Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

191쪽

praemiorum genere τιμαν. Sed aliud praeterea

est quod merito, ni salior, displiceat. Quid est

enim η χρδεα των ευρισκομενων τας δωρεας ρ Sententia postulat ut sit emolumentum quod perci

pirent ii qui praemia obtinent. Non patitur hoc

grammatica ratio. Longe diversa ratione in ora tione περὶ Ουνταεωοῦ p. 173 appellantur αἱ τῶν δωρεαὶ, i. e. quae peregrinis tribuuntur. Sed χρεία τῶν ευρισκομένων τ. δ. nihil aliud esse potest, nisi emolumentum quod percipiunt ιν-ranni ex iis qui,prαemia obtinent: nec puto χρεέαν alio modo umquain cum genitivo iungi nisi eius rei, ex qua utilitas percipienda sit. Est quoque quod in ipsa illa locutione τῶν ευρισκομένων τὰς δωρεὰς ossendat. Primum perpetuo in hac oratione ευρεσθαι aut ευρῆσθαι in ea re ponitur: quamquam non ignoro praesens tempus d sendi posse exemplo in Aristocralea p. 66 l. sn., ut ευρισκοριενοι sit idem, quod ἀξιουντες τυχειν. Sed isto modo dicere oratorem oportebat τῆ χρείψτοὐς ευρισκομένους τὰς λ'οι τυραννοι μὰλιςα δύνανται τιμβν, i. e. emolumento eos qui praemia obtinere contendunt maxime possunt homo rare. Ne sic tamen concinna erit oratio; in qua

non de hominibus agitur, sed praemiorum genera inter se conseruntur, ita ut hinc τιμη et βεβαιοτης ,iillinc χρεία sit et, quod dein demon

192쪽

strat, απιςία. Hinc suspicor liberandum esse locum interpolationibus, resecandaque esse primum

Sensus est: e sumento enim tyranni et oligarinchiarum principes maxime valent , polentes sunt: i. e. quod a lyrannis eIspectatur et Spe- .ratur in primis emolumentum est, quo tribuendo valent: divitem enim, quem velint, Statim rei. dere possunt. Minime inauditas esse interpola tiones, apparet e1 addito κεκτηοθαι, p. 464. 12, ubi subintelligendum erat πολλHεχειν. In proximis

corrigam του δεσποτου.

Ρ. 463. med. Ut demonstret quam levis ac- icessio futura esset choragorum, si Leptinis lex perlata esset, D peregrinorum, dicit, λελεῖο di Dcem esse ponam; quamquam, ut modo dice- Dbam, non'puto amplius quinque esse: civium is non sunt quinque aut seX: utrorumque igiturissimul sedecim: fac esse viginti, aut, si vultis, is triginta. Sunt autem universi, qui quotannis,Dλειτουργουσι, SeXaginta omnino, aut paulo am-Μplius i. e. tot requiruntur quotannis, ex uniis verso numero designandi i ινα ουν τριακοντ' ἄνθρωποι xi πλείους παρα πώντα τον τουργη μιν et is, τοὐς απαντας ἀπἰςους προς ημαραυτους διαθῶμεν; Reiskius tolli vulta ante πλείου rei sic Bobreus. Atqui non patitur Graecus sermo,

193쪽

ut τριακοντα πλείους accipiatur pro eo, quod dicitur τριακοντ' ανθρωπιυν προσθήκη. Bursus riadditum non tantum, quod Schaeserum non latuit, infringit vim ratiocinationis, sed plane evertit. Numerus triginta hominum maximus erat, quem Demosthenes concedere volebat. Igitur necesse est ut legatur αν -οι, ου πλείους. Ulpianus, qui locum videtur legisse omisso: i, veram tamen tenuit interpretationem. P. 464. 20. Σωρὶς τούτων νυνὶ τῆ ποLι δυοῖν ἀγαθοῖν οντοιν, πλούτου καὶ του προς ἁπαντας πιςεύεσθαι, μειζον ἐςι τὼ τῆς πίςεως υπαρχον ῆμιν. Nullo modo verba νυνὶ τῆ πολει defendi posse puto. Primum sollemnis verborum ordo postulabat ut dativus post οντοιν poneretur. Τum neque nunc utroque bonorum genere utebatur civitas Atheniensium, neque universe hoc de quavis civitate dici poterat. Dissicile tamen est excogitare quo modo salso inserta suerint. Fortasse corrigenda sunt Vel aliter, vel hoc modo,oυνίετε οτι -. Post DObrei annotationem, pronior tamen sum in eam partem, ut delenda existimem.

P. 465. 20. otiosam esse pulo Bobrei coniecturam, διηρηκεν, pro διείρηκεν. Hoc arcte coniunctum est cum adverb. sollemni in talibus rebus, διαρῆήδην.

194쪽

125 P. 474. 15. lui dignus sit beneficio, aliter

privatum deliberare dicit, aliter civitatem: nam, quem verbi causa privatus velit sibi conciliare amnem, legibus etiam et opinionibus definitum

esse: κοινῆ δ' η πολις καὶ δ δῆμος μεις αν αντονευ ποιῆ καὶ τουτο δ' Ου γἐνει καὶ ιδοι τις αν, ά ,εργω. Non accurate servari oppositionem animadverterunt viri docti. Et sane, quid

huc quod ut defendat Schaeserus, suspicari se dicit a Leptine hac quoque ratione defensam esse legem, quod multi ἀγενεις simo αγεννεις) καὶ

ἁδοξοι immunitatem adepti essent. Non puto verum esse. Ipse cogitavi aliquando corrigendnm. esse μκ εθει' sed commoda est haec librorum lectio. Hoc enim dicit: sicut in privatorum rati nibus amnitatum contrahendis, ut in coniugio, suadent certe leges ut civis'. uxorem ducat, non tamen huiusmodi rei rationem habere ci itatem oportet. lΡ. 476. 27. Thasum et Byzantium qui, superiori bello cum Lacedaemoniis, prodiderant Atheniensibus, iis, quum postea patria excidissent,

plura beneficia decreta sunt Athenis, προξενία, ευεργασια, ἀτέλεια ἁπάντων. His igitur et horum posteris quum lex ablatura esset immunitatem, sic admonet iudices Demosthenes: B neque nillud vos lateat, turpissimum esse omnes homi-

195쪽

Dnes videre et audire τὰς μἐν συειφορας i. e. eX-nsilium), αις δι υμας ἐχρήσαντο οἱ ἄνδρες ουτοι ,

κλοπὰντα τον χρονον κυριας αυτοῖς γεγεν Παιόνας, τὰς Dδἐ δωρεας, ῶς αντὶ τουτων ε λαβον παρ' υμων,

Μ καὶ δὴ λελυμένας.)' Pro postremis prosertur coniectura, ut videtur, Lambini, καὶ διαλελυμένας, quam merito neglexerunt Editores: quorsum enim illud compositum 7 et quo omnino καί Τ Tamen manebat καὶ δη, quod Reishius interpretatur ramdudum, tam pridem , nescio quo exemplo defensum, aut quo modo cum loci sententia aptandum , si quidem nunc recens illa beneficia sublata fuissent. Wolsus, D particulas καὶ δη, inquit, D h. l. verte paulo post donationem, alibi statim, continuom qui etiamsi hanc interpretationem firmare auctoritate potuisset, contrario modo vim intulisset ei, quod ratiocinatio postulat: neque enim statim postquam ea beneficia decreta suerant, sed satis longo tempore post auferebat

Leptinis lex. Schaeserus, καὶ δ , inquit, i. q. ῆδη, iam. Hesychius T. II. c. 107. καὶ δ , ἐπὶ του ηδv. Hoc, pace viri egregii dicam, abuti est lexicographis, si, quae ad peculiarem quemdam locum pertinent, ad quaevis alia transferuntur. Et quid καὶ δη possit esse, non ignoratur: sed huic certe loco non convenire tamdiu credam, donec melioribus exemplis de-

196쪽

127 docear. Mihi corrigendum videtur λι

P. 485. 15. Proponitur Solonei instituti novarum legum serendarum et explorandarum explicatio, in quo hoc erat, ut per novam legem

simul vetus, quae contraria esset, abrogaretur, ν εῖς περὶ τυνν οντων εγια υ νομος καὶ μὴ τως ιδιωτας αυτο τωτο ταράττη καὶ ποιῆ τῶν ἁπαν τας ειδοτων τοὐς νομους ελαττον ἀλλα πωσιν ἡ ταυτὰ ἀναγνωναι και μαθεῖν ἁπλα καὶ σαφῆ καὶ δέκαια. Atqui ἀναγνῶναι est D re, neque hoc nunc agebatur, quum praesertim in sequentibus demum mentio sat expositarum ad Eponymos legum, et recitationis ἀναγινωσκεινὶ in concione per scribam. Abiicienda igitur praepositio est, ut sat γνῶναι αδλθεῖν, sicut γνωναι καὶ ειδέναι

est in Philipp. IV. Q 133. 12. ubi vid. Schae&

rus. Praeterea, τους νομους interpolatum videtur.

P. 489. 16. Lacedaemonii, inquit, non utuntur omnino illis praemio tam generibus, quibus nos, ἁλλαι δέ τινες παρ' ἐκείνοις εἰσὶ τιμαὶ, ας ἀπιύξαιτ' αν ἄπας δ δῆμος ἐ'.υθενὶ γενέσθαι, Wolfius probabat, quod nonnulli codd. habente ἁπαξ, merito spretum a recentissimis Editoribus. Sed quare απαρ ὀ δῆμοςῖ Non certe defenditur ea interpretatione quam exhibA Schaelatas. In promtu erat corrigere ἁπάσας.

197쪽

P. 492. 12. olim alio praemiorum generensos esse Athenienses docet orator exemplo psephismatis in LIsimachi honorem conditi, sed ta

Postrema sic interpretatur Wolfius, id nihil Ave periise , nihil valet ad propositum nostrum.1 quiro ετερον τέ τουτ' αν εἴης quid hoc dive sum esset 8 nonne eodem hoc redit Z iP. 493. 20. Defendebat Leptines, sublatis ἀτελώαις, reliqua tamen per suam legem relinqui, quibus civitas ornare posset eos, qui digni essent. Cui orator respondit: nde eo, quodn reliquum facere dicit, tantum dico, οτι ἄν, ων

νέα κατέ τω προτερον τι, τοὐτ' ἀφελησθε, καὶ τὰς γγ υπολοίπους ἀπέαγυς ποιήσετε πάσας δωρε u.'' Nihil certe erat cur haec alia ratione interpungerentur, quam p. 492. 19 sactum erat, ubi editur, δεῖξαι κἀκώνους ευν εδοσαν τω τι τουτ' ἀφηρημέ-νάυς. Utrobique sane τι non ad praecedentia pertinet, sed ad sequens verbum: quo modo autem defendi possit τι τουτο, nescio: nec saetisfacit Seagerus, ad alterum illum lacum eitatus. Suspicor ex salsa, quae olim obtinuerit, lectione 3 pro ἔν, fluxisse illud τουτο, nisi malis uir j e loco mulare in τουτον, quod reseratur

198쪽

Emendatur et emplicatur Demosthenis Ridiana.

P. 515. 13. Post illam προβολὴν, in qua

Midiam populus condemnaverat, muIios exstitisse narrat orator qui se adhortarentur ut illam causam in iudicio persequeretur. Itaque et a se omnia iudicibus reservata esse, memorat, και κατηγοίχροων , ἐπειδή τις ει γει, πωειμι. Bidi,

cule Schol. Bav. ad illa verba, εἰσαγωγή ἐςιν Ἀθήνησιν ἀρχή, de quo genere satis frequenti apud Grammaticos, notavi in Bibl. Crit. F. V. 2. p. 478. fin. Alia turbat Ulpianus, qui primum dicit tribunal sorte designatum suisse, tum

γραφὰς tradi solitas Thesmothetis, quorum tum inciperet ἀνακρισις. Sed nemo explicuit, si omnino haec actio per Thesmothetas ad tribunal deducenda fuisset, cur indefinito pronomine τις uteretur orator, tamquam si d βουλομενος hoc sacere Potuisset. Huius rei explicatio coniuncta est cum universa huius causae Midianae indagatione, quam suo loco persequemur. P. 516. 2. Propter incredibiles, quas a Midia Passus esset, iniurias se in summa calamitate ver sari demonstrat orator, itaque sibi convenire id facere, quod celeroquin non solerent sacere accu-

199쪽

satores, δεῖσθαι των Εἰ μἐν ων παρα-νὁμον ῆ παραπρεσβείας η τινος αλλης τοιαληραὶ ἱας ε ραλλον αυτον κατηγορειν, ουδιν αν νῶν ὴξίουν δεῖσθαι, νομίζων τω μἐν κατηγορου περιτων τοιούτων προσήκειν ἐξελέγχειν μονον , τίη δἐ φεύγοντι καὶ παραιτεῖσθω. Schaelerus, hoc postremum καὶ explicans, dicit: nadeo ad preces B descindere. Sic καὶ δεῖσθαι us. 8.'' Melius Reishius, quamquam peccat in verborum delecturn id est Ου μονον ἐξελέγχειν τον κοπήγορον , αλλὰ Μ καὶ π.U Sed rei non est εξελεγχειν, verum απολογεῖσθαι, idque intelligi potest, ut oppositum,

ex praeced. , nec oportet καἰ mponere adeo, sed praeterea etiam. P. 519. 23. Nondum salissactum est inter pretationi horum verborum: λὶ δἐ ύπερβολὴ των μετὰ ταυτα α μελλω λέγειν. Recte quidem Reif-hii, qui των partitive exposuerat, sententiam improbat Schaelarus; sed, quo modo ipse inter- prelatur, per sermonis consuetudinem probari nequit: sunt autem post facta, guae Gesurus sum, Supra omnem modum fugitiosa. Scilicet, qui genitivus cum υπερβοiii iungitur, vel vitii est, ut υπερβολῆ ἀναισχυντίας, summa imu ntia,

vel est earum rerum, aut laetorum, quae Superari possunt , ut τούτων -κ εσθ' υπερβολὴ,

tiura haec fieri nihil potest. Atqui non cadit

200쪽

haec interpretatio in praesentem locum, si qui dem exponendum erat: ea quae post facta sunt supermni possunt , itaque non gravissima omnium sunt: plane contra loci sententiam. Aptissimum est corrigere τα μετα ταυτα' quae post sacta sunt, quae dicturus sum: ea sunt υπερβολή, i. e. Om nia superant. Et sto aliquoties υπερβολὴν abs

luto diei docebit Index Graecitatis. In hac ipsa oratione p. 554. sin. τίς ουν υπερβολῆς Contr. Aphob. I. p. 825. ταυτ' ουχ υπερβολὴ ἰ nam quae subiiciuntur verba, δεινῆς αἰχροκερδείας, manifesto interpolata sunt, indice ipso illo adiectivo, iquod propter οπερβολῆς mentionem prorsus inutile est: et sic Contr. Theocrin. p. 1333. 16. -υτο γαρ υπερβολή. Alio modo haec enunciat p. 547. fin. cf. p. 550. 10. In Dinarcho. Contr. Demost h. p. 5. eodem modo tollendum est suillo

additamentum, του πραγματος.

P. 521. 28. Παμμενης LIαμμένου ἔπερχος In postremo latere pagi nomen recte suspicantur Viri docii. Mihi corrigendum videtur P. 526. 18. De Polyzelo, qui proedrum verberaverat, οργῆ καὶ τροπου προπετείl φθασας τον λογισμὀν ἁμαρτων ἔπαισεν. Rectissime servat hanc lectionem Schaeserus: et utile erat monere, σεν , quod est Ufirmavit , prorsus alienum esse a totius loci consilior non assirmamuS, quae

라틴어 텍스트