Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

121쪽

utrumque, modo sic intelligatur,usicut de Demosthene traditur eum audivisse Callistratum, i. e. huius in primis dicendi splendore ad eiu dem/laudis studium excitatum esse, Plutarch.

it. X. orat. p. 844. B;ὶ de disciplina perquam

nego: totaque illa narratio de Τheramene ad mortem adducto, cui opitulari voluerit Isocrates, tum varie ornatur apud Plutarchum et apud Anonymum, tum orta esse potest ex consusione nominum, quum similia narrentur de Socrate apud Diodorum Sic. XIV, 5.-Αccedit, quod non uno loco de se narrat Isocrates numquam se istiusmodi iudiciis aut publicis negotiis adsuisse, sicut Antidos. p. 318. Λ. Plena porro sunt ea, quae narrantur, ineptiarum; ut apud Plutarchum, quum adhVestae faram confugisset Theramenes, solum Isocratem surregisse qui opem ferret ei: atqui apud Xenophontem Bellen. II, 3. sin. res sic narratur, ut primum ἐν τω βουλευτηριω sacta esse dicatur, tum curiam cinctam suisse a praesidiariis Spartanis et ab adolescentibus ἐγχειριδια εχουσι, in quibus sane non suit Isocrates timidus praesertim et ἀπραγμων. Apud Anon1mum res ita narratur, quasi Theramenes suam διδασκαλίαν Isocrati commendasset, quae interitura esset si seis cum perire mallet: καἰ ουτω πεισθεὶς ἁπελθων ἐδίδασκεν. Talibus nugis delectetur qui velit:

122쪽

mihi eiusmodi esse videntur, quas nemo serio curare debeat.

Iam sicut Theramenis illud apud alios Socrati assingitur, Archini quoque mentio, quasi doctor fuisset Isocratis, inde orta esse potest, quod nonnulla ex eius Epitaphio in Panetaricum translu- Iisse Isocrates narratur: qua de re veterum loca indieavit Weste annus in libro De Histor. Graec. Eloquent. S 45. not. 6. , Sed Platonis Meneminnum p. 234. B. οἶμαι μέώτοι 'Aρύνον Λωνα αἱρεθήωσθαιὶ concedi nullo modo potest, id quod contendit Weste annus, ut Dionysius Halic. male intellexerit, quasi Archini exstitisset ' ταφιος.

Quid enim Dionysius7 De Admir. Vi Demosth.

cap. 23. sic de Platoner τον ἐπιτώφιον χεται λογον, ως μἐν εμοὶ δοκει, Θουκυδίδην παραμιμωθιενος, ως δ' -τος φησιν, 'Aρχῖνον καὶ

Λέωνα. Nam illa imitatio Dionysio ita certe intelligebatur, ut, quod aut Archinus aut Dion

facturus esset, recitaret Orationem quae partim subito, partim ex considerato composita esset rsi vere putavisset Platonem ex alio, quam ex Thucydide, prosecisse se significare, cuius scripta ora tio, exstaret, non dixisset 'Αρχινον καὶ Λίωνα siquidem alter tantum, non uterque isto anno orator designatus fuerit necesse est: sed hoc voluit Dionysius, Platonem signiscare se illorum

123쪽

oratorum imitari expeditam excogitandi' laculta-ieis: nam quis sanus umquam hoc Platoni tribuat, non ut imitetur quempiam, sed ut profiteatur se imitari scriptam et editam cuiusquam orationem 7 Sed, ut ex aliis alia nectamus, hoc quoque quaeramus, utrum recte Dionysio visus ait Plato Thucydidem imitari. Acceperunt hoc alii Asetasse, quos nunc ignoro, sed certe Stailbaumius, qui in Praefat. ad Menexenum dicat, voluisse Platonem suam orationem quam simillimam esse Thucydideae. Sed quis non agnoscit eiusmodi ἐπιταφιον exhibere voluisse Platonem, quae esset Pericleae quodam modo imago, i. e. eius, quae numquam scripta aut edita fuit 7 Similem imaginem consecit Thucydides, ea, ut verisimile est, suo more colligens et enuncians, quae traditione et memoria multorum servata essent. Igiturne censebimus post illum praeclarissimum conatum novum quid fingere voluisse Platonem, quod pra sertim omnium intelligentium iudicio conserri nulla ex parte cum Thucydide mereretur 7 Non tam stolidum suisse Platonem puto, nec dicturum sedemum fragmenta Pericleae orationis edere. 0mnino ne vidisse quidem Platonem Thucydidis libros suspicor. Scriptum sane esse oportet Menex

num post ol. LXXXXVIII. 2. Thu didesque

124쪽

55 diem obiit circ. 0 l. LXXXXIV. 1. sed relictis

historiarum libris non absolutis nec persectis, multo minus editis. Horum librorum quae suerint sata dissicile dictu est; sed minime negligenda est eius famae auctoritas quam cognovimus ex Diogene Laextio II, 57. Xenophontem, quum premere eos libros posset, εις δοξαν ἀγαγεῖν illaque ad hunc delatos suisse iure opinatur Bod ellus Ap- par. ad Ann. Thucyd. S XXX. Quo tempore a Xenophonte editi sint, controversia est. Minime contemnenda est eorum opinio, qui contendunt editos esse a Xenophonte simul cum duobus prioribus Hellenicorum libris; quod quo minus lactum esse mihi videatur statim post Thucydidis obitum, sicut Letronnius vir praestantissimus putat 'ὶ, paulo post dicam. Alteram quaestionem, utrum duo

illi priores libri a reliquis quinque Hellenicorum

separandi sint, nunc non attingam. Hoc autem

dissicile est probare in acutissima illa Niebuli rii disputatione ), tum ante pugnam apud Cnidum Ol. LXXXXVI. 3ὶ Athenis suisse Xenophontem , tum eo tempore illam Thucrdideae historiae continuationem ibi edidisse. Neque hoc sugisse suspicor Κruegerum De Xenoph. Vii. p. 22. not., ex cuius accuratissima de Xenophontis exsilio dis-

125쪽

pulatione satis constare puto, hunc non ante Di. II. 2. ab exsilio in patriam rediisse: cons. Ana bas. VII, 7, 57. Ipsa autem historiae Τhucydideae editio cur multis demum annis post Thucydidis mortem lacta videatur, plura sunt quae mihi quidem persuadeant. Hellenica certe Xeno phontem extremo vitae tempore edidisse, demonstravit Kruegerus i. c. p. 28. Sed Hellenica, inquit Niebulirius, non nisi quinque postremis libris continentur quos senex scripsisse videtur; contra ipsam historiae Τhucydideae continuationem multo ante scriptam fuisse necesse est: id quod conficit ex postremis verbis libri II4 , ubi memorata lege oblivionis , addit, ετι και νυν δμου γε πολιτεώονται, καὶ τοῖς ὁρκοις ἐμμένει d δῆμος nam sic scribere non potuisse Xenophontem postquam multorum annorum decursu, multisque aliarum rerum vicissitudinibus, istius pacti vis et virtus ipsa obsoluisset. Sed perperam ista refert Niebulirius, opinor, ad actiones et iudicia, quae hoc populi iureiurando excludebantur, in eos qui aliquid sub XXX viris aut antea commisissent. Primum enim diu etiam post restitutam conco diam, propter sycophantarum libidinem ac levitatem, necesse suit ad istius iurisiurandi religi num provocare; cuius rei idoneum exemplum

apponam ex Lysiae orat. XVIII. pro sonis Euerat:

126쪽

6 19. καί τοι πλειων συγγHώμη μν σικακειν νε-zὶ κατεληλυθοσιν ετι τῆς οργῆς,ουσης προσπιτον,' iτωρούτω Iesmo υστερον ἐπὶ τιμι ιαν των πιχρεληλυ- θOTων τραπέσθαι κ. T. Dicta autem putatur ea Causa octo sere annis post restitutam democratiam.

Sed praeterea nihil aliud illo loco Xenophon mihi videtur significare, nisi hoc, nullas postea civium discordias suisse de imperio, sed legibus inde ab

Euclide ratis constanter Athenienses usos esse, eaque rei publicae temperatione, quae tum con stitutaisuisset, itaque tunc 'Aθήνησι σrασιν

τελευτῆσαι, sicut initio libri III 0 dicit. Igitur

tantum abest ut necessario ista brevi post exsulum reditum scripserit Xenophon, ut potius putidum esse putem ετι καὶ νυν dici in exiguo temporis intervallo, qua sormula utuntur historici in earum quoque rerum continuatione significanda, quae diu etiam ante ipsorum aetatem constitutae fuerint: cons. Xenoph. Cyropaed. I, 2. fin. Reliqua Niebubrii argumenta eXplorare nunc . quidem praeter meum institutum est, et secerunt, credo, viri doctissimi Peter et Volchmarus, quorum commentationes tamen nondum perlustrare potui. Sed deficientibus disertis testimoniis hoc ex veterum ingenio et more scribendi coniicere conceditur, historiae scriptionem non ab adolescente susceptam esse, sed, in Thucydidis prae-

127쪽

sertim imitandi studio, ab eo qui et rerum usu et diligenti auditione eorum quae gesta essent,

quamdam maturitatem consecutus esse sibi vide

retur. Desideret quis in Xenophontea συγ γραφῆgravitatem illam et persectionem quam in Thucydide admiramur; ingeniorum haec disparitas est, non consilii aut industriae. Itaque minus cadere mihi videtur tanti operis susceptio in eam vitae Xenophontis partem, quae itineribus militaribusque ossiciis districta suit, quam in otium illud, quo diu post eas ut usus est. Nec temere factum mihi esse videtur, squamquam hoc levius est quod Dion3sius Halic. Epist. ad Pomp. cap. 4. T. VI. p. 41. , historica scripta Xenophontis recensens, ultimo loeo memorat Hellentea his verbis: καὶ τριτην ετι την 'Eλληνικὴν, κώ ην κατελιπεν ατελῆ Θουκυδίδης, ἐν ἡ καταλisονταί τε οι τριώκοντα, καὶ τὰ τείχη τῶν Ἀθηναἱων, α --κεδαιμονιοι καθειλον, μυθις ἀνίστανται. Sed istorum prius in secundo libro, posterius in quarto cap. 8. S s. sq. Hellenicorum narratur. Itaque necessario unius eiusdemque operis omnes septem libros habuisse Dionysium existimandum est: recteque puto nam diligenter explorare nondum potui a Volchmaro demonstratum est, locum istum minime pertinere ad commendandam Niebulirii suspicionem.

128쪽

Ηaeo mihi quidem tanti momenti esse videntur, ut mirifice firmari putem suspicionem hanc, Thucydideam orationem sunebrem neque lectam, ne que cognitam suisse Platoni, quum Meneaenum scriberet. Neque contrarium mihi persuadet Spengelius 4rit. Scripti. p. 146. sq. , in cuius disputatione hoc miror, quod, postquam Thucydidem, ut necessarium exemplum, quod secutus esset Pluto, posuisset, tum subiicit, in animo hunc habuisse orationem sive Alcidamantis, sive Archini, sive

alius. Ne Isocrati quidem, quum Panegyricum elaboraret, visa suit illa oratior et sic potius liberandus Isocrates furti suspicione, quam quomodo fecit Photius Cod. CCLX. p. 487. b. sin. Bekk., etiamsi decem annis post mortem Thucydidis edita fuerit Isocratis oratio. Ne in illo quidem

loco Panegyrici, ubi dicit p. 55. sn.ὶ de laudibus civitatis Athenarum, Ora χαλεπον ἐστε υστατον ἐπελθοντα περὶ πραγματα ν παλαι προκατειλημμένων καὶ περι ων οἱ μαλιστα δυνηθέντες των πολιτων εἰπεῖν ἐπὶ τοῖς δημοσία.θαπτομένοις πολ- λακις εἰρήκασιν, - ConSentaneum est ut cogitemus

de cuiusquam edita oratione funebri; quem morem publici funeris perstringere videtur De Pace p. 176. med. Contra vix negari poterit Isocratem suum de aliis, tum de Thucydide cogitasse quum diu post in Panathenaico init. commemoraret τους

129쪽

τας παLχιας πράξεις καὶ τοὐς πολεμους τω ς 'Eλληνικους εξyro ιένους - δικαίως - ἐπαινουμένους. Iudicium certe de indole civitatis Athenarum. et quo genere libertatis uteretur, et esse aristocratiam, plane convenit tum cum Pericle apud Thucydidem ΙΙ, 37. tum cum illa in Menexeno oratione p. 238. C. Contra in eodem Panathenaico p. 282. S 258. τα μυθωδη - α παντες. θρυλουσιν Lysiae Epitaphium tangere videtur; si tamen Epitaphius Lysiae est, de quo, post diligentem Bo-brei disputationem, vix dubitandum, quin supposititium opus sit.

. quaeritur de causis quas egerit Isocrates, et de actionibus quas composuerit.

-- .

Abstinuisse traditur Isocrates ab iudiciis et ab Ouini publico certamine, vitio deterritus vocis et insita quadam timiditate, tum quod bona paterna amisisset in bello adversus Lacedaemonios: Plutaris chus vit. Isocr. p. 137. A., qui haec additiatauις δὴ μεμελετηκως φαίνεται, ενα δἐ μονον ελων λογον τον περὶ αντιωσεως. Eamdem orationem Antidos. scriptam ab eo memorat Plutarchus secundo et octogesimo aetatis anno, ibid. F; tum postremo subiungit, eum τρὶς προβληθῆναι τρια-

130쪽

ραρχον, καιτοι δὶς is ἀσθένειαν σκηψαμενος δακτου παιδος παρητήσατο, τὼ δἐ τρίτον αναοτὰς ανή-λσεν ωκ ολέγω p. 838. A. Anonymus Vit. Isocr. p. IX. 10. Dind. similia tradit, scripsisse eum

Dyoυς πανηγυρικοῖς και συμβουλευτικούς' τῶν Παρδικανικων ἀπείχετο πλεονακις' quae postrema intelligi oportere de ipsis iudiciis, a quibus abstinuerit Isocrates, sequentia declarant, in quibus eadem vocis et animi excusati memoratur. R sus idem scriptor p. XI. 30., τοὐς di δικανικους αυτω λογους, καὶ ωψ εδει ἐν πλήθει λεγειν, λεγεταιως ῆ δι αλὼον ἐπεδείκνυτο, ῆ δι ἐαυτου ολίγους. conspirant cum horum plerisque ea quae Photius

multa turbarh nemo non videt; sed emendanda et in ordine a cogenda sunt ex ipso Isocrate. Sio

라틴어 텍스트