Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

131쪽

oratio Antidoseos non pronunciata ab Isocrate, sed scripta iantum fuit, ut ex ipso principio intelligitur, scriptaque postquam in ea causa damnatus erat, cf. p. 311. B: quumque natum esse se dicat duo et octoginta annos S 10. , apparerquam stulte illi, εἰποντα τουτον τον λογον, tum eumta dicendo ἀποστῆνο narrent. De re publica capessenda, id est de oratoris munere, ipse

dicit haec, Philipp. p. 98. C. ἐγάθ προς μἐν το

λιτῶν, quod neque φωνὴν ἱκανην, neque τολμαν haberem: cons. Panathen. p. 234. B. Quaeritur autem an umquam iudicia ipse altigerit. In Antidos. p. 315. c., causatus suam ἀπιιρέαν τῶν τοιούτων ἀγωνιον, ita se vixisse dicit, ut nullius umquam vel arbitri, vel iudicis sententia de se pronunciata fuerit, ipseque controversias inter amicos dirimi maluerit. Rursus in eadem oratione 3 154. dicit de se, μητε δεδικασμενος μηδενὶ μητε πεφευγως πλὴν περὶ ἀντιωσεως, ἐτέροις

χανουων. Manet igitur hoc, non ante in iudicio

ipsum Isocratem Versatum esse, quam Bnno aetatis secundo et octogesimo hanc antidoseos actionem a Lysimacho institutam repelleret: cons. ibid. p. 315. D: tum, quas ante illud tempus gesserit

132쪽

trierarchias, sine controversia functum esse, ut apparet ex his verbis eiusdem orationis S 155: hi τους διακοσίους καὶ χύλίους τους εἰςφεροντας καὶ λειτουργουντας oυ μονον αυrον παρεχεις, ἀλλα καὶ τον υἱον, καὶ τρις μἐν ῆδη τετριηραοχηκατε, τὰς dictλλας λειτουργίας πολυτελεστερον λελειτουργηκατε

primis infirmatur illud, quod apud Photium traditur, de altero illo Antidoseos certamine, in quo Megaclidem vicerit. Si enim victor ex illo certamine discessit, non gessit sane trierarchiam, neque ea numerari poterit in iis, quae modo ab amico quodam in laude dicta de ipso apposui. Sed meliora docet nos Dionysius Halicarnassensis, qui in Iudicio de Isocrate cap. 18. T. V. p. 301. Τauch n. in commemorat Aphareum ἐν τω προς μεγακλείδην περὶ τῆς ἀντιJ0σεως λογιο. Cum quo testimonio concilianda videntur postrema Photii verba, in quibus dicitur Isocrates bis deprecatus esse trierarchiam per filium, tum Megaclidi non ipse respondisse, propter morbum, sed filium substituisse. itaque vicisse in iudicio. Morbi tamen

'ὶ Animadvertit hunc locum Meckhius Oecon. civ. Athon. l I. p. 64. Bq.: neque tamen sic explicandus esse mihi videtur; quasi unum collegium mille ducentorum et εἰσφορας, e sustinuisset. . . Disitir oste

133쪽

tione non usus videtur Isocrates ut ipse a dicendo obstineret, a quo quippe perpetua illa consuetudine retinebatur; sed puto hanc excusationem v luisse ad deprecandam trierarchiam, eoque pertinere id, quod Demosthenes Symmor. p. 182. ILmemorat, necessario excusari τους ἀδυνωτους, qu Boech hius oecon. Civ. Athen. II. p. 83. non recte, ut arbitror, interpretatur eos esse, qui fortuna trierarchia exciderint: ipse enim orator paullo post dicit, sic distribuendas esse symm

τους ἀπορ- ους , qui postremi quomodo intelligi possunt, si ante iam excusati sint ii, qui bonis exciderunt 7 contra Is ratem puto in trierarchiae munere, quod personis σωμασι , non bonis imponebatur, uti potuisse excusatione: et tamen apparet eum alias plus praestitisse, quam quantum ab eo postulari potuerit, quum filium adoptivum sibi substitueret: hoc enim, ut extraordinarium, praedicatur in illis verbis, quae modo ex Antidos. apposui: sed in certamine cum Mae clide certe depulisse omnino a se onus videtur s' . Videamus de aliis quoque, quae in vita Isocratis quaeri possunt; veluti, an hctiones composue-

'λ Se annus quoque Lit. Att. IV. p. τ07. sic aecipit,lat Apharetra patris causam defenderit. Exemplis, quae ab eo mei tantur, addi potest Isocratis oratio adv. Euthynum. l by Corale

134쪽

rit, quibus alii in iudiciis uterentur.' Et iudiciales

quidem orationes composuisse, assirmat Anony mus, verbis supra excitatis, ita ut alias per alios exhiberet ἐπεδείκνυτοὶ, paucas autem ipse. Vetus autem est controversia; siquidem Dionysius Halic. De Isocr. cap. l8. Vol. V. p. 576. R. cuius loci initio certe scribendum erit, δ' ἀγνοεῖν υπολ ιβηὶ tum ex Apharei oratione memorat, quo is assirmat nullam a patre suo orationem iudicialem scriptam esse, tum ex Aristotele, quum dicit multos fasciculos orationum iudicialium Isocratearum abibliopolis circumferri; sed neutri se fidem habere ad dii; nam 4ristotelem ista dixisse quo contamina ret Isocratis Iamam, Aphareum autem fingere, ut haberet quod speciose diceret: Cephisodorum auiatem Isocratis auditorem studiosissimum, qui contra Aristotelem scripsit, a Trinare γεγρώφθαι λογουρνας ἱπo του ἀνδρος εἰς οὐ πολλούς. Bursus ipse Isocrates, in Panathen. princ., negat

se, quum adolescens esset, scripsisse Orationes, οὐδοι δεινοὶ περὶ τους ἀγωνας παραινουσι τοις νεωτέροις μλεταν, ει περ sim λοντρα πλεον εχειν των ἀντι- δικων' et ibid. p. 235.'a, ου περι των ιδίων

συμβολαίων scripsisse se dicit ei in principio Antidos. de industria disciplinam, quae sit circa δικογραφίαν, ipsumque λεγειν καὶ γραφειν περὶ ιδίων συμβολαίων reiicit a sese: in eademque

135쪽

mat, tum opponit se iis, qui παρασκευαζουσιτ e λογους τοῖς ἐν τοῖς δικας γρίοις ἀγωνιζομένοις. Dissicile est tam disertam auctoritatem ipsius Isocratis repudiare: nec minus notabile est, quod perstringuntur ab eo, in sine Panegyrici , ii qui προς τὴν παρακοπαθηκην καὶ περιπτων αλὼυν φλυαρουσι γραφοντες. Etenim in Trapetatico eiusmodi causa tractatur, quae ad παρακαταθηκην pertinete et tamen seri potest, ut, quum fortasse primam aetatem ingressus eiu modi orationibus scribendis operam dedisset, mox, mutato scribendi instituto, gravioris eruditionis διατριβῆν instituerit, tantoque facilius illarum orationum memoriam obscurari putaverit, quod non ab ipso editae essent, quas tamen alii, pr pter praestantem dicendi vim et elegantiam, facile agnoverunt, et auctori vindicarunt. Pertinet huc locus insigniter corruptus Ciceronis in Bruto 12, 48: nam Lysiam primo proste i solitum artem esse dicendi; deinde, quod TAeodorus esset in arte subtilior , in orationi a autem ieiunior,

orationes stum scribere aliis coepisse, artem remisisse: similiter δε ratem primo artem dicendi esse negavisse, scribere autem aliis solitum Oragio nes, quibus in iudiciis Merentur,

Disitire

136쪽

sed cum ex eo, grata quasi committeret co nistra legem, quo quis iudicio circiumve iretur, saepe ipse in iudicium vocaretur, orationes alias destitisse scribere totumque se ad artes componendas transtulisse. Non explorabo nunc

haec Tulliana, in quibus vix quidquam sanum est, ne iter disputationis interrumpam; nisi quod tenemus hoc, Ciceronem sequi Cephisodori auctoritatem de orationibus iudicialibus ab Isocrate scriptis; tum videri has ipsas, si quae circumserrentur, minus dignas ab eo habitas esse quas de industria exploraret, si quidem, ubicumque Isocratem laudat, set facit saepissime, non nisi in epidictico genere orationis praedicat eius sa-

cultatem et ingenium. Aristotelis ipsum t stimonium, quo utitur Dionysius, intercidisse videtur: sed eamdem auctoritatem sere praestabit alius

locus i Rhetor. I, 9, 38 , ubi morem quemdam,

quem in laudationibus usurparet Isocrates, commemorans, haec addit, οπερ ἐποίει διῶ ,-ν συνηλέαν του δικολογεῖν. Sed maioris multo momenti alia controversia est, utrum Isocrates artem rhetoricam ic scri

pserit. No. in hac quidem uti licet Tulliani

loci in Bruto auctoritate, ipsius quippe non indum sanati neque ad perspicuam intelligentiam revocati. Videamus alia. anonymus, Vit. Isocria

137쪽

p. XII. Dind. haec habet: λέγεται δἐ ως ori καὶ

τινὰς est σας τέχνας ait ω φαοὶ συμπραγματευσασθαι,, νίκα εν τοῖς δικας γριοις ἐσυκοφαντειτο, αι εἰσιν ἐπιγεγραμμέναι Βοτωνος' quae tamen verba Tli

ramen is polius τέχνας , quam Isocratis indicare . identur in . Sed ne Scholia quidem in Λphthon. Progymn. omittenda sunt, edita in Fragmen iis de Arte Rhetorica, a Spengelio in sine libri qui

inscribitur Συναγωγη τεχνων , p. 126, ubi Is crates numeratur in iis, qui ἔγραψαν τέχνην. Sed illis testimoniis consideratis, qui pronunciaret vere ab Isocrate artem fuisse compositam, temere sa-eturum opinor. Antiquiora si quaerimus, praesto

') Ipsius Boτωνος nominis aliam auctoritatem ignorare so latetur Karatenius Xenoplian. P. 12: nec tamen, quod assirmat Waetermannus ad Plutarchum, ab hoc intelligi illum praeceptorem Xenophanis credibile est. Diuitiaco by Cooste

138쪽

est Cicero, qui ipsius Isocratis quam constet esse artem, se non invenire dicit Invent. II. 2, τι contra distipulorum e*ὴ multa praecepta reperiri. Et tamen' noverat is cistotelis illum librum, in quo collegerat omnium superiorum artes cs. Orat. II, 38, 160. Brut. I 2, 46.ὶ itaque, si vera sint quae de eo memorat Anonymus supra appositus), statuere licet ciceronem non acquievisse in illa mentione artis Isocrateae haud iniuria soriati si siquidem ex aliis etiam indiciis suspicari possumus Aristotelem, invidia ductum, nonnulla Isocrati assinxisse, aut certe in maius auxisse. M-que in Ep. s. 6 23. I. ad Div. , quum Arist

testam et Isocrariam ration- Oratori zm appellat, necesse est ipsius Isocratis artem intelligia Cicerone: nam pertinere ista possunt ad utri'

que disciplinam dicendi per discipulos propiam. Erit sortasse. qui in oratore bl , artem tamen Isocratis, aut certe praecepta significari putet. Sed hanc auctoritatem non tam ab Isocrate repeti puto, quam ab eius discipulis, horo et Naucrater et profecto in gravi illa quaestionis de numeris in oratione, cuius artificii merito praeeipuus auctor habebatur Isocrates, non tamen huius ipsius, sed Ephori laudantur pra cepta, ibid. 57, 19 l. 193. tum 64, 218: unde haud mediocriter firmatur hoc, Ciceronem nullam

139쪽

novisse Isocratis artem, 'si hoe conceditur, 3 in eiusmodi praeceptione necessario contineri debuisse numeri oratorii descriptionem. Eadem est

Quinctiliani dubitatio II, 15, 4, ubi docte et

prudenter annotavit Spaldingius, quem tamen non oportebat, τέχνας quod nonnulli di aerent ab Isocrate scriptas esse, apud Plutarch. Isocr. p. 838. Ε. has ad illam, de qua agimus, artem referre, sed ad exempla potius laudationum, reprehensionum, Omnino amplificationum, qualia Gorgiae et Antiphontis fuissent; eodemque Iosetasse modo artea in illo Ciceroniano loco intelligendae. Amrmat tamen Spaldingius Aristoteli plurale sic usurpatum esse. Sed non usurus erat, ut spero, vir pranstaritissimus eo loco qui est Rhetor. I. I , 3, οἱ τὰς τέχνας των λύγιον συν- ubi de pluribus sermo est, sicut apud Plutonem Phaedr. p. 261. B: quamquam h quidem loco ipsum τεχνων vocabulum alio modo interpretandum videtur, neque acquiescendum esse puto in ea ratione Platonis explicandi, quam sequitur Spengelius Arti Scripti. p. 83. sq. Ipsam controversiam quod attinet, gravissima omnium mihi videri solet ipsius Isocratis auctoritas, cuius locum ex Drat. adv. Sophist. p. 295. a.

reeie indicavit Spaldingius ad Quinctilianum t et, quo loco ipse habuerit totum illud praecipiendi

140쪽

genus, conficere licet ex eadem oratione, p. 294.c: γαρ τῶν ἐν ιδεων, 'εξ ων τοῖς λογους απαντας καὶ λέγομεν καὶ συντέθερον, δεῖν την ἐπι ριον Ουκ-εiναι τῶν πανυ χαλεπῶν, ῆν τις αυτον παραδιδ* μῆ τοῖς ραδίως υπισχνουμενοις, αλλαι τοῖς ειδοσι τι περὶ αυτῶν κ. T. λ. Tum, aliquanto ante, 6 14 , θαυμαζω δ'όταν ἐδω τούτους

μαθητῶν ἀιουμενους - οῖ ποιητικου προματος τεταγμένην τεχνην παρίαδειγμα φεροντες λελήθαοι σφαδ αυτούς. κ. z. λ. Quis autem censeat, quam ita facilem et levem existimaret esse artis compositionem, huic ipsum quoque operam dedisse Iuuo magis operae pretium est explorare Spengelii, viri acutissimi, argumenta, qui Arit. Scripti. p. 154.

sqq. contrariam sententiam demonstrare conatur.

Quinctiliani dubitationem ex Ciceronis loco fluxisse concedi potest, nec tamen sic elevatur ipsius Ciceronis dubitatio. Photii verbis nihil definitum continetur, sed certe ostenditur dubitatum suisse. Ciceronis locum in Bruto i 2 perperam huc resert Spengelius, ut post demonstra . Quinctilianus II, 15, 4 istam rhetorices des nitionem, ut sit πειθους δημουργος, sumit sane es Isocratis arte, sed de qua dubitat: tum in eo errat, quod ab Isocrate illam desinitionem inventam esse dicit, quum Gorgiae fuerit: cons. Spen- gel. p. 34. noti 52. etjProlegom. - σμον,