장음표시 사용
51쪽
tariis in Isaiam , quam in Libro do Viris illustribus .
ubi eos deridet , qui asserebant , Sacros Codices fuissρ' ab Hebraeis depravatos. Audiatur ipse in commentariis ad Zachariam . . Cogimur, inquit) ,' ad Hebraeos r currere e et scientiae peritatem de fonte magis, quam de riviais , quaerere. Si disρlicet fontis unda ρurissimi , exosos rivulos bibant , et diligentiam , quaviolum siloas, et concarum gurgites noruut, in scripturis legendis objiciant. Quid clarius 7 5. Atqui reipsa Hebraei in odium Christianorum
Texlum Hebraicum salsarunt. Ergo etc. Pr. subs. In nostra vulgata, sicut in Versione Septuaginta Interpre. trum, in Libro Genesis cap. VIII. et septimo legitur, quod corvus egrediebatur , et nou revertebatur in Arcam : et lamen Melchior Canus , utique Theologus insignis , ex Textu Hebraico legit , quod Corvus egredi batur, et revertebatur. Ergo revera sit salus est Texius Hebraicus. Qua de causa Z Prosecto ex odio in Christianam Religionem. . . Miramur certo, qui fieri potuerit, ut ex tam levi momento Canus , alioquiu doctissimus , suspicari , et asserere poluerit, Hebraicum Textum fuisse corruptum. Ecquid tam levis mutatio suffragari potuisset Hebraeis pro sua causa contra Messiae adventum p λ- tius ergo impias mauus admovi Ment ad Scripturas prophetarum, quibus a Christianis sortiter urgentur. Caeterum dicimus cum Bellarmino , quod verba Hebraica significant exeundo , et redeundo. Unde bene stat M. ritas pro Textu Hebraico, et nostra Vulgala cum
Xersione Septuaginta Interpetrum, quod fellitat corvus
52쪽
Puri L dae Saraa Scriptum 53 egressus est ab Arca , et nutiquam rursus deinceps in Arcam reversus est , sed solummodo reversus circum Arcam sorinsecus volitabat.
76. C. Atqui etiam in iis , quae ad Christianae Beligionis substantiam pertinent , falsatin invenitur TOxtus Hebraicus. Ergo etc. Prob. subs. In Textu He .hraico non habetur Cainan tuter Arphaxad , et Sale , sicut legitur in Evangelio Lucae cap. tertio V. 36. Sed. hujusmodi desectus est essenticlis quoniam pertinet ad Genealogiam Christi , cui uni tota innititur Christianorum Beligio. Ergo ele. a J ... neg. min. Nimis certe ises se ostendunt adve
Sarii, dum , ex quo in Textu Hebraico deest nomen Cainan in Genealogia , et legitur in Evangelio Lucae,
confidenter inde dedueunt, Textum illum in essenti libus suisse salsatum. Quid nostra interest omissio isthaec, quidque prodest Hebraeis pro 'tuenda sua causa 8 Numquid ex exclusione Cainanis demonstrare conantur H braei , non adhuc advenisse Messiam in lege promissum ' Quareumque igitur fuerit causa hujusmodi variatae lectionis, nullum praestat motivum suspicandi , Textum fuim malitiose salsatum ab Hebraeis. Sed tameune sub silentio omittamus rem ,: quae nou parum de
sutigavit Criticos interpreti es , dicimus, triplicem rasesententiam de Cainane , qui in Evangelio Lucae, nouvero tu Textu Hebraico legitur. Nonnulli putant, Cai- nanem esse eumdem , ac Sale , idest , unum, et eumdem hominem vocatum fuisse Sale , et Cainanem. Sed nimis violenta videtur hujusmodi interpretratio , quoniam
ea Textu clare patet , quod verba qui fuit indicant
53쪽
54 Insu7. Theolog. Lib. II. de Loc. Theotueram genea'atioiaem. Alii , et quidem plures , inter quos Natalis Alexander, opinantur , nomeu Cainanis ex incuria Amanuensium intrusum fuisse in Evangelio Lucae: idque probant ex quo illud deest cap. I. et II. Geneseos , nee non Paralipomenon cap. primo, et item illud silet Pinis , Iosephus , et variae quoque Versi nes , Chaldaica , Persica , Arabica , et etiam Samaritanus Texlus. Quinimmo et Versio Septuaginta si illud affert in Genesi, omittit tamen Paralipomenon lib. primo: unde dicunt , ex quo negligenter intrusum fuit in hac Versione , in Genesi , ilem intrusum fuit in Evangelio , quin lamen id deroget auctoritati Vulgutae , quoniam nihil pertinet nec ad fidem , nec ad mores. Tandem Grau sonius in Historia Veteris Testamenti, Laurentius Berti Tom. 3. S. s6. eap. 4--Μυsen , putant , Cain nem revera nominandum esse inter Sale , 'ex Arphaxad, ni legitur in Evangelio Lucae , sed propterea omitti in Textu Hebraico , ut scilicet generationis sexies in certas decades distribuatur. Nullam ex bis sententiis nos amplectimur, noc item reprobamus, sed tantummodo dicimus, quod nullum inde sumi Iκγtest argumentum ad suspicandum salsatum Textum primicerium ab Hebratiis in odium Christi ac Religionis. i
54쪽
Etsi tuemur , Textum Hebraicum non fuisso NLFiatum , non negamus tamen nonnulla menda in
illum irrepsisse , sicut in Textu Moi Testamemti , quae Dranen ad fidem non pertinent.
77. yrob. Naturaliter loquendo nullatenus fieri potest, ut tam Novi, quam Veteris Testamenti Libri, qui per tot manus Amanuensium, et Librariorum tram sierunt , essiigere potuerint quamcumque Verborum m lationem , adjunctionem , aut detractionem. Sed in iis, quae nec ad Fidem , nec ad min es spectant , superinfluum , et inutile est consigere ad peculiarem Dei adsistentiam , et prope , dicam, Verum miraculum. Ergo etc. Et re quidem Vera , nonne in die videmus , quavis adhibita diligentia , semper irrepere leves Variationesia novis Scripturarum Divinarum editionibus 2 Quanto magis itaque hoc accidere potuit , primo cum sermo est de manuscriptis: secundo quoad Vetus Testamentum , ex similitudine quarumdam literarum apud Hebraeos, et ex punctis pro literis vocalibus adhibitis , quae Rabini invexerunt : Tertio quoad Novum Testamentum , ex facilitate conlaudendi graecas literas , et notas compendiarias. Sed et revera in Graeco Τexta hodierno nonnulla sunt , quae Vetta es Graeci Patres diverse legerunt in Veteri , nempe Origenes , Chrysostomus , et . Theophilactus , ut ostendit Hieronymus in Epistola ad Marcellum. Sed levia sunt ista menda , vel nec minis
55쪽
56 Insli . . Theolos. Lissi. LI. de Lotas Thes. nauin laertinent ad fidem , et mores , alioquin jam e-ntendata suissent ab infallibili Ecclesiae judicio ; et quod etiam seri non posse dicimus , quoniam , ut demonstravimus in primo libro, deficere non potest D trina , et Religio Revelata , quae in omnibus suis partibus v ra esse debet. 8. utili usu eorum , quae in hoc capite pertractata sunt, dicimus , quod possumus , imo debemus , confugere ad Textum originalem , primo quando Librariorum errores detegimus tu nostra Vulgata: secundo in varietate lectionis praeserenda est illa , quae magis convenit cum Textu originali : Tertio coongiendum nobis est ad Textum originalem , cum in Verborum dubium iocurrimus. Tandem ex originali pariter Textu repeten .da est vis Verborum.
De Saerarum Scr*turarum Versione.
79. Variae sunt Scripturarum versiones ; sed praecipuae sunt Graeca , Syriaca , Arabica , Chaldaica , et Latina. Graeca autem multiplex est, Sed inter omnes celebratissima est illa , quae Ptolomaei Philadelphi AE- .gyptiorum Regis rogatu , septuaginta Seniores Hebrae Alexandriam missi ab Eleagaro summo. Pontifice Iudaeorum in Insula Pharos dedere , spatio , ut creditur, Se-liluaginta duorum dierum. Hi non tantum Pentateuchum Verterunt ex Hebraeo in Graecum , ut putant nonnulli, Sed toti in Hismicoruin Sc 'ipturam. Nullo utili:m modo
56쪽
- I. de Sacra Seri una STverosimile est , singulos illorum in singulis cellulis suisse inclusos , et unumquemque dedisse suam versionem omnino caeteris consormem , ex quo Iustinus, et Irenaeus qui hanc tenent senientiam , deducunt, illos divino Spiritu suisse affatos. Sed nos cum Hieronymo , praetitione in Pentateuchum , probabilius dicimus , quod in unam Basilicam conveniebant, et sententias inter se conserebant. Secunda Graeea Versio facta fuit ab Aquila Iudaeo tempore Adriani Imperatoris. Tertia est Symmachi Samaritani, qui haeresi mionitarum erat addictus sub commodo Imperatore. Quarta est Theodotionis sub Antonino Caracallo , quae quasi tota disparuit. Quinta est Hiericontina, quia reperta fuit in urbe Hierico. Et sexta Nicopolitana , quia Nicopoli comperta fuit. Sed utri usque ignoratur Auctor. Item habemus Versionem
Luciani Presbyteri , et Martyris , Origenis , et Hesychii, sed istae dici potius debent emendationes Versionis Septuaginta Interpretrum. . ἔ8o. Versio Syriam , et Arabica erant apud Syros , et Arabos ; et Chaldaica exarata a tribus Rabinis in culo quiuio potius erat Paraphrasis , quam Versio.. 81. Latinae tandem Siones pariter multae fuerunt, sed ex his duae magnam consecutae suerunt in nostra Ecclesia auctoritatem , et venerationem , una scilicet antiquior , cujus ignoratur auctor , quam dicebant Italam , communem, et Vulgatam ; et altera , quam exaravit Divus Hieronymus. Sed cum lemporibus Augusti-ini magna orta esset contentio , quaenam ex duabus alteri esset praeserenda , non longe post, tempore Sancti Gregorii, ex utraque consecta est una , quae Vulgata
57쪽
communiter dicitur , quaeque modo in Catholica Ecclesia legitur, et de qua tandem Tridentina Synodus sessione quarta , sub anathematis poena decrevit, ut pro authentica habeatur , et nemo illam , quovis praetextu , rejicere audeat. Sunt et aliae Vernaculae Versiones , quae videlicet propria lingua cujusque Nationis scriptae sunt. Sed vetuit riclesia ut Vernaculae istae ab omnibus indiscriminatim legantur, et ut vera fides illis habeatur. Hisce praemissis , aliquid dicamus oportet de auctoritate praecipuarum Versionum. Et ut ab antiquiore
Versio Septuaginta Intermetrum fuit olim, ramodo etiam diei potest, authentica.
8s. Prob. prima pars M, Versio authentica dici debet, qua usi fuerunt Apostoli , procul dubio Ministri verae Revelatae Doctrinae , et post illos universa Ecclesia Graeca , quae ut vera Christi Ecclesia , prout certo erat, in fide deficere non potest. Sed Apostoli , et post illos , nedum cuncti Patres , sed et universa Graeca Ecclesia cum tota Calliolica erat , Per quinque priora saecula usa suit Versione Septuaginta Interpretrum, et quidem nou solum in docendis fidelibus, sed etiamia damnandis Haeretieis , praesertim in Conciliis. Ergo etc. Ηis' suffragatue Augustinus lib. secundo de Doctrina Christianu Septuaginta Interpretrum, quod ad Vetus Testamentum attinet , excellit auctoritar. 83. Prob. secunda Pars. Ut modo , quae olim
58쪽
Versio authentica fuit , non amplius talis dicatur , e stet necesse est, illam essentialiter fuisse deinceps sals - . tam. Sed id dici nequit de Versione Septuaginta Interpretrum. Et quidem , M ipsa per quinque Saecula a thentica fuit, ita ut regula Fidei fuerit in universa E clesia Graeca , utique tunc Catholica , quot millia exemplaria edita non fuisse dicemus 2 Numquid ergo fieri potuit, ut omnia subala suerint Z Quod si ita , quomodo orthodoxi Graeci errores, et desectus non . serva runt , et emendarunt Z Quomodo nunc etiam pars Catholica Ecclesiae Graecae eadem illa utitur p Et quare Latini nec objecerunt, nec objiciunt Graecis , quod au- . thenticas Seripturas non habent 2 Quinimo quomodo Sixtus Quintus Versionem istam Romae editam anno I 58a sua auctoritate prohavit , et vetuit , ne quis auderet illam immutare 3 Concludendum igitur etc.
84. m. Contra primam partem. Hieronymus iaepe 'conquestus est , quaedam Hebraici Textus non reperiri in Versione Septuaginta Interpretrum. , uti praesertim illud: Ex AEgypto Mocm i Filium meum, quaedam Contra suisse addita ; alia immutata ; et item sensum sutisse'
extenuatum , et aliqua subversa suisse testimonia contra Iudaeos. Ergo nunquam authentica fuit Versio Septuaginta Interpretrum. o. Non. n amus cum Hieronymo , nonnulla fuisse
in Versione Suptuaginta aut addita , aut omissa , aut iuunulata quaru sunt in Textu Hebraico. At ipsa leviora sunt , nec ad Fidem perlinent , ut sunt verba in Objectioue allata. Ex AEgypto oo capi Filium meum. Et
59쪽
60 disti . Theolog. Lib. II. dis LMA τυα quidem si essentialia suissent nec Apostoli, nec Patres, nec Ecclesia Graeca tota olim Catholica illa usa fuisset. Quinimo si ila emet, authentica Scriptura , et mn equenter Doctrina Revelata , quinque prioribus saeculis
tota Melesia Graeca , et modo illius pars Catholica caruisset , quod absurdum esse jam probavimus, nec procul dubio concedet Melchior Canus. . 85. ob. Versio Septuaginta videtur inter sabellas prox-suq demandanda. Et quidem primo. Ipsa facta dicitur a Septuaginta duobus viris electi A sex ex singulis Trib bus Hebraeorum. Sed tempore , quo asseritur facta duae tantum Τribus extabant, Iudae scilicet , et Beniamin. Ergo sabulosa est. Secundo. Reire veluti sabulosa a Iudaeis existimata sitit. Etenim si audaeii Alexandrini illum in linnorem habuerunt, Ierosolimitaui co
ira suerunt execrati. Ergo etc. i i86. s. Et quidem ad primum dicimus , quod cum decem Israelis Tribus captivae ductae fuerunt in Media am , extinctum quidem fuit Israelis Regnum p sed plurimi tamen ex quavis Tribu confugerunt ad confratres in Tribu Iudae , in 'qua incorporati permanserunt, uti praesertim ex Esdra colligitur. Ergo Eleazarus deligere optime poterat Septuaginta duos Seuiores ex singulis Tria
8 . Ad secundum . tolam Iudaeorum Gentem summopere gloriatam fuisse de Versione Septuaginta Interpreti lini evidenter ostendunt publicae gratiarum actiones , quae quotannis , ut Scripserunt Iosephus , et Philo , fiebant in Insula Pharo in memoriam hujusmodiversiouis. Sed postea cum viderent obcaecati Hebraei ,
60쪽
Pars x de Sacra Seriplura sisse sertiter perstringi auctoritate ejusdem Versionis, tunc Caeperunt execrare , et dimidium iactum est inter Iudaeos Alexandrinos , et Ierosolimitanos. 88. Ob. iter . Historia Versionis septuaginta non aliunde suam habet oWgitiem, quam a Libello Aristaeae
qui dicit, se suisse praesentem. Sed a Criticis Liber
iste adscribitur inter otiosas subellas. Ergo etc. Non ab Aristaea solum habemus . historiam Uersionis Septuaginta , sed a Iosepho Hebraeo summae auctoritatis historico in rebus Iudaicis , et etiam a constanti , et universali traditione. Caeterum , licet concedatur , istam Versionem subulosam esse quoad accidentales circumstantias secti , reipsa tamen vera , et authentica fuit , et modo dici debet , quoniam illa usus suit Christus , Apostoli, Patres , et universa olim Ecclesia
Graeca , et utitur nunc pars Catholica.89. Dices contra secundam partem. Saltem modo Versio septuaginta essentialiter vitiata est. Etenim Samctus Hieronymus in Librum Paralipomenon hanc ob causam dicit, se ex Textu Hebraeo suam dedisse Latinata Versionem. Et Iustinus in Dialogo cum Triphone , aliique saepe Patres queruntur , Versionem istam fuisse corruptam . . Si id tempore Hieronymi, magis nunc authentica dici nequit. . Hieronymus , Iustinus , et quotquot alii , queruntur de vitiis levioribus , et quae ad Fidem nullat
nus pertinent, non vero essentialibus. Etenim secus unia versa Ecclesia Graeca usque ad Hieronymum usa suisset Scriptura corrupta, quod dici nequit; et quod utique et vidisset , et dixisset Hieronymus.