus sibi ad imi
tandum proposuit, ominis quindecim, vel potius ducenti, quinde .cim uos catholicos, Apostolicae Sedis obedientes suis e negare
59쪽
Iacosi Regem ut haeresi excusari nuda rat e posse. Cap. VII.
I digressionibus expeditis, Rex a pag. 3 s. usque ad
y probare nititur, se neque Apostata in esse neque hi reticum Apostatam proprie non esse facilaconiscedi potest . Illi enim dicuntur Apc statae,qui Christianam fidem beligionem omnino deserunt, ut ne Christiani quidem dici velintri qualis fuit Iulianus Imperat. . qui ex Christiano paganus tactus,cognomen Apostatae sibi peperit. Quod autem Rex dicit Patrem suum, re Ruum paternum idem de fide secum senti Te a Matre quoque nullis
litteras, quas frequenter ab ea accipiebat onuitatum ad Pontificiam religionem, quin etiam supremis vel bis per Praefectum domus ab ea sibi mandatum posse se in Religione.quam colebat perseuerare, modo probe, sancteq; viveret, S commissos populos. prudenter, tiem. berna rei,denique Matrem eandem iussisse, ut in Baptismo fili j sui: ceremonia sputi nupera non uterentur, nolle enim se, ut imputus fies. hyter in os infantuli sui inspueret. Respondeo, quod ad cerimoniam puti attinet, illam non esse nupe- ram, cum eius meminerint S. Ambrosi lib. I. de sacram. c. I S. Greg.
in Sacramentario , Beda in hom in Evangelium Dominicae i. post rTrinitatem Rabanus lib. i. de instit. cleric cap a . Hugo de Sancto et , 5 Victore lib. I. de sacram cap. I S. d. --
dieque uerum est, ea cerimonia saliuam Presbyteri in os insentuli ma. . inspui, sed solum aures, lares saliua tangi, ut Patres citati dicunt,a: Ecclesia seruat . haec enim sunt uerba venerabilis Bed, Unde credomos increbuerit Ecclesiaeta ut Sacerdotes ill: us his, quos percipiendis baptismi sacramentis praeparant; prius inier caetera consecrationis exordia, de saliua tris sui nare tangam, aut es, decentes Epheta. Itaque credibile non est, eam cerinioniam a Cainolica Regina Sisse prohibitam. Quod ad Parentes Regis attinet, dico,non deesie apud nos, qui R gis Patrem, Matrem f. rtasse etiam utam pateritum viderunt. Quique pro comperto habere se dicant, Patrem uum Regis mi sic, Catholicos Reginam uero matrem , non solum ipsam inisse Catholiscam ted etiam dia: flere innem operam, ut filium a Nouatorum erroribus ad antiquam ueram fidem traduceret hit etiam ostenduntur hic Rc mae Epistola non paucae manu propria eiusdem Reetnae exat uilae,quae satis testantur Zel uni eius de conuersione filii ad Catholicam
60쪽
Religionem. Neque fidem habemus 'r fecto domus Mettim , qui
cum haereticus sit, mirum non est,si ea sibi a Reyma moriente dicta esse
confingat, quae adhaeresim suam commendandum pertitaei.
Porro haereticum se non esse Rex dicit,quia scrip xraxit '
dat quia tria fidei Sumbola Apostolicum Nicaenum, AEt deribens iuret quia prima quatuor Concilia generalia, tamquaUt nolica, orthodoxa veneretur; quia quicquid quadringentis post lari tui an is quinetentis in Anglicano libro legitur unanimi consensus atres
ad aeternam salutem esse necessarium, statuerunt , aut cusis ita lentiat, aut modesto silentio obmutescat, reprehendere certe non audeat beahaec non satis esse, ut haereticus dici non possit, facili negocio demonstrabimus. Hirtili scri tu Primum enim scripturis Canonicis, sine certo fundamento ex creris sacris non dit, ac per hoc proprie non credit Di cit enim duos e Te ird ne scriptu vere cred-u rarum, ut a Bellarmino tradi affirmat lib. I. de Verbo Dei cap. . reliquidem scripturas secundi ordinis, non esse tantae auctoritatis, ut fidei ullum caput inde stabiliri possit. Porio Bellar minus facit quidem duos
ordines scripturarum, unum earum, de quarum auctoritate numquam dubitatum est Alterum earum, deqstibus nonnullis Neterum dubitatum est; sed tamen utriusque ordinis Bellarminus assirmat, scripturasessi diuinas, d canonicas, d ex utroque ordine scripturarum posse elicisti stabiliri capita fidei. Idq; probat fusissime in sequentibus capitibus. bcripturae secundi ordinis sunt Tobias Iudith, Baruch, Sapientia Ecclesiasticus, Machabaei, alia quaedam atque haec fiunt ex quibus Reed lcaeteri Caluiniani negant posse elici, vel stabiliri dogmata
A quibus ego libenter quaererem,unde habetis scripturas primi ordinis est e diuinas, canonicas: scripturas secundi ordinis non esse tales pNam certe ex ipsis scripturis neutrum probari potest nusquam eniim scriptum est, libros Genensis, Exodi esse diuinos libros Tobiae, Iudith non esse: librum Isaiae esse Canonicum librum Baruch non euh: ex libris Prouerbiorum, ex Ecclesiaste, ex Canticis posse elici dogmata fidei; ex libris Sapientiae, de Ecclesiastici non possie: denique libros ReguCanonicos libros Machabaeoru apocryphos esse. Dicet prioris ordinis libros hebraica lingua scriptos iuueniri posterioris no inueniri scriptos nisi graece aut latine. At scriptura nusquam docet, libros hebraice scri .ptos est e Canonicos alios non esse. Neque aequum est Spiritum Sanctum,cui est verus auctor scripturaru alligare velle ad linguam hebraiacam, ut Iudaei faciunt quasi non potuerit etiam tempore testamenti ve sit, T,bri heris librum dictare lingua graeca, aut latina . Itaque recte S. Augustinus Cisonici, qui lib. 8 de Civit. Dei cap. 36 Libros, inquit, Machabaeo tu, non Iudaei, apocryphi, ad sed Ecclesia pro Canonicis habet. Dicet libros primi ordinis apud om-
Eccle , indicu ... indubitatos semper esu: si e de libris secundi ordinis aliquos scripto-tert 'e , aliquando dubitasse. At non ideoprioris ordinis libri sunt habendi