Ioannis MiltonI Angli Pro populo Anglicano defensio, contra Claudii anonymi, aliàs Salmasii, Defensionem regiam

131쪽

1Σ8 PRO POPuto ANGLICANO omnes cum caeteris una voce testati sent, si regem morte a sturos fuisse, si bello victus insitam potestatem venisset. Post maritum Alexandrum Alexandra regnum capessit ; ut olim Athalia, noκ legitime , nam regnare taminam leges non sinebant, quod ipse modo fassis es , sed partim vi, extraneorum enim exercitum ducebat; partim gratia, nam Pharisaeos, qui apud vulgus plurimum poterant, sibi conciliaverat hac lege, ut nomen imperii penes illam, imperium ipsium penes illos seret. Haud aliter atque apud nos nuper Scoti Presbyteri nomen Regis Carolo concesserunt, ea mercede ut regnum sibi reservare possent. Post Alexandrae obitum

Hyrcanus & Aristobulus ejus filii de regno contendunt; hic viribus & industria potior fiatrem natu majorem regno pellit. Pom- pejo deinde in Syriam a Mithridatico bello divertente, Iudaei nactos se jam aequissimum libertatis sitae arbitrum Pompejum rati, legationem pro se mittunt; fratribus utrisque regibus renuntiant ; ad servitutem se ab iis addit hos queruntur ; Pompejus Aristobulum regno privavit ; Hyrcano pontificatum reliquit & principatum more patrio legitimum ; exinde Pontifex & Ethnarcha dictus est. iterum sub Archelao Herodis filio Iudaei, missis ad Augustum Cae- sirem quinquaginta legatis, & Herodem

132쪽

DEFENs Io. C A P. IV. reto mortuum & Archelaum graviter accus Tunis; regnum huic pro sua virili parte abrogarunt, Caesarem orant ut Populum Iudaicum fine regibus esse permitteret. Quorum Caesar precibus aliquantum permotus, non regem eum , sed Ethnarcham duntaxat constituit. Hus anno decimo rursus eum Populus per legatos ad Caesarem tyrannidis a cusat ; quibus Caesar benigne auditis Romam accersitum, & judicio damnatum Uiennam in exilium misit. Iam mihi velim respondeas ; qui suos reges accusatos , qui damnatos , qui punitos volebant, an non ipsi,

si potestas facta , si optio data sibi esset, an- non ipsi , inquam , judicio damnassent, Uti

supplicio affecissent e Iam in Romanos pra fides avare & crudeliter provinciam administrantes, populum & primores etiam taplas arma sumptisse non negas causas mole tuo stultissimas affingis, nondum jugo erant

assueti ; sub Alexandro scilicet , Herode, ejusque sillis. At C. Caesari, &Petroniolum inferre noluerunt. Prudenter illi quidem, non poterant. Vis ipsorum audire verba , πολεμήιν δ ου βουλο ι τη μη δ αν

Quod ipli fatentur imbecillitatis esse suae, hoc tu hypocrita ad religionem refers 3 Magno dein molimine prorsius nihil agis, dum ex patribus probas,quod & antea tamen pari oscitatione seceras . pro Iegibus oran-

133쪽

i 3 o PRO POPuto ANGLIcANodum esse. Nam pro bonis quis negat i pr' malis quoad spes est; pro latronibus etiam Apro hostibus ; non ut agros depopulentur, aut nos occitione occidant, sed ut resipiscant. OUnius pro utrisque ; illos tamen legibus, hos armis vindicare quis vetatὸ Liturgias AE-nptiacm nil moror ; sacerdos autem ille qui orabat, uti ais , ut Commo s patri succederet, meo quidem judicio non orabat, sed R' mano imperio pessima imprecatus est. fit dem, iris,fregisse nos, de authoritate se majestate regis conservanda solenni cρnventione non semel interposita. Expecto te stilius - ista de re infra , illic te rursus conveniam. Redis ad patrum commentationes, de qui--- bus hoc summatim accipe ; Quicquid illi di-- Σerint, neque ex libris sacris, aut ratione aliis qua satis idonea confirmaverint, perinde mi-- hi erit, ac si quis alius e vulgo dixisset. Pri muni adsers Tertullianum, scriptorem haut

- orthodoxum , multis erroribus notatum,

ut si tecum sentiret, pro nihilo tamen hos esset. Quid autem ille Z damnat tumultus, damnat rebelliones, damnamus & nos , Πς-que hinc statim de jure omni populorum, de privilegiis, & Senatusconsilitis, de potestate.

magistratuum omnium caeterorum pIa terquam unius regis, praejudicatum esse volit-

, mus: loquuntur isti de seditionibus temere conflatis , multitudinis inania, non de

134쪽

DEpENsio. CAP. IV. 13 rmagistratibus , non de Senatu, aut partamento ad legitima arma populum contra tyrannos convocante. Vnde Ambrosius quem citas, Non repugnare fregemere, hic

sunt munimenta Sacerdotis , ct quis es qui

potes vel unus vel inter paucos dicere Impe. ratori, Lex tua mihi non probatur: non podimittitur hoc dicere Sacerdotibus , permittetur Laicis ' Vides jam plane de quibus hic loquatur, de Sacerdotibus, de Laicis privatis, noli de Magistratibus : vides quam infirma

tamen &praepostera ratione usus. dissensioni inter Laicos & Sacerdotes, de legibus etiam civilibus, postmodum futurae facem praetulit. Sed quoniam primorum Christianoruin exemplis urgeri nos maxime , & redargui putas , quod illi omnibus modis vexati bellum in Caesares non moverent , ostendatis primo non potuisse, deinde quoties poterant movisse, postremo etiamsi, cum possent, non movissent, non esse tamen caneroqui dignos quorum ex vita & moribus , tantis in rebus, exempla sumamus. Primum ignorare hoc nemo potest , ex quo Romana respublica nulla fuit , omnes imperii vires rerumquesiimmam ad unum Caesarem rediisse , omnes legiones' sub uno Caesare stipendia meruisse:

adeo ut Senatus ad unum omnis, totus ordo

Equester, plebs universa, si novis rebus stu

135쪽

i 3 a PRO PopvLO ANGLICANO objecisse , ad libertatem tamen recuperaΠ-dam nihil prorsus effecissent '; nam imperatorem ii sorte sustulissent, imperium tamen mansisset. Iam vero Christiani, innumeri liacet, at sparii, inermes, plebeji & plerunque infimi , quid potuerunt Z quantam eorum multitudinem una legio in officio facile continuisset ξ Quod magni sepe duces cum interitu suo & veteranorum exercituum dele

notae incassum tentarunt isti e plebecula fere homuli posse se ad exitum perducere sperarentὶ cum annis a Christo nato prope trecentis , ante Constantinum plus minus viginti, imperante Diocletiano , sola Thebaea legio Christiana esset ; eoque ipso nomine a reli quo exercitu in Gallia ad Octodurum oppi dum caesa est. Cum Cassio, cum Albino um gro non conjurarunt: idne illis gratiae vult apponi Tertullianus,quod sanguinem pro infidelibus non profuderunt Z Constat igitur Christianos ab imperatorum imperio liberare se non potuiste: cumo aliis conjurare non Christianis nequaquam sibi expedivisse,. quamdiu imperatores Ethnici regnabant. Bellum autem tyrannis postea intulisse Chrsessianos aut armis se defendisse, aut tyrapnorum facta nefaria tape ultos esse nunc octen'. dam. Primus omnium Constantinus jam λ Christianus consortem imperii Licinium O

136쪽

quo facto illud simul declaravit, posse a -- gistratu in magistratum animadverti ; cumis Licinium pari jure secum regnantem subditorum ejus causa siupplicio ascerit, nec Deo soli poenam reliquerit : poterat enim Licinius Constantinum , si Constantinus populum sibi attributum iis modis oppres- sisset, eodem stupplicio aScisse. Postquam

igitur a Deo ad homines redacta res est, quod Licinio Constantinus erat , cur nola idem Carolo Senatus Constantinum enim milites , Senatum jura constituerunt regi-

bus parem , imo superiorem. Constantio imperatori Arriano Byzantini , quoad poterant, armis restiterunt; missum cum miliatibus Hermogenem , ad pellendum ecclesia Paulum orthodoxum episeopum , fusto impetu repulerunt, & incensis. aedibus, quo se receperat, semiustum & laniatum intersece- runt. Constans fratri Constantio bellum minatur , ni Paulo & Athanasio episcopis sedes suas restituat ; videsne ut istos sanctis- simos patres, de episcopatu cum agitur, bellum fraternum in regem suum concitare

non puduit ξ Haud multo post Christiani

milites, qui tunc temporis quos volebant imperatores creabant , Constantem Constantini filium dissolute & superbe regnantem interfecerunt, transsato ad Magnentium im-

perio. Quid Z qui Iulianum nondum apo F statam,

137쪽

stantio imperatore Bo imperatorem saluta runt , annon ex illis Christianis fuerunt, quos tu exemplo nobis proponis λ Quodctum Constantius cum suis literis ad populum recitatis acriter prohiberet, clamarunt

omnes, secisse se ut Provincialis, & miles, &reipublicae authoritas decreverat. Iidem bellum Constantio indixerunt , & quantum in se erat . imperio ac vita spoliarunt. Quia, Antiocheni, homines apprimὰ Christiani iorarunt credo pro Iuliano jam Apostata , quem palam adire , & convitiis proscindere solebant , cujus barbam illudentes promis., sam , funes ex ea conficere jubebant. Cujus morte audita supplicationes , epulas , & laeti tiam publicὰ indixerunt, ejus pro vita columitate preces fudisse censes 3 Quid rquod eundem etiam a Christiano commilitone intersectum esse serunt. Sozomeniis certe scriptor ecclesiasticus non negat; imis, siquis ita secisset, laudat, ύ-απεικές πινά

inquit, aliquem ex militibus hoc secum cogitasse; non Gracos solis m, sed omnes homines

ad hanc usque aetatem tyrannicidas laudare solitos esse, qui pro omnium libertate mortem oppetere non dubitant; nec temere quis hunc. militem reprehendat, Dei ct religionis causatam strenuum. Haec Sozomenus eiusdem x γ

138쪽

tis scriptor, vir bonus & sanctus ; ex quo quid reliqui ea tempestate viri boni hac de re senserint, facile perspicimus. Ipse Ambrosius ab

imperatore valentiniano minore jussus urbe Mediolano excedere, parere noluit, sed cir- Cum septus armato populo se atque basilicam stam contra regios praefectos armis defendit; S siummae potestati resistere , contra quam

docuit ipse, est ausus. Constantinopoli haud Ω'el propter exilium Chrysostomi contra A tum imperatorem seditio maxima commota est. In tyrannos igitur quid antiqui Christiani fecerint, non milites solum, sed populus,sed ipsi patres, vel resistendo, vel gexendo bellum , vel concitando, usque ad Augustini tempora , quoniam tibi ulterius progredi non libet, breviter exposui. Valentinianum enim Placidiae .silium intersectum a Maximo patricio . ob stilprum uxori ejus

illatum, taceo : Avitum etiam imperatorem dimissis militibus Bis luxuria diffluentem a Senatu Romano confestim exutum imperio non memoro : quia annos aliquot

post Augustini obitum ista acciderunt. verum dono tibi hoc omne, tu nihil horum exposuisse me finge , paruerint per omnia suis

regibus veteres christiani , quicquam contra tyrannos ne fecerint,aut secisse voluerint, non esse tamen eos quorum authoritate nitide --beamus,aut a quibus exempla petere salutari-

139쪽

x36 PRO Porreo. ANGLICANO ter possimus, quod stuperest, nunc docebo. Iam diu ante . Constantinum populus christianus multum de primaeva illa sanctimonia& sinceritate cum doctrinae tum morum deperdiderat. Postquam immensis opibus dblata ab eo ecclesia, honores, dominatum , &potentiam civile adamare coepit, statim Omnia in praeceps ruere. Primo luxus & segniaties,errorum deinde omnium & vitiorum c terva, veluti solutis aliunde carceribus, in

ecclesiam immigravit; hinc invidentia , odium, discordia passim redundabat; tandem haud mitius inter se. charissimo religionis vinculo fratres quam hostes acerrimi dissidebant ; nullus pudor, nulla officii ratio restabat ; milites. & copiarum praefesti, quoties ipsis visum erat, nunc imperatores novos creabant, nunc bonos pariter ac malos necabant. Quid Vetranniones & Maximos,

quid Eugenios a militibus ad imperium subito evectos, quid Gratianum optimum prin-- cipem, quid Valentinianum minorem non pessimum , occisos ab iis commemorem Militum haec quidem facinora & castren- sium , sed tamen christianorum illius aetatis, quam tu maxime euangelicam:& imitandam esse ais. Iam ergo de ecclesiasticis pauca accipe : Pastores & Episcopi, & nonnunquam illi , quos admiramur , patres , .sui

quisque gregis ductores , de episcopatu non

140쪽

DEFENs Io. CAP. IV. I 3 secus quam de tyrannide certabant : nunc Per urbem , nunc in ipsa ecclesia, ad ipsisna altare Sacerdotes , & Laici promistue digla- diabantur ; caedes faciebant, strages utrinque magnas nonnunquam ediderunt. Damali &Vrsicini, qui cum Ambrosio floruerunt, potes meminisse. Longum esset Byzantinos, Antiochenos , & Alexandrinos illos tumultus , sub Cyrillo presertim , quem tu laudas obedientiae praedicatorem, duce ac patre Oc ciso paene a monachis in illo urbico praelio, Oreste Theodosii praesecto: Iam tua quis vel impudentia vel supinitate non obstupescat Z

Vsque ad Augusinum, inquis, ct infra ejus

atatem, nulla cu usquam privati aut pra-fecti, aut plurium conjuratorum extat in hisoriis mentio, qui regem suum necaverint , aut contra eum armis pugnarint: nominavi ego ex historiis notissimis & privatos , & proceres, qui non malos tantum, sed, vel optimos reges sita manu trucidaverint; totos christianorum exersitus, multos cum iis episcopos; qui contra suos imperatores pugnaverint. Adsers patres , obedientiam erga regem, multis verbis aut suadentes aut Ostentantes ; adsero ego partim eosdem ,

partim alios patres haud paucioribus factis obedientiam, etiam licitis in rebus detrectantes , arniis se contra imperatorem desendentes, aliox praesidibus ejus vim& vulnera