Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

발행: 1844년

분량: 458페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

231쪽

expertus erat sp. 540. sin. machinationibus adversarii iudicio excluderetur. Tertium argumentum petit Boeckhius ex eo, quod, ubi ἐπιδοσεις memorantur, quae istius Euboici belli opportunitate factae essent, dicit orator τρίται νυν αυτωι γεγονασιν ἐπιδοσεις sp. 566.s n. in atqui νυν dici non potuisse nisi brevi posse quam illa voluntaria trierarchia lanctus esset Midias. Non tamen nimis premendum esse νυν, ostenditur eo, quod ab illa expeditione certe iam domum cum reliqua classe redierat Midias p. 568. med. , quod ipsum adeo si tam recens fuisset, quid opus erat testibus confrmari y Mihi videntur illa verba νυν αυτω pertinere eo, ut dicat orator B postremo secedo ad istam ἐπίδοσιν, quantantopere gloriatur Midias. Idem adv. νυν de remotiori tempore adhiberi, egemplo quoque est p. 556. sn. 565. 8. item 549. 7. alias dieit νυνὶ , ut p. 55 i. init. in Luculentissime prolaeto demonstravit Boeckhius scriptam esse orationem

ol. CVI. 4, idque, adhibitis aliis indubitalia

computationibus, necessario conficitur ex illo loco orationis p. 564. I9. ubi diserte profitetur se 32 annos natum esse. Quod autem eas rationes attinet quibus demonstrare conatur Boech hius tum proelium ad Tamynas, tum ipsam de qua agitur iniuriam commissam esse' anno ante, igitur OL

232쪽

CVI. 3, tum credam, si certo assirmari poterit, id, quod dicit orator p. 518. sin. τρίτον ἔτος

τουτί esse per hos tres annos, non item ante hos tres annos, aut tertio Mhinc anno. Quinhoc postremo sensu eadem loquendi forma explicanda sit olynth. III. p. 29, Adv. Apatur. p. 894. I. p. 900. 2. 16. et ad . Conon. p. 1257. 5. tum apud Lysiam olea Sacr. p. 269. Pro Invalido p. 743. nemo, ut puto, umquam dubitavit. Fac altera illa ratione explicari posse, sicut De Cherson. p. 90. init. et contri Dionysod. p. 1283. 27 et 1288. 9. non tamen haec interpretatio narrationi conveniet. Quid enim' orietur hoc, ut, ex Boechhii computatione, anno, postquam choragia lanctus esset Demosthenes, dixerit per ho3 tres annos gwum Moragus non esses constitutus: sed nemo ita

loquitur, nisi ipsum illud, quo loquitur, tempus complectens. Non ignoro istam rationem plaeuisse Boechhio oecon. civ. Athen. I. p. 494: sed tantum abest, ut, etiamsi per se serri posset, congruere putem Demosthenis φαοτιμίη , quod putabat Ulpianus, ut potius quaerendum esset cur

non prius Vacuum munus suscepturus fuisset. Mea

ratio si vera sit, reiiciendum videri possit bellum Euboicum ad Tamynas , ipsaque iniuria, . quam Passus est orator, in Ol. CVI. 2.

233쪽

Boeekhius tamen quum intelligeret, ut puto, breviori intervallo hoc obiici posse, quod satis multa et gravia memorantur in oratione, quae post illam in Dionysiis iniuriam locum habuissent, haec ipsa explicare aggreditur p. 88. sqq. Huic igitur sententiae contrarium triplici argumento consci potest , demonstrarique ista non post, sed ante iniuriam facta esse. Primum non credibile est Midiam, quem multis locis diserie signiscat orator omni opera, et amicorum tum precibus tum auctoritate usum esse ut Demosthenem a persequenda actione averteret, tantas molestias ei per illud tempus suscitavisse, tamque nefaria crimina obiecisse. Levius si hoc videbitur argumentum, minus certe spernendum erit alterum, petitum

ex p. 578. sn. Nam Midiae superbiam non tolerandam exagitans Orator, qualem, inquit, putatis fore eum si hoc iudicium effugerit 7 Scire potestis ex iis, quae post καταχειροτονιαν egit. uixis alius in tanti iudicii metu modestum se gessisset, nisi perpetuo, certe usque ad iudicii

tempus. Non ita Midias, ἀλλ' ἀπουτῆρ

igitur 7 Si ista, de quibus Boech hius agit, crimina obiicere ei potuisset Demosthenes, satis habiturum suisse putabimus si nihil in eo reprehen-

234쪽

disset praeterquam quod sollemni in concionibus superbia dicendi et conviciandi uteretur 7 Non

puto: poli usque omni acerbitate usus esset, exprobranda illa impudentia et scelere criminationum.

Fortasse tamen set hoc tertiumtest, de quo videamusὶ ipsa illa crimina ita memorantur ab Oratore, ut necessario post illum Dionysiorum diem reiicienda sint. Ne hoc quidem delandi potest. Ubi enim earum rerum mentio sit, p. 547.

fin. , alia commemoraturus orator, quorum Midiam accusare possit, dicit sane n non intra ista consistit res, ουδ' ἀπορήσειν μοι δοκω των μετα ταυτα. Sed τα μετα ταυτα non sunt ea, quae post acciderunt, sed ea quae post dicturius sum: quod explicatius dicit alio loco p. 519. sin. τὰ μεταταυτα α μελλω λέγειν, i. e. cetera quae dicturus sum: neque enim istic tempus, sed gravitas sceleris quaerebatur. Rursus, p. 548. sin. de nefariis illis criminationibus, quibus a Midia petebatur, haec dicit orator, ἔνα ορον θέμενος, παντὶ τροπρομε άνελειν, ουδἐν ἐλλείπειν φετο δεῖν, ως δεον, εἰ τις υβρισθεὶς υπο τούτου δίκης ἀξιοῖ καὶ ais σιωπα, τουτον ἐξοριςον ἀνηρηθῆναι. In quibus verbis, si quis ista υβρισθεὶς - τυχεῖν ad iniuriam in Dionysiis acceptam et ad praesentem actionem referre cupiat, is non attendit cuncta pertinere ad exagitandam Midiae vitam ante ac

235쪽

lam, omittitque hoc, υβρισθεὶς perquam commode referri ad illas iniurias, quas commemoravit orator p. 540. init. , quasque tum κακηγοριας actione persecutus est, nec, quamquam multis Midiae artibus impeditus, a legitimo ulciscendi genere deflexit: hoc igitur ferre tum non poterat Midias, sed adversarii pertinaciam impudentia criminandi obruere sperabat. Sed videndum est quoque de his, p. b50. 10: ἐγω γαρ χαλεπως ἐφ' oις περὶ την λειτουργίαν υβρισθην,

ἐνηνοχα. In his τα μετὰ ταυτα sunt sane ea quae post facta sunt: nam his explicandis subiicitur, scelestissimum esse istum hominem, qui ποιησας δεινὰ - ἀντὶ του ταυτ' ἀναλαμβανειν καὶ ιιεταγινωσκειν, πάλλω δεινοτερα υς ερον λα προσαεξεργάζοιτο. Verum iterum περὶ την λειτουργέανυβρίσθην accipienda sunt de violenta ista τριηραρχίας ἀντιδοοει, de qua supra questus erat orator p. 539. fin. sq. Contra, si choragiam intelligimus, hoc orietur, ut dicat orator multo gra-Viora esse ea quae post passus sit, quam illud ipsum, cuius vindictam nunc tam severa actione

petati id quod dissicile est probare. quod autem

ex illis iniuriis postremum memorat orator, hoc est, p. 551. init. in quod, quum senatorium locum sorte obtinuisset Demosthenes, hunc Midias do.

236쪽

κιμαζομενον accusaret: quo tamen discrimine, ui videtur, tum liberatus fuit Demosthenes, repulsa per reliquos senatores criminatione. Sed satia certo statuere possumus, quum primam quamque oblatam Demosthenis vexandi opportunitatem amplecteretur Midias, tunc primum Senatorem uinctum esse Demosthenem, qui si initimo anno, i. e. tricesimo aetatis, illam .dignitatem Mint, consequitur ut . ista omnia, de i quibus i agimus, non paveorum aliquot mensium, ut volebat Boeta' hius, sed biennii minimum intervallo ante fori plam orationem acciderint. Ei, quod postremo loco addit orator p. 552. med.

ζητων με nullo modo convenit vindictae propter καταχειροτον , used issi libidiniquam perpetuo ante in veteribus illis cum Dem sthene inimicitiis explicuerat Midias. Praeterea, quas Demosthenem inter et Midiam conciliare voluisse διαλλαγὰς narratur Aristarchus, p. 452. sn. , non poterunt, si diligenter res inter se conia feruntur, confundi cum illorum opera, qui post προβολην emollire Demosthenis animum conabantur: cons. p. 563. med. ,

Bimellius est alium locum sic interpretari', ut

ne meam sententiam evertat. P. 553. fin. haec dicuntur: καν ι ἐν ὀρω τουτον θω και προδῶ τὸνουροτέραν καταχει-ονωην, οὐδ/ν, ως εοικ', 43ικῶν.

237쪽

δεῖ με ἀνηρπασθαι. Similis forma est loci Contr. Callicl. p. 1280. 28.) Et quoniam καταχειροτονία perpetuo in hac oratione intelligitur illud populi

praeiudicium, quo Demosthenis προβολὴ comprobata suerat, essiciendum erit ex isto loco, omnes illas, quibus Midias uteretur, criminationes, ortas esse post προβολήν. Necessariae verborum interpretationi vim in serre non licet. Nec tamen reticebo quid mihi de toto illo loco videatur. Narraverat modo satis copiose, quanta perfidia erga Aristarchum usus esset Midias: tum addit, αλλὰ μην ιος ἀληθῆ λεγυο repetens omnia ista

Midiae scelera τούrων τους παροντας υμιν καλῶ μαρτυρας. quos antequam producat, iterum sceleris magnitudinem extollit: καίτοι πως Ου δεινον, -λλον di ἀσεβἐς, λέγειν ως φονευς, καὶ παLν άς

δίζειν,iτούτω δ' oμωροφιον γίγνεσθαι. quid, quaeso ad ista nunc pertinent illa ipsa, de quibus quaerimus 7 in quibus de se agit orator, quum non nisi de Aristarcho explicandum esset. Nihil habent haec commune cum ipso istius orationis proposito; ne ea quidem quae statim subiiciuntur

238쪽

Bemosthenem, sed ad Aristarchi casum reseruntatur. Hoc igitur primum manifestum esse arbitror, totum illum locum καν μέν ά τω - ποι-- σαντιὶ aliunde perperam huc illatum esse: qui ne per se quidem sanus erat, nisi sublatis verbis καὶ

προδω την υμε τέθαν καταχειροτονίαν. Addo, ex illis verbis hoc necessario exspectandum esse, ut

illis criminationibus Midiam in defensione usurum esse diceret orator: sed in pluribus, quae, ut solent oratores, ante denunciat Demosthenes iudicibus, quae audituri essent ex Midia, nihil huius generis memoratur: ita ut statuendum sit ista tunc εω fuisse, aut exstincta penitus, quae ne exulcerae quidem auderet Midias neque ἁντικατηγορειν. Itaque ea ipsa quae dicuntur p. 555.1in. pari modo intelligenda sunt. Dixerat non negligendum esse hoc, si quis sit, qui terrore et metu alium, quem laeserit, a iure persequendo avertere conetur: tum subiicit, quid postuletur: δοντα λογον καὶ υποσχοντα κρίσιν περὶ ἄν ἁν τις ἐγκαλῆ, τοτ' ἀμύνεσθω τους ἀδίκως ἐν' αυτον εα ντας χρη, - ου προανασωζειν οὐδ' ἐπάγοντ' αἰτίας ψευδεις ἁκριτον ζ ττειν ἀπιγυεύγειν. Pertinent enim haec quoque ad veteres illas a Midia acceptas iniurias, et ad illa quae narrat orator p. 540. fin. ἀλλM λαχων ἐξούλ ὶς παλιν ωδεπωκαὶ τήμερον εισελθειν δεδύνUM ' τοσαύrας τέχνας

239쪽

καὶ σκη νεις ουτος ευρισκων ἐκκρούει. Redit denuo

ad acceptas per choragiae tempus iniurias ibid. p. 555. sin. oσα μἐν τοίνυν κ. T. 1.3Sed nihil magis contrarium est illis nefariis criminationibus, si quis eas post προβολὴν a Midia adhibitas esse putet, quam ipsius Midiae animus, qui multis locis per hanc orationem de pingitur, quemque non quidem demissum esse dicit orator, sed Midiam ita se comparare, ut misericordiam iudicum excitare posset. Quid, quod etiam operam dedit Midias ut pecunia cor rumperet Demosthenem, idque persectum esse gloriabatur 7 quo pertinent haec verba p. 578. med.

In Boeckhii demonstratione hoc mihi displicet, quod p. 90 Aristarcheum negotium haudita multum post iniuriam in Dionysiis accidisse

affirmat, si ipsius rerum expositio vera sit. Nempe haec vera esse potest; nec tamen inde temporis illa definitio sequitur. Quod autem addit, eodem sere tempore Apollodorum in iudicio παρανομον damnatum suisse forat. contr. Neaer. p. 1346. sq. , equidem praestare non ausim. coniuncta est huius rei consideratio cum definitione temporum belli Euboici et Olynthici, tum cum historia pecuniae theoricae. Apollodori rogationem de mutanda pecunia theorica in militarem vix

240쪽

post Eubuli legem latam esse eoncedi potest, qua lege mortis poena ei constituebatur, qui eiusmodi quid tulisset: nam Stephanus ipse, qui

eum in ius vocabat, non nisi pecunia multabat.

De ipsa illa Eubuli lego quam non nisi ex L hanii argum. Olynth. I. S 2. et Ulpiano ad Olynth. I. p. 13 cognitam habemus dimelle est suspicari quo tempore perlata suerit: sed temere Boeckhium puto De iv. Athen. I. p. 194

tradere, ipsum Eubulum legem suam abrogandam tulisse; qui, contra, ut manifesto ex Demosthene Fals. Legat. p. 434 apparet, non nisi oratorio hoc artificio usus est in illa concione, in qua de pace agebatur, ut aut ingentes bellicos sumtus suscipiendos esse, aut Philocratis psephisma probandum diceret. Ceterum, si coniicere licet, vix

credibile est latam suisse illam Eubuli legem tunc, quum ipse, sicut Midias, in Plutarchi gratiam postremam illam expeditionem Euboicam suad ret: cons. Schol. ad Demosth. Fals. Legati l. c. t magisque credibile est legem hoc consilio suisse comparatam, ne valide Philippo resisterent Athenienses. Quidquid eius rei. sit, quaerenda est definitio temporum belli Euboici ei Olynthies in oratione contra Neaeram. Cuius loci si reliqua spectantur, in quibus de Philippo debellando dicitur, deque servandis sociis, quorum sides reti-

SEARCH

MENU NAVIGATION