장음표시 사용
211쪽
re nenda; qua terra , mari subvehantur commeatus; ει quando cum hoste manus conserendae ; quando
ra quiescendum sit. Nec, quid melius faciendum sit, in modo Statuunt, sed, quidquid aliter, quam ipsi
ce cenSUere, factum est, consulem veluti dicta die ω accusant. Haec magna impedimenta res gerentibus. Sunt: nec enim Omnes tam firmi et constantis animi et Contra ad VEPSum rumorem ESSe POSSunt, ' quam et Fabius fuit β, qui suum imperium minui per vani- et talein populi maluit, quam secunda fama male remec gerere. Non Sum is, qui non existimem admonen-ec dos duces esse: immo eum, qui de Sua unius Senec tentia omnia gerat, superbum iudico magis quam e sapientem. Quid ergo est 2 Primum a prudentibus, et proprie rei militaris peritis si, et usu doctis, m et nendi imperatores sunt; deinde ab his, qui inter-ec sunt gerendis ' loco, qui hostem, qui temporum M opportunitatem vident, qui in eodem velut navigio x pyrticipes sunt periculi. Itaque si quis est, qui, et quod e republica sit, suadere se mihi in eo bello, quod gesturus sum, considat; ne deneget operamee reipublicae, et in Macedoniam mecum veniat: nave, M equo, taberna ulo, viatico etiam a me iuvabitur. . Si quem id facere piget, et otium urbanum militiae. laboribus praeoptat, e terra ne gubernaVerit. Se et monum satis ipsa Praebet urbs. Loquacitatem suam ec Contineat: nos castrensibus consiliis contentos su-ec turos esse sciat. D Ab hac concione, Latinis, quae
pridie Calendas Apriles suerunt, in monte I sacrificio
possunt, quam Fabius fiat. resvici versna celebres Ennii apnd Cie. Osi I, , et de Seneci. 4. moriri Drah. 6. Proprie rei multa ιο Peritia, Praeeipue. Con . Ruhnhen. ad Veli. II, 9.- Qui intersunt gerendis rebus ) . qui loca , qui hostem , etc. coni. Signia. et Drah. Conf. ad XX lI. 38. 7. Latinis in seriis. quae Pritiue Ca-
212쪽
LIB. XIIV , CAP. aa , 23xite perpetrato, protinus inde et consul et praetor Cn. Octavius in Macedoniam profecti sunt. Traditum
est memoriae, maiore, quam solita, frequentia prosequentium consulem Celebratum; ac prope certa spe ominatos esse homines, finem esse Macedonico bello, maturumque reditum cum egregio triumpho consulis fore.
XXIII. Dum haec in Italia geruntur, Perseus , quod
iam inchoatum perficere, quia impensa pecuniae sa-cienda erat, non inducebat in animum, ut Gentium Illyriorum regem sibi adiungeret; hoc , postquam intrasse saltum Romanos, et adesse discrimen ultimum helli anima ertit, non ultra disserendum ratu S; quum per Hippiam legatum trecenta argenti talenta pactus esset, ita ut obsides ultro citroque darentur, Pantauchuin misit, ex sidissimis amicis, ad ea perficienda. Medeone Lubeatidis terrae Pantauchus regi Illyrio occurrit: ihi et iusiurandum ab rege et Obsides accepit. Missus et a Gentio est legatus , nomine Olympio qui iusiurandum a Perseo obsidesque exigeret.
landas Apriles fuerunt, in monte Al-hano, etc. Vide ad cap. Is , n. a; adi, 4b, n. et II, 36, n. a. 8. Finem esse Maced. bello, dele . τὰ esse; Gron. Non necessarium est, aut potius leg. adesse; Crev. et Drah. Cap. XXIII. t. Per Himiam legatum ; etc. cous. Polyh. XXIX, 2-5, et Appian. Maced. I 6. Huius legationis mentio ex fine libri XLIII, eum multis aliis excidisse videtur; Drahen h. - Medeone Labeatidis t. vide ad XXXVI, II, n. 6.
I. Missus et a Gentio est legatias ad Persea Olympio . . . Cum eodem missi sunt alii, qui Pactam 'ecuniam acci- Perent, et Pr eterea, auctore Pantaucho destinantiar, Pantauchi consilio
ita adduntur, Parmenio et Morcus, qui in Macedoniam primo profecti, ubi regem in verha foederis iurasse . obsides tradidisse et pecuniam adnumerasse vidissent, Postea cum me donibus , cum ipsius legatis, tu Illi diam insulam abirent; Dra L. Cons.
Polyh. XXIX, 2 et 3, qui alio ordinenarrationis usus est; unde tamen noutransponenda sunt Liviana, quod Cee. Ver. putabat; neque ex eo mox cum Periet. Ieg. Pellam ad thesauros ra-gios missi, qtii pecuniam a merent:
qui Rhodum . etc. Nam Livium quidem Polyhii meu tem plerumque eX
Primere, non Vero semper eius verba
et oristionis structuram reddere , iam monuit Drahenti.
213쪽
Cum eodem ad pecuniam accipiendam missi sunt, et, auctore Pantaucho, qui Rhodum legati cum Mace
donibus irent, Parmenio et Morcus destinantur. Quibus ita mandatum, uti, iureiurando obsidibusque et pecunia accepta, tum demum Rhodum proficiscerentur : duorum simuI regum nomine incitari Rhodios ad bellum romanum Posse. Adiunctam Cisitatem, penes quam unam tum rei naualis gloria eSSes, nec terra, nec mari spem relicturam Romanis. Venientibus Illyriis Perseus, ab Enipeo amni ex castris cum omni equi. latu prosectus, ad Dium occurrit. Ibi ea, quae convenerant a, circumfuso agmine equitum facta; quos adesse foedori sancitae cum Gentio societatis volebat
rex, aliquantum eam rem ratus animorum iis adiecturam: et obsides ta conspectu omnium dati acceptique; et, Pellam ad thesauros regi Os missis, qui pecuniam acciperent, qui Rhodum irent cum illyriis legatis, Thessalonicae conscendere iussi. Ibi Metrodorus erat, qui nuper ab Rhodo Venerat , , auctoribusque Dinone et Polyarato, principibus civitatis eius, assirmabat, Rhodios paratos ad bellum esse. Is princeps iunctae cum Illyriis legationis datus est. XXIV. Eodem tempore ad Eumenem et ad Antiochum Communia mandata , quae subiicere conditio xerum poterat. Natura inimica inter se esse liberam
3. Quae eonMenerant. Deah. et Buine Pertus oramenerunt ἰ alterum Praetuli. Lxm. - Thessaloniane conscendera
iussi ; vide ad XXXI, 23, n. 3.
4. Ab Issiodo rene ι, sc. misfius ad Persen. Cap. XXIV. r. Communia mam data . deest verbum huic omitioni. - Εκ liue eap. praec. supplere Pos&is data /unt; sed potius existimo, Plu. res Toees aut integrum versum excidisse. Cons. cum his Polyb. XXIX, 3, ex quo constat, Perseum , quum ordinasset, quae cap. Praee. narrata sunt, legatos ad Eumenem et Antiochi m a prioribus diversos misisse:
quod ex his Livii verbis Llligi nequit ἔ quum tanteu de eudem re agi ostendant, quae Livius de actis inter Lumenem et legatum Persei sui,dito Drah. - Subiicere; vid. I, 59, u. 7.
214쪽
II ILIB. XLIV, CAP. 23, 24 ciuitalem et regem. Singulos PO Ium romanum aggressi, et, quod indignius sit, regum pisibus reges OPPugnare.
Attalo adiutore, Patrem suum VPressum. Eumene ad
iuuante et quadam ex Parte etiam Philiρρο Patre suo,
Antiochum πρugnatum. In se niano et Eumenem et Prusiam armatos esse. Si Macedoniae regnum sublatum
foret, Proximam Asiam esse; quam iam ex Parte, sub specie taberandarum ciuitatium , suam fecerint: deinde Syriam. Iam Prusiam Eumeni honore praeferri, iam Antiochum osciorem Praemio belli ab Aegrato arceri . Haec Cogitantem Providere iubebat, ut aut ad Pacem
secum faciendam compelleret Romanos , aut Pera e rantes in bello iniusto communes duceret Omnium re gum hostes. Ad Antiochum aperta mandata erant, isdEumenem Per speciem captivorum redimendorum missus legatus erat: verum occultiora quaedam agebantur, quae in praesentia invisum quidem et SuSPectum Romanis Eumenem falsis gravioribus'' 4. Proditor enim ae prope hostis habitus, dum inter se duo reges captantes fraude et avaritia certant. Cydas erat
Cretensis, ex intimis Eumenis: hic prius ad Amphipolim cum Chimaro quodam populari suo, militanto
apud Persea, inde postea ad Demctriadem, semel Cum Meneerate quodam, iterum cum Λntimacho regiis ducibus, sub ipsis moenibus urbis colloquutus fuerat. Empon quoque, qui tum missus est, duabus ad euna. Praemio belli ab Aegypto arceri Pro ab Ae Pio, Praemio belli: sed molim delere το ab; Gron. 3. Eumenem falsis graM. criminibus onerarunt quae mox exponuntur ;Sigon. Cf. Appiati. Maced. XVI, 1, cuius tamen narratio pariter mutila est. 4. Cydias Cretensis . . . Antimacho , cons. cap. a 3, et ad XXXIII, 3, n. 6. Ero On quoque , ut ΣΤ et 28. Κρυ-vωveta oppellat eum Polyb. XXIX, 3. 8. Ihi Reish. coni. Xaepeρωντα , et Κρεσφογτnv et sorte rectius Προγωουτα ut h. l. Gron. Crymon et ex Aristot.
215쪽
dem Eumenem iam ante Iegationibus lanctus erat. Quae . colloquia occulta et legationes insames quidem erant: sed, quid actum esset, quidve interreges convenisset , ignorabatur. Res autem ita sese habuit. XXV. Eumenes neque savit victoriae Persei, neque bello sum invadere animo habuit ; non tam quia paternae inter eos inimicitiae erant, quam ipsorum odiis inter se accensae. Non ea regum aemulatio , ut aequo animo Persea tantas adipisci opes, tantam quo gloriam, quanta Romanis victis eum manebat, Eumenes visurus fuerit. Cernebat et Persea, iam inde ab initio belli, omni modo spem pacis tentasse, et in dies magis, quo propior admoveretur terror, nihil neque agere aliud, neque cogitare: Romanos quo
que, quia traheretur diutius spe ipsorum bellum, et
CAP. XXV. r. Eumenes nequeDMil Mictoriae Persei, neque bello eum i Madere animo habuit, h. e. in animo; vid. Gron. et Drah. ad h. l. et Cori. ad Sallust. Iug. II. ου In verbis seqq. Li- ius causam . Cur non voluerit Eum nos, Persea victorem esse, exsequiturusque ad verba Cernebat et Persea rn quibus incipit exponere, cur eum hello invadere in animo non hahuerit. In hac narratione omnia satis perspicua sunt, et summa huc redit, Eumenem inhiasse pecuniae, et SPerasSe, se pace inter Romanos et Persea concilianda ah hoc eaput unctius relaturum. Sed in ea, quae causam continet, cur Eumenes non laverit vietoriae Persei, verba non ea aemulatio regum obscura sunt. Nam nec apparet, quomodo praecedentibus cohaereant, nec quid sit . quod non ea regum aemulatio suisse dicitur, ut Eumenesvequo animo Visurus fuerit, Persea Romanis victis magnas opes adipisci.
diam illa ipsa aemulatio erat, cur Eumenes non faveret victoriae Persei. Nihi videtur Livius dixisse . praeci
Puam causam, cur Eumenes non vo
luerit , Romanos a Perseo vinci, fuisse ipsorum inter se aemulationem. Tum leg. non tam quia Paternae inter eos inimicitiae erant, etiam ψsorum odiis inter se accensas, quam quia erat ea regum aemulatio . . Duh. Ninori mutatione legi forte possit non tam quia ... erant, quam , ipsorum odiis inter se accensis, non ea , etc. Drah. - Doering . nota haec esti ae Si stu- tuamus omnem huius loci depravationem e duabus particulis qtiam et non, librariorum culpa loco suo motifi, ortam esse, omnis dissic italis expers erit locus. ita constitutus: Eumenes... animo habuit; non tam quia .... thimicitiae erant, ipsorum odiis inter se
accensae, quam quia ) ea talis, tanta suit regum aemulatio, ut .... Ul-3vrus fuerit. Quae sequuntur inde a Cernebat respondent alteri: neque bello eum in Madere animo habui ιη. LLM.
216쪽
ipsos duces, et senatum, non abhorrere a finiendo tam incommodo ac difficili bello. Hac utriusque partis voluntate explorata, quod fieri etiam sua sponte taedio validioris, metu infirmioris credebat posse, in
eo suam Operam Venditare concilianda gratia magis cupiit. Nam modo ne iuvaret bello Romanos terrumarique, modo pacis Patrandae cum Romanis paciscebatur mercedem *; ne hello interesset, mille et quingenta talenta. In utroque non fidem modo se, sed obsides quoque, dare paratum eSSe, Ostendebat. Perseus ad rem inchoandam promptiSSimus erat, Co- gente metu, et de obsidibus accipiendis sine dilatione agebat, conVeneratque, ut accepti Cretam mitterentur. Vbi ad pecuniae mentionem ventum erat, ibi haesitabat; et utique alteram 4 in tanti nominis regibus turpem ac sordidam , et danti, et magis accipienti. mercedem esse. Malebat in Spem romanae pacis non recusare impensam, sed eam pecuniam persecta redaturum; interea Samothracae in templo depositurum. Ea insula quum ipsius ditionis esset, videre Eumenes nihil interesse , an Pellae pecunia esset: id agere, ut partem aliquam praesentem serret. Ita.
nequidquam inter se captati, nihil praeter infamiam
XXVI. Nec haec tantum Perseo per avaritiam est
a. meis Patrandae cum R. Pacisce batur mercedem; vide ad XLII. 3o. n. s. - Ne bello interesset, mille et D talenta , sorte ex Appiano Maced. 6, 2 leg. ne bello interesset, mille: Pacis conciliandae causa mille et D talenta. Tum scribendum : in utrum
3. Et utique alteram, ete. Cons. Appian. l. l. - Sed eam Recuniam perfecta ro daturum, etc. forte daturus et mox demsiturus. vel aia as
eam , etc. vel Potius non re sare im- Pensam. Se eam Pecuniam, Ete. Drah. - Samothracae in ea lo d. cons. ad
XLV, 5, n. a, et ad Iuvenal. XIV, 26o. Mox leg. ibi an Pallae; Crev.
217쪽
dimissa res , quum pecuniam tutam et pacem habero per Eumenem, quae Vel parte regni redimenda esset ac receptus protrahere inimicum mercede onustum , ct hostes merito ei Romanos posset sacere: sed etiam Gentii regis parata societas, et tum Gallorum, effuso
C p. XXVI. I. Per aMaritiam est dimissa res . . . agmen oblatum asearitia dimissum est , eleganter de occasione et de opportunitate, quam quis e manibus, elabi sinit, de quo etiam amittere et omittere dicitur; Ern.
Cons. ad cap. 8, n. a. - Quum Pecuniam Iutam et Pacem habere, et . locus se Pessime hahet, sorte sic instaurandus : qutim pecunia tantula aut pacem habere Per Eumenem , quae Melparte regni, etc. aut decemus protrahere inimicum . . . et auxilium Sive agmen Gallorum . . . ingens oblatum aDaritia dimissum est: nam importunum est το liam, et vox agmen ab ed. Paris. S 3 primum inserta ante oblatum et Gron. α Enim vero tantula. tiara nimis longe recedit, et M Dialenta vix tantula Pectinia dici pos-srint. Praeterea decePttis non convenit
sententiae h l. Nam Livius, si recte mentem illius capio, hoc dicit, Perseum pecunia Eumeui danda duas res sibi utilissimas consequuturum fuisse: Primum eo conciliaute utique pacem a Romanis impetraturum ; deinde, ea impetrata, Prodendo, quae Occulte inter se et Eumenem acta suerant, animos Romanorum ab eo alienaturum fuisse, si intellexissent, eum uoustudio ac benevolentia erga hanc aut illam partam ductum de reconcilianda inter eos amicitia laborasse, sed aviditate pecuniae incensum suam solius utilitatem in ea re vectaε1e. Intererat autem Persei, DPes Eumenis inintii: quod maxime essicere poterat, si Romanos ei inimicos reddi disset. Itaque lego quum Pecunia et
tutam pacem ut apud Lucan. X, 33 et
habere . . . et recutus sc. iii amicitiam a Romanis Eumene conciliantu Protrahere, etc. . Duher. Sed reeeptus simpl. ita vix dicitur, et sorte leg. quum et Pecunia tutam Pacem . . . et ea recepta ρrotrahere quasi ad lueem, Prodere. ut XXVII, 3; XXXIll a8; XLV, b, et aliis Iocis, quae laudarunt Periet. ad Val. Max. I, 5, 8.et Burm. ad Quintil. Declam. IV, xέ
inimicum , etc. Ibah. idem mouet h. l. pacem redimere dici pro emere, utnpud Sall. Ing. 29 ubi vid. Cori. , et lustin. XLlu. 9; at bellum redimere apud Iustin. VI , 3, et VII , 5 .
pro essicere dain pecunia, ne hellum inseratur, et redimere apud Ovid.
rependere. Pensare. - Pro ac receptus Protrahere . ete. Frid. Iae hs. apud Goelier. pag. 396, legendum suspicatur, et ea refectus P trahere inimicum. Certe potuit excidere vocula et, ob verbi praecedentis esset fritabam ultimam ; et vidimus verba rec ere et rescere etiam Permutari lib. I, 53. n. 3. Paulo infra . et eum Gallorum, essorum , etc. ubi Gro-novio particulam tum displicere modo vidimus, idem Iacobs. I. I. sic emendat i et Gallorum, tum e usorum Per Illyricum, ete. LΕΜ.
218쪽
LIB. XLIV, CAP. 262 i ιrum per Illyricum , ingens agmen oblatum avaritia dimissum est. Veniebant decem millia equitum, par numerus peditum, et ipsorum iungentium cursum equis, et in Vicem Prolapsorum equitum Va uos Capientium ad pugnam equos. Hi pacti erant, eques denos praeSentes aureos, pedes quinos, mille dux eorum. Venientibus his Perseus ab Enipeo ex castris prosectus obviam cum dimidia copiarum parte denuntiare per vicos urbesque, quae Viae Propinquae sunt, Coepit, ut Commeatus expedirent, frumenti, vini, pecorum ut
Copia esset. Ipse equos Phalerasque β et sagula donum principibus serre, et parum auri, quod inter paucos divideret, multitudinem credens trahi spe posse. Ad Mmanam urbem , pervenit, et in ripa fluminis Axii
2. Gallorum ossorum ρer Illyricum . . . Veniebant decem millia equia iam Gallorum , etc. cons. Appian. Maced. XVI. I, a , et Plui. sternit. Paul. Pug. abs sq. Pro Gallis illa Getas memorat, hic modo Galatas, modo Bastarna , gentem a Gallis oriundam
unde et Clondicus mox Gallorum, et sup. XL, 58, Bastarnarum regulus dicitur. α Etiam Diod. in Exc. Dei-rese. Pag. 3I3, Bastarnas vocat Γαλα- τας. Porum referre, utrum gallicam, germanicam geutein dicamus, suisse enim Gallos Germanis Permixtos, existimat Vales. ad Exo. Petres. Pag. 79. Bastarnas tamen non Gallos, sed Germanos suisse, doceat Plin. aliique; quos Livius, Plui. ac Diod. Gallos vocarunt exemplo Polyhii, cuius tem Pore verum discrimen inter Gallos et Germanos Graecis adhue incognitum erat. Habitarunt autem trans Istrum;
Diodor. et Appian. l. l. . Drah. Cons.suP. XL. 57, n. S. - Peditum, et ipsorum iungentium ... equos, hi Pedites una voce παραειται dieuntne Pluti l. l. De hoc Gallorum more vid. Paus. X, I9, et Caes. Beli. Gall. I, 48. 3. θse equos Phalerasque, καὶ Ω- λια χρυσα torques aureos et Parum auri, πατερας Appian. 4. Ad Almanam urbem , non aliis memoratam. Alia est Almonia sen Almon apud Plin. IV, 3 seu I S, et Steph.
Bret. Thessaliae opp. Albanam quaa Athanopolis dicitur Ptol. III, r3 , et
Amantiam eoui. Turneh. Advers.
XXX, 3 . Sed illa versus sinum Hadriat. , haee in Orestide sita erat, eth. l. designatur urbs interioris Macedoniae versus Thraciam in ripa Axii vel non longe inde sita; Drahenh. Fluminis Axii, hodie Vardiar. Desudabam in medica, Iae. Gron T. Emend. Datisdabam in Maesia cita Ptol. vel potius oesymam seu minsimam in mediea seu Edonide. Mae-
219쪽
posuit castra. Circa Desudabam in Maedica exercitus
Gallorum consederat, mercedem pactam opperiens.
Eo mittit Antigonum, ex purpuratis unum, qui iuberet, multitudinem Gallorum ad Bylagora Paeoniae is Iocus) castra movere, principes ad Se venire frequentes. Septuaginta quinque millia ab Axio numine et
castris regis aberant. Haec mandata ad eos quum pertulisset Antigonus, adiecissetque, Per Viam quanta omnium Praeparata Cura regis copia multitudini foret, quibusque muneribus principes advenientes, Vestis , argenti, equorumque eXcepturus rex esset, de his quidem se coram cognituros respondent. Illud, quod
praesens pepigissent, interrogant, ecquid aurum, quod in singulos pedites equitesque dividendum esset, secum adduxisset ' 8 Quum ad id nihil responde
retur, Clondicus regulus eorum , Abi, renuntia emo, inquit, regι, nisi aurum obsideSque ac Pissent, nusquam inde Gallos longius pestigium moturos. Hae aetata regi quum essent, advocato consilio, quum quid omnes suasuri essent appareret, ipse, pecuniae quam regni melior custos, institit de perfidia et seritate Gallorum disserere. Mullorum iam ante cladissius ex Pertum, Periculosum esse, tantam n hirudinem in m-Cedoniam acc*ere, ne grauiores eos socios habeant si, quam hostes Romanos. Quinque millia equitiam sat esse, quibus et uti ad bellum Possent, et quorum multitudinem ipsi non timeant.
5. Ecquid aurum . . . a iam adduxisset; vide ad I, 9, n. 3. Ad exis
tas; vide ad XL , 58, n. 5. - Nisi
mrram obsidesque accepissent, forte a verint; Gron. et Crev. - Institude ρerfidia disserere; vide ad XXIv. 26. n. 7. 6. Ne graὐιores eos Gallos socios habeant Perseus et Macedones, qui eos arcessierint, quam hostes Romanos , sorte Romani, i e. quam hosteκ eosdem experiantur Romani, eontra quos arcessierint; Gron. Sed ita Livius etiam seripsisset na imi vel naMacedones graMiores. etc. et in vulgato optimu ensus est.
220쪽
LIB. XLIV , CAP. 27 XXVII. Apparebat in omnibus , mercedem multitudinis timere,. nec quidquam aliud: Sed, quum suu dere consulenti nemo auderet, remittitur Antigonus, qui nuntiaret, quinque millium equitum Opera tantum uti regem; contemnere multitudinem aliam. Quod ubi audivere Barbari , ceterorum quidem fremitus suit, indignantium se frustra excitos sedibus suis: Clondicus rursus interrogat, ecquid ipsis. quinque millibus η quod convenisset, numeraret 8 Quum adversus id quoque misceri ambages cerneret, inviolato sallaci . nuntio quod vix speraverat ipse POSSe con
tingere , retro ad Istrum , perpopulati Thraciam,
qua vicina erat viae, redierunt β. Quae manus, quieto sedente rege ad Enipeum, adversus Romanos Perrhaebiae saltum in Thessaliam traducta, non agrOStantum nudare populando potuit, ne quos inde Romani commeatus exspectarent, sed ipsas exscindere urbes , tenente ad Enipeum Perseo Romanos, ne ur
bibus sociis opitulari possent. Ipsis quoque RomaniS
de se cogitandum , fuisset: quando neque manere, amissa Thessalia, unde exercitus alebatur, potuissent, neque Progredi, quum ex adverso castra Macedonum 4 '''. Qui ea pependerant spe, haud mediocriter
Cap. XXVII. I. amarebat in omnibus , imuro amarebat omnibus , C. in consilium vocatis; Gron. Forte Proin legendum eredideris iam vel id, aut cum Drahenti. ita. - Tmere, aci licet Persea, regema a. Ecquid imis quinque millibu/,ete. vide ad I, 9, n. 3.3. Retro ad Istrum . . . redierunt; vide ad II, 45. n. IO. 4. Da se cogitandiam. salus fiuB re spicienda. ei consulendum, ut aPud Cie. Bah. Perd. Io, ad Div. I, I , ui
, et lI, 8; Caes. Beli. Civ. I. S.
S. Quum ex adMerso castra Mace donum esseut. Quo saeto Perseus Romauorum auimos confirmavit, et Macedonum , qui ea PFenderant Ve, et .
illa similiave verba exciderunt. q in librarius , in errorem inductus a bis posita voce Macedonum, ab uva ad alteram, mediis verbis praeteritis, transiit; Sigon. Recte: sed aliena Quo facto, et potius substitue quo neglecto,
nibus amissa; Drah. - Quum CCC talenta Pellae missis, etc. cf. ca P. 23,