Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

161쪽

hius oecon . civ. Athen. I. p. 413, eam γραφῆν προδοσίας luisse putaverunt; id quod neque ex

reliquis, quos citavit, locis demonstratur satis, iram Nepotis verbis, accusantur proditionis, hanc controversiam dirimere non licetis neque ex Plutarcho Vit. Lysiae p. 836. B., cuius verba turbata et corrupta operae pretium est, quoniam nemo fecit praeter Meterum Bon. Damnat. p. 195. sq. qui mihi non satisfacit, cum Isocrateis componere. De Lysia igitur haec traduntur: συνέ

του Aυσίου λογον, καὶ - τος μἐν ἀπιλύθη, ό δἐ Tιμοθεος ἐζηπιωθη πλεἰ ις χρ ημασι. Apparet ipsa verba Isocratis istis interposita esse. Sed quam inepte omnia corrupta l. ἱνοντι, pro κρίνων, coniecerunt viri docti: tum laborat Reishius in ἀμφοτερους, cui substitui vult ἀμφοτεροις, aut

τους ἀγωνας subaudiri: pro ἀναδεξαμένου quod tamen ipsum Isocrateum esti Belskius ἀναλεξ υμένου, Meierus πώλιν ἀναδεξαμένου. Nihil his proficitur. Agitur primum de duabus orationibus, quas Lysias scripsisset Iphicrati: fuerunt hae, teste Dionysio Halic. Be Lysia cap. 12,

162쪽

d περὶ τῆς 'Ιφικρατοm εἰ νος, et 'Aπολογέα κρατους' sed neutram Lysiae esse posse per temporum rationes demonstrat acutus criticus, putatque ipsius esse Iphicratis; quod verissime iudicari comprobant ea, quae de Iphicrate collinit Ruhn-kenius Hist. Crit. Or. Gr. p. LVIII. Quid autem Plutarchus 7 Alteram seriptam fuisse orationem Iphicrati, qua Timotheum in iudicium vocaverit proditionis. Nihil aagis historiae adversatur. Tamen hoc suscipit et defendit Meierus, non sine duplici terrore, pace viri praestantissimi dicam. Nam, ut a postremo incipiam, illa certe Plutasecti verba ad prius Timothei iudicium referri nequeunt τον δέ προδοσίας κοίνοντι Τιμοθεον, quia subiciitur καὶ ἀμφοτέρους ἐνικα' quippe constat Timotheum priori illo iudicio fuisse absol tum. Atque hoc uno iam probatur absurda esse ea, quae legimus in Plutarcho: nam in altero Timothei iudicio actorem suisse Iphicratem, nec quisquam dixit, nec fingi ullo modo potest. Graxior quaestio est de loco Demosthenis Contr. Timoth. p. II 87. 6. quo utitur Melerus ut osten dat ol. CI. 4 a Callistrato et Iphicrate capitis accusatum esse Timotheum. Locus Demosthenis incipit a verbis ἐπιιδὴ δ' ἀπε χειροτονήθη κ. T. x, in quo loco non satis est ad explicandum id, quod Sehaeserus annotavit, protasin huius periodi

163쪽

94 pertinere usque ad p. II 68. 17, ubi apodosin

incipere a verbis μέλλων τοι νυν. Νam pertinet ad veram loci interpretationem, ut sententiae enunciationem abrumpi agnoscamus in verbis δῶ τὼ μὴ περιπλευσαι Πελοποννησον , eamque iterum

suscipi p. 1187. 25 verbis ἐπειδῆ δ' ἀποχειροτονηθείς' reliqua autem in vera parenthesi poni, ipsa plusquamperfecta, ostendunt παρεδεδοτο et ἐφειςηκει quibus minimδ possunt illa superiora ἀπιχειροτονηθηὶ continuari. Dicit igitur in hae

parenthesi orator, tradisus autem erat populo αά iudicium maximum crimm nactus, insta rantque ei Callistratus et Iphicrates , et ita ecerant manifesto enim servandum ουτω ,

non δῆὶ ωos isti criminantes zimothetim isto

videtur τουτου explicandum, quamquam aptius esse iudico, ut pro τούτου legatur τοτε , ut Antimachum quidem mortis damnaveritis, bonis eius publicatis , iFsum aviem Timothemm, deprecantibus eius amicis, μολις μἐν επείσθοτε ἀφειναι, κατη- νωντα δ' - τον μαχατε. IIuius igitur narrationis quum haec clausula sit, Timotheo imperium abrogatum esse, quumque orator dicat έπὶ κρίσει παρεδεδoro εις τον δῆμον, non εἰς τι δικαςηριον, apparet non in tribunali, neque ex actione adversus eum instituta haec facta esse, sed in contione populi; concedendumque tum Callistratum,

164쪽

95ium Iphicratem , tum alios τους συναγορεὐαυτοις non in ius vocasse Timotheum, neq-, tribunali contra eum dixisse s ne dicam is inditum

esse ut plures eamdem simul actionem institue

rent,) sed vegasse eum in concionibus quod dicit κατηγορουντες , et totum illud ἐπὶ κρίσει παρα- nihil aliud esse nisi hoc, utrui populi eo latis de Timothei rebus segniter gestis' et mentio facta sit, et oratores illi verba fecerint, et populus in suffragia missus fuerit. Itaque callistratus et Iphimiles προβολὴν instituisse vide tur in populi concione scons. de προβολαις, pra ter alios, ipse Melerus Litia Att. p. 27 l. sqq.

contra Timotheum eiusque quaestorem Antima chum: cuius rei hic fuit eventus, ut προβολὴ contra Antimachum acciperetur a populo κρίναντες ἐν τω itaque huius causa, ut oportebat , ad tribunal dilata ipse mortis damnaretur ἀπεκτείνατε,) Timothei contra causa ita benignius iudicaretur, ut illa προβολὴ reiiceretur, sed imperium ei auferretur, id quod non ex actione iudiciali, sed in ἐπιχειροτονίψ τῶν αρροντων, in concione, fiebat. Etenim omnia haec in populi concione peracta suisse quum alia demonstrant', tum hoc, quod amicorum Timothei, peregrinorum etiam, multum in eius salute gratia valuisse , dicitur. duae si ita sunt, sequitur neque capitis

165쪽

accusatum in iudicio fuisse ab Iphicrate Timotheum, neque in huiusmodi ποοβολῆ, aut a Lysia,u ut a quoquam λογογραφω scriptam, qua alius uteretur, orationem cogitari posse, aut ab ipso Iphicrate de industria compositam. Sitne oratio contra Timotheum ipsius Demosthenis nec ne, nunc non quaero, nec quidquam id ad rem pertinet. Uestermanni incogitantiam, qui, ad Plutarchum, illam scilicet Iphicratis contra Timotheum orationem cum eiusdem Apologia confundit, omitto. Sed restat ut corrigamus Plutarchum. Nam, quamquam ille Vitarum X oratorum scriptor nulla elegantia, nulloque ordine in rebus tradendis usus est, . tamen falsa et inepta eum tradidisse concedi non oportet. Suspicor autem sic reliquisse Plutarchum: τον δὲ προσσέας ψωντα, δὐ καὶ ἔκρινε Tιμοθων. credibile est enim . eumdem Aristophontem, cuius Dinarchus accusationem in Τimotheum bis commemorat, Iphicratem quoque eodem genere actionis in ius vocavisse. Chures certe utrumque criminationibus suis populo invisum reddiderat, sicut auctor est

Diodorus Sic. XVI.421 squamquam perperam

eumdem utriusque iudicii eventum exstitisse tradens:ὶ nec dubitari potest quin haec quoque causa primum προβολαiu in populi eoncione fuerit agi-

166쪽

laia, quas quum populus suffragiis probavisset, tum in iudicium utrumque actum suisse, actore Λristophonte. Actorem autem a Plutarcho memoratum esse, reliqua verba cogunt, iam Orερους ενίκα, nempe Harmodium et Aristophontem: simulque hoc ei debebimus, ut, qnum alterius Orationis et causam et argumentum ex Dionysio Ualic. cognoscamus περὶ τῆς 'Iψακρώτους εἰκονος , actorem, adversus quem se defenderit, nune teneamus suisse Harmodium; quamquam hunc in oratoribus nusquam numeratum videmus. Sed redeamus ad Plutarchum. Quum Diony- ti sius rectissime dicat, εισαγγελίαν - ηγαλ-ςαι, καὶ τὰς ευθύνας υπεσχηκε τῆς γίας, orationemque appellet πιρὶ τῆς προδοσίας, de hoc ipso iudicio sic Plutarchus: ἀναδεξαμένου δέ 'Iφικωτους τὰς του Τιμοθέου προξεις, ταις ι ευ θεωαις ἀναλαβὼν τὴν τῆς προδοσίας αἰρίαν, -ολογει rota διὰ του. συσίου λογου κ. T. λ. Miram prorsus in his et corrigendis et explicandis rationem init Meierus. Opposita esse putat haec iis, quae modo a Plutarcho dicebantur, ideoque . particula opus esse, qua de re nova agi signiscetur: itaque vult πὰλιν ἀναδεξαμνου legere. 4tqui non opposita esse ista, sed nunc de eodem agi iudicio, satis, credo, supra esseci. Arripuit fortasse illud πάλιν Melerus ex Isocrate, sed te-

167쪽

mere. Tum, omisso illo ipso et participio et ge-.nitivo, neque explicans qua ratione, in eodem subiecto, subiici potuerit αναλαβών, transitus enim inquit, ex geriitivo assoluto ad nominα-ti m neminem, peti Graece scit, ostendit: igitur libenter me Graece nescire profiteor, qui nullo modo tolerandum esse transitum existimem: totius loci hanc interpretationem ponit: aerum autem Iphicrates otim in rationibus reddendis ut repararet accusatione- ἀναλαβάαν τὴν τῆς - προδοσιας αἰτίαν , quum prius Timotheo interim derat, eius in se facinora reriperet , Oratiomae Lysiae usus ut ipse assolveretur seri . Vis credibile est viro acutissimo haec excidere potuisse. Iphicrates igitur , ut repararet priorem,a quam instituisset contra Timotheum, actionem, in hoc altero iudicio, in suis ευθύναις, essecit ut Τim

ineus nam ipsum intelligere Iphicratem, nimis

absurdum esti absolveretur 7 et constat undique non absolutum fuisse, sed damnatum Timotheum. Sed videamus interpretationem singulorum ipsam . per se. Primum, ἀναλαμβανειν si retractare aut corrigere significat, obiectum habet ipsius, qui ἀναλαμβανει, lactum aut dictum: hoc autem

. modo numquam αἰτία, eXplicari potest, quae non

ac usatio est, sed crimen ipsum px quo quis inius vocatur. Deinde, quid hoc est, Iphicratem

168쪽

Timothei facinora in se recepisse R,Noluit certe Meterus: hoc ita intelligi, quasi defendisset Iphicrates Τimotheum in illo iudicior nam ipse quoque reus erat, necessarioque se ipsum defendit. Vuline igitur Iphicratem voluntarium, quae Timotheo crimini darentur, sibi ut imputarentur P tulasse, reumque se constituisse' At quis hoc umquam secit 7 Et quid opus erat, quum Chares utrumque populo denunciavisset, ita ut uterque, tum Menestheus etiam, reus seret. Scilicet prius Isocrates, unde ista fluxerunt, interpretandus erat, cuius idem illud αναδεχομνου non facile cuiquam satis expeditum, ut puto, videbitur. Necessario autem ex totius loci consilio hoc em-ciendum esse videtur, ut Isocrates significaverit

Iphicrati propter res gestas; aut potius, quod

rebus gerendis adversatus esset), Menestheo propter publicae pecuniae administrationem diem dictum fuisse. Unde suspicor ἀναδεχεσθαι, quamin, quam nullo, quantum seio, exemplo, esse idem quod υπέχειν, gulpa teneri. Haec autem verba quum usurparet Plutarchus, aut quicumque eum vel corrupit, vel prorsus inutili et intempestivo hoc additamento oneravit snam ista, αναδεξαμε--υ - χρήμασι in tautologiam etiam incurrunt male sedulus mutavit participii tempus, tum de suo addidit prorsus sensu cassum, et

169쪽

pro Isocrateis διδοντος ευθύνας αὐτου, posuit ταις εὐθύναις. Tales ineptias indicare satis est; et temere agit, qui his, tamquam rectis et sanis, abutitur ad rerum ipsarum intelligentiam turban- dain. Nihil igitur dicit Isocrates nisi hoc, quamquam Iphicrates rei male gestae nomine, et Menestheus peculatus in ius vocatus esset, tamen hos a populo absolutos, solum Timotheum damnatum fuisse. .Pravam interpretationem loci Plutarchei ne postea quidem agnovit Meierus, sicut

apparet ex Lit. Att. p. 341. not. 49. Ne hoc quidem probandum in Meiero, quod l. c. Bon. Damn. p. 1953 Lysiae locum Bon. Aristoph. 3 38 cum notissimis illis contra Timotheum actionibus coniunxit. Nam Lysias et illic,'et S 34 in Timotheo exemplum tantum ponit, quam iniustum suturum esset, si, bonis eius propter patris, C nonis, crimina publicatis, eadem vindicta asines etiam attingeret: neque enim de ipso Τimothei periculo cogitandum esse, arguit tempus istius.

habitae orationis, ol. XCVIII. 2, quippe aliquot

demum annis post rebus gerendis praeesse coepit Timotheus. Fieri potest ut in hac disputatione non nemini. videar audacius versatus esse: locus certe de

προβολαις pluribus rationibus si muniendus vid bitur, non detrectabo diligentiorem disceptatio-

170쪽

nem. Nunc autem quaeramus de genere actionis. quo tres illi praetores in ius vocati suerunt; nam quin eodem omnes, de hoc dubitari nequit ' .

Dionysius, loco supra indicato, de Iphicrate

haec dicit: τὴν εἰσαγγελίαν καὶ τὰς ευθύνας υπέσχροε τῆς κατηγέας' tum orationem illam appellat περὶ προδοσίας. . Isocrates non di- .serte quidem hoc iudicium, sed ita prius illud προδοσίας suisse' dicit, ut 'dubium non sit quin communem rationem habuerit posterius. Plutarcho nunc non utimur. Sed errare mihi certe videtur Hemerus, qui Athen. Gerichisvers. p. 375. not. 21ὶ e Plutarehi verbis hoc conscit, Tim thei indicium fuisse ευθυνῶν apud Lilistas, inqGibus do perduellionis quoque crimine sermo esse

potuisset: satis enim cognitum est, ευθύνας υπε- χειν, H similesque locutiones, in genere quoque usurpari de cuiuscumque iudicii reor in eodemque errore versatur Melerus Lit.' Att. p. 222. not. 33. cons. Lysias , Contr. Alcib. 3 38. Con-

') Meieri disputationem de discipulis Docratis, cuius indicium delino It ischero Vii. et Seripi. LIS.' p. 27, - - pare mihi non licuit. Duiliaso by Corale