Scholica Hypomnemata scripsit John Bakius

381쪽

I, 4. ille cessa e vita. Propter aliorum omnium exemplorum auctoritatem credibile est in vetusto libro scriptum fuisse, duplicatis duabus literis, lueeccesit, i. e. exceSA . Ibi d. s. si id dolemus, quod eo iam fruinctis nori licet. In Hortensio significando pro. nom. eo non satisfacit. Requiri iur, ut supra,

illo iam frui.

II, 7. Equidem angor animo Nom Οαnsilii, non ingemi, non auctori alia armis egere rempublicam -. Frustra quaesivi exempla quibus niteretur Ernesti interpretatio, ut egere diceretur pro desiderare, uti velle: contra, ubique eo quis egere dicitur, quod ei deest, sicut, ne longe discedam, infra S 238 et 263. Et ne recte quidem per se dici potest, rem pusiacam egere aut non egere: multoque diversum est rem piablicam carere, cons. S 157 et 332, quod dicitur pro non habere, non huir in altero autem illo sensus inest desectus, quem expleri cupias. Atqui nec deerant rei publieae arma consilii, cet. , itani dici posset iis egere, nec, si non deessent,s non egere er't quod Cicero animo angeretur. Qua propter aptius mihi videbatur ut pro exere, legeretur geri, in qu3m suspicionem corradum quoque incidisse video. III, 10. Nw- omnis, quae me angebat G

382쪽

re publica cum OOnεederis. Non spernendum, quod marg. Gothola. habet, auctat rei pust. cura. Est sane bis αngor de aliqua re in Epp. ad Ilii. II, 18, 4 squod tamen eXemplum, me liori interpunctione, hinc excludendum esse puto), et VII, 22, 1, accusare eum Pompeium), de

quo angor et crucior: sed neque gura angor de re, neque cura de re angit me, multoque minus

cura angit me de re, Latine dicitur. Ibid. 13. volui id quidem .cere certe. Moleste partic. certe subiicitur Verbo incere, quasi ultra hoc ipsum aliud quid etiam exspectandum esset: contra manifesto pertinet ad volui: nec usquam, credo, eaemplum e1stat, ubi quidem certe verbo interposito, disiungantur. Suspicore ers interpolatum esse. Cons. Handius Tur-sell. II. p. 27. Sq. Ibid. 14. quo iste Ommem rerum memoriam semes er - complexua eει. Quarumnam rerum ZExcidii Romanorum. Cons. 3 322. et 0reli. ad SI9. - Pariter moa, S 15, post literarum, excidisse mihi videtur tuarum: neque enim fit ras universe intelligit, sed Attici, quod signifi

candum erat.

IV, 16. sic omnia fetuS re reamε exuriusiaque flos siti veteris ubertatis Marust. Laboraverunt viri docti in hoc loco vel interpretando

383쪽

xel corrigendo. Mihi videtur verb. subst. est absorptum esse praepositione ex, legendumque repressus eSt e StuSgue -. - Statim sequitur: nec ex conditis, qui iacerit in tenebris et ad quos omnis nobis aditus, qui paene solis patuit, ObStructus est. Nondum convenit inter Interpretes, qui sint illi coorditi fructus intelligendi. Alterum, quod obscurius etiam est, Omnino non attigerunt, quo sensu aditus ad illis fructus dicatur paene oolis patuisse, et qui sint illi soli; tum quo modo aditum ad eos obstructum esse dicat. Commodissimum est in eorum

concedere suspicionem, qui studia philosophiae intelligi putant oportere. Sed, ut Cicero dixerit aditum ad ista sibi soli patuisse, vix credibile est.

Aptissimum sane est, eiusmodi studia voluisse eum significare, in quibus ante scribendo atque edendo operam posuerat, egclusis actionibus, quas non condere, sed statim edere consueverat. Fieri

potest, ut cogitaverit de libris De Legibus, quod

argumentum, paucis ante annis assectum, non penitus elaboraverat necdum perseclum ediderat,

sicut demonstravi in Prolegomenis. Et quandoquidem nullum aliud opus coorditum eo tempore habuisse videtur, credo verba illa, gui memesolus patuit, sic enim, non Solis, legendum vi detur , hoc ipsum indicare, unum hoc fuisse,

384쪽

quod potuisset, si otium et animus concederetur, absolvere eodemque uti ad remunerandum Atticum e propterea autem Gatructum esse illum aditum, quod in illo Caesaris dominatu dimetieesset edere, quae ipse de iure et de disciplina civitatis sentiret. In verbis, quae paulo post sequuntur, quod iια diligUnter commius, ut impendris etiam au gere possimus largitatem tui muneris, obscurum est, quid significet. Quo modo enim Cicerorem re poterat largitatem.munerisa Attici 7 et quae omnino largitas muneris intelligenda est y Largitas, ut puto, naturae tribuitur eius soli, in quo quis serit: et, in praesenti metaphora, sic scribere potuit Cicero, ut dixerit, se opera ac diligentia adornaturum etiam esse ipsius argumenti naturales copias. Su Ui r post larguatem quaedam excidisse. V, I s. quonium hi , quod mihi Meretur, se exacturuam pros Sua rat, quod huic debes, ego a te peto. Corrigendum est, quod mihi de betur. Neque enim ratio aut coniunctivi aut Imperfecti reddi potest: non est definitio generis, sed mera eircumlocutio unius et certae rei.

VI, 25. quanta vis au elua teloquentiae) -- prc eis. Accidit hic, puto, quod pluribus I

cis, ut ea onere per errorem mutatum sit in

385쪽

expromeree. Sua, quae condita habebat, sane expromere poterat Cicero: sed persequi aliquod argumentum et ornare, hoc dicitur exponere. Statim , quantamque iis, qui sint eam consectili, dignitatem asserat, contra optimos, ut videtur, libros servandus est Coni. Sine, propter interrogationis suspensae . formam, in quam haec includuntur. Perperam Ellenditus stini commendat. VIII, 34. puae is te sic quum aptis constricta verbis est, cadit etiam plerumque numerose. Ineptissimum est constricta sententia. Corrigatur structa, quod sollemne est Ciceroni in hac re, sicut 0rat. 41, 140 et passim. Quam varie istud corrumpere soleant librarii, apparet eoodd. lectionibus, conStructa, cαnscripta, cesse crumscripta: et in Orat. 5, 20. instrueta: ibid.52, 175 de Thrasymacho, Structa- numerOSecorrigendum, pro scripta.

IX, 35. In Demosthenis laudibus: nihil subinsiliter dici spotuiιὶ, nihil presse, nihil enucleate, quo fieri possit aliquid limatius: nihil

ccintra grande, nihil incisatum, nihil ornatum Oel τerborum gravitate vel sentem larum, quo quidquam esset elativis. Merito Ellenditus haesit in verborum consectitione, possit - esset nee accipio Drellii interpretationem, qui defendit

386쪽

npossit nunc et omni tempore; esset et tune,nquum scriberet, et nune et per omne futurumn tempus, quasi quidquam discriminis in hisen unctandis admitti posset. Sed non corrigendum est sit, verum quo quidquam eSSe elatius, sc. possit, e superioribus repetendum. - Ceterum non assentior Lambino, verborum nullam esse per se gravitatem ἰiquam opinionem amplexus est Orellius. Dicitur sane orat. 5. 20 sententiarum gravitas et maiestas verborum: sed tum

infra 62, 22l, ita dicitur erat in verbis gravitas, ut nullo modo cum grandilate permutari possit, tum 76, 265 Summa verborum eι grarios et elegaαι- minus etiam improbandum est: cons. Ossic. I. 8 136. Ibid. 37. Phalereus enim successit iis seni bus adolescens. Nihil praecedit, cuius haec rationem reddant. Quare corrigendum Phaleretis tum successit his Senibus adOL: nam ne a squidem est huius loci. V X, 41. Ubi breviter ortum et progressus Atticae eloquentiae persequitur, quum dixisset studium eius generiε maioremque vim agnosci in Pisistrato, subiicit: Nenipue hunc prooemo semulo Themistocles insecutus est. Cuius senientiae initium vitiatum esse mihi persuasum est. Primum, quorsum illud Mullum enim

387쪽

abest ut rei expositio in Themistocle consistat, et quasi ad finem perducia sit. Mutabimusne in deinde, cuius confusionis possunt exempla proferri 7 Non faciemus. Nam ita alterum restat, in quo ostendo, ut hunc secundo loco ponatur, praecedente adverbio aut coniunctione; id quod ab huiusmodi enumerationis consuetudine alienum est, cuius exempla excitare putidum sit. - quid sit regnante Graec , in proxime sequentibus, vellem quis mihi explicaret. XI, 43. illa mors vulgaris nullam praebebat materiem ad orna um. Quod ex marg. Ed. 1584 commemorat Orellius, ad Ornandum, unice verum esse puto. Fieri ad ornatum, recte dicitur, sicut in iis exemplis, quae attigi Bibl. Crit. N. V. i. p. 2 l. sq.: materies ad ornatum,

non item; nam materies non per se ornatum

illum gignit, sed ipsa potest ornari. XII, 46. Ex Aristotele, de ortu rhetorices rtum primum, quod esset a ta illa geris et

emtroversa natura, artem et praecepta Sicu- 'Ios Coracem et Pisiam conscripsisse. In codd. est controverεία natura, aut controversi α natura. Persuadent mihi Bernhardii rationes, controverεα, quoquo modo accipiatur, alienum esse ab huius loci sententia. Nempe postulatur ut eae naturae doles commemorentur in Siculis, propter

388쪽

quas artem et praecepta facilius accipere pos.sent. Vera lectio dudum periisse videtur, indeque inepta interpolatio orta esse. Fieri potest nam quis assirmet 7ὶ ut Cicero scripserit et diserta natura. - Mox S 47: quod idem fecisse Gorgiam, quum singularum rerum laudes vituperationesque conScripsisSet, ineptam enunciationem continent, sic sanandam, quem c ScripsiSSe.

Ibid. 48. Similiter Isocratem primo artem dicendi esse negavisse, scribere autem aliis solitum orationes, quibus in iudiciis uterentur, sed guum ein eo, quia quasi committeres com-ιra legem, quo quis iudicio circumveniresur, a m ipse in iudicium vocaretur, Orationes aliis desti isse scribere totumque se ad artes componendas transtulisse. Locus desperatus, et tum ipsa Verborum compositione hians, tum rebus traditis, iuri Attico et historiae repugnans. Neque enim illud institutum Isocratis contra leges erat, nee umquam causam dixit nisi in iudieio ἀντιδοσμυς. Proponam coniecturam , audacem, fateor, sed probabilem fortasse: verba quia quasi eo miti νει - circumveniretur, delenda esse ut insititia, tum legendum, fame ipse in iudicium advocaretur Non temere enim quis suspicetur Isocratem, quum propter orationis copiam et sa-

389쪽

cultatem saepe ipse alienarum causarum συνηγορος

expeteretur, timiditate hoc refugisse, ideoque

institulum mutaSSe.

XIII, 49. Graeciae quiidem Oratorum partus αtque fontes vides. Quid sit ora ortim partus, inierpretatione non indiget; sed orat rum fontes nec per se recte dicitur, nec, si diceretur, tam diversa iungere potuisset Cicero, partus et fontes. Infra S 182 appellavit oras num Delum; neque h. l. spreverim si foetus legatur pro fontes, ut sensit Ernestus. Ιbid. bi. in vero eaetra Graeciam - re dideriant. Nam , vi semel - dedisceret. Non recte hae duae sententiae sibi invicem respondent, quum magna dicendi studia ita exstitisse amrmentur , quod eloquentia loqui paeme deae

dicisset. Rectius haec sic enuncientur: At vero extra Graeciam quamquam magna - reddiderunt, tamen, ut semel cet.

XIV, 57. C. Flaminius, is, qui tribunus pl. legem de agro Gallico et Piceno viritim diuidendo tulerit, qui constit apud Trasimenum sit interfectus -. Bectissime Schulgius reduxerat Indicativos, tulit, eει interfectuse nec dubitandum erat quis S i 00 unice verum esset has tua est, et optima est, tum S 107. Occessus est. item S lου l. habiti sunt et fuerunι. Post accu-

390쪽

321 ratam Madvigii aliorumque disciplinam putidum

sit haec rationibus confirmare. Contra S si, eum nos ut perveterem habemuε, qui L. Marcio, M' Manilio coinsulibus mortuus est, necessario corrigendum sit, quippe explicatur illa vetustas. XVII, 67. Sed et in nostris inscitia est, quod ii ipsi, qui in Graecis antiquitate δε- lectantur, eaque subtilitate, quam Atticam appellant, hanc in Catone ne noverunt quidem. Unus Ueusingerus ossendit in et e merito: sed corrigendum erat sed ea in nostris inse

XVIII, 69. De Catone: nec vero ignoro nondum esse satis poliaum hunc Oratorem, et quaerendum esse Miquid perfectius et quippe guum ita sit ad nostrorum temporum rationem vetus, ut nullius scriptum exstet dignum ρυμ dem lectione, quod sit antiquius. Sed maiore honore in omnibus artibus guam in hac una dicendi versatur arat uitas. Ravius, qui nonnulla acute a se excogitata in Bruto mecum com municavit, putabat rationem huius loci requirere, nec maiore fi Ore. Νon assentior: quoniam in iis, quae sequuntur, demonstratur, in aliis artibus antiquissima etiam Iaudari ac placere solere. Sed mihi videtur coni. sed non esse huius loci. Neque enim haec in forma oppositionis