Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

151쪽

82on1ματίζειν haec virtus in oratore esse videtur. quam in Demosthene, Isaei discipitio praedicavit cicero oratore 39, 136: sed sententiarum o namensa maior onM: quibus quia frequenti sime Demosthemo utitur , sunt qui putant, idcirco eius elogumtiam maxime esse Maia Iem. Et vero murus fere ab eo locus sine ρ υκ ecis Laransaa sEAETENTIAB' - - tur: nec est aliuta dicere, viati omnes avi 'cer surasque ALIqUA SPE ' AEI RE SENTEFTIAS: quae porro esplicra, . seqv. Sed in Plutarcho, ἐπὶ πολιτι. quod commode explicari nequit, mutandum is τὀ παθητικίν. Nec difficile est d ' autα- eam, quae istis verbis significetur, v mi d siderari in Isocrate, ideoque eius Minquam Ia guidiorem videri orationem , nec pellere anim' , sed potius unius formae et elaboratarum period

rum continuatione consopire.

Non plane ab hac disputatione aliena est eius - lo meratio, quem non praetermisit Spei relius 181. fin. Video enim nune, quot ignorabam quum in Bibl. crit. F. V. p. 456 paucis

eumdem locum, verba Η-

poni , ex qvibus alios cognosci dicu, qui ariem rhetoricam seripserim. Sed locum ipsum non

152쪽

intellectum esse a viro eruditissimo, demonstrare posse mihi videor. Primum colo posito prave distinguit post συγγραgula' tum inde, ut aequum erat, in hunc errorem incidit, ut assumat de Aeschine quoque dici, eum dicendi artem docuisse. Non credendum est, inquit Dionysius, O τι πάντα ai περιπατηντικεν φιλωοφία - λτορικὰ

παραγγέλματα, καὶ Ουτε οι περὶ Θεοδωρον καὶ Θρασύμαχον καὶ 'Aντιφωντα σπουδῆς ἁξιον οὐδἐνευρον, ουτ' 'Doκρατης καὶ 'Aναξιμένης καὶ κιδώμας. in τε οἱ τούτοις συμβιωσαντες τοῖς ἀνδράσι, παραγγελμώτων τεχνικῶν συγγραφεις καὶ ἀγωνι ιλπων ροτορικων, οἱ περὶ Θεοδεκτην καὶ Φίλισκον καὶ 'Dαιον καὶ Κηφι δωρον , 'Tπεριδον τε καὶ Ai - κουργον καὶ Aισχίνην, ουτ' αὐτος ο Λημοσθένεικ. τ. λ. In quibus tum manifestum est distingui τους ἀγωνι ς λογων. i. e. veros oratores, ab iis qui dicuntur παραγγελμ. τεχν. συγγραφεῖς' tum non

his postremis tantum, dicendi magistris, sed illis etiam tribui hoc, ut multa ipsi invenerint, quae falso quis Aristotelis demum disciplinae deberi

putaret. Igitur non tantum illo crimine liberandus est Dionysius, quasi Aeschinem in rhetoribus numeravisset, sed ne hoc quidem conficitur ex eius verbis, scripsisse artem Isocratem. Neque rectius interpretatus,est Sp gelius p.

189 alium Dionysii locum de Isaeo cap. 19 i Vol.

153쪽

84 V. p. 626. B. , ubi quum de Anaximene dicatur

καὶ τέχνας ἐξενήνοχε, maluit arti sycompendium interpretari, quam illas μελετας, de quibus supra dixi. Satis, credo, perspicuum est Dionysium illo loco'exponere, quare de reliquis oratoribus nihil dicat, postquam deiLysia et de Isocrate et de Isaeo absolvisset; nempe, quod nosset reliquos illos rτον is ταῖς ἰδέαις ταυταις κατορθουν tum singulorum vitia aut desectus commemorat, quae in eorum editis libris exstarent, id est in ipsis dicendi speciminibus. Hinc Theodorum appellat αρχπιον οντα, καὶ ουτε ἐν ταις τεχναις Ουτε ἐξετασιν ικανην ἐν τοις ἐναγωνίοις

δεδωκοτα λογοις' in quibus opponuntur inter seu oι'εναγωνιοι, iudiciis destinatae orationes, et τέχναι, i. e. exercitationes illae ad exemplum ei ἐπίδειξιν comparatae, sisque loeus necessario postea

conserendus erit cum Ciceronis Bruto, 12, 48; lum eodem modo Anaximenem diiudicat ex quadruplici genere scriptorum; καὶ γαρ χορίας γέγραφε, καὶ περὶ του ποιητου συνταξεις καταλελοιπε,

καὶ τέχνας ἐξενηνοχε, ηπται καὶ συμβουλευτι- κων καὶ δικανικων ἀγωνων. quis in his compendium rhetoricum videbit, nec potius easdem illas exercitationes, quales modo intelligebam 7 Non contendo Anaximenem La avhαραγγέλματα τεχνικὰ

reliquisse, et vera sit licet Victorii suspicio, quae

154쪽

Aristotelis nomine ad Alexandrum seratur Ars, eam Anaximenis esse: hoc dico, non signiscari eamdem artem a Dionysio.

Quaeruntur nonnulla de Laocraιia discipulis.

In discipulis Isocratis constanti veterum auri ritate numeratur Theodectes Phasellia. riginis apud Ciceronem orat. 51, 172 de industria segregatur a Isocratis disciplina, et Aristotelis auditor appellatur, et in eodem volumine saepius cum Aristotele et Theophrasto componitur. Contra Hermippus ἐν τῶ περὶ 'Iσοκρατους μαθητῶν apud Athenaeum X. p. 45l. Ε.) Isocrati vindicat: neque alia de causa, ut puto, unius in eo Is rateae disciplinae mentionem licit Dionysius, cuius locos indicavit Westermannus Hist. Eloqu.

Gr. S 50. not. 6. et S 68. not. 21. nisi quod Aristoteli et philosophis est insensior. Suidae,.qui duos Theodectas distinguit, patrem et filium,

non credendum esse putor nec haudi sunt eiusmodi turbae in aliis quoque nominibus. - Prorsus sine exemplo est ρητορικη ἐν μέτρω, quae apud eumdem Theodeetae tribuitur. Voluitne τρον7 Metricam certe illam artem non desenis

155쪽

dendam esse opinor ex eo, quod apud Stephanum BIg. memorantur eius uγοι inoeneia ἐπῶν, in quo postremo vocabulo Buhnhenius Hist. o. or. p. LXXXIII haud inepte numerum latere putabat orationum ; nisi quod λογοει appellari

libros potius universos, quos scripserit, quam orationes arbitror.

De Theopompo locus est Dion3sii Ep. ad Pomp. do Histor. cap. 6 Vol. VI. p. 782.3: Θεοπη-ος

di xio; - πολλους δi συμβουλευτικους συνταξαμε- νος uγους, ἐπιγλας τε τὰς αρχαὶκὰς rem μενας καὶ ωoθηκας αλλας, λογον αξιον ἱρορίαν πεπραν ματευμένος, ἐπαινεισθαι. corrigebat Valch naerius αὐχαῖκῶς' utrumque defendit et interprotatur Wiehersius in Theopomp. se; m. p. 32sq.; non recte, ut mihi videtur, potiusque aliunde restituendum esse opinor titulum πιρι τῆς MM. necessarioque, quod rilburgius volebat, ἐπιγρα- posιενας legendum. In postremis historiae scriptae mentio requirit copulam; corrigendumque videtur οθήκας, ἀλλὰ καὶ λογον Q. κ. M LDieamus etiam aliquid de altero ex illo pari, horo. Nam ciceronem orat. 57, 191, non intellectum esse, et scriptura eius to i mihi persuadet, et virorum doctorum consuetudo illius loci usurpandi. Ephorus Gutem seria ipse ονα-tor, εω profectus ex optima di scipiana. Ai-

156쪽

tas. Mars. Κplior. p. 39, sed est quolin ea laude struendae orationis dicitur et num rorum, de qua nunD SMMO OSt: -- , sed, et In ofectus legendum est: cons. ibid. SI, 172. Manifestum est autem utroque nomine taudari Ephorum, facultate, et disciplina. Minus nobiles ii sunt discipuli, quos ipso is crates kntidos. 8 99ὶ commendat, quo sustindisciplinam a criminationibus vindicet, Eunomus, Lysithides, callippus, 0netor, Autroles, Philonides, Philomelus, Charinantides. Vix -- πω dibile est, propter ea quae de his praedicantur, callippum hunc erundem osso tque pum, quem Platonis discipulum commemorat Athenaeus M. o 508. E. F. in cuius loci coinnuatione, de estur δοξαν quo causa minus est Lysithides almeus eius, et ut p. 1240. 8 appeti tur, 'D esimis και - -- ἐμῆνος. Suspicabatur Rrius in Ind. Histor. v. Callimus, hano eumdem esse cum eo, cuius mentio est iu oratione sontra Polyclem,

157쪽

quae ipsa quoque pro eodem Apollodoro scripta erat, qui contra Callippum agebat; rursus tamen putabat diversos esse, quod Aegonensis alter, alter i.Lamptrensis dicitur. duamquam non ne- est locus Demosthenis Pro Phorm. p. . , ubi obiicitur eidem Apollodoro quod tot litisinest privata aut publica actione in ius vocavisset, Timomachum, Callippum, Menonem, Antoclem, Timotheum. Atqui in illa contra Polyclem oratione et Timomachum et Callippum simul vexat et accusat, ita ut iusta suspicio sit

hunc eumdem esse, adversus quem exstet oratio.

Sed quum sorte fortuna, praeter Callippum,

Timotheus quoque in eorum numero memoretur ,

quos aliquando accusaverit Apollodorus, B mosth. p. 96 l. init. in eoque amicissimo uteretur Isocrates, haud ineptum est suspicari reliquos quoque , Autoelem I ' nonem, Timomachum, qui πατηγοὶ fuerunt immosthen. conir. Philocl. p. 12103 Isocratis disciplina usos fuisse. BeEnnomo vix quidquam coniicere licet, nec de Philonide aut Philomelo aut Charmantida. Memoratur Eunomus classi Athen. praefectias apud Xenophontem Hellen. V, 1, 5, qui aptius cum Isocratis disciplina coniungatur, quam duo illi apud Demossienem hoe nomine commemorali rei fieri potest ut idem Aeschinis frater intelligen-

158쪽

89dus. sit, quem indicari dicit Reiskiu m. Demosthene Fals. Legat. p. 379. 16: a quo distinguendus est is, qui appellatur apud Lysiam Bon.

4ristoph. S 19. Sed de reliquis nihil, quod

commendari possit, divinare possum. Istos tamen omnes si η πολις χρυσοῖ -εςενχνωσεν, ut dicit orator Antidos. S 100, suerit sortasse ille honor, qui senatoribus munere abeuntibus tribui solebat: nam extraordinarium honorem in tam obscuris hominibus vix cogitare licet. Anticlem, Isocratis discipulum, diversum esse puto ab iis qui eodem nomin appellantur, v. c.

apud Thucydidem I, il7, 2, Lysiam olea sacr. S 4. Aeschinem Timarch. p. 39. Fauch n. Plutarinchum T. II. p. 1136.4 A. Sed sinihil impedit

quo minus Onetorem eumdem intelligamus atque Aphobi amnem, quem ex Demosthenis actionibus cognitum habemus, ditissimumque suisse colligitur ex ep. 867. init. Huius pater erat

ipso nomine alius Isocratis discipulus memoratur, non diversus fortasse ab eo, adversus quem

fuit Lysiae oratio, cuius est fragm. 54. Philomelum bis appellat Isocrates Trapezit. p. 360. B. et p. 367. E. Idemne qui Lysiae memoratur Bon. Aristoph. S 15, dissicile est amr- mare, quamquam is non diversus esse videtur

159쪽

ab eo,i cuius equum mutuum habuerat Midias: vid. Demosth. Mid. p. 571. 4: qui quum Paeanisensis fuerit, non confundendus erit cum alio, Cholargensi, apud Lycurgum Leocrat. 3 24. His igitur omissi, tanto magis operae pretium esse concedetur diligentius in Timotheo haerere. Huic quantam operam dederit Isocrates, multa demonstrant: eoque reserendum quod traditur

apud Photium Cod. CCLX. p. 286. b. 33. ,

inscriptum habebant, ne quis putet Τιμοθεου corrigendum esse. Idem reserens Plutarchus p. 837, C., corrigendus est, αλλοι τε πολλοὶ pro αλὶμ δἐ r. tum adiicit, ὁθεν ἐδωρήσατο αυτω 'iσοκρατει ταλαντον τῶν ἀπο Σώμου περιγενομειαυν. Timothei expeditiones et res gestas illustri loco ornatissimis

verbis persequitur Isocrates Antidos. S 114. sqq. . itempora recte definit Voemel. Prolego m. in Philipp. I. et Olynili. p. 69ὶ et hanc Sami expeditionem, S 118. Ex hac autem expeditione tam

munificum esse potuisse Timotheum, ex eodem loco intelligimus; in aliis expeditionibus insigni inopia conflictatum esse, constat ex Demosthenis oratione contra Timotheum. Puae de Τimothei calamitate memorat Is rates ibid. S l37, partim

160쪽

si ex Corn. Nepote Timoth. 3, partim ex Diodoro

Sic. XVI. 21. definienda sunt, partim ex Dinarcho, cuius alterum locum bene emendavit Wesselingius ad Diodorum. Nam non ex illa adversus Samum expeditione, sed ex bello sociali, ol. CVI. 1. hoc iudicio circumventus est Timotheus, Archonte Biotimo: cons. Dionys. Halic. De Dinarcho sin. Verum tamen ex Isocratis verbis bis in ius vocatum esse Timotheum colligitur: εἰ iαυτονὶ -- περι προδοσίας ἔκρινε noλις ,

Igitur hoc certe exemplum eximendum est iis, de quibus sortasse cogitavit Meierus Lit. Att. p. 343, quum diceret, nonnumquam προδοσίαν quoque pecuniaria mulcta fuisse aestimatam. Nam ex duplici Dinarchi loco apparet huius, quo damna tns est Timotheus, iudicii actorem suisse Aristophontem, et crimen obiecisse detrectatae pugnae,

quod a Chiis et Rhodiis corrumpi se passus esset: icons. Dinarch. Contr. Demosth. 3 14. sin. Contr. Polyel. 6 17. Sed hoc iudicium fuit ευθυνῶν, sicut tum ipse Isocrates diserte explicat, tum Dionysius i. c. η ωανγγι lὶ τας ευλυας υπωσχων εαλω. Nihilominus quum alii, tum Boeek