장음표시 사용
141쪽
nihil aliud, quam sagittar densissimae,& globi serrei,& lapidei,& plumbei
in tenebris illis, quas sumus essiciebat, & in illis horrificis incend ijs cerni de conspici posset. Hic Paciecus animo conturbatus, oculos in coelum sustulit,& maxima voce, ut ab hominibus audiretur, O summe coeli rector, inquit, scio me commisisse flagitia maximo simplicio digna. Te tamen suppliciteroro, ut in aliud tempus vindietam disseras, in quo non decus & gloria tui sanistis simi nominis agatur. Haec ubi dixit, iterum tormentum dirigi, atque librarii ulsit. Emissus cum maximo fragore globus, Castelli bonam partena dissipat,3c homines in mare deturbat: nostri manus in coelum tendere, Christi nomen celebrare, numen illius praesens agnoscere,& tunc multo alacrius
hostibus obsistere. Fuit tandem Castellum alijs globorum ictibus disiectum. Alia tamen Castella nihilosecius in loco permanebant: dc qui bii illis erant,
summa contentione pugnabant, ut Lusitanos obruerent. Sed cum non posse sent accedere, eminuspilas innumerabiles,& ingentem telorum multitudinem sine ulla intermissione iaciebant. E nostris nullum fiustra telum in hostes accidebat. Multi enim ex illis caesi sunt, multique parones aut depressi, aut dilacerati. Dum ad hunc modum mari decertatur, Rex Calecutiensis invadum summis vitibus invadit, & in ulteriorem ripam erumpere conatur. At Christophorus Ius artes, & Simon Andradius, qui minoribus nauigijs -- hebantur, dc Laurentius Morenus, qui ex paronibus Cochi mensibus pii , gnabat, summa ope resistere contendebant. Cochi mensis etiam Princeps cum mille estis militibus, qui vallum tuebantur, strenuam eo die operam nauauit. Omnes ita se gellerunt, ut non modo transitum intercluderent, sed etiam multis incommodis hostes assicerent. Constat, hoc praelium suisse multo saperioribus atrocius&immanius, in e6quemuit aves hostium depressas ,& magnam hominum multitudinem extinctam . Praelium cum prima luce commistum sitisset, ad vesperum ductum suit. Estus tandem violenter accedens, vadum compleuit aquis, de Castella in contrariam partem compulit: de sic tandem fuit neccssario ab omnibus certamen omis sum. Ex nostris multi vulnerati fuerunt, nullus tamen occisus. Post hanc Rignam , sui taliquot diebus cestatum, quibus Rex Cochi mensis Paciecum valde laetus inuisit, multis laudibus assecit,&, ut nostros omni commeatu,
dc terrae si iactibus reficeret, operam dedit Calecutiensis vero cum iam victoriam desperasset,&domum redire vehementer expeteret, tamen cum mutati illum, ut signa rursus in Lusitanos inferret, & extremum belli casum experiretur, importunes licitarent, post reliquas clades acceptas illos aggressus est. Sed cum nostri victorijs elati multo acrius depugnarent, & hostes cladibus exterriti,nimis titubater & timide pusna capessierent,eueniebat, ut hostes murum facilius iunderentur, de classis multis partibus dilacerata Epraelio discederet Calecutiensis
142쪽
Calecutiensis igitur auguribus acriter insensus, qui quasi de Deorum sententia loquerentur, eum infirmissimam spem vidioriae fraudulenter induxerant, detestatus, exercitum reduxit. Non tamen cessauit insilias struere, quibus P ecum interimeret. Sed detectis insidijs, fuerunt aliquot proditore, a Pa- cicco primum sustibus acerrime verberati, deinde ad extremum supplicium detrunt . Sedesim se multi ὁ Cochimenti nobilitate medios interponerent, Pacieco enixe contenderent, ut hominibus ignosceret , is eos ad Regem misit, ut de illis, quod ei commodius videretur, statueret. Calecutiensis igitur cum cernere t nihil sibi, ut cogitarat, processisse, odio vitae, & ta nil dedecoris ossen sone regno se abdicauit. &Naubeadarimum in Regia sede constituit, ipseq: sanum, dcaeaes religione consecratas ingrestus est, ut ibi in Deorum suorum cultu, quod reliquum erat vitae, consti meret. Mater tamen illius, mulier natura serox, illum literis atq; nuncijs stimulabat, ut bellum repeteret. Non esse serendum, ita consternari animo, ut vindictae spem omnino deponeret. Praestare namq; millies mortem oppetere, quam tantum dedecus inultum relinquere. Illam relisionis speciem non et se pietatis, sed timiditatis argumentum. Proinde si vellet nominum famae commendari, & in disnitatem amissam restitui, sorti animo pergeret, dc hostibus demonstraret, te nullo casu de menti; statu detorqueri potuisse. His instigatus orationibus, rursus egressus est,ud bellum renouaret. Sed omnes Rege & Principes, qui eum sequuti fuerant,rebus illius desperatis abierant, neq; rursus ad belli societatem adduci poterant. Quin etiam multi pacem cum Trimvmpara & Pacieco fecerant. Ea desperatione iraZius S rursus in fanum recepit. Fuit Sellum hoc a Pacieco intra quin que menses maximo cum labore, denominis insigni gloria consectum.In quo quidem, ut postea compertum fuit, hostis undeviginti millia hominum par tim morbis, partim pr. xlijs amisit,&magnam praeterea nauium multitudinem . Profligato hocbello, & pace cum multis principibus firmata, it Pacie cus factus certior, Coulami tumultuari coepisse, de Saracenos, cum fieri non
posse crederent, ut Lusitani ex hostium manibus euaderent, de eorum, qui ultimi remanserant,pernicie coniurasse,unumq; Lusitanum hominem eorum fraudibus occisum. Paesecus igitur Coulamu pergit,de homicidis supplicium sumere non potuit, ne magnam discordiam in ciuitate cum maximo nostroru discrimine concitaret. A principibus tame ciuitatis efflagitauit, ut in scedere permanerent. Cautum namque scedere suisse, ne navis vlla aromatum onus acciperet, antequam nauibus Lusitanis suisset iustum pondus impositum. Se vero cernere in portu Saracenorum naves onustas,& Emmanuelis Regis naues inanes. Respondent, id non voluntate ilia,sed Saracenorum importunitate & audacia, quam reprimere propter illorum summas opes nequi uerant, accidisse. Paciectas igitur de Principum consensu, Saracenorum nauibus exoneratis, de pretio aromatum eis peribluto, caconfestim in Regias
143쪽
naues imponenda curauit. Deinde vela fieri iussi illam oram Indicam talin nauibus instructis peruagatus est, &aliquot naiiescepit, & praedas etiam secit
Tantaque erat virtutis illius opinio, tantiisque abeo metus ®ibiis , 5 in nastis, & piratis etiam incussus, ut nemo auderet armis illius obsistere. Hostautem ab eo gesta sunt usque ad Septembris mensis initium eiusdem anni quisuit a C re Ri s T o nato M. D.IIII. Eo tempore Lupus Suarius aeuius antea mentio facta est, cum clalle tredecim nauium in Indiam peruenit. Is litetis Petri Amidei, quas in urbe M ambiquenti,antequam obiret, scriptas reliqueraqsuerat de belli magnitudine, quod a Calecutiens parari existimabatur,adni nitus. Id etiam Mel indius Rex, cum is ad illius eortum naues appulissce, significarat. Eaque de causa magnam in illo cursis ecteritatem susceperat, usq; eo, duin in Anchedium insulam peruenireLIbi Antonium sal dagnam,& Rodericum Laurentium, qui in ea insula hyemarant, offendit. Inde cum iam ver in regioniblis illis inciperet, Caranorem prosectus,e Rege Cananoris,&a Gongato Barbola, qui Regis Emmanuelis negotia procurabat, de rebuς arici eco gestis certior factus est. Postridie autem illius diei, quo suerat cum Roge Cananoris amantissime colloquutus, venit ad illum Arabs quidam cum puero Lusitano, atque literis a Lusitanis, qui suerant Capralis tempore capti, datis. Summa literarum haec erat. Resis Calecutiensis opes istactas atq; coni minutas esse: consilium, quo bellum fuerat fusi tum, post tantas clades ac ceptas ut ab imperitis fieri ibi et, qui non antequam temeritatis poenas luant rebus suis consulere norunt ab omnibus improbari. Ciuitatis Principes eos admonuisse, ut scriberent ad Lusitanos Duces, si pacem cum Rege Calecitiatiensi fieri vellent, nullum tempus magis ad eam opportunum optari posse. Regem namque semper bellum illud detestatum sui illa. Ei seque natura benignum , & in fide tuenda constantem. In literarum fine orabant, & obtestabanti ir ne .i consilio pacis abborreret. Fore namq; , ut praeter utilitatem, quae posset ex ea Lusitanis afferri, ut ipsi emiserrima seruitute in libertatem vindicarentur. His lectis literis, Suarius Saracenum dimittere,& puerum retineres voluit. Puer autem consonti sit me repugnauit, dicens, te nunquam tantii
in se dedecus admiisurum, ut contra datam fidem, causis, criidelissimae cae dis, quae erat, si ille non rediret, Christianis qui vincti remanserant afferenda, metu mortis aut seruitutis afferret. Suarius illis dimissis, Calecutium versiis nauigare instituit. Cum verδ iam in Calecutiensiportu consisteret, ijdem ciuitatis Principes ad eum varia ciborum genera, de fructus multiplices, in signuamicitiae cotinuo miserunt Quae omnia ille repudiauit, adserens, se nullo modo quidquam ab eis, antequa pax fieret,acceptum m Nun qua enim hostile muniis ulla iucunditatem hostibus attulisse. Venit deinde Cojebiquius Saracentis ille,cuius,ut antea dictu est,egregia in Lusitanos merita constiteriint. Cuni illo autem duo ex captiuis Lusitanis veniebant: de pace agi cpntinuo coeptum est.' Principes
144쪽
, Nncipes orabant , ut Regis aduentum expeditaret, qui erat intra quavior dies venturus. Dixit Suarius, se pacem minime daturum, nisi prius sibi Lusitanicum Mediolanensibus redderentur :& in eo perstitit. De Lusitanis quidem fili fiet illi facillimes si factum. De Mediolanensibus ver5 quomodo io, quod postillabatiir, absque nefario foetere fieri posset, minime videbant. Turpilia sinum namque facinus existimabant, eos, qui fuerant in fidem recepti, contra datam fidem ad suppi icium tradere. Quo autem illi rectius se ger bant, eo Ducis nostri consilium reprehenlsione maiore dignum arbitror, qui pluris esse natuebat, de duobus transfugis dc peregrinis supplicium sumere, quam tot ciues in libertatem asserere. Accedebat etiam turpissimae timiditatis indicium, clam adeo pertinaciter in eo si ostulato perseueraret, quasi post res hostium an lietas, posset aliquod maximum malum a duobus illis hominibus in nostro rum perniciem comparari. Praeterea qui in alijs perfidiam vindicandam arbitrantur, quomodo parest, ut eos, cum quibus pacem conciliari volunt, fidem 'violare compellant. Et ut nihil aliud dicam, cum bellum cum hoste ciuium causa suscipiendum sit, multo vigilant iis esse de ciuium salute, quam de lib-stium interitu cogitandum. Haec quidem non considerans Suarius, minime de Lusitanorum vita,&de Colebi qui etiam, qui propter Lusitanum nomen in summo discrimine versabatur, statu & conditione selicitus, cum illius pol illato minime satisfieret, urbem tormentis conquallauit, & aedes quamplurimas dimit. Inde vero Cochimum petiit,&Regem inuisit,& Emmanuelis nomine fi seni illius collaudauit, regiaque illi munera satis ampla detulit. Deinde Duces duos, quorum unus Petrus Mendora, alter Va-dcus Caruallius appellabatur, cum nauibus, quibus praeerant, misit, ut totam illam oram, vique ad Calec iiij portum, amicis atque foederatis tutam, dc hostibus in sellam redderent. Albonsi, autem Lupio Costar, & Petro AlsonibA' illari, d Leonello Coutino, &Roderico Abraro negotium dedit, ut Cou-uamlim peterent, ut aromata, quae erant iam industria de labore Pacieci congesta procuratore acciperent, & naues sibi attributas onerarent. Paesecus autem , nauibus ex animi sententia oneratis, Cochimum reuersus es , &a Suario tantis laudibus assectus , lyantis erat omni u consessione dignissimus. Hic siit Suario nuncius allatus , Cranganorem ciuitatem, quae in Calecutiensium
fide permanserat, esse in armis , omnesq; ciues ad bellum s licitari, de Ducem
nomine Maimantem octoginta parones de quinq; naues instruxisse. terra vero Naubeadarimum ma nu exercitu eduxisse, de copias in dies augeri. Haec auteomnia eo consilio fieri, ut cum primum Lusitana classis e portu Crii mensis lueret de improvise Rege opprimerent. Alio namq; vado,nomine Pali porto,quod multo c5modius arbitrabam copias traducere cogitabant. His belli motibus exploratis, Suario dereliquoru Ducia sentetia visum es , Cranganore
festinanter inuehi,ut hostes inopin conatu depelleret. Italum nocte
145쪽
quindeca iri, Iraronibus quinq; &viginti,& Caraucia una, magno sim lenuo profici iuuntur. Erant in ea classie Lusitani mille,& mille Cochimin sim . Cochimela sis vero Princeps eos in Pali porto cum octingentis militibus opperiebatur. Inde Princeps terra, nostri Duces mari, est tuo destinarant,a lacres de pleni fidueia contendunt. Suarius Tristanum Sylvium,&Antonium Sestagnam,& Petrum Alsensum Aquilarem,&Alisensum Cossam,& V seum Caruallium in classis fronte constituit. Dux vero Matinam es co tempore in duabus magnis nauibus, catenis inter se sortissime colligatis, cum dii laus filijs inlidebat. Naues erant iam tormentis & munitionibus,& magno telorum numero,&militum etiam multitudine, ad confligendum, si opus ita suille , comparatae. Quinque illi Duces, qui primum agmen duceban in eas inuehuntur. Maimantes&illius fili j incredibili animorum robore resistunt, coriamque virtute factum est, ut diutius, quam quisquam opinari potuisset, praelium traheretur. Tandem Maimames cum flijs occiditur, milites atque nautae se in mare alia ex parte coniiciunt. Reliqui Duces cum inpa-Gnes incurrerent, iron magno certantine eos in fugam compulerunt. Supe
rata classe, Lusitani Duces in terram copias exponunt: Cochi mensis Princeps suas etiam ad ungit. Naubeadarimi exercitus obuiam prodit. Fuit continuopi lium summa utriusque partis contentione commilium. Cum tamen ex nostibus multi caderent, reliqui tanto metu perterriti sunt, ut in urbem trepide fugerent, omnemque illius tuendae curam deponerent. Itaque ea celeri- rate, qua per unam portam ingrcssi fuerant, per aliam egrediuntur. Nostri iuillorum tergis haerentes, uno impetu in urbem ingressi , eam coniectis isnibus inflammant. Sunt aedcs e ligno maxima ex parte aedificatae, S conges iis paImarum solijs integuntur, ita, ut subito flammam curripiant. Dum ignis O- nania populatur, incolae Christiani, qui antea hostium metu latitabant, ac-
cumini,&1 nostris petunt, ut incendium restinguant, ne sacras aedes, in qui-
bus illi religioni operam dabant, simul incenderent. Cum id nostri iacere inarentur, non talita potuit adhiberi diligentia, ut non, priusquam ignis opprimi&extingui posset,inultae etiam Christianorum aedes eisdem flammis ablii merentur. Domicilia Arabum atque Iudaeorum, quae nondum suerant incensa, spoliata repente sunt. Naues & paron eodem incendio conflara Iunt . Tormenta tamen prius & arma, di munitiones, quae nostris usui esse poterant, in nauibus impositae. Hac re gesta, Suarius cum reliquis Ducibus
chimii rediit. Sed quia iam scepe Craneanoris metio ficta est, operae pretia lerit Me illus situ & ma nitudine, de gentili,quae illa incoleba multitudine, de lChristianoris, ut in ea nabitabat, moribus& institutis pauca dicere. Distat Cra lsano ut ante diximus, Coclaimo ad Septe triones, de &sex millibus passu i. : lPluminis,quod propter illa in mare influit, variis flexibus alluitur. Erat urbs i ai inara,&amultis nationibus, propter admo lucelebre emportu freque l
146쪽
Ciuitas erat libera, & magistratibus legitimis populi suffragio creatis
tur. In patrocinio tamen Calectitiensis Regis latebat, & illius partes, ubi bentum aliquod motum erat, sine recusatione sequebatur. Ab illius tamen fide defecit, postquam illius res nostrorum armis afflictas esse cognouit. Habitant in ea praeter indigenas aduenae quamplurimi , qui ex Arabia, & ex alijs regionibus eo mercaturae faciendae gratia confluxerunt. Indigenae, qui simulacris dediti sunt, eisdem moribus, quibus reliqui Malabares, utuntur. Christiani templa habent non satis eleganter aedificata. Sun t enim eorum opes valde tenues. Septimo quoque die, quem dominicum appellamus, in templum conueniunt, viliaris intersint, &conciones audiant. Summus eorum antistes in J --
montibus, qui ad Septentriones spectant, a mari disiunctissimis, quam illi regionem Cnesdom nominant, sedem habet. Is cum duodecim Cardinalibus, & duobus Patriarchis, & multis Pontificibus, qui i ii consilium similiter
adhibentur. omnia.quae ad religionem sanciendam pertinent decernit. Huic omnes Christiani, qui in orientis Solis regionibus nabitant, obtemperant. Sacerdotes in capite ita si int attonsi, ut Crucis imaginem in vertice stamino contineant. Vino ex passis uuis consecto in sacrificiis utuntur. Omnibus sine discrimine, cum ad Eucharistiam accedunt, non tum Custis Ti corpus inlpanis specie, vertim dc in Calicis consecrati potione porrigitur. Nemo tamcavulum illud diuinum sumit, ante quam flagitiorum consessione animorum sordes cluat. Pueri infantes nullo modo ante quadragesimum diem, nisi periculum aliquod impendere eorum vit perspectum fuerit,sacris aquis expiantur. Cum aliquis periculosi, morbo premitur, lacerdos illum inuisit: aegrosi sacerdotis precatione animum alleuari confidunt. In ingressu templi, lustralibus aquis, perinde atque nos facimus, asperguntur. Eodem etiam ritu mortuos ,&rauem religione sepeliunt. Deinde cognati &affines epulum dant, &octo dies in conuiuijs,mortuorum gratia instruistis,accumbuli&illorum memoriam celebrant, & pro eorum sempiterna salute Chi istum venerantur. Viduae, quae ante annum post virorum obitum nubunt, dotem amittunt. San- ctas literas Syrio sermone, quem Chaldaeum nominant, scriptas,studio sit sime colunt, earumque interpretes in locis publicis omnes, qui conueniunt, ad earum intelligentiam diligenter erudiunt. Ieiunia temporibus, quae Aduentum & Quaaragesimam appellamus , diligenter obseruant. Sacra solen nia, quibus utimur, numma cum religione & celebritate procurant. Eandem anni computationem cum die intercalari, qui quarto quoque anno inseri sistet, quam obseruamus, diligentissime retinent. Kalendis Iulij no Christiani tantum, sed indigenara sacris Christianae nationis abhorretes, in Thomet nil ,-- , - - -
honore die sessu agunt. Sunt apud illos&monachorusodalitia, de virginii sacrarii coetus aedibus semotis inclusi. Ab om nibus illis pudicitia cu summo probitatis,&abstinenti G&religionis studio coseniatur. Sacerdotes uxores ducunt. Prinia
147쪽
Prima tamen uxore mortua, est illis in posterum nuptiis omnibus interdictu. matrimonium nisi aut viri aut uxoris morte dirimi nulla conditione licet. Hanc autem morum institutionem a tempore Apostoli Thomae, quipri nauseas nationes ad C H RI s T i notitiam instruxit , ad haec nostra temporta continuatam summo semper studio, non solum in Cranganoris regione, sed in multis alijs, Christiani, qui in Inj a sedes habent, summa semper reli o- ne &studio tenuerunt. Corpus illius in urbe . quam Mali pur appellant quae regnum Narsinguae pertinet, sepultum est, multis miraculis celebratum.. Tempore quo Martinus Alsonsus Sousa, vir sortissimus, pro Rege Ioanne tertio Indiam cum imperio obtinebat, fuerunt ad illum ameae tabulae delatae, in quibus erant indice literae, quarum usus obsisleuerat, ita, ut nemo eas legere posset. Fuit tandem ab ili' Iudaeus accersitus multis linguis eruditus, & minii ne antiquitatis ignariis,qui eas tandem cum dissicultate,propter scripturae antiquitatem,&linguae parum notae rationem cerat enim ex multis conflata , perlegit. Literae autern in summa continebant, quam Regis, qui ..-ῆ1-- Thomae temporibus illis terris imperabat, donationem Thomae factam telluris certa dimoasione definitae, in qua templum extrueret. Et quia huius diuini viri mentio facta est, non alienum arbitror, hoc in loco aliud testimonium
antiquitatis afferre,quod Thomae monimentum continet.Anno a C H R I s T O
.. Pato. M . D. lxij. Pontifex Cochi mensis misit ad Henricum Cardinalem testimonium publicis literis consignatum, quod historiam commemoratione di-- gna continebat. In ea ciuitate, quam diximus appellari Malinurem.& niane, postquam a Lusitanis sirequentari coepit. Sanini Thomae ciuitas appellatu . erat in cflle sacellum aedificatum,eb quod assii marent incolae,in eo loco Thoqi z--, suisse a religionis hostibus interfectum. Erat autem hoc sisten niter institutuin, ut in eo lacello octo diebus ante diem natalem C H Ris T i res diuina fieret, de omnes Christiani eo conuenirent. Fuerat quoq; antequatuordecim
annos in illo colle inuenta Crux in lapide incisa,in cuius fastigio columbe ima- insidebat: basis vero erat in specie quadam herbarum, quae diffundi latissit me videbantur,collocata,Sctam fastigiti, quam basis, & brachia in lilioru sor.
mam desinebant. Arcus eam ex eodem lapide saetus undique muniebat. In erant incisae liter quas nemo legere poterat. Totum hoc opus integrum, quod erat satis magnum, suit stiper altare eiusdem sacelli multorum operis sta tutum. In Cruce eminebant notae sanguinis insignes. Accidit autem die, tuo Christiani conueniebant , ut in eo sanos alutationem ab Anselo factam ianctissimae vi RGi Ni, octo dies ante quam dies C H R i s T i natalis adueniret, celebrarent, clim sacerdos, qui rem diuinam faciebat, Euangelium inchoaret, ut Crux in nigrum colorem verteretur,&liquor ex illa incredibili copia dimanaret deinde color eruleus pro nigro subiret.In liais autem ubi notae sanguinis extabant olei coloris splendor eluxit. Sequentibus deii de annis eodem die
148쪽
idem empereueniebat. i qec enim lio quod adrnirationem Mnamoueb tψin illa O uce cernebatur. Fuit tam Rliquo sein me eius rei, quae a mu' ibi is omnibus videbatur . intermissio.At Q Utem. M.t . lxj aequi Christiani in eundem locum cum eadem pompa &celebritate conuemrent, eo die quo Crux, dum sacrificium fieret 'stillare sdiebat, & sacerdos Euangelium inchoaret id enim etiam admirandum videbatur,quod nunquam priusquam Euangelium legi coepisset, ea Crucis mutatio fieret Crux repente ni- - - gris maculis, splendidis nen, inficeretur, donec tandem lijs atque alijs sit b- euntibus, tota nigresceret. Ita verb splendebat,atque si fuisset oleo delibuta.Tu infla oris nutae duefluere coeperunt, quae paulatim Pandiores effectae, totam C qcem humoreiargilsimo compleuerunt.Peregit sacerdos cum multis lacry- s, &crq,o singultu factificium. Deinde ascendit in altare, de linteis, qui bi in rebus taris de more procurandis uti solebat .Crucem extersit . Lintea ma cylis sanguineis tincta repente sunt. Ciuitatis praesectus, & reliqua multitudo, quae si venerat, manus in cinium tendere, C H R i s T I numen implo're flagi orum iam postule,&adstudium ardentius religionis excitari . Crux autem tanquam multo liquore fluxit, clarius splendere coepit, & color sanguineus evidentius eluxit. Hoc fgnum comi nouit & Praesectum ibis, pri- madum erdotem, ut diligenter inquirerent ,ecquis esset, qui literas illis interpret ri p0sset. Nuntinculae, Narsingae regno esse Brachman m ,iotar Omnes Brachmanas literis de eruditione praestantem, qui varias linguas tepeb t. Hominem G1Rx nyio accersunt,&interrogant, an illas literas nos t. Resp0ndet iteras esse prisc s,quibus gntiqui sapientes utebantur: negligentia vcro bonain factum esse,ute xum cognitio interiret. Quin etiam linguam Mugerant descriptae, a paucis admodum teneri. Admonent illi Brachmanam, ut iugitare asceogat . Restitit ille ,&ncsarium facinus esse dixit, altare, in quo res didiuina seret, humanis pedibus conculcari. Inuitus tamen subiit,&iliterm xl
fit, qu*xupa vim eam este dixit, ut una nota decem ,& quindecim , c vigintiterarum ossicio filia eretur. Sententia vero literaru haec at in summa. Thor,ta in . --, --
in ani diuinum virum fuisse a Dei filio,cuius erat discipulu ,in ζ mi S a a Gi., , , et Vegis taxiapo e mi sum, ut D Ei summi notitia gentes illas erudiret. Ibiq; tem plum truxisse,&res admirabiles effrcisse atq; tandem cum genibus flexis aut Crucem illam aifixus, orationem ad Deum sunderet, a quodam Brachma afuisse hasta transfixum. Crticem vero eiusdem viri sancti Isimi cruore tincta . . memoriam virtutis illius tempiternam relictam suisse. Haec erat sententia, quae literis continebatur Fecitautem maiorem fidem alius eiusdem sectae vii aliunde accersitus, grandis admodum natu, S sapientiae opine praestans, qui literas in eandem ntentiam interpretatus est. Huius autem Crucis exemptu. ii .ς0dem ligno, ex quo templum aedificatum perhibent, inlculptum, cum seri querisphblicis multorum virorum insuamnio consumtis,retineoaeuius fide
149쪽
fantis ninc argumentis exsorata sint, ut nemo possit de tam clans atq; testatis viri dii lini monimentis ambigere. Haec quidem inserenda putaui,ut rectius
percipi possit, quam clara sint apud Indos Christianos Thomae viri diuini mo
nimenta. L I B E R ca v A R T V S.
quae sunt paulo ante si ripta, gerebantur, Emmanuclinasnam clallem in Indiam comparabat. In ea verbclas temisit Franciscum Almeidam. virum insigni vir. tute praeditum, cum summo imperio , qui in Orien iis regionibus Regis vice & ossicio sungeretur. Partim enim quod vellet in India aliquod imperii sundamentum iaci,partim ne Lusitani, qui negotij gerendi causa relinquebatur,vitae pestriculii adirent,& scederati etia Reges inco modum aliquod propter studiu Lia stani nominis stibi rent,visum est illi, ut unus Dux in India cui inperio versare tu qui id possiet industria,fide,& vigilantia perficere. Hoc eode anno, qui fuit M. D.v. misit Romam Iacobum Sotisam Portusalensem Pontifice,&Iacobiari tecum, virii iuris ciuilis Sentia 5e dicendi etiam sacultate no vulgari pr di, tu, pii nomine illius fide Iulio. II Pontifici maximo, qui tunc ad eam summae dignitatis amplitudinem summo patrum consensu peruenerat, obligarent, ab illo peterent, ut quoniam bellum Africanum non absq; magnis sumptibus administrari poterat, eos, qui in id aliquid opis seonte sua conterrent, mune vibus ex diuino Ecclesiae thesauro depromptis assicciet. Eodem ferme tem revenit ad Emmanuele vir religio is opinione praestans, ex Francisti diuini hominis institutione &disciplina, qui Ieros blymis praesectus erat monachoruiri
qui Sionem montem incolunt. Huic nomen erat Maurus. Caula autem ad
hientus illius hic fuit . Sullanus . Qui tunc AEguntum d Syriam imperio conti' nebat, grauiter offens is detrimentis, quae Lusitani rebus suis intulerant , lit ras ad Iulium Pontificem Maximum dedit, quas per hunc Maurum mitten' Has esse stratuit, ut illius religione & authoritate facilius Pontificem in eam
mentem , quam cupiebat . impelleret. Literarum sententia haec erat. Se a Regibus Hispaniae admodum graues iniurias accepisse. Fernandum namq; Ara' , niae Regem Hispaniam B ticam almis inuasisse, & Saracenos, qui eam pos' sidebant, partim crudeliter occidisse, partim omnibus bonis eueribs, in exi- itum ςompulisse,& eos, qui domi remanserant,durissimo dominatu Violenter oppresus le
150쪽
oppressisse: &,fod multo grauius erat, eos per vim,ut Christi religionem su-
perent, coegisse. Non licere autem nec aptid Christianos, nec apud Mahu metan , malo cogere quenquam, ut eam relisionem detestettir,in qua suerat ab incunabulis enutritus. Hoc autem quod ad commune gentis incommodu& vastitatem, & religionis iniuriam pertinebat, se dissimulare non posse. Praeterea Emmanuelem Portiagaliae Regem classibus suis Indiam infestam reddere , grauissimasq; iniurias hominibus, qui cx AE to & Arabia in Indiam nauigabant, intulisse , ipsiusque Sullani naues cepille, & direptas indendisse. Id autem nullo iure fieri . Nec enim unquam ab illo Lusitanos fuisse ulla iniuria
lacessitos. Opera tamen eorum atquejmmanitate magnam vectigalium,quae
possidebat,inclinationem fieri. Se vero usque ad illum diem Christianos, qui vel in AEgypto & Syria domicilium habebant, vel negotia gerebant, vel Christi sepulchrum inutiebant, ne ulla iniuria asscerentHr, sedulo curauisse. Si ve- .ro Reges Hispaniae pergerent eiusmodi maleficijs Mahumetanam gentem diuexare, sibi tunc necesse futurum, ut pestem etia in nomen Christianum machinaretur, de iniuriam sibi illatam acerrime vindicaret. Se igitur necem Christianis omnibus,qui in regno illius inuenti essent, illaturum, illoriimq; templa,& cii RisTI etiam sepulchrum demoliturum,operamq; daturum, ut no men Christianum in illius imperio deleretur.Pr terra esle sibi in animo, in huius tanti facinoris ultionem, ingentem classem instruere, qua multas Europae regiones maximis detrimentis afficeret. Postremo ipsiam Iulium admonebat, si vellet ingentem Christianorii multitudinem a nece & supplicijs eripere, M templa,quae in Asa&in Egypto inuiolata permanserant, tueri,&Christi sepultam defendere, &a multis oris Christianae rei pancendium & vastitate pro-Pulsare, ageret cum Emmanuele Rege,ne vellet amplius classes in India mittere. Aliter enim maximam Europae cladem vitari n5 posse. Has literascit ab ipso Mauro Iulius accePisset, earum exemptu ad utrumq; Hispaniae Rege per eundem Maurum misit,& per literas ab eis quaesiuit, quodnam res iasium vellent . ut ipsi Sullano daret . Ouid Fernandus Iulio responderit, a nobis ex- Plorari non potuit. Emmanuel vero in hanc sententia rescripsit Vidi Pater sanctissime literas tuas, quas mihi Maurus attulit,&simul exemptu literam, quas tibi Sullanus misit, accepi, in quibus de iniurijs, quas Mauris Granatae regnum incolentibus intulit Arnandus Rex, quem in loco patris amantissimi colo dc obseruo , queritum & simul de damnis,quae Saraceni a Lusitanis in India accepere, grauissimis verbis ex ostulat. In quo quidem inuitusnome nostrum
illustrat, dum ostendit,quam sit uteri: nostrum Saracenis infestus .Quid enim fieri potest a Christianis principibus ad gloriam sempiternam aptius Scelegantius , quam omnes suos conatus ad Mahumetis diram de nefariam superstitionem tollendam, & nomen perditissimi latronis extinguendum comparares Minas deinde larit, de terrores barbara quadamsuperbia oc inlinanitate pro