Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

141쪽

ibid. p. 2lI.: sq. Postremo excitat Spengelius verba Hermogenis p. 136. Ald.: quae quare potius ex Isocratis arte, quam ea celebratissimo loco Panegyrici sumta videantur, equidem non intelligo. Vellem aliquanto plus valuisset ipse Isocrates, qui nusquam finem artis esse dixit την πειθω, sed longe graviora postulavit et descripsit. Antidos. S 193. sqq. , copiose et praeclare explicans quam intelligeret τῶν λογων παιδείαν, collatis iis, quae explicat ibid. 3 293. sqq. Itaque non ut ex arte, sed ut commode dictum, istud, - μἐν μικρα μεγαλα. τὰ δἐ ρογαλ μικρὰ ποιεῖν, citat Plutarchus p. 838. F., neque hanc definitionem esse censere oportebat Westermannum ad illum locum, qui de iisdem perperam iudicarat in Hist. Eloqu. Gr. S 48. not. 13ὶ.sed in descriptione ossicii poni, sicut aliquoties ista usurpat Cicero. quaedam etiam per calum niam Isocrati obiici solita suisse ab invidis, apparet ex his, Antidos. p. 313. b: νυν δ. λέγει

μἐν ως τοὐς ῆττους λογους κρείττους δύναριαι ποιέῖν' arreptum egi iis, quae Gorgias praedicare de sese solebat, aut Protagoras: cs. Aristot.

Rhetor. II, 24, 11.4 Bion Isio Italic. Art. Rhetor. cap. 5. init. svol. V. p. 250. R.) commemorari video Isocratem, sed

non eX arte, Verum ex oratione ad Nicoclem: iterum-

142쪽

piendi, sed exemplum Isocratis asserri: et tamen quae ibid. cap. 11. 38. sin p. 410ὶ ex Isocrate excitantur, videri possint ex arte depromtu esse. Sed, ubi diserte aut a Dionysio, aut a Longino Isocratis ars laudaretur, ego non inveni. Verbi causa, quod excitat Dionysii testimonium Spengelius p. 156, er iudicio de Lysia, pertinet sane ad disciplinam Isocratis per discipulos propagatam et explicitam , non item demonstratii psius Isocratis fuisse τέχνην deodemque modo quinctilianus IV, 2, 31, in illis

praeceptis non ipsum laudat Isocratem, sed eos qui sunt ab Isocrate. De Scholiasta ined. in Hermogenem, quem ex Cod. Monac.. excitat Spengelius p. l60 'Iσοκρατης iν τῆ , tantum dicam,Rnon negari Isocratis nomine inscriptum fuisse talem librum, sed gravioribus auctoribus quaeri an vere Isocratis fuerit. Nec tamen facile concedam a Menandro, cuius verba apponit Spengelius p. 163, Isocratis libros de arte signiscari: exemplo utitur, non praecepto. In Apsine, cuius locum subiicit Menandri verbis, τὰ

men necessario debent ad ipsius Isocratis librum referri. Obiter monemus in Apsine corrigendum videri, τραχυνειν τὀν λογον τὸν, παρώθε γιν καὶ συμπλοκην, tum α τῆ ἀκροίισει Ουκ

143쪽

De loco Ciceronis ad Div. I, 9 sui in diat. Sed Plutarchum Demosth. cap. 5 quem locum apposuit Spengelius p. 172ὶ non ita interpretari licebit, ut Isocrates θητορικην scripsisse existimetur. Agitur de Ctesibio, qui dixerit

Demosthenem παρα Καλλίου καί τινων αLλων τας 'Lσοκρατους τεχνας καὶ τας Ἀλκιδα eντος κρtu λαβοντα καταμαθειν. Iam si τέχνας ad artis compendium et praeceptionem revocare quis vult,

Ctesibio in mendi morem tribuat necesse est, qui postea demum invaluit, ut plurali numero diceretur si τέχνη pluribus libris constaret; i sumendumque hoc est, Is ratis quoque artem pluribus libris constitisse. Sed praeterea, quoniam Demosthenes Isocratis aries a Gillia, et a quibusdam aliis accepisse narratur,. dandum erit illas dispersas fuisse, ut alius alias partes descriptas haberet , nec coniunctas, ut penes unum omnes essent. Tale quid seri potuisse non nego; sed durum est, si quis probabile esse contendat, plura capita eiusmodi praeceptionis ita discerpta suisse, ut alia penes alios essent. Porro, at Demosthenis consilium spectamus , tantumne eius interfuisse putabimus artem quamcumque ediscere κώπα μαθεῖν , quae utilia sane, sed brevia monita et

144쪽

praecepta continuerit necesse est 3 quod mulio gravius et utilius erat, positum erat in exemplis dicendi, quae isti magistri elaborabant, quaeque discipulis ad imitandum proponebant, et in quo

genere eos exercebant, sive ea prooemia essent,

sive laudationes, sive reprehensiones, sive epilogi, sive cuiuscumque generis amplificationes et loci communes, in quibus, quod Cicero pluribus locis demonstrat, omnis vis et ornatus dicendi explicari poterat. Talia cognoscere permultum inierinerat Demosthenis, nec puto aliud quidquam indicari τε χνων vocabulo, praeter illos locos communes, quales Cicero, Aristotelem secutus, relictos iam esse narrat a Protagora, a Gorgia et

ab Antiphonte: Brut. 12, 46, sq. Neque enim aliae suerunt Antiphoniis τε χναι, quas dicitur apud Plutarchum p. 832. B. Et quod in Isocratis τέχναις valere putamus, idem dicendum est de Alcidamante, cuius mentio cum illo apud Plutarchum coniungitur. Non quaero nunc utrum omnino . artem reliquerit Alcidamas: sed ex nobili loco Protegom. in Hermog., quem Spengelius edidit p. 172. sq. , non magis hoc conficere. licet, quam Isocratem, scutus, quamvis non arpellatur , sententia ponitur his verbis, του ευ πραττειν - τε ιδια και τὰ κοινὰ, quae aliquanto melius Graece, et elegantius dicta repe-

145쪽

riuntur in pluribus orationum Isocratearum locis, aut quam Platonem, cuius definitio proditur quae in Gorgia exstat. Sunt alia praeterea, quae videri possint commendare hanc opinionem, nullam artem relictam esse ab Isocrate. Aristoteles Rhetor. I, i, 10, quum dixisset πραγματείαν multo esse graViorem, quam την δικανιοιὸν, de prioribus artium scriptoribus queritur, qui, relicia itera illa consideratione, omnes περὶ του δικαζε-

σθαι πειρωνται τεχνoti γεῖν. Qui autem meminerit quam perpetuo Isocrates succenseat iis, qui dicendi disciplinam τοις ἰδίοις συμβολαίοις accommodarent , numquam concedet eiusmodi artem ab eo componi potuisse. Non meminisse videtur Spengelius huius loci in ea demonstratione quauthur p. 13: sed sensit eius momentum p. 165, frustra tamen negans eum φη 'Untrarium esse, neque rationes addit quibus hoc defendat. Tam diserta tamen Aristotelis auctoritas admonere poterat, quam caute utendum esset illis technicis, qui, aliquot seculis post, ea sertasse, quae Iando. andiverant, minus diligenter repetierunt. Sie quae Protegomena in Hermog. citat Spengelius p. 82. init., non tantum Gorgiae tribuunt artem, sed tum Antiphonti, μετα ταυτα di 'Lσοκράτης δωτωρ sλέγεται τέχνvν γραφαιὶ, καὶ παΠαι μιν

146쪽

αυται δηριαγωγικαὶ τέχναι ησαν ' plane contrarium eius, quod tradiderat Aristoteles. Valebunt haec, quae disputavi, aliquantum, ut spero, nisi ad convincendam, certe ad labe- lactandam eam demonstrationem, qua usus est magno sane acumine et praeclara eruditione Spengelius, ut Isocrati vindicaret. Sed haud alienum videtur de τέχνης vocabulo nonnulla addere iis, quae modo ante obiter animadverti.

Est sane ila, prout intelligi solet, ut τέχναι plurali numero dicantur, si opus ipsum pluribus constat libris. Sic Pollux VI.'I43. p. 649 citat Antiphontem ἐν ταις ὐητορικαῖς τέναις ' nam ierintius liber citatur apud Anti-Λtticistam Behheri I. p. 78 et 79: eademque forma memoratur Antiphontis 'liber apud Apsinem p. 'T19. Ald. rei sic Aristotelis Rhetorica indicantur ἡητορικα in τεχνῶν nomine apud Dionys. Halic. Compos. verb. cap. 25. p. 386. Schaes. et semel iterum que in Epist. ad Ammaeum init. et apud Sext. Empir. adv. Mathem. II, 8. Rursus de Antiphonte, τεχνην appellat Ammonius p. 127. Non tamen 'ubique τενας sto interpretandas esse contendo, sed ita appellatas quoque suisse, quas alii μελέτας appellarent. Dionysius apud Scholiast.

Hermogenis vid. Spengel. p. 78ὶ de Gorgias

charactere loquens, haec dicit: δικανικοῖς μέν

147쪽

ουν αντον - περιέτυρον δομηγορικοις di ολίγοις καί τισι καὶ τεχνως. Sed quis umquam τῆς ἰδεας των λογιον τον ex artis com inpendio intelligere potuit 7 Similiter Dionysius Iudic. de Isaeo cap. 20. Vol. V. p. 628. R. Thrasymachi virtutes dicendi describens, addit,

στας δ' εςὶν ἐν τοις τεχνογραφικοῖς καὶ ἐπιδεικτι- κοις, quorum coniunctio necessario excludit artis

ita dictae cogitationem, nec dum demonstratum est Ἐλέους, quos reliquisse traditur, praeceptione potius quam exemplis constitisse: nullaque auctoritate Suidas ei τέχνην λτορικήν tribuit. Rursus Dionysius Isaei Iudic. cap. Isi, sp.'625ὶ theodorum Byzantium appellat αρχαιον τινα, καιουτε ἐν ταις τεχνως ἀκριβῆ, ουτε ἐξετασιν ἱκανὴν ἐν τῶς ἐναγωνίοις δεδωκοτα λογοις. Atqui sublia Iam dicendi non poterat nisi in μελέταις et in

ἐπιδεικτικοις spectari, quae proprie opponuntur τοις δεαγωνίοις' neque artem rhetoricam cogitare

licet. Contulit hunc locum, nec iniuria, Spengelius p. 98. not., cum Aristotelis auctoritate apud Ciceronem Brut. 12; sed ea ipsa Tulliana melius interpretanda relinquuntur. Non plano latuisse hoc Spengelium coniicio ex iis, quae de Lysia disputat p. 136: nec tamen in Plutarcho Lysia p. 836. B. εισι ὁ -τῶ καὶ τεχναι ροτορικαὶ πεποιημεναι καὶ δημηγορέαιὶ alias intelli-

148쪽

gendae sunt praeter .exercitati Hies illas epidi

Et quoniam in Spengelii eruditissimum commentarium necessario incurrere debui, percurramus, alia, quae istis subiunguntur. Veluti ἰδίαιτεχναι, quas Isaeus καταλελοιπέναι dicitur apud Plutarchum p..839. F., si artem rhetoricam ab eo scriptam esse significare voluit , prorsus novo et inaudito more locutus est Plutarchus, quum συντιθεναι, oυγγμφειν, aut simplex τεχνον ,

similiaque dicere posset: nunc, ut mittam plurale, quid est ars rhetorica ἰδια Θ Ipsius 7 ei alienam quoque relinquere poterat Isaeus 7 Scilicet τε χναι iterum intelligendi sunt. loci elaborati, sed non communes illi, quales defribuntur a Cicerone Orat. III, 2ῖ , 105. sq. , qui omnibus causis accommodari poterant, sed ii, qui certarum causarum proprii erant, ideoque ἰδέαι appellantur. Huius generis erant illa, quae dili agentur et acute explicat ipse Spengelius p. 106. sqq. Nam nulla alia causa est cur tam saepe eadem dicere deprehenderentur oratores et iniurii suspicionem inciderent, quam istarum Q. usus; unde explicandum illud o quod Dionysius

Iudic. de Lysia cap. 17 l. V. p. 491. , ora

149쪽

Demosthene permulta aliena monstrari posse, quis ignorat 7 Et hoc est quod ei Pytheas obiiciebat, ut tradit Dionysius de Isaeo. cap. 4 Vol. V. p. 592

οτι τον 'Dαχν ολον καὶ τὰς των λογων ἐκείνου τέχνας σεσίτιςαι, ea locutione usus, in qua agnoscas

hominem nulla literarum eruditione aut elegantia imbutum, qualis suit Pytheas: sed tamen quis umquam Oratorem paStum eεse sui recte inter pretatur Ruhnhenius ad Rutil Lup. p. 41. a. dixerit aliquo ariis compendio 7 Contra edidicisse Demosthenem significat omnes illos locos, quos Isaeus elaboraverat, laudationum, castigationum, exordiorum, epilogorum, amplificationum, multarumque figurarum; neque definitiones aut divisiones, aut quaecumque suerint praecepta, adiuvare potuerunt Demosthenem , sed ipsa inventio et compositio orationis, eiusque artificii exempla, propter quod δοξα γοητείας κώ απατης oriebatur apud aequales: quae non recte attendisse mihi videtur Spengelius locos istos usurpans p. 181. Ex illo sonte fluxit exordiorum similitudo, sicut

istud την μεν παρασκευὴν ωατε κ. T. λ., cuius . tamen observatione Clementem Alexandr. correxit

Ruhnhenius Hist. Crit. 0r. Gr. p. XL: saddatur Lys. Bon. Aristoph. 3 2. et Bremius ad Aeschin. Ctesiph. init.) recte prosecto, nisi quod

ea similitudo non satis certo oratori vindicabat

150쪽

81 exordium istud. Et Lysias quidem simili instia

tuto reliquerat παρασκευας, teste Marcellino in Hermog. p. 142, rectissimeque iudicat Spengelius p. 135. sq. artem rhetoricam nullam suisse Lysiae, frustraque ab eo dissentit Hoelscherus sDe Vita et Script. Lys. p. 43. Sed Spengelius in Isaei illo artificio explicando p. 18lὶ non minus ipse errat, quam Wes-termannus Hist. Eloqu. Gr. S 5 i. s n. p. 88. Nam in eodem Plutarchi loco p. 839. F. de bΙsaeo hoc dicitur: ποωτορ δἐ καὶ avnuατίζειν Spengelius, an sit oχηματίζειν schemata recte distinguere et suo collocare loco, ut huc pertineant Dionysii verba de Isaeo cap. 3. sn. Vol. V. p. 590. R. J - καὶ μεχρι πολλου προαγει τας των

ἐπιχειρηματων εξεργαοίας, σχηματων τε μεταβο-- λαις ἐναγωνίων καὶ παθητικῶν ποικίλλει τοi ς H-γους. Statim dubitandum est, pace viri acutissimi dicam, an σχηματίζειν ita absolute positum, sit schemata suo loco collocare, nec, si ita esset, tam esset in Isaeo, aut in quoquam oratore praedicandum, ut novum inventum. Puid Wester- mannus voluerit deripolitischen Rede. b reschar fere Umrisse , malo me non intelligere di cere, quam longissime a aero aberrare. Mihi