장음표시 사용
361쪽
L. ANNALl SENECAE incommoda inter se contraria simul pertulimus: eadem via, eodem die, et luto et pulvere laboravimus. Aliquid tamen mihi illa obscuritas, quod Cogitvrem, dedit: sensi quemdam ictum animi, et Sine metu mutationem, quam insolitae rei novitas simul ac somilitas secerat. Non de me nunc tecum loquor, qui multum ab homine tolerabili, nedum a persecto ab-
sum; sed de illo, in quem ius sortuna perdidit: huius
a quoque seriet tir animuS, mutabitur Color. Quaedam enim, mi Liacili, nulla effugere virtus potest; admonet illam natura mortalitatis suae. Itaque et vultum adducet ad tristitiam, et in borrescet ad subita; et caligabit, si vastam altitudinem, in crepidine eius constitutus, despexerit. Non est hic timor, sed naturalis affectio inexpugnabilis rationi. Itaque sortes quidam , et paratissimi landere suum sanguinem alienum videre non possunt: quidam ad vulneris novi, quidam ad veteris et lxurulenti tractationem inspectionemque succidunt ac linquuntur animo;
. alii gladium facilius recipiunt, quam vident. Sensi
ergo, ut dicebam, quamdam non quidem perturbationem, sed mutationem; rursus, ad primum Conspectum redditae lucis, alacritas incogitata rediit et in-
Aliquid tamen. . dedit. Ex Coriis uotudine laudanda , quam supra ul
Sensi quemdam color. Nam Stoici asserebant, προς την φυσικῆv ουσαν οὐ πειρατέον ἀντι6αι- νειv. Marc. Aut . V, tibi Galacter. p. a m a. loca Senecae collegit, tiostro non Praetermisso. Lipsius laudat A . Guli. XIX. t, et Manuductionem suam HI. 7. R k. Vultum adducet ad tristitiam univium illirorum lectio. Stephauus ameu Epist. xvi x ad Daletham P. pro interpretamento, quod ex margine irrepserit, habet. Pinetatius abducet malit. Grii terusqite adducet ad tristia. Sed nulla mutatione indigemus. Ruhk.
Caligabit. Iul. illius oeuli caligabunt. Sueeidunt. Sie recte edd. rv. Ven. et Erasm. Vitiose aiaecedunt ed. R. et eum m s. e. i' aeter rationem con-eidunt editio Maieti. et seqq. Sch .
362쪽
iussa. Illud deinde mecum loqui coepi, quam inepte
quaedam magis ac minus timeremus, quum omnium
idem finis esset. Quid enim interest, utrum supra aliquem vigiliarium ruat, an mons 7 Nihil invenies:
erunt tamen qui hanc ruinam magis timeant, quamvis utraque mortifera neque sit. Adeo non effectus, sedessicientia timor spectat.
Nunc me putas de Stoicis dicere, qui existimant , animam hominis magno pondere extriti permanere non poSse , et statim spargi , quia noti suerit illi exitus liber Ego vero non facio : qui hoc dicunt, videntur mihi errare. Quemadmodum flamma non
potest opprimi nam circa id dictu git, quo urgetur :quemadmodum aer verbere aut ictu non laeditur, ne scinditur quidem, sed circa id, cui cessit, restin-
Vitile Deile est videre, υsi trium quod et in aliis mss. reperitur, b nam esse lectionem. Denotat autem locum et speculam , ubi vigiles sunt, ad analogiam valetudinarii, vestarii, Nisarie composita vox. Emendatione itaque neque Lipsit tigillarium, aut υ Siliam atrium . neque Gronovit nubilaritim iudigemus. Ruhk. - i- detur secutus suisse Lip1ii coniecturam, qui vertit: Oia importa quon actu rue Piar la chute stine tuiti
E ieientia optime ed. Mur. et sqq. quod in Append. Commeuda erat Erasin. ex vetere libro . ut videtur. vitiose emetentiam dant edd. vett. et nis. e. Vnus Rul L. e ecia eistisam scripsit., ex Pinclaui conieet. S. Nunc me Pulas... ιιber. Seutetitia haec a scito illo, animam esse corpus ideoque pati eadem quae corpus,
asiligi, dissipari et solvi, derivati da est. Diog. Laert. VII. IS6, ibique
yermeare ἱ probaruntque Muret, Lipsius et Grut. Ruhk. - Permanere, ἐπιμενειν , διαμένειν . i. solida ei integra manere. Fuerunt itaque Stoici, qui putarent qnidem animos με si mortem durare, sed siquaudo cor pus eius ita obtereretur, ut ne partes quidem superessent, nee illum in corpore contineri . sed Uiarsi, h. e. tu elementa sua reeedere, igneum in ignem, etc. εις τα φιλα και συγγεM , εἰς στοιχεια, ut cum Epicteto Arriani Diss. Ill. i 3. ιέ, ubi Vptonus quaedam notavit, loquar. Si Proinde avimus permeaverit, etiam permauebit: nt adeo νermeare, quod Piucianos aliique reposuerun in textum e couis Iectura, et Permanere eodem redeant.
363쪽
L. ANNAEI SENECAEditur : sic animus , qui ex tenuissimo Constat, de
prehendi non potest , nec intra corpus a siligi ; sed beneficio subtilitatis suae , per ipsa , quibus premitur, erumpit. Quomodo sulmini, etiam quum latissime percussit ac sulsit, per exiguum soramen est reditus, sic animo , qui adhuc tenuior est igne, pePomne corpus fuga est. Itaque de illo quaerendum est, an possit immortalis esse. IIoc quidem certum habe: si superstes est Corpori, propter illud nullo genere
s mori J posse , propter quod non perit; quoniam
nulla immortalitas cum exceptione est, nec quidquam noxium aeterno est. Vale.
Ruhk. -- De illa Stoicorum opinione circa liumanam inentem scripsi L Lipsius , Physiologia stote. lib. lII,
Pr Uter iliad. Sic bene edd. R. et A. Cum n s. c. et eodd. Grut. id est, proptar id ipsum . propter eamdem Causam. Alii mss. propter tuum ;unde vulgo 'romer hoc illum . ab Eramo. Schw. -Opsopoeus de cov- ectura, Promer quod hoc yerit. Lipsitis releget pro ter vel mutet in Propterea, vel Per quod hoc perit.
Gronou rufi ex apicibus fieri piorum codd. sic format: si superstes est cor
mri perire illum nullo genere res se , Propter quod non perit. Caeterum, quamlit,et lectionem admiseris , se usus patet. Ruhk. Mori osse. Sic rursus ed. R. et A. Cum ms. c. et codd. Gruti Sed ex eodd. Grui. alii verbum mori alio loco ponunt; in mM. Ops. autem prorsus abest id ver hum: itaque uncia inclusi. ratus Posse ex Sequentu verbo perit h. l. perire suppleri, quod ipsum verbum Perire adiecit Erais mus. uude vulgo μosse Derire. Selin. Lagrange totum locum sic vertit :ia mἡme cause qui ι'emygiae deseri r , Ia Myend contra inutes les
Ita immortalitas cum exeo ti ineest. l. v. qt Od per fie immortale est,
nulla in unguam immortalitatis tuler- ruptionem admittit; stu aliter, iam immortale esse desiueret.
364쪽
EXPLICAT, QUOMODO OMNIA QUAE SUNT, PLATO DIVISERIT.
Lucilio e licaturus Pla tonis scitum de eo , quod est, Praemittit querelam de paupertate, quin de egestate sermonis latini, xemplis allatis. Dein e onit , quotvlex ou , i. quod est sit, e Platone, Praemissa defnitione generis et . Pecies. Sex autem modis ab eo dici ον mones. Quae etsi subtilitates partim Pro vas esse fatetur, tamen insunt UI mat quae salutaria feri possint. Sic quum Plato negat , omnia ea , qui bus Sensus assiciantur, ex iis esse quae rere sint, ad Manitatem Omnium quaec viam tis facilis est concitisio. In quibus et sunt Moliviales, quas .i regere et coercere Possimus, nostrum erit Mitiam Prorogare. Attamen id agamus, ut neque Misam optemus, neque mortem
Quanta verborum nobis paupertas, lino ogestas Sit , nunc tuam magis quam hodierno die intellexi. Mille res inciderunt, quum sorte de Platone loqueremur, quae nomina desiderarent , nec haberent; iluaedam vero, quum habuissent, fastidio nostro perdidissent. Quis autem ferat in egestate fastidium 8 Hunc, quem Graeci oestron vocant , pecora peragentem et tolis saltibus dissipantem, asilam nostri vocaba t. HOC
Est lucum Silari iuxta ilicibusque uirentem Plurimus Alburnum inlitans, cui nomen asilo
PauPertas, imo egestas. idem dixerimen si eit Epist. xvi I. b. ibidem f. 4. Dii galitas est paupertas volutitaria. Mediocritas, αυταοκlix etiam a P. Horat. III. Carm. 29. Ssi : Pau-Periet alidit Pr oba. Ilavia est eges l. is. Caeterum saeνc apud Ciceronem lini e egestatem, quam Noster qitetitiir, observare est, si quando notiones philo opitiens Graecorum civibus xiii vertere studeret. Riah . Loqueremur , ego cum amico. Cf. 6. Riahi. oestron. oenoος. Plinius tamen vetho usitas rasus est XI. 28. Nec intelligas, quomodo vocabulum quo ψ
365쪽
Romanum est, oestrum Graii Mertere voeantos; ASPer, Merba soniam ς quo tota exterrita silMis D ugiunt armenta
a Puto intelligi istud verbum interisse. Νe te longe dita
seram, quaedam simplicia in usu erant, sicut cernere
ferro inter se dicebantur. Mem Virgilius hoc probabit tibi:
Stupet ipse Latinus, Ingentes, genitos dioersis mrtitiis orbis, Inter se coiisse piros, ct cernere ferro p
, quod nunc decernere dicimus ; simplicis verbi usus amissus est. Dicebant antiqui, si iusso, id est, si ius sero. Hoc nolo mihi credas , sed fideli Virgilio :
Caelerri, qua iusso , mecum mantis inferat arma.
Non id ago nunc hac diligentia, ut ostendam quantum tempus apud Grammaticum perdiderim ; sed ut ex hoc intelligas, quantum apud Ennium et Attium verborum situs occupaverit: quum apud hunc quoque , qui quotidie excutitur , aliqua nobis subducta
tidiana usus perire possit. Itali hodieque voeant assilio. Virgilii Ioeus eat in Georgieis lib. Iu . va.
Haerii Virgilio. Sie M. Rub L eum
Ops. ubi cod. Amb. auiieu adhibe . quod suhiatelligi poterat. Nee veroni,surda Gruteri coniectura, iden', i. e. Adiε net Seh.. -Muret dedit sit fides Virgilio. Duo Pal. habent: aed fide Virgilio. Editio velua sed fidem Virgilio quod et Modius Novant. Lecu. Epist. 33a. Probat. Lipsilis emendat sido. At uulgata hene habet. Fideli Virgilior Rul L. interpretatur: etii fideis habeas Quum vero ille vocis sidelis intelle-Ctus Nusquam Oecurrat, melius intelli. gas qui mihi assidue praestat sui car minis auctoritatem. Caetera, qua ιuu . eis Aen. XI. 46 . Silius tamen Italic. XII, i S. hune .erbi simplieis, iusso. usum non fastidivii. Rufi . Quatitum verborum auus i. anliisqtritus, neglecitis, ideo ille oblivio CDPaeerit. hiano, virgilium
366쪽
et Quid, inquis. sibi ista Vult praeparati O7 quo spectat 7 . Non celabo te: cupio, si seri potest propitiis
auribus tuis , Essentiam dicere ; sin ibinus , dicam et iratis. Ciceronem auctorem huius verbi habeo, puto locuplctem : si recentiorem quaeris , Fabianum, disertum et elegantem , Orationis , etiam ad nostrum
fastidium, nitidae. Quid enim fiet. mi Lucili 2 quo
modo dicetur οὐσία, res necessaria, naturam conti
nens, fundamentum omnium 8 Rogo itaque, permittas mihi hoc verbo uti : nihilominus dabo operam,
ut ius a te datum parcissime exerceam: fortasse con
tentus ero mihi licere. Quid proderit facilitas tua, quum ecce id nullo modo latine exprimere possim . Propter quod linguae nostrae convicium iaci 2 Magis damnabis angustias romanas, si scieris unam syllabam esse, quam mutare non possim. Quae haec sit, quaeris 2 το ου. Duri tibi videor ingenii: in me
rum υettia interit aetas. Et itiDentim ritu forent modo nata. Migentque. De bemur morti nos nostraque. . . MOrtalia saeta iseribunt, nedum aerm -- num stet honos et gratia DiMax. stilla renaseentur quae iam cecidere, eadent que Quae nunc sunt in honore υ a- ω, si Molet usus, Quem penes arbitrium est et ius et norma In aendi.
Essentiam Muret. primi in dedit ex coni. CL eius Var. Leeit. XV, 2O. Antea quid sentiam dicere. R. Ciceronem. In aeriptis Cieeronis nobis reliquis haec vox non inveni tur: hic usus vocabuli ap. Cie. latuit,
quod mireris, Quintil. II, 34. lli. 6. VIII . 3; in quibus locis iuventionem huius nominis Fabiano tribuit. eL duram censet hane 'ς interpretationem .Lipsius laudat Sidonii verba: lecturus es lite novum verbum Essentiam , sed scias hoe ipsum dixisse Cic monem. Ruhk. Fabianum. De Sergio Flavio Popirio Fahiano cons. Consolat. ad Mart.
Elegantem est in ora ecl. Erasmiora et in omnibus G tui. eodd. Alii ιιι sertum et eloquentem, ut editio vetus, alii elegantem omitti int. R.
Oυσια. . . omnium. Omnia enim ex
Vxta l. e. Essentia: quae est ProPrie Stoici, Deus et Materia. Lmsitas. Nattaram comιnem .sundamentiam omnium. Sie Muretii ex aliquot seri-ptia Pineiani: sie et editio vetus et tres mss. Grut. Αt Erasmus: natura continens f. s. Bulix. morier quod. . .feci y Propter quod totam hunc epistolam scribens eoactu sum reprehendere nostram litiguam.
367쪽
illo positum sic posse transse Piri, ut dicam : Quod est. Sed multum interesse vidco : cogor Verbulii Pro vo cabulo ponere; sed ita necesse est. Ponam: Quod est. Sex modis hoc a Platone dici amicus nos lor, homo eruditissimus, hodierno die dicebat. Omnes tibi ex . ponam, si ante indicavero, esse aliquid , esse et vectem. Nune enim genus illud Primum quaeri
muS, EX quo Caeterae SPecieS Suspensae sunt, a quo nascitur omnis divisio , quo universa comprehen Sasunt. Invenietur autem , si Coeperimus singrata retro
legero ; sic enim perduco mu P ad primum. Homo species est, ut Aristotcles ait; equus species est; canis species: ergo Commune Miquod cluaerundum est his omnibus vinculum , quod illa complectatur , cis sub se habeat. IIO e quid estZ Animal. Ergo genus esse coepit omnium horum . quae modo retuli, hominis equi, canis, Animal. Sed sunt quaedam, quae animam habent , nec sunt animalia : Placet enim . satis ot arbustis animam inesse ; itaque et vivere illa, et movi dicimus. Ergo Animantia superiorem tenebunt
in leor Digenii: m mediον sitam sis transuerri. Sic, inquit, Erasmiis et aliquot codd. et ed. vetus. Eilit.
Boin. D. e. Mutebor i. i. m. twsitum esse: Posse sic ran Verri. .
Eria mi iret. reeipit, nisi quod seribit
tWans ferre , mitin fretus uuctorit.ite. Nos eum Lipsio et ed. Bip. xcripsimus: in medio P3sistim sic Posse tr aras ferri, quae sola lectio facile intelligitur. Sipitis eat enim : Omnibus Patet verba τοos posse ira is serti liiA voed vi, quod est. Sed ita necesse est, P mam: Quod eit. Sie Piuei auus iubet legiri Hra ex vetere lectione: bie exstat, iis uitalu ir arui. in Sh. Erus tuus : Sed si id ne. cesse est, Poniam Quod est. Mitreluq : sed id M n. etc. Riah . - Scti N. Iolubseribit: plinam. Qia ui ex . sex , etc.
Esse n liquid gentis. Sic scripsi eum d. R. et aliis libris npud Mod. Ops.c t Grui. Ni e vero die Plicet alia 'εω , viligatum inde a Lisesio, quod habet. d. A cum nas. P l. see. in c. dubie scribitur uliqd. Fueri ut quibus iuu-gis probetur , esse nimii gereus, quod ex vet. lib. laudavit Pineiunus. Schw.
Ah individuis ud forma genern Ut ascendit X ster retro limens singula, ut ipse ait. Hae prolixiore deductioue sucile quisque stipei fi debit lector; nee eunt ad quem talia seribi debebant, magnos in philosophia Prose clus secis e Drilaverit. Spectant uti ten liace ad pii edictibilia Λristotclicorii D,
368쪽
locum, quia et animal in in huC forma sunt. et sata. Quaedam anima Carent, ut saxa ; ila lue crit aliquid animanti biis antiquius. Corpus: lioc sic dividam,' Ut dicam . Corpora omnia , aut animata eSSe, nutinanima. Etiamnum est aliquid superius , quam comptis : dicimus enim qua dam cor Aoralia eSSO, qua C.
dam incorporalia. Quid ergo erit ex quo haec diducamur 2 illud . cui nomen modo Parum Proprium
imposuimus, Quod est. Sic enim in species secabitur ut dicamus : Quod Ost, aut corporale Ost, niat incorporale. Hoc ergo genus est primum et antiquissimum , et, iit ita dicam, generale; caetera, generaclia idem sunt, sed specialia : tanquam homo genus cst; habet enim in se nationum species: Graecos, 30 Romanos, Parthos; colorum: albos, nigros. flavos; liabet singulos : Catonem , Ciceronem , Lucretium.
I inque qua multa continet, in genus cadit ; qua sub alio est, in speciem. Illud genus , quod est, generale , supra se nihil habet. Initium rerum est: omnia sub illo sunt. Stoici volunt superponere huic etiam aliud genus
magis principale: de quo statim dicam, si prius illud
genus , de quo locutus sum , merito primum poni docuero, quum sit rorum omnium capax. Quod est
ad κατηγορουtarva, in ilitibus genufi et species, primum locum obtineri l. R. tiae iam anima careui. Sic vulgo, ab Erasmo, eum ed. Se icitiae..iam etc. ecl. R. Cum rus. c. et UP1OP.
quidquid coiitra dieat Lipsi iis, cuius
verba sutit haeete: α Atqui supra spe. elex erat, sed ex Aristotele: hie Lo
gicam Chrrsippi sequi eum probabile
est hodie ridetidum. . Nan quo iure. ait Noster. caeterae divisionea eius quod est, genera voeantur, quae tammen nonnisi species s ut, eodem Homo quoque genus vocari potest, quem supra lautum modo speciem esse vidimus. Sic noster statim exIilicat verbis liisce : Laque. .. in vectem. R. Qua multu corrimet .... qua ais alι
369쪽
in has species divido, ut sint corporalia, aut incorporalia. Nihil tertium cst. Corpus quomodo divido 'Vt dicam : aut animantia sunt, aut in anima. Rursus animantia quemadmodum divido2 Vt dicam: quaedam animum habent, quaedam tantum animam; aut sic: quaedam impetum habent , incedunt , transeunt; quaedam, solo assixa, radicibus aluntur et crescunta Rursus animalia in quas species seco 3 Aut mortalia sunt. aut immortalia. Primum genus Stoicis quibusdam videtur ,-Quare videatur, subiiciam. In rerum , inquiunt, natura quaedam Sunt , quae
dam non sunt. Et haec autem , quae non sunt, re-Tum natura complectitur , quae animo succurrunt ;tanquam Centauri, Gigantes, et quidquid aliud
salsa cogitatione formatum, habere aliquam imaginem coepit, quamvis non habeat substantiam.
Nunc ad id quod tibi promisi, revertor; quomodo,
ipse Iegit. Id igitur ii dividitur itivere Ens et Mn-ens. Vere , ut Omnia quae in rerum natura suut i n-ens . ut sunt Centauri, Chimaerae , et quae in mente sola Sub istunt.
Subtilitatem hane saeile intelligere licet. Quum Plato essentiam Porkui .set primo loco, illi observantes en non comprehendi hae definitione .
quae non vere utit, tanquam Ceu tauri, docebant esse superius quoddam, quo essentia ecim prehendatur. idque voeabant Tt, i. e. res ad quam et phaenomena et noumena retule runt, s. re quae quodammodo assectae sunt, uti Cic. Top. 3 istud τι ti vertit. I tilia. Et haec autem. Ele. Nil mutant libri. Dicit igitur, ex Stoicorum 1e leat in Daturam rerum etiam ea C m- plecti quae re vera non suut, quae Donnisi aut mo succurruut. Sin M. Nunc ad id.... in sex minios Plato est. Sic edd. a Mur. ex Modii emendatione. Vtrohique quod habet ed. R. quia ed. . . et Er. cum m . c. CLNnt. ad Ep. Lxv I. Schw. nam ora, habent inanimantia edd. inde a Lip . sed in animata ed. Ven. et Erasm. quod habent A. e. S. In etiam habetur id est, sponte
i Quiddam seripsi cum vet. Cod. quem in Notis laudavit Mur. Quid edd. inde a Lipsio. Quod ed. R. cum
ras . Pinc. et Griit. Desest vox ed. Et ms. e. cuius loco dein sed quare
Iegitur: at particulam sed reete igno-FRnt alii. .F. - Lipsius, qui edidit quid pro quiddam: ita lege. inquit, quum libris sit ambigue quid vel quod: sed illud prae sero. Groeee dixerim indubie, is vi. Pineianus sententiam ioci primns pervidit et breviter posuit: Stoicis aliud aliquod genus Ente Suxeritia erae, nemm quod, ita enim
370쪽
quaecumque sunt, in sex modos Plato partiatur. Primum illud, quod est, nec visu . nec tactu . neC Ullo sensu comprehenditur; cogitabile est. Quod generaliter est, tanquam homo generalis, sub oculos non venit: sed specialis venit, ut Cicero et Cato. Animal
non videtur, sed cogitatur: Videtur autem species eius, equus, et canis. Secundum ex his, quae sunt, ponit Plato, quod eminet et exsuerat Omnia. Hoc, ait, per ιε excellentiam esse: ut poeta communiter dicitur; Omnibus enim versus iacientibus hoc nomen est: sed iam apud Graecos in unius notam cessit. Homerum intel
ligas, quum audieris Poetam. Quid ergo hoc est7 Deus;
scilicet maior ac potentior Cunctis. Tertium genus est taeorum, quae proprie sunt: innumerabilia haec sunt. sed extra nostrum posita conSpectum. Quae Sunt,
interrogasy Propria Platonis supellex est; Metis v
P. Primo qtilitem in duos: atque ita
in Timaeo p. Mi , T. IX Bip. et Sophista τὸ os dividit. Appuleius de Habitodine lib. I. p. t 62. T. HBip. ex illo ουσιας. quas Essentias diei mus, duas esse uit. per quas cuncta gignantur Miindusque ipse.
Quarum una cogitatione sola concipitur, altera sensibus subiici potest. Prior illa vere esse memoratur : hane vero nou esse possumus dieere. Et
primae quidem Essentiae primum
Deum esse et mentem formasque rerum et animam: secundae omnia quae
informantur, quaeque gigni niue , et quae ab susian Liae superioris exemplo originem ducunt. Haec ita uuiverse in Platone: sed distineti iis Noster in sex modos Partitur. Primum est Ensvora v inisus bia . ut animal. M. cundum, excellentissimum Ens et causa Eutium, Deus. Tertium, Idea. Quartum ipsa , sive φαμε Quintum, quae eusibus εubiccis, i. e. corpora. Sextum, quae tit inane . tempus. L. Animal non videtur, sed e gitaliam Sic Erasmus, ed. vetus, et Gruteri mass. At Geonovit eodd. exhibebatit: Animal tit D. , cogitatur. Vude conie
Homerum . . Poetam. Sie et Cicero in Topieis: Homertia ρmyler Icel lentiam , commune metarum nomen
mus fune Pineiani, Modii e d. et
plerique Grui. et ed. Vetus. Autea ex quibus omnia quae sunt fiunt, et ad, et e. Riah .