Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

301쪽

eiusdem sententiae, quemadmodum σωζεσθαι τῆν πολει dicitur Bon. Eucrat. 8 20; mihi aliquando orta suspicio est, pro πολει, legendum esse πωλη, cuius vocabuli auctores profert Harpocration, ex eoque Suidas . Nec minus ad Syndicos delata est ἀπογραφὴ in Eucratis silium, quod is paterna bona aliorumque cognatorum teneret, quos SJco phantae, nescio qua διαβολῆ, τα τῆς πολεωδ εχειν accusarent, quam repellit orator. Haec mihi certe commodior interpretatio eius causae esse videtur, quam quae Meiero placuit, qui Lit. Att. p. 253ὶ eam actionem παρανομον esse putat : et forte fortuna defensor quum dicit certamen sibi esse non tantum περὶ τῆς οἰσίας, sed

etiam Ορὶ πολιτείας, Sil. Eidem dicit quod in alia causa ἀπογραινῆς Polyaenus Desens. Ve

Non iniuria alia Lysiae oratio, quae inscribitur 'Aπολογία δωροδοκίας, a Metero resertur ad genus Causarum, quae ἀπογραφὴν continerent: nullius enim poenae mentio fit in illa defensione, sed non nisi τὰ oντα ἀπολεσαι deprecatur oratori S ll. sin. profiteturque se νυνὶ κινδυνεύειν ως του δ'μοσίου χρηματα εχοντα 3 16.ὶ Dicit sane alio loco S 2 lj υμων δεομαι - μὴ καταγνωναι δωροδοκίαν - , et S 22ὶ,ἐπὶ τω τῆς πολεως κακῶ παρὰ τῶν ἁλλων διυθυδοκεῖν' sed istud cri-

302쪽

men in αἰ ιαις esse potuit, quiburs οι κατηγοροι in ima iudicii disceptatione usi essent, de quibus ante satis respondisse sibi videbatur orator πιρι

per του; - S 16:ὶ de quibus dubitandum

non est quin extra ordinem ad tempus creati fuerint ex psephismate, sicuti aliquot annis post eosdem creatos novimus, ex Demosthene Timocr. p. 703. 10 nescio qua de causa Boech hius Oecon. Civ. I. p. 170. not. 3l indicare maluerit Argumentum eius Orationis, p. 696. 9, ubi tamen, ex ipso Demosthene, corrigendum erit καὶ πως τούrυυς Neque tamen hos ipsos γραφὶον instituisse credibile est, sed, ut apud Demosthenem Euctemon dicitur μηνbocri, sic in illa LIsiaca causa alium exstitisse, qui προς τους ζητητὰς deserret ἀπογραφον factionem αὸς ἐχοι τὰ της πολεωψὶ in hunc reum: et apud findocidem quoque Myster. aliquoties, quamquam in diversare, μηνύει et ἀποχρώφειν inter se permutantur, itemque apud Isaeum ..

Videri possunt igitur eodem munere functi esse Syndici et Zetelae , . utrique ad tempus creati nam quare Syndicorum fuerit ἀρχη-, nullam rationem commemoravit Meierus Lit. Ait. p. 111. sed aliis temporibus alio nomine appel-

303쪽

lati suisse. Tertia appellatio magistratus in hoc negotio συλλογεις. Sed vanum mihi videtur esse id, quod apud Grammaticos de his traditur,

viros doctos Boeckhium, Meierum, alios) oportebat inde conscere perlinere hoc ad tempora vel quadringentorum, vel XXX virorum: nusquam in iis scriptoribus Atticis, quos superstites habemus,

memorantur, et fieri potest ut, quum nonnumquam sycophaniae εχαγγελiαν instituerent in eos,

quos oligarchicos appellarent sicut in eum qui se defendit Lysiae oratione de Λssectata ΤIrannide , in horum poenis publicatio quoque bonorum pronunciaretur, quam persequi potuerit accusator delata ἀπογραφῆ ad hos συλλογεipi quamquam, ut supra vidimus, in criminibus nonnumquam eius ἀπογραφῆς, quae instituebatur in eum, qui bona civitatis tenere arguebatur, memorabatur etiam καθι ναι, quod fraudi suisse puto Grammatico qui quod traderet ornare voluerit. Destinato consilio magistratus umquam fuisse institutos adversus oligarchicos, non facile credam.

Et, si iure nonnumquam dissidere licet istis Grammaticorum Scholiis, iure, ni fallor, hoc postulamus, ut appellatio cuiusdam potestatis cum hac ipsa conveniat; id, quod prorsus requiritur in iis, quos συλλογεις describit Lexicon Rhet. Si, ut

304쪽

aequum est, ratio habetur eius verbi συλλεγειν unde isti appellati fuerint, sicut in aliis, qui recintissime ἐκλογεῖς nominabantur, necesse est ut fingamus eos fuisse, qui, quae per απογραφας in indices relata essent bonorum publicandorum, a possessoribus exigerent, et fortasse publice distraherent: alii certe του δῆμου συλλογεις, de quibus ex Inscriptione agit Boeckh. i Oecon. Civ. II. p. 253, non ἀρχῆ , multoque minus ῆγεμονίs δικαςηοίου, sed ministerio quodam functi esse vi

dentur.

In his omnibus, quae recensuimus, non tantum publica actio erat ἀπογραψ,ii, sed eiusmodi quoque quae non ex legibus, verum ex peculiari psephismate aut ex εισαγγελίας iudicio, ad magistratum huic ipsi negotio extra ordinem constit

tum deserretur. Sed prorsus diversi generis erat ἀπογραφη, quae ex lege deserebatur contra eum, qui οφειλων τω δημοσίφ esset. Huc pertinet tum causa militis apud Lysiam Besens. Veteran. , tum Arethusius ἀπογραφεις ab Apollodoro, apud Be-mosili. Contr. Nicostratum: quam illarum causa rum indolem non satis mihi videtur definivisso Meierus Lil. Att. p. 258. Sed. harum causarum, in quibus ex lege, erga τους οφείλοντας τω δημοσίω, fieret publicatio b norum , ἀπογρα pq pertinuisse mihi videtur ad

Diuitiaco by Corale

305쪽

Undecimviros; itaque liberandos esse Athenienses salsa specie, quasi eidem negotio plures eosque diversos magistratus praepositos habuissent, itaque disciplinam civitatis turbeavissent. Sed ἀπογραφειν et ἀπογμφεσθαι extra iudicium is quoque dicebatur, qui sponte profitebatur quantum rei publicae nomine teneret, idque pendere volebat. Et hoc credo restituendum esse huius orationis S 50. quum nonnullis exemplis docuisset orator quantum, in multis hominibus, opinio divitiarum a Vero distitisset, in mortuis hoc minus esse mirandum dicit, sed talia mendacia in vivis etiam audiri. DIpsi enim nuper

D in concione audivistis inoriμος ἐχοι τἄλαντα

Μ ἐπειδὴ ηλθεν, ἐκείνου ἀπογραφέντοὰ καὶ Dφεροντος Orι άπων διεβαλλετο, ουδεὶς ἐξήλεγξε μεν τῆς πολεως χ ροματων, ε θελοντος is δε ε κείνου λογίσασθαιV Recte quidem repudiata coniectura est Valesii, επιγραφέντος legentis pro ἀπογρ. , sed hoc ipsum leviter corruptum esse contendo. Interpretatur, ut aequum erat, Brein inius dici de eo ἀπογραφῆναι, qui accusetur, ut bona publicentur. Sed nondum accusabatur Diotimus: iacta tantum erat διαβολὴ in concione, accusatio nulla instituta erat nec potuerat institui:

306쪽

exspectari poterat demum, ut satis diserte signi scat orator in seqq. , ει ε'παθε τι Λιοδεμος πρὶν καταπλευσαι δευρo' et tum grave suisset cognatis eius προς τοσαδεην διαβολὴν άπυλογεισθαι. Contra, quum domum rediisset, flatim retulit quae civitatis nomine, aerario debita, teneret; idque dicebatur oenorρ αφειν, cuius alterum exemplum habet Lrsias Contr. Ergocl. S 5. ἐμ ηφίσασθε τα

ευθύνας δωσοντας in quo item nulla mentio accusationis, aut ἀπογραιφῆς ante institutae: tum, quamquam in re di Versa, άπογραφειν eodem Sensu

usurpatur apud Xenoph. Hellen. III, 1, 22. Quapropter in Lysia legam ἀπογραφοντος. Et haec ἀπογραφη fiebat apud Logistas, quoniam, iuris publici interpretatione, harum quoque captarum pecuniarum nomine υπεύθυνος erat Diotimus: idque satis indicatur verbis ἐθέλοντος λογίσασθαι. redditasque esse has rationes, sed ne minem exstitisse qui eum male redditarum accusaret, ostenditur verbis ot δεὶς εξηλεγξε, quemadmodum Demosthenes Aeschini obiicit pro Coron. p. 266. si ὁτε με εισῆγον οἱ λογιςώ, ου κατη

307쪽

Looi singulares in ' Oratione pro Bonis Aristophanis' emplicantur et emendantur.

Pag. 615. ακωψαο - οτι παντων δεινοτοπον λιδιαβολή. Non miratus esset haec ΤayIorus, si reputasset iuvenem esse, cui haec scripta oratio esset, certe nondum expertum iudiciorum vicissitudines malasque artes.

Pag. 620. ἐδεήθη δουναι την αδελ γν τω υυιτω νικogniμov. Necessario legendum τὴν ἐμὴν αδελ hy, ut loquitur pag. 634. orat. Contr. Neaer. p. 1345. 18. εδωκεν 'Aπολλοδωρω θυγα τερα μἐν αυτου ἀδελφjν δὲ ἐμήν. Vidit hoo Taylorus. - Statim sequuntur haec: δουναι, ουκ εἰδώς την ἐσομενην διαβολὴν, αλλ οτε καὶ Ῥων οστισουν ἄν ἐκείνοις ηξιωσε κηδής γενεσθαι. Receperunt Bremius et Foerisclitus hanc Stulteri coniecturam, ἀλύ οτε pro τε, aliis libris praebentibus. Sed relativum istud, οτε, sic nimis remotum est ab eo, quo referri oportet, εν γε τω τοτε χωνω αρέοκοντα multoque minus haec per particulam ἀλλα opponuntur praecedentibus Ουκ εἰδως τ. ἐσ. δ. Credo simplicius esse ἀλλ' oτι, ut sensus sit D nihil B quidquam suspicatus suturam calumniam, sed

308쪽

n unumquemque vestrum istam amnitatem libentern contracturum fuisse. ' - Mox corrigendum,

Pag. 623. ἐιχττω συνε=ot λευσεν' ω ςε ευ εἰδε- ναι. -- Turbat haec . ''terpunctio sententiarum

vinculum: deleto coh hoc dicetur: nut min D rem peterem dotem consilium mihi dedit ean conditione, si scirem me honestis usurum esse nassinibus. APag. 628. sqq. Turbatum est in iis, quae narrantur de Demo Pyrilampis filio: - λέγων ora

χίας. Quum nihil praesidii sit in Codicibus καὶ

ante ῶς accessit ex Laurent. , tum pro ἀο alius habet ἄν , locum mutilatum sic redintegrandum esse coniicio: - γαλον χρυ-ον, κελεύει τε 'Αρικο- φανο συμβαλεῖν ἐκκ. n. τ. L - Oσας lex ως Est Laurent.ὶ δεοι ἀναλ. εἰς την τριχνραρχίαν. Apparet enim neque ελαβε et λαβεῖν tam exiguo inter- , vallo nunc recte dici, ei λαβεῖν ἐπ' αυτῆ primum ad subiectum senteutiae referri non posse, tum per se vix Graecum esse: et aliquanto audacius, credo, corrigatur και ως δανείσασθαι παρ' 'Αριςoφανους βούλεται εκκ. -. Paulo inserius , ubi dicitur ἀκούων μἐν ταυτα Λήμου, δεομενου δ'εμου, μελλων

309쪽

240δ' αξειν potest prius di, quippe

haec duo tantum recensentur, ακοδον - μέλιον tum ακούων Λῆυιου ne per se quidem satisfacit sententiae. Legendum esse assirmo, Λήμου δεηιε--q δι ἐμω. Neque eni irie Demus haec eum Aristophane egerat, sed st amne eius petierat ut

is adiret eum. Paσ. 637. ήγουντο δι καὶ τὰ ἐκει ὁμοῦ σφίσιν εἰναι ἴσα ωσπερ καὶ τὰ ἐνθώδε. Reiskius istud Ῥως interpretans, prorsus a sententia aberrat:

is nihilominus quamvis hic Athenis agerent. Seduebat uterque Cypri, non Athenis: neque hoc quaeritur, sed quo animo sua bona tenerent, id quod melius apparebit si legimus σφίσιν λαι ιδια. Hoc dicit quamquam uterque haberet cypri filium alter, alter filiam, tamen quae istic possideret sua esse ducebat, sicut ea quae Athenis, nec dum partitus erat eum filio, cui non nisi lanium: quantum satis erat ἱκανὰὶ concederet. Tum adiicit, eumdem morem servari etiam ab . itu qui ex paterna. hereditate locupletes sint, ut ' dimitias ad mortem usque sibi servent; quanto

magis agitur ab iis, qui Sua opera acquisiverunt rem ΤΡag. 638. DSi inquit, vobis in mentem ve-,niret trimothei bona, publicare, γναυτῶν λαβ- η εκ 'Αρι φώνους, ideone

310쪽

Μvelletis cognator eius exuere 7 Dissicile est explicare, quo iure orator dicat fieri posse ut ex Τimothei bonis publicatis minus etiam, quam ex Aristophanis redirent. Quippe in proximis ostendit, ex patris Cononis bonis ad Τimotheum pervenisse septendecim talenta, et Aristophanis expensas explevisse sere summam quindecim talentorum. Accedit, quod ne traditur quidem quantum ex bonis Aristophanis redierit: nam, quae pag. 643 computantur, pertinent ad conficiendam summam eorum, quae Nicophemi sortasse beneficio erogare potuisset Aristophanes; et tota illa demonstratio eo pertinet, ut intelligatur plus certe ex Aristophanis bonis exspectari non oportere, quam quan tum in γῆν καὶ οἰκίαν ut verissime corrigit

Marklandus in S 42) expensum esset, reliquis perliturgias aliaque onera absum lis. Credo propterea contentionem illam inter Timothei et Aristophanis bona quae publicarentur sic intelligendam esse; si ex septendecim talentis, quae a patre Nico-phemo habuerit Aristophanes, quinque tamen supersint et paulo amplius mille drachmis S 3l , fieri posse ut ex quindecim talentis, quae ex patris hereditate ad Timotheum pervenerunt, aliquanto minus superlaturum sit ad publicandum. Pag. 648. sq. Niceratum hunc, Niciae illius clarissimi viri filium, non esse confundendum cum