Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

261쪽

192 cons. Lys. in Agorat. I 13. sqq. p. 453. sqq.

nam quod unum crimen in eos conserebatur, fictum erat, εναντιουσθαι τοῖς τοτε καθις ιενοις

πραγμασι ' ibid. S 2 l. p. 458. Propter Diophanti igitur psephisma, quod recitatur apud Andocid. Myster. p. 48. R. de cuius temporibus docte quidem disputavit Mei erus Bon. Damn. p. 3. sqq.

sed tamen diu post etiam valuisse argumento est Lycurgus Leocrat. cap. 31.ὶ fieri potest, ut aliquis in huius exstincti iam bona απογραφὴν detulerit, quae prius repulsa, nunc iteretur a Pollucho, hoc nomine quod Euerates αρχην ἀεκαταλελυμένης τῆς δ'μοκρατίας atqui ita utroque iudicio δ αυτος ἀνηρ petebatur, idque παρα- Obserrationes in Orationem Pro Bonis Aristophanis.

Nicophemi eiusque filii Aristophanis memoria non aliunde, ut puto, repeti potest quam ex hac ipsa oratione: sed quum ea coniuncta sit cum Cononis et Euagorae rebus, in quarum tempor bus definiendis nondum quisquam elaboravit, operae pretium est singula diligentius persequi, ita-.que definire huius de Aristophanis bonis actionis

tempus.

262쪽

193Memoratur Cononis Praetura S i 2 κατηνῶν

νων περὶ Πελοποννησον), intelligendaque ea est, per quam Naupacti praefectus suit, ut tradit

Thucydides VII. 31. 0l. XCI. 4. A. c. 413:

quam memoriam , omissam suo loco a Clintono

in Fastis Heli., non neglexit clarissii mei diligentia in Thucydidea B. Peloponn. Epochap. 110. Eo igitur anno iam ab oratoris patre impetravit non, ut Nicophemi filio Aristophani filiam in

matrimonium collocaret. - Proximum illud est, quod S 19. sq. dicitur: βουλομενον Κονωνος πέμπειν τινα εις Σικελίαν Αριςοφώνηςὶ υπο ς μετα μνομου καὶ Aυσίου -. ῆσαν δ' ἐλπίδες του πλου πεισαι Λιονυσιον κηδες iν μἐν γενεσθαι μα- ρι , πολέμιον δἐ Αακεδαιμονίοις , φίλον δε καὶ σύμμαχον τῆ πολει τ' ημετέρε κ. τ. λ. quaeritur utrum hoc ante an post cladem a Lysandro acceptam fuerit. Anno demum ante hanc calamitatem regnum occupaverat Dionysius: quumque mentio sat periculosae navigationis προς ταῖς πο-

ληκιους, aptissime in hoc tempus includi videtur illa legatio, quum, debellata classe Atheniensium, omnes insulas et totius maris imperium tenerent Lacedaemonii. Suspicor autem cononem tale quid molitum esse simulatque se ex illo proelio cum paucis navibus ad Euagoram recepisset, itaque tum Aristophanis, tum Eunomi, quos secum ha-

263쪽

beret, opera uti potuisse. In Lysiae verbis, Ei νο- μου καὶ ἁ ίου, non quidem reliqui Interpretes, sed acutissimus Taylorus ossendit, qui Eυ μου του Aυσίου legi vult; tum Melerus Bon. Bamn. p. 52. not. 162, qui suadebat ut Ευνομουκαρυσέου imeretur: et poterat aliud gentile aut pagi nomen excogitari, cuius terminatio propius etiam ad A υσίου accederet, suitque quum ipse

quoque ad hanc rationem corrigendum esse putarem : et Tartorus sortasse suspicatus est Eun mum filium esse 'eius Lysiae, qui unus e pra toribus apud Arginussas fuerunt Xenoph. Hellen. I, 6, 21. 7, 1. Verumtamen concedendum esse nunc arbitror in eorum sententiam, qui ipsum Lysiam oratorem indicari putant, propter ea quae adiiciuntur, φίλου οντος καὶ ξένου, qu'dpostremum vocabulum egregie cum Lysiae covinditione convenit, in primisque quae adduntur, eum praeclare meritum esse de populo Atheniensium. Verum, si recte coniicio e Cypro hanc legationem missam esse a Conone, quaerendum utrum hoc cum Lysiae rebus conspiret. Sub triginta viris expulsus LIsias, sequenti anno rediit Athenas, Ol. XCIV. 2. A. c. 403, quum natus esset annos quinque et quinquaginta. Et statim quidem orationibus scribendis eum operam dedisse , quibus alii uterentur, apparet e diligenti tempo-

264쪽

rum notatione, qua viri docti in illis orationibu, usi sunt. Attamen, quamquam deperditarum quoque ratio habenda est, in illa serie semel iterumque biennii intervallum vacuum a causis deprehendimus, veluti inter annum A. C. 40l, et 399, tum inter hunc et 397. Itaque credibile est ut alterutro intervallo hoc ossicio, in Cononis gratiam, functus sit Lysias, qui ipse stirpem Syracusis repeteret. Nam propter ipsa illa, quae memorantur, pericula ab hostibus, ante victoriam

apud Cnidum 4. C. 394ὶ factum esse, perquam

verisimile est. Accedit quod Dionysium lentari magis conveniebat initio regni, quam aliquot annis post. Perpetuo sere per bellum Peloponnesiacum socii Lacedaemoniorum fuerant Syracusanuet modo etiam, ante Dionysium regnantem, his auxilia miserant Lacedaemoniis: Τhucyd. VIII, 26 ei 105. Id quo minus statim faceret Dion1sius, tum aliis rebus, tum gravi bello cum Carthaginiensibus impeditus suisse videtur Xenoph. Hellen. II, 2, 14. 3, 4.ὶ Rursus eius auxilia Lacedaemoniis missa memorantur inde ab A. C. 387 saepius: cons. Xenoph. ibid. V, 1, 23. cet. Atqui Conon non rediit in patriam, nisi post 'victoriam apud Cnidum ceterasque res cum Pharia nabazo prospere gestas, o l. XCVI. 4. A. C. 393 sequentique anno legatus missus ad Tiribazum,

265쪽

huius iraude in vincula coniectus est, in eaque captivitate periisse videtur: Xenoph. Heli. IV. 8.quumque per illud postremum tempus multo minora essent a Lacedaemoniis pericula, quippe Conon et Pharnabazus, tum Corinthii quoque

θαλασσοκρατῆσαι narrantur, necessario consilium

istud Dionysii conciliandi a Conone initum est dum in Cypro apud Euagoram erat. Nicophemum videtur Conon in familiarissimis habuisse, 'uum amicitia tum auctoritate fore

ταττοι, 3 35: ουδἐν πωποτε διενεχθέντες, 3 36 rsed etiam cum Conone Nicophemus apud Euagoram per totum illud temporis intervallum vixisse videtur, rerumque gestarum socius fuisse. Bine paene amrmaverim, quem Nicophemum sic enim verissime correxit Schneiderus nomen minime Graecum iri φηβον non, in illa agri Laconici populatione, CItherae reliquisse narratur 'Aθηναιον αρμο ὶν cum praesidio, apud Xenoph. Heli. IV, 8, 8. non diversum esse ab hoc Nicophemo, qui sic αρμοςῆς appellatur non ex publiea Atheniensium auctoritate, sed tamquam sucincedens Lacedaemoniorum harmosiae, quorum id munus eaque appellatio propria fuit. Sed etiam in Diodoro Sie. XIV, 8i idem nomen, pro νι- κοδημον, restituendum esse, Vidit Κrumerus quan-

266쪽

tum coniicio ex Hoelscheri libro cit. p. 194. in ii. Habebat autem Cypri, ut Conon filium et uxorem, sic Nicophemus uxorem et filiam is 36. in . . Proximum, post illam ad Dionrsium legationem, hoc memoratur: δε ταυτα ἐπειδὴ οἱ πρέσβεις ηκον ἐκ Κύπρου ἐπὶ τὴν βοήθειαν - 8 21. Ambigitur de tempore huius legationis et auxilii ab Atheniensibus missi. Fieri non potest ut conferantur haec in tempus illud quod praecessit victoriam apud Cnidum, quae significatur S 28: nam eo tempore nihil in bonis habebat Aristophanes praeter praediolum Rhamnunte, nec proptereatam fortunatus erat, ut maXimam partem sum- tuum in eam, quae requireretur, expeditionem

ipse sustineret, reliqua fide interposita ab amicis impetraret, sicut dicitur S 22. Quapropter uterque, et Nicophemus et Aristophanes, ut suspicor, post illam victoriam demum per Cononem locupletatus cst. Accedit, quod dissicile est excogitare cuius belli gerendi causa Euagoras ista auxilia requirere potuisset, si ante pugnam ad Cnidum. Bis auxilia ab Atheniensibus ad Euagoram missa memorantur a Xenophonte, Heli. IV, 8, 24, et V, 1, 10. Harum prior eapeditio, cui praeerat Philocrates 4 'Eφιαλτου, decem erat navium, missaque ad Euagoram auxilio contra Persarum regem, Di. XCVII. 3. 4. C. 390i et

267쪽

hanc eamdem esse, atque eam cuius in hac oratione mentio fiat, putat Clintonus ad eum annum. Et sane numerus conspirat; quippe S 43 dicitur,oτε οἱ Κύπριοι ηλθον ἐδοτε αυτοις τὰς δέκα ναυς. Verum numerus ille sere sollemnis erat in istis minoribus expeditionibus, et recurrit adeo altero loco. Praeterea naves illae, quibus praeerat Philocrates, omnes captae sunt in itinere a Teleuita Lacedaemonio: huius autem eapeditionis, quam adluxit Aristophanes, ipse legatus adeo creatus

ad Euagoram S 23ὶ , quominus talem exitum fuisse credamus hoc est, quod S 24 omnis illa

pecunia, quam mutuo sumserat ab amicis, reddita suisse dicitur: ἐκομίσθη γαρ ἡ τοις ἐπὶ τῆς τριηρους' vix credibile, si tota classis in hostium potestatem venisset. Tum temporum computatio nonnihil adversatur Clinioni suspicioni. Nam post pugnam apud Cnidum quatuor aut quinque anni suisse numerantur, per quos Arist phanes domi, non apud Euagoramin, et complura praedia acquisivisset, et aliquoties liturgiis lancius esset, etiam pro patre absente: atqui inter Cnidiam pugnam et Philocratis expeditionem trium tantum annorum intervallum fuit. Multo aptius est cogitare de altera, quam Xenophon V, 1, 10ὶ memorat, expeditione: μετὰ δέ τoes τα βριας ἐξέπλει ἐς μειρον βοηθων μαγορι , πελ

268쪽

demus huic expeditioni, tamquam extraordinarium munus, accessisse peltastas, quos ipsos ab Euagorae legatis conductos memorat orator 3 21: tum inter pugnam Cnidiam et hanc Chabriae expeditionem quinque annorum intervallum est, si quidem recte a Clintono haec ad 0l. XCVIII. i. A. c. 388. refertur: postremo prospere rem ges sit Chabrias, ita ut sine incommodo probare possimus hoc, mutuas pecunias ab Euagora redditas fuisse creditoribus. Eamdem expeditionem indicat Demosthenes Leptin. p. 479. 26. Itaque

quae rationes adversus Clintonum, eaedem valere

mihi videntur adversus Meteri opinionem, qui Bon. Damn. p. 194 ipse quoque Philocratis expeditionem indicari intelligit. Nec minus ad tempora definienda pertinet Diotimi mentio S 50, de quo recte suspicantur viri docti, eumdem esse, qui Ol. XCVIII. 1.Λ. C. 388 cum Iphicrate Lacedaemoniorum classem Abydi obsedisse narratur apud Xen phontem Beli. V, 1, 25. Ipsa autem calumnia iacta aliquanto ante, constat enim εναροχος de maiori quoque temporis intervallo accipi quum etiam in illa praetura domo abesset Diotimus, postea demum quam rediisset quam inanis suisset apparuit. Atqui Athenas redire non

269쪽

Potuit, ante sequentem annum ol. XCVIII. 2.Α. c. 387. Ne Timothei quidem mentio negligenda est S 34. 38: quamquam eam supra p. 100 verbo attigi. Putabat Meierus ex illis locis conficiendum esse, tunc iam periculum imminuisse bonis Τimothei. Sed vix cognitus tum erat Timotheus , quem etiam ex patre appellare necesse habuit orator Τιμοθέω τω Κονωνος : tum non nisi exemplum ponitur, et argumentatio ex absurdo. Fac, inquit, aliquem vestrum filiam aut sororem suam Timotheo in matrimonium dedisse,

ipsiusque bona absentis et calumniis petiti publicata esse, nec plus iis divenditis in aerarium rediisse quam quatuor talenta, idcirco aequum.erit eius amnes bonis exui 7 Et tota, quae 'sequitur , demonstratio de magnitudine divitiarum quas Conon reliquerat, deque ea pecunia, quae inde ad filium ex testamento venerat, eo pertinet, ut intelligerent iudices eumdem errorem esse in opinione de bonis Aristophanis, et iniquum si propter talem errorem amnes plectantur. Eam autem bonorum Timothei publicaiionem seri et cogitari posse tantum dicit, quod quare non diceret in tanta civium suorum levi late et avaritiar non item exspectari nunc aut instare. Quapropter

rectissime Reishius I 38. corrigebat. - ,

270쪽

qui optativus requiritur adeo propter sequens uis βοιτε subi perperam Melerus legendum suadebat εMττονα αν λ. , sine parti c. δὲ, persumdata tota argumentalionis structura. Postremo tota illa explicatio testamenti Cononis, S 39. sq. nihil aliud vult, .nisi non omnia Cononis bona, quae quadraginta talentorum summam emciebant, ad Timotheum pervenisse, sed non nisi septendecim talenta: quapropter S 34, pro τετταρα ταλ ντα, legendum est τετταρακοντα, quem numerum opinio δοξα) erat ad eum ex patris hereditate pervenisse. quaeri potest porro de bello, quod Euagorastum gerebat. Non attinet demonstrare eum, quum Salamina teneret, inde reliquam quoque Cypri partem armis sibi vindicare voluisse. Sed erat hoc manifesto bellum cum rege Persarum gerere, qui in pacis Antalcideae adeo conditionibuq 0l. XCVIII. 2.ὶ hanc legem scripsit,

ἐαυτου εἰναι Κύπρον' Xenoph. Heli. V, 1, 31, id quod Isocrates sic enunciat, ἐν ταις συνθήκαις εκδοτος sc. Euagoras: Panegyr. cap. 39. Haec autem quum Euagorae conditio esset, quomodo explicandum est, quod apud Lysiam S 25 dicitur, de Demo Pyrilampis filio, qui eo ipso tempore, quum Chabriae expeditio Athenis parabatur, ἐτριηριαρχει ἐπὶ Κύπρον, quique phialam auream habebat σύμβολον παρα βαοιλεως του με-